Μια απόφαση ζωής
! Τριάντα χρόνια πριν ! Να φύγουν από το κλεινόν άστυ , την μεγαλούπολη της Αθήνας που ήδη έχανε το
ανθρώπινο πρόσωπό της και τα χρώματά της με το γκρίζο να κυριαρχεί , για να
αναζητήσουν αέρα καθαρό , οξυγόνο για τους πνεύμονες , μα κυρίως για την ψυχή
τους . Δεν φαντάζονταν όμως πως εκεί , ανάμεσα στα πεύκα , εκεί που φώλιαζαν οι
μυρωδιές και οι ήχοι του Θεού , θα συναντούσαν τον άνθρωπο που θα σημάδευε την
ζωή τους για πάντα . Έχετε ποτέ σας φυτέψει δέντρο αδελφοί μου ;
Σκάψιμο σε
βάθος και ένα ανίσχυρο μικρό κλωνάρι, χώνεται στην μάνα του τη γη . Και ένας
πάσσαλος δένεται μαζί του να το στηρίζει . Πόσο το χρειάζεται αυτό το στήριγμα
. Στον αγέρα που θα ρθει να δοκιμάσει το ρίζωμά του . Κι έβγαλε τους πρώτους
του ανθούς . Νερό άφθονο και υπομονή πλέρια , στοργικά το μεγαλώνουν. Να φτάσει
κάποτε να ανταποδώσει και εκείνο όλες τις φροντίδες που στα ξεβλάσταρά του
δέχτηκε. Και έρχεται επιτέλους η στιγμή και αρχίζει να αντιδωρίζει σκιές
ανακουφιστικές στο καύμα του θέρους , γλυκάδες και δροσισμούς από τα θρεπτικά του καρπίσματα , ξύλα από τα περισσά κλαδιά του να
πυρωθούν οι νύχτες του χειμώνα οι αβάσταγες. Θυμάσαι τότε το αντιστήριγμα που σφιχταγκαλιάστηκε κάποτε με εκείνο το κάτισχνο κορμάκι του .Αν δεν ήταν τότε εκείνο, στα
σίγουρα δεν θα στέριωναν οι σήμερα γερές και ακλόνητες του ρίζες . Μια ενορία
τούτο το δέντρο. Μια Εκκλησούλα κατάλευκη
κρυμμένη κι ένας πατερούλης γεωργός και στυλοβάτης της . Εκεί στον
Διόνυσο με τις θεραπευτικές ανάσες τις βαθιές του οξυγόνου. Εκεί , ο Θεόκλητος
παπα-Μάρκος, φύτεψε ευσκιόφυλλα δέντρα και αγλαόκαρπα ! Τα πότισε με νάματα αταλάντευτης Ορθόδοξης πίστης. Τα
μπόλιασε με σπάνιες αρετές και Θεοδίδακτες, κάποτε ο Μέγας Γεωργός να
συγκομίσει ψυχές ετοιμασμένες για ποθεινή πατρίδα . Θέριεψε εκείνη η άφαντη απ του ματαίου κόσμου τα βλέμματα ενορία κι
ακούστηκε μέσα απ την Ορθοπιστία και την
Ορθοπραξία της , την ταπείνωση
και τα ομοθυμαδόν της στα πέρατα της Ορθοδοξίας. 
Κι ο παπά Μάρκος συνεχίζει και
τώρα από εκεί στον δρόμο για το πάντοτε καντηλοφώτιστο μνημούρι του να της παραστέκει . Και από την θριαμβεύουσα
Εκκλησία δεν σταματά ο όσιος Γέροντας να
μεσιτεύει για την λατρεμένη του ενορία ,
του Αη Γιώργη τους ανθούς , για την γειτονιά που ολοένα και τώρα σεργιανάει…Σαν
να τον βλέπουμε να πλησιάζει ξανά . Με
το ραβδάκι του , κυρτωμένος και ταπεινός ! Με εκείνο το αμάραντο χαμόγελο του !
Παπά Μάρκο ευλογείτε ! Την ευχή σας ! Κάτι μας λέει! Τον ακούτε;
Ζει Κύριος ο Θεός ημών !
Ένα εφαρμοσμένο
Ευαγγέλιο η ζωή του . Όσο κι αν προσπάθησε το λάθε βιώσας να ακολουθήσει , δεν
επέτρεψε ο Κύριος να τηρηθεί στην διάσταση που το φανερώνει ο βίος των
αμετρήτων αφανών Αγίων της πίστης μας .
Όσο περισσότερο κρυβόταν, τόσο
περισσότερο τον ανακάλυπταν . Όσο πιο πολύ σκέπαζε επιμελώς τις Θεοδώρητές του
αρετές, την ταπείνωση , την πραότητα , όλους τους καρπούς του Παναγίου
Πνεύματος , τόσο η μορφή του έλαμπε και έθελγε ψυχές που έβρισκαν σε εκείνον
καταφυγή, δροσισμό , ανάπαυση και παραμυθία.
Κάποιον που άγρυπνα νοιαζόταν
εμπράκτως για εκείνους. Και έγινε εκείνη η γειτονιά ουράνια ! Κι έγινε εκείνος
ο ναϊσκος του Αη Γιωργιού ένας ασύνορος ουρανός να σκεπάζει χιλιάδες ψυχές . Τα
παιδιά του τον φωνάζουν πάντοτε, και τώρα περισσότερο , Πατερούλη , Παππούλη
!Το μνήμα του τόπος προσευχής ! Η θύμηση αυτού, που έλαμψε μέσα στο Φως του Χριστού που τόσο
αγάπησε και σε όλα μιμήθηκε , ανάγκη και ανασασμός ελπίδας ! Μέσα σε αυτό το
παράξενο καλοκαίρι θα πάμε σε εκείνες τις τόσο ωραίες και αξέχαστες για πολλούς
εποχές . Να «κλέψουμε» από τις μνήμες τις ξεδιψαστικές , τις αναμνήσεις δρόσους
, τις ενοριακές ενώσεις τις τόσο σπάνιες
στις δικές μας φοβισμένες και αποστειρωμένες μέρες . Κι έπειτα θα επιστρέψουμε
στα μέρη του κάνοντας στάση στον Όλβιο τάφο του . Δέκα χρόνια κύλησαν ήδη από
εκείνον τον Απρίλη ! Χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο της Αποκαλύψεως τα ρήματα : «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω
αποθνήσκοντες απ’ άρτι .Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων
αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14,13).
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από
ομότιτλη εκπομπή 4 συνεχειών όπου επί το πλείστον διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο της
κ. Ελένης Παναγιωτοπούλου Κουρτίδου των εκδόσεων Ορθόδοξος Τύπος.
Υγ: Ο Άγιος Πορφύριος
είχε πει πως πατέρας Μάρκος βγαίνει ένας κάθε 400 χρόνια! Και αυτό είναι καταγεγραμμένο ! Εμείς βεβαίως
–ιδίως στις μέρες μας- θέλουμε πλέον ονόματα και διευθύνσεις για κάθε τι που
ακούγεται. Και όταν μάθουμε που και πως γράφτηκε , τότε αρχίζουμε να
αμφισβητούμε την αξιοπιστία του συγγραφέα , την μεταφορά , την αναπαραγωγή.
Κλονίστηκε συθέμελα η πίστη μας σε τούτους τους
καιρούς . Μόνο στο εγώ μας το παντοδύναμο φαίνεται να μην έχουμε κάνει
άρση της εμπιστοσύνης μας και της καλής μας πίστης .Και εκείνο…το άνυδρο εγώ, συνεχώς
θέλει να παρίσταται αυτόπτης μάρτυς. Και η πίστη μας πλέον τελεί υπό μια
αδιάκοπη και αδυσώπητη αίρεση του αυτοπροσώπου.
