Όλο μαθαίνουμε , όλο γνωρίζουμε το νέο σε τούτην τη ζωή
. Το νέο που θέλγει και σαγηνεύει , που προκαλεί το ενδιαφέρον και την
αναζήτηση . Μα πόσο τούτο το νέο μπορεί να κρατήσει το άφθορό του ; Πόσο θ αντέξει η φρεσκάδα του ; Πόσο θα
κρατηθεί καθάριο το πρόσωπό του , από της λήθης την σκόνη και τα νεκρά κύτταρά
της ; Μήπως σε χρόνο ελάχιστο θα γίνει και αυτό το νέο παρωχημένο και παλιό ;
Μήπως ξεχαστεί τόσο γρήγορα εκείνος ο ενθουσιασμός του πρώτου συναπαντήματος ; Όπως
δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται όπως είπε ο Σέρβος Άγιος Νικόλαος , έτσι και ό,τι εμπεριέχει Θεό ποτέ δεν θα
παλιώσει , θα παραμείνει για πάντα αγέραστο και
φαεινό ! Κάθε φορά που φυλλομετράμε τον Ιερό Συναξαριστή το αντιλαμβανόμαστε
αυτό ! Όσα αμέτρητα χρόνια κι αν κύλησαν από το ειρηνικό ή το μαρτυρικό τέλος
των ηρώων του ,εκείνοι κρατούν το ευλογημένο σφρίγος της πρώτης τους άνοιξης .
Εκπέμπουν την ισχύ της ομολογίας , την ακμή του Θεοκινήτου τους πνεύματος. Και εμείς όλο τους αποζητούμε ,
συμπαραστάτες συνοδίτες , ιχνηλάτες
και πλοηγούς, στους τεθλιμμένους
δρόμους του Ουρανού μεσίτες ακαταγώνιστους . Δόξα τω Θεώ , ποτέ δεν στερεύει το
συναξάρι με τους θαλερούς της πίστης μας
. Νέες σελίδες όλο και προστίθενται ! Νέοι γενναίοι ξεπροβάλλουν και μας
συστήνονται αναζητώντας την θέση τους
στην τρομαγμένη μας ψυχή !Να δίνει ο
Θεός να γίνεται όλο και χωρητικότερη !
Συνειρμός αξέχαστος γεννήθηκε τότε ! Αυτό το Ευαγγέλιο συγκλόνιζε πάντα τον
Άγιο Λουκά όπως ο ίδιος μαρτυρούσε ! Ήταν αυτό που έλαμψε και διατράνωσε μέσα του , την τόσο δύσκολη απόφαση να εκδαπανηθεί στη
διαποίμανση ενός πολυβασανισμένου λαού . Λίγοι στίχοι ξεπήδησαν τότε απ την
ψυχή του γράφοντος :
Με
του Ιωάννου τη Γραφή , που ρώταγε ο Χριστός μας τον Πέτρο αν Τον αγαπά ,
ανέβηκε στο θρόνο του Αη Γιωργιού ο εκλεκτός
Επίσκοπος του Ιατρού Λουκά …
Για
να ποιμάνει μ’ έλεος Θεού τον κάθε
διψασμένο ,
να
στρέψει στα αιώνια , έστω στης ενδεκάτης
τη στιγμή κάθε ξεστρατισμένο …
Άξιος
ακούγεται παντού και είναι η αλήθεια !
Και
μια ευχή στα μυστικά στέλνεται για βοήθεια …
Όπως
ο Ρώσος Άγιος δάκρυζε όταν λεγόταν
το
βόσκε τα αρνία μου , τα πρόβατά μου ποίμαινε
και αυτός συγκλονιζόταν ,
έτσι
και Συ πάτερ Νεκτάριε πάντα να έχεις στην καρδιά ,
μπρος
στην Θαβώρεια Τράπεζα , εκεί στο Σαγματά ,
το
άληστο το πρωινό …
και
ασίγαστα να σε ακολουθεί πριν το Ελέησόν με ο Θεός ,
το
ενδέκατο Eυαγγέλιο το Άγιο Εωθινό …
-Ν.Σκ.
25-11-2013-
Σύμπτωση
θα πει κανείς …Μα από τότε και τα τελευταία 4 χρόνια όλο
θαυμαστές «συμπτώσεις» συμβαίνουν στην Αργολίδα ! Η πλέον τρανταχτή :
Σχεδόν δίχως κανείς να το καταλάβει , σε χρόνο ανεπανάληπτα σύντομο , πλέον λίγο
έξω από το Ναύπλιο λειτουργείται ένας μοναδικά υπέροχος Ναός του Αγίου Λουκά
του Ιατρού ! Με χάλκινους τρούλους , που θαρρείς πως τον ολάνοιχτο ουρανό τους αγγίζουν με τα
ακροδάχτυλα των περίτεχνων Σταυρών τους . Γλυκείς ήχοι από βαριές καμπάνες
φτερακίζουν χωρίς σταματημό , με προορισμό τους κάθε πονεμένη και καρτερούσα
ψυχή αυτού του πρόσκαιρου κόσμου , σκεπάζοντας τις κραυγές της απαράκλητης απελπισίας . Στο
κάτω μέρος του μεγαλόπρεπου Ναού ένα ονειρεμένο μουσείο ξεπροβάλλει . Ο Άγιος
παρών ! Όλα του τα Θεόσδοτα τάλαντα τόσο απέριττα και μεστά αποτυπωμένα σε
μόλις λίγα τετραγωνικά χώρου ! Άμφια του Αγίου και η μήτρα του η αρχιερατική με
την οποία ετάφη ! Το ευωδιαστό χώμα που
ακόμα κρατά πάνω της , μοιάζει
με σχέδιο αχειροκέντητο , πιο λαμπερό και από τον πιο πολύτιμο λίθο …Και έπειτα
τα χαρακτηριστικά στρογγυλά του γυαλιά που κρατούν ακόμα το θάμπος των
αστείρευτων δακρύων του πόνου και της παράκλησης . Εδώ και το στηθοσκόπιό του ,
ακόμα να καρτερά καρδίες συντετριμμένες και τεταπεινωμένες , ζέουσες απ την
αγάπη του Πατρός , να λαχταρούν μόνο την Ένωση μαζί Του . Να και το μικρό
δισκοπότηρο που την επιτελούσε , αυτό με το οποίο κοινωνούσε τους ασθενείς στην
εξορία ! Και ένα μικρό εικονάκι που πάντα κουβαλούσε ο Άγιος μαζί του και
μετέτρεπε κάθε σπιθαμή του τόπου του μαρτυρίου του, σε ουράνιο προσευχητήριο ! Σαν εισέρχεσαι στον
νέο του Ναό , στο κέντρο μέσα στην ασημωμένη του λειψανοθήκη , ένα τμήμα από
την καρδιά του . Είμαι σίγουρος πως κάποιοι αξιώνονται με την χάρη του Θεού να
ακούνε τους χτύπους της ! Δεν έλιωσε ποτέ αυτή η καρδιά ! 
Εκείνος που την είχε
, έλιωνε σαν καθαρό κερί , δεόμενος στον Ύψιστο για κάθε ελάχιστο των αδελφών
Του . Και έμεινε αναλλοίωτη! Νέα ! Να μας μεταδίδει τον παλμό της , να μας
παρηγορεί στα δύσκολα , να θεραπεύει τα ποικίλα μας ασθενήματα
…
Εκείνος που την είχε
, έλιωνε σαν καθαρό κερί , δεόμενος στον Ύψιστο για κάθε ελάχιστο των αδελφών
Του . Και έμεινε αναλλοίωτη! Νέα ! Να μας μεταδίδει τον παλμό της , να μας
παρηγορεί στα δύσκολα , να θεραπεύει τα ποικίλα μας ασθενήματα
…
Κάτω
από τρούλο με χαλκό , Άγιο Ιατρό παρακαλώ …
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή .
Μάιος 2017
