Εν πολλοίς τεκμηρίοις …Χριστός Ανέστη!

Το μέγα και ατελεύτητο Πάσχα! Το Αιώνιο, το Ιερώτατο! Πλημμυρίζει η καρδιά από ευφροσύνη! Αναρωτιούνται κάποιοι έστω αυτοί οι λίγοι, πως είναι δυνατόν να αντέξουν οι καρδιές τους τέτοια απύθμενη χαρά ! Όλα μιλούν για την Ανάσταση! Τα έμψυχα και τα άψυχα , τα έλλογα και τα άλογα!Η ευσπλαχνία του Θεού κορυφώθηκε με την συντριβή του θανάτου! Νικήθηκε ο μέχρι χθες ανίκητος! Τρόμαξε ο πρώην ατρόμητος τύραννος του ανθρωπίνου γένους! Θανατώθηκε ο τέως αθάνατος! Θριάμβευσε η Ζωή! Επαληθεύθηκε η Ελπίδα που δόθηκε σε εκείνες τις πρώτες θλιβερές στιγμές της έξωσης εκ του Παραδείσου! Η νέα Εύα πανηγυρίζει! Η πρώτη λυτρώθηκε! Τα δάκρυά της πλέον δεν είναι θρηνητικά,  μα δοξολογικά! Έλαμψε η Χαρά! Εξαφανίστηκε η κατάρα! Σκίστηκε το καταδικαστικό χειρόγραφο! Υψώθηκε στον Ουρανό της Ορθοδοξίας,  το λάβαρο που σκέπασε τα σύμπαντα !Δυο λέξεις κεντημένες από τους Αγίους Αγγέλους πάνω του! Χριστός Ανέστη!

Αυτές οι δυο λέξεις! Αυτός ο παιάνας ο λυτρωτικός! Της λευτεριάς ο ύμνος! Απέκτησαν από εκείνο το άληστο ορθρινό της πρώτης εμφάνισης του Αναστάντος Ναζαρηνού στις Μυροφόρες, φανατικούς και ορκισμένους εχθρούς! Εφρύαξαν οι παράνομοι αντίχριστοι…Αταπείνωτοι ταπεινωμένοι, συνέχισαν με θράσος να βάλουν κατά του Αθώου, δίχως ίχνος συνειδήσεως, χωρίς αίσθηση του φρικώδους τους εγκλήματος. Ο ορισμός της αμετανοησίας! Συνέχισαν λοιπόν τον δόλιο τρόπο τους! Με το ψέμα να συμπορεύονται! Δωροδόκησαν τους ψευδομάρτυρες όλων των αιώνων, απελπισμένοι από την συντριβή τους, δεν δίστασαν πάντοτε να καταφεύγουν σε συκοφαντίες. Οι άπιστοι φρίττουν και οι πιστοί διακηρύττουν το Χριστός Ανέστη λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος! Έψαξαν του σκότους οι υπηρέτες να βρουν συμμάχους σε όλους τους αιώνες που κύλησαν από τότε! Να σιγάσουν οι ύμνοι της Ανάστασης, να τρεμοσβήσει το Άγιο Φως,  να βουβαθούν οι διακηρυχτές   της αιώνιας Νίκης της Ζωής! Δεν τα κατάφεραν κι ας στρατολόγησαν μυριάδες απαίσιων μισθοφόρων! Δυνάμωσε ο Αναστάσιμος Παιάνας! Απλώθηκε παντού το Χριστός Ανέστη!

 Υπάρχει όμως ένας σύμμαχός τους που όλο και αμφιταλαντεύεται! Μια το Χριστός Ανέστη ψέλνει και μια διστάζει να το διαλαλήσει! Είναι αυτή η λογική του ανθρώπου! Που όλο υπαγορεύει δισταγμούς και δυσπιστίες !Που όλο ζητά αποδείξεις και πειστήρια! Ακήρατες πλευρές και τύπους των ήλων ! Και,  ω της ευσπλαχνίας και της συγκαταβάσεώς σου Κύριε! Εσύ μόνο γνωρίζεις το πλάσμα σου! Δεν το αφήνεις ανυπεράσπιστο στην λαίλαπα της λογικής που γυρεύει να αφανίσει το Φως! Το πλησιάζεις και το καλείς να σε ψηλαφίσει! Δίνεις συνεχώς από τότε αδιάσειστες αποδείξεις, έμψυχες ακήρατες πλευρές Σου , άφθαρτα σκηνώματα των Αγίων Σου ,θαύματα και θαυμάσια που φράζουν στόματα πολυφθόγγων αθέων και αγνωστικιστών ρητόρων! Την Μητέρα Σου που δεν σταματά να εμφανίζεται σκεπάζοντας με προστασία φοβερά την κληρονομίαν Σου! Το μυρόβλησμα  και την λάμψη!Τις αγγελικές υμνωδίες και τα οσιακά χαρίσματα των αληθινά ταπεινών Σου! Οἷς (εννοεί τους Αποστόλους) καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, […]ὀπτανόμενος αὐτοῖς …διαβάζουμε στο ξεκίνημα των πράξεων των Αποστόλων! Παρουσιαζόταν συνεχώς για 40 ημέρες στους μαθητές Του μα και σε πλήθος εκατοντάδων ανθρώπων. Οπτανόμενος και συναλιζόμενος! Συναναστρεφόμενος, συντρώγων! Εν πολλοίς τεκμηρίοις! Είπαν τα άχραντα χείλη Του, ότι μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες! Δεν το είπε με πικρία και παράπονο ο Χριστός μας για τον δυσπιστούντα Θωμά! Το είπε με συγκατάβαση για όλους εμάς,  που αιώνες τώρα διαβάζουμε και ακούμε για όλα εκείνα που συντελέστηκαν μετά το πρώτο θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου! Αυτά που είπαν οι πρώτοι ψηλαφίσαντες μαθητές και με την αλυσίδα  της πίστης,  έφτασαν στο σήμερα να κηρύττουν, μα το πλέον σημαντικό να αποδεικνύουν την αλήθεια της Αναστάσεως! Να αφοπλίζουν τον ανίερο σύμμαχο του ψεύδους και του σκότους! Ακόμα και αυτήν την λογική! Αντίμαχός της , πέραν της ακατάβλητης και υπέρτερης όλων πίστης, η γνώση! Είναι σπουδαίο το να γνωρίζουμε! Το επέτρεψε ο ίδιος ο Κύριός μας! Μας την χάρισε την γνώση! Μας δώρισε την αλήθεια! Εν πολλοίς τεκμηρίοις!  Χριστός Ανέστη!

ΥΓ: Πόσο πωρωμένη μπορεί να ναι η ψυχή,  μα και πόσο σκοτεινιασμένος ο νους όλων εκείνων που συστηματικά και πάντοτε μόλις λίγες μέρες πριν κ αι μετά το πανηγύρι της Αναστάσεως,  προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι μια καλοστημένη απάτη  το  μεγάλο θαύμα του Αγίου Φωτός! Επιχάρματα του διαβόλου, θέλετε να μας πείτε ότι όλα τούτα τα πλήθη των απειραρίθμων ανθρώπων,  που τόσους αιώνες τώρα έχουν αγγίξει και βιώσει αυτό το ανυπέρβλητο θαύμα, είναι συντονισμένοι και εκτελούν τους δοθέντες ρόλους τους σε μια οργανωμένη και  διαιωνιζόμενη εξαπάτηση; Έχετε αναρωτηθεί ποιος την συντηρεί; Οι ορκισμένοι και φανατικοί εχθροί του Ιησού μήπως; Αυτοί αν είχαν βρεί  το παραμικρό ψεγάδι , θα είχαν πρώτοι σπεύσει να καταγγείλουν το μεγάλο ψέμα! Θα σας είχαν προλάβει!  Μήτε εκείνοι δεν μπορούν! Γιατί είναι αυτόπτες μάρτυρες του αναντιλέκτου θαύματος! Έκλεισαν αμέτρητα στόματα πρώην ασεβών,  που μόλις το αντίκρισαν δεν ξανατόλμησαν να το αμφισβητήσουν! Βέβαια εσείς και ο εργοδότης σας ο πανούργος, αλλού στοχεύετε, αλλού απευθύνεστε! Στους αδαείς , ευκολόπιστους και αμφιταλαντευόμενους εκ του μακρόθεν παρατηρητές! Εκείνους που αναζητούν άλλοθι συνεχώς για την ελέγχουσα συνείδησή τους! Και εκεί είναι αλήθεια πως η απεύθυνσή σας σπέρνει το ψέμα και το σκοτάδι! Μα έχουμε την ελπίδα μας στον Κύριο! Κανέναν δεν θα εγκαταλείψει!  Όποιον πραγματικά θέλει να σωθεί, θα τον οικονομήσει με σωσμού λιμάνι!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  του 2019 και από το βιβλίο:

"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανο" Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Ω γλυκύ μου Έαρ …Η ξεχασμένη μας Άνοιξη

Μια Άνοιξη είναι ο καθένας μας ! Ένα φως !Ένας χιτώνας ολόλαμπρος φορέθηκε κάποτε από Αγγέλους στο χοϊκό μας σαρκίο. «Χιτῶνά μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον…ακούγεται την ώρα που μας φορούν την  εμφώτιο στολή , Σε τον  ἀναβαλλόμενον, το φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελών Ἰωσήφ ἀπὸ του ξύλου, σύν Νικοδήμῳ…ξεκινά το δοξαστικό στην συγκλονιστική ακολουθία της αποκαθήλωσης εκ του Ζωηφόρου ξύλου του Παναχράντου σώματος του Πλάστη και Θεού μας ! Αλήθεια σε όλα τούτα τα συνταρακτικά που κάθε χρόνο τελούνται ενώπιόν μας πως στεκόμαστε; Πώς αισθανόμαστε; Απλοί παρατηρητές , έστω συμμέτοχοι στο πένθος , συμπαραστάτες στις γυναίκες που κλαίνε γοερώς και θρηνούν , θωρώντας τον ματωμένο Χριστό , ονειδιζόμενο και εξουθενωμένο να σέρνει τον βαρύ Σταυρό Του προς τον κρανίου τόπο ; Βλέπουμε μόνο ; Έστω με ένα δάκρυ να κυλά από συγκίνηση ; Εκ του μακρόθεν ; Σιγοψέλνοντας και τα εγκώμια για το καλό ; Ή μήπως βιώνουμε το Εκούσιον Πάθος , την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ως πρωταγωνιστές της ; Γιατί μόνο έτσι οφείλουμε να διάγουμε τούτες τις ανυπέρβλητες μέρες ! Ως πρωταγωνιστές τους ! 

Εμείς Ιεροσολυμίτες πανηγυριστές της θριαμβευτικής εισόδου Του , εμείς Φαρισαίοι κατήγοροι και συκοφάντες Του , εμείς προδότες Του , εμείς στο τελευταίο Δείπνο μαθητές που έπειτα Τον εγκατέλειψαν και Τον αρνήθηκαν, εμείς Ιούδες , εμείς Πέτροι , εμείς ηγαπημένοι, εμείς ο όχλος και οι 2 ληστές με Αυτόν  στο μέσο . Και εκείνο το ω γλυκύ μου Έαρ  για εμάς ακούγεται , όχι από τα χείλη της πικραμένης Μάνας μας , μα από το στόμα Εκείνου που πριν λίγο γεύτηκε χολή και ξύδι! Ω γλυκύ μου έαρ που έδυ σου το κάλλος ; Παιδί μου , εσύ που μια ολοφώτεινη Άνοιξη ήσουν κάποτε, πως κατάντησες έτσι ; Που είναι η ομορφιά σου ; Πως ξέχασες , πως άφησες να ξεθωριάσει η ωραιότητά σου;  Είναι πανάκριβη τούτη η ομορφιά ! Αυτό το φως !Και πρέπει Εγώ να το εξαγοράσω ! Μόνο το Αίμα μου μπορεί να σβήσει , να ξοφλήσει αυτό το χρέος , αυτήν την ασχήμια που δεν βαστώ να αντικρίζω ! Στο προσφέρω, στο δωρίζω  λοιπόν γλυκύτατό μου τέκνο ! Για να ξαναβρείς αυτό το αρχαίο κάλλος !  Για να ξαναντυθείς τον ξεχασμένο σου φωτεινό Χιτώνα ! Και να μην τον βγάλεις ποτέ ξανά ! Για να ζήσεις πλέον αιώνια την ξεχασμένη σου Άνοιξη !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή Μ.Παρασκευής   

Κι όμως κάποιος πήγε κι ήρθε...

Ὁ Ἅδης ἀναστέναξεν, ἔτρεμεν, ἐφοβεῖτον,

ὡς ἤκουσεν τοῦ Ἰησοῦ την θεϊκήν φωνήν του

τον Λάζαρον ἀπέλυσεν εὐθύς και τον ἀφήνει

       και τον βιάζει μάλιστα μήπως ἐκεῖ ἀπομείνῃ.…. 

( Απόσπασμα από παραδοσιακό Κυπριακό ποίημα :Το τραγούδι του Λαζάρου)

Ναι, είναι ανείπωτος ο πόνος του αποχωρισμού. Του στερνού ασπασμού, της τελευταίας εικόνας του πεφιλημένου προσώπου που τόσο αγάπησες, τόσα μοιράστηκες! Σιωπή παντού απλωμένη σαν πέπλο σκεπάζει την θλίψη. Εκείνη την ώρα φεύγει μακριά το πρέπει! Ξεγυμνώνεται της ψυχής η αλήθεια! «Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα». [Πρός Θεσσαλονικεῖς Α´ (Δ´ 13)].
Μιλά ο Παύλος, μιλά ο Χριστός δηλαδή μα και ο κεκοιμημένος αδελφός μας που πλέον ικετεύει μόνο το έλεος για την ψυχή που ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι. Κυλά έπειτα ο χρόνος και γίνεται η μνήμη της καθήκον ιερό! Από εμάς περιμένει…το ανάπαυσον Κύριε μετά των Αγίων …
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε. -Σαν χθες ήταν…μου είπε η μαυροφορεμένη γυναίκα. Κι εγώ σήμερα έσπασα την σιωπή. Της είπα τα λόγια του Παύλου λοιπόν! Την έβλεπα συνέχεια στην Εκκλησία, στον πνευματικό πάντα με πρησμένα από το κλάμα μάτια.
-Μην λυπάστε! Εσείς έχετε ελπίδα! Έχουμε Την Ελπίδα! Με κοίταξε κάπως απορημένη, παραπονεμένη…-Αλήθεια έχω;
-Έχω ελπίδα; Και τότε της ξέφυγε από τα χείλη ένας λόγος που το δίχως άλλο όλοι μας έχουμε συναντήσει ή και ομοίως ξεστομίσει…-Ποίος πήγε κι ήρθε να μας πει…

-Την Μεγάλη Εβδομάδα σας θυμάμαι πάντοτε εδώ! Κι αν δεν απατώμαι σας έχω συναντήσει εδώ και στις παρυφές της! Το Σάββατο του Λαζάρου εννοώ! Τι εορτάζουμε τότε αδελφή μου;
-Την Ανάσταση του Λαζάρου!
-Τι ξέρετε για εκείνον;
-Λίγα πράγματα …Ότι ήταν φίλος του Χριστού, ότι ο Χριστός έκλαψε για αυτόν σαν έμαθε ότι πέθανε…Ότι τον ανάστησε μετά από 4 ημέρες…
-Ξέρετε αδελφή μου ενώπιον πόσων έγινε η Ανάστασή του Λαζάρου; Και το κυριότερο ξέρετε πόσα χρόνια έζησε , πού και τι έκανε έπειτα ο Άγιος; Υπάρχει τρανή απάντηση και αδιάσειστη στο ερώτημά σας το περιλάλητο τόσους αιώνες τώρα! Ποιος πήγε και ήρθε ; Κι όμως εκείνον που πήγε και ήρθε τον εορτάζουμε πανηγυρικώς! Τα τραγούδια που λέγαμε παιδιά, τα κάλαντα του Λαζάρου έχουν μέσα τους την μεγάλη αλήθεια! Κι όποιος αυτήν την αλήθεια την ενστερνιστεί θα ναι σαν να αγκαλιάζει Την Ελπίδα!
Αχ αυτά τα τραγούδια του λαού μας τα ένθεα, τα Χριστολογικά, τα αθάνατα που ποτέ δεν θα σβηστούν γιατί μιλούν για Την Αλήθεια! Μόνο η Αλήθεια ανασταίνει και ανασταίνεται! Μόνο το ψεύτικο πεθαίνει και χάνεται! Σε αυτήν την τόσο χαρμόσυνη μέρα πριν την μελαγχολική Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της λυτρωτική βεβαιότητα! Δεν έκανε πολλές νεκραναστάσεις ο Χριστός μας! Μετρημένες και ελάχιστες σε σχέση με τις εκατοντάδες που τέλεσε για παράδειγμα ο ηγαπημένος μαθητής του Ιωάννης! Μα τούτη του Αγίου Λαζάρου έχει άπειρα μηνύματα και συμβολισμούς μα και μια απάντηση σε όσους η λογική υπαγορεύει αυτό το ερώτημα το βασανιστικό …
Και εμείς οι νεκροζώντανοι Χριστιανοί των ημερών μας, καρτεράμε να ξαναακούσουμε αφυπνιστικά και προσωπικά εκείνο το «δεύρο έξω» σε αυτό το εαρινό πανηγύρι! Δεν θα μπορούσε ο Κύριος να αφήσει το αδύναμο στην πίστη πλάσμα του χωρίς ψηλαφητές αποδείξεις! Είναι ο Άγιος Λάζαρος και η τριακονταετής βιωτή του μετά την επιστροφή του εκ των νεκρών , μια ακόμη από τις ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού! Και σε όποιον αμφιβάλλει για την αιώνια ζωή , για την αθάνατη ψυχή,  ο Κύριος και Θεός τον καλεί να την αγγίξει! Ναι , κάποιος τόσο γνωστός σε τόσους πολλούς, ένα ιερό, αδιαμφισβήτητο και ιστορικά καταγεγραμμένο πρόσωπο πήγε και ήρθε για να μας βεβαιώσει ότι του θρήνου ο καιρός πέπαυται! Καλή Ανάσταση!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021) και  από ομότιτλη εκπομπή

Πόσο αξίζει ένα λεπτό;(Ό,τι καταγράφεται,δεν παραγράφεται μα διαγράφεται!)

«Αν ξαναγύριζα τον χρόνο πίσω δεν θα άλλαζα τίποτα απολύτως! Δεν μετανιώνω για κάτι! Θα έκανα ακριβώς τα ίδια ! Με βεβαιότητα το λέω ! Άντε να μην χώριζα στον έκτο μου γάμο! » Απόσπασμα από συνέντευξη της…. Εγώς Διασημοπούλου ( σ.σ φανταστικό πρόσωπο) από συνέντευξή της σε life style περιοδικό που συνοδεύει την έκδοση της Κυριακάτικης Εφημερίδας «Πρώτο Ψέμα» ( σ.σ φανταστικός τίτλος εφημερίδας). Σίγουρα όμως τα ίδια λόγια , σε κάποιες μικρές παραλλαγές τους , τα έχουμε ακούσει ή διαβάσει σε πληθώρα τέτοιων ερωταποκρίσεων –εξομολογήσεων γνωστών και προβεβλημένων αδελφών μας ,  μα και ασήμων συνανθρώπων μας ! Και για να μην απομακρυνθούμε από το δικό μας αυτοείδωλο , πόσες φορές δεν έχουμε ξεστομίσει , έστω και με της διάνοιάς μας τα χείλη , κάτι παρόμοιο για τον μέχρι τώρα βίο μας; Αναπολήσεις , νοσταλγίες για χρόνους παιδικούς , εφηβικούς, νεανικούς , ωριμότητας χρόνους και για γλυκιές παρανομίες , καλές μας  αμαρτίες…Τι ωραία που ήταν τότε ! Τι καλά που περνάγαμε! Ε, κάναμε τις τρέλες μας , νέοι ήμασταν τότε ! Πότε θα τα ζούσαμε; Τώρα …τώρα καλή ψυχή ! Μόνο το τελευταίο ας κρατήσουμε αδελφοί μου , ! Αυτήν την ευχή, που οι περισσότεροι την δίνουμε με μια χιουμοριστική –σαρκαστική διάθεση, περιμένοντας τον συνομιλητή μας να μας διαψεύσει για το ότι πέρασαν τα χρόνια και να μας διαβεβαιώσει , ότι καλά κρατιόμαστε  ακόμα ! –Νέος άνθρωπος και να λες καλή ψυχή ! Εσένα βράζει ακόμα το αίμα σου ! Έχεις χρόνια πολλά μπροστά σου ! Και έτσι πάει το …καλή ψυχή που έστω προσχηματικά λαλήσαμε ! Πάμε για άλλα τώρα ! Νέες σελίδες να γραφτούν , ένδοξες στο βιβλίο της ζωής μας ! Αλήθεια όμως,  ποιος κρατά αυτό το βιβλίο ;   Μας έρχεται τούτην την ώρα εκείνο το υπέροχο από την 7^η ωδή του Κανόνα του Ακαθίστου Ύμνου :   …. «Χαῖρε ὁ τόμος ἐν ᾧ, δακτύλῳ ἐγγέγραπται, Πατρὸς ὁ Λόγος Ἁγνή· ὃν ἱκέτευε, βίβλῳ ζωῆς τοὺς δούλους σου, καταγράψαι Θεοτόκε.» Ποιος το κρατάει το βιβλίο της ζωής το μεγάλο και ποιοί είναι εκείνοι που το συμπληρώνουν κατά το επίγειο πέρασμα του καθενός μας ; Ο Χριστός μας, μα  και ο μισόκαλος με τους σκοτεινούς του απεσταλμένους καταγράφουν συνεχώς ! Και τα αγαθά μα και τα ολέθρια για την ψυχή έργα μας ! Καταγραφή συνεχής ! Και για αυτήν την καταγραφή δεν υπάρχει …παραγραφή ! Όσα χρόνια κι αν κυλήσουν , 30,40,50, ένα τρισεκατομμύριο …όσο και να πιστεύουμε ότι τότε που κάναμε τις νεανικές μας ανοησίες ( που εντός τους βέβαια μπορούν να περιλαμβάνονται και μερικά φριχτά ανουσιουργήματα , μια έκτρωση ας πούμε ) υπήρχε ένα κάποιο απαλλακτικό  ελαφρυντικό της νεότητας , δεν υπάρχει ούτε αθώωση μα κυρίως ούτε παραγραφή! Εξακολουθεί να ισχύει και ανεξίτηλη να διαιωνίζεται η καταγραφή ! Ο μισόψυχος βέβαια συνεχώς θα μας ψιθυρίζει ότι τότε δεν ήξερες , δεν υπήρχε κανείς να σου υποδείξει το σωστό, δεν σας τα παν ούτε οι παπάδες μηδέ οι Δεσποτάδες σας που όφειλαν και άλλα τέτοια του γνωστού…σεμιναρίου της απωλείας …Και εσύ αδελφέ μου, αλαίπωρε εαυτέ μου ,  επαναπαύεσαι και ακόμα και αν έχεις πνευματικό και εξομολογείσαι , αυτά δεν τα λες γιατί ντρέπεσαι τώρα πλέον μετά από τόσα χρόνια να τα φανερώσεις, μήπως και τσαλακωθεί το πρόσωπο του ευσεβούς , του καλού και καθώς  πρέπει Χριστιανού , που μέχρι τώρα κανείς και τίποτα  δεν το κλόνισε ! Και έτσι κρατιούνται δεμένα τα καταγεγραμμένα και ουχί παραγεγραμμένα,    να τα βαστούν οι δαίμονες,  που εν εκείνη τη ημέρα θα αξιώνουν Δικαιοσύνη παραθέτοντάς τα ! Και τότε ! Αχ Θεέ μου εκείνη την ώρα, θα σε εκλιπαρούμε ! Θα ικετεύουμε αδελφοί μου,  για κάτι που τώρα δα μας φαίνεται ασήμαντο και ελάχιστο και ουτιδανό! Θα παρακαλάμε να μας δοθεί ένα λεπτό μόνο ! 

Να κατέβουμε στη γη να φωνάξουμε σπαραχτικά  το ήμαρτον ! Γιατί μέσα σε ένα λεπτό,  μπορούμε μέσα στο εξομολογητήρι να αποθέσουμε στο άγιο πετραχήλι του πνευματικού μας , όλες μας τις αμαρτίες χωρίς λεπτομέρειες , φθηνές δικαιολογίες , στρογγυλέματα και προφάσεις . Πόρνευσα, μοίχευσα , έκλεψα, σκότωσα, ατίμασα , κατέκρινα , τον Χριστό δεν αγάπησα ! Γιατί ό,τι καταγράφεται , ναι δεν παραγράφεται,  μα λυτρωτικά και διαπαντός διαγράφεται ! Πόσο κράτησε λοιπόν τούτο το ήμαρτον ; Είναι υπεραρκετό ένα λεπτό ! Ειλικρινούς μετανοίας ! Έλεγε ο κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος , να ρωτάμε τον Θεό όποτε ξημερώνει και κάθε που βραδιάζει  , γιατί μας αξίωσε και πάλι να ξημερώσουμε και να νυχτώσουμε !Δεν μας αφήνει ζωντανούς γιατί μας έχει ανάγκη ! Είναι ανενδεής ο Θεός! Για το συμφέρον της ψυχής μας τούτες τις στιγμές που επικοινωνούμε αδελφοί μου ανασαίνουμε ! Για να σωθούμε , για να φωνάξουμε τώρα το ήμαρτον ! Το έχουμε τώρα εκείνο το λεπτό ! Το τόσο λυτρωτικό ! Ο,τι και αν έχουμε πράξει , την μεγαλύτερη την ειδεχθέστερη αμαρτία του κόσμου ! Μας δόθηκε ξανά και σήμερα ! Το έχουμε αυτό το λεπτό !Πόσο αξίζει άραγε; Το έχουμε ποτέ εκτιμήσει ; Ας ρωτήσουμε τα πλήθη των αμετανοήτων αμαρτωλών ( στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί μα οι αμετανόητοι)  που δεν μπορούν να αντικρίσουν το Φως του Χριστού μας !

-   -Ε,  εσείς ψυχές μαραζωμένες που στο σκοτάδι βρίσκεστε  , πόσο αξίζει ένα λεπτό πάνω στην γη μπορείτε να μας πείτε  ;

Γνωρίζουν πλέον και μας  απαντούν με βεβαιότητα :

-Ε, εσείς  αδελφοί πεφιλημένοι , που ακόμα στο έλεός Του ζείτε , ένα λεπτό πάνω στη γη,  αξίζει το αιώνιο Φως, γι αυτό τώρα βιαστείτε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Κατά συρροήν πιστός!

Γαληνεμένη η θάλασσα!Μια αρμονία που μυστικά υμνολογεί τον Ποιητή της.Σμίγει με του ουρανού το γαλάζιο! Αν είχες πίστη ίση με έναν κόκκο σιναπιού δεν θα δίσταζες να περπατήσεις πάνω της.Προτρέπει  ο π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος  να βάλουμε έναν τέτοιο κόκκο σινάπεως σε μια κορνίζα με μαύρο φόντο και να αναρωτιόμαστε :Έχω τόση πίστη;  

Καταμεσής του πελάγου,σε αυτήν την ασάλευτη Ειρήνη, μέσα στην βάρκα σου βρίσκεσαι και αγναντεύεις του λιμανιού τα αγκυροβολημένα πλοιαράκια…Ξαφνικά συνειδητοποιείς πως το ένα από τα δυο σου κουπιά γλίστρησε και έπεσε πιο πίσω στο νερό !Με το ένα πια, πασχίζεις να κινήσεις προς τα εκεί για να το πιάσεις!Τραβάς γρήγορα και δυνατά το κουπί σου, μα όλο γυρίζεις στο ίδιο σημείο! Περιστρέφεσαι δίχως να προχωράς διόλου! Με κόπο τελικά τα κατάφερες, μια από δω μια από κει,  να φτάσεις στο δεύτερο κουπί σου!Λαχτάρησες, μα τώρα πλέον ταξιδεύεις ξανά ατάραχα και φτάνεις στο λιμάνι σου!

 Όσο κι αν είναι η θάλασσα γαληνεμένη , πάντα θα χρειάζονται 2 κουπιά για να την ταξιδέψεις ! Με ένα φτερό ποτέ σου δεν θα πετάξεις ! Μόνο με δυο θα φτάσεις ψηλά ! Έτσι ακριβώς και στην Αγία μας Ορθοδοξία! Μόνο με έργα ή μόνο με πίστη , γύρω –γύρω απ το εγώ μας θα περιστρεφόμαστε ! Καθηλωμένοι στο ίδιο ανήλιαγο σημείο ! Ορθοπιστία αταλάντευτη  και Ορθοπραξία ακενόδοξη  συνθέτουν την Ορθοδοξία ! Μετάνοια αληθινή και Εξομολόγηση ολοκάρδια  συνοικοδομούν το σωστικό μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως ! Τίποτα από τα δυο μόνο του ! Ακόμα και αν πλημμυρίζουμε την γη από τα δάκρυά μας , χωρίς το πετραχήλι του Πνευματικού μας , θα στεγνώσουν αυτά και η γη θα παραμείνει  ξερική ! Ακόμα κι αν καθημερινά από την άλλη προστρέχουμε στο εξομολογητήρι χωρίς ειλικρινή διάθεση μετανοίας ανόθευτης από υστεροβουλίες και μυκτηρισμούς του Αγίου Θεού , πάλι μονόκουποι  και στην μια φτερούγα θα παραμένουμε ! Μετανοημένοι ανεξομολόγητοι και εξομολογημένοι αμετανόητοι ! Μεσοπέλαγα , περιμένοντας του βίου την θάλασσα και τα πελώρια κύματά της κάποτε να μας σκεπάσουν ! Στην γη ανήμποροι δίχως φτεράκισμα στα υπέροχα άνω ! Είναι λυτρωτικό και σε απογειώνει αυτό το συν της Ιερής  συνύπαρξης,  της σύμπλευσης σε αέρα και θάλασσα , της συμπλήρωσης ! 

Πρέπει να συρρέουν αυτά τα σωστικά και Θεοπαράδοτα ! Να είμαστε Χριστιανοί στους οποίους να συρρέουν η μετάνοια και η εξομολόγηση πριν την Θεία Κοινωνία και την Ένωση με το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος Χριστού ! Και πάντοτε να θυμόμαστε πως στην κόλαση δεν βρίσκονται ούτε θα πάνε οι αναμάρτητοι,  μα οι αμετανόητοι και  ανεξομολόγητοι ! Στον Παράδεισο θα βρεθούν οι μετανοημένοι και  εξομολογημένοι ! Οι κατά συρροήν πιστοί !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή