Η εμπιστοσύνη…Τι λέξη, τι έννοια, τι
εφόδιο για κάθε άνθρωπο! Εμπιστεύεται κανείς όποιον αποπνέει αλήθεια, ειλικρίνεια,
ακεραιότητα, δικαιοσύνη, ασφάλεια…Από μωρό παιδί ο άνθρωπος μαθαίνει να
εμπιστεύεται. Πρώτα εκείνους που έχει γύρω του. Γίνεται πυξίδα του η
εμπιστοσύνη και μαθαίνει να την ακολουθεί για να μην χάνει τον δρόμο και τον προσανατολισμό του.
Μεγαλώνοντας αρχίζει να εμπιστεύεται όλο και περισσότερους, να οικοδομεί
σχέσεις εμπιστοσύνης. Θυμάστε ένα σλόγκαν παλιάς διαφήμισης; Έχουν πολύ «ψωμί»
αυτά τα συνθήματα! Διαφήμιζε ένα υγρό καθαρισμού… «Αυτήν ξέρετε, αυτήν
εμπιστεύεστε!» Άρα για να εμπιστευθείς κάποιον πρέπει και να τον γνωρίζεις…Πως
μπορείς να εναποθέσεις την ελπίδα ή την ασφάλειά σου σε κάποιον που σχεδόν
αγνοείς; Κι αν σου χρειάζεται η γνώση για ένα υγρό καθαρισμού, πόση γνώση
χρειάζεσαι για Εκείνον που καθαίρει συνεχώς την ψυχή σου;
Από την άλλη σχεδόν πάντοτε και όσον
αφορά την εμπιστοσύνη, δίπλα στη γνώση πρέπει,
όχι λόγω ετυμολογίας μα σχεδόν νομοτελειακά, να συμπορεύεται και η πίστη. Για να
το σκεφτούμε. Μπαίνουμε σε ένα καράβι. Εμπιστευόμαστε την εταιρία, που ενίοτε
γνωρίζουμε την πορεία και την αξιοπιστία της. Στις πλείστες των περιπτώσεων όμως,
αγνοούμε παντελώς τον κυβερνήτη…τον καπετάνιο! Πιστεύουμε όμως ότι και την εξειδίκευση
και την εμπειρία διαθέτει και μάλιστα πλούσια, ώστε να οδηγήσει το πλοίο μας και
εμάς με ασφάλεια, σε λιμένα αποβίβασης…
Αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου πόση
εμπιστοσύνη δείχνεις στον Μεγάλο Καπετάνιο, τον Αρχηγό της γαλήνης;
…πιστὸς ὁ Θεὸς δι᾿ οὗ ἐκλήθητε εἰς κοινωνίαν τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν.( Α Κορ. 1,9)
Ερμηνεύει ο μακαριστός Π.Τρεμπέλας:
Περὶ αὐτοῦ δὲ νὰ εἶσθε βέβαιοι,
διότι ὁ Θεός, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἐκαλέσθητε νὰ γίνετε συμμέτοχοι τῆς ἐνδόξου ζωῆς
τοῦ Υἱοῦ του, Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ἀξιόπιστος καὶ τηρεῖ ὅλας τὰς
ὑποσχέσεις του, δι’ αὐτὸ δὲ καὶ ὀφείλει ὁ καθένας μας νὰ βασίζεται ἀδιστάκτως εἰς
αὐτόν.
Πιστός ο Θεός! Αξιόπιστος! Άξιος
εμπιστοσύνης! Άξιος πίστης αδίσταχτης! Πίστη όχι μόνο στην ύπαρξη, μα στην πρόνοιά
Του! Δεν σταματά αυτή η πορεία προς την απόλυτη παράδοση στα χέρια Του! Στο Άγιο θέλημά Του! Θεία οικοδομή εμπιστοσύνης!
Τον γνωρίζεις για να Τον εμπιστευθείς;
Της καρδιάς σου τα φύλλα έχουν έστω μια χαραμάδα να παρεισδύσει το Φως Του; Και
αυτή η γνώση που έχεις, γίνεται αγάπη και βίωμα Χριστού;
Πάλι στην Α΄προς Κορινθίους.…ἡ γνῶσις
φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε
καθὼς δεῖ γνῶναι·
Ερμηνεία Ι.Κολιτσάρα: Η γνώσις όμως χωρίς την ορθήν πράξιν οδηγεί εις κουφότητα και αλαζονεία, ενώ η αγάπη οικοδομεί και ωφελεί τον πλησίον. Εάν δε κανείς νομίζη ότι γνωρίζει κάτι, αυτός ακόμη δεν έχει γνωρίσει τίποτε, όπως πρέπει να το γνωρίζη εις βάθος και πλάτος.
Δύσκολο το μίγμα, το… χαρμάνι της Θείας Οικοδομής. Γνώση και βιωματική πίστη συνεχώς αναμειγνύονται! Δοκιμές επί δοκιμών…Τα θεμέλια τις περισσότερες φορές σαθρά…Θέλει γκρέμισμα τότε και πάλι από την αρχή…Ο Μέγας Κτίστης αναμένει πάντοτε με άπειρη συγκατάβαση. Το σχέδιό Του είναι κοινό και απαράλλαχτο! Το όνομά του: Σωτηρία!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
