Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις)
Κύριε μας, Ιησού Χριστέ, ξέρουμε, ότι την ημέρα της Πεντηκοστής έστειλες στους Αποστόλους Σου το Πνεύμα Σου το Άγιο. Με αυτό τους φώτισες και τους έκανες δασκάλους σοφούς σε όλη την οικουμένη. Σε παρακαλούμε λοιπόν, να φωτίσεις και εμάς, με το Άγιο Πνεύμα Σου. Σε παρακαλούμε να μας δώσεις επιμέλεια και πρόοδο σ’ όλα τα μαθήματα του σχολείου μας. Φώτισε μας να σεβόμαστε τους δασκάλους μας, ν’ αγαπούμε τους συμμαθητές μας, ώστε να δοξάζουμε πάντοτε το άγιο Όνομά Σου. Αμήν.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Σας διαβάσαμε μια προσευχή του μακαριστού Αγίου πατρός Χαραλάμπους Βασιλόπουλου! Μια προσευχή που γνωρίζουμε πως σε κάποιο σχολείο αυτής της ευλογημένης από τον Θεό, μα απαξιωμένης από τους ηγήτορές της χώρας, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν λεγόταν από τα παιδάκια πριν μπουν στις αίθουσες διδασκαλίας. Θυμόμαστε σαν παιδιά αυτήν την προσευχή, ομοθυμαδόν εκεί στο προαύλιο της παιδικής μας ψυχής! Πέραν από τις συνήθεις…το Πάτερ ημών, το Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε, το Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι στην περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Θυμόμαστε και τον δάσκαλό μας τον αξέχαστο κ. Ιωάννη όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980 να μας μαθαίνει απολυτίκια μεγάλων δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών να μας διδάσκει να ψέλνουμε στην χορωδία της τάξης, στις γιορτούλες μας τις σχολικές, το κοντάκιο των Χριστουγέννων! Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει …
Θεέ μου πόσο μακρινά ακούγονται όλα τούτα και πόσο ξένα για εκείνους που μαθαίνουν με …ζήλο στα παιδιά παραμονές των Χριστουγέννων για τον ρούντολφ το ελαφάκι…Όμως μια πρωτοχρονιά είπε ο Αϊ Βασίλης..."Ρούντολφ, είσαι εσύ σοφός έχεις μέσα σου το φως"
…Αυτός ο στίχος ( δεν είναι αστείο αδελφοί μου ) αντικατέστησε στις μέρες μας το κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του μελωδού και ο Ρούντολφ Τον προ αιώνων Θεό, Τον Υψηλό Βασιλέα, Τον Σωτήρα και Προστάτη των βρεφών και των παίδων Το Αληθινό Φως Την πηγή του Φωτός!
Ναι, γιατί θα σου πουν πως σήμερα που έχουμε την απόλυτη ελευθερία σε επίπεδο ατομικών δικαιωμάτων, οφείλουμε να σεβόμαστε την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και να μην υποχρεώνουμε κανέναν σε κάτι που δεν επιθυμεί…
Και αυτά στην Ελλάδα των Αγίων και των ηρώων…
Απεφάνθη πρόσφατα σχετικώς το Συνταγματικό Δικαστήριο και είπε:
«η προσευχή και ο εκκλησιασμός στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας συνιστούν, όπως και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, αναγκαία μέσα, με τα οποία υπηρετείται ο συνταγματικός σκοπός της αναπτύξεως της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων κατ' άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος.
Κάποιοι ευλαβέστατοι αδελφοί μας χάρηκαν στο άκουσμα αυτής της απόφασης των δικαστών. Κάποιοι άλλοι φιλελεύθεροι λάτρεις του συνθήματος ο Θεός πέθανε και άρα όλα μα όλα επιτρέπονται, δεν χάρηκαν καθόλου και κάποιοι άλλοι έστω λίγοι, έκλαψαν πικρά που αναγκάστηκαν δικαστές να κρίνουν αν τα Ελληνόπουλα πρέπει και έχουν προστατευμένο δικαίωμα να γαλουχούνται με Χριστό και Ορθοδοξία . Τώρα που τα πρωτόκολλα συναθροίσεων έχουν τροποποιηθεί …κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν ή και …δημιούργησαν να καταργήσουν την κοινή προσευχή ακόμα και μέσα στις αίθουσες . Εκεί που κάποτε στο κέντρο βρισκόταν ο Χριστός η Παναγία και οι 3 Ιεράρχες! Εκεί που κάποτε τα βιβλία δίδασκαν ιστορία γραμμένη με αίμα! Εκεί που κάποτε το εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου δεν ήταν παλιομοδίτικο αναχρονιστικό σύνθημα παροχημένων λιγοστών, που όπως θα λεγε και ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου δεν είναι σε θέση να νοιώσουν το «μεγαλείο της εποχής μας» το φριχτό και μισόθεο, το αρνησίχριστο,το αντίχριστο …
Και αναζητούν συνεχώς αυτοί οι λιγοστοί καταφύγια και αίθουσες και προαύλια που δεν τα εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα του σύγχρονου πολιτισμού της απελευθέρωσης και της αποστασίας. Και συκοφαντούνται και λοιδορούνται και αποδομούνται και απαξιώνονται αυτοί οι λιγοστοί που φορούν στα παιδιά που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός Σταυρό με Εσταυρωμένο και τα μαθαίνουν να μετανοούν και να βιώνουν την Αγία Πίστη μυστηριακά και κάνουν μαζί τους πριν μπουν στα προαύλια και στις αίθουσες προσευχές σαν εκείνη του παπα Χαραλάμπη! Στεκόμαστε νοερώς στο πλάι τους, ψιθυρίζοντας έναν δακρυσμένο στίχο του Αγίου Ρωμανού από τους οίκους των Χριστουγέννων: Ματαιότης ἐστὶ ματαιοτήτων ἅπαντα, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐν ἡμῖν ταῦτα φρονῶν εὑρίσκεται· οἱ μὲν γὰρ πλανῶσιν, οἱ δὲ καὶ πλανῶνται·
Και ο αναγινώσκων νοείτω...
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
