Εκείνα τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες, που την Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται όλη μέρα στην Εκκλησία, ζήσανε απο τα μικρά τους χρόνια εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου και καταλάβανε απο το χαροποιόν πένθος, που δεν το καταλάβανε, αλοίμονο, οι σπουδασμένοι μας, που θέλουνε να τους διδάξουνε, αντί να διδαχθούνε απο αυτούς. Τώρα τις μέρες της Μεγάλης Βδομάδας και του Πάσχα πορεύονται μαζί με τον Χριστό, ακολουθάνε ολοένα ξοπίσω του, αληθινά, όχι φανταστικά, ακούγοντάς Τον να λέγει:«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και παραδοθήσεται ο υιός του ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού». Μαζί του βρίσκονται στον Μυστικό Δείπνο και δακρύζουνε απο τα λόγιά Του, μαζί Του πάνε στο πραιτώριο και στον Πιλάτο, μαζί Του ραπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του εμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ανασταίνονται. Τα μάτια τους γίνονται βρύσες και τρέχουνε, μα αυτά τα δάκρυα δεν είναι δάκρυα της απελπισίας, αλλά της ελπίδας και της βεβαιότητας πως με αυτά ποτίζεται το ολόδροσο κι αμάραντο δέντρο της αληθινής χαράς, της χαράς της Αναστάσεως…
Του ευλογημένου Φώτη Κόντογλου 
Πάντα τέτοιες μέρες αναζητώ σκαμμένα από τον χρόνο πρόσωπα .Χρόνος που κύλησε απρόσμενα γρήγορα .Όπως μια ανάσα …ευωδιαστή λιβάνι αγιορείτικο …
Τα αγράμματα γεροντάκια και οι γριούλες του Κόντογλου που τα μάτια τους γίνονται βρύσες να ποτιστεί το αμάραντο δέντρο της Ανάστασης ..
Οι Παππούληδες με τα τριμμένα ράσα που πάντα όταν έχω την ευτυχία να συναντώ να βγαίνουν μετά το δι΄ευχών τις Κυριακές από την πόρτα που φρουρεί ο Αρχάγγελος ,αναρωτιέμαι κοιτώντας τους διερευνητικά στο πρόσωπο , πόσες Σαρακοστές έχουν παλέψει με τον Θεό ,ελπίζοντας ολόψυχα πως στο τέλος θα χάσουν ….Πόσες φορές έχουν ανέβει τα σκαλοπάτια των αρετών , ποτίζοντάς τα με δάκρυα ασυγκράτητα και εναποθέτοντας πάνω τους ..εκεί που στέκονται τα άχραντα πόδια του Χριστού μας ,αγώνες ασκητικούς ,νηστείες ,γονυκλισίες και προσευχές με αμέτρητους… κόμπους ψυχής …
Τέτοιες μέρες αναζητώ αγιασμένες μορφές που πλέον δεν θα μετρήσουν άλλες επίγειες Σαρακοστές…Πορφύριος ,Ιωσήφ, Παϊσιος ,Ιάκωβος ,Αμβρόσιος, Επιφάνειος,Αντώνιος, Δανιήλ , Φώτιος ,Ιερώνυμος ,Μακρίνα ,Μακαρία ,Φιλοθέη Γαβριηλία , Μαρία – Μυρτιδιώτισσα, και αναρίθμητες άλλες τέτοιες εμβληματικές αγιασμένες μορφές που πλέον μετρούν μόνο ουράνιες …
Μεγάλη Τεσσαρακοστή αγαπητοί συναμαρτωλοί αδερφοί μου…με τέτοιες μορφές όπως τα απλοϊκά γεροντάκια του Κυρ-Φώτη ή τις αγγελικές που νοσταλγούμε και που πάντα δακρύζουν την άνυδρη ψυχή μας ….να μας εμπνέουν και να μας δυναμώνουν στην παλαίστρα των αρετών …στον ανηφορικό δρόμο προς την αληθινή χαρά και την αιώνια λύτρωση …
Καλή και ευλογημένη πορεία...αναγέννησης σε όλους μας ....
Καλή και ευλογημένη πορεία...αναγέννησης σε όλους μας ....
“Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε...”
