…Αγιάζει, αφθαρτοποιεί, αθανατίζει, ελέγχει, λευτερώνει από τα δεσμά της αμαρτίας. Και εμείς σε μια διαρκή καταλλαγή ώστε να γινόμαστε δέκτες των δωρεών Του! Σημάδι της οργής του Θεού η απουσία Του λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος! Δεν φεύγει φυσικά! Μένει πάντοτε, αλλά μένει ανενέργητο, αδρανοποιημένο και όχι θερμουργό!...
…Σκοπός είναι πρωτίστως η απόκτηση αλλά κυρίως ο αγώνας για την διατήρησηή Του...Θερμουργό και εναργές έως την τελευταία μας πνοή...
...Τι να ναι αυτό που μετατρέπει την ήττα σε νέα αρχή, την θλίψη σε κατάνυξη και δάκρυα λυτρωτικά, την απογοήτευση σε ενθουσιασμό, την πτώση σε ανάταση και ανάσταση, τον πειρασμό τον κάνει οδηγό, τα λάθη δρόμους ασφαλείς, τα πάθη αρετές και το σκοτάδι Φως; Είναι το δώρο του Αγίου Πνεύματος! Ο γλυκασμός της επίσκεψης και της…παραμονής του Παρακλήτου Κυρίου και Θεού!...
…Είναι του παραλόγου η εποχή μας, του παρά την
δημιουργηθείσαν φύσιν, άνοστη, ανούσια, άμορφη, ανιστόρητη, δίχως
προσανατολισμό, χαμωσερνάμενη, φθηνή, αλλοτριωμένη και ξέφρενη, μα κυρίως
απνευμάτιστη…
Ίσως
να έχει ξαναειπωθεί τούτο το τελευταίο, μα σπάνια ακούγεται και νοείται στην
πραγματική του διάσταση. Η εποχή μας είναι απνευμάτιστη! Σπανίζουν έως εκλείπουν οι
πνευματικοί άνθρωποι! Και δεν εννοούμε όλους αυτούς, που κάπως φίλαυτα
και ανθρωπάρεσκα ωσαύτως αυτοπροσδιορίζονται. Στην πλειονότητά τους, όλοι
εκείνοι που στην σύγχρονη εποχή μας, αποτελούν τον «πνευματικό κόσμο» της
χώρας, είναι άνθρωποι μάλλον απνευμάτιστοι, αφού είτε αθεούν, είτε
δυστυχώς και ολέθρια για αυτούς και όσους εμπιστεύονται την κρίση τους Θεομαχούν, όπως συμβαίνει τόσο απροκάλυπτα
πλέον στην Ορθόδοξη Πατρίδα μας. Τι όμως είναι για αυτούς τους πολλούς «πνευματικούς ανθρώπους» το πνεύμα;
Κάτι, έστω και υπό μορφή τέχνης, που μπορεί να στρέφεται αβίαστα ακόμα
και εναντίον του Δημιουργού του παντός!
Πνεύμα όμως είναι μόνο ό,τι σε κάνει να περιστρέφεσαι σαν τον ηλιανθό γύρω απ τον Τριαδικό Θεό!! Το Πνεύμα επισκέπτεται μόνο όσους Το εκζητούν να έλθει με την πνοή Του και να σκηνώσει μέσα τους, να τους καθαρίσει την κηλιδωμένη ψυχή και να τους σώσει!
Σπανίζουν
οι πνευματικοί άνθρωποι λοιπόν! Μόνο εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε βέβαια να τους διακρίνουμε…Οι ίδιοι,
αλλοίμονο αν αυτοανακηρυχθούν τέτοιοι! Όποιος θεωρεί εαυτόν αναμάρτητο και
πνευματικό υπό την ορθή έννοια όμως (δηλαδή εμφορούμενο από το Πανάγιο και
Ζωοποιό Πνεύμα), τότε θαρρούμε πως
πάσχει από Εωσφορικό εγωισμό που καταβαραθρώνει την ψυχή του! Το Άγιο Πνεύμα
είναι κάτι σαν την αρετή σε οποιαδήποτε έκφανσή της!
Ο
Ιερός Αυγουστίνος, κάπου σημειώνει ότι υπάρχει αμαρτία εφάμιλλη της βλασφημίας
κατά του Αγίου Πνεύματος! Της μόνης που όπως είπε ο Χριστός μας δεν συγχωρείται: Η εν επιγνώσει αρετή! Την μόνη ιδιότητα που
πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να λαχταράνε και να διεκδικούν, είναι
αυτή του ασθενούς! Νοσοκομείο η Εκκλησία, Θεραπευτήριο! Ακεσώδυνο το φάρμακο
του Αγίου Πνεύματος...Μόνο που πρέπει να αμφιβάλλουμε ως την στερνή πνοή μας αν
ποτέ τα καταφέραμε να Το φιλοξενήσουμε
εντός μας!
Οι
αληθινά λοιπόν πνευματικοί άνθρωποι είναι δένδρα αγλαόκαρπα που ανυποψίαστα για
την μεγαλοσύνη τους, σκορπούν και
χαρίζουν στους γύρω τους , τους γνήσιους καρπούς της κατοικούμενης υπό του
Παναγίου Πνεύματος ψυχής τους: Την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία,
την χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πίστη, την προκοπή, την εγκράτεια, όπως
δίδαξε το σκεύος εκλογής του Κυρίου μας. Ξηρή η εποχή μας…Μίσος ατέλειωτο,
πόλεμος παντού, μνησικακία, ανηθικότητα, διαστροφή, απιστία, τέλμα και
απελπισία… Απνευμάτιστη η εποχή μας. Ζητά την ελπίδα, το κάρπισμά της!
Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε Αγαθέ, σώσον τας ψυχάς ημών!
Και
εμείς που οικονόμησε ο Κύριος να Τον…βλέπουμε και να μας βλέπει μέσα στην μάνα
Εκκλησία, είμαστε άνθρωποι πνευματικοί; Tί σκοπό έχουμε στ αλήθεια; Εμείς που
εκκλησιαζόμαστε, νηστεύουμε, προσευχόμαστε , ενίοτε ελεούμε, ξέρουμε πως όλα
τούτα είναι τα μέσα και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού όπως
δεν σταματούσε ποτέ να λέει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ; Αν όχι, μάλλον έχουμε
παρερμηνεύσει, έχουμε παραπλανηθεί , μάλλον δεν μας επισκέπτεται ο Τριαδικός Θεός, ο Πατήρ, ο Υιός και το
Πνεύμα το Άγιον το Κύριον, το Ζωοποιόν. Μάλλον και εμείς ανήκουμε στους έστω
και ανεπίγνωστα απνευμάτιστους ανθρώπους, σαν την συμπαθέστατη συγγραφέα των
παιδικών μας ονείρων, τους ζωντανούς νεκρούς, που μεριμνούν για όλα πλην του
μόνου σημαντικού: Της απόκτησης της χάρης του Αγίου Πνεύματος, που τα πάντα
χορηγεί! Ούτε αλλοιωμένο απ το σήμερα
και την εξέλιξη, ούτε προσαρμοσμένο από την ανάγκη και το απρόβλεπτο! Το
λαλήσαν δια των Προφητών Πνεύμα το Άγιον , μας καρτερά όλους, προσμένει τη ζωή
μας να την αγκαλιάσει Πατρικά και να την μεταμορφώσει, να την νεοποιήσει, να
της δώσει αυτό που αληθινά και μόνο έχει ανάγκη! Αν έχουμε Αυτό τα έχουμε όλα! Χωρίς Αυτό όμως
δεν έχουμε τίποτα!
Νώντας
Σκοπετέας
Αποσπάσματα
από παλαιότερα κείμενα και ομότιτλη
εκπομπή στην Πεντηκοστή του 2024
