Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι…
Μοιάζουν για δυνατοί, μα δεν είναι…
Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις
μέσα σου καλά…
Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα
πόδια σου να μην σε κρατάνε …
Ν' ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον,
του Θεού η ορμή, και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να νοτίσει τα άποτά
σου χείλη…
Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την
παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν, να πίνουν μα να μην ξεδιψούν…
Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί και το πώς…
Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός…
Ένιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός…
Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο, με
μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…
Κι έκανες το πρώτο βήμα!
Και βγήκε από μέσα σου
φωνή δοξαστική, ψηλά να φτάσει!
Κύριε Άνθρωπο Εσένα έχω!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν
( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)
Απόσπασμα της εκπομπής :
Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο (4 μέρη)
