Τεσσαρακοντάκις Σαράντα …( Άγιοι Σαράντα Μάρτυρες)

Γυμνωμένα κορμιά μέσα στην παγωμένη λίμνη του Παραδείσου. Το ψύχος του χειμώνα τα τυλίγει. Ο Ουρανός με δεσμίδες φωτός τα λούζει. Σαράντα ζευγάρια ποδιών ακουμπούν στον πυθμένα της, πάνω απ την ρωγμή της αβύσσου την αρνησίΧριστη. 

Λιώνουν τους  φθονερούς σκορπιούς και τα δόλια φίδια, 

με τις μαγευτικές φωνές των σειρηνών, που τους καλούν να βγουν απ την κρυσταλλωμένη  Εδέμ...

Ένας δεν αντέχει και παρασύρεται ο ταλαίπωρος, ο παραπεσών…
Τον έπνιξε αμέσως η αισχύνη…

Το όνειδος δεν υπομένεται…Τώρα στα αλήθεια γυμνώθηκε και εξεβλήθη απ την τρυφή και την άληκτη χαρά… 

Αγριεύουν τα παμπόνηρα φωνακλά  ερπετά που πριν εκείνος φίμωνε… Κάποιος πρέπει να πάρει τη θέση του. 

Ο φύλακας βγάζει τη στολή του! Με προθυμία γυμνώνεται! Εκών παίρνει τη θέση του δειλού!

 Ο Αγλάιος πλέον στο μαρτυρικό πλήρωμα! 

Ώρες κυλούν σαν το αίμα αργά…Μελανιασμένα τα ηρωικά κορμιά…-Θάρσει Δομετιανέ αδελφέ μου, Ηλιανέ, Ευτύχιε, Σμάραγδε, Φιλοκτήμονα! Θα στείλει άγγελμα ο Κύριος με απεσταλμένο, τον ίδιο της Γεθσημανής για να σας ενισχύσει! Να, έφτασε! To θρόισμά του ακούστε,  Ξανθία, Αέτιε, Μελίτονα, Ακάκιε , Αλέξανδρε, Σεβηριανέ! 

Θαρσείτε, θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο! 

Για σας το λέει τους  μαθητές του που μ΄ αυταπάρνηση τον ακολουθείτε,  για σας Ηλία, Ησύχιε, Φλάβιε, Γοργόνιοι και Κάνδιδοι  ομώνυμοι, Ουαλέριε, Ουάλη, Πρίσκε, Σακέρδονα,  Εκδίκιε, 

Ευνοϊκέ, Δόμνε, Ιωάννη!

 Τον ακούτε ; Φωνάζει! Έρχομαι προς υμάς! Πιστοί άχρι θανάτου! Βιβανέ, Θεόδουλε, Χουδίονα, Νικόλαε, Ηράκλειε, Λυσίμαχε μην αποκάμνετε! Η λύπη και το μαρτύριο  υμών εις χαράν γενήσεται! Κύριλλε, Κυρίονα, Κλαύδιε, Αθανάσιε, Αγγία, Σισίνιε και Γάιε  και συ γενναίε Αγλάιε, νέο μήνυμα τώρα σας στέλνει! 

Φλογώνει  τούτο τις καρδιές που αναθαρρούν και θερμαίνονται αφύσικα! Εκείνες είναι τώρα που το φωνάζουν! Κι ακούγεται απ της Σεβαστείας τα μαρτυρικά τα μέρη στα πέρατα τούτου του κόσμου!

Δριμύς ο χειμώνας, αλλά γλυκός ο πανόλβιος Παράδεισος! Αλγεινή η πήξις μα ηδεία η πανάρετη ανάπαυση! 

Κοιμηθείτε τώρα Άγιοι!  

Την γύμνια σας πλέον σκεπάζει η Θεοΰφαντη στολή! Αθανασίας, Ζωής στεφάνι φορά ο Άγγελος στα γερμένα κεφάλια σας! 

Κοιμηθείτε Άγιοι τεσσαράκοντα! 

Πάντα μες στο Τριώδιο,  η θαρσαλέα φωνή σας, θα αναζητά τους τεσσαρακοντάκις σαράντα μιμητές σας…  

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

και από το βιβλίο:

Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν. Έκδοση -Αποκλειστική διάθεση : Ιεραποστολική Ορθόδοξη Χριστιανική Συναλληλία Πρόμαχος Ορθοδοξίας.

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 12 -τελευταίο

 

Ψάχνει ο Κύριος αφορμή για να δικαιολογήσει

Στο πλάσμα του το αγαπητό κρίμα να μην λογίσει…

Υπομονής η αρετή την πίστη θεραπεύει

              Άσπλαχνη κάνει  οικτίρμονα,  το άγριο ειρηνεύει!

Σαν χείμαρρος τα λόγια του , με αφοβιά ελέγχουν

Του μοναχού τα ρήματα τη νήψη  περιέχουν!

Επιστροφή απ τον Άθωνα στου δελφινιού τη ράχη!

Βοήθα Πορταϊτισσα να μην χαθεί η  μάχη!

Μάνα μου Προστατεύουσα  ευχαριστώ σε πάλι

Που έστειλες λέξεις να οδηγούν στου Υιού Σου την αγκάλη…

Απ το θρονί σου ευλόγησε οι μνήμες  να σε υμνούνε,

χάρη να λάβουν από σε, ποτέ να μην σβηστούνε  …

Στο κελί-σύννεφο  των Καρυών λίγο πριν τον εσπερινό συνεχίζουμε να ακούμε τα σοφά λογάκια του ταπεινού Γέροντα… -Ξέρετε παιδιά μου, ένας άνθρωπος που μπορεί και δεν τηρεί την κεκανονισμένη νηστεία αμαρτάνει! Και το άλαδο να μην το χαλάτε αν μπορείτε να αντέξετε και έχετε ευλογία του πνευματικού! Ξέρετε,  ο  Κύριος  τόσο πολύ αγαπά τον άνθρωπο που ψάχνει συνεχώς να βρει έναν λόγο για να τον υπερασπιστεί! Να τον δικαιολογήσει…Γι αυτό δίνει σε εκείνον τον άνθρωπο που μπορεί και δεν νηστεύει,  μια αρρώστια, μια αιτία δηλαδή, ώστε να τρώει έπειτα δικαιολογημένα ως ασθενής! 

Δεν τα κατανοούμε όλα αυτά όμως! Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η μη τήρηση της νηστείας, μας βλάπτει…Νομίζουμε ότι αρρωσταίνουμε  μόνο από κληρονομικότητα  και από χίλιες δυο άλλες αιτίες…Και τη νηστεία δεν την σκεφτόμαστε καθόλου… Αμελητέα υπόθεσις…Και λέμε μετά για τα εξερχόμενα και άλλα τέτοια που διόλου δεν στέκουν…Παρανοούμε και παραμορφώνουμε τα λόγια του Κυρίου…Να έχετε λοιπόν υπομονή και να διδάσκετε με το βίωμα τα παιδιά σας! Να μην είσαστε Θεοί εσείς για εκείνα τα καημένα ! Να βάζετε πάντα μπροστά τον Χριστό! Όταν σας ζητούν κάτι, μην τους το δίνετε αμέσως ακόμα κι αν το μπορείτε…Πάρτε τα από το χεράκι και πηγαίνετε να γονατίσετε μπροστά στο εικονοστάσι και στον Δεσπότη Χριστό μας! Να καταλάβουν πως όλα είναι δικά Του δώρα, ακόμα και τα πιο απλά τα πιο καθημερινά!

Μεγάλο εφόδιο η υπομονή παιδιά μου! Σπουδαία αρετή! Ήταν πριν από είκοσι –εικοσιπέντε χρόνια  σε μια πόλη εδώ  στα βόρεια, ένα αντρόγυνο νέων Μουσουλμάνων. Ο άνδρας κάποια στιγμή έδωσε ο Κύριος να φωτιστεί και να γίνει Χριστιανός. 

Η γυναίκα του απελπίστηκε…Πήγε στον ιερέα τους και ρώταγε να δει τι θα κάνει . Και εκείνος της είπε: -Θα σταματήσεις να του φτιάχνεις φαγητό και κάθε βράδυ την ώρα που θα τον βλέπεις να προσεύχεται, θα πηγαίνεις να γεμίζεις έναν κουβά με κρύο νερό και θα τον πετάς πάνω του! Έτσι και έκανε! Δεν ξαναμαγείρεψε ποτέ για τον άντρα της και κάθε βράδυ τον έκανε μούσκεμα με τον κουβά, την ώρα που τον έβλεπε να γονατίζει! Εκείνος ατάραχος! Δεν της μίλησε ποτέ, δεν της παραπονέθηκε καθόλου! Ούτε έφυγε απ το σπίτι! Συνέχιζε να προσεύχεται και μόλις τελείωνε, πήγαινε και έβγαζε τα μουσκεμένα του ρούχα και φόραγε αμίλητος τα στεγνά που είχε έτοιμα ήδη! Ξέρετε πόσο κράτησε αυτό το μαρτύριό του; Δυο χρόνια ολάκερα! Και ένα βράδυ την ώρα της προσευχής , πάει η γυναίκα του και γονατίζει κλαίγοντας δίπλα του και του λέει : -Θέλω και εγώ να γίνω Χριστιανή! Ό, τι και να ναι αυτό που πιστεύεις,  για να σου δίνει τόση υπομονή και τόση αγάπη , θέλω να το ασπαστώ και εγώ! 

Και έγινε και εκείνη Χριστιανή και έπειτα κάνανε και 3 αγόρια! Το πρώτο μάλιστα το είπανε Αρσένιο  αφού το βάφτισε ο Γέροντας Παϊσιος! Και έρχονταν ο πατέρας μαζί με τους γιούς στην Παναγούδα που ακόμα ήτανε ο Άγιος  και θαύμαζε ο Παππούς την αγνότητα των παιδιών! Κάποτε που είχαν έρθει τους λέει :-Πάρτε λουκουμάκι ευλογημένα! Και του απαντά το μεγάλο παιδί :-Πρώτα προσκύνημα και ύστερα λουκούμι Γέροντα!  Κανένας δεν μου είχε απαντήσει έτσι! έλεγε ύστερα ο Άγιος! 

Κλείνω τα μάτια μου, προσπαθώντας να φυλακίσω όσα ρήματα ζωής αιωνίου αποτυπώθηκαν στα τόσο μεστά λόγια του Γέροντα.

Τα ξαναανοίγω μπροστά στην Αγία Παρασκευή, στο Θεολόγο Άγιο Γρηγόριο, στην Αγία Άννα , στον Άγιο Αλύπιο και στην Αγία Αναστασία την Φαρμακολύτρια. Χορεία Αγίων που θαυμάστωσαν τον Κύριο , βαλμένοι δίπλα –δίπλα στο καθολικό της Κουτλουμουσίου. 

Καθόμαστε έπειτα έξω από την τράπεζα και περιμένουμε τον αγαπημένο μας πατέρα Γ. να μας συναντήσει. Παρατηρώ την ξυλόγλυπτη παράσταση των Φρουρών Αρχαγγέλων. Πάντα στο Όρος θα υπάρχει κάτι, που να μιλήσει για πρώτη φορά μέσα σου! Ακόμα και εδώ που τόσα χρόνια χωρίς διάλειμμα αξιωνόμαστε να έρθουμε! Το ίδιο συμβαίνει και με τις αγιογραφίες, στην είσοδο της Φοβεράς Προστασίας! Ασύλληπτης ωραιότητας και μηνυμάτων αποκαλυπτικών! Έρχεται ο πάτερ…Σουρουπώνει έξω και καθόμαστε υπό των φως των καντηλιών στα μεγάλα καθίσματα του εξωνάρθηκα…

Το μεγάλο κρεμαστό ρολόι ηχεί και μετρά  ασταμάτητα… Εκείνος δεν κάνει προλόγους! Ως συνήθως ξεκινά με ουσία …

-Μας καταστρέφει η πολυποίκιλη άγνοιά μας! Αδελφοί μου  είμαστε ευεργετημένοι ως Ορθόδοξοι Έλληνες Χριστιανοί … Είμαστε ο νέος περιούσιος λαός του Κυρίου ! Πολιτογραφούμεθα στη Βασιλεία του Θεού μέσω του Αγίου Βαπτίσματος! Αλλά πως το καταντήσαμε το Άγιον Βάπτισμα! Κοσμικό πέρα για πέρα, με αναδόχους που δεν γνωρίζουν ούτε πως διαβάζεται το σύμβολο της Πίστεως! Χωρίς μυστηριακή ζωή και πλήρη άγνοια! Δεν έχουμε παιδιά πνεύμα μαθητείας ! Να μαθητεύσουμε πάνω στο συναξάρι.Είναι στο σήμερα οι Άγιοι! Δεν πάλιωσαν , ούτε ξεπεράστηκαν! 

Σαν τον Χριστό μας!  Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας. Μόνο από εκεί θα μάθουμε για τις αλήθειες της πίστης και το κυριότερο θα πληροφορηθούμε για τις μεθοδείες του σατανά! Άλλη άγνοια αυτή! Αγνοούμε την ύπαρξη του Αοράτου Πολέμου όπως τον αποκαλούσε ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Νήψεσθε, γρηγορήσατε, αγρυπνήσατε! Λέων ορυόμενος ο διάβολος! Θυμηθείτε πως το λέει ο μέγας Απόστολος Παύλος: Ενδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις….Θυμηθείτε και την Κυριακή της Τυρινής! Τω εχθρώ αντιμαχησόμεθα!

Εδώ όμως έρχεται και η άλλη ολέθρια άγνοια. Αμφιβάλλουμε για την ύπαρξη του Θεού, της ψυχής…Τίποτα δεν υπάρχει! Γι αυτό μας κυβερνούν οι άθεοι! Αφού κατά τον λαόν σου έχεις και τον αρχηγό σου! Αν είχαμε εμείς πνευματική ζωή,  θα αντικατοπτριζόταν πάνω μας η χάρη του Παναγίου πνεύματος! Μα εμείς θέλουμε να σωθούμε όπως μας αρέσει! Μόλις πας να μάθεις οδήγηση, λες στον δάσκαλο θα σου πω εγώ πως θα οδηγώ; Όχι βέβαια, τον ακούς ευλαβικά σε ό, τι θα σου πει , για να μάθεις κάποτε να οδηγείς! Αλλά τον Θεό θέλουμε να τον συμμορφώσουμε με το θέλω μας! Λες και δεν υπάρχει δοσμένος υπ ' Αυτού ένας …πνευματικός κώδικας!

Ακούμε τον χειμαρρώδη  λόγο του Αγιορείτη Μοναχού που άμεσα και ανεξωράιστα  ελέγχει και αφυπνίζει. Μνημονεύει όπως πάντα μεγάλες μορφές Αρχιερέων. Τον μακαριστό Νικόλαο Χαλκίδος που η κάρα του ευωδιάζει εκεί στη Βάθεια …τον Σιατίστης μακαριστό Αντώνιο και πολλούς άλλους …-Οι σύγχρονοι Ιεράρχες πρέπει να αποκτήσουν το γενναίο φρόνημα των 3 Ιεραρχών! Πάντα εις τύπον Χριστού.Να μην φοβούνται να ελέγξουν. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τίποτα δεν υπολόγισε!  Δεν τον ένοιαξε να χάσει τον πατριαρχικό του θρόνο, να εξοριστεί…Τέτοια Αγιότητα βίου θέλει ο Χριστός μας! Να έχει λόγο ο Αρχιερέας! Να χρησιμοποιεί τη ράβδο του! Να μην καταντά εκείνη διακοσμητική! Να ναι πότε στήριγμα και βακτηρία και πότε βαριά και παιδαγωγική σε όσους κακοδοξούν, αθεούν και Θεομαχούν! Γιατί διαφορετικά θα ισχύσει αυτό που σημειώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος: …όστις δεν ομολογεί Χριστό εν σαρκί εληλυθότα είναι υιός  και σύμμαχος του αντιχρίστου!

Είναι τετυφλωμένος ο λαός μας! Και σας Έλληνες έχουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης! Πληγές Φαραώ είναι αυτές που δεχόμαστε! Εκμοντερνιστήκαμε με τους Ευρωπαίους στο πνεύμα της Αθεϊας…Ξέρετε γιατί πήρε νωρίς ο Κύριος τον Γέροντα Παϊσιο τον παππού μας; Γιατί αν ζούσε σήμερα ποιος θα άκουγε τους λόγους του; Σήμερα οι λόγοι του ακούγονται, αναπαύουν, φωτίσουν  και σώζουν!  Ψάχνει ο Κύριος το φιλότιμό μας! Παραχωρεί τα μαρτύρια του σύγχρονου ανθρώπου. Το πρώτο της συνειδήσεως, με μια συκοφαντία ας πούμε όπως στον βίο του Αγίου Νεκταρίου και της ασθένειας έπειτα…Βλέπετε πόσο υποφέρει ο σύγχρονος άνθρωπος…Αυτοί που θα μαρτυρήσουν στο σήμερα παιδιά θα είναι οι μεγαλύτεροι Άγιοι όλων των εποχών! Έτσι έλεγε ο Άγιος Παϊσιος! Γιατί θα το κάνουν με ενυπόστατο τον αντίχριστο! Δεν ξέρουμε πότε θα έρθει βέβαια, ούτε αν έχει γεννηθεί...

Ο Θεός δεν θ αφήσει όμως τους γνήσιους δούλους Του! Αρκεί να έχουμε εμείς νήψη και πνευματική ετοιμότητα ! Θα μας βοηθά πάντα η Παναγία μας! 

Εδώ έχουμε την Φοβερά Προστασία,που πόσες φορές δεν αξιώνονται να την βλέπουν οι ταπεινοί Γεροντάδες! Κάθε βράδυ περνά απ τα κελιά… Την έβλεπε συνέχεια ο Άγιος Παϊσιος και το έλεγε στους Πατέρες μας! Ξέρετε παιδιά , μετά τον θάνατό μας θα καταλάβουμε πόσο τεράστιο και σωτήριο είναι το μεσιτευτικό έργο της Παναγίας μας! Η παρακλητική Της πρεσβεία! Θυμηθείτε τον Δεκαπενταύγουστο στην ενάτη ωδή : Σώζεις αεί Θεοτόκε την κληρονομίαν  σου!  Εγγυάται η Παναγία! Εγγυάται η Πορταΐτισσα! Όσο υπάρχει δεν θα λείψει το έλεος από τον κόσμο! Όταν εξαφανιστεί η εικόνα της λένε οι Πατέρες , σε 3 ημέρες το Όρος θα βυθιστεί για να μην το πατήσει ο Αντίχριστος… Πέρασαν ώρες συντροφιά με τον ακούραστο πατέρα Γ. στο Κουτλουμούσι . 

Η ψυχωφελής μας συνεύρεση συνεχίστηκε στο Αρχονταρίκι του 2^ου ορόφου που πόσες αναμνήσεις κάθε φορά μας ξυπνά! Έφερε και βιβλία ο Γέροντας και μας διάβασε λόγους αφύπνισης του Αγίου Παϊσίου, αλλά και ουράνια μηνύματα που είχε σταχυολογήσει ο πολυσέβαστος Γέροντας Συμεών Κραγιόπουλος, που πριν μόλις λίγο καιρό είχε κοιμηθεί!

Γλυκός ο σύντομος ύπνος μας ως το ξημέρωμα. Το όνειρο του Παραδείσου δεν το ξυπνά κανένα φως ημέρας, δεν το διακόπτει κανένας ήχος αυτής της γης …Μια τελευταία ματιά στο μολυβοσκέπαστο καθολικό. Μια στερνή προσκύνηση στην φοβερά Προστασία και στο εικόνισμα του Αγίου Παϊσίου του Κουτλουμουσιανού. 

Πως περηφανεύονται οι ταπεινοί για τους Ουρανομύστες προγόνους τους! Φορτωμένοι παίρνουμε τον δρόμο για τις Καρυές. Βιαστικά και αγχωμένα περνάμε μπροστά από  την αυλή του κελιού του Αγίου Νικολάου και του Γέροντος Ιούστου. Πάνω στον ξύλινο φράχτη , τα τελευταία μηνύματα του φετινού μας ταξιδιού , εκ του Ιερού Χρυσοστόμου: Ο Θεός δημιούργησε 2 κόσμους .Ο ένας παρών, ο άλλος μέλλων. 

Ο ένας αισθητός, ο άλλος υπεραισθητός. Ο ένας υποστατικός , ο άλλος ασώματος. Τον έναν τον βλέπουμε εμπειρικά, τον άλλον με την πίστη. Τον έναν τον έχουμε στα χέρια , τον άλλον στις ελπίδες. Τον έναν τον έταξε για αγώνα, τον άλλον για βραβείο. Ο ένας συντροφεύεται με αθλήματα, με πόνους με ιδρώτες και ο άλλος με στεφάνους, επαίνους και αμοιβές. Ο ένας είναι πέλαγος και ο άλλος λιμάνι. Ο ένας σύντομος και ο άλλος αθάνατος! Φαίνεται ο χρόνος μέχρι τη Δευτέρα παρουσία πολύς;

Δεν είναι! Έτσι λέει το χρονόμετρο του Θεού !  Τρέχω για να προλάβω τους υπόλοιπους! Χαλασμένο το ταχύπλοο με το οποίο από καιρό είχαμε κάνει κράτηση για την έξοδό μας! Χαμογελάμε αφού γνωρίζουμε πως είναι για καλό! Τα δελφίνια που κολυμπάνε έπειτα από λίγες ώρες  δίπλα στο κατάμεστο αργό καράβι , μας  το πιστοποιούν! Γίνονται αφορμή για να γνωριστούμε με μια ευλογημένη παρέα Αιτωλών αδελφών μας  προσκυνητών! Αρχηγός τους ο παπά Λεωνίδας απ την Παλαιομάνινα, στο ευλογημένο Ξηρόμερο  . Υπερπολύτεκνος , του Παραδείσου ονειρευτής, του Αγίου Βασιλείου ταπεινός διάκονος ως Λαϊκός , τώρα στην ωριμότητα της ψυχής του, της Αγίου Θυσιαστηρίου υπηρέτης και δούλος πιστός! Άσπρα γένια τα στολίδια του, μαυρόρασα τα ντύματά του. 

Λεβέντικη η μορφή του, σαν παιδιού η καρδιά του!   Λεπτά μετρημένα ως την Ουρανούπολη κράτησε η συνάντησή μας. Όσο κράτησε και ο χορός των δελφινιών που μας ξεπροβόδισαν. Όσο άντεξε και ο Άθωνας να κρατηθεί στον ορίζοντά μας.Αγκαλιαζόμαστε και δίνουμε υποσχέσεις, που μόνο ο Κύριος γνωρίζει αν ποτέ θα πραγματοποιηθούν. Μα υπάρχει κι ο Ουρανός.

 

Και εκεί το γαλάζιο δεν σώνεται! Και ο Άθωνας δεν μικραίνει. Και οι αγκαλιές δεν κλείνουν! Και η ψυχή  ποτέ δεν καθεύδει. Άγρυπνη και συνεχώς ορθρία θα αδημονεί για το πανηγυρικό μήνυμα του νεανίσκου εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου! Πάντα όταν τον φέρνω στο νου μου , μου θυμίζει Αγιορείτη …     

Τέλος και τω Θεώ η Δόξα.

Κείμενα -Φωτογραφίες   

Νώντας Σκοπετέας

Φεβρουάριος  2016 

  

Αφιερωμένο σε όλους τους ευωδιαστούς Γέροντες , τα μυρίπνοα άνθη του Αθωνικού Παραδείσου , τα ποτισμένα απ της Παναγιάς της Πορταϊτισσας  τα άχραντα χέρια .

Στον Θεοδόση,   που δεν σταμάτησε λεπτό να ρουφά τις Αγιορείτικες δρόσους και να τις κλείνει μέσα στης ψυχής του τους αποταμιευτήρες .

Στον Παναγιώτη , που με την χαρά του και το ανύστακτο πνεύμα του πάντα θα είναι απαραίτητο χρώμα στη ζωγραφιά του Αθωνικού μας  δρομολογίου  .

 Στον Μιχάλη ,  που  ξέρουμε όλοι ότι  έχει όλο και  πιο υγρά μάτια κάθε φορά που ξεμακραίνουμε . 

Στις οικογένειες ,στις συμβίες μας τις υπομονετικές   και στα σπλάχνα μας που μακάρι να μας πουν κάποτε , πως κάθε φορά που επιστρέφαμε γινόμασταν καλύτεροι μπαμπάδες .

Στην πολλάκις καθεύδουσα μα διψασμένη για τις ορθρινές αλήθειες  ψυχή μας  .

Είμαστε όλοι μεγάλοι αδελφοί !(Κυριακή του Ασώτου )

Ο μεγάλος αδερφός έκλαψε στην αγκαλιά του Πατέρα μόλις άκουσε τα σπαρακτικά εκείνα λόγια :   νεκρός ην και ανέζησε,  απολωλώς ην Και ευρέθη…

Ήρθε και κείνος ο ταλαίπωρος  εις εαυτόν και φώναξε δυνατά το ήμαρτον …

Και μπήκε ύστερα και έλαμπε  στη  γιορτή …Στο πλάι του Ασώτου .

Μαζί με Χερουβείμ  τραγούδησε  σε κείνο το αξημέρωτο το  πανηγύρι …

Κράτησε σφιχτά  τον αδερφό του και μείναν πάντα μαζί στην άκλειστη την αγκαλιά του Ουρανού …

Και έμειναν εκεί  μαζί με άλλους αμέτρητους , τάγμα ξεχωριστό…

Της μετανοίας χορός αγγελικός  …(απόσπασμα από παλαιότερο κείμενο με τίτλο : Ως τον άσωτον οικτίρμον ! ν.σκ.)

Ναι , ειν αλήθεια πως πολύ θα το θέλαμε έτσι να τελείωνε η γνωστή παραβολή ….Η ετυμηγορία για τον πρεσβύτερο αδελφό να είναι αθωωτική ή έστω στη δικαιοσύνη του Κυρίου μας να μέτρησαν κάποιες ελαφρυντικές περιστάσεις , όπως λεν οι Νομικοί . Η ειλικρινής δική του μετάνοια …Πριν την ετυμηγορία όμως σε μια δίκη , υπάρχουν κι οι αγορεύσεις . Αν το έγκλημα είναι βαρύ , υπάρχουν και ένορκοι που ακούν και σχηματίζουν γνώμη . Να λοιπόν μια ευκαιρία να αρθρώσουμε έναν λόγο , μια άποψη , όχι για βοηθήσουμε στην καταδίκη ή στην αθώωση , μα για να καταδείξουμε οτι στην «αξιόποινη» πράξη ή παράλειψη του μεγάλου αδελφού της παραβολής του σπλαχνικού πατέρα , υπήρξαν και διαχρονικά θα υπάρχουν αμέτρητοι συναυτουργοί , άμεσοι και ηθικοί συνεργοί …Ας θυμηθούμε εκείνο το ξέσπασμα προς τον Πατέρα. 

 -Όταν όμως ήρθε ο  γιός ΣΟΥ ! που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες , έσφαξες για χάρη του το σιτευτό μοσχάρι!  

Εκείνο το : ο γιός Σου …πόσες φορές δεν έχει ξεφύγει μέσα απ τα δικά μας έμμυσα και ακαθαρτώτερα χείλη …Πόσες φορές δεν έχουμε υπερτονίσει εκείνο το Σου πληγώνοντας ανείπωτα τον Πατέρα …Δεν λέμε ο αδελφός μου , που έπεσε , που παρασύρθηκε , που αμέλησε , που έσφαλε , που αστόχησε , που αμάρτησε …Αμάρτησε ο αδελφός Μου ! Όχι ο γιός Σου !

Μα εμείς καμιά σχέση δεν θέλουμε να έχουμε με τον γιό Σου !Μη μας λερώσει τάχα , τον ακηλίδωτο –ω του φαρισαϊσμού ! – λευκό μας χιτώνα …- Ο γιός Σου , που κατασπατάλησε την περιουσία σου με πόρνες ! Πόρνος κι αυτός , αλήτης , ανυπάκουος , Άσωτος ! Βγήκε η ετυμηγορία …Τι να μας πουν τα δάκρυα και τα πρησμένα μάτια του μικρού …Για πάντα τον καταδικάσαμε , αιώνια ! Χαμένο κορμί , χαμένη υπόθεση ! Για πάντα παραβάτης ,  εγκληματίας , δίχως δικαιώματα πλέον ! Ισόβια τα δεσμά του ! Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου !

Σκέφτομαι όλους εκείνους  που κυλίστηκαν στη λάσπη της πορνείας ,στα λερά  της σαρκολατρίας  , στον ρύπο της φιληδονίας …Όλους εκείνους τους αμέτρητους , που επί τόσα χρόνια αγκάλιαζαν εφάμαρτα το κορμί της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας …Όταν η Αγία στην έρημο του Ιορδάνη , με τα καυτά της δάκρυα και την ατελεύτητη στερεή μετάνοιά της , διέγραφε μια- μια από την μνήμη του σπλαχνικού Πατέρα , τις ανείπωτες και θλιβερές μαγαρισιές της ψυχής της , εκείνοι που κάποτε έστω παρέσυρε , συνέχιζαν να σκέφτονται  την Μαρία , ως την πιο μιαρή και πρόστυχη  γυναίκα που είχαν συναντήσει στο διάβα τους…Όταν η Αγία Μαρία η Αιγυπτία συναντούσε τον Όσιο Ζωσιμά , πατώντας πάνω στα Ιορδάνεια νερά , όταν αυτός εξομολογώντας την ανακάλυπτε το δυσθεώρατο μέγεθος της Αγιότητάς  της , όταν εκείνη η τρισμακάρια  γινόταν πρότυπο μετανοίας εις τους απεράντους αιώνες , υπήρχαν οι  αμέτρητοι κάποτε  εραστές της , που ακόμη , δίχως τον παραμικρό δισταγμό , την ελάχιστη επιφύλαξη , την λογάριαζαν για πόρνη ! Και την καταδίκαζαν με τεκμήρια αδιάσειστα , με μαρτυρίες και αποδείξεις ακλόνητες  στην αιώνια κόλαση ! 

Και έτσι έφυγαν κάποτε και εκείνοι οι αμέτρητοι από τούτη την πρόσκαιρη ζωή ! 

Και ανέβηκαν στον Ουρανό να πάρουν την δική τους θέση . Τι έκπληξη δοκίμασαν ! – Αυτή δεν είναι η Μαρία η πόρνη ; Αγία η Μαρία ; Κορυφαία στην χορεία Τους; Τόσα στεφάνια , τόσες τιμές ! Πόσοι άγγελοι γύρω της ! Λάθος κάναμε που την καταδικάσαμε ! Μα δεν ξέραμε ! Που να ξέρουμε …Κύριε πέμψον Λάζαρον…

Ο γιός Σου ! Η κόρη Σου ! Στα δύσκολά τους , στους σκοτεινούς τους καιρούς τους συννεφιασμένους , καμιά σχέση δεν θες να χεις μαζί τους ….Τι γυρεύεις εσύ με δαύτους; Τι μπορεί να σας ενώνει ;  Μην είναι ο Ένας , ο εύσπλαχνος και τόσο πληγωμένος Πατέρας; Πόσο τον πονάει εκείνο το ο γιός Σου …

-Μα τον είδα που  έκλεψε , που λήστεψε , που σκότωσε ! Κτήνος είναι , όχι άνθρωπος ! Δίχως συναίσθημα ! Χωρίς επιστροφή! Καταδικάστε τον ! Καταδίκασέ τον , Πατέρα !     

-Πόσα χρόνια έχεις να τον δεις ; Πόσον καιρό έχεις ν αντικρίσεις τα μάτια του ;

-Ούτε να τον δω δεν θέλω !

-Μα έχει αλλάξει ο αδελφός Σου ! Γύρισε στον εαυτό του ! Είναι άλλος άνθρωπος , καινός ! Φορά την  πρώτη του χιονοφεγγαρώφοτη στολή ! Ξανά ! Δάκρυα διαμάντια κυλούν από τα μάτια του! Έλα και συ παιδί μου να τον δεις !

-Δεν αλλάζει ο άνθρωπος σου λέω ! Υποκρισίες όλα τούτα ! Τεχνάσματα ! Κάθε φορά τα ίδια ! Ο γιός Σου , ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ! Δεν μπορώ να έρθω , δεν μπορώ να χαρώ , γιατί είμαι δίκαιος και πάντα ήμουνα σωστός ,  δεν αδίκησα , δεν έβλαψα κανέναν ! Σε τίμησα Πατέρα , σε σεβάστηκα ! Εντολή δική σου δεν παραβίασα ποτέ μου !  Τώρα λοιπόν με πνίγει το δίκιο ! Αυτός να πληρώσει ! Για την έκλυτη ζωή του ! Αυτό είναι το σωστό ! Δεν έρχομαι λοιπόν μέσα στο σπίτι !

-Ναι παιδί μου ! Πάντα φρόνιμος εσύ και υπάκουος , με τίμησες και με σεβάστηκες ! Τον νόμο που σου έδωσα τον τήρησες ! Την καρδιά μου όμως δεν την γνώρισες ποτέ ! Δεν εννόησες ποτέ σου την άμετρη αγάπη μου προς εσένα , τον αδελφό Σου , όλα μου τα  τεκνία ! Τι κι αν άκουσες τόσους μου λόγους , τόσα αιώνια ρήματά μου ! Μίλησα για το απολωλός πρόβατο και τη χαμένη δραχμή ! Ώτα ακουόντων ζήτησα στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας ! Να μ ακούσετε όμως από καρδιάς ! Να την σμιλέψουν αυτά τα λόγια μου τα αθάνατα ! Δεν σε θέλω μεγάλε γιέ μου , να σαι υπάκουος , φρόνιμος , πειθαρχημένος,  ευσεβιστής , θρησκευτικός , ηθικός , τυπικός …Σε θέλω παιδί μου αληθινά χαρούμενο , σπλαχνικό , οικτίρμονα , συγχωρετικό! –Έλα μέσα παιδί μου ! Αν δεν συγχωρέσεις , δε θα χωρέσεις και συ στην αγκαλιά μου !   

Αν τιμωρήθηκε στη δικαιοσύνη του Πατρός , ο μεγάλος υιός της παραβολής , πρέπει να τιμωρηθούμε όλοι μας ! Με πρώτο τον γράφοντα ! Γιατί ψευδεπίγραφα πιστεύουμε , νοθευμένα αγαπάμε , προσχηματικά συγχωρούμε !Φίλαυτα και συμφεροντολογικά σεβόμαστε τον Πατέρα ! Χαιρέκακοι είμαστε ! Δεν χαιρόμαστε μετά χαιρόντων και δεν κλαίμε μετά κλαιόντων ελαχίστων αδελφών …

Ψάχνουμε το κρίμα , στερούμε απ τον αδελφό μας την δικαιωματική προσδοκία στο έλεος του Πατέρα ! Διαστρεβλώνουμε , τσαλακώνουμε , περιφρονούμε στην πράξη ή στην παράλειψη το μέγα και φιλάνθρωπο μυστήριο της μετανοίας !

Μέσα από μια εξαγνιστική διάθεση αυτομεμψίας και ωφέλιμης για την ψυχή αυτοκριτικής , ομολογώντας την ιδιότυπη αυτή μορφή συναυτουργίας μας με τον Πρεσβύτερο Υιό , ας αναλογιστούμε πως  είμαστε όλοι μεγάλοι αδελφοί του ασώτου !

Υπάρχουν βέβαια και  αγιασμένες περιπτώσεις σπλαχνικών , αμνησίκακων  και συγχωρετικών μεγάλων αδελφών  . Αν κάποιοι αδικούνται μ αυτήν την γενίκευση , ας δεχτούν τη συγγνώμη  μου . Για τους υπόλοιπους που σαν κι εμένα δεν τα κατάφεραν όσο κι αν προσπάθησαν να καθρεφτιστούν σ αυτές τις φωτισμένες εξαιρέσεις , μια ευχή : Καλή και ειλικρινή μετάνοια να έχουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς :

Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως !

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 11

Τον έναν είπαν ποιητή ! Πολλοί  τον αγαπούσαν !

Τους γιάτρευαν τα λόγια του, του  πόνου τις ωδίνες!

Τον άλλον είπανε σοφό ! Τη γνώμη του ζητούσαν!

                       Μόλις σκοτάδι κάλυπτε του Ήλιου τις ακτίνες !

Μετρώ  αιώνες κι  ιάματα , στου Κυριακού το ημίφως

Την ικεσία μου ακουμπώ  στο ασημωμένο  στήθος !

Στο κοιμητήρι η σκιά κυπαρισσιού  απλώνει   

Και  του ασώτου το  σακί μετάνοια φανερώνει  !

Βίωμα θέλουν τα παιδιά , ομολογία πίστης !

Γενναίους δασκάλους με αίσθηση αποστολής υψίστης !

Το λίγο αγιάζει το φαΐ και το πολύ αναγκεύει

Των Μακκαβαίων η βιωτή   νηστεία μας κελεύει !

         

Προσκύνημα στο Κυριακό της Κουτλουμουσιανής σκήτης το θαυμάσιο και στον τάφο του Γέροντα Μωυσή  του Αγιορείτη ! Στον πηγαιμό , θυμάμαι και λέω στους υπόλοιπους ένα μικρό ποιηματάκι , που πριν  λίγο καιρό βγήκε απ την ψυχή μου , όταν ετοιμαζόταν ένα αφιέρωμα μνήμης  στον Γέροντα Γεώργιο Καψάνη και στον Μοναχό Μωυσή ! Κοιμήθηκαν με διαφορά μιας εβδομάδας ! Και οι δυο την πάνσεπτη και Αναστάσιμη  Κυριακή ! Και οι δυο σημάδεψαν τόσο την Αθωνική Ιστορία μα και  το φετινό μας ταξίδι. Έτσι  , είχε έρθει η ώρα να συνδέσουμε τις ολοζώντανες μνήμες τους. Λίγο πριν το μεσημέρι βρεθήκαμε έξω από το Κυριακό . Ο τεράστιος κυπάρισσος , αγέρωχος μέσα στην μοναξιά και την ταπείνωσή του , υποδέχεται με την αθάνατη  φυλλωσιά  και το θρόισμά του , σκεπάζει προστατευτικά  τα αγαπημένα παιδιά της σκήτης του , όταν εκείνα επιστρέφουν στη γη εξ ης ελήφθησαν .  Τώρα η αλώβητη σκιά του , πέφτει πάνω στο μνήμα του ποιητή Μοναχού . Αμέτρητες θα ναι οι λέξεις που θα βγήκαν από τα μέσα του Αγιορείτη ,  μόλις εκείνος για πρώτη φορά θα το πρωταντίκρισε . Αβίαστα βγαλμένες απ την τόσο ευαίσθητη καρδιά του , που δεν έπαψε στιγμή να χτυπά και να μιλά για τον Ποιητή του παντός . Σαν βάλσαμο πάνω στου πόνου τις πληγές τα λόγια του ποιητή λεξιπλάστη.

Πόνεσε όσο λίγοι και παρηγόρησε όσο ελάχιστοι . Το τάλαντό του , το πολλαπλασίασε σε μυριαρίθμητες σελίδες- παραμυθίες , σε λόγους που μίλησαν για το αληθινό νόημα του πόνου , σε εικόνες που αξεθώριαστες θα παραστέκονται παντοτινά δίπλα σε κλίνες ωδινών και βασάνων . Ο Μοναχός Μωυσής ήταν ένας σύγχρονος Ανάργυρος Ιατρός , που θεράπευσε μέσα απ την αλήθεια και την ομορφιά της πίστης μας χιλιάδες νοσούσες ψυχές . Γι αυτό και ήταν τόσο ταιριαστή η επιλογή του να εγκαταβιώσει στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος . Και έγινε το κελάκι του θεραπευτήριο , και τα μολύβια του ιατρικά εργαλεία και το μελάνι βότανο ιαματικό και οι λέξεις του ελιξίρια  ουράνια  και τα ραδιοκύματα που ταξίδευαν την αδύναμη φωνή του , ανάλγησης  στρωμνές ανακουφιστικές . Στεκόμαστε αμίλητοι μπροστά του . 

Τον ευχαριστούμε που αγάπησε τόσο τον Άθωνα , που τον υπηρέτησε αταλάντευτα , που τον ταξίδεψε παντού , που το μόνο που θέλησε ως αντίδωρο στον αλγεινό αγώνα του ,  ήταν το να φέρει ως  τιμητικό του προσωνύμιο το Αγιορείτης ! Τον ευγνωμονούμε που  μοιράστηκε το εράσμιο  Όρος του  με τον κάθε πονεμένο αδελφό του , ενί των ελαχίστων …

Ο νέος Μοναχός μας ανοίγει το Κυριακό για να προσκυνήσουμε . Το προσκυνητάρι του Αγίου Προστάτη , ασημωμένο δέχεται τις ικεσίες μας . Το πρόσωπο του Ιαματικού Αγίου , έχει μια απερίγραπτη ζωντάνια , μια πρωτόγνωρη θέρμη ! Μας χαμογελά και μας ευλογεί ! Τα θαύματα που οι Πατέρες έχουν να εξιστορήσουν είναι αμέτρητα ! Τα προσμαρτυρούν τα τόσα τάματα που κρέμονται από το στήθος του ! 

Μα και ο Άγιος Χαραλάμπης  που φρουρεί και που εδώ τιμάται όλως ιδιαιτέρως  και ο Άγιος Γεράσιμος ο νεομάρτυρας Μοναχός  , που τελειώθηκε υποφέροντας  για την πίστη μας , δεσπόζουν στο γλυκοφωτισμένο Κυριακό . Μπαίνουμε στο Ιερό . Εκεί , πίσω απ το Ιερό Βήμα , η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών και τα λείψανα πολλών  Αγίων . Προσκυνάμε τον Άγιο Αρέθα που μαρτύρησε υπέργηρος .Τον συμβούλεψαν  να λυπηθεί τους χρόνους του και να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου , διέπραξα πολλά αμαρτήματα. Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιωνίου ζωής. Τώρα μου προσφέρει ακόμα μια  τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης" Έτσι μαρτύρησε ο γενναίος αθλητής του Θεού Αρέθας . Μαζί και οι συν αυτώ μάρτυρες στις αρχές του 6^ου αιώνα . Χίλια πεντακόσια χρόνια μετά , μια ευωδία που κρατά από τότε απλώθηκε εκείνο το μεσημέρι στο Ιερό του Κυριακού . -Από πού έρχεται πάτερ ; ρωτήσαμε . -Είναι από τα λείψανα του Αγίου Νηπίου που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Αρέθα ! Ήταν στο μαρτύριο μαζί με την μάνα του . Της το πήραν απ την αγκαλιά και το πέταξαν στη φωτιά . Μόλις το αντίκρισε , έπεσε και εκείνη μέσα ! Ναι ! Ευωδιάζει συνεχώς το Άγιο Νήπιο! 

 

Τι σημασία έχει η ηλικία μπροστά στου Θεού το μέτρημα ; Ακόμα κι αν ζήσει κανείς τα 969 έτη του Μαθουσάλα ή τις ελάχιστες μέρες του νηπίου του Αρέθα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια του Θεού . Είναι μια απειροελάχιστη σταγόνα μέσα στον ωκεανό της ατελευτήτου ζωής . Αμάραντο , καλλίνικο στεφάνι αφθαρσίας  κοσμεί όλους τους μάρτυρες του Θεοσύλεκτου στρατού. Τους μικρούς και τους μεγάλους …-Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε και στο οστεοφυλάκιο της σκήτης ! Μπαίνουμε μέσα . Ειρήνη , γαλήνη , τάξη και σιωπή καρτερούσα την κοινή Ανάσταση , την αιώνια ένωση σωμάτων και ψυχών . Εκατοντάδες κάρες σκητιωτών μοναχών αγωνιστών , τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη . Λαμπερές και καθάριες , στραμμένες προς την Ανατολή , με τον μεγάλο ξύλινο σταυρό να τις ευλογεί  . 

Απέναντί τους  στοιβαγμένα με θαυμαστή επιμέλεια τα οστά των πατέρων . Στο διπλανό δωμάτιο η τελευταία κλίνη πριν το χώμα . Νεκροκράβατο το λένε , μα δεν ταιριάζει τίποτα το νεκρό εδώ μέσα . Εδώ φωλιάζει η αληθινή ζωή ! Νικήθηκε ο θάνατος ! Το τελευταίο στασίδι λοιπόν είναι αυτό ! Πριν η Αθωνική γη αγκαλιάσει τα αφιερωμένα σαρκία . Κοινό για όλους ανεξαιρέτως!  Όλοι τους ακούμπησαν  για λίγο πάνω του  ! Δεν φτιάχτηκε κανένα ιδιαίτερο για κάποιον  ! Και αγιάστηκε απ όλους ! Με τελευταίο τον Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη !  Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο …-Τι είναι αυτό πάτερ ; ρωτάμε .  –Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια  έγινε Μοναχός στη σκήτη μας ! Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος . Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος ! Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα  ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός ! Προσευχόμαστε γι αυτόν ! Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε !

Αφήνουμε πίσω μας την πανέμορφη  σκήτη και οδεύουμε  για Κουτλουμουσίου . Περνάμε σύντομα και από το πανέμορφο υψωμένο Κουτλουμουσιανό κάθισμα του Μοναχού Π. Όλο και κάτι νέο έχει φτιαχτεί κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε . Παίρνει την τελική του μορφή το δικό του ευλογημένο όνειρο ! Εκείνος πάντα φιλόξενος και θυσιαστικός , μετανίζει όλο για εμάς και για τον τόπο της κοινής μας αφετηρίας . Ευχόμαστε σύντομα να προσκυνήσουμε και σε Εκκλησία εντός του καθίσματος !  Έχουμε δυο ώρες περίπου μέχρι τον εσπερινό ! Αν και αρκετά κουρασμένοι,  αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε κι άλλο μέχρι το κελλάκι των Καρυών  , που τόσο πολύ μας αναπαύει . Ένα σύννεφο μοιάζει αυτό ,  που στέκεται πάνω απ τις ξερικές μας ψυχές και τις δροσίζει όποτε το διψάνε ! Χτυπάμε την πόρτα του και περιμένουμε τον τρισχαριτωμένο του Γέροντα. 

 Εκπλήττων τη οράσει , δροσίζων τοις ρήμασι εκείνος , μας υποδέχεται και ξεκινά να μας μιλά από ψυχής . Αγωνία μας κυριεύει να εγκολπωθούμε όσα θα ακούσουμε από το στόμα του . -Για τα παιδιά μιλήστε μας Γέροντα !

– Βίωμα θέλουν τα παιδιά ! Ομολογία πίστεως ζητούν απ τους γονείς τους . Στο σχολείο πλέον είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα!  Όχι πως δεν υπάρχουν άξιοι δάσκαλοι και σύγχρονοι Πατροκοσμάδες . Έχουμε και σήμερα συνεργασία ψυχής και Χριστού ! Ξέρετε υπάρχουν δάσκαλοι που αντίθετα με όσα τους προστάζουν οι σύμβουλοι και οι υπουργοί , εκείνοι ξεκινούν καθημερινά τη διδασκαλία τους διαβάζοντας στα παιδιά το συναξάρι της ημέρας  ! 

Και έχουν  μια ηρεμία και μια πραότητα ! –Δεν πρέπει να τους ξέρουμε αυτούς τους σύγχρονους Πατροκοσμάδες πάτερ;

-Κρύβονται ! Δεν διατυμπανίζουν το έργο τους ! Το καλό ξέρετε παιδιά μου δεν είναι φωνακλό ! Είναι ταπεινό , γι αυτό και μιλά σε πολλούς ! Και παίρνουν παράδειγμα τα παιδιά από τον δάσκαλο μα κυρίως απ το σπίτι τους ! Γιατί για πείτε μου , πως θα μάθει το παιδί να νηστεύει αν δεν νηστεύουν οι γονείς ; Σας έχω ξαναπεί πως είναι πολύ σημαντική η νηστεία! Είναι εντολή του Θεού ! Θεμέλιο της πίστης μας !  Η γιαγιούλα μου η συγχωρεμένη έλεγε : Το λίγο φαΐ αγιάζει ! Το πολύ αναγκεύει ! Μου λένε μερικοί πατεράδες που έρχονται εδώ πως είναι δύσκολο για τα παιδιά σήμερα να νηστεύουν ! Κι όμως υπάρχουν παιδάκια σήμερα μικρούτσικα που νηστεύουν ακόμα και το λάδι ! Ξέρετε γιατί; Γιατί βλέπουν  τον αγώνα των γονιών τους ! Και θέλουν να τους μιμηθούν τα ευλογημένα ! Πατάτες βραστές εσείς , πατάτες βραστές και εμείς ! Άλαδο εσείς , άλαδο κι  εμείς ! 3φ εσείς  … Φάβα , φακές , φασόλια κι εμείς ! 

Του σήμερα οι Μακκαβαίοι και η μητέρα τους Σολομονή ! Του σήμερα οι 3 παίδες : Ανανίας , Αζαρίας , Μισαήλ!  Δεν χαλούν την αγία νηστεία ! Δεν θέλουν να μιαροφαγήσουν στις Σαρακοστές , στις Τετάρτες , στις Παρασκευές …Μακάριοι ως ονειδιζόμενοι … Μέσα στο μαρτύριο και στην σκλαβιά δώσανε όλοι τούτοι τρανό  παράδειγμα εγκρατείας . Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η μη τήρηση της νηστείας μας εκδίωξε απ τον Παράδεισο !   Διά  βρώσεως εξήγαγε του Παραδείσου ο εχθρός τον Αδάμ …                                              ( συνεχίζεται με το 12ο και τελευταίο μέρος) 

                                              Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους