.jpg)
Η τέχνη του γονιού…Εν
παιδεία και νουθεσία Κυρίου…Μίλα στον Θεό για τα παιδιά σου και όχι στα παιδιά
σου για τον Θεό…Τα παιδιά σωσμένα μόνο με γόνατα ματωμένα…Πασχίζω να βρω τρόπο
και τόπο να τους μιλήσω στις ψυχές τους, να τα μπολιάσω με Χριστό, να
καταλάβουν τον σκοπό τους…Σωσμός…Λύτρωση…Ελευθερία…Χαρά…Αλήθεια…Να πάρω βιβλία
να διαβάσω, να εκπαιδευθώ πριν εκπαιδεύσω…Φρόνημα μαρτυρικό….Θεός εν Τριάδι…Ουτοπία
για τον συρμό που έσπασε τα φρένα…Μα τι έφταιξε που δεν…Τόσα χρόνια στην
Εκκλησία και τώρα να μην…Σιωπή…Προσευχή…Σιωπή…
Ήρθε ο κυρ Δημήτρης και
στάθηκε δίπλα μου…Και από το πουθενά που λένε, άρχισε να μου μιλά για την μανούλα
του την κυρά Αντωνία…Εκείνη η εικόνα της να θυμιάζει κάθε που σουρούπωνε
λέγοντας τον πεντηκοστό! Αλησμόνητη!
Σαν να διάβαζα κάθε μέρα
το Ευαγγέλιο ολόκληρο, μόνο αυτή η στιγμή! Είμασταν όλοι 10 τόσοι νοματαίοι μέσα σε ένα δωμάτιο και
νιώθαμε εκείνη την ώρα να ανοίγει η
καλαμωτή του χαμόσπιτου και να γίνεται στέγη μας ένας κρυστάλλινος Ουρανός με
τον Οροφουργό Πλάστη να μας ευλογεί και με τα δυο του χέρια! Έτσι την νιώθαμε
την μάνα…Να χτυπά την πόρτα Του και Εκείνος να ανοίγει συνεχώς τις πατρικές του
αγκάλες, μέσα τους να μας χωρέσει! Δεν μας μίλησε ποτέ η μάνα ούτε για Θεό ούτε για
Εκκλησία. Μόνο την βλέπαμε και η μάνα μας
δίδασκε…και μόνο τον Πεντηκοστό την ακούγαμε να λέει θυμιάζοντας…Αγράμματη, απλή
και ταπεινή, δουλειά νύχτα με νύχτα, μύριζε πάντα χώμα βρεγμένο, ευωδιαστό!
Αφτιασίδωτη με ένα κάλλος αρχαίο, πρωτόπλαστο! Θυμάμαι λοιπόν μια μέρα που είχε μεγαλώσει πια η μάνα, τον
μεγάλο μας τον αδελφό, να της λέει πειράζοντάς την γλυκά…
-Βρε μάνα, τόσα χρόνια σε ακούω να λες το ελέησόν με ο Θεός…Ξέρεις τι εννοεί αυτός που τον έγραψε; Τον γνωρίζεις τον Δαυίδ; Να σε ρωτήσω... εκείνος ο ύσσωπος ξέρεις πως είναι ανθός; Ή…να σε πάω σε πιο εύκολα, εκεί που λες επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με…Τι θέλει να πει ο ψαλμωδός;
-Παιδάκι μου, εγώ θα σου πω αυτό που καταλαβαίνω, μόλις λέω αυτά τα Άγια λογάκια, που όλο να
κλαίω θέλω μόλις προσεύχομαι με δαύτα…Όπως Χριστέ μου το πλοίο το καθαρίζει το κύμα της θάλλασσας
και διώχνει από πάνω του κάθε βρωμιά, έτσι καθάρισε και τις δικές μου τις μαγαρισιές…
Η τέχνη του γονιού…Η
παιδεία και η νουθεσία του Κυρίου…Σιωπή…Προσευχή…Ταπείνωση! Μόνο μια
τεταπεινωμένη καρδιά μπορεί να Τον διδάξει!
Νώντας Σκοπετέας
Ιούνιος 2024
Διασκευή από προφορική διήγηση του αγαπητού μας Δημητρίου Μ. τον οποίον από καρδιάς ευχαριστούμε για τις γλυκύτατες θύμησες...
