Μεγάλος αδελφός και
εγώ , που τον κύκλο μας κρατώ καλά σφαλισμένο , μην και τον μολύνουν οι ασώτως πολιτευσάμενοι
μικροί …
Μεγάλος και εγώ , των
πονηρών πολιτών παιδί εκλεκτό , που τον πλούτο μας τον έθαψα σε χωνευτήρια της ερήμου .
Μεγάλος , που όλους
τους γυμνούς, στην λασπερή την καταδίκη
να θωρώ ευφραίνομαι, πεινασμένους και βρώμικους ανάμεσα σε χοίρους και
ξυλοκέρατα…
Που τους
χαμένους Αναστάντες καταφρονώ και τα
δηνάρια της ενδεκάτης τους , θέλω να τους τα αρπάξω …
Φωτεινό χιτώνα μόνο
εγώ να φοράω και των αμαρτωλών τα πόδια ας ματώνουν από
σκορπιούς και φίδια …
Στον αχρείο τράχηλό μου , μόνο το βάρος του ανοικτίρμονος …
Τα χέρια του Αγαθού Πατέρα
γλυστρίσαν από πάνω μου …
Νώντας Σκοπετέας /Τριώδιο 2015
