Λαμπροφορά η ψυχή. Άμετρη η ευσπλαχνία Του. Από τα σκοτάδια της φυλακής του Άδου, ο Φωτοδότης μας πέρασε στο ανέσπερο Φως. Και από την πικρή σκλαβιά του νοητού Φαραώ, στην ελευθερία της γης της επαγγελίας. Σωσμός από τα κατώτατα της γης. Λύτρωση από τις αιώνιες αλυσίδες, από τα δεσμά του παμφάγου θανάτου. Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, Ιερότατο Πάσχα Κυρίου, καινόν άμωμον, τερπνόν! Απ τον θάνατο στη ζωή! Από την γη στον Ουρανό! Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας! Όσοι χθες συμπορεύθησαν στο Εκούσιον Πάθος με εκούσιο πόθο, όσοι συνετάφησαν αφού πρώτα συσταυρώθηκαν, σήμερα συνεγείρονται και γίνονται Θεόπτες, ζουν στο απρόσιτο Φως το Αναστάσιμο. Θα δουν τον Χριστόν Εξαστράπτοντα, γλυκά να τους λέει το Χαίρετε! Θα αισθανθούν την καθολική τούτη χαρά, να απλώνεται παντού, στα εν Χριστώ έμψυχα και σε όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα και άλογα. Ουρανός και γη ευφραίνονται!Ορατός και αόρατος κόσμος συνεορτάζει! Μια η αιτία! Η μοναδική τούτης της ευφροσύνης, τούτης της πίστης, της μόνης αληθινής και αιώνιας: Χριστός γαρ εγήγερται! Μεθύσι νέο, καινό, σαν το πιοτό που έσταξε από της αφθαρσίας την πηγή, το κενό μνημείο του Αναστημένου Ναζαρηνού, που παντοδύναμος ηγέρθη! Του θανάτου η νέκρωση. Του Άδη η καθαίρεση! Ολόχαροι υμνούμε τον Αίτιον! Τον μόνον Ευλογητόν των Πατέρων, Θεόν και Υπερένδοξον! Εορτών Εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων! Και μια υπόσχεση άγκυρα ελπίδας, στον Ουρανό ριγμένη. Μέχρι τερμάτων αιώνων Χριστέ, μας υποσχέθηκες να είσαι σιμά μας!
Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν. Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη, στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο λυτρωτικό εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου! Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό, δυο μάτια-βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν ανείπωτη αναστάσιμη χαρά, από μια πολυβασανισμένη Γραία, της ζωής δουλέυτρα, κυρτωμένη με το τσεμπέρι, που δεν έμαθε ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως. Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς, όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα λάβει το παράγγελμα: Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη, στους πατέρες στο κοιμητήρι! Και αυτός θα πάρει το φανάρι, που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι. Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή την κρύπτη και θα τους πεί: Χριστός Ανέστη αδέλφια μου! Και κείνοι θα του απαντήσουν: Αληθώς Ανέστη!..."
Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν. Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη, στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου, στο λυτρωτικό εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου! Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό, δυο μάτια-βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν ανείπωτη αναστάσιμη χαρά, από μια πολυβασανισμένη Γραία, της ζωής δουλέυτρα, κυρτωμένη με το τσεμπέρι, που δεν έμαθε ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως. Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς, όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα λάβει το παράγγελμα: Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη, στους πατέρες στο κοιμητήρι! Και αυτός θα πάρει το φανάρι, που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι. Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή την κρύπτη και θα τους πεί: Χριστός Ανέστη αδέλφια μου! Και κείνοι θα του απαντήσουν: Αληθώς Ανέστη!..."
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από σειρά 5 εκπομπών με τίτλο:
"Από την Ανάσταση ως την Ανάληψη" Πεντηκοστάριο 2025