Εκεί που τα
αντέχω λυγίζουν , οι φωνές τρεμάμενες και οι ταπεινοί με ανημπόρια γονατίζουν αναγκαιμένοι , Κείνος στέκεται
στο μέσο …
Λες και τον
έσυραν από του Γολγοθά τη γη και τον απόθεσαν για λιγοστές στιγμές στο κέντρο
κάθε Εκκλησιάς πλημμυρισμένης πάσης χαράς και δόξης …
Στο μέσο ο
Σταυρός...
Ντυμένες με
ζωή οι ψυχές που τις γύμνωσε του εχθρού το ξύλο , το φρούδο του θανάτου …
Με μάτια και
χείλη αγνά να τον αγγίζουν , παρηγοριά πατρικής αγκάλης ικετεύοντάς του , γεύση
Αθανασίας προσμένοντας …
Κι ο παπάς
που βγαίνει από τα αριστερά , τον υψώνει λες και θα τον σμίξει με του ουρανού τις άκρες… Κορώνα στο κεφάλι του τον κρατά , και κουβαλά στο ευωδιαστό δισκάρι του δάκρυα ρομφαίων και ελπίδες Αναστάσεως …
Στο μέσο ο
Σταυρός...
Κάποιο παιδί
του πόνου έγειρε γλυκά πάνω του να ακούσει την πνοή του …Και Κείνος τότε έβγαλε φωνή μεγάλη που ακούστηκε καθάρια
: Δεῦτε πρός με πάντες
οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ
ἀναπαύσω ὑμᾶς…
Στο μέσο ο
Σταυρός...
Άντε και
άρχισε να αχνοφαίνεται ο Παράδεισος …και ο Αδάμ που καρτερά αιώνες μακρούς για
να λυτρωθεί , όλους μας περιμένει τον θρήνο του να αλλάξει με το Χριστός Ανέστη
…
νώντας σκοπετέας
