Δεκαπενταύγουστος !
Στης νέας Εύας τις αυλές
ευλογημένοι προσμονάριοι του Επιταφίου Της , της πονεμένης στεναξιάς οι καταφεύγοντες , μια καρδιακή ευχή κρατούν στα χείλη τούτες τις ώρες τις χαρμολυπημένες …Στων
μερομηνιών τα απογεύματα και στις Παραμονές του Πάσχα της Κυράς Τους , εκείνη η
γλυκιά λαλιά σαν βάλσαμο απλώνεται στα κατάβαθά τους …
Καλή Παναγιά !
Στο μισοσκόταδο της γωνιάς δίπλα στο προσκυνητάρι
της Αγίας του Θεού στέκεται και εκείνος ορθός και σιγοψέλνει την μικρή
παράκληση και θρηνεί και στενάζει …με τα μάτια κλειστά και την ζέστη του απόσπερου να αγκαλιάζει την ελπίδα την άσβεστη , πως αυτή η ψιθυριστή φωνή θα
φτάσει στον Φιλάνθρωπο Θεό.
Και έπειτα θα γονατίσει να νοιώσει την Αναστημένη
χαρά των θλιβομένων να περνά σαν μοσχομύριστο αεράκι απ το πλάι , ταχυνή βοήθεια …να
αισθανθεί εκείνο το νεύμα το ποθούμενο, να σιγουρευτεί πως δεν θα παραβλεφθούν
οι μέσα του κλαυθμοί και τα δάκρυα κι οι στεναγμοί…
Χρυσοπλοκώτατε πύργε, καὶ δωδεκάτειχε πόλις, ἡλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα τοῦ Βασιλέως, ἀκατανόητον θαῦμα, πῶς γαλουχεῖς τὸν Δεσπότην;
Μετά το στερνό
εξαποστειλάρι θα σηκωθεί . Θα προσκυνήσει με αγάπη εύλαλη Αυτήν που γέννησε το
προαιώνιο το Φως και αμέτρητες φορές θα πει σε όποιον συναντήσουν τα υγρά του
μάτια , αυτήν την ευχή που δεν την χορταίνει η ψυχή του :
Καλή Παναγιά !
νώντας σκοπετέας/Εν
τω φωτί Σου οψόμεθα Φως
Απόσπασμα από εκπομπή
με τίτλο «Καλή Παναγιά!»
