Όσα αιώνια ρήματα έχουν γραφεί σε χρόνο παρελθοντικό οφείλουμε να τα αντικαταστήσουμε χρονικά! Η χρονική αντικατάσταση της αυτομεμψίας και της μετανοίας! Όλα να μεταφέρονται στον παρόντα χρόνο, οπότε και θλιβερά ΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΟΥΜΕ τον Κύριο των πάντων! Κάθε λέξη δε από τον Θείο Λόγο δίνει απάντηση σε ό,τι σκοτεινιάζει το μέσα μας! Πόσο διαρκεί η ανάγνωση ενός κεφαλαίου από την Αγία Γραφή; Ελάχιστα στ΄αλήθεια! Ένα κεφάλαιο για παράδειγμα από την δεύτερη επιστολή του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου; Ας πάμε εκεί λοιπόν στο δεύτερο κεφάλαιό της! Ξεκινά με το "Εγένοντο"και θα μπορούσε κανείς ελαφρά τη καρδία να υποστηρίξει πως αυτά γράφτηκαν για το τότε, αλλά αμέσως πιο κάτω συνεχίζει σε χρόνο μελλοντικό με το "εξακολουθήσουσιν" και το "βλασφημηθήσεται" η οδός της αληθείας...
"...Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν...(Β Πε. 2,1) "καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται..."(Β Πε. 2,2)"...ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους..."(Β Πε. 2,14)
Αυτές οι αστήρικτες ψυχές! Θυμόμαστε τον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο πως στέναζε και έκανε μια...λαλίστατη παύση, κάθε φορά που θυμόταν αυτό το χωρίο... Πόσες δεν περνούν καθημερινά από δίπλα μας και ΕΜΕΙΣ τις παρασύρουμε και τις εξαπατούμε με τα λόγια ή το βίωμά μας, ή το πιο σημαντικό παραλείπουμε να μιλήσουμε για τον Χριστό μας εν Αληθεία;
Περιστοιχιζόμαστε από ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπούν. Η οικογένειά μας, οι φίλοι μας και οι οικείοι, οι συνάδελφοι και συνεργάτες μας.
Τους
περιβάλλουμε με την αγάπη μας, το νοιάξιμό μας, το ανύστακτο ενδιαφέρον μας. Όχι
υπολογιστικά και με υστεροβουλία, μα θυσιαστικά και άρα αληθινά. Η αληθινή
αγάπη εξάλλου έχει 2 βασικές προϋποθέσεις. Πρώτον είναι απροϋπόθετη! Και δεύτερον
έχει θυσία του εγώ μας. Αλλιώς είναι κάποια ψευτοαγάπη, ευκαιριακή του….μισθωτού
συμφέροντος χωρίς στερρές βάσεις. Μέσα στο εγώ, κρύβεται πάντοτε το ανθρωπάρεσκο.
Επομένως και αυτό πρέπει να θυσιάζεται για την αγάπη. Εδώ είναι που δυσκολεύουν
πολύ τα πράγματα λοιπόν…Γιατί όταν αγαπάς, πρέπει να γίνεσαι και ενίοτε δυσάρεστος.
Λέει ο απλός λαός θυμοσοφώντας, ότι όποιος σε αγαπάει σε κάνει και κλαις…Αυτό
το ακούγαμε από μικροί και είναι αλήθεια ότι δυσανασχετούσαμε με τον θυμόσοφο που το
κυκλοφόρησε…Αλλά πλέον, το πιστεύουμε όσο λίγα σοφά λόγια των πεπειραμένων τούτης της ζήσης. Και πιο
πολύ, θαυμάζουμε όσους το βιώνουν τούτο το γνωμικό, αδιαφορώντας για το αν θα
προκαλέσουν την δυσαρέσκεια όσων έχουν δίπλα τους. Και περισσότερο ζηλεύουμε όσους
το τηρούν, δυσαρεστώντας εκείνους από τους οποίους εξαρτώνται, μη θυσιάζοντας
την αλήθεια. Έλεγε ο μέγας π.Αυγουστίνος Καντιώτης, ότι αγάπη χωρίς την αλήθεια
είναι απάτη. Ναι, αν το καλοσκεφτούμε εξαπατάς όποια αστήρικτη ψυχή «νανουρίζεις» και φασκιώνεις
μη φανερώνοντάς της την ασχήμια της, το ότι δεν ευαρεστεί τον Θεό, το ότι αμαρτάνει,
το ότι δεν της επιτρέπεται κάτι τέτοιο. "Ουκ εξεστί σοι"…με άλλα λόγια, αληθινά,
αιώνια, Ευαγγελικά! Εκείνος που μνημειωδώς το ξεστόμισε αποκεφαλίστηκε, δίχως
δίκη και υπεράσπιση…Με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή μόνο ήλεγξε τον μοιχό και
ανήθικο άρχοντα…Όπως ακριβώς θα «αποκεφαλιζόταν» και στις μέρες μας, αν ήλεγχε
όσους με υπερηφάνεια Θεοστυγή νομοθετούν και βιώνουν τα άθεσμα και τα μη καθήκοντα
«…πεπληρωμένους πάση αδικία πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστούς
φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγείς,
υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς, ασυνέτους,
ασυνθέτους, αστόργους, ασπόνδους, ανελεήμονας…».( Ρωμ.1,28-31)
Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε πως "χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται". Και ο Θείος Παύλος το λέει το όλα επιτρέπονται, συμπληρώνοντας όμως, πως την ψυχή δεν την συμφέρουν όλα.
"...Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος..."( Κορ.Α΄6,12)
Ποιος όμως θα το ξεστομίσει σήμερα αδελφοί μου το "ουκ εξεστί σοι"; Σπανίζουν θλιβερά οι ελεγκτικές φωνές κυρίως των ποιμένων μα και των λαϊκών αδελφών που ναι σιωπούν...ΣΙΩΠΟΥΜΕ, συνένοχα. Ναι, χρειάζεται περισσή διάκριση και βίωμα των δικαιωμάτων του Αγίου Θεού για να ελέγξεις. Και σε όσους αντιτείνουν τα περί κατακρίσεως τι θα πεις; Τι θα έλεγε στις μέρες μας ο Τίμιος Πρόδρομος, σαν θα τον κατηγορούσαν για κατάκριση, όταν θα ήλεγχε όσους μετέβαλλαν την φυσικήν χρήσιν εις την παραφύσιν;(Ρωμ.1,26) Χρυσοστομικά θα τους απαντούσε, ότι το μην κρίνετε περί βίου εστίν και ου περί πίστεως…Φαίνεται οξύμωρο, μα αν σκεφτούμε πως στις μέρες μας αμνηστεύεται νομιμοποιείται και επιβάλλεται με υπερηφάνεια η διαστροφή του Θείου και απαρασάλευτου εις τους αιώνας νόμου του Θεού, τότε θα κατανοήσουμε γιατί όλοι μας ανεξαιρέτως, όντας ζωντανά μέλη της Εκκλησίας Του, οφείλουμε να λέμε όλο και συχνότερα πλέον γαλήνια και αγαπητικά με σκοπό και μόνο το να θέσουμε νου, το ουκ εξεστί σοι…Διαφορετικά εν εκείνη τη ημέρα θα ακούσουμε επαναλαμβανόμενα και αναπολόγητα ουαί από το άχραντο στόμα του Δικαίου Κριτή, για όλες τις ψυχές που εγκαταλείψαμε αστήρικτες…Μη γένοιτο αδελφοί μου!
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
