…ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ Πνεῦμα
τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ
χαρισθέντα ἡμῖν. ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνοις σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿
ἐν διδακτοῖς Πνεύματος Ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. ψυχικὸς
δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ
δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει
μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται....
( Κορ.Α΄ β΄12-15)
-Πάλι
λιβάνισες καλέ μαμά ; Το πρωί δεν ξαναθύμιασες το σπίτι ;
-Καλά
παιδί μου , ευωδιαστό άρωμα είναι αυτό , τι σε ενοχλεί ;
-Δεν
με ενοχλεί και το ξέρεις …απλά περιμένω
να έρθει η Μαργαρίτα η συμμαθήτριά μου να κάνουμε εκείνη την
εργασία στην Λογοτεχνία , που σου είπα !
-Ε
, και τι την ενοχλεί την Μαργαρίτα μας
καλή μου το λιβανάκι ;
-Να
, την άλλη φορά που είχε έρθει , πριν το Πάσχα , που είχες λιβανίσει μου είπε :
Πάλι κηδεία είχατε ;
-Α
, έτσι το ευλογημένο …Στο δικό της σπίτι δεν λιβανίζουν ;
-Όχι
…ούτε πολλές εικόνες έχουν παντού όπως εμείς , μόνο σε μια γωνία στον διάδρομο υπάρχει ένα εικόνισμα της Παναγίας , ούτε καντηλάκι έχω δει …
-Και
εσύ Κοραλία μου , της μιλάς καθόλου , της λες τίποτα εσύ για όσα τόσα χρόνια
έμαθες …για την εξομολόγηση , την Θεία Κοινωνία , τον Εκκλησιασμό , την
πνευματική Ζωή ;
-Όχι
, διστάζω κάπως …στην εκδρομή που πήγαμε
τις προάλλες και καθίσαμε κάπου να φάμε με όλα τα παιδιά απ την τάξη , έκανα τον Σταυρό μου και εκείνη παραξενεύτηκε
και μου είπε …τι είσαι βρε , γριά να σταυροκοπιέσαι ; Μα είναι καλό κορίτσι η Μαργαρίτα
μαμά , την θέλω για φίλη μου , είναι όμορφη και διάσημη στο σχολείο…είναι αυτό
που λέμε πολύ …famous
!Bέβαια
κάποιες φορές το παρακάνει και εκείνη και καμώνεται την μεγάλη …
Χαμογέλασε και σιώπησε η μάνα
της …Εφηβεία σκέφτηκε …Μα είχε εμπιστοσύνη στην μικρή της κόρη …Προσπάθησε τόσα χρόνια με τον άντρα της,
βίωμα σταθερό να δώσουν στα παιδιά τους ..εικόνες ,
παραστάσεις αληθινού Θεού και των Αγίων Του . Έκαναν το σπίτι τους κατ οίκον
Εκκλησία …Χριστό τους έδιναν συνέχεια για εφόδιο …Μοναδική τους προίκα ο Χριστός …Η κληρονομιά των
παιδιών τους και η εν Κυρίω και μόνο δική τους καύχηση …
Γι αυτό τον λόγο δεν την πίεζε πολύ τώρα στις
απότομες αλλαγές του σώματός της , στην δύσκολη αυτή περίοδο για κάθε κορίτσι
που σχοινοβατεί ανάμεσα στην γυναίκα και
το παιδί …
-Θέλεις
να της μιλήσω της φίλης σου εγώ σαν έρθει ; Να της πούμε δυο λόγια για τον
Χριστό μας , να την καλέσουμε μια μέρα με τους γονείς της και τον αδελφό της
για φαγητό ;
-Μπα
….άσε καλύτερα ….Δεν ταιριάζετε καθόλου μ αυτούς !
-Καλά
όπως θες κορίτσι μου ! Μόνο αν σου δοθεί ευκαιρία πες της κάτι …ή καλύτερα να
σου πω …βρες μια αφορμή και πηγαίνετε λίγο πάνω στην γιαγιά σου την Κοραλία …Αυτή πάντα βρίσκει έναν τρόπο
να σε μαγεύει με τις μνήμες και τις διηγήσεις της …Θα χαρεί να την γνωρίσει η
φίλη σου ! Τι λες ;
-Θα
το σκεφτώ ! Και εμένα με συναρπάζουν οι ιστορίες της γιαγιάς οι αληθινές !
-Με
συγκινείς που λες ότι είναι αληθινές , οι ιστορίες της Μάνας μου …Ξέρεις ,
πολλοί την έχουν λοιδορήσει , την έχουν κοροϊδέψει για αλαφροΐσκιωτη
..Ζουρλοκοραλία την φώναζαν κάποιοι παλιά …Ο Θεός να μην τους ξεσυνεριστεί τώρα
που έφυγαν απ την ζωή …Που να πιστέψουν αυτά που έβλεπε η μάνα μου ! Πρέπει να
χεις και συ καθαρή καρδιά για να τα πιστέψεις , για να τα νοιώσεις όλα τούτα
! Η μανούλα μου ! Έφτασε ογδόντα χρονών και το μυαλό της ξυράφι …ο λόγος της
τόσο χαρισματικός …οι μνήμες της τόσο ζωντανές …Πόσο λαχταρά τον τόπο της
…ειδικά τώρα που την φέραμε μόνιμα εδώ μαζί μας …Της λείπει πολύ το χωριό …Αλλά
πλέον δεν την βαστούν τα πόδια της …Πρέπει να την φροντίζουμε , να την
προσέχουμε …Σ ευχαριστώ που τόσο την αγαπάς κι όλο ανεβαίνεις πάνω να της κρατήσεις
συντροφιά …Εδώ που τα λέμε σου χει και αδυναμία …έχεις το όνομά της ..είσαι και
η μικρότερη απ τους 3 σας …
Δεν είχε καταλάβει πως τα λεγε μόνη της τούτα τα
τελευταία λόγια η Διαμαντούλα !Εξακολουθούσε να θυμιάζει το σπίτι σε όλα τα
δωμάτια και νόμιζε πως η κόρη της την
παρακολουθούσε …Μα η μικρή είχε βγει ήδη
στην αυλή του σπιτιού τους και περίμενε την φίλη της να έρθει …
-Μονολογούσα
τόση ώρα …Αχ παιδάκι μου …δόξα τω Θεώ , σκέφτηκε
και για λίγο μόνο συννέφιασε στην θέα της κόρης της , που έμπαινε στο σπίτι
μαζί με την συμμαθήτριά της …
-Καλώς
τις συμμαθήτριες είπε, μα η ματιά της δεν έφευγε από το
πρόσωπο της Μαργαρίτας …Ένα μικρό αστεράκι τατουάζ στο πλάι του λαιμού της και
ένα σκουλαρίκι στην μύτη της , την έκαναν για λίγο να κομπιάσει … ιδίως μόλις την άκουσε να λέει
στην κόρη της :
-Δεν
μου είπες με γειά …για το τατουάζ και το σκουλαρίκι …
-Πότε
τα έκανες;
-Xθες το απόγευμα και τα δύο …Το τατουάζ
είναι προσωρινό! Φεύγει με νερό ! Δεν μου είπες όμως σ΄ αρέσουν ;
-Ναι
…δεν λέω …ωραία είναι …μα δεν πόνεσες που τρύπησες την μύτη σου ;
-E …λιγάκι …μα μπρος στα κάλλη τι
είναι ο πόνος ; που λέει και η γιαγιά μου …
-Δεν
την έχω γνωρίσει την γιαγιά σου Μαργαρίτα !
-Α
είναι πολύ προχώ η γιαγιά μου …Αμα την
δεις δεν θα πιστέψεις ότι είναι 73 χρονών ! Ξανθό μαλλί , περιποιημένη πάντα ,
στην τρίχα …κοκέτα ! Ούτε 60 δεν την κάνεις !
-Α
πρέπει να γνωρίσεις και την δική μας την γιαγιά …την κυρά Κοραλία ! βρήκε
ευκαιρία και μίλησε τότε η Διαμαντούλα …Κοίταξε για λίγο την κόρη της μήπως και
της θυμώσει , που έκανε εκείνη τελικά την πρόταση μα δεν κατάλαβε να πειράχτηκε …
-Μόλις
τελειώσετε Κοραλία μου, αν έχει λίγο
χρόνο και η Μαργαρίτα μας, ανεβείτε
πάνω να την γνωρίσει !
-Θες
να ανέβουμε μετά Μαργαρίτα στην γιαγιά μου ;
-Ναι
αμέ ! no
problem
! Είναι και η γιαγιά σου προχώ;
-Κατά
μια έννοια είναι ! είπε η Κοραλία χαμογελώντας με νόημα
στην μάνα της και πόσο το ευχαριστήθηκε εκείνη
αυτόν της τον λόγο ! Είπαμε , είχε
εμπιστοσύνη στην κόρη της ! Πολλές φορές από πολύ μικρή της έλεγε , ο δικός της ο
καθρέφτης να ναι πάντα η μορφή της Παναγίας μας !
Η πιο όμορφη γυναίκα του
κόσμου ! Τούτη την στιγμή σαν να
αισθάνθηκε πως το κορίτσι της είχε την
ωριμότητα και την δύναμη πλέον να
καταλάβει τα αληθινά , μα και πως είχε την ευλογημένη σοφία της γερόντισσας μάνας της σαν πέπλο και πίστης σκέπη
να την προστατεύει …Κάτι θα έβρισκε
εκείνη πάλι να θυμηθεί και να φωτίσει τα…
σκοτεινά !
Έτσι και έγινε λοιπόν ! Δυο ώρες ύστερα , η γιαγιά
Κοραλία υποδεχόταν με χαρά πολύ την εγγόνα της την συνονόματη και την φίλη της
την Μαργαρίτα ! Καθισμένη την συνάντησαν στην μικρή της πολυθρόνα, με την μαγκουρίτσα της , το
πάλλευκο κεφάλι της , την μπελερίνα της την πλεχτή και την ποδιά της , με το ραδιοφωνάκι δίπλα της συντονισμένο στον
σταθμό της Μητροπόλεως να ακούει τα λόγια και τα τραγούδια του Θεού !
-Καλώς
μου τες ! Καλώς μου τες, τις κοπελιές μου τις φωτεινές ! Πως σε λένε εσένα καμαράκι μου;
-Μαργαρίτα
! Απάντησε
η μικρή με ένα συνεχές απορημένο βλέμμα , αφού
αλλιώς είχε συνηθίσει τις γιαγιάδες…
-Αχ
τι όμορφο όνομα ! Καλά ψυχή μου , Κοραλία μου, γιατί δεν μου είχες πει πως είχες φίλη με την οποία
γιορτάζετε την ίδια μέρα ;
-Μα …η Μαργαρίτα γιαγιά , γιορτάζει των Αγίων
Πάντων ! Έτσι δεν είναι Μαργαρίτα ;
-Ναι
απ ότι ξέρω …Βασικά εγώ στα γενέθλιά μου γιορτάζω …αλλά ναι των Αγίων Πάντων
είναι η γιορτή μου κάπου προς το Καλοκαίρι !
-Παιδί
μου γλυκό υπάρχει Αγία Μαργαρίτα , που τιμάται μαζί με την Αγία Κοραλία την 1η
Σεπτεμβρίου !
-Αλήθεια
γιαγιά ; Και η Μαργαρίτα είναι μέσα στις 40 παρθένες που γιορτάζουν ; Όπως και η μαμά μου , η Διαμαντούλα …η Αδαμαντίνη έτσι;
-Ναι
μάτια μου ακριβώς ! Ήταν 40 ασκήτριες
,πάναγνες παρθένες και πανέμορφες , η
Αδαμαντίνη , η Αθηνά , η Ερασμία , η Ασπασία, η Μαργαρίτα , η Κοραλία , η Σαπφώ
, η Ερατώ , η Θεανώ , η Τερψιχόρη , η Αφροδίτη , η Ακριβή , η Καλλιρόη και
πολλές ακόμα που με τον δάσκαλό τους τον Αμμούν , που ήταν διάκονος στην Θράκη
μαρτύρησαν με φριχτά βασανιστήρια από τον ηγεμόνα … Αυτός άλλες τις έκαψε ζωντανές, άλλες τις σκότωσε με μαχαίρια
και πυρωμένα σπαθιά , άλλες τις αποκεφάλισε, μαζί με τον δάσκαλό τους στο μαρτύριο ! Μεγάλες
Αγίες όλες τους ! Και η Μαργαρίτα βασανίστηκε και θανατώθηκε για την αγάπη του
Χριστού μας !
-Πώς τα θυμάστε όλα αυτά …απόρησε η Μαργαρίτα … -Αχ μάτια μου , οι Άγιοι θα μας δικάσουν ! -Αχ το Άγιο συναξάρι ! Μια ζωή παιδάκι μου !Μέσα στην Εκκλησία! Κάθε μέρα τόσα χρόνια ! Μα και τώρα, όποτε μπορώ, εκεί λαχταρώ να βρίσκομαι ! Μέσα στην Εκκλησία , στις ακολουθίες , στους Εσπερινούς , την ώρα που ξεκινά η γιορτή των Αγίων της ημέρας μετά το Νυν απολύεις του παπά !
-Λίγο ακαταλαβίστικα μου φαίνονται όλα τούτα , είπε η Μαργαρίτα …Εσύ Κοραλία τα καταλαβαίνεις ;
-Ναι
, απόλυτα ! Και εμένα μου αρέσει πολύ να
βρίσκομαι στην Εκκλησία, ιδίως τις Κυριακές ! Παλιά πήγαινα μαζί με την γιαγιά
από πολύ πρωί ! Τώρα , πάω βέβαια τακτικά , αλλά καθυστερώ κάποτε-κάποτε και κλέβω
μερικές φορές και λίγο ύπνο! Αλλά
προσπαθώ να είμαι κάθε Κυριακή …μεταλαμβάνω κιόλας !
-Α
, δεν μας τα χες πει αυτά ! Δεν ήξερα πως ήσουν τόσο της Εκκλησίας !
-Όλοι
ψυχή μου της Εκκλησίας είμαστε ! μίλησε η γεροντισούλα με
την απαλή της φωνή ! Δεν είσαι εσύ της
Εκκλησίας νομίζεις ; Βαπτισμένη είσαι στο όνομά Του ! Δικοί Του είμαστε όλοι !
Δεν πηγαίνεις εσύ αγάπη μου γλυκιά στην Εκκλησία ;Κάθε Κυριακή ; Να συναντήσεις τον Χριστό μας;
- Ναι … να σας πω , πηγαίνουμε κάποιες φορές ,
σίγουρα την Μεγάλη Εβδομάδα στον
Επιτάφιο και στην Ανάσταση! Και το καλοκαίρι στο χωριό του μπαμπά που έχει
ξωκκλήσια …Και με το σχολείο όταν μας πάνε αλλά όχι και κάθε Κυριακή ! Άλλωστε έχουμε και ένα Εκκλησάκι , την Αγιά
Μαρίνα ακριβώς δίπλα στο σπίτι μας ! Πάμε καμιά φορά με την αδελφή μου και
καθόμαστε μόνες μας ! Είναι ωραία ! Έχει
ησυχία ! Μας αρέσει και μένουμε αρκετά ! Ανάβουμε και κεράκια ! Φιλάμε τις
εικόνες ! H
μητέρα μου λέει πως ο
Θεός είναι παντού εξ άλλου ! Όπου κι αν είσαι
και του μιλήσεις λέει σε ακούει ! Και εκείνη δεν πάει στην Εκκλησία πολύ συχνά
! Μερικές μόνο φορές , όταν υπάρχει κάποιο μνημόσυνο μας σηκώνει και εμάς και
πηγαίνουμε προς το τέλος ! Άλλωστε δεν
συμπαθεί και τον παπά μας ! Είναι λένε κουτσομπόλης και φιλοχρήματος !
-Ναι
παιδάκι μου , καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην την αναπαύει ο παππούλης , μα δεν πάμε για τους
παπάδες στην Εκκλησία , πάμε μόνο για τον Δεσπότη Χριστό ! Εκείνοι σαν άνθρωποι
αμαρτάνουν όπως όλοι μας , μα μόνο αυτοί μπορούν να μας μεταδίδουν τον Χριστό !
Κι ας είναι τα χέρια κάποιων τους
βρώμικα , χρυσό μας δίνουν , ατόφιο θησαυρό , αμόλυντο ! Ακούστε να σας πω μια ιστορία από όταν ήμουν και εγώ στην
ηλικία των μανάδων σας !
Ήμασταν τότε
στο χωριό μας ! Μην κοιτάς τώρα που ερημώσαν τα χωριά και τραβήχτηκαν όλοι στις
πόλεις ! Τότε αντανακλούσαν ζωντάνια οι
τόποι μας και είχαν και ενορίες και παπάδες που λειτουργούσαν κάθε μέρα σχεδόν!
Εγώ κόρες μου , είχα συνήθειο από μικρό παιδάκι να πηγαίνω πρώτη στη Εκκλησία ! Ιδίως τις
Κυριακές , να φιλήσω το Ευαγγέλιο στον
Όρθρο και πιο πριν ακόμα ήμουν εκεί ! Να
ακούσω και για την Ανάσταση του Κυρίου ! Εκείνη την ώρα που το φως έξω αρχίζει
να αγκαλιάζει την πλάση , μέσα στις Εκκλησίες εξιστορούνται μεγάλα γεγονότα ,
θαυμαστά πολύ , που κάνουν ακόμα και τους Αγγέλους να εκπλήσσονται ! Ξεκινούσα
που λέτε από το σπίτι μας στην πάνω γειτονιά και έπαιρνα τον κατήφορο για την Χώρα που ήταν
η Κοίμηση , η μεγάλη Εκκλησία του χωριού μας ! Καλοκαίρι ήταν θυμάμαι ! Ιούλιος
στις αρχές του! Της Αγίας Κυριακής ήταν και έπεφτε εκείνη την χρονιά και μέρα Κυριακή ! Όπως πήγαινα λοιπόν πολύ πρωί , νωρίτερα από τους άλλους τους δικούς
μου τον άντρα μου τον συγχωρεμένο και τις θυγατέρες μας , περνάω μπροστά από την Εκκλησία του
Σωτήρα κάτω στο λαγκάδι με τις καρυδιές …Το θυμάσαι Κοραλία μου που σε πήγαινα
μικρούλα και ανάβαμε τα καντήλια κάθε απόγευμα ! 
Περνώντας λοιπόν από την αυλή
του Σωτήρα άκουσα ολοκάθαρα από μέσα να έρχονται ήχοι από ψαλμουδιές και θυμιατίσματα ! Μπα λέω ! Δεν είπε ο παπά
Λεωνίδας ότι θα λειτουργήσει εδώ σήμερα ! Και μπήκα στον Ναό ! Μόνη μου ήμουν , ούτε η επιτρόπισσα η θειά
Κατίνα , ούτε ο Γιώργης ο καντηλανάφτης , ούτε ψάλτης, ούτε κανείς συγχωριανός μου…Νωρίς
είπα είναι ακόμα …θα αρχίσουν να φτάνουν σε λίγο ! Μα το ιερό γεμάτο από ιερείς που
πηγαινοέρχονταν ! Και ψέλνανε όλοι τους συνέχεια …κάπως αλλιώτικα μου φάνηκαν τα λόγια τους μα ήταν τόσο υπέροχη
η μελωδία ! Κάθισα στο στασίδι πίσω απ το παγκάρι και δεν χόρταινα να τους
ακούω ! Σκεφτόμουν ! Γιατί τόσοι παπάδες σήμερα και άγνωστοί μου όλοι τους ! Θα ήρθαν από την πόλη …Στην χάρη της Αγίας
Κυριακής …Μήπως ο Κυριάκος ο Πετρόγιαννος που γιορτάζει σήμερα , ο πρόεδρος της
κοινότητας τους έφερε , που θα κανε και αρτοκλασία , αλλά πάλι που είναι οι
άρτοι ; Και εσπερινό γιατί έκανε ο παπά –Λεωνίδας στην Κοίμηση και τίποτε δεν ανέφερε για σήμερα
; Και που είναι ο παπάς μας ; Δεν τον έβλεπα πουθενά ! Έβαλα λογισμό λοιπόν πως
μάλλον κάποιος ξένος –επισκέπτης του καλοκαιριού απ τους Αμερικάνους μας , έκανε
την λειτουργία και προσκάλεσε τους ιερείς! Μα σε λίγο αυτό που είδα με έκανε να
τα χάσω ! Ένας Δεσπότης που φωτοβολούσε το πρόσωπό του και τα άμφιά του λάμπανε
, βγήκε και ευλόγησε απ την Ωραία Πύλη ! Μην ήταν ο δικός μας ;Δεν μπορούσα καθόλου
να διακρίνω από την λάμψη του ! Έσκυψα
το κεφάλι μου ! Δεν γινόταν να δω το
πρόσωπό του ! Άκουσα μόνο την γλυκύτατη φωνή του ! Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα
πέρασε ! Δεν φαινόταν κανείς να έρχεται στο μεταξύ ! Σκέφτηκα τους δικούς μου που θα πήγαιναν
στην Εκκλησία της Κοίμησης και δεν θα με έβρισκαν εκεί ! Φοβήθηκα μη και ανησυχήσουν τόση ώρα που είχε
ήδη περάσει ! Φίλησα το εικόνισμα της
Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και έκανα να βγω έξω ! Εκείνη την ώρα ξαναπρόβαλλε
λουσμένος στο Φως ο Δεσπότης στην Ωραία
Πύλη ! Άκουσα την φωνή του να μου λέει :
-Τέκνον
που πάς ;
-Του
απάντησα με όση φωνή μου είχε μείνει !
Σεβασμιώτατε με συγχωρείτε ! Πρέπει να πάω στην Κοίμηση ! Θα ανησυχούν οι δικοί
μου !Δεν τους είχα πει πως θα έρθω εδώ και θα με ψάχνουν !
-Πήγαινε
Κοραλία ! μου είπε Εκείνος ! Θα είμαι και εγώ εκεί !
Βγήκα
βιαστική έξω και πήρα τον κατήφορο ξανά ! Σκεφτόμουν συνέχεια αυτό που μου είπε
: Θα είμαι και εγώ εκεί ! Θα είμαι και
εγώ εκεί ! … Κάποια στιγμή με φώτισε ο Κύριος και κατάλαβα ! Συγκινήθηκε
η Κοραλία και έβγαλε απ την ποδιά της ένα μαντήλι να σκουπίσει τα δάκρυά της !
-Και
τι έγινε τελικά ; ρώτησε η Μαργαρίτα που τόση ώρα άκουγε
με ενδιαφέρον την διήγηση της γιαγιάς …Η
μικρή Κοραλία και εκείνη εκστασιασμένη ! Δεν την είχε ξανακούσει ποτέ τόσα
χρόνια τούτη την ιστορία …
-Τελικά
καρδιά μου , πήγα στην Κοίμηση! Μόλις ξεκινούσε η Δοξολογία ! Κοίταξα
προσεκτικά μέσα στον Ναό μήπως και δω τον Λαμπρό Δεσπότη…
-Τον
είδες γιαγιά ; ρώτησε τώρα η εγγονή της …
-Ναι
…ήταν ακόμα στον Δεσποτικό του Θρόνο και ευλογούσε και έπειτα μπήκε
μέσα στο Ιερό !Εκεί που βρίσκεται πάντα μαζί με την Μητέρα Του, όλους τους Αγίους και όλους τους Αγγέλους Του ! Σε κάθε Εκκλησία όλες τις μέρες , τις Κυριακές και τις Γιορτάδες ! Εκεί που
προσφέρεται αναίμακτα ο Κύριος και
Δεσπότης της ζωής μας ! Στην Θεία Λειτουργία! Μόνο εκεί θα τον συναντήσουμε
τον Ζώντα Θεό μας ! Και μόνο εκεί θα ενωθούμε μαζί του ! Την ώρα εκείνη μόνο
την ευλογημένη ! Όλες τις άλλες ώρες παιδιά μου φυσικά και υπάρχει παντού ο
Χριστός μας, μα δεν μπορούμε να ενωθούμε με το Σώμα και το Αίμα Του ! Αυτή
είναι η διαφορά ! Γι αυτό είναι ωφέλιμο για τις ψυχές μας να πηγαίνουμε στον
Ναό όταν τελείται το μεγάλο αυτό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας , μετανοημένοι
και εξομολογημένοι , να Τον λάβουμε μέσα μας ! 
Πάντα θα είναι και Αυτός εκεί !
Όπως τότε μου υποσχέθηκε ! Μην τα πείτε αυτά πουθενά παιδιά μου ! Μόνο μετά ,
που θα φύγω και εγώ ! Πως μου ρθε τώρα και σας το πα ! Σε κανέναν δεν το έχω ομολογήσει
τόσα χρόνια που πέρασαν από εκείνη την Κυριακή ! Ούτε στην μάνα σου Κοραλίτσα μου ! Μόνο στον
παπά Λεωνίδα το είπα τότε τον μακαρίτη
που με εξομολογούσε ! Όχι γιατί φοβόμουνα μήπως με ξαναπούν τρελή και αλαφροΐσκιωτη
,τα χα συνηθίσει όλα τούτα , μα γιατί
φοβόμουν μήπως χάσω εκείνο το Φως του Δεσπότη
…
-Πέρασε
η ώρα , είπε η μικρή Κοραλία ! Νύχτωσε έξω ! Θα θες να φύγεις Μαργαρίτα !
-Όχι
, μου άρεσε τόσο αυτή η ιστορία ! Σαν να κατάλαβα πολλά σήμερα ! Είχα ακούσει
για την Θεία Ευχαριστία στο σχολείο και κάποτε τυχαία που έκανα ζάπινγκ σε μια εκπομπή , με έναν παππούλη στον Λύχνο ,
στην τηλεόραση! Μα σήμερα …σαν κάτι να ένιωσα μέσα μου …δεν ξέρω …είναι όντως
πολύ προχώ η γιαγιά σου !
-Αφού
στο είπα, δεν στο είπα ;
-Να
έρχεσαι Μαργαρίτα μου , μίλησε η γιαγιά
, όποτε θες με την φιλενάδα σου εδώ να
μιλάμε ! Πολύ χάρηκα που σε γνώρισα ψυχούλα μου! Φέτος αν θέλει ο Θεός , να την γιορτάσετε μαζί την γιορτή σας ! Πρώτη φορά και εσύ! Και αν είναι
ευλογημένο να κάνουμε μια αρτοκλασία
όλες μας στην Εκκλησία , να προετοιμαστούμε πρώτα όμως και να ευχαριστήσουμε τον Δεσπότη
Χριστό που θα μας αξιώσει να ενωθούμε μαζί Του !Γιατί παιδιά μου να τον θυμάστε
πάντα τον λόγο Του! Δεν φεύγει ποτέ εκείνη η γλυκιά φωνή του από τα αυτιά και
την ψυχή μου:
Θα
είμαι και εγώ εκεί !
Νώντας
Σκοπετέας
Από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;''
(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)
Αληθινό
περιστατικό ,
( η εμφάνιση του Μέγα Αρχιερέως)
από κήρυγμα του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ.Αθανασίου , έτσι όπως
διασκευάστηκε για τις ανάγκες …εφηβικών ψυχών…
