Βαπτίζεται ο δούλος του Θεού. Ακούστηκε στο βάπτισμά μας το ιερό. Την
στιγμή που φορέσαμε την χιονοφεγγαρόφωτη στολή της ψυχής μας. Την πρώτη μας
στολή! Τον φωτεινό μας χιτώνα! Αυτόν που άγγελοι μας έντυσαν, μα και άγγελοι
μας αφαιρούν, κάθε φορά που τον κηλιδώνουμε, με της αμαρτίας το λέρωμα. Αυτήν
την φορεσιά, μας ξαναφορούν κάθε φορά που με ειλικρινή μετάνοια θα
εξομολογηθούμε και αυτή πάντοτε να ευχόμαστε να καλύπτει την αιώνια ψυχή μας,
όταν θα έρθουν τα τέλη της παρούσας ζωής. Κοιμήθηκε
εν λευκοίς, έγραφε στο μνημούρι μιας τέτοιας ψυχής, που αγωνίστηκε ως την
στερνή της πνοή, να μην μαγαρίσει το ένδυμα του κεκοσμημένου Νυμφώνος.
Κοιμήθηκε εν λευκοίς! Κοιμήθηκε εν Κυρίω! Κοιμήθηκε επ ελπίδι Αναστάσεως Ζωής
αιωνίου! Οτι συ ει ή Ανάστασις, η ζωή,
και η ανάπαυσις του κεκοιμημένου δούλου σου…Πάλι αυτή η λέξη, συνοδή σε
κάθε μυστήριο και πράξη της Μάνας Εκκλησίας. Ο δούλος του Θεού. Τίτλος τιμής
αιωνίας. Μα ο δούλος θα μου πεις,
είναι αυτός που έχει χάσει την ελευθερία του, τα δικαιώματά
του και ανήκει σε κάποιον άλλον. Θες απάντηση για αυτήν σου την… εύλογη απορία;
Ναι, γιατί να μην λέει ο φίλος του Θεού, ο αγαπημένος του Θεού, το τέκνο του
Θεού; Δούλος; Πήγαινε αδελφέ μου όρθρου βαθέως στον Ναό! Εκεί στα αριστερά, στο
γλυκό ημίφως των κεριών. Στο αξημέρωτο ορθρινό, σε κάθε σπήλαιο-Βηθλεέμ Αγίας
Πρόθεσης, κάθε ταπεινός Λειτουργός του Υψίστου υψώνει το ευλογημένο πρόσφορο
μαζί με την Αγία Λόγχη και με κατάνυξη και συντριβή ψιθυρίζει: Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου, τῷ
τιμίῳ σου αἵματι· τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τὴν ἀθανασίαν
ἐπήγασας ἀνθρώποις· Σωτὴρ ἡμῶν δόξα σοι. Μόλις έλαβες την απάντηση!
Θυσιάστηκε εκουσίως για να μας ελευθερώσει! Έδωσε ο,τι πιο πολύτιμο υπάρχει!
Τον ατίμητο θησαυρό του Τιμίου Του αίματος, για να μας λυτρώσει απ΄τα αιώνια
δεσμά!... Ίνα ρύση ους έπλασες εκ της δουλείας του εχθρού! Δουλωθήκαμε για να
λυτρωθούμε! Δεσμώτες των παθών! Υποταγμένοι στην δουλεία του αλλοτρίου! Απαίσια
τούτη η δουλεία! Ποθητή εκείνη στον Ελευθερωτή Χριστό! Αίμα και ύδωρ έτρεξαν απ
την ακήρατη πλευρά Του! Γι αυτό υψώνεται και η λόγχη στις πανίερες στιγμές της
προσκομιδής. Το σώμα θα κεντηθεί να ρεύσουν οι κρουνοί της Θείας Ευσπλαχνίας,
της Ελευθερίας! Ύδωρ για το βάπτισμα για
τον στολισμό με την Χάρη του Τριαδικού Θεού! Του Πατρός και του Υιού και του
Αγίου Πνεύματος! Και έπειτα η αναίμακτη θυσία υπέρ της του κόσμου ζωής και
σωτηρίας! Ο Γολγοθάς της θυσίας! Προς τους αιχμαλώτους ο Ελευθερωτής! Δίδαξόν
με τα δικαιώματά Σου! Να μην τα λησμονήσω Κύριε ποτέ ως το τέλος! Να μπορέσω
τότε στ αλήθεια να πω ότι δεν τα λησμόνησα! Τα δικαιώματά Σου ουκ επελαθόμην!
Μόνο τα δικά μου… δικαιώματα, να αμνημονώ, εκείνα που αυτοστιγμεί μου αφαιρούν
το ένδυμα το καθαρό. Δούλος σου εγώ πανελεύθερος!
Ζήτησέ με Κύριε στης αμαρτίας τα σκλαβοπάζαρα! Και εσύ αδελφέ μου που συνεχίζεις να λες, ότι ποτέ δεν σε ρώτησαν πριν σε βαπτίσουν και ότι έτσι παραβιάστηκε η ελεύθερη βούλησή σου, συνάντησε τις ψυχές της σημερινής μας εκπομπής, τις Μαρίες, την Γεωργία, την Κυριακή-Γλυκερία, μα και τον Μπεχρανέ Σελασιέ(σ.σ.Μπομπ Μάρλεϊ)! Αυτός ο τελευταίος, κάποτε έγραψε και ένα θαυμάσιο τραγούδι:Το τραγούδι της λύτρωσης! Πόθησαν τούτην την αιώνια δέσμευση με τον Λυτρωτή της οδύνης των πεπεδημένων! Πρόλαβαν να δουλωθούν να πετάξουν και να ελευθερωθούν…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
