Της ψυχής τα νώτα...

Το  άγιο συναξάρι . Το έμψυχο Βαγγέλιο του πιστού. Κάθε σελίδα του και Φως Χριστού , μοσχοβολά μια ανέκφραστη ευωδία αυτή της αγιότητας. Τι άθλοι , τι αγώνες , τι μαρτύρια , τι ομολογία, τι φρόνημα ! Των ηρώων της πίστης τα εξιστορούμενα! Άλαλα τα χείλη ! Σε κίνηση απερίγραπτη οι ψυχές όσων τα διαβάζουν . Τι μένος , τι διαβολή , τι δαιμονοκίνητη ευστροφία στους τρόπους βασανισμού ! Των Θεομάχων τυράννων τα φριχτά πεπραγμένα από την άλλη ! Να τιμωρείς και να θανατώνεις με τον πιο βάναυσο τρόπο κάποιον αθώο και αγαθό  γιατί  πιστεύει και ομολογεί Χριστό! Μόνο αυτό εξόργιζε και εξοργίζει ακόμα και στις μέρες μας ! Μα να πεθαίνεις , να χάνεις τα νιάτα σου , το κάλλος σου , μια ζωή ολάκερη που μπροστά σου ανοίγεται διάπλατα  μόνο και μόνο για μια μικρή υπόκλιση …για 2 κόκκους θυμιάματος…  Γονάτισε μπροστά στο άγαλμα , πρόσφερε λίγο θυμίαμα στον βωμό ενός ψεύτικου Θεού και είσαι ελεύθερος ! Για λίγο …για ελάχιστα δευτερόλεπτα θα δηλώσεις υποταγή και έπειτα πίστευε ξανά στον Χριστό σου …Μια κίνηση , μια μικρή ομολογία κάνε,  που μέσα σου κιόλας δεν την πιστεύεις,  κι έπειτα θα είσαι ελεύθερος !

Σας θυμίζει κάτι αδελφοί μου αυτό το λίγο , το ελάχιστο της υποχώρησης που ο μισόκαλος συνεχώς μας ψιθυρίζει ; Αυτό το προσωρινό …που όλοι με κάποιον τρόπο βιώνουμε ; Σκεφτόμαστε άραγε αν σε αυτήν την φαινομενικά ασήμαντη υποχώρηση συγκατατίθεντο όλοι οι άγιοι μάρτυρες της πίστης,  τι συναξάρι σήμερα θα είχαμε να  διαβάζουμε ;

Φάε παιδάκι μου , γιέ μου μονάκριβε να σώσεις την ζωή σου ! έλεγε η μάνα στον Αη Γιάννη τον Μονεμβασιώτη . 15 ετών εκείνος . Αν έτρωγε απ τα μοσχομύριστα κρέατα που του πρόσφερε ο αφέντης του εν μέσω της αυστηρής νηστείας του Δεκαπενταυγούστου θα του χάριζε την ζωή ! Μια μπουκιά φαί και έπειτα ελεύθερος θα δόξαζε τον Κύριό του ! Προτίμησε να πεθάνει παρά να αρτυθεί ! Λέγοντας στην μάνα του : Αν δεν φυλάξουμε τα μικρά πως θα φυλάξουμε και τα μεγάλα ; 23 Οκτωβρίου 1773 τελειώθηκε μαρτυρικά !  Λίγες γενιές πίσω στον χρόνο ! “Νόμους φυλάττων νηστίμου καιρού πόθω, ζωήν έθυσε… Ήταν άραγε αδελφοί μου άνους, ανεύθυνος ,  ακραία επιπόλαιος και  ψυχικά διαταραγμένος αυτό το ηρωικό παλικάρι , αυτός ο μάρτυς του Χριστού ; Μήπως εξεπείραξε τον Θεό αρνούμενος να ενδώσει σε ένα πιάτο φαί που θα τον συντηρούσε στην ζωή μετά και από τόσες μέρες αφαγίας  ; Μήπως αν ζούσε στις μέρες μας εμείς οι υπεύθυνοι γνωστικοί θα καλούσαμε τους υπόλοιπους να τον απομονώσουμε ως ακραίο ζηλωτή και επικίνδυνο ; Μήπως ακόμα –ακόμα θα τον πετάγαμε και έξω από την κατά τα άλλα Χριστιανική μας ομήγυρη ; Και εκείνος ο ανεξίκακος και αμνησίκακος που γνώριζε το Ευαγγέλιο απ έξω απ τον Ιερέα πατέρα του που και εκείνος σφαγιάστηκε απ του τυράννου τα χέρια πως θα μας απαντούσε ; Ας βάλουμε την ιερή μας φαντασία αδελφοί μου να εργαστεί . Ας φέρουμε μπροστά μας κάθε μάρτυρα του Χριστού που αρνήθηκε να κάνει συγκατάθεση με τον κόσμο …Θα μας κοίταζε με αγάπη κατάματα και θα μας ψέλλιζε λίγο πριν την μαρτυρική του τελευτή με αδύναμη φωνή λόγια απ του Ηγαπημένου μαθητή το Ευαγγέλιο :

Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει …Θα με αγαπάγατε και δεν θα με λοιδωρούσατε αν ήμουν δικός σας …με το ίδιο χλιαρό φρόνημα ! Και θα έλεγε και κάτι ακόμα απ του Ιωάννου το Ευαγγέλιο : Με κάνατε αποσυνάγωγο ! …ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ…Και νομίζετε ότι όχι μόνο δεν παραβαίνετε τον νόμο  του Θεού και δεν εγκληματείτε,  αλλά ότι με αυτόν τον τρόπο προσφέρετε λατρεία στον Θεό !

Για τέτοιους ήρωες θα μιλήσουμε σήμερα αδελφοί μου ! Για εκείνους που ακόμα φωτίζουν τον δρόμο προς την Άνω Πατρίδα! Οδοδείκτες και Ουρανόσημα! Δεν θα μας κρίνει ο Θεός γιατί δεν φτάσαμε ψηλά ή στο τέρμα του ανηφοριού ! Θα κριθούμε γιατί αμετανόητοι χάσαμε τον προσανατολισμό μας και στρέψαμε τα νώτα της ψυχής  μας προς τον μοναδικό οφειλόμενο προορισμό της…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Αλλεργικό σοκ...

Είναι το αυτεξούσιο πανίσχυρο! Έλεγε ο μακαριστός Ιεροκήρυκας του Παραδείσου, ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος,  εν επιγνώσει υπερβάλλοντας,  μα θέλοντας να τονίσει την εξαιρετική του σημασία,  ότι με το αυτεξούσιό του ο άνθρωπος  γίνεται πιο δυνατός ακόμα και από Αυτόν τον Μέγα Τριαδικό μας Θεό! Τον Θεό που με την αρχοντική του αγάπη σέβεται απόλυτα τις αποφάσεις του στην ουσία τόσο αδυνάμου πλάσματός Του…Μια υποψία και μόνο για ασθένεια και ένας ολάκερος κόσμος γκρεμίζεται μπροστά μας! Λίγες μέρες με 37 και 6 …με λίγα δέκατα παραπάνω από την φυσιολογική θερμοκρασία του σώματος (πάλι ο Παναγόπουλος στην θύμησή μας) και γίνεται ο άνθρωπος αρνάκι άκακο και απρόθυμο για οποιαδήποτε αμαρτία! Και έρχεται έπειτα η επίσκεψη στον γιατρό! Κρεμόμαστε από το στόμα του! Ό,τι πει γίνεται νόμος και εμείς ολοπρόθυμα το εφαρμόζουμε! Τι δίαιτες, τι άσκηση καθημερινή , τι μη το ένα μη το άλλο, τι φάρμακα , τι βιταμίνες, τι συμπληρώματα διατροφής…Όταν βέβαια επανέλθουμε στα …φυσιολογικά μας , στις κανονικές μας συνθήκες , όταν πέσει ο πυρετός, υποχωρήσει το οίδημα και η φλεγμονή τα ξεχνάμε όλα! Μέχρι να μας τα ξαναθυμίσει ο γιατρός!

Υπάρχουν βέβαια και οι πιο μόνιμες καταστάσεις, της …συνεχούς προσοχής! Εκεί δηλαδή που οφείλεις να τηρείς κατά γράμμα και αδιαλείπτως τις ιατρικές συμβουλές και τα πρέπει…Οι περιπτώσεις των αλλεργιών. Και δεν μιλάμε για μια συνήθη αλλεργία ,της Άνοιξης, της ανθοφορίας, της γύρης , της σκόνης αλλά για αλλεργίες  που μπορούν να σου στερήσουν ακόμα και την ίδια την ζωή σου! Στους καιρούς μας ανακαλύπτονται συνεχώς νέες μορφές αλλεργιών, που μέχρι πρότινος ο άνθρωπος αγνοούσε! Σπάνιες περιπτώσεις , σε μια ουσία σε μια τροφή που άλλοι μπορούν άφοβα και σε όποια ποσότητα να καταναλώσουν και εσύ δεν πρέπει ούτε να ξαναδοκιμάσεις! Γιατί αλλιώς μπορεί να χάσεις την ζωή σου! Να υποστείς αλλεργικό σοκ και να μην προλάβεις να πεις …ούτε το μνήσθητί μου Κύριε!

Για διαβάστε το παρακάτω και έπειτα θα σας μεταφέρουμε ένα περιστατικό στο οποίο βρεθήκαμε αυτήκοοι μάρτυρες!

Η δυσανεξία στην καφεΐνη δεν είναι καθόλου σπάνια, αν και στην πιο ακραία της μορφή ο πάσχων δεν μπορεί να καταναλώσει ακόμα και ελάχιστη ποσότητα χωρίς να απειληθεί η ζωή του με σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις. Η αλλεργία στην καφεΐνη ενδέχεται να προκαλέσει ψευδαισθήσεις, κρίσεις πανικού, εξανθήματα, κνίδωση, μυϊκούς σπασμούς, αρρυθμίες και άλλα πολλά. Ακόμα και επιληπτικές κρίσεις μπορεί να επιφέρει, που ενδέχεται να αποβούν μοιραίες για την ίδια την ζωή του ατόμου …

Βρεθήκαμε λοιπόν σε μια παρέα πριν λίγο καιρό. Συμπαθητικοί, καλοί άνθρωποι άλλοι  φίλοι από παλιά  και άλλοι με τους οποίους πρωτοσυναντιόμασταν. Ο ένας εξ αυτών (πολύ καλό παιδί , εργατικός , οικογενειάρχης)  περιέγραφε κάποιες δυσκολίες, αναποδιές στην εργασία του. Πραγματικά ζόρικες καταστάσεις …  Αλλεπάλληλα εμπόδια . Ο διπλανός του που τον ήξερα από μικρό παιδί, μας ξάφνιασε όταν του είπε με θλιμμένο ύφος:

-Φαντάζομαι θα πήγε η βλαστήμια σύννεφο …

-Ας τα…μην τα συζητάς, απάντησε εκείνος …

-Γιατί βρε αδελφέ; Τι σου έφταιξε ο Χριστός μας και η Παναγία μας;

-Δεν το θέλω! Θολώνω! Νομίζεις ότι το κάνω επίτηδες;

-Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι επειδή βλαστημάς σου συμβαίνουν συνεχώς τέτοιες αναποδιές ;

-Άντε βρε …δεν τιμωρεί ο Θεός! Ο Θεός μας αγαπάει!

Τώρα αδελφοί μου θα αναρωτιέστε πως σχετίζεται με όλα τα παραπάνω  η θανατηφόρα για κάποιους δυσανεξία στην καφεῒνη…Στ αλήθεια πόσο ευμήχανους μπορεί να μας κάνει ο Παντευμήχανος Θεός μας αν του το ζητήσουμε! Και ο διάλογος συνεχίζεται …

-Να σε ρωτήσω  κάτι ; Λες πως δεν μπορείς να κόψεις αυτό το πάθος της βλασφημίας, έτσι δεν είναι;

-Ναι δεν το θέλω! Το μετανιώνω κάθε φορά!

-Το μετανιώνεις αλλά όταν έρθει η δύσκολη , η ζόρικη στιγμή το ξανακάνεις, σκορπίζοντας γύρω σου δυσωδία , ξανασταυρώνοντας τον Χριστό, ξαναματώνοντας την Παναγία με δίστομο μαχαίρι !

-Τι να σου πω…Φριχτά το μετανιώνω…Δεν το εννοώ!

-Αυτό έλειπε δα να το εννοείς κιόλας! Δεν είναι ελαφρυντικό αυτό!

-Γιατί, θα δικαστώ;

Δεν αποκρίθηκε ο ευμήχανος φίλος σε αυτήν την ρητορική ερώτηση.Σκέφτηκε όμως εκείνη την στιγμή κάπως αλλιώς να απαντήσει στον ταλαίπωρο συναμαρτωλό αδελφό μας…

-Τώρα πίνεις τον καφέ σου…του είπε. Αν αύριο ανακάλυπτες μετά από εξετάσεις, οτι ο καφές μπορεί να σε σκοτώσει, αν σου έλεγε ο γιατρός ότι για την υπόλοιπη ζωή σου δεν θα πρεπε να πιείς ούτε μια γουλιά, γιατί είσαι αλλεργικός στην   καφεΐνη και θα πάθεις σοκ  που μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τον θάνατό σου, τι θα έκανες στ αλήθεια; Το προφανές είναι ότι δεν θα ξαναπλησίαζες καφεκοπτείο ούτε στο χιλιόμετρο! Αν σου έλεγε λοιπόν κάποιος ότι μια βλαστήμια σου μπορεί να επιφέρει αιώνιο θάνατο τι θα έκανες; Θα ξαναβλαστημούσες;

Παύση…σιωπή επικράτησε! Δεν γνωρίζουμε αν εκείνος ο αδελφός μας ξαναέβλαψε την φήμη του Αγίου Θεού, μα μόνο ότι τότε πολύ προβληματίστηκε! Γνωρίζουμε επίσης πως σε αυτό το φριχτό ανουσιούργημα της βλασφημίας είμαστε όλοι συνένοχοι! Και δεν μιλάμε βέβαια για την πολιτεία που δεν έχει την βούληση να επέμβει νομοθετικά(Άραγε υπάρχει όχι κακόβουλη βλασφημία;) Δεν μας ενδιαφέρει τόσο το ποινικώς κολάσιμο, όσο το Θεϊκώς! Αναφερόμαστε στην υποχρέωση που όλοι μας έχουμε να γινόμαστε ευρηματικοί σαν τον καλό φίλο της παρέας και με διάκριση να βρίσκουμε ειρηνικό πράο και μεταδοτικό τρόπο να θέσουμε νου σε όσους μπλεγμένοι στου μισόθεου πανούργου τα δίχτυα συνεχίζουν να καθυβρίζουν τα Θεία. Θα μοιάζει με αλλεργικό σοκ, ισχυρό και θανατηφόρο αν την επόμενη φορά που κάποιος βλαστημήσει και φύγει αιφνίδια και αναπάντεχα από αυτό το πρόσκαιρο, οδηγηθεί η ψυχή του στον τελωνισμό της με το ανεξομολόγητο και αμετάνιωτο τούτο έγκλημα.

Και κάτι τελευταίο. Διαβάσαμε σε μια εισηγητική έκθεση για την αποποινικοποίηση της βλασφημίας:

Κατά το Ποινικό Δίκαιο, η ποινή προϋποθέτει την τέλεση πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών-αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται».

Ενώπιον δικαστηρίου αδελφοί μου δεν αποδεικνύεται η βλαπτική συνέπεια…

Στο Θεϊκό δίκαιο που ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε, τι λέτε διακρίνεται η έννοια αυτής της φρικαλεότητας; Ευχόμαστε ακούγοντας την σημερινή εκπομπή με την χάρη του Θεού, έστω και ένας να αναθεώρησε, περί του αναποδείκτου…

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή

Τον θάνατο φοβάμαι όταν...

Αγιογραφία  +Ιωάννη Μπάζου
(Ι.Ν.Αγ.Κων/νου &Ελένης Καραθώνας Ναυπλίου)

Εποχή ζόρικη …ζοφερή …δυστοπική …Καθόλου υπερβολή με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τα πρωτόγνωρα , τα αναπάντεχα τα τόσο τρομακτικά …Καταστάσεις σχεδόν Οργουελικές …Τι σχεδόν δηλαδή ….Γίνηκε ο φόβος ο πιο στενός μας συνοδοιπόρος . Ανεπιθύμητος φυσικά μα σχεδόν …τι σχεδόν δηλαδή …υποχρεωτική αυτή η συμπόρευση …Λένε εκείνοι που μιλούν και ερευνούν γνωρίζοντας καλά , της ψυχής οι επιστήμονες , οι ψυχολόγοι , ότι ο φόβος είναι μια φυσιολογική και αναμενόμενη αντίδραση όταν θα συναντήσουμε έναν πραγματικό κίνδυνο ή μια πρόδηλη απειλή . Τι γίνεται όμως αδελφοί μου όταν ο φόβος μεταλάσσεται σε φοβία ; Γνωρίζουμε πώς να διακρίνουμε αυτές τις καταστάσεις της ψυχής μας ; Κατανοούμε την δυσαναλογία που πολλές φορές υπάρχει μεταξύ του κινδύνου , της απειλής και των δικών μας σκέψεων και αντιδράσεων ; Ας μην πάμε όμως προς της επιστήμης της ψυχολογίας τα λημέρια και ας προσεγγίσουμε το θέμα Χριστοκεντρικά και μόνο . Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος μας ; Αυτός που πλέον φαίνεται να καθορίζει απόλυτα και υπέρμετρα τις ζωές μας; Ο φόβος του θανάτου ! Εμείς οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι , σε ποιο θεμελιώδες αξίωμα πιστεύουμε ; Σε εκείνο που ακούγεται στην ποιητικότατη και γεμάτη από Αλήθεια και Ζωή νεκρώσιμο ακολουθία : Ο των ψυχών Δεσπόζων και των σωμάτων , Ο Κυριεύων ζωής και του θανάτου Ζωοδότης Κύριος έγινε πρόξενος Αθανασίας με τον δικό Του θάνατο . Αυτός λοιπόν εξουσιάζει και διαφεντεύει την ζωή και τον θάνατο ! Εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε όχι μόνο στα λόγια μα κυρίως στο βίωμα Χριστιανοί Ορθόδοξοι σε αυτό ακριβώς και απαρεγκλίτως πιστεύουμε! Σε αυτό και στην δικαία κρίση του Χριστού μας που είναι αγάπη και δικαιοσύνη ! Μα ο φόβος και η φοβία είναι ακόμα εδώ ! Και αυτό χρειάζεται βαθύτερο ψάξιμο και …ιχνηλάτηση …Αν ερευνήσουμε λοιπόν στο ενδότατο μέσα μας, θα εντοπίσουμε την αιτία αυτής της ενίοτε υποχονδριακής και διαταραγμένης μας ζωής,  μα και της αντισηπτικομανούς εποχής μας ! Μια ψυχοσωματική κατάσταση που έχει μια δεσπόζουσα αιτία !Την αποστασία μας από το θέλημα του Αγίου Θεού ! Άρα που καταλήγουμε αδελφοί μου ; Στον Μέγα Ιατρό των ψυχών και των σωμάτων ! Σε αυτήν την παραδοχή που συνοδεύει εκείνο το υπέροχο μεγαλυνάρι της παρακλήσεως προς την Κυρία Θεοτόκο ! Από των πολλών μου αμαρτιών ασθενεί το σώμα ασθενεί μου και η ψυχή . Τον θάνατο λοιπόν φοβόμαστε όταν : Δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν αποδεχόμαστε βιωματικά ότι:  Ένας Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου και οτι ο δυσανάλογος φόβος που έχει κατακλύσει τις μέρες μας έχει μια κυρίαρχη και βαθύτερη αιτία : Την δική μας απομάκρυνση από τον Θεϊκό νόμο . Ξαναλέμε πως αυτές τις παραδοχές τις ενστερνίζονται όσοι θέλουν να βιώνουν και να ποιούν  ως Χριστιανοί   Ορθόδοξοι ! Οι υπόλοιποι ήδη έχουν κλείσει το ραδιόφωνο...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή