εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός·
(Λουκ. 12-20)
Κυλάει
ο χρόνος και εμείς μαζί του ή ανεβαίνουμε ή κατρακυλάμε στο Φως ή στο σκοτάδι
αντίστοιχα! Από εδώ ο Παράδεισος και η αιώνια κόλαση! Όχι εδώ, αλλά από εδώ…
Άρχισες
πάλι τα μακάβριά σου, τα πεσιμιστικά σου, θα πουν οι γνωστοί μας φίλοι, οι
παλιοί…Βρε έλα από εδώ στο ταβερνάκι μας, να σε κεράσουμε ένα κρασί, που είναι και η παλιοπαρέα και άσε τις
επιστροφές και τις καταστροφές…Δες το
ολόγιομο φεγγάρι, την όμορφη νύχτα με τα αρώματα από τα αγιοκλήματα, την ησυχία
και μην αγχώνεσαι συνέχεια…Μια ζωή την
έχουμε και χρήμα έχουμε για να την καλοπεράσουμε!
Κι αν αδελφέ μου, ταλαίπωρε άφρονα εαυτέ μου η αποψινή νυχτιά είναι η τελευταία σου,…τότε τι γίνεται; Αν ακόμα- ακόμα, γιατί αυτό είναι άδηλο και μόνο ο Θεός το γνωρίζει, τούτες οι μέρες είναι οι τελευταίες της ιστορίας μας; Είσαι έτοιμος αδελφέ μου, ταλαίπωρε άνου εαυτέ μου; Εκείνη η ρανίδα από δάκρυ ήρθε να σε καθαρίσει ποτέ; Εκείνο το ειλικρινές συγγνώμη, βγήκε κάποτε από τα χείλη σου; Εκείνος ο παππουλάκος, που από όλους έχεις ακούσει τα καλύτερα και όλο λες πως κάποτε θα πας να τον βρεις, τι απόγινε; Ακόμα σε περιμένει, αύριο κιόλας, μόλις ξημερώσει, στη γνωστή του θέση, με κρεμασμένο το πετραχήλι…Βλέπω τον δικό σου τράχηλο τώρα που σου μιλώ…Ξεροκαταπίνεις…Βρε μπας και…Μήπως να…Σου περνά η ιδέα από το μυαλό, αδελφέ μου, ταλαίπωρε άσκεφτε εαυτέ μου, βλέπεις τα σημάδια των καιρών, βλέπεις τον κόσμο να καταρακυλά, νόμους και καιρούς να διαστρέφονται θεοστυγώς…
Είσαι άραγε
έτοιμος; Κι όσα θαρρείς πως ετοίμασες, χωράνε στις τσέπες σου; Μα δεν έχουν
τσέπες τα σάβανα! Συγκόμισε ουρανού τα αγαθά! Αποταμίευσε θησαυρούς
αδαπάνητους! Έχε για να δίνεις και δίνε για να έχεις! Ετοιμάσου με ετοιμασία
αληθινή των Νινευιτών και όχι της εύφορης και πλανεμένης χώρας, ή συνέχισε να
λοιδωρείς κάθε Ιωνά και κάθε Νώε των ημερών σου, που σε καλεί σε μετάνοια…120 χρόνια τον έβλεπαν όλοι τον «τρελόγερο» να φτιάχνει την κιβωτό…Κάθε μέρα
πλήρωνε τα μεροκάματα των κατασκευαστών…Αυτοί κι αν τον κορόιδευαν…Κανείς τους
δεν σώθηκε από εκείνους τους μάστορες…Κανείς τους δεν ήταν έτοιμος…Το
προηγούμενο βράδυ ευφραινόμενοι και ξένοιαστοι, τρωγόπιναν και γλένταγαν με την
παλιοπαρέα…
Σαφές το ερώτημα λοιπόν: Ποιος είναι έτοιμος; Στα τόσα χρόνια των εκπομπών το θέμα αυτό αποτελεί τον πυρήνα των περισσοτέρων, αν όχι όλων. Φυσικά εμείς ομοιάζουμε περισσότερο με τον άφρονα και χορτάτο πλούσιο της παραβολής, με τους ασόφους μάστορες που βυθίστηκαν στης αγνοίας τον βυθό και όχι με τους φωτισμένους εν γνώσει σοφούς και νουνεχείς κατά Θεόν προπάτορες…Άσε δε, που τα χρόνια τούτης της εκπομπής είναι μόλις 14 και όχι τα 120, που ο Άγιος Προπάτωρ καλούσε τους αδελφούς του σε μετάνοια και σωσμό…
Ὁ ἔχων
ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω! Και ὁ ἀναγινώσκων νοείτω!
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
