Απ’ τα ξεφτίδια του Θείου ελέους…

…εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν… (Λουκ. 18,25)

Να περάσει η καμήλα από το κεφάλι της βελόνας είναι ευκολότερο, από έναν πλούσιο στη βασιλεία των Ουρανών! Το είπε ο Κύριος! Ο Κύριος της αγάπης, ο Ποιμήν ο καλός, λέγει συχνά μέσα στο Ευαγγέλιό Του ρήματα που μας πονούν μα και μας κάνουν να απορούμε! Βέβαια υπάρχει μια μετάφραση(η οποία παρουσιάζεται από κάποιους ομοίως ορθή)  του συγκεκριμένου χωρίου, που μιλά για κάμιλον, δηλαδή για το καραβόσχοινο  που δένει τα καράβια στην προκυμαία. Και έτσι θέλουμε να φανταζόμαστε  αυτό το χοντρό σχοινί, να ξεφτίζει λίγο- λίγο κάθε φορά που ένας πλούσιος ελεεί, μέχρι να αποσυντεθεί  ολότελα  σε μυριαρίθμητες  λεπτές τριχιές και μια-μια να περνάνε όλες δια τρυμαλιάς  ραφίδος… Μόνο που πρέπει κάθε τέτοιο λεπτό νήμα, να το βοηθά να τρυπώσει η καθαρή ελεημοσύνη, η αψεγάδιαστη αγαθοεργία, η έμπονη συμπαράσταση, η εν Χριστώ ορθοπραξία μας…Διαφορετικά θα έχουμε ενώπιόν μας, ένα εξάμβλωμα Χριστιανικής τάχα αρετής…Την χορεύουσα φιλανθρωπία, για την οποία είχαμε ακούσει να μιλά ο μέγας Ιεροκήρυκας του Παραδείσου(σ.σ.Δημήτριος Παναγόπουλος)…Να δώσουμε ελεημοσύνη για τους αναγκεμένους, αλλά να συνδυάζεται το ποσό με ένα γλεντάκι, έναν φιλανθρωπικό χορό, με φωτογράφους, με  δημοσιεύσεις και εντυπωσιακές εμφανίσεις στο χαλί των… φιλανθρώπων ευεργετών…Και εκείνο το μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου  (Ματθ. 6,3) πως άραγε θα συζευχθεί; Ο Ποιμήν ο καλός το είπε και αυτό! Και άντε να κάνουμε οικονομία και να προβάλλουμε τους ελεήμονες, ως παράδειγμα προς μίμηση…Αν οι εισφορές τους προέρχονται από έργα αγαθά, θα μας απασχολήσει άραγε; Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε  ότι κανείς δεν θα επιθυμούσε να ελεηθεί από έσοδα που προέρχονται από έργα φαύλα και Θεομίσητα…Το καλό δεν είναι καλό αν δεν γίνεται καλώς! Το καλόν ούκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένηται  λέγει ο Μέγας Βασίλειος! Δεν αγιάζει ο σκοπός τα μέσα! Το Παύλειο: τοις πάσι γέγονα τα πάντα αγιάζεται μόνο όταν τελείται εν Χριστώ και εν αληθεία και όχι εν αναισχυντία! Μα από αυτά τα φαύλα χρήματα συντηρούνται τόσα ευαγή ιδρύματα της Μητροπόλεως, τόσοι άνθρωποι καθημερινά τρώνε, τόσοι γέροντες στεγάζονται, τόσα ορφανά τρέφονται και  σπουδάζουν! Αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, θαρρείς πως είναι δύσκολο για τον Άγιο Θεό, τον μέγα Προνοητή να οικονομήσει όλους αυτούς  τους παραπάνω εμπεριστάτους;  Είπε ποτέ όχι, αρνήθηκε ποτέ κανείς από όλους αυτούς, μια γενναία δωρεά προερχόμενη από ανθρώπους που εγνωσμένα Θεομαχούν; Ο Άγιος Νεκτάριος σαν έχτιζε το μοναστηράκι της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα(από διήγηση Δ. Παναγόπουλου)ως συνήθως αναζητούσε χρήματα για να πληρώσει τους μάστορες και τα υλικά! Σε μια τέτοια περίσταση αν και πολύ είχε ανάγκη τα χρήματα είδε να πλησιάζει στην πύλη της Μονής μια καλοβαλμένη κυρία. Πριν εκείνη προλάβει καν να του μιλήσει ο Άγιος της λέει: -Καλώς ήρθατε κυρία Ελένη με τις 3000 δραχμές στην τσάντα σας! Όντως η πλούσια εκείνη γυναίκα ανέβηκε για να προσφέρει αυτό το τεράστιο για τότε ποσό στο Γέροντα για τις εργασίες!  

Και συνέχισε ο Άγιος Νεκτάριος: -Δεν γίνονται αποδεκτά τα χρήματά σου, γιατί συνεχίζεις να έχεις μίσος και να μη μιλιέσαι με κοντινούς σου ανθρώπους! Πήγαινε λοιπόν πρώτα να συγχωρεθείς με αυτούς και έπειτα ξανάρχεσαι εδώ! Έφυγε το λοιπόν η κυρία Ελένη και ξαναεπέστρεψε στην Μονή μετά από μήνες! Την υποδέχτηκε και πάλι  ο Άγιος και αυτή την φορά βλέποντας την διόρθωσή της,  της υπέδειξε να ρίξει  τα χρήματα της δωρεάς στο παγκάρι του Ναού. Μεγάλο το μάθημα από τούτο το περιστατικό! Και από ένα ακόμα, που είναι αρκετά γνωστό: Μια από τις πλέον διάσημες εταίρες της αρχαίας Θήβας ήταν η Φρύνη. Αυτή κάποτε προθυμοποιήθηκε να πληρώσει αποκλειστικά τα έξοδα για την ανοικοδόμηση όλων  των τειχών της πόλης, τα οποία είχαν καταστραφεί από τον Μέγα Αλέξανδρο! Απαίτησε μόνο σαν αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς της, να αναγραφεί σε σημείο εμφανές πάνω στα τείχη η φράση:  «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα». Η πρότασή της απορρίφθηκε από τους Θηβαίους! Μοιάζει κι αυτό το περιστατικό,  με εκείνο το  ψαλμικό που ακούγεται σε κάθε εσπερινό, το…Έλεον δεν αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου…(Ψαλμ.140)

Ιλαρός μα και άμωμος πρέπει να ναι ο δότης! Ούτε για να προβληθεί, ούτε για να φωτογραφηθεί, ούτε καν  για να φοροελαφρυνθεί… Δεν είναι μόνο ο άπληστος πλούτος που αποτελεί εμπόδιο για εν Χριστώ ζωή και τήρηση πάσης δικαιοσύνης…Είναι και ο ιδρώτας και ο κόπος και η καθαρή καρδιά  που τον συνοδεύει και κυρίως η καθαρή καρδιά και το Θεάρεστο που η ελεημοσύνη και η προσφορά του πλουσίου μα και του καθενός μας κουβαλά! Για να περάσουμε απέναντι, γαντζωμένοι έστω απ’ τα ξεφτίδια  του Θείου ελέους…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή. Με αφορμή μια φράση από το Ευαγγέλιο της Κυριακής ΙΓ Λουκά.