Στις
μέρες του πρώτου ζήλου του τις αλησμόνητες . Τότε που όλα του φαίνονταν νέα σαν την ψυχή του . Να προσμένει το ξύπνημα το ορθρινό. Ποιο ξύπνημα δηλαδή …Από
το μεσόνυχτο να στριφογυρνά και να λαχταρά τους πρώτους ήχους της ημέρας,
να αρχίσει να ετοιμάζεται . Δεν θα πήγαινε εκείνη την Κυριακή στην ενορία του, μα στην Αγία Τριάδα στην πόλη , κάμποσα
χιλιόμετρα μακριά , να βρεθεί στην ζεστασιά του πνευματικού του. Μόλις το προηγούμενο απόγευμα εξομολογήθηκε
στο πετραχήλι του ξανά . Μεγάλη Σαρακοστή!Η πρώτη του 21ου αιώνα! Πέρασαν είκοσι χρόνια κιόλας ! Η πρώτη του
αληθινή !Όχι άλλη μία μα μια άλλη !Όλο και κάτι σημαντικό θυμόταν να
πει! Κάποια ανοιχτή πληγή ξεχασμένη ! Και εκείνος, ποτέ δεν του αρνιόταν το ευλογημένο συναπάντημα , παρ ότι είχε τόσες μέριμνες και ακολουθίες καθημερινές και αμέτρητα πνευματικοπαίδια. Εξομολογήθηκε
την Παρασκευή την τρίτη των Χαιρετισμών πριν ακουστεί το Νέαν
έδειξε κτίσιν… και παραμονές
Σταυροπροσκύνησης πήγε και στάθηκε τρεις ώρες στην αναμονή, και ξανακάθισε δίπλα του κάτω απ το δεξί
αναλόγι . Σαν τον είδε ο παππούλης χαμογέλασε κλείνοντας τα μάτια του .
-Πάλι εδώ ευλογημένε;
-Πάλι πάτερ μου , συγχωρέστε με !
-Γιατί παιδί μου να συγχωρέσω ; Αυτό
είναι το σωστό …Τώρα στην νέα αρχή σου πασχίζεις
να καθαρίσεις την ψυχή σου …Μοιάζει αυτή σαν ένας μαντρότοιχος πολυκαιρισμένος …Σκόνες
, λάσπες , χρόνια λερωμένα , μπογιές με
συνθήματα αρνησίθεα …Και εσύ έχεις πάρει
μια βούρτσα και την βουτάς συνέχεια στον ασβέστη …Και δως του να περνάς τις βρωμιές
να ασπρίσει ο τοίχος …Αλλά τώρα στο ξεκίνημα θέλει πολλά χέρια να τον περάσεις …Γι
αυτό και μου έρχεσαι συνέχεια ! Και σε παρακαλώ όποτε βρίσκεις κανένα σημείο
του τοίχου να ξασπρίζει, να έρχεσαι να
το ...ασβεστώνουμε ! Ακηλίδωτος να μένει ο τοίχος της ψυχούλας σου !
Του
είπε λοιπόν και πάλι όσα φρέσκα είχε θυμηθεί εκ νεότητός του . Και εκείνος
κατάλαβε ξανά με αγάπη και συγχώρεσε ο φιλανθρωπότατος Πατέρας και έδωσε ευλογία ο λειτουργός του για θεία μεταλαβιά! Γονάτισε και του διάβασε την ευχή ο παπά Λιάς. Έκανε να φύγει, μα επέστρεψε αμέσως πριν έρθει ο επόμενος που
είχε σειρά .
-Πάτερ , με συγχωρείτε …Κάτι ακόμα
να σας ρωτήσω …Έχω έναν λογισμό που όλο μου λέει ότι κάτι θα κολλήσω αν μπροστά
μου είναι κανένας άρρωστος ή υπερήλικας… Και προσπαθώ να κοινωνάω πρώτος ! Βλέπω
και τα παιδάκια που τα βάζετε μπροστά …
-Αχ παιδί μου …δεν είσαι ο μόνος …Σε
πολλούς μπαίνει αυτός ο λογισμός …Τον βάζει ο πονηρός …Τα παιδιά τα βάζουμε
πρώτα για να μην τα αποθαρρύνουμε τώρα που δεν έχουν εδραία ακόμα την πίστη …Κανονικά
δεν θα έπρεπε …Αλλά κάνουμε μια οικονομία ! Λέγε παιδί μου την ευχή και μην
φοβάσαι …Δεν κολλάει κανέναν με αρρώστια ο
Χριστός μας ! Δεν έχω ασθενήσει ποτέ μου Ξέρεις τι έπρεπε να εισπράττω
κάθε φορά ; Ατομική βόμβα μικροβίων συγκεντρώνεται αν μεταλάβουν 50- 100
άνθρωποι τις Κυριακές …Δεν συζητάω για τις
μεγάλες μέρες που κοινωνούν 200 και βάλε άνθρωποι! Κάτι ελάχιστο να έχει ο
καθένας θα έπρεπε εγώ στο τέλος, που
καταλύω με την αγία λαβίδα ο,τι μένει
στο Άγιο Ποτήριο, να πέφτω κάτω και να πεθαίνω ακαριαία ! Μην
φοβάσαι λοιπόν παιδί μου ! Όπως έρχεται ο λογισμός , έτσι να τον αφήνεις να
φεύγει !
Κυριακή
της Σταυροπροσκύνησης στάθηκε στην μεγάλη σειρά να μεταλάβει ! Προσπαθούσε να μην
κοιτά μπροστά του και να διώχνει τον λογισμό που ερχόταν για να του ψιθυρίσει :
κοίτα δίπλα σου , έλεγξε ποιος είναι
μπροστά σου …Έλεγε την ευχή μαζί με κάτι που του άρεσε και είχε μάθει να
επαναλαμβάνει …Θαρρών τω ελέει σου προσέρχομαι Κύριε , θαρρών τω ελέει σου ! Έριχνε
μόνο κλεφτές ματιές στον παππούλη που ολόχαρος και πολύ προσεχτικός μετελάμβανε
τον κόσμο . Είχε φτάσει σχεδόν η σειρά του . Άκουσε πίσω του εκείνη την στιγμή
μια γυναικεία φωνή να λέει ..συγγνώμη να
περάσουμε …Ήταν μια γυναίκα που είχε πάρει στην αγκαλιά της μια μεγάλη
κοπέλα γύρω στα 16 …Την είχε σηκώσει από το καροτσάκι το αναπηρικό ..Ανήμπορο
το κορίτσι με μια σπαστικότητα έντονη και το προσωπάκι της γεμάτο με σάλια που
ξέβγαιναν από το στόμα της… Κατέβηκε ο
παππούλης τα σκαλοπάτια της ωραίας Πύλης και την μετέλαβε προσεχτικά
σκουπίζοντας την αργά με το μάκτρο ! Ανέβηκε έπειτα και τον κοίταξε με μια
διαπεραστική ματιά που πόσα δεν του μήνυσε μυστικά εκείνη την ώρα …Μην φοβάσαι παιδί μου ! Δεν μολύνει ο Χριστός ! Πλησίασε λοιπόν
προσπαθώντας να κατανικήσει τους νέους λογισμούς φόβου και αμφιβολίας που τον
συνάντησαν στην θέα εκείνου του ανήμπορου πλάσματος … Πόσο ντρεπόταν για την ισχνή του πίστη …Και
εκείνη την στιγμή ο παπά Λιάς έκανε κάτι που δεν θα το ξεχάσει όσο ζει . Έβαλε
την αγία λαβίδα στο δικό του το στόμα και άρχισε να την «καθαρίζει» με τα χείλη
του. Επανέλαβε πάνω από 10 φορές αυτήν την κίνηση ! Δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει τους γύρω του ! Ήθελε μόνο να κηρύξει, όχι με λόγια μα εμπράκτως , με βίωμα ! Εκατοντάδες
ομιλίες και αμέτρητα βιβλία κι αν διάβασε από τότε για το ζωντανό θαύμα της πίστης
μας και για το απρόσβλητό του από τα μέτρα και τις λογικές τούτου του κόσμου ,
ποτέ δεν βρήκε κάτι τόσο πειστικό όσο εκείνη την γεμάτη από αγάπη και πίστη «απολύμανση»
…
Τούτες
τις μέρες που ο άνεμος της απιστίας και της Θεομαχίας μας κυνηγά … το παράδειγμα εκείνου
του ταπεινού παπά από τ Ανάπλι θα μπορούσαν να το ακολουθήσουν όλοι οι Ποιμένες μας . Σκεφτόμαστε
μπροστά στις «αχόρταγες» κάμερες των τηλεοράσεων όλους τους Αρχιερείς μας , μπροστάρηδες , να
καθαρίζουν συνεχώς με τα χείλη τους την αγία λαβίδα …στέλνοντας το δικό τους βιωματικό
μήνυμα προς όλους μας :
Αδελφοί , δεν κοινωνάμε ψωμί και
κρασί , μα το Σώμα και το Αίμα του Ζωντανού Θεού . Κι αυτά δεν μολύνονται . Είναι τα πιο ισχυρά θεραπευτικά και αγιαστικά αντισώματα
που εξαφανίζουν επιδημίες και λοιμώξεις …Είναι τα πιο δυνατά εμβόλια που μας μπολιάζουν
με
Αθανασία .
Νώντας
Σκοπετέας
Μεγάλη
Τεσσαρακοστή 2020
Αφιερωμένο
στον παπά Λιά μας . Να έχουμε όλοι την ευχούλα του .
Περισσότερα
για την ζωή αυτού του ταπεινού Λειτουργού του Υψίστου στο βιβλίο μας : «Πόσα χωράνε σ ένα Αμήν» το οποίο κυκλοφορεί
από την Ιεραποστολική συναλληλία ‘’Πρόμαχος Ορθοδοξίας’’.
