main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

4 Νοε 2019

Αγαπάς τον Θεό ;


-Αγαπάς τον Θεό ;
-Θ ΄αστειεύεσαι βέβαια! Δεν με ξέρεις καλά ! Δεν με έχεις ζήσει! Δεν έχω  κάτσει ποτέ στο τραπέζι και να μην  έχω κάνει τον Σταυρό μου ! Τα κομποσχοίνια στα χέρια μου δεν τα βλέπεις; Δεν έχεις παρατηρήσει που κάθε τόσο τα φιλώ ; Τον έχω μέσα μου εγώ τον Θεό !
-Αγαπάς τον Θεό ;
-Με έχεις δει ποτέ να λείπω Κυριακή από την ενορία μας ; Μαζί με τον παπά φτάνω το πρωί ! Όρθρου βαθέος! Και στα διακονήματα πρώτη ! Να σκουπίσω , να γυαλίσω! Γι αυτό και δεν με εγκαταλείπει ποτέ η Παναϊτσα!
-Αγαπάς τον Θεό ;
-Τα βλέπεις τα καινούρια τα καντήλια στο τέμπλο; 8 εκεί και άλλα 4 στα προσκυνητάρια ! Ξέρεις πόσο μου στοίχισαν ; Διακοπές δεν πήγα φέτος ! Το τάμα βλέπεις…Όχι σαν κάτι άλλους ! Μόνο Σταυρούς και μετάνοιες ! Εδώ φαίνεται αν αγαπάς τον Θεό !
-Αγαπάς τον Θεό ;
-Εγώ δεν αγαπώ τον Θεό;  Γεμάτο το σπίτι μου με εικόνες, λιβάνι μυρίζει συνεχώς , καντήλι ακοίμητο , ασταμάτητα μεταδίδει το ραδιόφωνο της Μητροπόλεως τον σταθμό! Άσε τα δάκρυα που μου γεμίζουν τα μάτια μόλις ακούσω για κανένα θαύμα …
   Διαφορετικές φαινομενικά αποκρίσεις σε μια ερώτηση, έναν έλεγχο της συνείδησης… Το ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο! Ελέγχει και σωφρονεί, όταν της επιτρέπουμε βέβαια να επιτελέσει τον Θεόσδοτο ρόλο της και δεν την περιορίζουμε, δεν την κοιμίζουμε αυτάρεσκα και ανθρωπάρεσκα. Σε όλους μας έχει υποβάλλει  αυτή την ερώτηση ! Πάλιν και πολλάκις! Και δεν θα πάψει ως την ύστατη πνοή μας να μας ρωτά:  Αγαπάς τον Θεό ;
Είναι εντολή του Θεού , του Σωτήρα μας Χριστού τούτη η αγάπη ! Ένας νομικός κάποτε πειράζοντας τον Κύριο τον ρώτησε για το ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή μέσα στον νόμο . Στο κατά Ματθαίον συναντάμε αυτόν τον διάλογο . Έλαβε μια άληστη απάντηση ο νομικός: Θ αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου , εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας. Η πρώτη και μεγάλη εντολή ! Είναι άραγε τα παραπάνω που απαντήθηκαν, εκείνα που ζητά ο Κύριος; Μήπως απλά είναι ένας γλυκασμός της ψυχής ; Ευλογημένα όλα και άγια , μα για να προστρέξουμε  πάλι στο Ευαγγέλιο του Φωτός, στο κατά Ιωάννη. Όλες οι ερωτήσεις βρίσκουν απαντήσεις μέσα στον λόγο και στον νόμο του Σωτήρος !Δεν υπάρχει το παραμικρό που να άφησε αναπάντητο ο Θεός Λόγος ! Εάν αγαπάτε με , τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε! Αυτή είναι η αληθινή και η ειλικρινής αγάπη ! Όποιος εγκολπώνεται και φυλάττει τις εντολές και τα δικαιώματα μου , μόνο αυτός με αγαπά λέει μόλις λίγο παρακάτω ! Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς , εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου και Εγώ αγαπήσω αυτόν εμφανίσω αυτόν εμαυτόν.                                                               

Σ αυτόν δηλαδή που αληθινά με αγαπά , τηρώντας τις εντολές μου, σ αυτόν θα φανερωθώ ! Ω , τι βραβείο έχει αυτή η αγάπη ! Τι ατίμητο δώρο ! Αν αγαπάς τον Θεό , αγαπάς τον κάθε αδελφό σου όμως ! Ιδού μια δικλείδα αγάπης! Ένα δύσκολο όντως κριτήριο ! Μα πόσο αξίζει , όταν το βραβείο της, είναι η αποκάλυψη του Θεού στην ζωή μας !
Απόδειξη αγάπης , η τήρηση των εντολών Του ! Όπως ακριβώς μας τις παρέδωσε! Ούτε σουλουπωμένες , ούτε στρογγυλεμένες , ούτε προσαρμοσμένες στο θεοστυγές σήμερα και στο άθεσμο εγώ…Πάσαν δικαιοσύνη θα τηρήσουμε ! Αλλιώς , δεν Τον αγαπάμε ! Κι αν σχεδόν πάντα δεν τα καταφέρνουμε, ωκεανός ο ιλασμός και η μακροθυμία Του ! Ξανά θα μας συγχωρήσει, αν μας σκεπάσει το άγιο το πετραχήλι! Με ειλικρινή μετάνοια και όχι την αυτοδικαίωση που απλόχερα μας προσφέρει η συναισθηματική αγάπη και η αγαπολογία που όλα σχεδόν τα επιτρέπει , εθελοτυφλώντας και διαστρεβλώνοντας τα ευαγγελικά κελεύσματα.  Μια πρώτη ειλικρινής απάντηση στο ερώτημα που έθεσε ο σημερινός τίτλος της εκπομπής μας , είναι ότι δεν σ αγαπώ αληθινά Θεέ μου ! Βοήθησέ με όμως κάποτε να τα καταφέρω ! Αμήν ! Γένοιτο!  

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή






Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~