main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

7 Νοε 2018

Δεκάχορδος Ουρανός !





Ψαλτήρι στην δοξολογία , Ψαλτήρι στο προκείμενο !
Όρθρος …ξημέρωσε το Φως με έξι ψαλμούς κι ούτε έναν καθήμενο !
Μεσόνυχτο έφτασε ξανά , τάλαντο σημαίνει κι ένα κερί φωτάει γράμματα…
Ταπεινωμένων δάκρυα , της μετανοίας άγια κλάματα !
Γυρνά του ρολογιού ο δείκτης , γυρνούν και οι σελίδες του !
Μακάριος ανήρ σκορπάει στον κόσμο τις αχτίδες του !


Αδιάλειπτο υμνολόγημα , ακατάπαυστη δοξολογία , σπαρακτική δέηση ! Το ψαλτήρι και τα λόγια του πλημμυρίζουν με Φως χαροποιό και ελπίδα τις ζωές μας ! Ακατανίκητο όπλο του Φωτός ! Στον αόρατο πόλεμο . Στο πεδίο της μάχης εμείς , να προσπαθούμε να αποφύγουμε βέλη πεπυρωμένα , πυρά κακίας , βομβαρδισμούς του μισόψυχου εχθρού . Ο Ορθόδοξος Χριστιανός δεν ψάχνει για εξελιγμένους εξοπλισμούς , δεν αναζητά προηγμένα αμυντικά συστήματα τελευταίας γεννιάς !Νοιώθει την αποδοτικότητα και την ακαταγώνιστη δύναμη του οπλισμού του , δίχως να μπορεί να εξηγήσει τα ακατάληπτα ! Παίρνει στα χέρια του το ψαλτήρι ο αγράμματος ταπεινός γεροντάκος, ο δικός Του καρδιακός φίλος   και ξεκινά να το διαβάζει ! Αρχίζει να χαίρεται η ψυχή του , δίχως να πολυκαταλαβαίνει . Ο πονηρός να βρίσκει εμπόδια , τείχη απροσπέλαστα , προσευχητικά ! Απερίγραπτη αγαλλίαση ! Μοιάζει με τον Σταυρό το Ψαλτήρι ! Τι κι αν λένε ότι με τον Σταυρό στο χέρι δεν πας μπροστά … Το ίδιο συμβαίνει και με το ψαλτήρι ! Δεν πας μπροστά, σαν ακολουθείς τα ιερά και πονεμένα του λόγια . Δεν πας μπροστά μαζί με εκείνους που ασεβώς περιφρόνησαν του Κυρίου την δικαιοσύνη !  Πας ψηλά ! Γιατί ακολουθείς Εκείνον που τον ανήφορο του Γολγοθά όλο ανεβαίνει ! Ακολουθείς την οδό Του , τον Νόμο Του , τα Μαρτύριά Του , τα Δικαιώματα , την Δικαιοσύνη , τον Λόγο Του , τα χρηστά Κρίματα , τα Θαυμάσιά Του , τις τρίβους των εντολών Του , το Λόγιον , τις υποσχέσεις Του ! Μα γιατί με γαληνεύει τόσο το ψαλτήρι ; Γιατί ενώ δεν κατανοώ πολλά , νιώθω εκείνο το ανεκλάλητο σκίρτημα πάντα σαν ακούω τα γνώριμα λόγια του ; Πως γίνεται και κάθε φορά που το ανοίγω να βρίσκω μια απάντηση που από καιρό ζητούσα ; Να γίνεται το ανοιγμένο ψαλτηράκι μου ένας μικρός καθρέφτης και να βλέπω μέσα του μόνο εμένα ;  Ναι , το ψαλτήρι γράφτηκε για μένα και για σένα αδελφέ μου ! Και για τον αδελφό μας που σήμερα φεύγει από την ευτυχισμένη οδό ! Όπως σταυρώθηκε για τον καθένα μας ξεχωριστά ο Τελειωτής Ναζαρηνός ! Ήσουν εσύ και εγώ,  ο λόγος της θαυμαστής Θείας Οικονομίας! Το διανοείσαι ; Εσύ και εγώ ! Προσωπικά ! Ο Ένας , για τον καθένα μας ! Ο Δίκαιος και συγγνωμικός Κύριος ! Χρηστός ο Κύριος ! Γι αυτόν τον λόγο θαυμάζεις μόλις διαβάζεις το ψαλτήρι! Είσαι εσύ και εγώ  η αιτία που γράφτηκε ! Να νιώσεις και να νοιώσω το μέγεθος της θυσίας του Θεανθρώπου ! Να έρθεις  και να έρθω σε διαρκή  μετάνοια!  Να χαρεί ο Ουρανός επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι!
Γι αυτό το πανηγύρι , γράφτηκε το ψαλτήρι !
 Βαθιά ύδατα  τα λόγια του ψαλτηριού …Διεξόδους υδάτων να ρέουν   οι οφθαλμοί μας …Άμωμοι εν οδώ …Καθαροί και άσπιλοι προς τα άνω υπέροχα ! Να προλάβουμε να ζήσουμε τους στίχους του αμώμου από εδώ ! Γιατί αλλιώς θα είναι κούφια λόγια και αταίριαστα  προς το ασύνετό μας ,  αυτά που στα σίγουρα κάποτε θα ακουστούν …
Το τρέμουν οι δαίμονες ! Το διψούν οι ψυχές μας ! Ξεχύνεται η γλυκύτητα στο μέσα μας . Μεταδίδεται στο γύρω μας ! Μεθύσι πνευματικό ! Παραδείσου μελωδία ! Όργανο αχειρότευκτο ! Θεόπνευστος θησαυρός !
Δεκάχορδος Ουρανός !  
Ελπίδα και καταφυγή !
 Έλεος και λύτρωση !
Βοηθός και ρύστης μου ει συ Κύριε , μη χρονίσης !
Σπεύσε Υπερασπιστή !
 Εξεγέρθητι Κύριε !
Εν τη σκιά των πτερύγων σου ελπιώ !

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών .

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~