Μαρτιάς κλωστές σα φυλαχτό
ντύνουν μικρό χεράκι,
θα χαιρετήσει, μόλις δει
σπιτοχελιδονάκι …
Φωλιά παλιά το καρτερά μέσα
της να κουρνιάσει,
από ταξίδι μακρινό λίγο να
ξαποστάσει.
Κόλλυβα με αγνό κερί
ανάπαυση ζητάνε
και οι ψυχούλες χαίρονται,
που δεν τις λησμονάνε.
Μνήσθητι, Κύριε, αδελφών
πάντων των απ αιώνος,
κάτοικους κάντους κάποτε του
Θεϊκού Νυμφώνος.
Λιοντάρι κλαίει Γεράσιμο,
ηγούμενο σπουδαίο,
βουνά υπακούνε σε Άγιο Μάρκο
τον Αθηναίο !
Και του Θεού ο Άνθρωπος τα
πλούτη του μοιράζει
και χρόνους δέκα και επτά
στην πόρτα του πλαγιάζει …
Μάρτυρες Τεσσαράκοντα μέσα
στο ψύχος ψέλνουν
είν ο Παράδεισος γλυκύς, λεν
και τα καταφέρνουν.
Απόκρια και ξάρτυσμα και
Τυρινή έχει Μάρτης,
τριμέρι ως το απόγευμα της
ΚαθαροΤετάρτης.
Παρασκευή στις Εκκλησιές τα
στόματα ανοίγουν,
γηθόμενα εξιστορούν και με
τα Χαίρε σμίγουν.
Ο Πρωτοστάτης Άγγελος με
έκσταση το λέει
και στο"Άσπιλε Αμόλυντε" μια απελπισμένη κλαίει...
Οι Κυριακές πάντα γιορτή,
που έχει επί Σοι χαίρει,
εικόνες πάνω σε καρδιές,
λουλούδια στο πανέρι !
Με καριοφίλια λάβαρα …στη
Λαύρα είν αθροισμένοι,
η Βαγγελίστρα η Παναγιά τους
ήρωες προσμένει.
Παλαμηδιού σπηλιά υγρή …
σκύβω και προσκυνάω,
μες στο σκοτάδι Γέροντα θωρώ
και του μιλάω:
-Κολοκοτρώνη σαν κι εσέ,
ξανά άλλον δεν είδα
να πολεμά και να πονά Χριστό
και την Πατρίδα !
Μαρτιάς κλωστές σα φυλαχτό
σε αγοριού χεράκι,
σουρούπωμα σε Ιερό ντύνεται παπαδάκι …
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα απο την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο :
Του Μηνού η ψυχή
