Ο Θεός είναι αγάπη αλλά και δικαιοσύνη! Προσφιλέστατη διδασκαλία του μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου, Δημητρίου Παναγόπουλου! Μάλλον αποσπασματικά και μόνο έχουν "αναγνώσει" τον μακαριστό, όσοι σε τούτους τους καιρούς και υπό το περίβλημα μιας ψευδώνυμης αγάπης, ακατασχέτως αγαπολογούν, αμνηστεύοντας κάθε είδος αμαρτίας, καθώς όπως διατείνονται ο Κύριος είναι …μόνο Κύριος και Θεός της αγάπης, της συγγνώμης, της αγκαλιάς, της μη κατάκρισης. Είναι για εκείνους ηθικοί τρομοκράτες όσοι φωνάζουν σπαρακτικά και στεντορεία τη φωνή με ζέση αληθινή και όχι χλιαρά νανουριστικά και νερόβραστα ορθοτομούν τον λόγο της Αληθείας, κηρύττοντας ότι ο Θεός είναι η Αγάπη αλλά είναι και η Δικαιοσύνη. Μη ξεχνάμε φωνάζουν, τα δικαιώματα τις κρίσεις και τις εντολές Του. Ηθικοί τρομοκράτες λοιπόν ο Καντιώτης, ο Παναγόπουλος, ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος ο αείμνηστος Σωτηρόπουλος και άλλοι πολλοί ακόμα! Φτάνουν στο σημείο δε, να μιλούν ακόμα και για πλάνη αυτών των φωνών! Ο Παναγόπουλος ήταν ένας λαϊκός Ιεροκήρυκας, που μόχθησε να κατηχήσει με λόγο απλό και κατανοητό! Εμβάθυνε στο Ορθόδοξα δόγμα, συμπυκνώνοντας όλην την πατερική διδασκαλία, χρησιμοποιώντας καθημερινά παραδείγματα, που μιλούσαν στις ψυχές των ανθρώπων, μακριά από τον εγκεφαλικό και ελιτίστικο τρόπο του Θεολογείν! Και φυσικά δεν διαχώρισε ποτέ την αγάπη από την δικαιοσύνη του Κυρίου! Ακριβώς αυτό έκανε! Τις συνέδεε! Για τον Παναγόπουλο είναι ακριβώς ο πυρήνας της κηρυγματικής του Θεάρεστης και Θεόκλητης πορείας του, αυτή η σύζευξη της αγάπης και της δικαιοσύνης του Αγίου Θεού. Γιατί δυστυχώς κάποιοι, ιδίως στις θεοστυγείς μέρες μας, τις αποσπασματοποιούν, μονοπολώντας την αγάπη του Θεού, που όλα μπορεί να τα αμνηστεύσει, υπό το πέπλο ενός δήθεν ηθικισμού που καιροφυλακτεί! Αγάπη εν Αληθεία λοιπόν! Να θυμόμαστε πάντοτε το κριτήριο που αναβιβάζει την αρετή της αγάπης σε ζωοποιό, αυτό της Αληθείας! Ας θυμόμαστε πάντοτε τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά : Οι της Αληθείας εισί της Εκκλησίας! Και γαρ οι της Χριστού Εκκλησίας της αληθείας εισί· και οι μη της αληθείας όντες ουδέ της του Χριστού Εκκλησίας εισί».
«Ἡ
Ὀρθοδοξία δέν εἶναι βιβλιοθήκη τήν ὁποία
μπορεῖς νά μελετήσεις, ἀλλά βίωμα τό ὁποῖο καλεῖσαι νά ζήσεις». έλεγε ο μέγας
Ομολογητής η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Μόνο
βιώνεται η αλήθεια του Θείου Λόγου! Ας σκεφτούμε λοιπόν πόσο συνδεόταν ο βιωματικός λόγος του Θεοκλήτου και
Ορθοδοξοτατου Παναγόπουλου με το «Δίκαιος
Κύριος και δικαιοσύνας ήγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αύτού»; (Ψαλμ. 10,
7)
Ο
Θεός είναι αγάπη αλλά και δικαιοσύνη! Το αλλά,
δεν έχει διαζευκτικότητα, μα με την εναντιωματική του διάσταση, εν
προκειμένω, θέλει να μην αποκλείσει, όσα το ακατήχητό μας ευχερώς και
καταχρηστικώς απορρίπτει. Θα προτείναμε με αγάπη, σε όλους αυτούς που με περισσή άνεση
μιλούν για ακραίους και επικίνδυνους, καθώς και περί αιρετικών και κακοδόξων διδασκαλιών, να
ξαναμελετήσουν την προς Ρωμαίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου! Ιδίως το «Κατά
την σκληρότητα σου και άμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώ όργήν έν ήμέρα
οργής και άποκαλύψεως και δικαιοκρισίας του Θεού, ός αποδώσει έκάστω κατά τα
έργα αυτού» (Ρωμ. 2, 5-6)
Ας
αναζητήσουν αλλού λύκους βαρείς
ετεροδιδασκαλούντες! Είναι θλιβερή η διαπίστωση, μα ιδίως στις μέρες μας υπάρχουν σε αφθονία!
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από σειρά 7 εκπομπών(Χριστός Ανέστη κυρ-Δημήτρη μας) αφιερωμένων στην ερμηνεία
της ακολουθίας εις κεκοιμημένους υπό μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου.
