...ἐν τῷ φωτί Σου ὀψόμεθα φῶς
Το ιστολόγιο της ομότιτλης ραδιοφωνικής εκπομπής. entofoti@yahoo.gr
Καλωσόρισμα
Display an Element on Hover
main menu
Απενεργοποιημένη Λειτουργία
24 Απρ 2025
Άδειος ο Τάφος, γεμάτη με Χαρά η ζωή μας...
20 Απρ 2025
Μας δώρισε την Αλήθεια! Εν πολλοίς τεκμηρίοις...
17 Απρ 2025
Εν τοις κατωτάτοις της γης…
"...Και την ώρα που ο Αδάμ έλεγε αυτά προς τους συγκαταδίκους του, εισέρχεται ο Κύριος, κρατώντας το νικηφόρο όπλο του Σταυρού. Μόλις τον αντίκρυσε ο Αδάμ, χτύπησε το στήθος από την χαρούμενη έκπληξι και φώναξε προς όλους τους επί αιώνες κεκοιμημένους: «Ο Κύριος μου ας είναι μαζί με όλους»! Και ο Χριστός απάντησε στον Αδάμ: «Και μετά του πνεύματός σου».
Ύστερα τον πιάνει από το χέρι, τον σηκώνει επάνω και του λέει: Σήκω συ που κοιμάσαι και ανάστα από τους νεκρούς, γιατί σε καταρτίζει ο Χριστός! Εγώ ο Θεός, που για χάρι σου έγινα υιός σου, έχοντας δικούς μου πλέον και σένα και τους απογόνους σου, με την θεϊκή εξουσία μου δίνω ελευθερία και λέω στους φυλακισμένους: εξέλθετε.
Σένα Αδάμ, σε προστάζω: σήκω από τον αιώνιο ύπνο σου. Δεν σε έπλασα, για να μένης φυλακισμένος στον Άδη. Ανάστα εκ των νεκρών. Γιατί εγώ είμαι η ζωή των θνητών. Σήκω επάνω, πλάσμα δικό μου, σήκω επάνω συ που είσαι η μορφή μου, που σε δημιούργησα κατ’ εικόνα μου. Σήκω να φύγουμε από εδώ. Γιατί συ είσαι μέσα σε μένα και εγώ μέσα σε σένα! Για σένα ο Κύριος έλαβε τη δική σου μορφή του δούλου. Για δική σου χάρι, εγώ που βρίσκομαι ψηλότερα από τους ουρανούς, κατέβηκα στη γη και πιο κάτω από τη γη...."( Αγ.Επιφανίου Κύπρου, Λόγος εις την Θεόσωμον Ταφήν του Κυρίου)
Είναι ανάγκη της ψυχής τούτος ο λόγος! Στο Πρωτάτο, κάθε Μεγάλο Σάββατο εδώ και αμέτρητους καιρούς διαβάζεται, να χαρεί αληθινά η ψυχή! Να νιώσει το μέγεθος της ευεργεσίας! Να καταλάβει πιότερο εκείνο το θαυμαστό επεδήμησε προς τους αποδήμους. Να συλλάβει εκείνο το προς τους Αιχμαλώτους ο Ελευθερωτής! Όχι μόνο στο Άγιο Όρος! Όπου καρδιά Χριστιανική Ορθόδοξη χτυπά διαβάζεται και ακούγεται απ’ τις ψυχές των Ορθοδόξων αδελφών του Κυρίου! Σε μοσχολιβανισμένους από α αρώματα του Επιταφίου περικαλλείς Ναούς, σε μικρά ξωκκλήσια βαλμένα στο ανοιξιάτικο και αναγεννητικό κάδρο του Μεγάλου Ποιητή και Ζωγράφου! Παντού αντηχούν οι κραυγές του Ενθουσιασμού και της Λύτρωσης των πρώην αιχμαλώτων. Του πεσόντος Αδάμ. Της θρηνωδούσας μέχρι πριν Εύας. Ανάκλησις και Λύτρωσις! Ελευθερία των ψυχών και ο Άδης στενάζει! Πού η δύναμή σου θάνατε; Λίγο πριν ο ευσχήμων Ιωσήφ, τοποθετεί το Σώμα του Θεανθρώπου στο καινό μνημείο! Εκεί γονατίζει σήμερα όλη η πλάση, να αφουγκραστεί τα πιο συγκλονιστικά και ποιητικά λόγια που έγραψε ποτέ άνθρωπος για τον Δημιουργό του, για Εκείνον που κυριεύει σε ζωή και θάνατο! Πάνε περίπου 15 χρόνια από τότε που πάλι μια τέτοια μέρα ξαναδιαβάσαμε πίσω από το μικρόφωνο τούτο τον λόγο. Λυτρωτική και Ζωογόνος αυτή η επανάληψη! Ευχηθείτε να ηχήσουν πιο ζωντανά μέσα μας, τα λόγια που ακούστηκαν εν τοις κατωτάτοις της γης…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Μ.Σάββατο 2025
12 Απρ 2025
Χριστός πάντα και παντού (Κυριακή των Βαϊων)
Ερχόμενος ο Κύριος προς το εκούσιον πάθος…Κυριακή των Βαϊων Εσπέρας! Στον όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας! Ω αυτό το ψάλμα! Πως κινεί την ψυχή! Πως μαλακώνει τις καρδιές!Αριστούργημα τούτος ο ύμνος! Ενθουσιασμός και να..δεν πέρασαν λίγα λεπτά και τον ενθουσιασμό διαδέχεται η γλυκιά μελαγχολία των ψαλτάδων και του λαού…
-Του χρόνου πάλι! Αν μας αξιώσει να το
ξαναψάλουμε…να το ξανακούσουμε, να το ξαναχαρούμε…
Γιατί
μόνο λίγα λεπτά να κρατά; Αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου,αυτήν την πορεία προς
του Εκούσιον Πάθος, την θυσιαστική αγάπη, το Σταυρικό φρόνημα, την στενή οδό,
την χαρμολυπημένη βιοτή, γιατί την εγκλωβίζεις στα στενά χρονικά όρια ενός βυζαντινού
ψαλμού, ενός εθίμου, μιας παράδοσης, μιας γλυκειάς συνήθειας, με αρχή και τέλος;
Γιατί
δεν βιώνεις τον Εκούσιο προορισμό της Ουράνιας Βασιλείας, της Άνω Ιερουσαλήμ; Συνεχώς
και αδιαλείπτως…
ΣΤΡΩΝΕ
Βάγια και τα ιμάτιά σου, πάντοτε, κάθε
στιγμή!
ΓΙΝΕ δοχείο Χάριτος και Αγάπης!
Όλο να υποδέχεσαι τον Ερχόμενο Λυτρωτή και όχι έναν διερχόμενο διασώστη Χριστό…Ετοίμαζε τούτη την υποδοχή συνεχώς! Όλο να κεντάς τον Χριστό μέσα σου, σαν τον... Μυροφόρο Μάριο, τον ήρωα απ' τις σελίδες της καρδιάς του μακαριστού π.Κωνσταντίνου...
Ολημερίς, ολονυχτίς, εν τω μέσω της ημέρας, εν
των μέσω της νυκτός!
Πάντα
Χριστoύγεννα και Θεία Επιφάνεια και Πάθος Εκούσιο και Ανάσταση και Ανάληψη…
Πάντα Χριστός! Πάντα και παντού!
Νώντας
Σκοπετέας
Κυριακή
Βαιών 2025
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
3 Απρ 2025
Της μετανοίας βάλσαμο...(Ε΄ Νηστειών)
29 Μαρ 2025
Σαρακοστής σκαλοπάτια...(Δ΄Κυριακή Νηστειών)
Μια σκάλα που ενώνει το
χώμα με τον Ουρανό. Κάθε της σκαλοπάτι υψοποιό, να σε ανεβάσει στο Φως, μα και ολέθριο, μπορεί να σε κατακρημνίσει, να
σε βυθίσει στο σκοτάδι.
Πάθη και αρετές οι βαθμίδες τούτης της σκάλας.
Κάθε αναβαθμός, μια μικρή
νίκη.
Την επικυρώνει μόνο η
ταπείνωση και του Θεού το δοξολόγημα.
Την ακυρώνει κάθε ελάχιστο
ίχνος οιήσεως και κενοδοξίας, επίχαρμα για τον επίβουλο της σωτηρίας.
Όσες φορές γκρεμίζεσαι
τόσες φορές σε ανορθώνει εκείνος ο χτύπος της καρδιάς σου. Όσο εκείνη χτυπά,
τόσο σε περιμένει Εκείνος που έχει διάπλατα τα χέρια Του πάνω στον Σταυρό.
-Εξεπέτασα προς σε τας
χείρας μου! Για σένα παιδί μου! Ανέβαινε ταπεινά στην σκάλα αυτήν την Ουράνια!
Κάποτε να φτάσεις στου Ουρανού το λιμάνι!
Τέταρτη Κυριακή των Νηστειών! Του Αγίου
Ιωάννου της Κλίμακος!
Γιορτάζουν ακόμα κι όσοι δεν
πάτησαν καν στο πρώτο σκαλοπάτι, μα έχουν της καρδιάς του τα όμματα στραμμένα
σε αυτήν την Ουρανοδρόμο σκάλα, που ενώνει τα επίγεια με τα άνω και λαχταρούν
αυτήν την θεία ανάβαση. Όπως ο Αλέξης της σκάλας, ο ήρωας του αξέχαστου π.Κωνσταντίνου
Στρατηγόπουλου.
Στην αριστουργηματική κλίμακα,
σε αυτήν την ανατομία της ανθρώπινης ψυχής, γνωρίζουμε καλά πως ό,τι έχει
γραφτεί εντός της αντανακλά απόλυτα σε ΕΜΑΣ!
Είναι η ανατομία της δικής μας ταλαίπωρης
ψυχής. Τόσο…μέσα έχει πέσει ο Άγιος! Για αυτόν τον λόγο ήρθε στο ξεκίνημα ο παρηγορητικός
λόγος του μακαριστού πατρός Κωνσταντίνου, να μας συγκρατήσει και να μην
απελπιστούμε!
Είναι τόσο δύσκολο να
αναμετρηθείς με τις φριχτές αλήθειες της κλίμακας και ταυτόχρονα να
συνειδητοποιήσεις πως ούτε μισό σκαλοπάτι δεν έχεις ανέβει τόσους καιροούς
τώρα! Θλιβερό το αξεκίνητό σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου!
Το μυστικό φάρμακο κατά της δαιμονόσπαρτης
απελπισίας μας το έδωσε ο Αλέξης της σκάλας!
Ας γίνουμε παράξενοι! Αθώοι
και χαρούμενοι σαν παιδιά! Ξενωθώμεν του κόσμου τον νουν εις ουρανόν
μεταθέντες! Ας ξενιτευτούμε από τα πάθη μας! Εν μετανοία και εξομολογήσει ας πλησιάζουμε
όλο και πιο συχνά, θαρρούντες τω ελέει Του στο ποτήριον της Σωτηρίας!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη
εκπομπή (Δ Κυριακή Νηστειών 2025)
22 Μαρ 2025
Κατάρτι Σταυρός!
«Τον Σταυρόν,
λοιπόν, αντί ιστίου τανύσαντες,
αδεώς τον πλούν εκτελέσωμεν»
Αγία Συγκλητική.
Όσοι έχουν τον Σταυρό για κατάρτι, στης Ζωής τους την τρικυμισμένη πλεύση, σήμερα
γιορτάζουν. Όσων τα πόδια ανηφορίζουν σε αναβαθμούς μετανοίας, οι ψυχές εκλιπαρούν
τον Πατέρα Κύριο, να έχει ανοιγμένες πάντοτε τις πύλες του ιλασμού και την
Παναγία Μητέρα μας, να ισιώνει της σωτηρίας αυτά τα χαραγμένα μονοπάτια. Της Σταυροπροσκυνήσεως!
Στα μισά του δρόμου! Στα μισά ενός αέναου ταξιδιού με προορισμό την αιώνια Πατρίδα,
του Ζωντανού Θεού την επουράνια πόλη! Θυμόμαστε όσους σήμερα δικαιούνται να
εορτάζουν! Χαρμολυπημένο πανηγύρι! Ευφραίνεται σήμερα και ο Νικόλαος. Του βίου
την θάλασσα την πλέει αδεώς, δεμένος σε τούτο
το κατάρτι! Το πλοίο του πολεμικό! Ζωσμένος με της προσευχής τα σχοινιά και
φορώντας τα όπλα του Φωτός, δίνει εκ νεότητός του μάχες, με εκείνον που μοχθεί να τσακίσει κάθε
πλεούμενο, με της απελπισιάς τους κεραυνούς και την μανία. Νέος σαν ήταν, του
δόθηκε ο Σταυρός του πόνου και της ασθένειας, να τον σηκώσει και να πορευθεί,
ακολουθώντας τον Εκουσίως Παθόντα Θεάνθρωπο. Δεν απελπίστηκε, δόξα τω Αγίω Θεώ!
Μόνο που κάποτε θέλησε να βρει παραμυθία
και να μην έχει το δοξολόγημά του ίχνος από παράπονο και γιατί… Έτσι βρέθηκε
στην αυλή της Παναγούδας. Ο καρκίνος προχωρούσε και εκείνος ζήτησε τον στηριγμό
από κάποιον Θεοδίδαχτο διαλεχτό!
-Γέροντα την ευχή σας!
-Καλώς το παλικάρι! Καλώς τον Νικόλαο τον Φίλο του Λόγου!
-Ευχηθείτε για μένα πάτερ Παϊσιε, να μην βαρυγκωμήσω, να μην τα βάλω με τον
Θεό! Σας παρακαλώ εύχεσθε υπέρ εμού του αμαρτωλού!
Σιώπησε για λίγο ο πάτερ Παϊσιος…Έπειτα τον κοίταξε κατάβαθα
με εκείνο το γαληνό του βλέμμα και είπε:
-Νικόλαε, ένα να ξέρεις! Ο Θεός σε
έχει στον λογαριασμό του! Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό!
Δεν ήθελε τίποτε άλλο! Γέμισε από αληθινή χαρά η ψυχή του! Ένιωσε
από την άλλη και τόσο ανάξιος! Να ασχολείται ο Κύριος προσωπικά και
αποκλειστικά με μένα τον άθλιο…Δόξα τη ευσπαλαχνία Σου Κύριε, δόξα σοι!
Μύριες δόξες στον Χριστό που έκανε δια της Θεοτόκου Παντανάσσης και του προστάτη του Αγίου Νεκταρίου, ένα μεγάλο θαύμα! Και τον κρατάει ακόμα
στην ζωή και δυνατό, μετά από 40 και πλέον χρόνια! Ο καρκίνος θεραπεύθηκε! Άφησε πίσω του σκοτάδι
μόνο στα σωματικά του μάτια! Γιατί τα μάτια και τα αισθητήρια της ψυχούλας του
είναι πάντοτε σε μια θαυμαστή ενάργεια! Έτσι ολοκλήρωσε τις Πανεπιστημιακές σπουδές
του! Δίχως να μπορεί να διαβάσει με τους σωματικούς του οφθαλμούς, αλλά αδιάκοπα
προσπαθώντας και μαθητεύοντας στην μελέτη του Θείου, μα και στην Χάρη που όλα
τα ασθενή θεραπεύει και όσα λείπουν αναπληρώνει! Με την δύναμη του Θεού έγινε ένας
θαυμάσιος Χριστοκήρυκας του Παραδείσου! Συναρπαστικός ο λόγος του γιατί μιλάει
συνεχώς για την ολοζώντανη πίστη μας! Μετά από πολλά χρόνια θέλησα να ακούσω
την φωνή του στο τηλέφωνο! Οικονόμησε η Παναγία μας και ένα πρωινό παραμονές του
Τριωδίου να μιλήσουμε λοιπόν! Εύχεσθε και για μένα κύριε Νικόλαε! Ευχήθηκε με έναν ανυπόκριτα αγαπητικό τρόπο!
Δεν είχε διάρκεια μεγαλύτερη από πέντε λεπτά αυτό το τηλεφώνημα, αλλά αυτά που
μου είπε, θα τα κουβαλάω πάντοτε μέσα στην ταλαίπωρη ψυχή μου! Λίγο πριν
κλείσουμε, μόλις του ζήτησα να προσεύχεται για κάποιους εμπεριστάτους
καρκινοπαθείς αδελφούς μας, μου φανέρωσε τον παραπάνω διάλογο στα αγιασμένα
μέρη του Άθωνα.
-Αυτό να τους πείς! Ο,τι ο Θεός τους έχει στον λογαριασμό
του! Ξέρεις τι είναι ο Θεός Πατήρ; Έχει τον καθένα μας συνεχώς στην έννοια Του!
Θέλεις να το καταλάβεις αυτό που σου λέω; Όταν μπορέσεις, άνοιξε το ψαλτήρι στον 31ο
ψαλμό! Θα συναντήσεις μέσα ένα ρήμα που φανερώνει όλην την πατρική αγάπη και
αδιάλειπτη μέριμνα του Θεού για το πλάσμα Του! Εγώ κάθε φορά που το διαβάζω συγκλονίζομαι!
Ξεκίνησα ύστερα από λίγο, να διαβάζω τον 31ο ψαλμό! Ο,τι πιο
ελπιδοφόρο και χαροποιό μπορεί να συναντήσει όποιος σηκώνοντας τον Σταυρό των
θλίψεων και τα βάρη των αμετρήτων αμαρτιών αναζητά φωνή παρακλήσεως! Ο ψαλμός της
συγχώρεσης! Της εξομολόγησης! Της πατρικής εγγύησης!
Μακάριοι, ων αφέθησαν αι ανομίαι και ών επεκαλύφθησαν αι
αμαρτίαι….
…Συ μου εί καταφυγή από θλίψεως της περιεχούσης με, το
αγαλλίαμα μου· λύτρωσαι με από των κυκλωσάντων με….
…Συνετιώ σε και συμβιβώ σε εν οδώ ταύτη, ή πορεύση, επιστηριώ επί σε τους οφθαλμούς μου….
Επιστηριώ προς σε τους οφθαλμούς μου! Τα μάτια του Θεού! Αυτά με τα οποία
κοίταξε κάποτε ο Άγιος τον Νικόλαο και του διαβίβασε το Ουράνιο μήνυμα! Επιστηριώ
προς σε τους οφθαλμούς μου! ΕΓΩ έχω
τα μάτια μου συνεχώς καρφωμένα πάνω σου παιδί μου! Εσύ συνέχισε να είσαι ένας Σταυροφόρος
ταξιδευτής! Το ρήμα της πατρώας αγκάλης! Ρήμα Ζωής αιωνίου! Η πλεύση με το
κατάρτι του Σταυρού, έχει Πηδαλιούχο και Καπετάνιο, Εκείνον που δεν θέλει
κανείς να βυθιστεί, και όλοι, μα όλοι να
φτάσουν σωσμένοι στο ποθεινό λιμάνι…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως του 2025
Αφιερωμένο στον αγαπητό κύριο Νικόλαο Β. Φιλόλογο- Ιεροκήρυκα.
Προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών, διασκευάστηκε στο παραπάνω κείμενο το
περιστατικό από την συνάντησή του με τον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη. Τον
ευχαριστούμε από καρδιάς, για όσα ανεξίτηλα χάραξαν μέσα μας οι ιερές του
θύμησες.
15 Μαρ 2025
Τόσο εύκολο μα τόσο ασύμφορο…( Κυριακή Β΄ Νηστειών)
Καί ηγέρθη ευθέως, και άρας τον κράβαττον εξήλθεν εναντίον πάντων…(Μαρκ. Β´,12)
Κάποτε τα παλιά τα χρόνια σε ένα μαντρί αρκετά έξω απ’ την Αθήνα, μέσα στο κοπάδι με τα πρόβατα, υπήρχε και ένα μικρό αρνάκι που βέλαζε με παράπονο. Μια Κυριακή πρωί, ξεκίνησε για εκεί μια συντροφιά από πρωτευουσιάνους, με κυρίους και κυρίες, που μαγεύονταν από τέτοιες εξορμήσεις στην εξοχή και στον καθαρό αέρα. Μόλις έφτασαν στην καταπράσινη λιόφυτη πλαγιά με το μαντρί, άκουσαν το παραπονεμένο κλάμα του μικρού αμνού. Η συντροφιά φιλόζωη και πονετική, πλησίασε να δει από κοντά τι συνέβαινε…Είδαν λοιπόν το μικρό μαζί με τα υπόλοιπα κοντά στην μάνα του, να σέρνεται σχεδόν και να κουτσαίνει …Το ένα πόδι του δεμένο με ένα σχοινί και ένα μικρό μαδέρι, έμοιαζε σπασμένο. Εκείνη την ώρα ήταν μέσα και ο τσομπάνης που φρόντιζε τα ζωντανά του. Μια από τις κυρίες λοιπόν αφού τον καλημέρισε ευγενικά, τον ρώτησε: Αυτό το κακόμοιρο τί έπαθε; Πως έγινε και έσπασε το ποδαράκι του; Ο τσομπάνης, άνθρωπος…παλαιός, με γένια μακριά και μαλλιά ανάκατα, ατημέλητος μα λεβεντόκορμος και γαλήνιος στην όψη, κοίταξε την κυρία κατάματα και με τον πιο φυσικό τρόπο της είπε:
-Εγώ του το… έδεσα!
-Εσείς; Μα πως μπορέσατε;
-Ξέρεις κυρία, εγώ τα αγαπώ πολύ τα ζωντανά μου! Είναι η περιουσία μου και τα φροντίζω όσο καλύτερα μπορώ!
-Δεν φαίνεται και πολύ αυτό που λέτε…Γιατί το κακόμοιρο το ταλαιπωρείτε έτσι; Να μην μπορεί σαν τα υπόλοιπα και αυτό να χαρεί το παιχνίδι…
-Αυτό το κούτσαβο, συνέχισε ο βοσκός, πολύ το αγαπώ από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε! Αλλά ήτανε πολύ ατίθασο και όλο ξέφευγε από την μάνα του και τα υπόλοιπα και μια-δυο φορές το έχασα για ώρα…Έτσι μέχρι που να μεγαλώσει του έδεσα το ποδάρι, γιατί εδώ που είμαστε έχει λύκους που κατεβαίνουν το βράδι απ το βουνό…
-Κρίμα πάντως το καημένο…είπε η φιλόζωη κυρία και απομακρύνθηκε προς την παρέα της που περίμενε…
Τα παραπάνω, για κάποιους ίσως φανούν αδιάφορα. Μα θέλουμε ολόψυχα, ένας ευλογημένος συνειρμός να υπάρξει με την Ευαγγελική περικοπή της δεύτερης Κυριακής των Νηστειών. Εκεί ο Ποιμήν ο καλός, εκεί ο παραλυτικός(αμνός) και ο κράββατος… Κράββατος κάθε κλινάρι πόνου, κράββατος κάθε ασθένεια, κάθε Σταυρός και ανήφορος, κάθε πόλεμος, κάθε προσφυγιά, κράββατος ακόμα κάθε κακός και άστοργος ποιμένας, νυσταγμένος μισθωτός και αδιάφορος που δεν φροντίζει ως εκλήθη και δεν οδηγεί σε ευώδεις λειμώνες τα προβατάκια-δούλους του Αρχιποίμενος Χριστού…Κράββατος, κάθε κυβερνήτης χωρίς Χριστό, υποταγμένος δουλικά στο ψέμα και στο σκοτάδι...
Κράββατος λοιπόν κάθε μήνη και μήνυμα του Τριαδικού μας Ζώντος Θεού, μαδέρι και δέσιμο και σπάσιμο για την άλογη αποστασία μας. Το κατά παραχώρησιν θέλημα του Κυρίου μας...παιδεύει επειδή αγαπά! Είναι τόσο εύκολο για Εκείνον αυτό το άρον τον κράββατόν σου και περιπάτει…Μα τόσο ασύμφορο για την αιώνια ψυχή μας…Καλή μετάνοια σε όλους ΜΑΣ !
Νώντας Σκοπετέας
(Το περιστατικό στο ξεκίνημα, είναι διασκευή από προφορική διήγηση του μακαριστού Δ.Παναγόπουλου προ περίπου 50 ετών, τόσο επίκαιρη στις Θεοστυγείς μέρες μας όπου το κατα παραχώρησιν θέλημα του Θεού επιτρέπει...Να ευχόμαστε εκλιπαρώντας το έλεός Του, μη φτάσουμε στο ανείπωτα φρικώδες... κατ΄εγκατάλειψιν...)
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Χώμα και Χριστός...Των Λεμονανθών το συναξάρι"( Εκδ.Εφύμνιον)
9 Μαρ 2025
Σαρακοστής θαυμάσια, Ορθοδοξίας θαύματα…
Αναζητά η ψυχή τούτες τις ώρες τις μεγάλες,
τις σπουδαίες ώρες, που αποκαραδοκεί, που αθλείται, που αγωνίζεται δίχως να
αγωνιά, στηριγμούς, καταφυγές και βιώματα και νάματα για να τραφεί, να ξεδιψάσει,
να αναπαυθεί…Μια αθλητική ψυχή, στης Σαρακοστής το στάδιο! Κάθε Τετάρτη, θυμίαμα στης Προηγιασμένης την θύμηση και την μυστική βίωση του επουράνιου Βασιλέως… Κάθε Παρασκευή
ένα πανηγύρι της Κεχαριτωμένης, για όλην
την κτίση που μοσχοβολά το Αμάραντο Ρόδο…Κάθε Σάββατο προσκλητήριο
σταφανωθέντων αθλητών και παραπονεμένων μοναχικών στα ημίφωτα της αναμονής…Κάθε
Κυριακή ένας μικρός τερματισμός και μια νέα αφετηρία…Κάθε μέρα ένα σκαλοπάτι στους
αναβαθμούς του Ουρανού! Και εμείς, με το έλεος του Κυρίου, ξανά πίσω από τούτο
το μικρόφωνο, να γίνουμε δίαυλοι θαυμάτων και θαυμασίων που ενισχύουν και
παρηγορούν ελπιδοφόρα και χαρμολυπημένα. Ανθολογία προσευχών, θαυμάτων και
δακρύων για να βγούμε πέρα όπως θα λεγε και ο παπα- Ανανίας…Στου Γολγοθά το
τέρμα, στου κενού μνημείου την αΐδια αρχή…Κυριακή της Ορθοδοξίας! Της Αγίας
Πίστης το πανηγύρι! Η τιμή και η προσκύνησις! Των ευλαβών η σύναξις! Λιτάνευση της
Αλήθειας! Ύψωσις φρονήματος Ομολογίας! Τα άχραντα ανά χείρας! Μπροστά ο Σταυρός
και ο Εσταυρωμένος! Μπροστά τα ιερά δόγματα! Μπροστά οι Άγιοι Πατέρες! Και πίσω
ο λαός του Θεού! Με υψωμένα τα της πίστης σύμβολα…τα εκτυπώματα του Ζώντος
Θεού!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή, όπου
διαβάζεται για πρώτη φορά ένα συγκλονιστικό σύγχρονο θαύμα του Χριστού μας, δια
πρεσβειών της Μάνας όλου του κόσμου…
Κυριακή της Ορθοδοξίας 2025
1 Μαρ 2025
Το προπατορικό αμάρτημά ΜΑΣ…
"...Αδερφέ
μου– Άθλιε εαυτέ μου παραδέξου το! Θες έναν Θεό στα μέτρα σου!Κατά το δοκούν!
κατά την βόλεψή σου, κατά το κέφι σου και την διάθεσή σου! Να Τον βγάζεις έξω
από την πόρτα, όποτε σε ενοχλεί και σε ελέγχει η συνείδησή σου…να Τον καλείς
όποτε Τον έχεις ανάγκη, στα δύσκολα, στα απροσπέλαστα με τις δικές σου
δυνάμεις…Ένας Θεός στα μέτρα μου…στις προδιαγραφές μου…στα δικά μου θέλω…Κάτι
σαν συνεργάτης, σαν υπάλληλος που προσλαμβάνεις, χρησιμοποιείς και απολύεις
δίχως ενοχές, χωρίς αποζημίωση...Το αυτεξούσιο που Εκείνος σου χάρισε αντί να
σε γεμίζει με ζωή, σε πλημμυρίζει με θάνατο…Μα Αυτός σε περιμένει…Βρίσκεται
ακριβώς έξω από την σφαλισμένη πόρτα της
ψυχής σου και σε καρτερά, όπως ο Πατέρας το άσωτο σπλάχνο Του.
Αδερφέ
μου –ταλαίπωρε εαυτέ μου, να ζεις αληθινά
μέσα στον κόσμο μα να μην συμπορεύεσαι τους πολλούς…Να νοιώθεις μακάριος
όταν εκείνοι σε δείχνουν με το δάκτυλο του ορθολογιστή "παντοδύναμου" άφρονος «σύγχρονου»
ανθρώπου. Με φρόνημα ουράνιο και όχι κοσμικό να έχεις τα μάτια τα μέσα σου
στραμμένα στα υπέροχα άνω…Γιατί όπως λέγεται και ταιριαστό θαρρώ είναι, αν δεν
κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που θα κοιτάς! Με ζεστή καρδιά και όχι
την χλιαρή που θα αποστραφεί ο Χριστός εν εκείνη την ημέρα…Να φλέγεται από την
αγάπη Του…Θείος έρωτας…Ζέουσα αγάπη, όχι βολική, όχι περιστασιακή όχι του
συμφέροντος…μα αγάπη ξέχειλη που να μην τελειώνει, να μην εξαντλείται, να
μην εξαρτάται, να μην υποχωρεί…Αγάπα τον
Θεό με μια αγάπη που δεν μετριέται όχι έναν Θεό στα μέτρα σου…Κοίτα τον Σταυρό και νοιώσε πως η αγκαλιά Του μας χωρά όλους…ακόμα και
όλους εμάς τους αμέτρητους
…μετρημένους… (Απόσπασμα από Ομότιτλη εκπομπή του
2013)
Το παραπάνω απόσπασμα γράφτηκε πριν από 12 και πλέον χρόνια…Ως κείμενο (ο καρδιογνώστης Κύριος μόνο γνωρίζει) αυτομεπτικό… Ακούγοντας σήμερα ένα ομίλημα του Χρυσοστόμου των ημερών μας, π.Αθανασίου Μυτιληναίου, βρέθηκε ο σωστός τίτλος και δόθηκε έστω και αναδρομικά, σαν την συγχώρεση του Κυρίου σε όποιον αντιλαμβάνεται ότι κάθε φορά που το εγώ του κυριαρχεί, ανασταυρώνει τον Χριστό και γίνεται αυτοστιγμεί ο πεσών Αδάμ...
«…Ρίξτε
μια ματιά στην Ορθόδοξη ωραία απεικόνιση της Αναστάσεως του Χριστού μας, όταν ο
Χριστός εγείρει τον Αδάμ και την Εύα…διότι ο Αδάμ και η Εύα είναι στον
Παράδεισο! Ποιοι είναι εκείνοι που λέγουν και εμείς επαναλαμβάνουμε…Αχ αυτοί οι
μεγάλοι φταίχτες! Να είστε σίγουροι αγαπητοί μου, ότι και εμείς επαναλαμβάνουμε το
προπατορικό αμάρτημα! Ο καθένας μας μέσα στη ζωή του επαναλαμβάνει το
προπατορικό αμάρτημα, όχι ολιγότερον απ’ ότι οι πρόγονοί μας αυτοί, τους οποίους
τους κατηγορούμε ότι έγιναν η αιτία του θανάτου…Και ποιο είναι το δικό μας προπατορικό
αμάρτημα; Ποια είναι η καρδία του προπατορικού(μας) αμαρτήματος; Να γίνω Θεός
χωρίς τον Θεό! Να πω ότι είμαι αυτοδύναμος! Το λέει σε κάθε εποχή ο άνθρωπος
αυτό! Να πω ότι εγώ είμαι το κέντρο του παντός! Δεν είναι ο Θεός! Οι δυνάμεις
μου! Αυτό είναι το προπατορικό αμάρτημά μας! Δεν σε θέλω Θεέ! Δεν σε έχω
ανάγκη! Μόνος μου ό,τι θα κάνω! Μην κατηγορούμε λοιπόν τους πρωτοπλάστους,
γιατί το επαναλαμβάνουμε και αν θέλετε, αυτοί δεν είχαν άλλους (πριν από
εκείνους) που το είχαν πράξει! Και δεν είχαν δει τη συνέπεια του πράγματος!
Εμείς που γνωρίσαμε τι συνέβη στους πρωτοπλάστους, γιατί το επαναλαμβάνουμε
μέσα στο πλήρες Φως του Χριστού, με το βάπτισμα που έχουμε; Είμαστε ή δεν
είμαστε χειρότεροι από τους προγόνους μας, τον Αδάμ και την Εύα; Να αιτιώμεθα
λοιπόν τον εαυτό μας και όχι τον Αδάμ
και την Εύα! Αυτοί είναι στον Παράδεισο!
Και εμείς μπορούμε να βρεθούμε εκεί, όταν εγκαταλείψουμε αυτόν τον
ανθρωποκεντρισμό μας, το να λέμε ότι δεν έχω ανάγκη τον Θεό…Είμαι αυτοδύναμος…Ας
εγκαταλείψουμε αυτόν τον ανθρωποκεντρισμό μας και τότε θα πλησιάσουμε τον Κύριο
και τότε θα σωθούμε…»
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομίλημα(93ο) του μακαριστού Αγίου Γέροντος π.Αθανασίου Μυτιληναίου στις κατηχήσεις του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, στις 17-11-1986.
Νώντας Σκοπετέας
Κυριακή Τυρινής 2025
22 Φεβ 2025
Όπου Χριστός εκεί και ο Παράδεισος…
Ξενύχτησα
στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο Παράδεισος κι η κόλαση εδώ…
Ωραίο
άσμα, με την φωνή της αξέχαστης Βασιλικής…Η γνωστή Θεολογία των τραγουδιών…Πόσα
πνευματικά μηνύματα δεν περνούν (ανάλογα με την προαίρεση κάθε ακροατή) οι
στίχοι των τραγουδιών. Είτε θετικά, είτε αρνητικά! Ανάλογα με τι αυτιά το
ακούει κανείς, έτσι και το εισπράττει. Γιατί αν το ακούσει με απονεκρωμένη την
πνευματική ακοή, θα ηχήσει τότε ένα διαφορετικό… Φάγωµεν και πίωµεν αύριον
γαρ αποθνήσκοµεν…και θα συνεχίσει ξέφρενα να γλεντάει τη ζωή αφού όλοι δυο
μέτρα παίρνουν γη…Άλλος όμως μπορεί να ακούσει και κυρίως να βιώσει, εκείνο που έλεγε
ο Άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, πως αν
δε δεις τον Χριστό από αυτήν τη ζωή δεν θα τον δεις και στην άλλη…Από εδώ
αρχίσουμε να ζούμε την κόλαση ή τον Παράδεισο. Και είμαστε εμείς, ως
αυτοκατάκριτοι, που κοινοποιούμε στην ψυχή μας την έξωσή της, αφού πριν και
πάλι εμείς αποκλειστικά, με το δικό μας χέρι έχουμε συντάξει την ετυμηγορία για
την καταδίκη μας…Αυτοί που βιώνουν από εδώ τον Παράδεισο, θα μας διαβεβαιώσουν ότι
τώρα θα αποφασίσουμε για το τι θα ζήσουμε και στο εδώ και στο επέκεινα…Πολλοί στις
μέρες μας συμφωνούν(έτσι νομίζουν τουλάχιστον) με αυτό που έγραψε ο Άγιος
Ιουστίνος και λεν ότι εγώ αισθάνομαι εντός μου τον Θεό και μάλιστα τον
κοινωνώ τακτικά…Και αν τους πεις ότι η έκτρωση είναι φόνος, θα σε πουν
επικίνδυνο αναχρονιστή, που δεν σέβεται το δικαίωμα του συνανθρώπου του. Αν τους
πεις ότι η αφαίρεση οργάνων από άνθρωπο που ο Κυριεύων σε ζωή και θάνατο Θεός
κρατά ακόμα στη ζωή, είναι επίσης έγκλημα θα σε πουν άσπλαχνο και ανοικτίρμονα,
που δεν σκέφτεσαι όσους θα σωθούν…Και πάλι ο Θεός που πιστεύουν και κοινωνούν,
μπαίνει στο περιθώριο, στην άκρη,
παρατηρητής και αμέτοχος, δίχως δύναμη να πράξει το υπέρλογο. Τελικά, μάλλον
εντός δεν είναι ο Θεός, αλλά κάποιος που αρέσκεται στο να Τον αντιποιείται... Και μάλλον ένθεος και
πιστός, είναι εκείνος που με φιλότιμο προσπαθεί να εφαρμόσει στο ακέραιο την
Αλήθεια του Ευαγγελικού λόγου. Δεν είμαστε σίγουρα όλοι ΕΜΕΙΣ(με πρώτο τον γράφοντα) που έχουμε
έναν Θεό στα μέτρα μας, όλοι ΕΜΕΙΣ που προσπαθούμε να βολευτούμε και καθησυχάζοντας
τη συνείδησή μας, επιδεικνυόμαστε ως πιστεύοντες αλλά με μέτρο, λογική και
κυρίως ανθρωπαρέσκεια…Κάθε άνθρωπος έλεγε ο Τερτυλλιανός, (αλιευμένο
από ομίλημα του π.Αθανασίου Μυιληναίου) έχει φύσει Χριστιανική
ψυχή! Και είναι προορισμένη αυτή η ψυχή να ζήσει από εδώ τον ετοιμασμένο και
για εκείνην Παράδεισο… Και ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, έλεγε σε μια από τις
χιλιάδες επιστολές του, κάτι αληθινά συνταρακτικό και συναφές. Ότι δεν υπάρχει
τίποτα χειρότερο από το να αμαρτάνεις και να μην το αισθάνεσαι…Απονεκρωμένη η
ψυχή σου ζει από εδώ την απουσία του Φωτός. Στο εκεί το Φως που άλλους θα
καταυγάζει εσένα θα σε καίει…Μη γένοιτο!
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
15 Φεβ 2025
Πολιορκώντας και επιστρέφοντας…(Του Ασώτου ξανά...)

8 Φεβ 2025
Ξημέρωσε Τριώδιο ξανά…
«Οι εαυτών
επιγνώμονες σοφοί..»(Παρ.13,10)
Ξανά Τριώδιο ξημέρωσε ο Θεός. Πύλες άνοιξε, που φανερώνουν απέραντες θάλασσες οικτιρμών και φιλανθρωπίας. Οι ήρωές του και πάλι ενώπιόν μας. Αγέρωχοι και ζωντανοί, σε παίρνουν από το χέρι, να ξεκινήσετε μαζί την προπαρασκευή για το κενό μνημείο…Όλη μας η ζωή τούτη η ετοιμασία…Και έπειτα τα αιώνια ρήματα του Φωτός. Το Ευαγγέλιο που γράφτηκε μόνο για σένα αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου. Ύστερα, πάλι εκείνο το τόσο ειπωμένο αλλά αγέρωχο και αυτό…Και αν μόνο αυτό το χωρίο είχε διασωθεί, θα ήταν από μόνο του ικανό, σαν μια ρανίδα, να γεμίσει ξανά τη θάλασσα του ελέους…Κάθε λέξη, πολύεδρο διαμάντι που έλεγε και ο πατήρ Αθανάσιος. Περβολάκι αγαθό και φρεσκοσκαμμένο αναζητούν, να πέσουν ακόμα μια φορά τα λόγια -σπόροι από το Ευαγγέλιο του Οσίου Τελώνου και του Αγίου Ασώτου, της δικαίας Κρίσης και της λυτρωτικής συγχώρησης. Πάθη και αρετές, αγκάθια και υδρόχαρα πρωτολούλουδα, πυρ και Ζωή αιώνια, χώμα και Ουρανός. Αξεθύμαστη η ευωδία τούτου του περιβολιού. Όσο τα οσφράδιά του ανασαίνεις, τόσο ανακαλύπτεις και κάτι νέο. Παραμονές του φετινού Τριωδίου, ξαναδιαβάζοντας την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, ο γνωστός καθρέφτης πρόβαλε μπροστά μας. Αυτός ο καθρέφτης μοιάζει με τον Θεό τον αμυκτήριστο. Δεν μπορείς με τίποτα να τον ξεγελάσεις. Όσο και αν προσπαθήσεις να φτιασιδώσεις την όψη σου, πάντα θα σου φανερώνει το άγριό της, το αθεράπευτο ακόμα… Κάνεις ακόμα μια προσπάθεια, σιγοψέλνοντας το σύντομο εξαποστειλάρι: «Υψηγορίαν φύγωμεν Φαρισαίου κακίστην, ταπείνωσιν δε μάθωμεν του Τελώνου αρίστην, ίν’ υψωθώμεν βοώντες τω Θεώ συν εκείνω΄ Ιλάσθητι τοις δούλοις Σου, ο τεχθείς εκ Παρθένου, Χριστέ Σωτήρ, εκουσίως». Μα πάλι δεν τα κατάφερες μόνο το είδωλό σου να κοιτάς…Σήμερα όμως, σου χαρίστηκε μια σκέψη διαμαντένια να σκορπίσει φως στα βαθέα και σκοτεινά εσώτερά σου… Δεν υπάρχει χειρότερη μορφή υπερηφάνειας και οιήσεως, από το να μιλάς και να στοχάζεσαι για τούτο το πάθος, φέρνοντας στην σκέψη σου άλλους και όχι αποκλειστικά και μόνο τον τάλανα εαυτό σου…
Καλή ετοιμασία και μετάνοια!
Ευλογημένο και
καρποφόρο Τριώδιο!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
6 Φεβ 2025
“Χῶμα καὶ Χριστός... Τῶν λεμονΑνθΩν τό συναξάρι...”
Βιωματικοί εκφραστές της Αγίας Πίστης και σύγχρονες μορφές του Ιερού Συναξαριού που συγκλονίζουν, δείχνοντας τον δρόμο για το αιώνιο Φως, μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου του Νώντα Σκοπετέα.
Άγιος Πορφύριος, Άγιος Παϊσιος,
Μακαριστός Επίσκοπος Κοσμάς, Γ.Εφραίμ Αριζονίτης, Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης,
παπά-Νικόδημος ο Πνευματικός, Δημήτριος
Παναγόπουλος, Γερόντισσα Γαλακτία, Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, π.Αθανάσιος Μυτιληναίος,
Άγιος Ιερομάρτυρας Φιλούμενος,
π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής, π.Ανανίας Κουστένης,
π.Ηλίας Αλευράς, κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κυρ-Φώτης Κόντογλου, κυρ-Κώστας
Γανωτής και τόσοι άλλοι, άγνωστοι στους
πολλούς, μα διαλεχτοί και διδαχτοί του
Αγίου Θεού στις σελίδες του με άρωμα
λεμονανθού…
«…Μιὰ σύναξη τέτοιων ψυχῶν λεμονανθῶν εἶναι καὶ τοῦτο τὸ βιβλίο, κατάγιομο ἀπὸ ἀδέξιους λογοτεχνικούς μεταπλασμούς τῶν Θείων προσταγμάτων...Ἄς μυρίσουμε τὶς σελίδες του, νὰ κατανυχθῇ τὸ μέσα μας...Ἴσως νὰ ἔρθει στὴν μνήμη μας ἐκεῖνο τὸ ἄμοιαστο ἄρωμα τῆς ἐλπίδας, ποὺ ξεχύνεται σὰν χαραχτεῖ μὲ τὸ νύχι ἕνα πρωτολέμονο...»
Στήν φωτογραφία τοῦ ἐξωφύλλου ὁ μακαριστὸς
Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας Κοσμᾶς, στοῦ οποίου την ἰερή μνήμη το
βιβλίο αφιερώνεται, γονυπετὴς, μετὰ τὴν βραδινὴ προσευχὴ στὴν κατασκήνωση τῆς
Ρίζας, τὸ 2019.
(Ἀπὸ τὸ προσωπικὸ ἀρχεῖο τῆς πνευματικῆς του κόρης Σ.Μ.,
ἡ ὁποία κρυφὰ τὸν ἀπαθανάτισε, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ψυχῶν καί τὴν ὁποία ὁλόθερμα
εὐχαριστοῦμε.
Το σημαντικότερο μέρος των ἑσόδων και όλα τα
δικαιώματα του συγγραφέα καὶ ἀπὸ τὴν παρούσα ἔκδοση, θὰ διατεθοῦν γιὰ τὴν
ΔΩΡΕΑΝ ἔντυπη διάδοση τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπου καρδιὰ ὀρθόδοξη
χτυπᾶ.
Πολυτονισμὸς: Παναγιώτης Σανταμούρης-
Ἱστολόγιο «ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ»
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Ἔκδόσεις Ἔφύμνιον https://efymnion.gr/69.80.15.20.79
Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)
Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .
Ουράνια Συντροφιά...

Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος
η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερμηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~