main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

30 Μαρ 2023

Εφραιμέσθω τα Ουράνια! Αχ αυτή η φωτογραφία!(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)


Αχ αυτή η φωτογραφία των δυο Εφραίμ! Εδώ, απέναντι από τούτον τον δίαυλο των ουρανίων ραδιοκυμάτων…Χαμογελαστοί και μαζί, σε μια προεικόνιση, αιώνιας δοξολογίας…Η πνευματική σπορά του Αγίου Ιωσήφ! Εφραίμ θα πει γόνιμος, εύφορος, καρπερός! Γέμισαν οι αποθήκες του Ουρανού, με τα καρπίσματα αυτών των εμψύχων χωραφιών! Να τρέφονται οι αχόρταστοι για Θεό επιστρέφοντες! Να γεύονται την γλυκιά νοστιμάδα της πατρικής τράπεζας! Να εξαφανίζεται εκείνο το στυφό των ξυλοκεράτων,  που στεγνώνει στόματα και ψυχές! Πανηγύρι στον Ουρανό στήθηκε ξανά! Πυλωρός τούτη τη φορά μαζί με τον Άγιο Ιωσήφ και ο Αριζονίτης Άγγελος! Περιμένουν το παιδί τους, να φτάσει με το εξπρές του Παραδείσου! Όλη του η Αγγελική πολιτεία τούτο το ταξίδι! Αυτό το Πάσχα! Το πέρασμα εκ του θανάτου εις Την Ζωήν! Έτσι γνωριστήκαμε μαζί του! Μέσα από μια κασέτα! Άλλαξαν όλα στο άκουσμά της! Το μεγάλο ταξίδι της αθάνατης ψυχής! Πόσες πένθιμες καμπάνες ήχησαν τότε μέσα μου στο πρώτο άκουσμα! Πόσο θλιβερή ξεπρόβαλλε η αγνωσία μου! Πόσο μακρόθυμος όμως ο Κύριος! Ιδίως μόλις από το στόμα  του βγήκαν οι παρακάτω λόγοι… «…Οι εξομολογημένοι περνούν τα τελώνια...σφήνα, με το εξπρές! Δεν σταματούν δηλαδή πουθενά, δεν εμποδίζονται…Θα σταματήσουν κάπου, μόνο στην περίπτωση, που ακόμα υπάρχει ανεξομολόγητο αμάρτημα. Αν είναι κάτω από το θανάσιμο, ζυγίζεται, υπερνικούν τα τυχόν καλά και συνεχίζουν στο επόμενο τελώνιο, έως ότου φτάσουν μπροστά στον Χριστό μας! Εάν όμως κανείς σταματήσει για κάποιο θανάσιμο ανεξομολόγητο αμάρτημα, επιτόπου γκρεμίζεται και κολάζεται…

Έχουμε περιπτώσεις κυρίως γυναικών που μοίχευσαν ή επόρνευσαν, εξομολογήθηκαν βαρύτερα, χειρότερα αμαρτήματα, και αυτά επειδή τους έδιναν ντροπή, λόγω του σαρκικού και επειδή έτσι τις παρακίνησε ο εχθρός, με κίνδυνο να χάσουν την ψυχή τους, δεν τα εξομολογήθηκαν. Στους κληρικούς αυτό είναι ακόμα πιο φριχτό! Αυτό λοιπόν πρέπει να προσεχθεί ιδιαιτέρως. Γιατί όταν κανείς είναι εξομολογημένος, δεν τελωνίζεται…Περνάει μεν απ’ τα Τελώνια, αλλά δίχως να εμποδιστεί και να σταματήσει από κανένα. Τα χειρότερα Τελώνια τα οποία σήμερα κρεμνίζουν και κολάζουν τους ανθρώπους είναι: Πρώτον της μαγείας, δεύτερον της ομοφυλοφιλίας  και της ανηθικότητας, του εγωισμού, ακολούθως της φιλαργυρίας, της βλασφημίας... Κυρίως τα δυο πρώτα που ανέφερα. Ο σατανισμός και η ανηθικότητα στην πιο ακραία μορφή τους παγκοσμίως….»

Είπε κι άλλα τότε πολλά και συνταρακτικά! Να έχει την ευχή του και ο ακούραστος κυρ -Μανώλης ο Μελλινός, που τα κατέγραψε! Τα απομαγνητοφωνήσαμε! Μετά από λίγο καιρό, εξομολογούμενοι μπροστά στο κατεβασμένο μα τόσο φωτεινό πρόσωπό του παπά-Εφραίμ, ζητήσαμε την ευλογία του, να τα κοινολογήσουμε στον έξω κόσμο, να τα κοινολογήσουμε σε κάθε νεκροζώντανο, της ανεξομολόγητης αμαρτίας υπόδουλο, της ολέθριας αγνοίας δεσμώτη…Ταπεινά, χωρίς να μας κοιτά είπε: -Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Τα μεταφέραμε στο ραδιόφωνο! Θεία  γνώση που συνάρμοζε τον Ευαγγελικό λόγο με την γνήσια και απαρασάλευτη Ορθόδοξη πατερική παράδοση! Η πνευματική κληρονομιά του Αγίου Ησυχαστή, που διασπείρεται με την χάρη του Αγίου Τριαδικού Θεού παντού και αφυπνίζει και ανασταίνει ζωντανά πτώματα… Όλο το κείμενο εκείνης της αποκάλυψης, το δημοσιεύσαμε στο διαδίκτυο! Έπειτα από λίγα χρόνια, ένα πρωινό Κυριακής θυμήθηκα την ευλογία του Γέροντα: …-Αν πιστεύετε ότι θα ωφεληθούν ψυχές να το κάνετε! Απολείτουργα ξεκινήσαμε στο αρχονταρίκι της Κατακεκρυμμένης να συζητάμε με έναν αδελφό άγνωστο μέχρι πριν λίγο…Τα έφερε έτσι ο Κύριος να αναφερθούμε στην εκπομπή…-Περίμενε μου λέει να πάρω κάποιον στο τηλέφωνο να μιλήσετε! Ένας ταξιτζής στην Αθήνα! Είχε φωτοτυπήσει σε αντίγραφα τους λόγους του παππούλη για το ταξίδι της αποχωρισμένης από το σώμα ψυχής! Σε όποιον έμπαινε μέσα στο ταξί του έδινε να…φάει πνευματική πρωτεΐνη…Χιλιάδες αντίγραφα, από ότι μου είπε, είχαν δοθεί σε έκπληκτους επιβάτες! Κάποιοι αδιαφόρησαν…Κάποιοι έσπευσαν για…εισιτήριο με το εξπρές…

Θεία χάριτι αποκαλυπτικός πάντοτε ο λόγος του πατρός Εφραίμ! Αλησμόνητα τα ομιλήματά του στο αρχονταρίκι του Σεραγιού! Αμέτρητες οι οδοιπορίες του, όπου τον καλούσαν να κατηχήσει! Ποιος μπορεί να μην θυμηθεί την παρουσία του σε έναν αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό, επί ώρες πολλές να μιλά, να απαντά, να φωτίζει, να σαγηνεύει… Ακούραστος και τω όντι ταπεινός! Στις εύλογες ευχαριστίες όσων ευεργετούσε απαντούσε πάντα: Όλα τα ευχαριστώ στον Χριστό μας! Ποτέ το… Χριστός, χωρίς εκείνο το κτητικό Του Κτίσαντος…! Ένα…μας όλη η Ορθοδοξία! Δίχως την έπαρση των εν επιγνώσει «εναρέτων»! Το…μας των ταπεινών δούλων και εργατών του Κυρίου! Αχώριστο με την καιομένη τους καρδιά! Ως την τελευταία πνοή! Λευκότερη τότε η ψυχή και από αυτό το χιόνι! Η κολυμβήθρα της υπομονής τοπαζένια, σαν τις κάρες των Αγίων, από του βαπτισμένου τους πόνου  το στίλπνωμα!   Ο Νυμφίος Χριστός καταδικός τους  και αυτοί  καταδικοί Του! Ένωση Θεανθρώπου και ανθρώπου! Εικόνα αρρήτου δόξης! Κάλλος αρχέτυπο! Σε αγαπώ Χριστέ μου! Άλλο ένα νυν απολύεις στο συναξάρι…

Όλη του η επίγεια Χριστομίμητη βιωτή αυτό το ταξίδι και αυτή η φράση από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου: Εκ του θανάτου εις την Ζωήν! Γεννήθηκε για να πεθάνει! Πέθανε για να ζήσει! Διακονία ως το στερνό ξεφύσημα! Να διδάξει με το βίωμα! Ευλογία ο καρκίνος! Ατίμητο δώρο εκ της απείρου αγάπης του Χριστού μας! Σ’ αγαπώ Χριστέ μου! Το έγραψε με της καρδιάς του την γραφίδα! Δεν το ψέλλισαν μόνο τα στεγνωμένα του χείλη! Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω! Ζήτησε να προσευχηθούμε για εκείνον, μην και πάψει έστω και ελάχιστα να ζέει η αγάπη του για Εκείνον! Ήθελε να μας παρηγορήσει! Να μας κραυγάσει το πάντοτε χαίρετε, το αδιαλείπτως προσεύχεσθε, το εν παντί ευχαριστείτε! Έτσι μόνο, μπορεί κανείς να εκλάβει τον καρκίνο ως δώρημα Θείο και να χαρεί αληθινά για αυτό. Χάρισμα του Αγίου Πνεύματος αυτή η απερίγραπτη με λέξεις ανέκπτωτη χαρά, για εκείνους που το κρατούν μέσα τους ενεργό και θερμουργό! Είναι η προσευχή, που δεν σταματά ποτέ να θερμαίνει τη χαρά, στο ανηφόρι του Γολγοθά! Εκεί θα ακουστεί το σ’ ευχαριστώ και το σ΄αγαπώ στον Εσταυρωμένο μας!

-Ιώβ παιδί μου…έτσι δεν είναι;

Αχ αυτή η φωτογραφία εδώ απέναντί μας… Ο πατέρας και το παιδί! Εφραίμ και Εφραίμ! Παύλος και Τιμόθεος! Ναι, δεν είναι αμάρτυρη Χριστού η εποχή μας! Έτσι σαν Παύλος θα έστειλε ο Αριζονίτης τις τελευταίες του παρακαταθήκες στο τέκνο του λίγο πριν φύγει, για να προετοιμάσει τον τόπο της ατελεύτητης ζωής. Εγώ τελείωσα τον αγώνα τον καλόν παιδί μου! Εσύ, στα λίγα χρόνια που απομένουν ως το αντάμωμά μας, νήφε και να κακοπαθείς! Μην κουραστείς να μεταδίδεις Την Ελπίδα! Να ευαγγελίζεσαι πάντοτε Την Αλήθεια!  Το διακόνημά σου μέστωσε ως την τελευταία ρανίδα, με δάκρυα μετανοίας αδελφών σου,  σταλμένα όλα στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού μας! Εκεί σε περιμένει να σου νεύσει προς Το Φως!

Οι τελευταίοι  του μήνες μαρτυρικοί! Δώρο και αυτό το ολοκληρωτικό άλγος! Οδυνηρή προσομοίωση των Παθών του Κυρίου μας!  Έκαστον μέλος και της δικής του σάρκας, φριχτά δοκιμάστηκε και υπέμεινε! Στάδια αλλεπάλληλα!  Στον τράχηλό του το πετραχήλι, στο χέρι του λογχισμοί του ευεργέτη πόνου! Τα λείψανα του παππού Ιωσήφ αναλγητικά ευώδιασαν ξανά! Τον επισκέφθηκαν όλοι, ουρανοπολίτες και ουρανοδρόμοι σταλμένοι δίπλα του σαν Άγγελοι Γεθσημανής!

Αχ αυτή η φωτογραφία του λίγες μέρες πριν ταξιδέψει! Εκεί στο σπίτι των πνευματικών του τέκνων!  Από μόνη της μια βιβλιοθήκη ολόκληρη, με διδαχές αγαθών!

-Μην αποκάμνετε!

Μην φοβάστε τον θάνατο!

 Ένα πέρασμα είναι…

Ένα Πάσχα αιώνιο!

Νυν απολύεις!

Σ’ αγαπώ Χριστέ μου!

Κοιμήθηκε ο Σεραγιώτης Άγγελος!

Άνθρωπος του Θεού κι αυτός, σαν τον Άγιο της κοινής πλέον  μνήμης!

Στο Άγιο Όρος ξημέρωνε του Αγίου Αλεξίου…

Πανηγυρίζει και πάλι ο Ουρανός!

Εφραιμέσθω τα Ουράνια!

Ομοηχία Αναστάσιμη!

Χριστός Ανέστη Άγιε Γέροντα!

Έχει παγώσει η αγάπη πάτερ! Μεσίτευε…Μεσίτευε!

Πρέσβευε στον Ελεήμονα και απέραντα Μακρόθυμο Χριστό μας, οι καρδιές μας καιόμενες  πριν σταματήσουν να χτυπούν, να αξιωθούν να προφέρουν εκείνο το Σ΄ΑΓΑΠΩ, πριν το δικό μας πέρασμα εις Ανάστασιν Ζωής!

Νώντας Σκοπετέας

30-03-2023

Εις μνήμην Αγίου Γέροντος Εφραίμ Σεραγιώτη.

 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~