Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας Άγιο Όρος 2017 Μέρος 4

Ευχαριστία ακούγεται  απ του Ουρανού τους ψάλτες.

Στον άμβωνα της κλίμακος  οι ταπεινοί αναβάτες!

Του Οσίου Δαυίδ  οι εκλεκτοί ,  θυμούνται τις  κουρές  τους.

Παπαδοπαίδια λαχταρούν κι αυτά τις φορεσιές τους!

Είναι η σιωπή ασυνάντητη,  προστάζει να ειρηνέψεις.

Πλούσιος να σαι στη ματιά και φειδωλός στις λέξεις .

Κιβούρια είναι έτοιμα , σταυροί που θα γραφτούνε

Τα έσχατα  μη λησμονηθούν , πως όλα θα κριθούνε .

 

Τρίτη μέρα της εβδομάδας ξημέρωσε στην Ιβήρων . Μέσα στην Πορταϊτισσα , αξιωνόμαστε να μεταλάβουμε των αχράντων και επουρανίων δωρεών . Πόσο βαθιά εισχωρούν οι λόγοι της ευχαριστίας προς την Ευλογημένη και Δεδοξασμένη Θεοτόκο ! Τα νοητά μάτια της καρδιάς , φωτίζονται από το Φως της.

 

Και τίποτα άλλο δεν ζητούν σαν μεσιτεία από Εκείνην ,  παρά μόνο την , ως την τελευταία αναπνοή , ένωση μετά του Υιού Της  , εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον ! Στην αγιογραφημένη μεγάλη Τράπεζα,  όλοι αθόρυβα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές . Ανάγνωσμα τόσο ωφέλιμο  η σιγή και τα ειλητάρια των θείων μυσταγωγών που ολοζώντανοι και προστατευτικά μας περιστοιχίζουν . Μια πολύ στενή σκαλίτσα μέσα από μια σκοτεινή κρύπτη ,  οδηγεί στο υπερώο της τράπεζας , στον υπερυψωμένο μαρμάρινο άμβωνα,  απ όπου ακούγεται ο λόγος του Θεού κατά τις μεγάλες μέρες και στις πανηγύρεις .

Μια παράσταση του Αγίου Ιωάννου της κλίμακος , αγκαλιάζει την άνοδο . Πάθη και αρετές οι βαθμίδες αυτής της σκάλας . Καθόλου τυχαία η τόσο ιδιαίτερη κατασκευή της . Τα πάθη μπορούν να σε κατακρημνίσουν , να σε κρατήσουν στο σκοτάδι , οι αρετές να σε ανεβάσουν στο Φως . Μα θέλει τόσο προσοχή αυτό το ανέβασμα . Για να χωρέσεις πρώτα και κύρια πρέπει να συγχωρέσεις , να απαλλαγείς από ό,τι περιττό μπορεί να σε βαρύνει και να σε  κάνει να …σκαλώσεις πριν φτάσεις εκεί , για όπου προορισμένος είσαι .

 

Οκτώ το πρωί .Εικόνες και ήχοι λίγο πριν απομακρυνθούμε για τον επόμενο σταθμό μας.Ένας μεσήλικας προσκυνητής,χαρούμενα και κελαηδιστά σχεδόν  σφυρίζει , κοιτάζοντας ψηλά στα δασύφυλλα δέντρα της αυλής . Μας λέει ότι ξέρει να μιλά την γλώσσα των πετεινών του ουρανού ! Όντως εκείνα ανταποκρίνονται ! Χαμογελά με νόημα όταν τον ρωτάμε να μας πει τι του απάντησαν ! Σαν να μας λέει πως ξεκίνησαν και αυτά την ευχαριστιακή ακολουθία  τους! Στην έκθεση αγοράζουμε εικόνες και περιλαίμιους  μικρούς σταυρούς με  ξυλόγλυπτους Εσταυρωμένους. Λεπτομέρεια και ευχή , σκάλισμα και νύξη ψυχής , κατάσαρκο φόρεμα και αλεξιτήριον νόσων και επιθέσεων.

 -Κάθε φορά που φεύγω από εδώ , έχω κόψει και κάτι που με βασάνιζε ! Υποκλέβουμε τον αυθόρμητο  διάλογο ενός αδελφού μας προσκυνητή , με τον υπεύθυνο λαϊκό της Έκθεσης . Εκείνος μελετά την Καινή διαθήκη και ενθουσιαστικά  συμφωνεί μαζί του . 

Δάκρυα και πάθη στα πόδια της Κυράς . Πίστη στην οικονομία της . 

Και αν τα πάθη αρέσκονται στο να επιστρέφουν , θα ναι η δική μας η μετανοημένη  επιστροφή,  που πάντα ελεώ Θεού θα νικά ! Το νίκος και το έλεος θα ανοίξουν την μεγάλη πόρτα της αληθινής Ζωής . Και εκεί πυλωρός βρίσκεται ήδη ,  η Οδηγούσα προς το Φως  Πορταϊτισσα !   Ένα τελευταίο χαίρε πριν βγούμε από την πύλη της . Αξίωσέ μας ξανά ! Σπλαχνίσου μας Μητροπάρθενε ! Μην αποστρέψεις ούτε για ελάχιστα το πρόσωπό σου , θα χαθούμε αλλιώς!

Κατεβαίνουμε στην θάλασσα και περιμένουμε το λεωφορείο για Καρυές . Ένας νεότατος Ιβηρίτης μοναχός , μάγειρος και ψάλτης στα διακονήματα , συνομιλεί ιδιαιτέρως  με ένα σχεδόν αμούστακο παληκαράκι , που συμπορεύεται με τον Πατέρα του στο Όρος  .
 Στα μάτια του παιδιού , τόσο καθαρά καθρεφτίζεται ο Θεϊκός πόθος. Τους παρατηρώ και σκέφτομαι ότι μοιάζουν πάρα πολύ και ίσως να είναι αδέλφια κατά σάρκα . Να αξιωθούν κάποτε άραγε , να γίνουν και συμμοναστές και παραδελφοί κάτω από την σκέπη Της ; Αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό η ευλογία που θα λάβει η μάνα τους , αν με πίστη και χαρά εμπιστευθεί και τα δυο  σπλάχνα της στην Μάνα του κόσμου !

Εμένα η μάνα μου στην αρχή δεν το καλοπήρε που έγινα Ιερομόναχος ! Τώρα μετά τόσα χρόνια λέει : Μακάρι να γινόταν και ο άλλος μου ο γιός ! Γνωριζόμαστε με τον  Χαλκιδαίο πάτερ Σ. και τους  δυο νεοτάτους  συντοπίτες και συνοδοιπόρους του , παπαδοπαίδια της Αγίας Παρασκευής λατρευτά , με πρόσωπα ιλαρότατα και την προσδοκία  της ιεροσύνης και της αφιέρωσης,  ζωγραφισμένη σε κάθε ικμάδα της ύπαρξής τους. Ευβοϊκά χώματα ευλογημένα! 

Μας έφερε αυτή η ολιγόλεπτη κουβέντα  , δίπλα στο ξυλουργείο και στους στοιβαγμένους κορμούς της Ιβήρων ,  μέσα από κοινούς γνωστούς και αναφορές , ξανά κοντά μας όλα τα εκλεκτά τεκνία του Οσίου Δαυίδ του εν Ευβοία ! Είχε ασκητέψει , διάκος ήταν ακόμα ,  για καιρό στην Μεγίστης  Λαύρας  ο Όσιος Δαυίδ ! Έχει αφήσει ίχνη θαυμαστά στα μέρη του Αγίου Αθανασίου !  Κουρά του μακαριστού πατρός Κυρίλλου προηγουμένου του Μοναστηριού του ,  ο πατήρ. Σ. με τον οποίον μιλάμε . Τον ακούσαμε σε όλες τις ακολουθίες στην Πορταϊτισσα, να ψέλνει με υπέροχο καλογερικό ύφος ! Σε λίγο ένα αγροτικό αυτοκίνητο από διπλανό κελλί , ήρθε να τους παραλάβει . Συνοδηγός ένας επίσης Ευβοιώτης στην καταγωγή Αγιορείτης Μοναχός  . Στο παρμπρίζ , κολλημένο ένα αυτοσχέδιο προσκυνητάρι και  ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης!  - Δική του κουρά είμαι εγώ ! ,  μας είπε ο Γέροντας όταν μας είδε να κοιτάζουμε ! Τι κι αν δεν ήρθε ποτέ του στο Όρος,  ο Όσιος με συγχωρείτε ! Οι σπόροι και της δικής του…αγιοκαλλιέργειας , ολοένα και καρπίζουν καλώς  και βλαστάνουν άνθη ευθαλέστατα  , ιδιαιτέρως σε τούτο το περιβόλι , κάποτε να τα συγκομίσει ο Γεωργός Κύριός μας  .  

Στις Καρυές  η συνήθης  ζωντάνια λίγο πριν τις 10 το πρωί . Αποχωριζόμαστε  προσωρινά για μια μέρα με τον Φώτη,  που παίρνει τον δρόμο για το Βατοπαίδι και τον εκεί πνευματικό του. Αναμένουμε την ανταπόκρισή σου από Παραμυθία! του λέμε και εκείνος συγκινημένος απομακρύνεται. Είναι τόσο σημαντικό να βρίσκεις κάποιον που να σε αναπαύει αληθινά . Ο Φώτης δεν υπολογίζει ούτε έξοδα ούτε ταλαιπωρία .

Αρκεί να βρεθεί λυτρωτικά κάτω από το πετραχήλι του Βατοπεδινού πολύπειρου  …θεραπευτή του.

Ο λόγος του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτη δίνει ιδιαίτερη  έμφαση σε τούτη την ευλογημένη …αποκοτιά του αδελφού μας . «Είναι κάτι φυσικό να βλέπει ο άρρωστος τον ιατρό και να αισθάνεται χαρά. Έστω κι αν δεν λάβει καμία ωφέλεια από αυτόν. Απόκτησε λοιπόν και συ, ω θαυμάσιε λέει προς τον ποιμένα–πνευματικό,   έμπλαστρα, κολλύρια, ποτά, σπόγγους, αναισθητικά, φλεβοτόμα, καυτήρες, αλοιφές, υπνωτικά, μαχαίρια και  επιδέσμους. Αν δεν έχουμε αυτά, πως θα φανεί η επιστήμη μας;» (Αγ.Ιωάννου Κλίμακος /Λόγος προς Ποιμένα).

 Στα καφενεδάκια μπαινοβγαίνουν φορτωμένοι οι περιηγητές της αγιωνύμου γης . Σε ένα από αυτά συναντάμε τον Αγιοτριαδίτη  παπά –Γιώργη από τα μέρη μας , μαζί με την πολυμελή του συνοδεία . Κάθε Φθινόπωρο εδώ και χρόνους πολλούς ο Φιλαγιορείτης παπάς μυεί στις αθωνικές αλήθειες τους ενορίτες του. Είναι τόσο εμφανής η υπέροχη αλλοίωση που έχουν υποστεί στις ψυχές τους όλοι τους,  μετά από αυτήν την μακρόχρονη συνοδοιπορία !  Και πόσους …νεοσύλλεκτους  αναζητητές της αλήθειας δεν παίρνει μαζί του ο παπά-Γιώργης κάθε χρόνο , δίχως να υπολογίζει δυσκολίες , αταίριαστα , διατυπώσεις … 

Σήμερα βγαίνουν μετά από μια εβδομάδα στο Όρος . Ο αδελφός μας ο Δημοσθένης,  γαλήνιος και με τη χαρά του  Θεού να αποτυπώνεται στο είναι του , μας διηγείται μέσα στο Λεωφορείο για Δάφνη εν τάχει τις πρώτες του εντυπώσεις από το φετινό ταξίδι τους  που ολοκληρώνεται  . Τον ενοχλεί κάπως η σταδιακή εκκοσμίσκευση του Όρους . Μα δεν μένει σε αυτό . Σε μια «πορεία πολέμου» , σίγουρα θα υπάρξουν απώλειες και υποχωρήσεις . Οι φανοί των ποιμένων - ιχνηλατών  να μην σβήνουν μόνο . Το δόγμα , η Ορθοδοξία να μην πληγώνονται θανάσιμα . Οικονομίες θα γίνουν και θα ναι ευλογημένες , αρκεί να μην οδηγήσουν σε κακόδοξες παραοικονομίες . Από παντού ακούγεται βέβαια όλο και πιο έντονο το «έως πότε Κύριε» ,  μα Δόξα τω Θεώ οι κρήνες Του ακόμα δεν στέρεψαν από φιλανθρωπία και μακροθυμία …Και έχει αρκετές  ακόμα εδώ !

Αποχαιρετάμε τους Αργολιδείς αδελφούς μας , μιας και εμείς κατεβαίνουμε λίγο πιο πάνω από την Δάφνη ,  στην στροφή του δρόμου για Ξηροποτάμου . Πρώτη μας επίσκεψη σε ένα Μοναστήρι,  που δεν υπάρχει φορά στην είσοδο ή στο φευγιό μας , που να μην το έχουμε από μακριά έστω  θαυμάσει . Άλλη μια πύλη ιστορικού κοινοβίου  προστίθεται σε αυτές που έχουμε διαβεί . Λίγα μέτρα πριν,  στις  κληματοσκέπαστες πέργολες της εισόδου , συναντάμε τον αδελφό μας Αντώνη,  τον πέμπτο φετινό συνοδίτη μας , που ήδη  μας περίμενε , αφού είχε μπει κι αυτός με το πρωινό πλοίο  . 

Μαζί του και δυο Σέρβοι νεαροί προσκυνητές . Πρώτη του φορά στο Όρος . Μονή της μετανοίας του,  το περίβλεπτο φρούριο της Ξηροποτάμου! Βλέποντάς τον , σκέφτομαι πως όπως πανηγύρι γίνεται στον Ουρανό «επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» , έτσι και τούτες τις στιγμές ,  μια  παν χαρμόσυνη γιορτή θα έχει στηθεί στην ουράνια χορεία των εν σώματι Αγγέλων Πατέρων του Άθω , για τους σημερινούς νιοφερμένους , όπως ο Αντώνιος ! Γιορτή  όμως μόνο για εκείνους ,  που προσεγγίζουν τούτο το ταξίδι,  όχι εκδρομικά , σαν μια από τις πολλές ταξιδιωτικές  εμπειρίες  , μα έχοντας στην ψυχή τους το ψαλμικό : «Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί διαπαντός». Μόνο έτσι στήνεται το πανηγύρι στον …Άνω Άθωνα. Αιώνια αφορμή η μετάνοια ! Σημερινή ο αδελφός μας !

Όπως στο διάβα της ζωής συναντάς  διαφορετικά είδη ομορφιάς , παράξενης και  πρωτόγνωρης , έτσι και εδώ στον χιλιόχρωμο τούτο λειμώνα,  συνειδητοποιούμε και ανακαλύπτουμε πως υπάρχουν και διαφορετικά είδη σιωπής και γαλήνης  !  Όλα εδώ σε κελεύουν να ειρηνέψεις , να γίνεις φειδωλός στους λόγους  που θα αρθρώσεις , ακόρεστος σε όλα αυτά που άφατα θα νιώσεις . Ξηροποταμινή ησυχία ! Άμοιαστη με όλες τις άλλες και απερίγραπτη με κοινές λέξεις ! Μόνο ο σοφός παροιμιαστής μπορεί να σε εξυμνήσει !  “Ἀνήρ δέ φρόνιμος , ἡσυχίαν ἄγει” ( Παρ. 11,12»1.)

Το πιστοποιούμε αμέσως,  μόλις συναντάμε τον αρχοντάρη Μοναχό . Ούτε ένας παραπανήσιος  λόγος από το στόμα του . Τα απολύτως αναγκαία ! Πόσο δύσκολο τούτο το πάλαισμα ! Και πόσο αγνοούμε και ενίοτε παρεξηγούμε και λοιδορούμε  την έκφρασή του . Κριτήριο και αυτό εν εκείνη τη ημέρα …Κακό ασυγκράτητο , γεμάτη από δηλητήριο του θανάτου η γλώσσα , κατά τον αδελφόθεο Άγιο Ιάκωβο. Εν αυτή ευλογούμεν και εν αυτή καταρώμεθα … Χαλινό και πηδάλιο έχουν οι Ξηροποταμινοί στην γλώσσα !   Από αυτήν την πηγή να  ρέει μόνο το γλυκό , το ξεδιψαστικό  νερό και όχι το  αλυκόν !

Δωμάτιο στον πρώτο όροφο δίπλα στην ξακουστή βιβλιοθήκη και το αναγνωστήριο της Ξηροποτάμου. Εκεί υπέροχα βιβλιοδετημένα όλα τα αμέτρητα βιβλία . Ως και το πλέον μικρό στο σχήμα . Προστατεύονται έτσι από την φθορά τα άφθαρτα και ανόθευτα  λόγια των Πατέρων και των Γερόντων . Δείγμα απέραντου σεβασμού και τάξης υποδειγματικής. Στις δυο ώρες που έχουμε ως την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων,  παίρνουμε τον ανήφορο από την Ξηροποτάμου , ως το μακρινό κελί με τους 2 Γέροντες ,   που υπολογίσαμε ότι  βρισκόταν  σε απόσταση περίπου μισής ώρας με τα πόδια  . 

Ο Αντώνης δεν σταματά να θαυμάζει και να «εγκλωβίζει» τις πρώτες του Αθωνικές παραστάσεις . Όσο ανεβαίνουμε , τόσο περισσότερο ενθουσιάζεται από την ακίβδηλη φυσική καλλονή .Έτοιμες οι χρυσές χονδρολιές για το μάζεμά τους  . Συκιές με σύκα μεγάλα και ώριμα , μια στροφή πριν την είσοδο του κελιού . Δεν έχει ευλογία όμως να κόψουμε.Ή τουλάχιστον, δεν βλέπουμε κάποιον για να ζητήσουμε.

Το «έχει ευλογία» είναι μια πολύ συνηθισμένη φράση στο Άγιο Όρος . Σημαίνει ότι έχεις την άδεια για να κάνεις κάτι , το οτιδήποτε , το πλέον φυσιολογικό ,  όπως το να κόψεις για να φας  ένα σύκο , από μια  έρμη και κατάφορτη από καρπούς  συκιά στις πλαγιές της Ξηροποτάμου ένα μεσημέρι Οκτώβρη . Μα όταν τα καταφέρεις , έστω στιγμιαία,  να  υποτάξεις την λογική και το θέλω σου  σε έναν άγραφο μα πολυσέβαστο Αθωνικό νόμο και  δεν κόψεις έναν καρπό από δέντρο αγλαόκαρπο,  επειδή δεν πήρες ευλογία για αυτό , είναι σαν να αφανίζεις  από τη ρίζα , ένα από τα αναρίθμητα δέντρα στον… αχανή αγρό του εγώ σου !

- Δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ελέησον και σώσον ημάς… Καρτεράμε να ακουστεί το Αμήν μέσα από το κελί . Επαναλαμβάνουμε το γνωστό Αγιορείτικο … χτύπημα στην πόρτα , μα απόκριση δεν παίρνουμε . Έτσι , είπαμε εμείς το …Γένοιτο και αρχίσαμε να περιεργαζόμαστε τον χώρο . Πανέμορφο εκκλησάκι στην αυλή πιο μεγάλο από τα συνήθη κελιώτικα . 

Μπαλκονάκια κρεμαστά και απλωταριές , με ανεμπόδιστη γαλάζια θέα στην Δάφνη και στον υπέροχο Αθωνικό νότο.  Κήποι σε διαφορετικά επίπεδα , με άφθονα φυτέματα και μποστανικά της εποχής . Και εκεί δίπλα , αντικριστά σχεδόν στο ιερό της καλύβης,  φυτεμένοι στο χώμα δυο Σταυροί . Μπροστά τους μόνο χώμα , μετρημένο όσο για να χωρέσουν  μέσα του δυο σαρκία . Δεν υπήρχαν ονόματα πάνω στους Σταυρούς ούτε η εν Κυρίω κοίμηση κανενός αναγραφόταν , το εν ΚΩ δηλαδή που πολλούς έχει μπερδέψει στέλνοντας τον λογισμό τους στα …Δωδεκάνησα . Αυτοί οι Σταυροί , είναι των 2 γερόντων του κελιού τα χαλινάρια , τα δικά τους πηδάλια και η ξεχωριστή εξ ουρανού φωνή και παραίνεση : «Μιμνήσκου τα έσχατά σου και ου μη αμαρτήσης εις τον αιώνα» ( Σοφία Σειράχ 8΄36.) ( συνεχίζεται με το 5ο μέρος) 

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως, ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Ανάμεσα σε γη και ουρανό...( Άγιοι Ταξιάρχες)

Αρχάγγελοι, Άγγελοι και Αρχαί, Δυνάμεις και Θρόνοι,

Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Εξουσίαι

και Χερουβείμ οι θείοι,

υπέρ ημών τον Κτίστην καθικετεύσατε.( Μεγαλυνάριο Ταξιαρχών )

Ασώματη φύση , νοερή , αεικίνητη .

Υπηρέτες Θεού και του σχεδίου Σωτηρίας .

 Κατά χάριν αθάνατοι .

Δεν σας αγγίζει ο χωροχρόνος!

Αγγελιοφόροι , απεσταλμένοι , εκτελεστικοί διακονητές !

 Συμπαραστάτες και ευεργέτες  !

 Φύλακες και καθοδηγητές !

 Ακούραστοι δοξολογητές, θεωροί λαμπρότητος, βεβαιωτές Αναστάσεως ,

μύστες και  διδάχοι Δευτέρας Παρουσίας !

 Υπερασπιστές !

Στην σφαίρα του κόσμου που κρατά ο Πρωτοστράτηγος ,  το ΧΔΚ , Χριστός, Δίκαιος , Κριτής .

 

Πύρινη η σοφία , Τρισάγιος ο ύμνος σας : Δόξα σοι ο Θεός και Αλληλούια !

 Μυριάδες μυριάδων , χιλιάδες , χιλιάδων !

Οι δώδεκα λεγεώνες σας  πάντα σε ετοιμότητα…

Στην αυλή σας να βρεθώ με τα μάτια κλειστά .

Ήχοι σιωπής και μυρωδιές μέσα απ τις χαραμάδες της σφαλισμένης πόρτας  μόνο τον Ταξιάρχη ορθώνουν μπροστά μου !

Στον Μανταμάδο και στο Πρωτάτο  στους ολοζώντανους του Πανσέληνου!

Στο Δοχειάρι και στον Πανορμίτη , να βρω την ευχή που ταξίδεψε το κύμα !

Στις μερίδες του Σώματός Του , ύστερα από εκείνες της Μάνας του κόσμου !

 Κάτω απ τις φτερούγες σας , ο Ουρανός και η γη μας !
Προστάτες μας , προμηθείς και επίκουροι!

Αδιάφοροι σας προσπερνάμε οι βιαστικοί και πολυμέριμνοι προστατευόμενοί σας !

Στο κέντρο μιας πόλης που την ...σκοτίζει μιας   φλόγας  το αυτάρεσκο , σας συναντώ τούτο το παγωμένο απόγευμα στα προεόρτιά σας !

Μικρό ξωκκλήσι χώρεσε τις υπερκόσμιες πτέρυγές σας !
Εκ των κινδύνων λυτρώστε μας ! 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας Άγιο Όρος 2017 Μέρος 3

Τον Γαβριήλ τον ασκητή τίποτα δεν βυθίζει

Εκεί  που πάτησε η Αγνή  Αγίασμα αναβλύζει .

Σταυροί  με αλμύρα πάνω τους , κυματοθραύστες πίστης,

κι  άψυχα ακόμα ψέλνουνε  το Δόξα εν υψίστοις!

Κυρά μου σε παρακαλώ , την πόρτα να μην κλείσεις

Ψίθυρος δίπλα στις καρδιές  μάνας Πορταϊτίσσης 

Καντηλοφώτιστο θρονί , ήλιος μες στο σκοτάδι.

Ένα παράθυρο ανοιχτό , καρτέρι για σημάδι !

Μετά την πρωινή τράπεζα με τις άλαδες φακές , μπαίνουμε στο καθολικό της Ιβήρων . Ο πανύψηλος πατήρ. Λ μας μιλά για το ιστορικό της Μονής ξανά . Μαζί μας πολλοί περαστικοί προσκυνητές . Ανάμεσά τους και ο…Ρωμνιός αδελφός μας ο Σπύρος από την Ενωμένη Ρωμιοσύνη ! Χαρήκαμε τόσο που ανταμώσαμε εδώ στον ομφαλό της Ιβήρων   , πάνω στο ψηφιδωτό δάπεδο με την τεράστια ιστορία . Έργο δέκα αιώνων ασύλληπτης έμπνευσης και τέχνης. Τάλαντα που υπερπολλαπλασιάστηκαν και φανερώνονται σε ψηφίδες μπροστά μας .

Σμάλτα , μάρμαρα και γρανίτες, χρώματα φωτεινά   που παιχνιδίζουν αέναα με του ιλαρού φωτός  τις δεσμίδες , σχήματα που δεν σταματούν να προσφέρουν ιερούς συμβολισμούς του ανάρχου και του ατελευτήτου .  Το τρίμορφο στα δεξιά όλους μας ευλογεί καθώς βγαίνουμε  . Αρώματα αθανασίας  ξεχύνονται από τα λείψανα στον μικρό ναό των Αρχαγγέλων εντός του καθολικού . Συγκεντρωμένοι εκεί  εκατοντάδες Άγιοι . Πριν χρόνια ο π. Λ. μας είχε δώσει έναν έντυπο κατάλογο με αριθμημένα τα λείψανα. Είχαμε τότε τόσο εκπλαγεί από το πλήθος . Όλο το συναξάρι ενώπιόν μας ξανά ! Όπως πάντα κάτι διαφορετικό τώρα θα μιλήσει μέσα σου από τούτον τον θησαυρό  . 

Το δεξί πόδι της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος . Άφθαρτο , έτοιμο πάλι να σπεύσει στην πόλη , εκεί να οδηγήσει την γυναίκα εκ της Σαμαρείας , για να διαλαλήσει πλέον σε όλους :  δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα ! οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός! Να και 3 αδέλφια μαζί στην ίδια λειψανοθήκη !   Μέγας Βασίλειος , Άγιος Γρηγόριος Νύσσης και Αγία Μακρίνα ! Τρείς από την Αγία Οικογένεια των οκτώ,  εδώ μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας ενωμένοι  .

Των  τριών αυταδέλφων τα θεία λείψανα…ξεκινά κάποιος να σιγοψέλνει προς το Συνάναρχον λόγον  σε ήχο πλ του α΄ το απολυτίκιο που υπάρχει μέσα στη  λειψανοθήκη και έχουν συνθέσει οι Ιβηρίτες για τους τρεις τους !   Δίπλα τους  έχουν οι Άγιοι την αγαπημένη τους αδελφή ! Αυτή που τους ενέπνευσε την δούλωση στον Ελευθερωτή Χριστό  ! Θεία γεννεά ,  Όκτάριθμον σύστημα των θεραπόντων Χριστού .

Μεσημέρι πρώτης μας μέρας στο Όρος . Όπως πάντα οι φυσικοί όροι και οι νόμοι αποκτούν τις οικείες μας  πλέον Αθωνικές τους ιδιότητες . Ο χωροχρόνος σε μια απερινόητη αδρανοποίηση . Πότε ήταν που ξημέρωσε και πόσα χώρεσαν σε αυτήν την απόσταση  ; Χίλιες μέρες μας , σαν μια ακόμα στην παράταση του ελέους του  Πανευεργέτη.  Χίλιες νέες  πρωτοσυνάντητες εκφάνσεις  του Θεού  σε μια εικόνα  , σε μια μορφή σε ένα μικρό κομμάτι γης, σε έναν Σταυρό φτιαγμένο πρόχειρα με κομμάτια από σπασμένο  καλάμι,  με ένα ξεφτισμένο σχοινί για ένωση . Δίπλα του χαραγμένα σε μαρμαρόπετρες ονόματα εμπεριστάτων . Που το καταλάβατε ; εύλογα θα ρωτήσει κάποιος . Μα στο Σταυρό, πάντα ο πόνος είναι ακουμπισμένος .

 Και όποιος απαρνιέται τον εαυτό του για να τον ακολουθήσει ,  στα σίγουρα δοκιμάζει περιστάσεις θλίψεων και πόνου . Αυτόν τον φτηνό και συνάμα τόσο πανάκριβο Σταυρό , τον αντικρίσαμε κοντά στο αγίασμα της Ιβήρων. Εκεί που πρωτοπάτησε η Έφορος του Άθω  Πορταϊτισσα,  σαν ο καλόγερος Γαβριήλ έβγαλε την ευκλεή εικόνα της  , έξω από την θάλασσα όπου εκείνη  όρθια επέπλεε . Σαν άλλος Πέτρος ο μοναχός , νίκησε την ολιγοπιστία και την τάξη της φύσεως και περπάτησε πάνω στα κύματα για να την παραλάβει . Εκεί που με δέος και ανείπωτη ευλάβεια την απέθεσε μόλις βγήκε στη στεριά,  ανέβλυσε και αναβλύζει ως και σήμερα  αγίασμα . Συνήθως βιαστικά ερχόμαστε στην αναχώρησή μας , μα σήμερα θέλαμε να έχουμε χρόνο μπροστά μας για να συνειδητοποιήσουμε την ευλογία  και τούτου του σεβάσματος  . Η ροή των προσκυνητών αδιάκοπη . Ένας ασκητικότατος Δεσπότης με ευλάβεια και σιωπηλά πλησιάζει . Προσκυνά , πίνει αγιασμένο νερό από το κοινό κουπάκι και συγκινημένος βγαίνει . Παίρνουμε την ευχή του και εισερχόμαστε και εμείς. 

Λίγα σκαλάκια πιο κάτω από τη γη ,  άλλη μια Ζωοδόχος πηγή να δροσίσει και να σβήσει . Λαξεύματα και οπές στους τοίχους . Όλα σαν να φτιάχτηκαν  για να φανερώνουν το άχραντο πρόσωπο της Προστάτιδος. Παντού ξεπροβάλλει αυτό όπως και ο Σταυρός . Στα δέντρα στους τοίχους και στις μάντρες σε πόρτες και παραθύρια. Από κάθε υλικό,  φτιαγμένοι  για να αντέχουν και να αποκρούουν επιθέσεις . Στον αρσανά της Ιβήρων το ψαράδικο καϊκι περιμένει τους  δικούς  του εκατόν  και πεντήκοντα  τρείς ιχθείς να ευλογηθεί . Στην άκρη ένας σιδερένιος Σταυρός καρτερά τρικυμισμένα νερά  να σπάσουν πάνω του . Ακλόνητος και απειρόφοβος …αρσανάρης  . Σκουριά και αλμύρα μαρτυρούν τα  παλαίσματα και τις νίκες του . Φύλακας και φάρος θραύει κύματα άγρια επαφρίζοντα αισχύνας …( ΙΟΥΔΑ 13) Λίγη ξεκούραση στο δωμάτιο  ως τον εσπερινό . Ο Θεοδόσης και ο Φώτης γράφουν  ονόματα για μνημόνευση. Δεν μένει ίχνος λευκού στο χαρτί τους. Ο Νίκος σημειώνει μνήμες της πρώτης μέρας  στο δικό του τετράδιο . Στην διπλανή βιβλιοθήκη αναζητάμε λόγον αγαθόν . Μας τον προσφέρει ένας αοίδημος πολυγραφότατος  Ιεράρχης , ο κυρός Διονύσιος Ψαριανός μέσα από ένα υπέροχο πόνημά του με τίτλο : Εικόνες έμψυχοι . Εκεί Αγιολογικά κηρύγματα του μακαριστού    Σερβίων και Κοζάνης . Ένα τρίπτυχο ζωής η Ορθόδοξη Λατρεία . Συναξάρι , τροπάρι , εικόνισμα ! Όχι θεωρίες.  Μόνο Φως ! Πρόσωπα και γεγονότα στη ζωή της Εκκλησίας !

Στο καθολικό για τον  εσπερινό. Ο Σταυρός με το τίμιο ξύλο ακόμα  στο προσκυνητάρι , μέσα σε μια φωλιά  σταυρολούλουδων  , κάπως μαραμένων από τις μέρες στην όψη και στην αφή  , μα όχι στην ευωδία. Ζυγώνει η απόδοση της Εορτής Του. Το μεγαλείο του , ανεξάντλητο στα γράμματα του Μηναίου και αυτών των σελίδων του Σεπτέμβρη . Με την πεποίθηση του Σταυρού μια χορεία εκλεκτή , μια Θεόπεμπτη οικογένεια  , προπορεύεται των Αγίων της νέας ημέρας . Στον κοντινό μας Μυλοπόταμο πανηγυρίζουν και αγρυπνούν  απόψε για  τον προστάτη τους ! Ο Άγιος Ευστάθιος,  ο Έλληνας  στρατηλάτης  Πλακίδας , με την Ιώβειο υπομονή που πάντα θριαμβεύει και στεφανώνεται ! Σε λίγες γραμμές δοξαστικού όλα ζωντανεύουν μπροστά σου ! Σήμερα η κλήση , ο αγώνας,  το μαρτύριο, το στεφάνι του Παραδείσου ! Όλα στον ευλογημένο Ενεστωτικό της Ορθοδοξίας μας .  Ξανά τα λόγια του μακαριστού Διονυσίου στο προσκήνιο ! Ένα τρίπτυχο ζωής η Ορθόδοξη Λατρεία . Συναξάρι , τροπάρι , εικόνισμα ! Πόσο νόημα αποκτούν τα γραφτά   του λόγιου  Δεσπότη,  ιδίως όταν  εισέρχεσαι στο παρεκκλήσι της Πορταϊτισσας . Δεν έχεις ανάγκη τίποτα να θυμηθείς από όλα όσα έχεις διαβάσει ή έχεις ακούσει . 

Γεμίζει η ψυχή σου από την θέα Της ! Να αρθρώσει λέξη η γλώσσα ή ο νους δεν καταφέρνει ! Μόνο της ψυχής τα μάτια , δεν χορταίνουν να ρουφάνε την κάθε ιερή στιγμή ! Παράκληση ξεκινά μπροστά στην Πορταϊτισσα . Όλοι όρθιοι , στριμωγμένοι , μα τόσο χαρούμενοι για αυτήν την εμπειρία αληθινής Ζωής .  Ρύσαι πάσης ανάγκης, και προβολής Άχραντε, ταύτην σου την ποίμνην Παρθένε, ανακειμένην σοι, και πάσαν άδικον βουλήν διάλυε τάχος, κατ΄αυτής δεόμεθα, ω Πορταΐτισσα. Διάσωσον ω Πορταΐτισσα Πάναγνε Θεοτόκε, πάσης βλάβης και αναγκών τε και θλίψεων, τους ολοψύχως προστρέχοντας τη ση σκέπη.  Νόσους ποικίλας θεραπεύει, και ακάθαρτα πνεύματα διώκει, της Εικόνος της σης, η χάρις Θεοτόκε  εντεύθεν Πορταΐτισσα, πάσα γλώσσα σε δοξάζει. Ψέλνει ο ηγούμενος Ναθαναήλ και οι Ιβηρίτες . Μετανίζουν όλοι μπροστά της και κάτι της ψιθυρίζουν . Φτάνουν μπροστά της,  να της απιθώσουν πόθους και πάθη . Ικέτες της θείας της επέμβασης , εν εκείνη τη ώρα από τα χέρια του πονηρού κοσμοκράτορος . Γεμάτο το αργυρωμένο πουκάμισό της από τάματα . Αμέτρητα επισκοπικά και ιερατικά εγκόλπια , μετάλλια, παράσημα ,  ανεκτίμητα τιμαλφή . Κάποτε, ένας προσκυνητής σκανδαλίστηκε από το πλήθος των αφιερωμάτων.  

- Εγώ , σκεφτόταν,  την Παναγία την θέλω ταπεινή και φτωχή , όχι πλούσια,  πλουμισμένη με  ασήμια και χρυσάφια … Σαν πήρε τον ανήφορο να φύγει , τον έπιασε ένας πόνος αβάσταγος .- Παναγία μου! φώναξε , βοήθα με,   Παναγία μου και εγώ θα σου φέρω δυο χρυσά φλουριά ! Αμέσως γίνηκε καλά ! Λίγο πιο πάνω του παρουσιάστηκε η ίδια η Παναγία και του λέει : -Έτσι έχω γεμίσει με φλουριά και τάματα !  Ποτέ δεν ζήτησα  τίποτα να μου φέρουν!

 Σκέφτομαι πως τα περισσότερα από αυτά τα ολόλαμπα ταξίματα , κάποτε ακουμπούσαν στο μέρος της καρδιάς όσων τα αφιέρωσαν . Τώρα αγγίζουν την  ακατάπαυστα δεομένη, την  σφόδρα σύμπονη και συμπάσχουσα  καρδιά της Κυρίας Θεοτόκου. Εμείς δεν σου φέραμε τίποτα Δέσποινα του κόσμου … Ούτε καν λίγα φτωχά αγριολούλουδα όπως εκείνα που σου έφερνε ο Άγιος Παϊσιος, που  ντρεπόταν να έρθει μπροστά σου , να σε εκλιπαρήσει με άδεια χέρια!  Λάβε  σαν τάμα μας , ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε πάνω μας  , την ρανίδα από το δάκρυ που ξεπρόβαλλε  Παναγιά μου αυτήν την ευλογημένη ώρα  και κράτα το  εκεί , στο μέρος της απέραντης καρδιάς σου , αληθινό και αστέγνωτο. Και πρέσβευε Μάνα Πορταϊτισσα Στον τα πάντα Παρέχοντα,  να μας χαρίσει διεξόδους υδάτων επεί ουκ εφυλάξαμεν τον νόμον Του.(ΨΑΛΜ.118,136) 

Εν εσπέρα, πρωί, και μεσημβρία , εν ημέρα, νυκτί και πάση ώρα, και εν παντί καιρώ καθικετεύω σε, στένων και δακρύων, ασπάζομαι φόβω σην σεπτήν Εικόνα. Δεν σταματήσαμε να μπαινοβγαίνουμε στο παρεκκλήσι της Πορταϊτίσσης . Σε κάθε ευκαιρία και μέσα στην ημέρα , κάθε  που ξεκλείδωνε για περαστικούς προσκυνητές ο …επόπτης της χάριτος ο …ανοιξαντάρης  Θεοδόσης  μας έδινε το σύνθημα :- Άνοιξε η Παναγία ! Μετά την εσπερινή τράπεζα , ξανά εκεί λοιπόν  για το  Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της ! Δεν έλειπε πάλι κανείς ! Νιώθουμε το ομοθυμαδόν των Ιβηριτών στο τελευταίο χαίρε , στο Άξιον Εστίν και στο απολυτίκι της : Την θείαν Σου Εικόνα δεδεγμένοι εν θαύματι, Πυλωρόν Παρθένε και σκέπην και Προστάτιδα έχομεν, του κλήρου σοι οι τρόφιμοι αεί, και Σου ως αφομείωμα ημείς, την Αυτήν Σου προσκυνούντες από ψυχής, βοώμεν σοι Θεοτόκε ˙ δόξα τη παναγάθω Σου βουλή, δόξα τη προστασία Σου, δόξα τη προς ημάς Αγνή θεία προνοία Σου.

Γονατίζουμε όλοι για τελευταία φορά πριν τον βαθύ όρθρο. Σε λίγο η Πορταϊτισσα μένει μόνη . Οι μεγάλες καντήλες της,  με το αστείρευτο καθάριο  φως τους,  ικανό να διαλύσει  και το πιο άγριο σκοτάδι , δορυφορούν την Πάνσεπτη Κόρη με μια ασύνορη  ζώνη ακτινοβολίας ! Νύχτα σιγά-σιγά σκεπάζει την αυλή της . Λίγα μέτρα πιο πάνω , το παρεκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου . Στέκομαι και από τα θαμπωμένα του  τζάμια κοιτάω μέσα . Στα σίγουρα ο άνθρωπος μπορεί να σταματήσει τον χρόνο σε ό,τι τον αγιάζει . Δεν έχουν αγγίξει σχεδόν τίποτα οι Ιβηρίτες . Δεν έχουν παραμελήσει , έχουν σεβαστεί !  Συναντώ τον Φώτη , πού αλλού ; έξω απ την Πορταϊτισσα . «Κλέβει» Φως από ένα ανοιχτό παραθύρι πίσω από τον δεξιό χορό  . Ίσως να καρτερά ένα σάλεμα του καντηλιού της  .

Κουράγιο και ελπίδα από ένα σημάδι , ένα  μήνυμα παράτασης  Ουρανίου ελέους  ! Μόνο εδώ του παραθυριού η θέα είναι συγκλονιστική , όταν κοιτάς προς τα μέσα ! Αρνείται ο αδελφός μας να αφήσει τούτο το διαρκές θαύμα. Κάθε ελάχιστο δευτερόλεπτο είναι και για αυτόν  λυτρωτικό . Έχει πλήρη συναίσθηση της ευλογίας . Άλλοι,  χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά προσπαθούν να έχουν μια αδιάλειπτη  επαφή μαζί της !  Να το παράδειγμα των ορθοδόξων αδελφών μας των Ουκρανών ,  που έφτιαξαν στο μακρινό Ντνιπροπετρόφσκ , Ναό προς τιμήν της εικόνας της Παναγίας Πορταΐτισσας των Ιβήρων,  σε ένα ξέφωτο μέσα στο  πυκνόφυτο δάσος  !

Λίγες ώρες ως το μεσονυκτικό ! Ύπνος,  τύπος του θανάτου …«οὐ φοβηθήσῃ ἀπὸ φόβου νυκτερινοῦ, ἀπὸ βέλους πετομένου ἡμέρας, ἀπὸ πράγματος ἐν σκότει διαπορευομένου» Στο Όρος μόνο η πίστη βαθεία , όχι ο ύπνος ! Αυτός  διακόπτεται απ την εγρήγορση και την ανάγκη της ψυχής για δοξολογία . Το τάλαντο χτυπά στις 3. Ακοίμητοι  πάντα οι ασώματοι μα και οι εν σώματι άγγελοι , με το τάλαντο σαλπίζουν όπως κάποτε θα ηχήσει η σάλπιγγα  πριν την Δευτέρα παρουσία .Οι μοναχοί , υιοί φωτός εισέρχονται στο καθολικό ! Ανύστακτες καρδιές,  νήφουσες υπάρξεις  ! Όλοι οι Άγιοι παρόντες , κατεβαίνουν από τους τοίχους να δεηθούν με τα λόγια των συνομίλων τους Εφραίμ , Μαρδαρίου και Βασιλείου. Στο ελάχιστο φως μιας φλόγας ,  οι ισχνές φωνές των μοναχών αναπέμπουν προσευχές . Όλα λαμπροφόρα και κρυστάλλινα . Παραδόξως εύοπτα και  εύηχα. Τα  μάτια μεγαλώνουν  στο σκοτάδι, κι οι ακοές στη σιωπή όπως θα έλεγε κι  ο ποιητής !  (Άγγελος Σικελιανός, «Ο διθύραμβος του ρόδου».)

Παρατηρούμε 2 νέους  να μπαίνουν και να στέκονται όρθιοι , στις κάτω άκρες του ψηφιδωτού δαπέδου .  Φανταζόμαστε στην αρχή , πως περιμένουν να συνηθίσουν τα μάτια τους  και έπειτα να δουν τα αρκετά διαθέσιμα άδεια στασίδια . Μας διαψεύδουν,  καθώς για τις 2 επόμενες ώρες , ως και το τέλος του όρθρου θα μείνουν εκεί , σχεδόν ακίνητοι ,   σαν λαμπάδες από θεία ζέση καιόμενες  . Απέναντί τους , το τέμπλο του Θεοφάνους του Κρητός . Ένα περιώνυμο … εκδοτήριο εισιτηρίων για τους Ουρανούς ! Στην διαδρομή ανάμεσα , παλεύουν η δεινή ραθυμία και η μεγάλη μετάνοια ! Ο καθένας προσφέρει ό,τι μπορεί και ό,τι η διάκρισή του επιτρέπει σαν θυσία να φτάσει στον Δίκαιο Παντεπόπτη . Άλλος κάθεται ελάχιστα , άλλος όρθιος , μόνο κάπου-κάπου στηρίζεται , άλλος γαλήνια κοιμάται μέσα στην κιβωτό της σωτηρίας . ! Κύριε ίδε μου τον κόπον όσος ….

Μεταφερόμαστε στην Πορταϊτισσα για την Θεία Λειτουργία και την μεταλαβιά μας . Βρίσκουμε ελάχιστο χώρο στην είσοδο μετά τον νάρθηκα . Στα αριστερά μας ακριβώς , αγιογραφημένος ολόσωμος ο Άγιος Γοβδελάς . Μεγαλομάρτυς πολύαθλος,  γιός Πέρση βασιλιά,  τον οποίον έγδαρε ζωντανό ο ίδιος του ο ειδωλολάτρης Πατέρας.   Κάπου εδώ κοντά  στην Ιβήρων , υπάρχει ένα κελί αφιερωμένο σε αυτόν ! Ένας τόσο άσημος Άγιος έξω σε εμάς στους πολλούς τούτου του απατεώνα κόσμου  ! Και εδώ στο Όρος  ο Άγιος Γοβδελάς προσκεκλημένος πάντα στην εκλεκτή χορεία της Πορταϊτίσσης ! Σε λίγες μόνο μέρες η ιερή του μνήμη ! Πόσο αδικούμε τους εαυτούς μας , όταν καθημερινά δεν διαβάζουμε το συναξάρι ! Πόσοι ακλόνητοι μεσίτες περνούν από μπροστά μας και εμείς ανυποψίαστοι φορτώνουμε την μνήμη μας με όλα τα  άχρηστα και άγευστα …Ιδού μπροστά μας ο Θεός ! Μόνο αν τον γευθείς θα γνωρίσεις την χρηστότητά Του ! Δια πρεσβειών της Υπεραγίας Μητρός σου Κύριε της Πορταϊτίσσης , θεράπευσον της ψυχής μου τα τραύματα και όλον με  αγίασον και καταξίωσον όπως κοινωνήσω Σου του μυστικού  θείου δείπνου ο ταλαίπωρος ! ( συνεχίζεται με το 4^ο μέρος)

                                             Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως,  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας Άγιο Όρος 2017 Μέρος 2

Πετραχηλάκι πορφυρό δίνει παραμυθία 

Αντίδωρο μοιράζεται η θεία μεσιτεία ! 

Χαρίτωνος οι συνταγές από αρετές γεμάτες. 

Φεύγει το τρένο για ουρανούς , ελέω Θεού επιβάτες .

Μύρα της γης και προσευχές πριν το κατευθυνθήτω

Του παπά Μάξιμου η εκκλησιά στο κέλευσμα το τρίτο .

Πετροχελίδονα πετούν , μελλισουργοί υμνούνε.

Φυτίλι καίει ακοίμητο ψυχές να μην χαθούνε.

8η περίπου πρωινή . Η Δάφνη πλέον ευδιάκριτη μπροστά μας και εμείς λίγο πριν πατήσουμε γη Αθωνική , περιμένουμε με λαχτάρα ακόμα ένα θαυμάσιο από την βιωτή του παπά Νικόλα του Πέττα. Ξεκίνησε πάλι ο κύριος Χαράλαμπος να θυμάται :
Ένα πρωί , τι πρωί δηλαδή νύχτα ήταν ακόμα κατά τις 5 , χτυπά το τηλέφωνό μου …Ήταν εκείνος , καλοκαίρι του 1997 3 χρόνια πριν κοιμηθεί οσιακά στα 59 του . Η αδελφή μου η Βασιλικούλα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο στο Μεσολόγγι με προχωρημένο καρκίνο. Οι γιατροί είχαν δώσει κάποιους λίγους μήνες ακόμα, μα ελπίζαμε στο θαύμα . – Χαράλαμπε, μου λέει , ετοιμάσου να πάμε στο νοσοκομείο να εξομολογηθεί και να την μεταλάβω …Για να είμαι ειλικρινής δεν του έδωσα σημασία και μάλιστα του έκλεισα 3 φορές το τηλέφωνο ! Μα εκείνος επέμενε ! Την επόμενη φορά μου λέει : -Χαράλαμπε σε τρείς μέρες η Βασιλικούλα θα φύγει για τον Ουρανό ! –Ετοιμάσου έρχομαι να σε πάρω του είπα . Σε όλην την διαδρομή από την Πάτρα στο Μεσολόγγι εγώ δεν μιλούσα καθόλου . Εκείνος κρατώντας τον Κύριο στα χέρια του έψελνε συνεχώς ! Μόλις φτάσαμε μπήκε μέσα και έπειτα από λίγο με κάλεσε και εμένα . Ρώτησε τότε την αδελφή μου : Βασιλικούλα ήρθε ο Χριστός μας ; -Ναι απάντησε εκείνη ! Η Παναγία μας ; Ναι ξανααποκρίθηκε ! Εγώ να σας πω την αλήθεια , έβαλα λογισμό πως στην κατάστασή της ( από τα φάρμακα και τις θεραπείες ) ό,τι και να την ρώταγε θα απαντούσε καταφατικά . Μα αμέσως πήρα απάντηση . Βασιλικούλα ήρθε ο Αη Γιώργης ; την ρώτησε . –Όχι , όχι , ήρθε ο Άη Θανάσης ! Να σας πω, πως Άη Γιώργης είναι η Εκκλησία του χωριού μας και Άγιος Αθανάσιος εκείνη του κοιμητηρίου μας ! Και όντως παιδιά , σε 3 μέρες κοιμήθηκε η αδελφή μου , ακριβώς όπως το χε πει ο παπά Νικόλας !

Τα μάτια του κυρίου Χαράλαμπου ήταν έτοιμα να στάξουν την αγάπη και την ευγνωμοσύνη του για τον λατρεμένο του παππούλη …Μόλις φτάναμε στην Δάφνη ! Το θέαμα ήταν σπάνιο και ανεπανάληπτο για όλους μας . Φορτωμένοι στην μπουκαπόρτα του καραβιού που σε ελάχιστα θα συνέχιζε ως τα Καυσοκαλύβια, σταθήκαμε σκυμμένοι να σταυρωθούμε όλοι με το παλιό πορφυρό πετραχηλάκι ενός σύγχρονου Αγίου, που όλο το Άγιο Όρος επικαλείται συνεχώς ! Θα τον είχαμε μαζί μας και αυτόν ως το τελευταίο μας Αθωνικό βήμα , μα και πάντοτε πλέον , ως το τελευταίο μας σε αυτήν την πρόσκαιρη ζήση !
Δευτέρα των Ουρανίων στρατιών στο Όρος . Πρωί στην αυλή της Ιβήρων . Στο αέναο θαύμα της Πορταϊτισσας Κυράς . Όλων των Φιλαγιορειτών οι ψυχές ολημερίς σε τούτους τους αυλόγυρους σεργιανάνε ! Κανείς δεν φεύγει ποτέ από εδώ . Πιστοί προσμονάριοι μπροστά στο πανίερο στήριγμα του Όρους και της πίστης μας . 

Όπως εκείνη επί χίλια και πλέον χρόνια δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ την πύλη της την ουράνια και υπερκόσμια, έτσι και κάθε ένας , που έστω για μια φορά στη ζωή του αξιωθεί και βρεθεί μπροστά στο πανεύφημο σέβασμα της Ορθοδοξίας, δεν θα πάψει ποτέ να επιστρέφει μπροστά της , για να ατενίσει λυτρωτικά πάνω στο αειμακάριστο πρόσωπό της , το αίμα του σπλαχνισμού της και τους ρείθρους των ικετευτικών της δακρύων προς τον αγκαλοφορούμενο Σωτήρα .

Κατευθυνθήκαμε στο αρχονταρίκι . Ήμασταν οι πρώτοι νέοι προσκυνητές της Δευτέρας . Οι πατέρες ακόμα άφαντοι . Κάποιοι ησύχαζαν στα κελιά τους κάποιοι στα διακονήματά τους . Ο Νίκος ξεκίνησε να φτιάχνει καφέ στην διπλανή κουζίνα . Τον ακούμε να ψέλνει και να τραγουδά κατηχητικά τραγούδια . Χαίρεται με μια τόσο ταιριαστή παιδικότητα την έλευσή μας . Ένας μοναχός που μπαίνει ξαφνιάζεται και έπειτα χαμογελά όλο αγάπη ακούγοντάς τον . Τα σπαστά του Ελληνικά μας προκαλούν αν τον ρωτήσουμε για τον τόπο καταγωγής του . Εκείνος με ευγένεια μας απαντά : -Είμαι από κάπου… έξω από εδώ ! 

Τι σημασία άραγε θα είχε να το μάθουμε ; Σε αυτόν του αρκεί τόσο που επί 25 χρόνια είναι… μέσα εδώ. Στην Ιβηρήτικη χρυσοπορφύρωτη κιβωτό , με οιακοστρόφο την Πάναγνη Μητρόθεο και Κυβερνήτη τον Μακρόθυμο Τόκο της . Δωμάτιο θα παίρναμε μετά τις 11 . Είχαμε σχεδόν μια ώρα μπροστά μας . Πήραμε λουκούμι και νερό που υπήρχαν για …αυτοκέρασμα και αρχίσαμε να παρατηρούμε τα κάδρα στους τοίχους . Είναι αυτές οι φαινομενικά κενές στιγμές του Όρους που πάντα έχουν να σου δώσουν κάτι πρωτόγνωρο, να σου συστήσουν καλύτερα ακόμα μια αγιασμένη μορφή …Και ήρθε αυτή να μας συναντήσει εκείνο το πρωινό στο αρχονταρίκι της Ιβήρων . Ο παπά Χαρίτων ο Πνευματικός , μέσα από ένα κορνιζαρισμένο του κείμενο για το μεγάλο ταξίδι της ψυχής .Είχαμε ακούσει για αυτόν στην σπουδαία ραδιοφωνική εκπομπή της κυρίας Σοφίας Κωνσταντινιάδου τα Αγιορείτικα ( πόσο κρίμα αλήθεια που εκεί στον Πειραιά σταμάτησαν την μετάδοσή της ) . Μια από τις πιο φωτεινές  μορφές του Αγιορείτικου μοναχισμού από τα μέσα του 19ου αιώνα ως τις αρχές του 20ου .Στα Μετέωρα πρωτοφόρεσε το ράσο .Από το δάσος των ιερών βράχων μετέβη στο Θεοαβάδιστο Σινά και σε νεαρή ακόμα ηλικία στα αγιασμένα σπηλιαράκια της Αθωνικής Ερήμου .Προσέλκυσε σε μετάνοια και στον μοναχικό βίο ακόμα και διαβόητους ληστές. Σε όλην του τη ζωή δεν σταμάτησε να ιερουργεί να εξομολογεί και να εργάζεται ακατάπαυστα πάνω από τα ιερά κείμενα . Υμνογράφος και λόγιος μέγας : «Την αγρυπνίαν αγάπα, νηστείαν, δάκρυα, ευχάς και ψαλμωδίας και Γραφών την μελέτην, γενού ταπεινόφρων και γαληνός, και τον τύφον απόρριπτε, μή σε νικήση ο φθόνος και των παθών, ακρασία η ψυχόλεθρος». Αλλά και ένα άλλο διακόνημα ήταν αυτό που τον κατέστησε αλήστου μνήμης. Αντέγραφε άοκνα τους λόγους των Αγίων Θεοσόφων Πατέρων βοηθώντας έτσι στην διάδοση και την διατήρησή τους στο πέρασμα των χρόνων . Έτσι εκείνη την μία ώρα που μας περίσσευε καθίσαμε και αντιγράψαμε από το κάδρο στον τοίχο το περίφημο κείμενό του . Ως ελάχιστο ανταπόδομα στην ιερή του θύμηση :

To ταξείδιον δια τους ουρανούς
Οτι καθ εκάστην προβάλλεται εις τον Χριστιανόν δεικνύει η ακόλουθος έκθεσις περί του εισιτιρίου δια το ταξείδιον εις τους ουρανούς . Το εισιτίριον τούτο πωλείται εις το πρακτορείον της Ευσεβείας . Προς ευκολίαν τους θέλοντας ίνα ταξειδεύσωσιν παρέχομεν συνοπτικώς τας εξής πληροφορίας :
Σιδηρόδρομος δια τους Ουρανούς .
Αναχώρησις ανα πάσα στιγμήν .
Άφιξις ·όταν ο Θεός ευδοκήση .
Τιμαί εισιτιρίων Α΄θέσις( ταχεία αμαξοστιχία).
Αγνότης και Μαρτύριον , ή τελεία εκπλήρωσις των Ευαγγελικών αρετών . Τάξις. Αγνείας και υποταγή , πνεύμα αυταπαρνήσεως υπέρ της θείας Αγάπης.
Β΄θέσις. ( Κατ ευθείαν αμαξοστοιχία).
Μετάνοια, πεποίθησις εις τον Θεόν και ακριβής εκτέλεσις των αγαθών έργων . Προσευχή , Νηστεία και Ελεημοσύνη .
Γ΄θέσις. ( Συνήθης αμαξοστοιχία).
Τήρησις των εντολών του Θεού και της Εκκλησίας , εκπλήρωσις των προς τον πλησίον καθηκόντων .
Δ΄θέσις.( Έκτακτος αμαξοστοιχία).
Μετάνοιακατά την τελευταίαν ώραν του θανάτου · παράκλησις προς άφεσιν των αμαρτιών .
Παρατηρήσεις
1) Εισιτήριον μετ επιστροφής ουχ υπάρχει .
2) Αμαξοστοιχίαι δια διασκεδάσεις ουκ αναχωρούσιν.
3) Παιδιά μικρά ανήλικα , ων η έστιν άωρος , ταξιδεύουσι δωρεάν , αρκεί να ανήκωσιν εις τους κόλπους της Εκκλησίας .
4) Οι Επιβάται παρακαλούνται ίνα μη φέρωσι μετ αυτών άλλο τι, ειμή μόνον έργα αγαθά , εάν θέλωσιν , ίνα προφθάσωσι την αμαξοστοιχίαν και μη καθυστερήσωσιν.
5) Εις πάντα σταθμόν παραλαμβάνονται επιβάται .
6) Έκαστον εισιτήριον , ίνα έχη κύρος , δει φέρειν την σφραγίδα της Ορθοδόξου πίστεως και της αγιαζούσης χάριτος . 

Προς αποφυγήν ασθενειών και επιδημιών κατά το ταξείδιον πρέπει ο επιβάτης ίνα έχη ρίζαν πίστεως , δροσερά φύλλα της ελπίδος , ευώδη άνθη της αγάπης , κρίνα της καθαρότητος , μύρτους της εγκρατείας και ξύλον του Σταυρού .Ταύτα πρέπει πάντα ίνα δέση ο επιβάτης εις δέσμην μετά του νήματος της πραότητος , και θέση ταύτα εις την χύτραν( πήλινο αγγείο) της προσευχής και βράση εις το πυρ της αγάπης και ραντίση έπειτα δι οίνου αγίας χαράς και δια μεταλλικού ύδατος της μετριοφροσύνης και καλύψη δια του καλλύματος της σιωπής . Άφες ταύτα επιβάτα , κατά την νύκτα εις το φως της σκέψεως και λάμβανε εξ αυτών εν κυάθιον ( φλυτζάνι) την πρωίαν και έν την εσπέραν , και έσο βέβαιος , ότι μέλλεις απολάυσαι μακρόν βίον εν πληρεστάτη υγεία. Ίνα διέλθης το τελώνειον και βαδίσης εις τον οίκον του Θεού , πρέπει να θέσεις κάτωθεν εις τον σάκκον του ταξειδίου σου την ταπεινοφροσύνην , άνωθεν την υπακοήν και υπεράνω την προσευχήν . Είτα πλήρωσον το κενόν δια της απονεκρώσεως των παθών και αφού λάβεις το αλεξιβρόχιον ( ομπρέλλα) της αγάπης βάδισον κατ ευθείαν εις τον οίκον του Θεού . Πλησίασον εις την έδραν της εξομολογήσεως και εκεί δείξον το εισιτήριόν σου δι όπερ πρέπει να πληρώσεις εν φόβω ο, τι ζητήσωσι παρά σου. Είτα επικύρωσον τούτο δια του Ιησού Χριστού εν τη Θεία Ευχαριστία , ήτοι εν τη μεταλήψει του τιμίου Σώματος και Αίματος Αυτού και βάδιζε ησύχως εις το ταξείδιόν σου . Αποχαιρετίζω σε και εγώ , και ελπίζω ελέω Θεού και δι ευχών σου , ίν ασυντύχωμεν πάλιν εις τους Ουρανούς. Αμήν .

Ιατήριον της ψυχής
«Πορεύθητι και λάβε την ρίζαν της πνευματικής πτωχείας και της υπομονής τα φύλλα, και του χρυσοβαλάνου την ταπείνωσιν και των νοσούντων την ευχήν, και τρίψας αυτά εν ιγδίω (γουδί) της υπακοής, (κοσκίνισε) άπαντα μετά κοσκίνου των καθαρών λογισμών και βάλε αυτά εις καθαράν χύτραν του εαυτού σου και επίθες και το ύδωρ της αγάπης και υποκάτω της χύτρας άναψον την φλόγα του θείου πόθου. Και όταν βράσης ικανώς, κένωσον αυτά μετά πνευματικής διακρίσεως και μετάλαβε αυτών διά κοχλιαρίου κατανύξεως, και μη στραφής εις τα οπίσω τας ημέρας της ζωής σου. Αύτη εστιν η πόα (το βότανο), η λύουσα αμαρτημάτων πληθύν».

Εν τω Σπηλαίω του Αγίου Αθανασίου της Μ.Λαύρας του Όρους Άθωνος1902, Μαϊου 30

Ταπεινός Ιερομόναχος και ελάχιστος

+Πνευματικός Χαρίτων

Το ταξίδι και το εισιτήριο για τους Ουρανούς . Από όλα ανεξαιρέτως τα εκδοτήρια, ακόμα και της πιο ταπεινής Ωραίας Πύλης. Μόνο εκεί λαμβάνεται . Πουθενά αλλού . Έστω κι αν ο άνθρωπος όπως πολύ σοφά έλεγε ο Κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος ( κι αυτός ξανά μαζί μας στο Όρος) έχει πολλές αποσκευές , καλές πράξεις , ευεργεσίες , αγάπη και καλοσύνη , αν δεν λάβει το εισιτήριό του με την αγία λαβίδα μετανοημένος και εξομολογημένος δεν θα ταξιδέψει . Γιατί χωρίς αποσκευές αλλά με εισιτήριο ταξιδεύεις . Χωρίς εισιτήριο ποτέ ! Το θυμηθήκαμε αυτό δια πρεσβειών του μεγάλου Αγιορείτη πατέρα . Ενός αθωνικού άνθους που ακόμα ξεχύνει το ευωδέστατο άρωμά του, στο ουρανοκρέμαστο σπήλαιο του Οσίου Αθανασίου , εκεί όπου ασκήτεψε έτη πολλά και όπου η Παναγία μας , για να δείξει σε όλους το πόσο την ευαρέστησε στα 70 χρόνια του επιγείου του βίου, τον παρέλαβε παραμονή της δικής της Κοιμήσεως , στις 14 Αυγούστου του 1906. Το προσωνύμιο «πνευματικός» που επί έναν και πλέον αιώνα άρρηκτα συντροφεύει την ανάμνησή του , μαρτυρά το μέγεθος του αναστήματός του .

Ο π.Π ο αρχοντάρης ήρθε έπειτα από λίγο . Μας δίνει δωμάτιο στον πρώτο όροφο απέναντι ακριβώς από το παρεκκλήσι του Αγίου Πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου . Του αναφέρουμε την πρόθεσή μας να …εκδόσουμε εισιτήριο το επόμενο πρωί .Στις περισσότερες Μονές του Όρους πρέπει αν επιθυμείς να κοινωνήσεις να το δηλώσεις στον αρχοντάρη . Θέλουν με αυτόν τον τρόπο, να αποφύγουν περιπτώσεις αδαών ή και αλλοδόξων επισκεπτών , που από περιέργεια και μόνο ή για το «καλό» μπορούν να πλησιάσουν το Άγιο Ποτήριο . Δώσαμε λοιπόν έναυσμα στον Ιβηρίτη αρχοντάρη , να εκδηλώσει με τρόπο παραστατικό την αγωνία του για το ακατήχητο του σύγχρονου Έλληνα Ορθοδόξου ! 

–Δεν ξέρουμε ούτε πώς να μεταλάβουμε παιδιά ! Πάμε να κοινωνήσουμε και έχουμε το στόμα κλειστό . Άνθρωπέ μου στον Οδοντίατρο όταν πας να σε γιάνει κρατάς κλειστό το στόμα ; Εδώ που έχεις μπροστά σου τον Μέγα Ιατρό και Θεραπευτή Ιησού Χριστό …
Αφήνουμε τα πράγματά μας στο δωμάτιο και με τις …βακτηρίες αγριελαίες μας , αρχίζουμε να ανεβαίνουμε από την Ιβήρων στο περίφημο μονοπάτι που οδηγεί στις Καρυές . 

Από ψηλά θαυμάζουμε την αρμονία των τους Ιβηρίτικων κήπων με τα ζαρζαβάτια , τις μηλιές τις ακτινιδιές τις κερασιές τις έτοιμες για μάζεμα ελιές . Έτσι απρογραμμάτιστα , για 2 ώρες δίχως συγκεκριμένο προορισμό ξεκινάμε . Στο άγνωστο με …βάρκα την ελπίδα και άγκυρα ριγμένη στον Αθωνικό ασυννέφιαστο Ουρανό. Ένα κλωναράκι μάραθο κρατώ στα χέρια μου και τρίβω με τα ακροδάχτυλά μου. Σκορπά άφθονα το μύρισμά του και ξεκινά αυτό το προσευχητικό του ανηφορικό δρομολόι λίγο πριν το εσπερινό κατευθυνθήτω … 

Κάποια στιγμή με την βοήθεια των Βαστάζων της Παναγίας μας και το μικρό υπέροχο βιβλιαράκι τους που διανέμουν δωρεάν εδώ και χρόνια παντού, αρχίζουμε εκ περιτροπής να απαγγέλουμε τους Χαιρετισμούς της . Τα εφύμνια θαρρείς πως επαναλαμβάνονται με τα λιγυρά κελαηδίσματα από πετρίτες , πετροχελίδονα και μελισσουργούς που αερολισθαίνουν προς την πορεία μας . Σαν άγγελοι και αυτά ανάμεσα σε γη και ουρανό, τα παρατηρούμε πότε να αναρριχόνται στα γύρω θαλερά αείφυλλα , με μια θαυμαστή ζωντάνια δίχως να φοβούνται από την παρουσία μας , και πότε να ξανααπογειώνονται , σαν ουράνιοι διαβιβαστές των ωδών μας προς τον Θεϊκό Νυμφώνα . Σταυροί σχηματίζονται σε όλα τα άψυχα .Ίχνη παρουσίας εμψύχων , υποσχετικά επιστροφής . Στάση στο πανέμορφο εκκλησάκι του παπά Μάξιμου του Πνευματικού του Ιβηρίτη . Κάθε βράδυ ξεκινούσε να έρθει εδώ, όπου υπήρχε ένα προσκυνητάρι με την εικόνα του θεομητορικού θαύματος με τον πεινασμένο προσκυνητή και το φλουρί της Παναγίας . Δεν παρέλειπε ποτέ του να ανάβει το καντηλάκι της εικόνας . Ένα βράδυ άκουσε την μελίρρυτη φωνή της Παναμολύντου Δεσποίνης να λέει : «Θέλω Εκκλησία εδώ !»Το ίδιο επαναλήφθηκε και τις επόμενες δυο νυχτιές . Και έτσι έφτιαξε αυτό το υπέροχο γραφικό εκκλησάκι , σημείο αναφοράς , εξιστόρησης θαυμαστών γεγονότων και έναν από τους πλέον σίγουρους σταθμούς στην οδοιπορία κάθε Φιλαγιορείτη . Στο επιτοίχιο μάρμαρο διαβάζουμε : « Δαπάνη προηγουμένου Μαξίμου Ιβηρίτου εκ Τραπεζούντος . Εις μνημόσυνον αυτού και των γονέων του Ευσταθίου και Σοφίας . 1960». Δεν σταματάμε να φωτογραφίζουμε το μικρό κάθισμα . 

Μια παλιά γαλάζια δίφυλλη πόρτα με την Πορταϊτισσα στην κορυφή της .Φαίνεται εγκαταλελειμμένο, μα αρκεί ένας γλυκός ψίθυρος κλήσης ουρανόσταλτης για να ξαναποκτήσει ζωή . Με μολυβδόφυλλα φτιαγμένη η σκεπή της εκκλησιάς . Εύπλαστο και ανθεκτικό τούτο το υλικό , μοιάζει με την πίστη και την προαίρεσή μας . Άλλοτε παρασυρμένες από πάθη φιλεπίστροφα και αδυναμίες μας βγάζουν σε αδιέξοδα σκοτεινιασμένα και άλλοτε πάλι, σαν να αντέχουν απρόσμενα στα πολλαπλά χτυπήματα του μισόκαλου διώκτη της ψυχής μας . Στο μικρό προσκυνητάρι σιμά στο κάθισμα καίει καντήλι ξέχειλο από λάδι και με μεγάλη φλόγα . Κατεβαίνουμε στην Εκκλησιά . Είναι κλειδωμένα , μα από τα παράθυρα έχουμε καθαρή οπτική πρόσβαση στο Εσωτερικό της . Πρόσφατη σχετικά η αγιογράφηση . Ένα μικρό προσευχητάρι περιμένει να φωτίσει το ξαπόσταμα του διαβάτη . Ένα αυτοσχέδιο τάλαντο και μια καμπανούλα κρεμασμένα καρτερούν ψυχές ορθρίες . 

Ξανασταματάμε στο κοντινό τοξωτό γεφύρι. Μακάρι να χώραγε όλη τούτη η ομορφιά σε μια φωτογραφία . Μα όσο επιτρέπει ο Θεός να θυμόμαστε δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί το παραμικρό από τούτο το μεσημέρι . Λίγα λεπτά μετά στον γυρισμό για την Ιβήρων, έκπληκτοι διαπιστώνουμε πως το καντήλι στην Παναγιά του Φλουρί , ακόμα ξεχειλίζει και η φλόγα στέκεται δυνατή όπως πριν . Να ναι άραγε κάποιος αθέατος Εκκλησιαστικός , κάποιος αόρατος διακονητής που δεν επιτρέπει ποτέ την άμπωτη στη θάλασσα του Θεϊκού ελέους ; Παπά Μάξιμε εσύ είσαι που μεριμνάς ; Χριστός Ανέστη ! Πρέσβευε υπέρ ημών ! ( συνεχίζεται με το 3ο μέρος ) 

Νώντας Σκοπετέας 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , Δεν χαμηλώνει ο Άθως, ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .