Σεπτέμβριος ήρθε αρχηγός, του
χρόνου ο Αρχοντάρης,
Σταυριάτης και Τρυγομηνάς στο
αμπέλι δουλευτάρης.
Δασκάλισσα έκανε ευχή να δώσει
φως κι εφέτος
κι ο Δέσποτας ευλόγησε των
ευλαβών το έτος.
Γεννιέται πάντων η Χαρά από
Ιωακείμ και Άννα
και αγάλλονται οι Χριστιανοί, που
απόκτησαν τη Μάνα.
Μήνυμα στέλνει ο Εύσπλαχνος σ’
όλη την Οικουμένη,
πως την κατάρα έλυσε η
Κεχαριτωμένη.
Πουρνάρια, που φυτρώσανε σε
ξωκλησιού τη στέγη,
Θεοδώρας ήτανε μαλλιά, που από
εκεί δε φεύγει.
Και το νερό το ολόδροσο, που
κάποτε ήταν αίμα,
κυλάει δίπλα στου Ιερού το
αγιασμένο ρέμα.
Μαυροφορούσα ανάπιασε από βραδύς
προζύμι,
βασιλικός αγίασε του σπλάχνου της
τη μνήμη.
Μες στο σκαφίδι έστιψε ζωοποιό
κλωνάρι
κι έψελνε Σώσον Κύριε για του
Σταυρού τη χάρη.
Στέκει η Σοφία δίπλα της, κλαίει
τρείς θυγατέρες,
η Αγάπη, η Ελπίδα, η Πίστη της
μυρώνουν τους αιθέρες,
Μαζί και ο Ευστάθιος με
οικογένεια Αγία,
φριχτά όλοι υπομένουνε για την αθανασία.
Μοσχοβολά στα Κήθυρα μυρσίνη σε
εικόνα,
θαύμα της Μυρτιδιώτισσας μένει
εις τον αιώνα.
Μετέστη κι ο Ευαγγελιστής, Λόγου
ηγαπημένος,
στον Ουρανό εν σώματι Χριστού
προσκαλεσμένος.
Κινήσαν πάλι οι γιορτές, αρχή στο
συναξάρι,
να εξιστορήσει θαύματα, ευώδες
θυμητάρι.
Νώντα Σκοπετέα ,
από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο : Του μηνού η ψυχή .
