main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

6 Μαΐ 2023

Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την χάρη; (+Π.Εφραίμ Σεραγιώτης)


Ένας ακάματος εργάτης του Ευαγγελικού Λόγου! Κράτησε ακίβδηλη την ιεροσύνη του! Φύλαξε τις παρακαταθήκες των αγίων πνευματικών προγόνων του! Τήρησε στο έπακρο κάθε μοναχική του υπόσχεση! Για σαράντα και πλέον χρόνια αγωνίστηκε στον ασύνορο Ευαγγελικό αμπελώνα του Μεγάλου Γεωργού και καμάτεψε, όσο λίγοι, τα ευλογημένα χώματα του περιβολιού της μάνας μας, Κυρίας Θεοτόκου! Δεν σπατάλησε ούτε μια ελάχιστη κλήση του Κυρίου, να κηρύξει τα αιώνια λόγια Του και να κατηχήσει τον λαό του Θεού! Όπου κι αν τον κάλεσαν να διαφωτίσει, ταπεινά αποδεχόταν, μα δεν δεχόταν κανένα ευχαριστώ! Όλα τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! έλεγε. Και αγάπησαν πολλοί τον Χριστό μας, μέσα από τους «άλατι ηρτυμένους» λόγους του. Και ένιωσαν τόσο οικείο το πρόσωπο του Γέροντα και τόσο άμεση την παρουσία του, μέσα από τα κηρύγματά του, τα οποία  ελέω Θεού, διαχύθηκαν σε όλον τον Ορθόδοξο κόσμο! Αμέτρητοι είναι εκείνοι, που παρότι   δεν τον συνάντησαν ποτέ δια ζώσης, αισθάνονταν και αισθάνονται, τόσο ζωντανή την παρουσία του! Φαινόμενο σπάνιο μα υπαρκτό! Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους του Θεού! Δεν μας συνδέουν μαζί τους ποσοτικά κριτήρια, μα τα ποιοτικά, εκείνα των αρετών και της ζώσας Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος! Γι’ αυτήν την χάρη, πολύ συχνά έκανε λόγο ο πατήρ Εφραίμ!

 Κάποτε τον συνάντησε, (μόλις και όντας νεότατος  είχε αναλάβει εκείνος την ηγουμενία της  Ιεράς Μονής Φιλοθέου, στις αρχές της δεκαετίας του 1980) για λίγες μόνο στιγμές μια ταλαιπωρημένη από τον μισόκαλο ψυχούλα…Αθανάσιος το όνομα του αδελφού.  Τον παρακίνησαν να πάρει την ευχή του ηγουμένου Εφραίμ, οι συνοδοιπόροι του στο Όρος.

-Μα, στο αμούστακο να πάω να πάρω ευχή; αντέτεινε ο Αθανάσιος!

 Ειρήσθω εν παρόδω, ο αδελφός μας, έλεγε όσο πιο συχνά μπορούσε τότε την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον…υμάς…Την έλεγε και έφερνε στο μυαλό του την αντωνυμία, γραμμένη εσφαλμένα με ύψιλον…Πήγε διστακτικά λοιπόν και έβαλε μετάνοια μπροστά στον πατέρα Εφραίμ.

-Αδελφέ μου, του είπε αμέσως εκείνος, όλη μας η προσπάθεια είναι να επανακτήσουμε την Θεία χάρη! Και το ημάς…με ήτα αδελφέ μου!


Τόσο κράτησε η συνάντησή τους εκείνη την μέρα στο Όρος! Όσο διήρκεσαν αυτοί οι λόγοι του…μαυρογένη τότε Γέροντος Εφραίμ του Φιλοθεϊτη του δευτέρου…       

Ύστερα από είκοσι και πλέον χρόνια, ο Αθνάσιος επισκέφτηκε το Σεράι στις Καρυές. Στεκόταν με τους υπόλοιπους στην αυλή, μπροστά από τις τεράστιες καμπάνες σαν είδε τον Γέροντα να έρχεται από την πύλη και να πλησιάζει προς το μέρος τους. Έτρεξε με ενθουσιασμό και αγάπη και ζήτησε την ευχή του δίχως να του πει τίποτα παραπάνω! Και εκείνος χαμογελαστός του απάντησε:

-Τι έγινε αδελφέ μου; Την ανακτήσαμε την θεία χάρη;

                    

Αμέτρητα τέτοια περιστατικά, γεμίζουν τις ψυχές μας με ελπίδα αιωνίου! Όσα βέβαια να μεταφέρουμε και να πούμε εμείς, καλά και  αδιαμφισβητήτως θαυμαστά(για τους έχοντες την καλήν προαίρεση βέβαια), όσα και να πουν άλλοι άσχημα και στρεβλά, είναι η συνείδηση του απλού λαού, των διδαχτών και εκλεκτών του κόσμου, με την αδίσταχτη πίστη, που δεν ξεγελιούνται και δεν λαθεύουν, όταν συμμαρτυρούν για εκείνους, που ουρανοπολίτες πλέον, στελεχώνουν την θριαμβεύουσα Εκκλησία του Σωτήρος Χριστού. Εμείς σε αυτήν τη σειρά των εκπομπών, καταθέτουμε τις θύμησες από τις στιγμές που βρεθήκαμε κοντά στον Γέροντα και την ευλογημένη συνοδεία του, εκεί στις αυλές του Αγίου Ανδρέα! Είναι αλήθεια πως στο πρόσωπό του καθενός τους, συναντάς το πνεύμα και το φρόνημα του πατέρα τους! Αγωνιστικά συνεχίζουν, κρατώντας και εκείνοι σε μια ακλόνητη και άσπαστη αλυσίδα Παραδείσου , την πορεία τους προς την κτήση μα κυρίως προς την διατήρηση της Θείας Χάριτος! Με την πιστή εφαρμογή των Ευαγγελικών κανόνων, φυλάσσοντας τους λόγους του Χριστού μας! Κι όταν πλέον τα εμπόδια του φθονερού διαβόλου ορθώνονται μπροστά τους, όταν το ανέλπιδο έρχεται να στροβιλιστεί εκεί στις αυλές του Πρωτοκλήτου και του Καθηγητού της Ερήμου, εκείνοι ρίχνουν το βλέμμα τους στο ταπεινό μνημούρι του Γέροντα το περίβλεπτο! Λίγο πριν μπουν στο καθολικό για τον αγώνα που ξεκινά, στου μεσόνυχτου την ώρα την καθορισμένη…

                                 

-Την ευχή σου Γέροντα…λένε. Μεσίτευσε να τα καταφέρουμε και εμείς! Να μην διστάσουμε στην πίστη! Να ομολογούμε Χριστό με το βίωμά μας! Να κραυγάζει αυτό και μόνο το: Χριστός Ανέστη!

 

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 3ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

 

  

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~