Λαμπροφορά η ψυχή . Άμετρη η ευσπλαχνία Του . Από τα
σκοτάδια της φυλακής του Άδου , ο Φωτοδότης μας πέρασε στο ανέσπερο Φως . Και από
την πικρή σκλαβιά του νοητού Φαραώ , στην ελευθερία της γης της επαγγελίας .
Σωσμός από τα κατώτατα της γης . Λύτρωση από τις αιώνιες αλυσίδες , από τα
δεσμά του παμφάγου θανάτου. Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί , Ιερότατο Πάσχα
Κυρίου , καινόν άμωμον, τερπνόν! Απ τον θάνατο στη ζωή ! Από την γη στον Ουρανό
! Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας
! Όσοι χθες συμπορεύθησαν στο Εκούσιον Πάθος με εκούσιο πόθο , όσοι συνετάφησαν
αφού πρώτα συσταυρώθηκαν , σήμερα
συνεγείρονται και γίνονται Θεόπτες ,
ζουν στο απρόσιτο Φως το Αναστάσιμο. Θα δουν τον Χριστόν Εξαστράπτοντα , γλυκά
να τους λέει το Χαίρετε ! Θα αισθανθούν την καθολική τούτη χαρά , να απλώνεται
παντού , στα εν Χριστώ έμψυχα και σε όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα και άλογα . Ουρανός
και γη ευφραίνονται !Ορατός και αόρατος κόσμος συνεορτάζει ! Μια η αιτία ! Η
μοναδική τούτης της ευφροσύνης , τούτης της πίστης , της μόνης αληθινής και αιώνιας
: Χριστός γαρ εγήγερται! Μεθύσι νέο , καινό , σαν το πιοτό που έσταξε από της αφθαρσίας
την πηγή , το κενό μνημείο του Αναστημένου Ναζαρηνού , που παντοδύναμος ηγέρθη
! Του θανάτου η νέκρωση . Του Άδη η καθαίρεση ! Ολόχαροι υμνούμε τον Αίτιον !
Τον μόνον Ευλογητόν των Πατέρων , Θεόν και Υπερένδοξον ! Εορτών Εορτή και
πανήγυρις πανηγύρεων ! Και μια υπόσχεση άγκυρα ελπίδας, στον Ουρανό ριγμένη. Μέχρι τερμάτων αιώνων
Χριστέ , μας υποσχέθηκες να είσαι σιμά μας
!
Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν.
Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά
μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη , στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο λυτρωτικό
εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου ! Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν
στον υπέρτατο βαθμό , δυο μάτια -βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν
ανείπωτη αναστάσιμη χαρά , από μια πολυβασανισμένη Γραία , της ζωής δουλέυτρα ,
κυρτωμένη με το τσεμπέρι , που δεν έμαθε
ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και
ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως .
Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο
πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς , όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα
λάβει το παράγγελμα : Σύρε να πεις
Χριστός Ανέστη , στους πατέρες στο κοιμητήρι ! Και αυτός θα πάρει το φανάρι
, που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι . Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή
την κρύπτη και θα τους πεί : Χριστός
Ανέστη αδέλφια μου ! Και κείνοι θα του απαντήσουν : Αληθώς Ανέστη! Όπως κάποτε συνέβη στην Μονή του Οσίου Παύλου στο
Όρος , με τον αξέχαστο γέρο Θωμά ! Έτσι και εμείς σκεφτήκαμε μέσα σε τούτο το
Πεντηκοστάρι να πάρουμε το ακοίμητο Φως το Αναστάσιμο και να επισκεφθούμε ένα
αλλιώτικο κοιμητήρι . Ενός Γέροντα που φύλαξε την Ιεροσύνη ακίβδηλον κατά τον
Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο.
Δεν θα του πούμε τίποτα άλλο από το πιο μεστό και
αυτόφωτο μήνυμα τούτου του μάταιου κόσμου ! Εκεί στον Ναϊσκο της Αναστάσεως του Χριστού μας , κάτω απ το καθολικό του Μοναστηριού του Ακαθίστου , στης Αργολίδας το αγνάντι ,
αναπαύεται το σώμα ενός ευλογημένου και ακούραστου εργάτη του Κυρίου μας. Και αυτός
συμπορεύθηκε , συσταυρώθηκε και συναναστήθηκε .
Σήμερα ζει μέσα στο ανέσπερο Φως,
συμπροσδοκώντας μαζί μας την Ζωή του
μέλλοντος Αιώνος ! Χριστός Ανέστη
Σεβασμιώτατε ! Πάτερ Ιάκωβε πρέσβευε τω Αναστάντι , υπέρ ημών των συναμαρτωλών!
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από σειρά εκπομπών με τίτλο : Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη , αφιερωμένων στην
μνήμη του Μακαριστού Μητροπολίτου Αργολίδος Ιακώβου του Β΄.
