...28 Φεβρουαρίου 1968
, Κυριακή της Απόκρεω χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στην Αγία Τριάδα Μιδέας
, στον ιστορικό Μέρμπακα της Αργολίδας !Πήρε στην μέριμνά του σαν εφημέριος και άλλες κοντινές ενορίες! Το κατηχητικό στην Αγία Αικατερίνη
στο Άργος το είχε αναλάβει από Διάκος
! Τακτικά πλέον θα εξυπηρετούσε
και το Μοναστηράκι του Αγίου Θεοδοσίου του Νέου του Ιαματικού , πάνω απ το
Παναρίτι …Δόθηκε ολοπρόθυμα στο απαιτητικό καθήκον ! Δεν παρέλειπε ακολουθία !
Και όλο το πρωί στα γραφεία της Μητροπόλεως στην υπακοή του Δεσπότη ! Πόνοι στην μέση αβάσταχτοι τον έπιασαν ένα
βράδυ στις αρχές εκείνης της Σαρακοστής! Ισχυαλγία είπε ο Γιατρός…
-Ξεκούραση
για λίγες μέρες και θα κάνεις 3 ενέσεις …είναι δυνατές όμως …καλό είναι να
ελέγξεις πρώτα και το συκώτι σου μην και σε πειράξουν !
Έτσι και
έγινε …Ούτε το κατάλαβε πως εκείνη η περίπτωση τον έφερε αμέσως σχεδόν στο
Νοσοκομείο του Αγίου Σάββα …Πάντα τα
απογεύματα εδώ και αρκετούς μήνες τον έπιανε ένας πόνος στα δεξιά της
κοιλιάς …Μεγαληπατία …και καρκίνος η
διάγνωση … -Πρέπει σύντομα να χειρουργηθείς παπά μου ! Δεν πρέπει να το καθυστερήσουμε! Την άλλη
εβδομάδα σε περιμένω ! Τα λόγια του
καθηγητή Γκαρά δεν δέχονταν αμφισβήτηση …ή μήπως όχι …
Εκείνη η
πρώτη του Σαρακοστή σαν ιερέας ήταν ανηφορική εξ αρχής …Μα δεν είπε τίποτα σε
κανέναν …Κουβέντα στην παπαδιά του που
ήταν έγκυος στο πρώτο από τα 5 που έδωσε ο Κύριος … Μόνο στον Δεσπότη του το αποκάλυψε …Έκανε εκείνος θερμή προσευχή
για τον ιερέα του !
Είχε μάθει καλά τα λειτουργικά ο παπά Λιάς στο πλάι
του Χρυσοστόμου . Παρασκευή των δεύτερων Χαιρετισμών ήταν …Πήρε ταξί από τον
Μέρμπακα αξημέρωτα ακόμα να ανέβει στο
Μοναστήρι για Προηγιασμένη . Στον δρόμο
λίγο πριν το ψήλωμα του Αη Γιώργη , ζήτησε να σταματήσει ο Κυρ Τάσος ο
Ταξιτζής… Πόνος δυνατός δεξιά και έντονη τάση για εξέμεση …Κίτρινο το χρώμα του
! Το είδαν και οι Μοναχές μόλις μπήκε στο καθολικό ! Δεν τους είπε τίποτα …Λίγο
πριν το Νυν αι δυνάμεις , γύρισε στην
επιτοίχια αγιογραφημένη εικόνα του εφόρου της Μονής ! Πήρε τον Σταυρό ευλογίας
αγκαλιά και του είπε σαν να τον είχε μπροστά του :
-Άγιε
μου Θεοδόσιε …Σε παρακαλώ Άγιέ μου , τι έχω ; Δεν ήθελε να
του πάρει τον πόνο ...Αναζήτησε…πείραξε λίγο τον Άγιο μόνο για να μάθει …Δεν σκέφτηκε να του πει : κάνε με καλά… μόνο
τον ζήτησε συμπαραστάτη στον πόνο του … Βγήκε έπειτα με τα προηγιασμένα
Άγια ..Τελείωσε και η Λειτουργία …Θα
έμενε ως τις 4 το απόγευμα για τους Χαιρετισμούς …
-Παπά Λιά δεν
είστε καλά ; Φαίνεστε πολύ καταβεβλημένος! Του μίλησε η Ηγουμένη Θεοδώρα!
Μήπως θέλετε να φύγετε …Να τηλεφωνήσουμε στην Μητρόπολη , να στείλουν άλλον
Iερέα;
-Όχι δεν
χρειάζεται Γερόντισσα…Είμαι λίγο κουρασμένος …Ήμουν και στην Αθήνα χθες για
κάποιες δουλειές …Δώστε μου σας παρακαλώ 2 ασπιρίνες … Θα πάω να αναπαυθώ στο
δωμάτιο …Πήγε στο δωματιάκι που είχαν για τους Εφημερίους, έξω από το
Μοναστήρι , στην περίβολο , στο μονοπάτι
για το ασκηταριό του Αγίου, σιμά στο
Παρεκκλήσι του Ευαγγελισμού …Έφαγε λίγο ψωμί με ένα τσάι που του είχαν έτοιμο
εκεί , πήρε τις ασπιρίνες και έπεσε στο
κρεβάτι …Κοιμήθηκε τόσο βαθιά όσο ποτέ του …Ξύπνησε καταϊδρωμένος…
συγκλονισμένος από ένα όνειρο που είδε …Δεν ήταν και τόσο σίγουρος αν όντως
ήταν όνειρο ή αληθινά γίνηκε μπρος του
…Ένας Μοναχός μπήκε μέσα στο κελί του …δεν μπορούσε να διακρίνει το
πρόσωπό του …μα είδε σίγουρα ότι φορούσε ράσο …Κρατούσε ένα μπαστουνάκι εκείνος
…πλησίασε στο κρεβάτι και τον χτύπησε ελαφρά στο μέρος που πονούσε …
-Παπά
Λιά μου , ξαναβρήκες το χρώμα σου …του είπε η πρώτη μοναχή
που τον συνάντησε όταν το μεσημέρι ξαναδιάβαινε την πύλη του Μοναστηριού… Φαίνεσαι πολύ καλύτερα ! Δόξα τω Θεώ ! Μας
τρόμαξες το πρωί …
-Ναι
είμαι καλά τώρα ! Θα ναι από τις ασπιρίνες …είπε εκείνος
…Δεν ήθελε τίποτα να πει σε κανέναν γι αυτό που του συνέβη …Φοβήθηκε τις
παγίδες που στήνει ο μισόκαλος …μην και
είχε πλανηθεί …Στο μυαλό του τίποτε άλλο παρά το Ήκουσαν οι Ποιμένες των Αγγέλων υμνούντων εκείνο το εσπέρας στον
Άγιο Θεοδόσιο …Έψαλε την Β΄Στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου τόσο μελωδικά και άκοπα…Ξέχασε και τον πόνο
που πάντα το απόγευμα γινόταν ανυπόφορος…Μα εκείνο το απόγευμα ούτε που τον
επισκέφθηκε…
Την Τρίτη πρωί-πρωί ήταν στο ακτινολογικό για νέες
ακτίνες και προεγχειρητικό έλεγχο…Ο Γιατρός τον περίμενε στο γραφείο του . Του
έφεραν την ακτινογραφία …
-Τι
είναι αυτό; …Λάθος έχετε κάνει ! Αυτή δεν είναι δική του …
-Μα
Γιατρέ , εγώ η ίδια την έβγαλα ..αντέτεινε η νοσηλεύτρια…
-Δεν είναι
δυνατόν! Παπά –Ηλία , σε πειράζει να βγάλουμε άλλη μία …θα εκτεθείς και πάλι σε
ακτινοβολία…
-Τι
να με πειράζει; είπε εκείνος γελώντας …Εδώ έχουμε ολόκληρο θηρίο που θα τα βάλουμε μαζί του …στην ακτινογραφία
θα δειλιάσουμε ;
Έτσι έγινε
…Μετά από δυο ώρες περίπου ο Γιατρός έκθαμβος του έλεγε :
-Πες
μου τι έκανες ! Μήπως πήρες κάποιο πρακτικό φάρμακο , κάποιο βότανο ίσως ; Δεν
μου λες ο πόνος που μου έλεγες πως σε πιάνει τα απογεύματα …Γιατί εδώ …βέβαια …
όλα είναι καθαρά …Δεν έχεις τίποτα! –Γιατρέ μου , δεν ξέρω αν πιστεύετε στα θαύματα …
-Δεν
θα σου πω αν πιστεύω ….Θα σου πω , κοιτώντας και την ακτίνα της προηγούμενης
εβδομάδας πως εδώ έχουμε ένα απίστευτο γεγονός …ένα θαύμα !
Βγήκε έξω ο παπά –Λιάς …Έκανε κρύο πολύ εκείνη την
Τρίτη της 3ης εβδομάδας των Νηστειών …Θυμήθηκε το θαύμα τότε στο
πρώτο του κήρυγμα …
-Ευχαριστώ,
ευχαριστώ Άγιε Θεέ μου ψέλλισε
στον Ουρανό…
Και έπειτα αρχίνησε να ψέλνει διασχίζοντας την
Αλεξάνδρας …
-Αργολίδος
εδείχθης δόξα και καύχημα, Αθηναίων το κλέος και θείον βλάστημα, Θεοδόσιε πατήρ
ημών Όσιε, των Οσίων καλλονή και Ιαμάτων η πηγή, και Πέτρου του Ιεράρχου συνόμιλος και προστάτις των αιτουμένων
ιλασμόν και μέγα έλεος.
Τον κοιτούσαν απορημένοι οι διαβάτες …Περπάτησε,
περπάτησε , ούτε που το κατάλαβε , ως
τον σταθμό Πελοποννήσου να πάρει το επόμενο τρένο για την επιστροφή στ
Ανάπλι …Μια ώρα γεμάτη ως εκεί …μια
στιγμή του φάνηκε κατάγιομη από λυτρωτική χαρά και δοξολογία …Δεν μέτρησε πόσες
φορές έψαλε το απολυτίκιο του Παππού
…Εκείνου που απάντησε με τόσο θαυμαστό τρόπο στην ερώτησή του … Άλλη μια
Ουρανόσταλτη συμμαρτυρία …
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)
όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021
