main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

8 Σεπ 2023

Ερχόμενος και Αναμένων…

 

"Ιδού ο Νυμφίος Έρχεται"( Ν.Γύζης)

…αλλ’ ο Θεός διηνεκώς έστηκεν αναµένων,

ει τις ποτε κάλεσειεν αυτόν των οικετών…

Αγ.Ιω.Χρυσ.

Έχει ακουστεί μέσα σε αυτήν την ραδιοφωνική πολύχρονη συμπόρευση,  πολλές φορές η φράση:  η θεματολογία της σημερινής εκπομπής. Θεματολογία είναι ένα σύνολο θεμάτων που συγκροτούν ένα θέμα, μια έννοια, ένα αντικείμενο. Χριστού η θεματολογία. Στο κέντρο ο Χριστός μας. Και πάλιν και πολλάκις και πάντοτε και για όσο το έλεός Του μας επιτρέπει να συνεχίζουμε να τολμάμε να μιλάμε για Εκείνον. Χριστού η θεματολογία. Χριστού η…πολυλογία! Χριστού η…παλιλογία! Ναι, ας χαρακτηριζόμαστε αδελφοί μου βαρετοί και επαναλαμβανόμενοι, χωρίς πρωτοτυπίες και εκπλήξεις…Δεν πρωτοτυπεί, όποιος αποκλίνει από τα ρήματα της αιωνίου Ζωής! Κινδυνεύει να γκρεμιστεί σε βάραθρο απωλείας και να παρασύρει κι άλλους δυστυχώς, με τις πρωτοτυπίες του και τα εφευρήματά του, τις δοκησισοφίες του και τις ψυχολογίες του…τα life coaching και τις ψεύτικες ελευθερίες του…Το είπε ο Χριστός μας στο Ευαγγέλιό Του; Τέρμα και Αρχή! Είναι νόμος! Δεν επεξηγείται, δεν προσαρμόζεται, δεν τροποποιείται, δεν στρεβλώνεται…Συνήθως όποιος αναλύει προς το συμφέρον της σάρκας και όχι προς το συμφέρον της ψυχής, μετατρέπεται ο ίδιος σε έναν κακόδοξο εχθρό του Χριστού, ο οποίος, αλίμονο θα διασκορπίζεται κάθε στιγμή στη θέα του Αναστημένου Λυτρωτή. Στους περισσοτέρους μας αρέσει, είναι η αλήθεια, ο ευρηματικός λόγος, ο πρωτότυπος, ο γεμάτος από σύγχρονες καταστάσεις και παραδείγματα, από την καθημερινότητα του καθενός την δύσβατη, πολλές φορές όμως διάσπαρτος από μικρά σποράκια αμφιβολίας, για το αν όσα παραδόθηκαν από τους Αγίους Πατέρες στις κατοπινές γενιές του Θεανθρώπου Ιησού είναι σε ισχύ και μπορούν να γίνουν βίωμα στο σήμερα…Και έτσι τερπόμενοι και τρεπόμενοι  δίχως να το καταλάβουμε εγκαταλείπουμε τον λόγο του Θεού, τα λόγια τα Άγια και νιώθουμε ότι μας καλύπτει απόλυτα  το ομίλημα του σύγχρονου και σπουδαγμένου στις Λωζάνες…Ιεροκήρυκος με το κανάλι στο διαδίκτυο και τα αμέτρητα βιβλία best seller…Ποιος άραγε αναπαύεται και δυναμώνει με τα λόγια του αμώμου που επαναλαμβάνονται καθημερινά στο μέσο της νύχτας;  Εκείνη την ώρα που ακούγεται το Ιδού ο Νυμφίος έρχεται και το εξαποστειλάρι Τον Νυμφώνα σου βλέπω…Παλιλογεί ο ψαλμωδός και ο Αναγνώστης σε κάθε μεσονυχτικό! Παλιλογεί ο Ιερέας κάθε Κυριακή εξιστορώντας των Εωθινών τα θαύματα και τα θαυμάσια! Παλιλογεί ο Ιεροψάλτης σε κάθε δοξολογία και χερουβικό ύμνο! Παλιλογεί ο Χριστός που μόνο το μετανοείτε κραυγάζει και περιμένει… Απορούμε και καλά κάνουμε με την μακροθυμία Του. Τόσο που γινόμαστε εκμεταλλευτές της χρηστότητας και της αγαθότητάς Του. Μα δεν την εκμεταλλευόμαστε για να μετανοήσουμε αδελφοί, μα για να παρατείνουμε το φιλήδονο και  βολεψό εγώ μας. Και Εκείνος έρχεται και περιμένει…Με άκλειστη την αγκαλιά του την σταυρωμένη. Με την άμοιαστη  απαλάδα και την αρχοντιά Του μα και με την παιδαγωγία Του…Οι σοφοί κατά Θεόν άνθρωποι, τα ταπεινά του κόσμου, οι διαλεχτοί και διδαχτοί του Κυρίου, που δεν χρειάζονται κανένα ομίλημα και κανένα κείμενο περισπούδαστου "πνευματικού καθοδηγητή" για να λάβουν πνευματικές αποφάσεις και να απαντήσουν στα διλήμματα του...σύγχρονου πραιτορίου, παρά μόνο την βεβαία και ασφαλή συνείδησή τους, ποτέ δεν χρησιμοποιούν φράσεις του τύπου : φυσική καταστροφή , κλιματολογική αλλαγή και άλλα τέτοια ασύνετα, παρά μόνο μια : ΘΕΟΜΗΝΙΑ ! Του Θεού η μάνητα, θέτει νου και απερινόητα , μα τόσο παιδαγωγικά, αποκαλύπτει το μέγα Του έλεος... Ας παλιλογήσει ο Ιερός ψαλμωδός: ...ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις πολλὰς καὶ κακάς, καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς με, καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς πάλιν ἀνήγαγές με. ( Ψαλμ.70,20)

Έρχεται και περιμένει… Να ακούσει την φωνή την παρακλητική, την υιική ικεσία του απολωλότος…Να επιστρέψουμε, όχι ψεύτικα και υπολογιστικά, μα για την αγάπη Του και μόνο! Κάθε στιγμή Σταυρός κι Ανάσταση! Μεγάλη Παρασκευή και Πάσχα!

Τίποτα πρωτότυπο και στην σημερινή μας θεματολογία λοιπόν…

Ο Χριστός Ερχόμενος και Αναμένων…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~