Ο Σταυροκόπος…(Διήγημα για παράΞενους που δεν πάγωσε η αγάπη τους...)

Σώσον με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος( Ψαλμ.11,2)

Άκουγε μικρός που ήτανε στα καφενεία του χωριού που είχαν πικάπ, ένα τραγούδι που τον έκανε να λυπάται …Ωραίο τραγούδι από τον υπέροχο «Δρόμο»…

Είχε μιαν απλή καρδιά και τον λέγαν Γιάννη …Τον φωνάζανε τρελό… Η απλή του η καρδιά πια δε θα στενάζει… Του την κλέψαν τα παιδιά για να κάνουν χάζι…

Ο τρελός ήταν ο τίτλος του …Ο Γιάννης με την κλεμμένη καρδιά έγινε τότε για αυτόν ένα πρόσωπο αγαπημένο, που αντανακλούσε στις μορφές όσων τρελών και περιφρονημένων αντίκριζε στο διάβα της ζωής του. Ένας δε από αυτούς, ήταν το πιο αναγνωρίσιμο πρόσωπο του μικρού τους χωριού, μια μορφή που κυκλοφορούσε συνεχώς στα καλντερίμια και στις ρούγες ολημερίς, με το φτωχό μα πάντοτε καθαρό του ντύσιμο και το ραβδί του το ακανόνιστο. Ήταν ο Μενέλαος ο Χωματιανός ο…τρελός παράξενος του χωριού, ο νεωκόρος της Κοιμήσεως, γνωστός με το προσωνύμι Σταυροκόπος… Όποτε και να περπατούσες στο χωριό, χειμώνα καλοκαίρι, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον συναντήσεις …Κι αν τον ρώταγες, όλο κάπου σου έλεγε πως είχε να πάει, ένα θέλημα του παπά να κάνει, κάποιον να συναντήσει στο τέρμα του δρόμου …Το παρατσούκλι του είχε βγει από νέος που ήταν, γιατί ο Μέλος ο Σταυροκόπος δεν σταματούσε ποτέ να σταυροκοπιέται…Δεν ήταν δα και εντελώς ανεξήγητη αυτή του η συνήθεια, γιατί στο χωριό τους κάθε γειτονιά έχει και το εκκλησάκι της και το προσκυνητάρι της …

Μα αυτό που όλους τους παραξένευε και τους έκανε να γελάνε μαζί του, ήταν το πόσες φορές εκείνος έκανε τον Σταυρό του, όχι μόνο όταν τον έβλεπαν με το ρασάκι του μέσα στην Εκκλησία αλλά και έξω παντού! Ειδικά τα καλοκαίρια στην μεγάλη πλατεία της Παναγίας, τον έβλεπαν να μην σταματά…για ώρα πολύ να σχηματίζει αργά πάνω του το σύμβολο που ζωή ποιεί… Και να σου τα κρυφόγελα και τα πειράγματα και να και τα μικρά παιδιά, να περνούν με τα ποδήλατα από μπροστά του και να μιμούνται τον τρόπο του και να σταυροκοπιούνται τάχατες και κείνα με ξεκαρδίσματα. Εκεί στην πεζούλα του μπάρμπα- Κώστα του καφετζή του αδελφού της μάνας του , κάτω απ την μεγάλη μουριά, που του άρεσε να πίνει απειρόκακος και χαρούμενος την πορτοκαλάδα του την κερασμένη, τον έβλεπε και αυτός πάντα και θυμόταν τους στίχους απ'το τραγούδι το παλιό το αγαπημένο και χαιρόταν που ο Μέλος ο Σταυροκόπος, είχε την καρδιά του αστένακτη και απαλλαγμένη από κάθε τι το γήινο και το μικρό.

Ήταν καλοκαίρι του Σωτήρος ανήμερα, πριν από μερικά χρόνια, προτού κοιμηθεί ο παράξενος τούτος άνθρωπος! Το παιδί μεγάλωσε! Φοιτητής πια στο Πανεπιστήμιο! Οδοντίατρος! Μόλις είχαν αφιχθεί απ την Αθήνα στο λατρεμένο τους χωριό και περπάτησε ανυπόμονα ως την πλατεία, που ήταν γεμάτη από τους συγχωριανούς του και τους πρωτευουσιάνους παραθεριστές! Ασίγαστος θόρυβος ζωής και τόσες αναμνήσεις να συνοδεύουν κάθε του ματιά! Πήγε και κάθισε στο καφενεδάκι το παλιό. Εκεί ο Μέλος, σταθερά στην πεζούλα του, σαν να μην πέρασε στιγμή από την τελευταία τους συνάντηση …Καταχάρηκε εκείνος που τον είδε! Τον αγκάλιασε και του φίλησε το χέρι! Ένιωσε τέτοιο δέος ο νεαρός! Και τέτοια αγάπη να τον πλημμυρίζει που τον συντάραξε… Τόσα χρόνια ποτέ δεν είχε κάτσει κοντά του να μιλήσουν πέραν των συνηθισμένων και τυπικών χαιρετισμών στα βιαστικά … Άρχισαν να κουβεντιάζουν και να λένε τα νέα τους! Όλο ενδιαφέρον ο Σταυροκόπος τον ρωτούσε για τις σπουδές του,τα αδέλφια του, τους γονείς του, την πνευματική του ζωή στην Θεσσαλονίκη …Και την ώρα που μιλούσε κοιτούσε έντονα ολόγυρά του και κάθε λίγο και λιγάκι ως συνήθως έκανε…τι άλλο; Τον Σταυρό του!

-Μέλο μου να σε ρωτήσω κάτι…χρόνια το θέλω μα δεν τολμούσα γιατί πίστευα πως θα σε πειράξει …

-Πες μου Αποστόλη μου…Αλίμονο, γιατί να πειραχτώ; Εσύ είσαι του Θεού παιδί! Από μικρό σε καμαρώνω και σένα και όλους σας! Είσαι ευλαβής! Πήρες απ τους γονείς σου αλλά και από τον παππού σου τον συγχωρεμένο τον Λυκούργο και την γιαγιά σου την Θεώνη την αγία ψυχούλα! Αχ, πόσο τους αγαπώ αυτούς μάτια μου ! Πάντοτε με τον καλό λόγο μαζί μου! Και πόσο με βοηθούσαν στα δυσκολέματά μου! Εύχομαι συνεχώς για την ανάπαυσή τους! Και λέω και στον παπά συνέχεια να τους μνημονεύει!

-Να, αυτό που όλο κάνεις τον Σταυρό σου, εμένα καθόλου δεν με ενοχλεί …ίσα –ίσα με αναπαύει …αλλά τόσα χρόνια που σε γνωρίζω δεν βαρυγγόμησες ποτέ που όλοι σε…κοροϊδεύουν και γελάνε μαζί σου;

-Να βαρυγγομήσω; Να χάσω τον μισθό μου βρε παιδί; Δεν έχεις διαβάσει το Ευαγγέλιο που μακαρίζει όσους τους κοροϊδεύουν για την χάρη του Χριστού μας; Θα σου πω λοιπόν και σε παρακαλώ να μην το πεις σε κανέναν, μέχρι που να μου πάρει την ψυχή ο Αρχάγγελος! Θέλω να μου το υποσχεθείς!

-Ναι Μέλο μου ! Στο υπόσχομαι!

-Ρίξε μια ματιά γύρω σου παιδί μου! Πόσοι άνθρωποι! Πόσες ψυχές! Πόσα μικρά παιδιά! Στο κέντρο ο Ναός της Παναγίας μας! Ο οίκος του Πατέρα μας! Η Εκκλησία που βαπτιστήκαμε που γευτήκαμε την γλυκάδα της πίστης μας, εκεί που κάποια στιγμή θα μας φροντίσουν στο στερνό μας μονοπάτι…Όλους αυτούς τους νοιάζομαι και τους αγαπώ και δεν με νοιάζει που με έχουν για τρελό και αλλόκοτο …Μόνο κάτι με στενοχωρεί, αλλά ποτέ δεν τους το λέω! Νιώθω χρόνια τώρα πως η αγάπη τους για τον Χριστό μας την Παναγιά και τους Αγίους έχει παγώσει! Και το ελάχιστο δεν κάνουν για να στείλουν πάνω ένα ευχαριστώ για όλα τα καλά που μας χαρίζει ο Πανάγαθος…Ούτε έναν Σταυρό παιδί μου! Ούτε έναν Σταυρό! Κάποτε λοιπόν, ήμουν πολύ νέος ακόμα το πήρα απόφαση…

-Τι αποφάσισες Μέλο μου;

-Ρίξε μια ματιά γύρω σου παιδί μου! Πόσοι άνθρωποι! Πόσες ψυχές! Αυτό που δεν κάνουν…κάνω …Τους παρατηρώ έναν–έναν…Και για όποιον αδιάφορος δεν κάνει τον Σταυρό του που ζυγώνει στον οίκο του Θεού, τον κάνω εγώ το σταυροκόπημα για εκείνον, τον αναπληρώνω και παρακαλάω τον Κύριο να τον λογαριάσει στον δικό του τον μισθό… Έτσι κι όταν συναντώ κάποιον στον δρόμο να περνάει από τα ξωκκλήσια μας και τα προσκυνητάρια μας! Κατάλαβες τώρα; Σου φαίνεται τρελό; Για την αγάπη του Χριστού ! Μην πεις σε κανέναν τίποτα! Μου το υποσχέθηκες! Άντε πάμε στην Παναγία να συμπληρώσουμε λαδάκι στα καντήλια!

Προχώρησε ο Μενέλαος ο Σταυροκόπος κάνοντας τον Σταυρό του για όποιον νιόφερτο συναντούσε να έρχεται προς το μέρος του. Τον ακολούθησε κατασυγκινημένος , χωρίς να μπορεί να αρθρώσει κουβέντα! Στην απέναντι είσοδο της πλατείας έμπαινε εκείνη την στιγμή η Ρεβέκκα και ο Νίκος με τα 6 τους παιδιά! Ασυνάντητη η ευλάβεια αυτής της ευλογημένης φαμίλιας! Έκαναν όλοι τον Σταυρό τους! Τον κοίταξε με νόημα και αγάπη ο…τρελός…Μια φορά μόνο τότε σταυροκοπήθηκε και άνοιξε την πόρτα της Παναγίας ψιθυρίζοντας…Εἰσελεύσομαι εἰς τὸν οἶκον σου, προσκυνήσω πρὸς ναὸν ἅγιόν σου ἐν φόβῳ σου Κύριε…

Νώντας Σκοπετέας

 Εις μνήμην Π.Σ

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί"( εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και  την εκπομπή με τίτλο : Πάγωσε η αγάπη

 

Στην αυλή του παπα Ευθύμη… (Θύμησες από μια πολυόμματη και ταπεινή αφιερωμένη ψυχή )

...Στις 2 τη νύχτα είχαμε συναποφασίσει έγερση .

Εμείς οι πέντε μαζί με τον Απλού και τον καλοκάγαθο Δημήτριο τον συνοδοιπόρο του . Για αυτό εξάλλου μείναμε στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης έξω από την πύλη , για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε πολύ πριν το άνοιγμά της για τα μέρη της κάτω Καψάλας και το κελί του παπά Ευθύμη και της συνοδείας του . Ένα από τα πιο γνωστά καταφύγια δεομένων , ένα από τα πιο ενεργά εργαστήρια υπομονής και αγάπης του Άθωνα ! Ο Γέροντας όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή «εξαφανίζεται» επί μακρόν για ησυχία και προσευχή .

Ήταν από τις τελευταίες μέρες που θα μπορούσαμε να τον δούμε από κοντά και να του μιλήσουμε . Το ίδιο όμως γνώριζαν και σχεδόν όλοι οι επισκέπτες προσκυνητές στα μέρη πέριξ των Καρυών . Γι αυτόν τον λόγο και για να προλάβουμε έστω για λίγο τον παππούλη θα έπρεπε να ήμασταν από πολύ νωρίς έξω από την πόρτα του κελιού ! Ξεκινήσαμε λοιπόν στην πιο γλυκιά Φθινοπωρινή νυχτιά που έμοιαζε μέρα , με ένα έκπαγλο φεγγάρι να οδηγεί τα βήματά μας στον χωμάτινο δρόμο . Πετάμε από χαρά ! Πρώτη φορά σε νυχτερινή πτήση σε… αεροδιαδρόμους Αθωνικούς . Μετά από μισή ώρα βρήκαμε τον χαρακτηριστικό Σταυρό στον βράχο και το μονοπάτι που σχεδόν αμέσως μας οδήγησε έξω από την πόρτα του κελιού ! Το Σταυρονικητιανό κελί της Αναστάσεως του Κυρίου ! Μια από τις αστείρευτες ξεδιψαστικές κρήνες του Όρους ! Εκεί έξω από τον ξύλινο φράχτη , ήδη βρίσκονταν συγκεντρωμένοι 10 άνθρωποι που περίμεναν !

Ένας είχε κοιμηθεί εκεί από τις 11 το βράδυ !  . Βολεύτηκε όπως -όπως πάνω σε κάτι κούτσουρα για δυο ώρες περίπου ! Έπειτα από λίγο γύρω στη μία , ήρθαν οι Καβαλιώτες συνοδοιπόροι που διανυκτέρευσαν επί τούτου στις Καρυές στο πανδοχείο που λειτουργεί , για να μην δεσμεύονται από τα ωράρια των Μονών . –Είχαμε έρθει και πέρυσι ! Περιμέναμε πάνω από 8 ώρες , γιατί φτάσαμε μεσημέρι και δεν τα καταφέραμε να του μιλήσουμε ! Φέτος είπαμε να ρθουμε από νύχτα ! Έχουμε ανάγκη να τον δούμε οπωσδήποτε φέτος !

Μόλις ελάχιστα πριν από εμάς 6 πασίχαροι Αιγιώτες με επικεφαλής τους τον πατέρα Σ. έλαβαν και εκείνοι θέση αναμονής . Τέτοιο πόθο είχαν οι πρώτοι …της άτυπης σειράς να δουν τον Γέροντα , το πνευματικό άνθος της σποράς του Αγίου Παϊσίου .

Κάποιοι θα μιλήσουν για ακρότητες και υπερβολές . Στου Πανσόφου Σειράχ τους λόγους ας προστρέξουμε να λάβουμε την απάντηση : Αν βρεις άνθρωπο συνετό πήγαινε σε αυτόν απ τα χαράματα ! Από τα βήματά σου να φαγωθούν τα σκαλιά στην είσοδό του ! ἐὰν ἴδῃς συνετόν, ὄρθριζε πρὸς αὐτόν, καὶ βαθμοὺς θυρῶν αὐτοῦ ἐκτριβέτω ὁ πούς σου. ( Σοφ.Σειράχ 6,36)

Ένας άλλος αδελφός μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια  παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω !  Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !

Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν ! Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό ! Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε : Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου ! Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα ! Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της ! Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή!

Ο Απλούς ακούει και δακρύζει με αυτήν την ιστορία ! Έχει και αυτός τόσα να θυμηθεί! –Εμείς πριν από χρόνια είχαμε πάει στο κελάκι των Ιωασαφαίων στις Καρυές ! Πάνε σχεδόν 35 χρόνια ! 1983, 84 ήτανε ! Μπήκαμε μέσα , βλέπουμε έναν Γέροντα . Μας λέει : Ήμασταν πολύ κουρασμένοι σήμερα γιατί είχαμε πανήγυρη με αγρυπνία μεγάλη ! Πριν έρθετε ήταν εδώ η Παναγία ! Μας έπλυνε και μας καθάρισε για ώρα πολύ ! Μόλις ήρθατε έφυγε ! Ακούγονται απίστευτα αυτά μα είναι όλα αλήθεια ! Σκέψου παιδί μου ότι σε εμένα που είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος όλων , έχουν συμβεί θαύματα ! Ήμουν στο χειρουργείο για πολύ σοβαρή εγχείρηση στο λαιμό ! Είμαι και ψάλτης πολλά χρόνια στο χωριό μου ! Μία ώρα κράτησε μόνο η νάρκωση να φανταστείς ! Σε όλην την επέμβαση άκουγα συνέχεια αγγελικά ψάλματα : Άγιος Άγιος Άγιος Κύριος Σαβαώθ !

                       

Σκέψου αν άκουγα εγώ Αγγέλους , αυτοί εδώ πώς να μην ανταμώνουν καθημερινά με την Παναγία ; Σε στιγμές σιγής από όλους ακούγαμε μέσα τους Πατέρες που τελούσαν κανονικά τις ακολουθίες τους . Σχεδόν πεντέμισι το πρωί και ήδη είχαμε πίσω μας άλλα δεκαπέντε άτομα . Και όλο έρχονταν κι άλλοι διψασμένοι αδελφοί μας ! Είχαμε ξαναέρθει στον Γέροντα πριν από αρκετά χρόνια ! Αλλά αυτό που θα αντικρίζαμε ύστερα από δυο ώρες περίπου , μόλις μας άνοιξαν την πόρτα, ξεπερνούσε κάθε προσδοκία ! Στην αυλή του κελιού σχεδόν έτοιμος ένας μεγάλος Αγιορείτικος Ναός προς τιμήν του Αγίου Παϊσίου ! Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ετοιμάστηκε μαζί με νέο ξενώνα για επισκέπτες προσκυνητές και ένα υπέροχο υπαίθριο αρχονταρίκι με απίστευτα περίβλεπτη θέα στον… αχαμήλωτο Άθωνα ! Πίσω από το ιερό του Ναού το μνήμα του Γέροντα Ισαάκ του Λιβανέζου ! Ο Παπάς , ο Θεολόγος , ο μύστης των ασκητικών του Αγίου Ισσάκ , ο πνευματικός των μαθητών της Αθωνιάδας σχολής, ο αγωνιστής , ο φωτιστής , ο διακριτικός, ο ελεήμων, ο καλλίφωνος !

Πόσο ευλογημένοι οφείλουμε να αισθανθούμε όλοι εμείς σ αυτήν την αυλή την αγγελόπλαστη , σε τούτο το χάραγμα μιας νέας μυστικής ημέρας . Απερίσπαστοι έχουμε μπροστά μας χρόνο άφθονο να σκεφθούμε τον Θεό , να επαναπροσδιορίσουμε την σχέση μας μαζί Του . Να κοιτάξουμε μέσα στον καθρέφτη ενός φτωχού μνήματος , και στους πωρόλιθους ενός νεότευκτου ουρανίου οίκου και να δούμε μέσα τους τον ταλαίπωρο εαυτό μας , τον ξεχασμένο μας σκοπό …Να λαξεύσουμε τους πώρους της αδρανούς ψυχής μας , διόδους να ανοίξουμε μέσα τους να ρουφήξουν δρόσους , από μάτια ταπεινών αδελφών και λόγια πολύπειρων γεροντάδων. Να λοιπόν δίπλα σε αυτό το απέριττο μνήμα του Ιερομονάχου Ισσάκ , ο Ναός του πνευματικού του Πατέρα Αγίου Παϊσίου .

Και ο παπά Ευθύμης πλέον να τους έχει μαζί …σε παράταξη μάχης . Σε μια διαφορετική στην κυριολεξία παράταξη μάχης βρισκόμαστε σχεδόν όλοι περιμένοντας τον Γέροντα . Κάποιοι προσπαθούν να κατατάξουν εαυτούς και αλλήλους σε σειρά , ανάλογα με την ώρα προσέλευσης . Μερικοί φαίνεται αυτό να το αγνοούν και επικαλούμενοι ιδίους λόγους θέλουν να προσπεράσουν …Δυο, αλλοίμονο, παραλίγο να έρθουν στα χέρια! Θυμόμαστε τον ιδιαίτερο κανόνα του Αγίου Παϊσίου του Βελιστσκόφσκυ . Δεν άφηνε τον ήλιο να δύσει επί του παροργισμού ! Αν κάποιος είχε οργή εναντίον αδελφού , σε αυτόν δεν επιτρεπόταν να εισέλθει στον Ναό ή να συμπροσευχηθεί στο Πάτερ ημών . Αλήθεια πως πρέπει να μας συνέχει κάθε στιγμή αυτός ο κανόνας του Προφητηλιάτη Αγίου ! Ο Απλούς θυμάται όταν περίμεναν έξω από τον συρμάτινο φράχτη της Παναγούδας τον Άγιο να βγει. –Ο Γέροντας μας άφηνε μια ώρα και παραπάνω να περιμένουμε! Δοκίμαζε την υπομονή μας! Και έπειτα έβγαινε! Κάποιοι έφευγαν. Εμείς εκεί , όσες ώρες και να κανε θα τον περιμέναμε! Καταλαβαίνουμε γρήγορα πως η διάκριση πρέπει να πρυτανεύσει .

Η υπομονή και η θυσιαστική αγάπη, πρέπει να φτιάξουν την σειρά προτεραιότητας. Ο Θωμάς από την Θεσσαλονίκη πνευματικοπαίδι του Γέροντα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, μας μιλά για τα δικά του θαύματα , τα δυο παιδιά του! Θυμάται και αυτός τις αμέτρητες ώρες της υπομονής σε τούτην την αυλή! -Ήρθα κάποτε σχεδόν πρώτος και περίμενα από νύχτα και έπειτα από 3-4 ώρες μπήκα και εξομολογήθηκα στον παππούλη . Μόλις βγήκα θυμήθηκα κάτι που οπωσδήποτε έπρεπε να του πω. Έλα όμως που όπως και σήμερα τον περίμεναν καμιά εικοσαριά ακόμα άνθρωποι. Τι να κάνω, φοβήθηκα μη σκανδαλίσω κανέναν …Και περίμενα αδέλφια μου μετρημένες δεκατέσσερις ακόμα ώρες . Όταν είχε νυχτώσει για τα καλά με ξαναβλέπει ο Γέροντας μπροστά του! Βρε ευλογημένε μου λέει τι συμβαίνει…Γελούσε μόλις κατάλαβε! Μα δεν με είχε πειράξει καθόλου η αναμονή! Είναι και αυτή μέρος του μυστηρίου και μάλιστα απαραίτητο! Του λέω για την μικρή μου θυγατέρα που είναι βαπτισμένη στο όνομα του Μυροβλήτη προστάτη της Θεσσαλονίκης. Αστράφτουν τα μάτια του από χαρά και αμέσως βγάζει από ένα μικρό πορτοφόλι , ένα κομμάτι από μπαμπάκι που μυροβολά. Είναι από το άνοιγμα της λειψανοθήκης! -Παρ το αδελφέ μου , θα βρω άλλο εγώ! Με τον Θωμά βρεθήκαμε για λίγα λεπτά! Ίσως και να μην ξαναανταμώσουμε σε τούτη τη ζωή! Κύριος οίδε !

Μα δεν θα λησμονήσω ποτέ θαρρώ, την φιλαδελφία του και όλο το άρωμα που ξεχύθηκε από το αλαβάστρινο μέρος της μυρώπης καρδιάς του, όταν αναζήτησε του Μεγαλομάρτυρος την ευλογία! Τίποτα δεν μπορεί να νοθεύσει τούτες τις στιγμές. Πολλές δεκάδες άγνωστοι μέχρι σήμερα άνθρωποι γινόμαστε Ένα, καρτερώντας μια γουλιά δροσερό νερό από τις χούφτες του ταπεινού παπά να ποτίσει το άκαρπό μας και έναν Θεό να ξαναγεννηθεί μέσα μας … Ο χρόνος πάλι σταματά, υποχωρεί, πολλαπλασιάζεται, βαραίνει, σημαδεύεται …

Λίγο πριν το μεσημέρι στην σκιά του νέου Ναού του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου, στο κελί της κάτω Καψάλας! Μόλις από το μικρό δωμάτιο, όπου βρίσκεται ο Γέροντας εξέρχεται ο πρώτος της σειράς! Χαμογελά και αγκαλιάζει σχεδόν όποιον βρίσκεται μπροστά του!–Τις γέμισα τις μπαταρίες μου δόξα τω Θεώ! Καλή υπομονή παιδιά! Αξίζει η αναμονή! Να ξέρατε πόσο! Η σειρά προτεραιότητας πλέον δεν υπάρχει! Η διάκριση και το φιλότιμο παλεύουν να μην σκανδαλιστεί και φύγει κανείς χωρίς να αναπαυθεί !

Κάποιοι τούτο το ενστερνίζονται πλήρως. Καθόμαστε στις απόσκιες πάνω πεζούλες με τον π.Σ., από την Αθήνα τέκνο και λειτουργό των Τριών Ιεραρχών. Συνήθως όποιον ιερωμένο έρχεται τα καλογέρια σπεύδουν να τον προτάξουν, σεβόμενα το σχήμα του. Ευλογημένο! Μα αυτός εδώ δεν δέχεται επουδενί λόγω την προτίμηση . Κάθεται μαζί μας περιμένοντας και φαίνεται να απολαμβάνει την κάθε ελάχιστη στιγμή! Κανείς δεν έχει φύγει , από το αξημέρωτο ακόμα. Μετράμε ήδη κλεισμένες οκτώ ώρες! Υπολογίζουμε πως για να μας δει όλους εμάς ο παπά Ευθύμιος , έστω από πέντε λεπτά τον καθένα, θα πρέπει να φτάσει σούρουπο! Πέντε λεπτά! Μοιάζουν με τα ψυχία της Χαναναίας αυτά τα λεπτά ! Όλοι κάτι θέλουμε , έστω ελάχιστο , να λάβουμε σαν τροφή πνευματική, να θρέψει την ψυχή την αχόρταστη που σπαράζει το βοήθει μοι. Να μιμούμαστε πάντα την υπομονή της, την καρτερία της, την μεγάλη πίστη της! Ο πραότατος νέος παπάς σημειώνει συνεχώς ονόματα στο μπλοκάκι του για προσευχή ! Είμαι σίγουρος πως θα σπάσει την πόρτα του Θεού για αυτές τις ψυχές που μόλις συνάντησε !

Θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Γέροντα πριν λίγα χρόνια Πραγματικά μας εντυπωσιάζουν τα λιγοστά μα εμπνευσμένα λόγια του: -Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να σας πω ή να σας ρωτήσω, του είπα! Μιλήστε μου εσείς για ό,τι θέλετε! Εγώ θα σας ακούσω και θα ωφεληθώ απ το οτιδήποτε! Πείτε μου αν θέλετε ακόμα και για το αμπέλι σας , αυτό που υπάρχει έξω από την καλύβη σας! Για μένα αδελφοί μου ο Γέροντας όπως και κάθε σεβάσμιος Αγιορείτης δεν είναι ένας μάγος , ένας θαυματοποιός ! Χάνουμε την ουσία αν τους βλέπουμε με τέτοιον τρόπο! Όλοι αυτοί οι Γεροντάδες , είναι μια ζωντανή παρουσία του Θεού στη γη γιατί έχουν δικά του Χαρακτηριστικά!Ταπείνωση, πραότητα, αρχοντιά , συγχωρηρικότητα , διάκριση! Γι αυτόν τον λόγο συγκεντρώνουν τόσους ανθρώπους έξω από το κελάκι τους! Αρκεί να τους αντιμετωπίζουμε και εμείς έτσι, γιατί αλλιώς τους στενοχωρούμε!

Σχεδόν πέντε το απόγευμα! Πλησιάζει η σειρά μας! Μόλις έφτασαν και άλλοι και άλλοι αδελφοί μας να συναντήσουν τον Γέροντα! Έρχεται μαζί τους και ένας λογισμός! Μου ψιθυρίζει να τους παρακολουθήσω, να δω μήπως μας πάρουν την σειρά! Γυρίζουν ξανά οι σελίδες του Ευαγγελικού λόγου μέσα μας! Είναι τούτο το μέρος τόσο διαλεχτό, σαν το Όρος των μακαρισμών! Από παντού αντιλαλούν του Ιησού τα ρήματα, να μας φωτίσουν τα σκοτεινιάσματα του νου μας! Τώρα είναι η σειρά της παραβολής των εργατών του αμπελώνος να μας ελέγξει και να μας γαληνέψει!

Θέλω τούτοις τοις εσχάτοις δούναι ως και σοι! Ίσοι όλοι ενώπιόν Του! Έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι! Και αυτοί που ήρθαν τώρα, την ενδεκάτη ώρα και αυτοί που βάσταξαν της ημέρας το βάρος και τον …καύσωνα, όλοι ανεξαιρέτως τελικώς θα λάβουμε το δηνάριό μας!

Δυο ώρες αργότερα με έναν ατίμητο θησαυρό βαλμένο στην γαληνόχαρη πλέον καρδιά μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Σκήτη του Προφήτη Ηλία! Σχεδόν τρέχουμε και εμείς! Ούτε λόγος για κούραση!Η οδός που οδηγεί στη Ζωή ορθάνοιχτη! Η θύρα της Βασιλείας των Ουρανών, άκλειστη σαν την πόρτα του ταπεινού παπά της Καψάλας. Αρκεί τα χτυπήματά μας να την κρατούν έτσι! Τω κρούοντι ανοιγήσεται … Η πόρτα της δικής μας καρδιάς, πάντα με το πόμολο από μέσα! Και Εκείνος, ιδού έστηκε και κρούει! Ακούσωμεν τώρα της Φωνής Του! Κάποτε θα παρακαλέσουμε εμείς ικετευτικά, να ακούσει την δική μας φωνή και να μας δώσει την αληθινή Ζωή κατά το έλεος και το κρίμα Του το δίκαιο! Μια τρισευλογημένη μέρα σημείο παντοτινής αναφοράς στην Αθωνική μας θύμηση σιγά-σιγά σουρουπώνει!

Νώντας Σκοπετέας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο : «Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί» ( Εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο : Πρόμαχος Ορθοδοξίας) και  από Ημερολόγια Αγίου Όρους με  θύμησες από έναν ταπεινό ασκητή,  έμψυχη πνευματική δικλείδα στα πυκνά σκοτάδια των ημερών μας . Στήριγμα η καθαρή του καρδιά και η  ολοκάθαρη φωνή του τούτες τις δύσκολες και διλημματικές  ώρες . Πολυόμματη η ψυχή του ! Σε ενάργεια οι πνευματικές του αισθήσεις! Πνευματικά αισθητήρια διαθέτουν όσοι μακριά από τον εχθρό και μισόψυχο κόσμο και τον ολέθριο  συρμό,   νήφουν,  γρηγορούν και κακοπαθούν κατά το Παύλειο αέναο κέλευσμα. Και ο Γέροντας πιστά ακολουθεί τα ουράνια προστάγματα αταλάντευτα και απαρασάλευτα ! Όσοι  έστω και μια φορά τον έχουν αντικρίσει, γνωρίζουν καλά πως αυτός ο ταπεινός,  υπομένοντας διωγμούς και συκοφαντίες σύμφυτες με τις ζωές των αληθινά ευσεβών , σαν  άλλος Τιμόθεος υπακούει σε όσα ο Χριστός μας προστάζει! Και μένει εκεί πιστός και ανδρείος  στο λείμμα της Πίστης και των γνησίων φίλων Του Αρχηγού και Τελειωτή Ναζαρηνού !  Σε όσα λοιπόν ακούγονται και θα ακουστούν για εκείνον, ταιριάζει θαρρούμε απόλυτα ένας λόγος από το Ευαγγέλιο του ηγαπημένου μαθητή : "Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ..."

Πάγωσε η αγάπη …

Υπάρχουν άνθρωποι έστω και λίγοι , που σε κάθε αναδρομή της ζωής τους δοξολογούν Τον πανταχού Παρόντα Θεάνθρωπο, που έσωσε, που απομάκρυνε, που εξολόθρευσε, που διεφύλαξε, που ανέστησε…Και άλλοι που αντιστοίχως μακαρίζουν την «θεά τύχη» όποτε κοιτάζουν πίσω σε δεινές περιστάσεις ζοφερού κινδύνου…Μα και στον παρόντα χρόνο , στο τώρα, συναντάμε όλους αυτούς τους παραπάνω! Να περικυκλώνονται από κινδύνους ενυποστάτους , από μεθοδείες του πονηρού και μεθοδεύσεις των οργάνων του . Και οι μεν,  εκείνοι που μακαρίζουν την τύχη τους και υποφέρουν από την μεγαλύτερη ασθένεια , αυτή της αγνωσίας του Θεού,  συνεχίζουν να πορεύονται αμέριμνοι και νεκροζώντανοι. Οι δε, οι αιώνιοι δοξολογητές  βάζουν τις πολυόμματες ψυχές τους   να γονατίζουν, μετανοούν διαρκώς και επικαλούνται τον Κύριο ! Με έναν ψαλμό , μια προσευχή από το ψαλτήρι , το προσευχητάρι των θλιμμένων ελπιζόντων…Και κάποιες λέξεις τις τονίζουν πιότερο και τις επαναλαμβάνουν συνεχώς !

 Σῶσον με, Κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. ….σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς καὶ διατηρήσαις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰῶνα…..( Ψαλμ. 11,2,8)

Ω πόσο συγκλονιστικός και στο σήμερα τούτος ο ψαλμός !

 Μείναν λίγες οι αλήθειες ! Χιλιάδες χρόνους πριν γράφτηκε αυτός ο ψαλμός !

Αυτή η κραυγή αγωνίας! Πόσο επίκαιρη στο σήμερα , στο τώρα ! Πόσο η ασέβεια και το θεοστυγές της εποχής μας πνίγουν και καταδυναστεύουν το ευσεβές και το αληθές!

Σώσον με Κύριε ! Θυμίζει εκείνο το Επιστάτα απολλύμεθα ! ( Λουκ.8,24) Που έστιν η πίστις υμών ; απαντά ο Κύριος ! Πλήθυνε το ασεβές και η αγάπη αφανίστηκε …πάγωσε! Τα λόγια του Προφητάνακτος στα χείλη και στην καρδιά ! Οδοιπορία μακρά και κοπιώδης μέχρι να βρει η ψυχή το ευσεβές που πλέον τόσο σπανίζει αν όχι εξαφανίζεται! Σώσον με Κύριε ότι εκλέλοιπεν όσιος ! Οι πλείστοι προσκυνούν ψεύτικους Θεούς! Ελάχιστοι ευσεβείς  έμειναν στο θέλημά Σου ! Χειροτερεύουν όλο και περισσότερο και πιο βασανιστικά Κύριε οι καιροί ! Στα αυτιά μας η σπαρακτική προφητική και Χρυσοστομική φωνή των ημερών μας , ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος...Τι έλεγε τόσα χρόνια πριν ... 

Σύ, Κύριε, φυλάξαις ἡμᾶς καὶ διατηρήσαις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. Συ Κύριε είθε να φυλάξεις , είθε να μας διατηρήσεις από την γεννεά ταύτη και μέχρι να τελειώσει η Ιστορία, αυτό θα πει το εις τον αιώνα  ! Σύ Κύριε ! Ο τόνος πέφτει στο Σύ ! Για να δείξει ότι πολλά μπορεί να μηχανεύονται και να μεθοδεύουν οι ασεβείς αλλά όταν εσύ θα μας φυλάξεις θα φυλαχτούμε , θα προστατευτούμε ! Εγώ πολλές φορές αγαπητοί μου καθ εαυτόν το λέγω αυτό ! Αν εσύ Κύριε με φυλάξεις θα φυλαχτώ ! …Γιατί τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντοτε ο Θεός ! Φυλάξαις , Διατηρήσαις …είναι ευκτική! Το φυλάξαις σημαίνει μικρό χρονικό διάστημα , το διατηρήσαις σημαίνει  σε διαρκή χρόνο !  Ξέρετε ότι το πρόβλημα δεν είναι τόσο να φυλαχτώ αλλά το πώς θα διατηρήσω το φύλαγμα ! Σε 24 ώρες γίνομαι Άγιος! Θα μείνω Άγιος σε όλη μου τη ζωή ; Θέλει αγώνα ! Για 24 ώρες δεν λέω ψέματα ! Ένα πιο χτυπητό παράδειγμα ! Για 24 ώρες κόβω το τσιγάρο αν καπνίζω! Το θέμα δεν είναι για τις 24 ώρες ! Παρακάτω ; Αυτό θα πει είθε να μας συντηρήσεις και αυτή τη συντήρηση της πνευματικής  μας ζωής πρέπει να την αποκτήσουμε , προσέξτε , μέχρι που ν τελειώσει η ζωή μας! Και κανείς δεν μπορεί να μας φυλάξει και κανείς δεν μπορεί να μας συντηρήσει στην πνευματική ζωή παρά μόνο ο Κύριος ! Γι αυτόν τον λόγο πρέπει να φυλάξουμε τον εαυτό μας , να μείνουμε όρθιοι , να μείνουμε ευσεβείς ! Και αυτή η ευσέβεια και αυτή η οσιότητα επιτυγχάνεται με μια τονισμένη γνώση του Θεού και με τη λατρεία του αληθινού Θεού! Όταν μετέχω στη λατρεία του Θεού ! Ακούσατε ; Ζω την λατρευτική ζωή , την λειτουργική ζωή, την ζω έντονα! Και ακόμα να γνωρίζω τον Θεό ! Να έχω γνώση του Θεού ! Λέει προς τους Κορινθίους στην πρώτη του επιστολή ο Απόστολος Παύλος: ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω.( Α΄Κορινθ.15,34) Το λέω για ντροπή σας, ότι μερικοί από εσάς δεν ξέρετε τι είναι ο Θεός και την δύναμή Του! Αναφέρεται στην Ανάσταση των νεκρών ! Πρέπει να ξέρω τον Θεό , πρέπει να ξέρω τι εργάζεται ο Θεός για μένα και να Τον λατρεύω ! Αν κάνω αυτά τα δυο που σας είπα , εξυπακούεται ότι θα ζω πνευματική ζωή και τότε θα μπορώ να μείνω όσιος και να συντηρήσω την οσιότητά μου μέχρι το τέλος της ζωής μου ! Είναι χαρακτηριστικό εκείνο που  λέγει ο ψαλμός : Και εις τον αιώνα ! Να μας διαφυλάξεις και να μας συντηρήσεις από της γεννεάς ταύτης και εις τον αιώνα ! Ποια γενιά; Από την εποχή μας ! Από αυτήν την καταλυτική την καταστροφική εποχή  , την ευημερούσα που έχει κλωτσήσει τον Θεό! Ξέρετε η ευημερία κλωτσάει τον Θεό ! Λέει στην ωδή του ο Μωυσής στο δευτερονόμιο της Παλαιάς Διαθήκης  , ο λαός αυτός, ο Ισραήλ έφαγε , επλατύνθη , επαχύνθη και απελάκτισεν ο ηγαπημένος ! Έφαγε ήπιε πάχυνε πλάτυνε και κλώτσησε τον Θεό!... Είναι η ψυχολογία της ευημερίας ! …Δεν πρέπει να πέσουμε στον πειρασμό της ευημερίας …Ψυχή μου φάε και πίε ευφραίνου …κείμενα εις έτη πολλά …( Λουκ 12,16-21)  …Αυτό θα πει φυλάξαις ημάς …Γλίτωσέ μας από την εποχή μας ! Και το λέει μετά ; Και εις τον αιώνα ! Μέχρι που να τελειώσει η Ιστορία ! Δείχνει όλο το μήκος της Ιστορίας ! Ιδιαίτερα δε τα έσχατα της Ιστορίας ! Μην ξεχνάτε ότι αυτός ο ψαλμός γράφτηκε 3000 χρόνια πριν ! Σας ξαναλέγω ! Ζούμε ημέρες έσχατες και παρακαλάμε τον Θεό να μας φυλάξει ή τους ευσεβείς να τους φυλάξει μέχρι που να τελειώσει η Ιστορία ! Να μείνουν στην ευσέβεια και στην οσιότητα … (Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα από ομίλημα του μακαριστού π.Αθανασίου Μυτιληναίου στις  3-9-1988 με αναφορά στον 11^ο ψαλμό)

      

   

  

Φύλαξέ μας Κύριε ! Θεάνθρωπε Ιησού! Από το μίσος των πολλών που πάγωσε η αγάπη τους! Σημείο των καιρών… Εψύχθη η αγάπη! Δια το πληθυνθήναι την ανομίαν.(Ματθ.24,12)  Ετυρώθη η καρδία και η  αγάπη των πολλών! (Ψαλμ 118,70) Εκλέλοιπεν όσιος! Απομακρυνθήκαμε από την Σοφία Σου ! Πλήθυνε η βλάσφημη ανομία ! Πάγωσε η αγάπη! Όπως τότε μας το αποκάλυψες Κύριε! Φύλαξέ μας! Και κράτα μας στην πίστη και την αγάπη !Την αγάπη εν Αληθεία ! Κράτα μας ως το τέλος με καρδιές καιόμενες! Γιατί όσων οι καρδιές παγώνουν καύμα τις περιμένει! ( Αποκ.16,9) Και ας είναι Κύριε μακρύς ο δρόμος ως την Εμμαούς των Ευσεβών!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην…(Μακαριστός Επίσκοπος Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς+)

Ένας ταπεινός γίγαντας…

Από τους ήρωες που αν έγραφε σήμερα ο Κόντογλου, θα συμπεριελάμβανε στην συλλογή του Ουρανού και στα αχειρόγραφα συναξάρια του Παραδείσου.

Μορφή που αντανακλούσε μια ψυχή δοσμένη ολοκληρωτικά στον Πλάστη της .

Πολλά έχουν να γραφτούν τώρα γι αυτήν την μορφή, που καμάτεψε και παρέδωσε στον Μεγάλο Σπορέα και Γεωργό εύφορα περιβόλια, όσων στο πρόσωπό του συνάντησαν έναν ανυστερόβουλα  και ανυπόκριτα βιωματικό εκφραστή της πίστης και της θυσιαστικής αγάπης. Το Άγιο Όρος πανηγυρίζει! Ίσως ο πιο αγαπημένος Επίσκοπος των τελευταίων καιρών με πληθώρα Μοναχικών κουρών και χειροτονιών, πρεσβεύει πλέον ακαταγώνιστα σε Ουράνιες Μονές! Το πνευματικό αλέτρι του μπήκε βαθιά στα σπλάχνα της γενέτειράς του! Στο άμεσο μέλλον αυτό θα φανεί και θα καρπίσει …  Πόσο τον αγάπησε η γη του Πατροκοσμά! Και πόσο εκείνος μιμήθηκε σε όλα του τον μεγάλο διδάχο και μάρτυρα του γένους! Οδοιπόρησε , κατήχησε , σπλαχνίστηκε , αγάπησε, θυσιάστηκε!  Αναξίως και σκανδαλωδώς γίναμε και εμείς αποδέκτες της άμετρης αγάπης του! Μετανιώνουμε σήμερα πικρά που το δοχείο της δικής μας ψυχής ελάχιστα μόνο χώρεσε από την σε ασυνάντητη πλησμονή του Αγίου Αιτωλίας και Ακαρνανίας! Και εδώ το Άγιος δεν αποτελεί τίτλο τιμής και προσφωνήσεως,  μα συμμαρτυρία του Ουρανού!

Θα θέλαμε να καταθέσουμε στην μνήμη του ένα περιστατικό λίγες μόλις μέρες πριν ασθενήσει. Μας κάλεσε στο τηλέφωνο ένα πρωινό από το αυτοκίνητο, στο οποίο βρισκόταν με την αδελφή του, την μακαρίτισσα πλέον Ελένη και το πνευματικοπαίδι του και οδηγό της Μητροπόλεως Παντελεήμονα. Έκπληκτοι για την ώρα και κατασυγκινημένοι για την τιμή, τον ακούσαμε όπως πάντοτε ταπεινά και με λόγια απλά και αφτιασίδωτα να μας δίνει ολοκάρδιες ευχές!

"Πηγαίνουμε σε έναν πολύ καλό γιατρό με την αδελφή μου! Έχετε και από εκείνη τις ευχές και την αγάπη της! Ακούει τις εκπομπές στο ραδιόφωνο και της κρατάτε συντροφιά ! Πολύ σας ευχαριστεί!"

Στα πολλά χρόνια της γνωριμίας μας ήταν η πρώτη φορά που μας ανέφερε την αδελφή του! Τώρα είμαστε βέβαιοι πως εκείνο το πρωινό στην μνήμη  της Ρωμαίας Αγίας Αναστασίας της Γιατρίνας,  μας αποχαιρέτησαν κι οι δυο τους! Όταν δε,  θελήσαμε να ευχηθούμε να λάβουν τέλος όλες οι πρόσφατες δοκιμασίες του και ο τόσο ανίερος διωγμός του,  εκείνος μας απάντησε με μια φράση και σιώπησε : Εύχομαι ειλικρινά για όλους τον Παράδεισο! Δεν κατηγόρησε κανέναν ποτέ του! Απροσωπόληπτη αγάπη που σε έκανε να θαυμάζεις και να ελπίζεις! Ναι,  όσο υπάρχουν τέτοιοι Υπουργοί Σου Κύριε δεν θα ναι αμάρτυρη κάθε εποχή,  ακόμα και η θεοστυγής σημερινή! Φοβόταν μόνο τον ζωντανό Θεό και κανέναν άλλον ! Ιδίως τον θάνατο ! Μα αυτός πορεύτηκε μια ζωή ολόκληρη με φρόνημα Σταυρικό και βιωμένη την βεβαία ελπίδα του  αιωνίου ! Πώς ήταν δυνατόν να αναιρέσει όσα επί όλην του την ακίβδηλη διακονία-Ιεροσύνη  δίδασκε;  Λίγες μέρες πριν ασθενήσει μετέβη στην Ιερά Μονή Μυρτιάς και ενθρόνισε τον πατέρα Ιωσήφ… Μερίμνησε( είμαστε βέβαιοι για αυτό)  για την ταφή του εκεί στο Μοναστηράκι της Κυρίας Θεοτόκου που υπερβαλλόντως αγάπησε . Μόλις ασθένησε το πρώτο του μέλημα ήταν …να ετοιμάσει το Χριστουγεννιάτικο μήνυμα για το ποίμνιό του ! Αυτό που διαβάστηκε στα φετινά Χριστούγεννα κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται αν τα λόγια αυτά εξήλθαν από κάποιο αρχείο …

Γνήσιος Επίσκοπος …Ποιμένας …Πατέρας !

Η αδελφή του κοιμήθηκε ανήμερα του Αγίου Ευστρατίου! Λεπτομέρεια ασήμαντη για εκείνους που μόνο η ξερή λογική οδηγεί στο να βλάπτουν την φήμη του Χριστού και των Αγίων Του …Ο πατέρας τους ήταν ο μακαριστός πατήρ Ευστράτιος Παπαχρήστος… Πανηγύρι αυτή η ημέρα από τα μικράτα τους …

Ανέβηκε πάνω λίγο νωρίτερα εκείνη λοιπόν  να ετοιμάσει …Να ανταποδώσει έστω κάτι από τους τόσους χρόνους θυσιαστικής αγάπης και ανύστακτης φροντίδας του αγαπημένου  της αδελφού! Αν και στερήθηκε τα σωματικά της μάτια,  είχε εκείνη μια ψυχή πολυόμματη που αντιλαμβανόταν συνεχώς την λάμψη του ταπεινού μικρού αδελφού της και πατέρα μας … Πλέον αυτοί οι δυο οι αγαθοί , πορεύονται μαζί εις  Ανάστασιν Ζωής…

Μεσίτευσε Άγιε του Θεού να δώσει ο Κύριος κι άλλη παράταση στην παράταση!

Στείλε μας δύναμη να εκμεταλλευθούμε την Χρηστότητα του Κυρίου, μετανοώντας για όλα αυτά τα θλιβερά που Τον πικραίνουν! Μα και για όλα τα αγκάθια που μπήξαμε και στο ολοφώτεινο πρόσωπό σου,  θλιβερά συκοφαντώντας και ασχημονώντας στις στερνές σου ημέρες σε αυτό το πρόσκαιρο!

 Σαν να σε ακούμε Άγιε του Θεού, όπως ο  Πρωτομάρτυρας και εσύ  να λες:

 Κύριε μη στήσεις αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην…

Νώντας Σκοπετέας

03-01-2022

 

Χριστουγεννιάτικη επίσκεψη στου κυρ Φώτη…

Ο κυρ-Φώτης πλήρωνε ακριβό ένα άστρο του ουρανού , ένα καληνύχτισμα γρύλου , ένα θρόισμα στ΄ακροθάλασσο...

Φώναζε το όχι με τη σιωπή του και τα δάκρυα του,  τα βουτηγμένα στο μελάνι και στις ψυχομπογιές  της μνήμης ...

Λέρωνε με λάσπη και σκόνη τα γυμνά του πόδια σαν σεργιανούσε στης απλής ζωής τον Παράδεισο, με χρώμα αναδεμένο με το  αίμα των μαρτύρων ένιβε τα ευλογημένα χέρια του.

Λευκοντυμένη η ψυχούλα του , απείραχτη από του κόσμου το φτιασιδωμένα σκεπάσματα.

Λεβέντης, Γίγαντας ταπεινός, σαν τους ήρωες των αξύπνητων ονείρων του .

Αν ζούσε σήμερα θα κοίταζε στα μάτια τον καθένα μας, αναζητώντας στο βάθος τους, την λυτρωτική μας καρδιά , την συντετριμμένη ....

(Νώντας Σκοπετέας .  Απόσπασμα από το βιβλίο : "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί" που κυκλοφορεί από τον Πρόμαχο Ορθοδοξίας )

13 χρόνια εμείς πίσω από αυτό το μικρόφωνο, και εσείς εκεί στους δέκτες των ουρανίων ραδιοκυμάτων, δεν θυμόμαστε ποτέ να κύλησε το τρισευλογημένο δωδεκαημερο, το Άγιο των Χριστουγέννων ,της Πρωτοχρονιάς, και των Φώτων χωρίς μία ιδιαίτερη αναφορά, ή μία ξεχωριστή για εμάς παραγωγή με Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και κυρ Φώτη Κόντογλου.

      Αναπόσπαστες οι μορφές και οι μνήμες αυτών των δύο, σε όλες τις κατανυκτικές και πανχαρμόσυνες περιόδους της Αγίας μας πίστης . Χριστούγεννα χωρίς κυρ Αλέξανδρο, μοιάζουν Χριστούγεννα χωρίς Χριστό και Αγιο δωδεκαημερο χωρίς τους ταπεινούς τους διδαχτούς από τον Θεό ήρωες του και Φώτη, μοιάζουν τόσο πολύ με αυτόν τον άχαρο και παγερό κόσμο που έξωσε τον Χριστό από την ψεύτικη και απατηλή ζωή του. Και όσο περνούν τα χρόνια, τόσο επιτακτικότερα η ψυχή μας θα δίψα από το γνήσιο, το ανόθευτο, το καθάριο, το αυθεντικό, το αμετασάλευτο ορθόδοξο φρόνημα της δικής τους αφιερωμένης ψυχής, εκείνης που τους υπαγόρευε να δημιουργούν φωτισμένη από το Πνεύμα το Άγιο, που είχε σκηνώσει μέσα τους άσβεστο και τους οδηγούσε στην αλήθεια της μετανοίας και της ταπεινότητας, της πονεμένης χαράς και της καρδιάς της συντετριμμένης .

Θυμόμαστε τούτες τις άγιες μέρες, έναν ευλογημένο αδελφό μας από τα μέρη της Μακεδονίας μας, να μας λέει ότι παραμονή Πρωτοχρονιάς έκανε πάντα με τον κυρ Φώτη! Άλλαζε το χρόνο μαζί του αγιογραφώντας και ακούγοντας μεταξύ άλλων το διήγημα του «Καρδιά συντετριμμένη» όπου ο κυρ Φώτης αγιογραφεί σιμά στη γυναίκα του, και συλλογιέται την Πρωτοχρονιά του μάταιου κόσμου που παράγεται δίχως ένα βλέμμα στον ουρανό…

         Σκεφτήκαμε λοιπόν φέτος, να τολμήσουμε με την ιερή μας φαντασία, να ζητήσουμε από τον κυρ Φώτη τον Κόντογλου, τον αγιογράφο, τον λογοτέχνη, τον στοχαστή, τον δάσκαλο, τον γνήσια ορθόδοξο και φιλόΧριστο, να μας προσκαλέσει στο σπίτι του !

 Να μπούμε προσκεκλημένοι του εκεί που δημιουργούσε, που συλλογιόταν, που συνομιλούσε, που γιόρταζε, που χαιρόταν, που ζούσε…Να μας μιλήσει ο ίδιος για το πώς η πολυόμματη ψυχή του αντιλαμβανόταν, ως ταλαντούχος που υπερπολλαπλασίασε το χαρισμένο και άνωθεν δοθέν πολυποίκιλο τάλαντο του, σε στιγμές έμπνευσης, δημιουργίας, χαράς, καθημερινής ζωής! Μα και στις τελευταίες του μέρες πριν μεταβεί στους ετοιμασμένους τόπους της Άνω Ιερουσαλήμ! Μεσίτης μας σε αυτό το τόλμημα, ένας άνθρωπος που αξιώθηκε όλων τούτων στα αλήθεια και στη συνέχεια προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών τα αποτύπωσε σε ένα σπάνιο βιβλίο! «Συναντήσεις με τον Κόντογλου» του συγγραφέως και καθηγητού Πανεπιστημίου Κωνσταντίνου Καρβανού. Μιας τεράστιας και φωτεινής  μορφής στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων, ο οποίος κοιμήθηκε το 2013 στα 93 του στη Μονή της μετανοίας του και δίπλα στον Άγιο γέροντα του Εφραίμ Φιλοθεΐτη, περιβεβλημένος με το μεγάλο αγγελικό σχήμα ως μοναχός, στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα της Αμερικής.

Θα πάρουμε μαζί μας σε τούτη την επίσκεψη και γραφτά αγαπημένα του και Φώτη για αυτές τις άγιες μέρες! Θα τα διαβάζουμε και θα δακρύζουμε λυτρωτικά και πανελεύθερα συλλογούμενοι όσα ποτέ δεν ζήσαμε μα όλο και πιο έντονα θα νοσταλγούμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών

Στο προαύλιο της παιδικής ψυχής...

Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις)

Κύριε μας, Ιησού Χριστέ, ξέρουμε, ότι την ημέρα της Πεντηκοστής έστειλες στους Αποστόλους Σου το Πνεύμα Σου το Άγιο. Με αυτό τους φώτισες και τους έκανες δασκάλους σοφούς σε όλη την οικουμένη. Σε παρακαλούμε λοιπόν, να φωτίσεις και εμάς, με το Άγιο Πνεύμα Σου. Σε παρακαλούμε να μας δώσεις επιμέλεια και πρόοδο σ’ όλα τα μαθήματα του σχολείου μας. Φώτισε μας να σεβόμαστε τους δασκάλους μας, ν’ αγαπούμε τους συμμαθητές μας, ώστε να δοξάζουμε πάντοτε το άγιο Όνομά Σου. Αμήν.

Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν. 

Σας διαβάσαμε μια προσευχή του μακαριστού Αγίου πατρός Χαραλάμπους  Βασιλόπουλου! Μια προσευχή που γνωρίζουμε πως σε κάποιο σχολείο αυτής της ευλογημένης από τον Θεό, μα απαξιωμένης από τους ηγήτορές της χώρας, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν λεγόταν από τα παιδάκια πριν μπουν στις αίθουσες διδασκαλίας. Θυμόμαστε σαν παιδιά αυτήν την προσευχή, ομοθυμαδόν εκεί στο προαύλιο της παιδικής μας ψυχής! Πέραν από τις συνήθεις…το Πάτερ ημών, το Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε, το Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι στην περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Θυμόμαστε και τον δάσκαλό μας τον αξέχαστο κ. Ιωάννη όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, εκεί στα  μέσα της δεκαετίας του 1980 να μας μαθαίνει απολυτίκια μεγάλων δεσποτικών και Θεομητορικών εορτών να μας διδάσκει  να ψέλνουμε στην χορωδία της τάξης, στις γιορτούλες μας τις σχολικές, το κοντάκιο των Χριστουγέννων! Η Παρθένος σήμερον τον Υπερούσιον τίκτει …

Θεέ μου πόσο μακρινά ακούγονται όλα τούτα και πόσο ξένα για εκείνους που μαθαίνουν με …ζήλο στα παιδιά παραμονές των Χριστουγέννων  για τον ρούντολφ το ελαφάκι…Όμως μια πρωτοχρονιά είπε ο Αϊ Βασίλης..."Ρούντολφ, είσαι εσύ σοφός έχεις μέσα σου το φως"

…Αυτός ο στίχος ( δεν είναι αστείο αδελφοί μου ) αντικατέστησε στις μέρες μας το κοντάκιο του Αγίου Ρωμανού του μελωδού και ο Ρούντολφ Τον προ αιώνων Θεό, Τον Υψηλό Βασιλέα, Τον Σωτήρα και Προστάτη των βρεφών και των παίδων Το Αληθινό Φως Την πηγή του Φωτός!  

Ναι,  γιατί θα σου πουν πως σήμερα που έχουμε  την απόλυτη ελευθερία σε επίπεδο ατομικών δικαιωμάτων, οφείλουμε να σεβόμαστε την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και να μην υποχρεώνουμε κανέναν σε κάτι που δεν επιθυμεί…

Και αυτά στην Ελλάδα των Αγίων και των ηρώων…

Απεφάνθη πρόσφατα σχετικώς το Συνταγματικό Δικαστήριο και είπε: 

«η προσευχή και ο εκκλησιασμός στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας συνιστούν, όπως και η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, αναγκαία μέσα, με τα οποία υπηρετείται ο συνταγματικός σκοπός της αναπτύξεως της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων κατ' άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος.

Κάποιοι ευλαβέστατοι αδελφοί μας χάρηκαν στο άκουσμα αυτής της απόφασης των δικαστών. Κάποιοι άλλοι φιλελεύθεροι λάτρεις του συνθήματος ο Θεός πέθανε και άρα όλα μα όλα  επιτρέπονται, δεν χάρηκαν καθόλου και κάποιοι άλλοι έστω λίγοι,  έκλαψαν πικρά που αναγκάστηκαν δικαστές να κρίνουν αν τα Ελληνόπουλα πρέπει και έχουν προστατευμένο δικαίωμα  να γαλουχούνται με Χριστό και Ορθοδοξία . Τώρα που τα πρωτόκολλα συναθροίσεων έχουν τροποποιηθεί …κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν ή και …δημιούργησαν να καταργήσουν την κοινή προσευχή ακόμα και μέσα στις αίθουσες . Εκεί που κάποτε στο κέντρο βρισκόταν ο Χριστός η Παναγία και οι 3 Ιεράρχες! Εκεί που κάποτε τα βιβλία δίδασκαν ιστορία γραμμένη με αίμα! Εκεί που κάποτε το εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου δεν ήταν παλιομοδίτικο αναχρονιστικό σύνθημα παροχημένων   λιγοστών,  που όπως θα λεγε και ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου  δεν είναι σε θέση να νοιώσουν το «μεγαλείο της εποχής μας» το φριχτό και μισόθεο, το αρνησίχριστο,το αντίχριστο …

Και αναζητούν συνεχώς αυτοί οι λιγοστοί καταφύγια και αίθουσες και προαύλια που δεν τα εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα του σύγχρονου πολιτισμού της απελευθέρωσης και της αποστασίας. Και συκοφαντούνται και λοιδορούνται και αποδομούνται και απαξιώνονται αυτοί οι λιγοστοί που φορούν στα παιδιά που τους εμπιστεύθηκε ο Θεός Σταυρό με Εσταυρωμένο και τα μαθαίνουν να μετανοούν και να  βιώνουν την Αγία Πίστη  μυστηριακά και κάνουν μαζί τους πριν μπουν στα προαύλια και στις αίθουσες προσευχές σαν εκείνη του παπα Χαραλάμπη! Στεκόμαστε  νοερώς  στο πλάι τους, ψιθυρίζοντας έναν δακρυσμένο  στίχο του Αγίου Ρωμανού από τους οίκους των Χριστουγέννων:  Ματαιότης ἐστὶ  ματαιοτήτων ἅπαντα, ἀλλ᾿ οὐδεὶς ἐν ἡμῖν  ταῦτα φρονῶν εὑρίσκεται· οἱ μὲν γὰρ πλανῶσιν,  οἱ δὲ καὶ πλανῶνται· 

Και ο αναγινώσκων νοείτω...

                                                                    Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Στα περιβόλια του Παραδείσου ( Ομόνοια-Εξάρχεια ένας εξάψαλμος δρόμος )

Είδαν να στέκονται μαζί απέναντι απ τον θρόνο

Να εκλιπαρούν για έλεος και για όσους έχουν πόνο!

Λίγο μπροστά ο Πορφύριος, ξωπίσω του ο Ανανίας!

Χριστού Απόστολοι εκλεκτοί αγάπης και θυσίας!

 

Από ψηλά αφουγκράζονται φωνές αναγκεμένων!

Όσων προστάτευαν στη γη παθών εξαρτημένων!

Ερείπια, ναυάγια, απελπισιάς οι σκλάβοι,

που μόνο όποιος σύμπασχε μπορεί να καταλάβει!

 

Σεργιάνι ακατάπαυστο στα Άνω Περιβόλια!

Σύμμαχοι και υπερασπιστές στου πονηρού τα βόλια!

Τώρα θα ναι στο πλάι μας περσότερο  από πρώτα,

με λογισμό και μ΄ όνειρο , με παραδείσου ρότα!

 Πατέρας είναι εκείνος που γεννάει… μέσα μας τον Χριστό . Ποιμένας αυτός που οδηγεί με ασφάλεια και νοιάξιμο αληθινό το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος και που το καταρτίζει, το κάνει πιο άρτιο, πιο ολοκληρωμένο δηλαδή, κατηχώντας και υπουργώντας το! Υπουργοί του Θεού και του λαού Του οι ποιμένες! Ανώτερος του υπουργού Του ο Θεός και ο λαός Του! Υπό το έργο! Τέτοιοι ποιμένες, υπουργοί του Υψίστου , αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στον καταρτισμό του Αγίου Λαού του Υψίστου, ήταν αυτοί οι δυο! 

Πόσα κοινά είχαν αυτοί οι εκλεκτοί Απόστολοι του Χριστού! Μα αυτό που ιδίως τους ένωσε, ήταν η αγάπη η θυσιαστική για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τον εξαρτημένο από τα πάθη κακώς έχοντα, για τον πεπτωκότα απελπισμένο, τον ναρκομανή, τον αλκοολικό, την πόρνη, όποιον δεινώς πληγωθέντα  κυλιέται στης ληστρικής  αμαρτίας την οδύνη! Δεν νομιμοποιούσε η διδασκαλία τους μήτε εξωράιζε! Δεν αγαπολογούσαν, μήτε αμνήστευαν! Συνέπασχαν! Καταλάβαιναν την δύναμη των φιλεπίστροφων παθών, την ροπή προς την εξάρτηση, την αδυναμία της χωρίς Χριστό μη ύπαρξης! Κι έπαιρναν όλα τα μηδενικά που έστελνε ο Θεός στον δρόμο τους και τους γιάτρευαν τις πληγές με έλαιον και οίνον και λάβαιναν αυτά την χαμένη τους αξία! Και ανέθαλαν οι μαραμένοι ανθοί των ψυχών τους! Και γίνονταν διαμάντια πολύτιμα και κήποι ευωδέστατοι οι ψυχές των πρώην παραλυτικών και ασώτων. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο μακαριστός π.Ανανίας Κουστένης! Ο ένας ο Άγιος της Ομόνοιας και ο άλλος ο Άγιος γέροντας των Εξαρχείων! Από την Ομόνοια ως τα Εξάρχεια , από τον Άγιο Γεράσιμο ως τον Άγιο Νεκτάριο, από την πολυκλινική ως το ίδρυμα! Ένας εξάψαλμος δρόμος! Βήματα μετρημένα! Δρόμοι παλιοί που αγάπησα όπως έγραψε κι ο ποιητής! Όσο κι αν τα χνάρια τους προσπαθούν να τα σβήσουν εκείνοι που Θεοστυγώς τούτους τους δρόμους πλέον περπατούν ή και παρελαύνουν, αυτές τις διαδρομές του Ουρανού πάντοτε θα τις θυμίζει και θα τις φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι θαυμαστά, όπως αυτοί οι δυο θαυμαστά μεταφέρονταν, νοερώς ή και υποστατικώς, στο ηρωικό και μαρτυρικό παρελθόν της Αγίας μας Πίστης, έτσι και κάποιοι κρυμμένοι από τον κόσμο «τρελοί» και παράξενοι, της διπλανής πόρτας διαλεχτοί, μεταφέρονται στο τότε και πηγαίνουν ως τον Άγιο Γεράσιμο να πάρουν ευχή απ τον ταπεινό παππούλη τον τόσο φωτεινό που θεράπευε ψυχές και σώματα με την χάρη του Χριστού και  έπειτα αξημέρωτα  να προλάβουν τον ξενύχτη παπά Ανανία που ξεκινά τον Όρθρο άλλης μιας σπουδαίας μέρας της Αγίας Ορθοδοξίας, συντροφιά με την χορεία αυτής της σελίδας του συναξαριού που εκείνος λάτρεψε και εμβάθυνε όσο ελάχιστοι! Τα λόγια του εξάψαλμου στο στόμα των οδοιπόρων! Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…Ινα τι εγκατέλιπές με; Ινα τι απωθείς την ψυχήν μου; Μη εγκαταλίπεις με, μη αποστής απ εμού! Μην τω θυμώ Σου ελέγξης με! μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με! Ότι επί Σοι Κύριε ήλπισα!

Έχει παράπονο και τόσο δάκρυ μέσα του ο εξάψαλμος! Η προσευχή των θλιμμένων ελπιζόντων ! Αυτοί οι παράξενοι, της διαδρομής Ομόνοια-Εξάρχεια, τους έχουν δει …τον Άγιο της Ομόνοιας και εκείνον των Εξαρχείων να σεργιανούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου. Να ικετεύουν για την δεινή περίσταση. 

Να δυσωπούν το έλεος του Κυρίου, να καταλαγιάσει η τρικυμία,  να παύσει λυτρωτικά αυτή η παρατεταμένη περίοδος της παρακμής και της αποστασίας. Δεν γίνεται αυτοί οι δυο να μην σεργιανάνε μαζί στου Παραδείσου τα περιβόλια! Δεν μπορεί να μην έχουν κάνει επίσης την διαδρομή Παράδεισος-γη να μοιάζει με εκείνη της Ομόνοιας με τα Εξάρχεια! Και μεταξύ μας, αυτό διαπιστώνεται! Ρωτήστε εκείνους με τις καθαρές καρδιές, τους διδαχτούς του Θεού με τις πολυόμματες ψυχές που συνεχώς τους θωρούν να προχωρούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου!   Τους ενώσαμε και εμείς σε αυτήν την σειρά των εκπομπών, όπως είμαστε βέβαιοι πως τους ένωσε ο Δίκαιος Μισθαποδότης Κύριός μας!

Και είναι μεγάλη η χαρά μας! Τρισμεγάλη που θα λεγε ο παπα Ανανίας! Να αναπαυθούν ου μετρίως οι ψυχές μας! Σαν να ακούγονται οι φωνές τους:

 Κουράγιο βρε! Δεν θα αφήσει ο Αφέντης Χριστός  το λαό Του!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών

 

Αρχισυνάγωγοι και αποσυνάγωγοι...

      ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.(Λουκ. 13,14)  

Υπάρχει ακόμη μια παράμετρος εξίσου σπουδαία που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, στην στάση του αρχι...συναγώγου της  Ευαγγελικής περικοπής της συγκυπτούσης γυναικός ! Αυτής που ακούει στο όνομα ζηλοφθονία ! Βρισκει τούτο το " σαράκι" προσωποποίηση στον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο και της εποχής μας( αναφέρομαι ιδίως στον εκκλησιαστικό χώρο) που διώκει δίχως αφορμή και καθιστά... απο....συναγώγους, όσους λίγους ξεπερνώντας το ατσαλάκωτο και βολικό "μέτριο", το χλιαρό και άκριτο υποτελές των πολλών, ορθώνουν ανάστημα και αρθρώνουν με ευθύ, ελεγκτικό, μα κόσμιο και ευγενή τρόπο άποψη σε θέματα πίστεως και αληθείας !
Θα λέγαμε λοιπόν πως η στάση του αρχισυναγώγου καθρεφτίζει πρωτίστως εκείνο το διαχρονικό παράπονο του Χριστού μας που και στις μέρες μας επικαιροποιείται θλιβερά:
Εμίσησάν με δωρεάν...
Ζηλοφθονίας το ανάγνωσμα ...

Νώντας Σκοπετέας

5.12.21

Πατήρ Ηλίας Αλευράς +( Αφιέρωμα) Επίλογος

 Ιούλιος 2019...

Είναι αυτές οι στιγμές που όλοι φοβόμαστε ότι κάποτε θα ζήσουμε …

Έφτασε λοιπόν μια τέτοια και για τον μεγαλύτερο γιό, τον πρωτότοκο, από τα πέντε παιδιά  που γέννησε ο παπα-Λιάς μας. Σε ένα μικρό παγωμένο γραφείο μονάδας εντατικής θεραπείας Αθηναϊκού Νοσοκομείου βρίσκεται και συζητάει με τον γιατρό .

Του έχει εμπιστοσύνη απόλυτη και τον σέβεται !

Τον γνωρίζει καιρό εξάλλου και είναι βέβαιος ότι ζυγίζει απόλυτα κάθε του λέξη , ιδίως τούτες τις στιγμές τις δύσκολες .

-Λοιπόν γιατρέ , πως τα βλέπετε τα πράγματα ; Υπάρχει ελπίδα μπροστά μας ;

-Ακούστε αγαπητέ…Με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο πατέρας σας και τις

εξετάσεις που του έγιναν, όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς …προς την έξοδο …

Λυπάμαι που το λέω έτσι , αλλά δεν υπάρχει επιστροφή ! Μπορούμε βέβαια κάπως να

επιμηκύνουμε τον χρόνο καλωδιώνοντάς τον ….καταλαβαίνετε …Βέβαια δεν ξέρω αν

αυτό θα προσδώσει κάτι , μια και όπως σας είπα η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη…Από την άλλη, είναι και τα έξοδα της νοσηλείας στην ειδική μονάδα που θα σας βαρύνουν…

-Γιατρέ , κάντε ο,τι μπορείτε καλύτερο …Μην σας απασχολεί το θέμα των εξόδων …Αν

γίνεται έστω και λίγο παραπάνω να τον έχουμε κοντά μας …

-Φυσικά …Είναι και κάτι ακόμα …Ξέρετε θα πρέπει να του κόψουμε αρκετά την

γενειάδα για να προσαρμοστούν σωστά οι συνδέσεις με τα μηχανήματα …

Σάστισε ο γιος στο άκουσμα αυτό …Ενώ είχε σηκωθεί και πήγαινε προς την

πόρτα , γύρισε πίσω και ξανακάθισε …

-Αυτό που μου λέτε γιατρέ μου είναι σοβαρό ….Δεν μπορώ να πάρω μόνος μου μια

τέτοια απόφαση ! Θα πρέπει να με περιμένετε να επικοινωνήσω με την μητέρα μου

…Να αποφασίσει εκείνη …

Γνώριζε καλά ο μεγάλος γιός, το πόσο σημαντικά ήταν για τον πατέρα του αυτά που

για άλλους , ιδίως στις ισοπεδωτικές μέρες μας , είναι ανούσια και αδιάφορα.

Εξ όνυχος τον λέοντα θα έλεγε κάποιος .

Ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου πάλι , που πολύ τον αγαπούσαν στο σπίτι τους, μιλούσε

για εκείνο το λιοντάρι που ο Θεός στόλισε με την μεγαλοπρέπεια της χαίτης του και

που θα έμοιαζε με καχεκτικό σκυλί αν του την αφαιρούσαν …

Έλεγε ο κυρ Φώτης πως το ράσο και τα μακριά γένια , είναι σύμβολα θρησκευτικά

και εθνικά και για τον κάθε ελάχιστο ταπεινό ακόμα και ολότελα αγράμματο Ιερέα του υψίστου, πως η εμφάνιση του η μεγαλόπρεπη, η αρχαία , η βιβλική, τον έκανε πάντοτε να ξεχωρίζει και να είναι σεβάσμιος και επιβλητικός. Εκείνο το περίφημο «πνευματικό επιβάλλον» το οποίο πρέσβευε  ο ψυχογράφος της Ρωμιοσύνης μας .

Δεν τον είχε ακούσει βέβαια ποτέ τον παπα Λιά ο μεγάλος ο γιος του να μιλά για αυτές τις αγνές και παιδεμένες θεωρήσεις, μα θυμήθηκε έντονα εκείνες τις δύσκολες στιγμές, κάτι που συχνά άκουγε από τον πατέρα του να λέγεται.

–Ο μεγαλύτερός μου εφιάλτης , που με ξυπνά αρκετές φορές με ταραχή μεγάλη είναι το

να ονειρευτώ ότι μου έκοψαν την γενειάδα μου …

Πήρε λοιπόν την παπαδιά στο τηλέφωνο εκεί στον Τυρό …Μαζί με τους υπόλοιπους ήδη ετοίμαζαν τα απαραίτητα για την εξόδιο…Γαλήνια εκείνη όπως πάντοτε του μίλησε …

-Πώς είναι ο Γέροντας παιδί μου ;

-Μάνα είναι δύσκολα πολύ τα πράγματα …Άκουσε …μου είπαν ότι για να βάλουν τον

πατέρα στην εντατική πρέπει να του κόψουν τα γένια του …Δεν μπορούν αλλιώς να

εφαρμόσουν σωστά τα καλώδια …

-Ωωωω  παιδί μου …Αυτό δεν θα το ήθελε ποτέ ο πατέρας σας …Αυτό και το

ράσο ήταν πάντοτε το καύχημά του …Μην το επιτρέψεις παιδί μου …Σε παρακαλώ …

Καλύτερα ας φύγει έτσι ήσυχα…

Απροετοίμαστος  ήταν  για μια τέτοια απόφαση …Αλλά η ασφάλεια της

ανέκπτωτης αγάπης της πρεσβυτέρας προς τον παπά της, ήταν για εκείνον μια

δικλείδα σιγουριάς ότι θα έπραττε το ορθό … Επέστρεψε λοιπόν στο γραφείο και είπε

στον Γιατρό!

-Μην τον συνδέσετε γιατρέ ..Αφήστε τον όσο θέλει ο Θεός να ζήσει ακόμα …

Συμφώνησε εκείνος , διαβεβαιώνοντας τον ότι θα έκαναν τα πάντα για να είναι

όσο πιο ανώδυνο το επερχόμενο τέλος…

Βγαίνοντας από το γραφείο και λίγο πριν την λήξη του επισκεπτηρίου της εντατικής με την ψυχή και το σώμα να υποχωρούν  από την θλίψη και την κούραση , μπήκε ξανά στο δωμάτιο και πλησίασε  στο κρεβάτι για να δει για ακόμη μια  φορά τον πατέρα του . Γνώριζε καλά ότι μπορούσε να ήταν και η τελευταία που τον έβλεπε να ανασαίνει. Μηχανικά σχεδόν ζύγωσε. Η  ψυχή και ο πόνος του πατέρα του κουβαλούσαν το κορμί και  έσερναν τα πόδια του . Μόλις σήκωσε την ματιά του και τον αντίκρισε στο πρόσωπο  έμεινε ενεός …

-Βρε αυτός είναι νέος …μονολόγησε …είναι όμορφος…Για ελάχιστο χρόνο η μορφή του πατέρα του πήρε μια όψη αλλιώτικη , φωτεινή , υγιέστατη …

Κούνησε το κεφάλι του για να …..συνέλθει. Δεν μπόρεσε να αξιολογήσει τότε αυτό το συμβάν…Δεν είχε καθόλου χρόνου γι αυτό , εκείνη την ώρα . Είχε να μιλήσει με τους γιατρούς , να ενημερώσει τους οικείους, να ξεκουρασθεί μετά από δύο ημέρες αγωνίας.

Νωρίς το πρωί επέστρεψε στο Νοσοκομείο. Έπρεπε να μιλήσει στον γιατρό του παπα Λιά για να εγκρίνει τυπικά την έξοδο από την εντατική.

-Λοιπόν γιατρέ θα τον μεταφέρετε εκεί που είπαμε να φύγει ήσυχα;

-Ναι , θα γίνει η μεταφορά αλλά όχι για να φύγει …μα για να τον πάρετε σε λίγες μέρες

μαζί σας …Θα επιστρέψει σπίτι ο παπά Λιάς ! Μην με ρωτήσετε το τι έγινε ! Δεν ξέρω

Όλα έχουν επανέλθει !Δεν απαιτείται πια εντατική!

Ανάσταση πραγματική. Το χαρμόσυνο νέο έπρεπε να διαδοθεί. Κάθε λεπτό και μία κλήση. Μια επικοινωνία  ανείπωτης χαράς του μεγάλου γιου  με την  εν Χριστώ τεράστια οικογένεια του παπα Λια. Και κάθε τηλεφώνημα κατέληγε σε κλάματα αγαλλίασης μια και μια μικρή ιστορία προσευχής από την άλλη πλευρά της γραμμής. Δεκάδες ψυχές είχαν συντονίσει τις παρακλητικές τους «κεραίες»  το προηγούμενο βράδυ και δεήθηκαν  με πόνο καρδιάς για τον παππούλη τους,  αυτόν τον ταπεινό δούλο του Κυρίου.

Και μόνο τότε συναισθάνθηκε  τι είχε συμβεί.

Η προσευχή τους εισακούστηκε. Και το ταλαιπωρημένο σώμα του παππούλη αξιώθηκε να μεταμορφωθεί σε σκεύος Πνεύματος Αγίου ! Με αυτόν τον τρόπο απάντησε ο  φιλόστοργος  Πατέρας Θεός  στα παιδιά του , δωρίζοντας  χρόνο μετανοίας και δοξολογίας σε όλους !

Έτσι, επέστρεψε μετά από λίγες μέρες ο παππούλης μας , στο σπίτι . Καθηλωμένος από τότε , εδώ και έναν χρόνο στο κρεβάτι , υπομένει εν πλήρη σιωπή . Ναι , δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια κουβέντα . Μα το ράσο δεν το αποχωρίζεται ποτέ ! Η μεγάλη του γενειάδα προεκτείνει την γαλήνια όψη του . Σκορπά ευλογία ανεκτίμητη σε όσους τον φροντίζουν . Καταλαβαίνει τα πάντα και έχει τα δάκρυά του αυτό να το επικυρώνουν.

 

Βρέθηκε δίπλα στον παπά Λιά κάποιες φορές αυτό το διάστημα και αυτός που

αναξίως έλαβε την ευλογία από τον ίδιο , να μεταφέρει στο χαρτί όλα τούτα τα

θαύματα και τα θαυμάσια από μισό αιώνα βιωματικής πίστης και αφιέρωσης. Ποτέ

ξανά δεν είχε αισθανθεί σε ένα δωμάτιο πόνου τέτοια αναστάσιμη ευφροσύνη ! Τέτοια αποκαραδοκία αιωνίου ! Τέτοια θαλπωρή πατρικής αγκαλιάς ! Και κάποιες λέξεις που μέχρι πρότινος τα χείλη μόνο πρόφεραν, απόχτησαν μια ουσία ανεπανάληπτη κάθε φορά που, ανοίγοντας τα μάτια του ο παπά Λιάς, χαμογελούσε την ελπίδα …

Για μια μόνο θα γίνει λόγος ! Τόσο μικρή , μα χωράει τα σύμπαντα …

Η ΖΩΗ !

Η μόνη αληθινή που νεοποιεί,  αφθαρτίζει και ανακαλεί, κατατροπώνοντας ο,τι η

αδύναμη λογική μας παρρησιάζει …

Και έμεινε έτσι καθηλωμένος στο κρεβάτι για δυο ολόκληρα χρόνια . Δώρο Θεού για όλους μας αυτά τα 2 χρόνια μιας εκκωφαντικής σιωπής. Ανοιχτά τα πάντα υγρά του μάτια ακαταπαύστως να μας στέλνουν μηνύματα ουρανόθεν . Βγήκαν μέσα απ την ταλαίπωρη ψυχή μου σε μια επίσκεψη στον παππούλη μας και στην αγιασμένη απ την υπομονή και την ταπείνωση πρεσβυτέρα του, λίγα λόγια να περιγράψουν τούτα τα απερίγραπτα ...

Να σε παρηγορεί ο...ανήμπορος και πάσχων ...

 "Έρχομαι και σε συναντώ τούτην την ώρα σε ένα δωμάτιο που ο πόνος αρωματίζει. Σιωπώ και ανασαίνω .  Αναδεμένη και εκείνη η μυρωδιά  της ελπίδας  σαν το φρέσκο πρωινό αεράκι,  που σπαθίζει να διώξει μακριά της απελπισιάς τα μικρόβια. Στέκεσαι εκεί άγρυπνος για ώρες,  για μέρες,  για χρόνια ακόμα ολάκερα και καρτεράς . Έρχονται και άλλοι πολλοί και σε βρίσκουν   να σου πουν λόγια που ποτέ δεν θα μπαιναν στου Χριστού μας το στόμα. Και εσύ Χριστομίλητα τους κάνεις και αναρωτιούνται τι να ναι κείνο που ξάγρυπνο σε κρατά τόσο καιρό …Τους απαντάς :

-Είναι εκείνη η ανάσα που ξεβγαίνει από τα ξεραμένα χείλη και ψυχές –κρήνες ξεδιψαστικές , που δεν στερεύουν ποτέ τους από το Ζωντανό νερό !

Σ εκείνο το δωμάτιο , δεν χωρά να μπει η λογική των στεγνών μας ψυχών . Σαν το παράθυρο ανοίγει , μόνο της πίστης το οξυγόνο θα ρθει ανακουφιστικά να δροσίσει την αμείωτη θέρμη του σώματος.

-Μα τι του προσφέρεις ; Δεν τον βλέπεις που πονά ; Ακίνητος , ανίσχυρος, αμίλητος , σαν νεκρός,  τις περισσότερες στιγμές  βυθισμένος σε λήθαργο… Τόσον καιρό τώρα ! Ας τον να ησυχάσει !

–Μα δεν του προσφέρω εγώ ! Εγώ είμαι ο ανίσχυρος ! Εκείνος είναι ο δυνατός ! Αυτός μας δυναμώνει ! Σαν βλέπω συνεχώς να βαπτίζει τον πόνο του στην κολυμβήθρα της υπομονής! Ο παππούλης μας ! Ο Γέροντάς μας !  Εκείνος που κάποτε μιλούσε εμφορούμενος απ το Πανάγιο πνεύμα ! Ο εύγλωττος , ο μεταδοτικός , ο ευμήχανος , που οδηγούσε ψυχές σε λόγια και παραβολές από Χριστό γραμμένες , τώρα σιωπά…δεν μπορεί ούτε μια λέξη να προφέρει …

-Άνοιξε ξανά το παράθυρο που κοιτά στην ελιά την γραία να μπει θαλασσινό αγέρι ! Και άκουσε τώρα αυτά  που έχει να μας πει.  Τον ακούς ; Ναι …Τώρα διδάσκει περισσότερο …Τώρα τα ομιλήματα του είναι πιο συνταρακτικά από ποτέ!  Αρκεί σοι η χάρις μου ! Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται ! Τον ακούς ; Σαν Παύλος και εκείνος σε κοιτά με τα πιο λαμπερά του μάτια και καυχιέται ! Ποτέ του δεν καυχήθηκε σ αυτόν τον ανήφορο ! 

Τώρα για πρώτη του φορά καυχιέται για τον πόνο του και για την ισχύ του Χριστού την ανίκητη , που ξέρει πως μέσα του κατοικεί ! Ανήμπορος έστω το χέρι του να σηκώσει , να ευλογήσει … Αδύναμος παντελώς! Φιλοξενεί μέσα του Παντοδύναμου Θεού την δύναμη ! Αρκεί σοι η χάρις μου …Και σένα σου αρκεί μόνο να τον κοιτάς ! Και να ακούς την ανάσα του ! Σε καλεί πάλι σαν άλλος Παύλος κάποτε να του μοιάσεις …όπως και εκείνος μοιάζει του Χριστού πριν το αγκαθωστεφανωμένο του κεφάλι γείρει , το πνεύμα να παραδώσει στα χέρια του Πατέρα Του …"

28 Ιουλίου 2021 ήταν η ημέρα της μεταβάσεώς του εκ του Θανάτου εις την Ζωήν ... 

Το τόσο ταλαιπωρημένο και γερασμένο πρόσωπό του ξαναμεταμορφώθηκε ! Μια λέξη μόνο : Γαλήνη! Αυτή του Παραδείσου! Το πριν και το μετά ...το αιώνιο! 

Πλέον ο παπα Λιάς μας βρίσκεται εκεί που πάντοτε ποθούσε! Στο επουράνιο θυσιαστήριο ! 

Τι να ανταποδώσουμε στον Κύριο που τόσο μας ευεργέτησε στέλνοντάς τον ιχνηλάτη και οδηγό στης επιστροφής τον δρόμο! Ακαταγώνιστες οι μεσιτείες του στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού. 

Τώρα θα ναι περισσότερο δίπλα μας ! Μετά των Αγίων παππούλη μας γλυκέ , της υπομονής και της πίστης εργάτη , του Χριστού μας δούλε ακάματε! 

Αυτό που δεν θα λησμονήσουμε όσο ζούμε είναι το πνεύμα της θυσιαστικής σου αγάπης ! 

Τοις πάσι γέγονα τα πάντα συνήθιζες πάντοτε να λες μα κυρίως να βιώνεις! 

Δοτικός ως εκεί που η αγάπη γινόταν ασύνορη. Για κάθε απόκληρο , αγνοημένο , αποσυνάγωγο, ξεστρατισμένο, εξαρτημένο, με τον Θεό θυμωμένο και απ ΄τους ανθρώπους πληγωμένο, ήσουν μια ορθάνοιχτη αγκαλιά ! Χωρίς ημετέρους, αυλές και προσωποληψίες , δεν δίσταζες πάντοτε να ορθώνεις ανάστημα και να υπερασπίζεσαι την Αγάπη και την Αλήθεια !

 Και έγινες ο παπά Λιάς όλων μας, που σήμερα κλάψαμε πρώτα από χαρά αντικρίζοντας την γαλήνια οσιακή σου μορφή και έπειτα σαν εψάλη το Χριστός Ανέστη μόλις έσμιξες και πάλι με το δουλεμένο τόσο από τα χέρια σου Τσακώνικο χώμα ! Καλή αντάμωση παπά Λιά μας!

 Ήδη έχεις φτάσει στην επιγραφή που λέει : Καούρ εκάνατε στον Παράδεισο ...

Τέλος και τω Θεώ η Δόξα !

Νώντας Σκοπετέας 

Στην ιερή μνήμη του πνευματικού μας μακαριστού π .Ηλία Αλευρά, του ανθρώπου που χάριτι και φιλανθρωπία Θεού θα καθοδηγεί πνευματικά τα βήματά μας ως την στερνή μας πνοή. Ας μεσιτεύει για όλους μας  στον Μακρόθυμο Κύριο κάποτε το έλεός Του να μας αξιώσει να συμπορευθούμε μαζί του αιώνια  λουσμένοι απ το Φως του Χριστού μας ... 

Προδημοσίευση από το βιβλίο με τίτλο:

''Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"

που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό από τον Πρόμαχο Ορθοδοξίας