Ο Γιώργης θυμάται τα παλιά, τα παιδικά του, που ευωδιάζουν νοσταλγικά πάντα
αρώματα μιας φύσης που ξυπνά, μα
και τις πρώτες μυρωδιές από της νέας
ημέρας τον κάματο! Στην οικογενειακή
τους επιχείρηση την τόσο ευλογημένη,
στον φούρνο που μεγάλωσε και έθρεψε 3
γενιές ανθρώπων βρίσκεται ξανά! Τώρα πια όχι ως επισκέπτης , μα ως συνεχιστής! Ποιος να του το λεγε πως θα γύριζε μόνιμα στον τόπο του τον αγαπημένο!
Χρόνια πριν όταν έφυγε για τις σπουδές του , τούτο του φαινόταν εξωπραγματικό! Δεν είχε νιώσει ποτέ ως τώρα ότι αποδήμησε εις χώραν
μακράν , ότι παρασύρθηκε ή παραδόθηκε
στο ανούσιο και στο ψεύτικο, μα
η αλήθεια είναι πως δεν νοσταλγούσε και τίποτα από όσα έζησε σχεδόν για δέκα
χρόνια μακριά απ το χωριό του στην μεγάλη πόλη…Βέβαια έψαχνε να βρει εναγωνίως
από τότε που επέστρεψε, την βαθύτερη αιτία αυτής της παλινόστησης…Προσπαθούσε
να πείσει τον εαυτό του πως ήταν η κρίση και η σιγουριά της οικογένειας μα δεν τα κατάφερνε
διόλου! Κάτι άλλο ήταν , κάτι που περίμενε να τον
συναντήσει! Το ένιωσε τούτο για πρώτη φορά μόλις εντελώς «τυχαία» και
απρογραμμάτιστα επισκέφθηκε ένα άλλο όμορφο Όρος,αυτό των Αμώμων και αντάμωσε
για πρώτη του φορά με τον Άγιο Εφραίμ! Σαν να ταν εκείνος που οδήγησε τα
βήματά του στην επιστροφή! Κρατώντας το μεγάλο ξύλινο φτυάρι ξεφούρνιζε μια
ακόμη παρτίδα από σταρένια και τα
σκεφτόταν όλα τούτα…
-Μάθε
τέχνη κι άστηνε! Τον πείραξε για λίγο η μάνα του που στεκόταν δίπλα! Χαμογέλασε
αυτός!
–Πες
το ψέματα! Βλέπεις μάνα, σαν να μην πέρασε μια μέρα!
-
Καλά, πήγαινε τώρα μπροστά γιατί θα αρχίσουν να έρχονται οι πρωινοί και τα
πιτσιρίκια πριν το σχολείο!
Πέρασαν οι πρώτες
εβδομάδες στην νέα αυτή πραγματικότητα! Πολλούς ξαναθυμήθηκε , άλλους
πρωτογνώρισε! Δέκα χρόνια δεν ήταν και
λίγα! Κάτι που του άρεσε πολύ, ήταν όταν έπαιρνε το αυτοκίνητο να παραδώσει
τις παραγγελίες της ημέρας! Είναι μαγευτικά τα μέρη τους όλες τις εποχές, μα
εκείνη η άνοιξη είναι ασύγκριτη στο ζωγράφισμά της μέσα του! Ήταν έτοιμος να
ξεκινήσει εκείνο το μεσημέρι μόλις χτύπησε το τηλέφωνο…Μια χαμηλή γερασμένη μα
γλυκύτατη φωνούλα ακούστηκε:
-Καλημέρα
γιέ μου, στον φούρνο δεν έχω καλέσει;
-Καλημέρα
σας! Σωστά έχετε πάρει ναι!
-Παιδί
μου μήπως θα μπορούσατε να μου φέρετε κάτι που θα σας πω! Μένω βέβαια λίγο μακριά ,περίπου στα 3 χιλιόμετρα,
μα δεν έχω τρόπο εγώ να έρθω!
-Φυσικά
, κάνουμε παραδόσεις! Πείτε μου πόσα ψωμιά θέλετε;
-Παιδί
μου δεν θέλω ποσότητες εγώ ! Ένα ψωμάκι χρειάζομαι να βγάλω λίγες μέρες!
Πέρασε ο λογισμός ο
ασέβαστος , να της απαντήσει πως για ένα ψωμί δεν γίνεται να διανυθούν τόσα
χιλιόμετρα πήγαινε έλα …μα σχεδόν αστραπιαία της απάντησε:
-Πείτε
μου που βρίσκεστε και θα σας το φέρω εγώ το ψωμάκι σας!
-Δόξα
τω Θεώ παιδί μου! Σ ευχαριστώ που έχεις τόση αγάπη μέσα σου!
Φόρτωσε ο Γιώργης τα
ψωμιά και ξεκίνησε! Θα παρέδιδε πρώτα όλα τα άλλα στα
μαγαζιά και στο τέλος θα άφηνε
την κυρούλα που τηλεφώνησε! Ούτε το όνομά της δεν έμαθε! Μα σε λίγο μόλις, εκείνη η γερασμένη ισχνή φωνή στο ξανάκουσμά της,
θα του αποκάλυπτε τον λόγο για τον
οποίον είχε επιστρέψει! Ήταν η Παρασκευούλα, η Γεροντισούλα του η μοναδική!
Ο δικός του πνευματικός φάρος! Μια υπερκόσμια ύπαρξη! Ένα ταπεινό τούτου του
κόσμου! Μια Αγία της πλαϊνής μας πόρτας! Θεοπτία και ταπείνωση! Θαύματα και
θαυμάσια! Αποκαλύψεις και μυστικά του Παραδείσου! Έμαθε σχεδόν αμέσως μόλις
την αντίκρισε την βαθιά αιτία της απρόσμενης για πολλούς επιστροφής του στο
χωριό και στον φούρνο! Αμέσως μόλις έκλεισε
την πόρτα του …κελιού της, σε εκείνη την αξέχαστη πρώτη τους συνάντηση! Όσο η
Παρασκευούλα ζούσε , δεν τολμούσε ο Γιώργης να μιλήσει για εκείνην ανοιχτά! Στο Βατοπαίδι οι Πατέρες συγκινήθηκαν μόλις
μυστικά τους τα διηγιόταν, κάθε φορά που στην Προστασία της Μάνας
Παντανάσσης ξαπόσταινε…Να βάλουμε,
πρότειναν, τον βίο της σε ένα βιβλίο με
Αγίους του κόσμου του σημερινού που ετοιμάζουμε! Φοβόταν εκείνος μην την
στενοχωρήσει και πάψει να του μιλά…Πώς έγινε και ακολούθησα εγώ ο ταλαίπωρος
το σμάρι εκείνο απ του Ουρανού τα πετεινά, και έγινε η γνωριμιά μας με τον Γιώργη! Δώρο Θεού!
-Να
σου πω για την Παρασκευούλα, την Γεροντισούλα μου Νώντα αδελφέ μου! Κοιμήθηκε
φέτος αρχές του Ιουλίου!
–Γράψε
μου αδελφέ μου, στίψε την μνήμη σου να στάξει η μυρωμένη αγάπη!
Έγραψε ο Γιώργης …όσα
εκείνη μυστικά του υπαγόρευσε …
Στέκεται αυτός εδώ
μπροστά μας!
Ξεκίνα αδελφέ μου να
μας γνωρίζεις την ψυχούλα της, την διαλεχτή απ τον Χριστό μας…Πάρε λευκό και
χάραξε πάνω του τις θύμησες της Γεροντισούλας σου!...
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο:Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;
(εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019
και από την εκπομπή με τίτλο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" (μέρος 4ο )
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον
αδελφό μας και συνοδοιπόρο Γιώργο Δ. για τις μοναδικές αλήθειες που με αγάπη υιική
φώλιασε στο...Αμήν μας…
Εις μνήμην της κυρά-Παρασκευούλας, της κοσμοκαλόγριας που χάριτι Θεού συναντήσαμε ελάχιστα πριν κλείσει τούτο το
βιβλίο …
