Είναι
χαρούμενος άνθρωπος η Κυρά- Αγγελική. Δεν γνωρίζει το παράπονο μα ξέρει τον
πόνο. Δεν έκλαψε ποτέ της για τα τόσα δύσκολα που την απάντησαν, μα τα μάτια της
όλο δάκρυα είχαν να προσφέρουν, σε όποιον διπλανό της τα' χε ανάγκη για
στήριγμα και κυρίως στους Αγγέλους της τους λατρευτούς τους…συνονόματους, έτσι
τους φώναζε, που τους ένιωθε συνέχεια σιμά
της, να τα πάρουν και σαν
διαμάντια βαρύτιμα να τα ταξιδέψουν ως τον θρόνο του Θεού Πατέρα μαζί με όλα της τα αμέτρητα τα ελέησον….
Χαίρεται με τα μικρά και ασήμαντα για άλλους, μα τόσο σπουδαία γι' αυτήν την μικροκαμωμένη Γερόντισσα πλέον. Κάθε μέρα που
ξημερώνει είναι γι'αυτήν μοναδική. Κάποιος Άγιος που η αθάνατη η μνήμη του γιορτάζει, κάποια Αγία που μαρτύρησε εκουσίως για την αγάπη του Χριστού, της θυμίζουν της πίστης το χρέος το πάντοτε οφειλόμενο.
Δεν λείπει ποτέ από Εσπερινό Εκκλησιάς που πανηγυρίζει για τον Προστάτη της, μα ούτε από τις καθημερινές
τις πιο ταπεινές, τότε που μετρημένες ψυχές διάσπαρτες μες στον Ναό της
Παναγιάς, θωρούν την ανοιχτή αγκαλιά του Εσταυρωμένου, πίσω απ του παππούλη τους την αγαπημένη μορφή που τους ευλογεί. Τώρ
α που
οι μέριμνές της οι βιοτικές γίναν
ελάχιστες, τώρα μπορεί να γεύεται και να γνωρίζει όλο και πιότερο ότι… Χρηστός
ο Κύριος.
Εκεί στην
σταθερή της θέση, στου ιερού την μισάνοιχτη πόρτα,
μπροστά στου τέμπλου τη Μετάσταση
της Παναγιάς προς την Αληθινή Ζωή, στέκεται η χαριτωμένη γραία. Όχι
πως με τον χρόνο γίνηκε δική της, ή της την έχουν κρατημένη όπως κάνουν
μερικοί, μα φτάνει τόσο πρωί στης Κοίμησης την Εκκλησιά, σχεδόν μαζί με τους
ιερείς απ το σπίτι της λίγα μέτρα πιο πάνω στην ανηφοριά, που πάντα την βρίσκει
αδειανή να την προσμένει. Μα εκείνη ελάχιστες φορές θα την χρησιμοποιήσει για να
ξαποστάσει. Όρθια έστω κι αν άλλα η δύναμή της προστάζει, με τα μάτια της καρφωμένα στην
Γαλήνια Κυρά-Παναγιά και τον γλυκασμό των Αγγέλων της των λατρεμένων, των
συνονόματών της …
Κυριακή πρωί.
Ο ναός σιγά –σιγά γεμίζει. Οι ψάλτες τελειώνουν την Μεγάλη Δοξολογία…Το Άγιος
Αθάνατος, αργόσυρτο, κρατά τώρα περισσότερο και η ηχώ του, σαν να ανεβαίνει, αιώνια ασίγητη, στου τρούλου τις φωτεινές
τις δέσμες, δορυφορούμενη κι αυτή απ τις αόρατες τάξεις των Αγγέλων της των
λατρεμένων, των συνονόματων … Αρχίζει
το Αναστάσιμο τροπάρι :
Σήμερον
σωτηρία τῷ κόσμῳ γέγονεν, ᾄσωμεν τῷ ἀναστάντι ἐκ τάφου καὶ ἀρχηγῷ τῆς ζωῆς
ἡμῶν· κ
αθελὼν γὰρ τῷ θανάτῳ τὸν θάνατον, τὸ νῖκος ἔδωκεν ἡμῖν, καὶ τὸ μέγα
ἔλεος. Σήμερα που είναι Κυριακή…Σήμερα που γιορτάζουμε την αιώνια νίκη…Τα
στασίδια τρίζουν. Είναι αλλιώτικος τούτος ο θόρυβος…Δεν ενοχλεί κανέναν αυτή
η χαρμόσυνη αναστάτωση. Είναι που όλοι σηκώνονται για να σταθούν ορθοί. Οι
ψάλτες κατεβαίνουν για λίγο απ το αναλόγι τους. Η Κυρά-Αγγελική είναι έτοιμη
με κάθε της αίσθηση να αδημονεί. Τα
δάχτυλά της ενωμένα σφιχτά έτοιμα να
κάνουν το σημείο της πίστης, του Σταυρού το σημάδι…Τρείς φορές. Κάθε μια με
μια βαθειά υπόκλιση όσο αντέχει το κουρασμένο της σώμα. Η δυνατή φωνή του Παπά
δίνει το πιο χαρμόσυνο έναυσμα. Το αιώνιο μήνυμα για κάθε Ορθόδοξη Χριστιανική
ψυχή, που το λαχταρά πάντα σαν να τ ακούει πρώτη και αξέχαστη φορά, όπως αυτή
η πάλλευκη Αγγελική μορφή .
Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος....
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δάκρυ στο Εγώ" Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2018 και από την εκπομπή του Εν τω
φωτί Σου οψόμεθα Φως με τίτλο: Ευλογημένη η Βασιλεία( 2013)
Αφιερωμένο στην γλυκύτατη μνήμη, μιας αληθινά Θεόφιλης ψυχής που στα προεόρτια της μεταστάσεως της Υπερευλογημένης Μητέρας του Παντός ημέρα Κυρτιακή έφυγε για την παμπόθητη άνω πατρίδα...
