Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018) Μέρος6

Σιωπή γέφυρα γίνεται ουρανοδρόμων χτύποι! 

Να σου θυμίζει ο Θεός ποτέ δεν παραλείπει ! 

Τα χνάρια της Βασίλισσας των πάντων προσκυνάμε 

Νεοσκητιωτών τα άσβηστα πιστά ακολουθάμε ! 

Απόκρημνα ασκηταριά, αστέγνωτα δρωτάρια ! 

Φυλάνε οι Ανάργυροι, χρυσά τα παλικάρια ! 

Άγιος ξανθός πρωτοπορεί, παράσημο στο στήθος ! 

Ψέλνει το απολυτίκι τους , των είκοσι το πλήθος ! 

Η Αγγελόκτιστη Κυρά όλους τους δρόμους σμίγει ! 

Πόρτα που κρούει το εγώ ο Κύριος δεν ανοίγει ! 

Προπλάσματα και γλυκασμοί , ψυχή δίνει το χρώμα ! 

Παράπονο απ του Χριστού ακούγεται το στόμα ! 

Υπάρχουν στιγμές ανάμεσα στις εκφωνήσεις του Ιερέα που μια πελώρια ως το Θεϊκό στερέωμα σιωπή γίνεται γέφυρα μεταγωγής σε άρρητα μέρη… Κύριος μόνο οίδεν ! Ο μοναδικός ήχος που δεν κοπάζει ποτέ , είναι ο χτύπος του κρεμαστού ρολογιού στην είσοδο της Λιτής της Παύλου . Κάθε μια ταλάντωση του εκκρεμούς , μας φέρνει πιο κοντά στο τέλος και στην αρχή συνάμα … Δεν είναι εδώ το τέρμα … η κόλαση και ο Παράδεισος …Από εδώ ξεκινούν και τα δύο! Ο σκοτεινός δρόμος προς την Ανάσταση της κρίσεως ή ο Φωτεινός προς την Ανάσταση της ζωής! Ξημέρωμα Τετάρτης ! Η Θεία Λειτουργία τελείται στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στα αριστερά της Λιτής ! Μετά την τράπεζα και μια ώρα ξεκούρασης στο δωμάτιο , γύρω στις 8 το πρωί , ξεκινάμε την πορεία μας προς τα μέρη της Νέας Σκήτης . Περνάμε πρώτα από το μεγάλο προσκυνητάρι της Βασίλισσας Μάρως ! Η θέα της Παύλου και από κάτω είναι άμοιαστη ! Σαν να κουρνιάζει η καστροπολιτεία της στην κυριολεξία μέσα στην αγκαλιά του Δεσπότη Άθωνα !Εγκόλπιο ακουμπισμένο πάνω στην καρδιά του ! Σύννεφα που τρέχουν να προλάβουν μήπως και κρύψουν άθελά τους τούτην την αμετασάλευτη ομορφιά ! Ο Ήλιος λίγο- λίγο ξεθαρρεύει ! Με δέος στεκόμαστε εκεί που κάποτε η Πάντων Βασίλισσα Παναγία μας, πάτησε υποστατικά και μίλησε για τούτον τον άβατο για τις γυναίκες κλήρο της! Μάρω , μη προβής περαιτέρω ! Μπροστά μας η αγιογραφημένη παράσταση ζωντανεύει το τότε ! Οι Αγιοπαυλίτες μοναχοί , οι ιερείς τους ντυμένοι τα άμφιά τους , τα εξαπτέρυγα, τα λάβαρα , τα φανάρια ,οι άγιες εικόνες στα χέρια τους! Με κάθε τιμή κατέβαιναν προς προϋπάντηση της βασιλίσσης. Εκείνη γονατιστή και ιερά περιδεής , τους παραδίδει την σεπτή θήκη με τα τρίυλα πάντιμα δώρα ! Παίρνουμε το μονοπάτι δίπλα στην θάλασσα με ανεμπόδιστη θέα προς όλην την Σιθωνία . Τι να ξαναπείς και τι να ξαναγράψεις για αυτά τα χώματα τα πανευώδη ! Σύντρομος τα περπατάς στοχαζόμενος το τι ενώνουν , το τι μπορούν να κρύβουν στα βάθη τους . Η Αγιορείτικη μηχανή του χρόνου ξεκινά να εργάζεται ασταμάτητα . Πόσους Αγίους μπορεί να μεταφέρει τώρα , εδώ συνοδοιπόρους ! Πόσο πίσω μπορεί να σε οδηγήσει !Ακόμα και στα μέσα του 18ου αιώνα , τότε που οι σκόρπιοι ασκητές της Σκήτης του Πύργου, έτσι τότε λεγόταν , πέρασαν από εδώ για να ζητήσουν επισήμως την έρημο κάτω από το περίβλεπτο φρούριό τους , να την ποτίσουν με το αίμα και τον ιδρώτα τους φτιάχνοντας κελιά και εκκλησίες στου βουνού τα απότομα … ’Αναφέρει σε ένα απόσπασμά του το ιδρυτικό : ….

Ἰ­δόν­τες οὖν αὐ­τοὺς ἡ­μεῖς ἄν­δρας σε­βα­σμί­ους ἐ­δώ­κα­μεν, ὡς εἴ­πο­μεν, ἄ­δει­αν αὐ­τοῖς ἵ­να κτί­σω­σιν κα­λύ­βας, δι­ω­ρί­σαν­τες τό­πον ἀ­πὸ τοῦ Πύρ­γου ἐ­πά­νω εἰς τὸν δρό­μον ὁ­ποὺ πη­γαί­νει εἰς Ἁ­γί­αν Ἄν­ναν καὶ ἕ­ως εἰς τὸ Στα­μνί., τὸ σύ­νο­ρον τῆς ἁ­γί­ας Ἄν­νης καὶ ἀ­πὸ ἐ­κεῖ ἕ­ως κά­τω εἰς τὸν αἰ­γι­α­λόν νὰ εἶ­ναι εἰς κα­τοι­κί­αν καὶ ἡ­συ­χί­αν τῶν ἐ­κεῖ­σε Πα­τέ­ρων καὶ εἰς τοὺς με­τὰ ταῦ­τα ἐρ­χο­μέ­νους ἐ­κεῖ­σε. Δε­δώ­κα­μεν ἔ­τι ἄ­δει­αν αὐ­τοῖς ἵ­να κτί­σω­σιν Ἐκ­κλη­σί­αν Κυ­ρι­α­κόν, ἵ­να ἐ­πι­τε­λῶ­σι ἐ­κεῖ­σε τὰς Ἱ­ε­ρὰς Λει­τουρ­γί­ας καὶ ἀ­γρυ­πνί­ας αὐ­τῶν, κα­τὰ τὴν τά­ξιν τῆς ἁ­γί­ας Ἄν­νης. Ἔ­τι ἀ­πε­φα­σί­σα­μεν ἵ­να εἰς τὸν τό­πον τοῦ­τον ὁ­ποὺ τοὺς ἐ­δι­ω­ρί­σα­μεν νὰ μὴ ἐμ­βά­ζω­μεν με­λίσ­σι­α, οὔ­τε τρά­γους, οὔ­τε ταυ­ρι­ὰ κα­θό­λου· ἔ­τι νὰ μὴ δέ­χων­ται εἰς τὴν Σκή­την ἀ­γέ­νει­α παι­δι­ά, οὔ­τε πρὸς κα­τοι­κί­αν ἤ κοι­νο­βι­ά­την κα­θό­λου, δι­ὰ νὰ κα­τοι­κοῦν οἱ Πα­τέ­ρες ἀ­νε­νό­χλη­τοι (….). Ὅ­θεν εἰς ἔν­δει­ξιν καὶ ἀ­σφά­λει­αν ἐ­γρά­φη τὸ πα­ρὸν σφρα­γι­σθὲν τῇ σφρα­γί­δι τοῦ Ἱ­ε­ροῦ ἡ­μῶν Μο­να­στη­ρί­ου καὶ ἐ­δό­θη αὐ­τοῖς ἐν ἔ­τει ϙαψνγ΄ Μαρ­τί­ου 15. Ὁ σκευοφύλαξ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ἁγίου Παύλου Δομετιανὸς Μοναχός Ὁ παπα Γαλακτίων ὁ παπα Δοσίθεος Ὁ παπα Καλλίνικος Ὁ παπα Ἰάκωβος καὶ σὺν ἡμῖν ἄπαντες οἱ Προϊστάμενοι καὶ οἱ λοιποὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ Ἁγιοπαυλῖται. http://www.neaskiti.gr
Είχαμε φτάσει ήδη στο γνωστό προσκυνητάρι και ετοιμαζόμασταν για το εισαγωγικό της Σκήτης κατηφόρι . Προορισμός μας δυο τρία κελάκια μετά από παραίνεση αδελφών που ήδη τα είχαν επισκεφθεί και πολύ είχαν αναπαυθεί . Όσα έχεις ακούσει από εκείνους , όσα έχεις διαβάσει ερευνώντας και ψηλαφώντας…νεοσκητιώτικες ακήρατες πλευρές του Δεσπότη , έρχονται για να σε συναντήσουν . 

Σε τούτα τα μέρη αγίασαν Δεσποτάδες που ήρθαν να τελειωθούν και να τελειώσουν τον πρόσκαιρο βίο τους σε αυτήν την απόκρημνη και θαλασσόβρεχτη παλαίστρα . Μα και νεανίσκοι , μετέπειτα αγιασμένοι Γεροντάδες που έφτασαν από μακριά οδοιπορώντας επί αμέτρητες μέρες, βάζοντας πρώτα μετάνοια στο Κυριακό της Σκήτης και στην εκλελεγμένη Άχραντη τριετίζουσα Παναγία και έπειτα φωλιάζοντας στα ασκηταριά των χαρισματούχων , κοντά στους πολύπειρους έμψυχους στήλους των αρετών . Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής , πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης και άλλοι που έζησαν στους πρόσφατους καιρούς και που πολλοί , που τούτην την ώρα διαβάζουν , έχουν αξιωθεί να λάβουν ευλογία από μια συνάντηση και έναν αγαθό λόγο τους . Παπά-Ευστάθιος ο Κύπριος , Μοναχός Αβράμιος Νεοσκητιώτης και οι περίφημοι Αβραμαίοι , Ιερομόναχος Βαρλαάμ Νεοσκητιώτης ,Μοναχός Μακάριος, Ιερομόναχος Σπυρίδων ο Ξένος ο Αγρινιώτης και τόσοι άλλοι...

Σε σύγχρονα Γεροντικά που δόξα τω Θεώ ακόμα εκδίδονται , διαβάζουμε για τα χαρίσματά τους τα Θεόσδοτα και τον ανεπιτήδευτο τρόπο εκδήλωσής τους , που μαγνήτιζε τους πάντες γύρω τους . Στο μυαλό μου σημειωμένα τα ονόματά τους , πασχίζω να τα μεταφέρω στις καρδιάς τις σελίδες τις ακόμα τόσο κενές …Για ποια ιστορία να πρωτοπείς …Θυμάμαι τον πατέρα Θεοφύλακτο τον υποτακτικό μιας ολοφώτεινης μορφής του Σκητιώτικου Ασκητισμού, του παπά Ιωακείμ του Σπετσιέρη. Αλήθεια σε τούτα τα μέρη που περπατάμε τώρα σ ένα αλισαχνισμένο καλύβι , στην περιοχή που οι Πατέρες ονόμασαν Ζαρκάδι ανάμεσα σε Παύλου και Νέα Σκήτη , υπάρχει κοντά ένα σπηλιαράκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα . Εκεί ο νέος τότε πατήρ Θεοφύλακτος ερχόταν και ξελειτουργούσε σαν ψάλτης τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ τον μεγάλο αυτόν Άγιο που ησύχαζε τότε στο Όρος σε διάφορα ασκηταριά! Ξεκινούσαν νύχτα , ο πατήρ Θεοφύλακτος μπροστά με το φαναράκι και ξοπίσω του ο μύστης της Θεολογίας και μαθητής του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη να πάνε στην σπηλιά να λειτουργήσουν! Και έπειτα μαθήτευσε και εκείνος κοντά στον νέο καθηγητή της ερήμου και της μονολόγιστης ευχής Γέροντα Ιωσήφ .Έζησε ως τα 90 του χρόνια σχεδόν ως το τέλος του , στο κελί των Αγίων Αναργύρων ένα από τα πιο όμορφα σήμερα κελιά της Νέας Σκήτης . Είχα δει μια φωτογραφία του παλιότερα , όπου κρατούσε μια μεγάλη εικόνα με την σύναξη πάντων των Αγίων και Ιαματικών Αναργύρων Ιατρών. Είκοσι Άγιοι που σε όλη του την ζωή αντιλαμβανόταν ακόμα και υποστατικά να τον περικυκλώνουν με την ακαταγώνιστη χάρη τους .Θεοφύλακτος και Αναργυροφύλακτος!

Γι αυτό και εκείνος τους αποκαλούσε παλικάρια! Τα χρυσά μου τα παλικάρια , έλεγε και έκλαιγε! Κάποτε τους είδε όλους να συνάζονται μπροστά του και να πορεύονται ψέλνοντας το απολυτίκιό τους σε ήχο τρίτο προσόμοιο προς Την Ωραιότητα της Παρθενίας! Την εικοσάριθμον ένθεον φάλαγγα, την εξαστράπτουσαν χάριν ουράνιον, των Αναργύρων των λαμπρών, το στίφος ανευφημούμεν, ούτοι γάρ κατεβαλών, του βελίαρ την δύναμιν, πάντων τα νοσήματα, συμπαθώς εξιώμενοι, των μετ’ ευλαβείας βοώντων, δόξα Θεώ τω εν Τριάδι.... Στα τελευταία του έχοντας χάσει εντελώς την όρασή του, μα αντανακλώντας άπλετο Φως Χριστού , τα διηγήθηκε όλα τούτα στον μακαριστό Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό… 

Προπορευόταν όλων ό Άγιος Παντελεήμων, νεαρός, ξανθός, μεγαλοπρεπής και με παράσημο Ιατρικής στο στήθος του, και ακολούθησαν οι υπόλοιποι ψάλλοντας μελωδικότατα όλο τους τον τροπάριο. Ανέβηκαν την σκάλα της καλύβης στον επάνω όροφο πού είναι ή εκκλησία τους, μπήκαν μέσα, στάθηκαν με την σειρά στους δύο χορούς και άρχισαν να ψάλλουν τροπάρια από την ακολουθία τους. Όταν τελείωσαν την ψαλμωδία, γύρισαν πίσω και έφυγαν προς το επάνω μέρος της Σκήτης, αφού μου άφησαν την ευλογία τους και πολλή παρηγοριά και επί σειράν ημερών ήμουν γεμάτος χαρά και πνευματική ευτυχία». Από το βιβλίο : Ο ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Ο ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ. 

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τα πλατιά σκαλοπάτια . Φαίνεται και το Κυριακό των Εισοδίων από εδώ ! Λίγο πιο κάτω σταματάμε μαγεμένοι από αυτό που αντικρίζουν τα μάτια μας ! Γύρω μας κελάκια και φροντισμένες με αγάπη αυλές , με κληματαριές , πλατιούς βασιλικούς , σκαρφαλωμένα γιασεμιά και φουντωτές λεβάντες , φορτωμένες ελιές και μυρωδάτα λεμονοπορτόκαλα . Ασβεστωμένοι τοίχοι και χρωματιστοί τρούλοι από μικρά παρεκκλήσια με ένα γαλάζιο άπειρο για φόντο , σε βγάζουν περιοδικά από το σύνηθες Αγιορείτικο τοπίο και σε μεταφέρουν στιγμιαία ως τις Παναγιές των Κυκλάδων . Μα και εκεί όταν βρίσκεσαι μήπως δεν νοσταλγείς τις Αθωνίτισσες Παναγιές ; Μήπως όπως έσμιξε τον Ουρανό και τη Γη η Απειρόγαμη Δέσποινα, δεν κατάφερε να ενώσει κι όλους τους δρόμους και όλες τις θάλασσες , στην αρχή και στο τέλος τους να υπάρχει πάντα μια Ευλογημένη Αγνή ; Του παπά Αντύπα του Αγιορείτη το απολυτίκι για τις θαυματουργές εικόνες της Θεομήτορος έρχεται στα χείλη σαν ανασαίνεις τούτο το θαύμα ! Χαίροις Παρθενομῆτορ ἁγνή, Γοργοϋπήκοε, πανένδοξε Δέσποινα, Παντάνασσα, Τριχεροῦσα, Παραμυθία σεμνή, Κεχαριτωμένη Βηματάρισσα, σεπτὴ Ὁδηγήτρια, Κουκουζέλισσα ἄφθορε, Γλυκοφιλοῦσα, Οἰκονόμισσα πάναγνε, Μυροβλύτισσα, Θεοτόκε πανάσπιλε, ἄχραντε Πορταΐτισσα, τοῦ Ἄθω Γερόντισσα καὶ Ὀρθοδόξων ἁπάντων ἡ παντευλόγητος ἄνασσα· Χριστοῦ χαῖρε Μήτηρ, τοῦ παρέχοντος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος. Στην επανάληψή του εναλλάσσεις και την Χοζοβιώτισσα και την Ακαθή , την Μεγαλόχαρη , την Θεσκέπαστη , να ρθουν και αυτές εδώ οι Αγγελόκτιστες Κυράδες να παρηγορήσουν τα αφιερωμένα τέκνα της Αγιορειτίσσης ! Χτυπάμε την πόρτα ενός κελιού . Θέλουμε να λάβουμε πληροφορίες για τους σημειωμένους προορισμούς μας , μα κυρίως γιατί τέτοιες απρογραμμάτιστες συναντήσεις με Πατέρες , φανερώνουν σχεδόν πάντα σαν σε μια ιερή νομοτέλεια , ψυχής αναπαμό και σωτήριες νουθεσίες. 

Όπερ και εγένετο ! Την πόρτα του κελιού άνοιξε ένας χαμογελαστός Ρασοφόρος , γύρω στα 55 ο πατήρ Βασίλειος! Φτωχό το κελάκι του Τιμίου Προδρόμου , με πολλές εικόνες και φωτογραφίες Γερόντων στους τοίχους του ! Βλέπουμε μια μεγάλη κορνίζα στο κέντρο του εισαγωγικού μεγάλου δωματίου . Το καταλαβαίνει ο πάτερ και μας κατατοπίζει! Ήμασταν 3 πριν , με την χάρη των 3 Ιεραρχών …Τώρα έμεινα μόνος μου ! Υπήρχε εδώ που λέτε και Χρυσόστομος και Γρηγόριος ! Αλλά έφυγαν για πάνω ! Ο Κύριος να τους αναπαύσει στους πατρικούς του κόλπους! Να έχουμε την ευχή τους ! Και την ταπεινότητά τους να μιμηθούμε ! Αχ αυτή η αρετή που υψώνει ! Αχ και εκείνο το εγώ που σε κατακρημνίζει ! Ήταν κάποτε παιδιά ένας Γέροντας που έζησε όλην του τη ζωή με τρόπο Θεάρεστο !Αγώνες πολλούς , μετάνοιες , δάκρυα , την ευχή συνέχεια ! Μιλούσε στον Θεό και ακουγόταν ! Ήρθε λοιπόν κάποτε η ευλογημένη ώρα να αναχωρήσει για την Άνω Πατρίδα μας ! Τον παρέλαβε λοιπόν ο Άγγελός του και ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι ! Έφτασε κάποτε λοιπόν έξω από την πόρτα του Δεσπότη Χριστού !Είναι παραβολικός και ανθρωπομορφικός ο τρόπος που σας στο διηγούμαι παιδιά , μα έχει σημασία σπουδαία αυτή η ιστορία ! Χτύπησε ο Γέροντάς μας λοιπόν την πόρτα ! Ακούστηκε από μέσα η γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας ! -Ποιός είναι; -Εγώ Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας ! 

Ούτε αποκρίθηκε ο Χριστός μας , ούτε και η πόρτα άνοιξε διόλου ! Στενοχωρήθηκε πολύ ο πάτερ ! Να μην με αναγνωρίσει ο Κύριος ! Εμένα που τόσα χρόνια ήμουν δούλος αγαθός και πιστός Του ! Τι να συνέβη άραγε ! Μήπως αμάρτησα σε κάτι και δεν το εξομολογήθηκα; Όχι , είμαι βέβαιος παρεκτός τα εν αγνοία και όσα δεν μπορούσα να θυμηθώ, ότι όλα τα έχω εξαγορεύσει στον πνευματικό μου ! Η πόρτα εντωμεταξύ ακόμα Θεόκλειστη …κυριολεκτικά και μεταφορικά ! Ξαναχτυπά ο Γέροντας ! Ακούστηκε από μέσα ξανά η ίδια γλυκύτατη φωνή του Χριστού μας ! - Ποιός είναι; -Εγώ είμαι Κύριε ! απάντησε ο Γέροντας αυτήν την φορά με πιο χαμηλή φωνή και με πιο ταπεινωμένο τρόπο …με ψαλιδισμένα τα φτερά …Ξανά απόκριση δεν έλαβε ! Ούτε η πόρτα σάλεψε ! Σαν να απελπίστηκε τότε η ψυχή του …Έκλαιγε , έκλαιγε και δεν σταματούσε ! Έβαζε τώρα όμως όχι το μυαλό μα την καρδιά του , την δοσμένη στον Χριστό, να σκεφτεί , σε τι μπορεί να έφταιξε, ώστε ο πάντοτε Δίκαιος Κύριος να τον αποδοκιμάζει με τέτοιο απρόσμενο τρόπο !Και ξαφνικά ξαναπλησίασε την πόρτα ! Χτύπησε πάλι και πήρε την συνήθη απάντηση ! -Ποιός είναι; Με όσο κουράγιο και φωνή του είχε απομείνει είπε : -Εσύ γνωρίζεις Κύριε ποιος είμαι …Και η Ουράνια πόρτα ορθάνοιξε αμέσως μπρός του! Ταπείνωση παιδιά μου , έως εσχάτων όμως ! Μην νιώσουμε έστω και ελάχιστα ότι κάτι κάναμε ! Αχρείοι δούλοι είμαστε ! Εσύ μόνο ξέρεις Κύριε ποιος και τι είμαι ! Ταπείνωση ! Αυτή μόνο θα νικήσει του Πανούργου τις μεθοδίες και θ ανοίξει την Ουράνια πύλη ! 

Αν δεν χτυπάγαμε και εμείς την πόρτα σου Γέροντα δεν θα ακούγαμε αυτήν την τόσο συνταρακτική ιστορία ! Ο παραβολικός τρόπος που δίδαξε ο Κύριος στα αιώνια ρήματά του πάντα μιλά στο μέσα μας . Εισχωρεί όπως το δάκρυ πάνω στο πέτρινο εγώ μας και πως το σμιλεύει κάθε φορά που ένας Αγιορείτης θα αφήσει δίχως καθυστέρηση την ποθητή του ησυχία, να στάξει στα άνυδρά μας έναν λόγο αγαθό ! Ευχαριστήσαμε τον πατέρα Βασίλειο και πήραμε καθ υπόδειξήν του τον δρόμο για το κελλάκι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου όπου εγκαταβιώνει ο Ιερομόναχος Γαβριήλ με την μικρή του συνοδεία . Στην απλωταριά 3 Λαϊκοί Θρακιώτες αγνάντευαν την Θεοδώρητη ομορφάδα του πελάγους ! Πώς να περιγράψεις πιο πρωτότυπα αυτό το μπαλκόνι αν δεν πεις ότι στην κυριολεξία κρέμεται από τον Ουρανό, βουτηγμένο μέσα στο αξόδευτο γαλανό ! Μας κέρασαν καφέ και λουκούμια ! Είχαν μεγάλο ενθουσιασμό οι Κομοτηναίοι αδελφοί μας γιατί έμεναν ήδη από μέρες στο κελί ! Ένιωθαν και εκείνοι μέλη της συνοδείας ! Ο ένας τους μπαινόβγαινε διαρκώς , γιατί βοηθούσε και στο φαγητό που ο δόκιμος ετοίμαζε . Ο γέροντας ήταν μέσα και αγιογραφούσε ! Αυτό είναι το εργόχειρό τους και τα καταφέρνουν περίφημα απ΄ότι μας πληροφόρησε ο Αγιογράφος της παρέας μας Παναγιώτης , μόλις είδε κάποιες εικόνες στην είσοδο του κελιού ! Προσκυνήσαμε στο μικρό και ιδιαιτέρως κατανυκτικό εκκλησάκι του Ευαγγελισμού . Αυτή η αμεσότητα της ιερότητας στα κελιά είναι κάτι το ασύγκριτο . Ένα βήμα να απέχει ο κόσμος από τον Θεό…Μόλις ένα βήμα από τα …χίλια που απαιτούνται για να διανυθεί τούτη η απόσταση…Να κάνει τα 999 Εκείνος και εσένα να σου μένει αυτό το μόνο βήμα ! Να μπορείς να Τον ψηλαφήσεις , να Τον εγκολπωθείς , να Τον μεταλάβεις και εσύ πολλές φορές να μένεις στυλωμένος στο εγώ σου …
Βρήκαμε τον Γέροντα να αγιογραφεί μια εικόνα της Παναγίας του Άξιον Εστί !
Σηκώθηκε ολόχαρος να μας αγκαλιάσει και να μας καλωσορίσει! Ξανακάθισε έπειτα στην θέση του και συνέχισε να αγιογραφεί ενώ συνομιλούσαμε ! Παρατηρώ πολλές κασέτες με ομιλίες Γερόντων και Ιεροκηρύκων σε ένα μεγάλο ράφι ! Ακούει ο πατήρ Γαβριήλ τις πύρινες φωνές της μετανοίας και εργάζεται ! Εργασία πνευματική σε όλο της το μεγαλείο !Στους τοίχους έργα -ενθυμήματα και άλλων αγιογράφων! Η προσωπογραφία του κυρ Φώτη του Κόντογλου! Παραστάσεις του θρύλου Πανσέληνου! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης ο δεκαπεντάχρονος μάρτυρας ο νηστευτής ! Εικόνες του Παντοκράτορα Χριστού μας παντού μέσα στο κελί ! Αυτό το παράπονο στην έκφραση που τόσο παραστατικά διακρίνεται στην τέχνη του Γέροντα! –Πόσο χρώμα βάζετε στο μαφόριο της Παναγίας Γέροντα ; τον ρωτά ο Παναγιώτης .
–Όσο θελήσει…μέχρι να χορτάσει! απαντά εκείνος και χαμογελά με καλοσύνη! Τέχνη Τεχνών η αγιογραφία ! Ευλογία και τάλαντο μοναδικά σε τούτον τον κόσμο ! Να δίνεις ψυχή στο άψυχο ! Να δημιουργείς άφθαρτους στεφανηφόρους , παναοίδιμους συνοδίτες , προστάτες , γαληνευτές …

 Προπλασμός , γλυκασμός , σάρκωμα, γραψίματα, φωτίσματα , ψιμιθιές , χρυσός …Χειροποίητοι μα κυρίως ψυχοποίητοι Άγιοι , που ανταυγάζουν το Φως του Χριστού! Και ο ίδιος ο Θεάνθρωπος να στέργει όσους κλίνουν της ψυχής τους το γόνυ μπροστά Του …μα και να ελέγχει με το παραπονεμένο του βλέμμα , όλους μας με εκείνα τα ξεχασμένα λόγια από το παιδικό τραγούδι μας … Με ονομάζεις δάσκαλο και δε με συμβουλεύεσαι! Με ονομάζεις εύσπλαχνο και δε με εμπιστεύεσαι !Με λέγεις φως δε με κοιτάς !Με λες οδό δεν με βαδίζεις ! Με λες ωραίο που δεν αγαπάς! Με λες ζωή που δεν λαχταράς! 

Φτιάχνει και στέλνει εικόνες και παραπονεμένα βλέμματα Χριστού ο παπά- Γαβριήλ ο Νεοσκητιώτης …Να μένουν όλο αχόρταστες οι ψυχές όσων με μια φλόγα καντηλιού θα φωτίζουν τα περίτεχνα έμψυχα δημιουργήματα των χειρών του!

Νώντας Σκοπετέας 

( Συνεχίζεται με το 7ο μέρος ) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ! (Άγιο Όρος 2018)Μέρος 5

Ο τεταγμένος μοναχός μακρά ευχή απαγγέλει 

Φόβος Θεού απόρθητος απ του εχθρού τα βέλη ! 

Λόγια σοφών επίτοιχα αιώνια μηνύματα 

Δεν σταματούν να λέγονται ψυχής τα βοηθήματα ! 

Μπροστά σε μάτια έκθαμβα Ορθοδοξίας θαμάσματα! 

Εύλαλα χείλη αγγίζουνε της Παύλου τα σεβάσματα ! 

Σταυρός βαρύς του Κτήτορα , των Μάγων Δώρα τίμια, 

κι ένας Καθρέφτης που έσωσε Αυγούστας τα ενθύμια ! 

Κοιμήθηκε ο ενάρετος ανήμερα Υπαπαντής! 

Στον Σπηλαιώτη ιάθηκε της άσκησης εθελοντής ! 

Στην φυλακή ένας άσωτος το Όρος λαχταράει! 

Τις μέρες της μετάνοιας με σπαραγμό μετράει! 

Στο κάστρο της Παύλου μετά τον εσπερινό του Αγίου Καλλιστράτου και των 49 δι αυτού πιστευσάντων μαρτύρων ! Βρισκόμαστε στην τράπεζα με τους Πατέρες ! Στα δεξιά μας ένα μεγάλο ορθογώνιο κάδρο περιβεβλημένο με ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι όρθιο πάνω σε ένα περίτεχνα σκαλισμένο στασίδι ! Ευχαριστία Τραπέζης μετά το Άριστον στην επιγραφή του ! Λεγομένη πάση Κυριακή , Δεσποτική τε και Θεομητορική εορτή και μνήμη Αγίου έχοντος Αγρυπνίαν ! Εισερχομένων των αδελφών εις την τράπεζαν ο τεταγμένος αναγνώστης λέγει … Μακροσκελέστατη προσευχή για τους αληθινά χαρούμενους και ευγνωμονούντες ! Σκέφτομαι την δική μου ραθυμία και την βιασύνη , κάθε φορά που κάθομαι σε ένα τραπέζι για να φάω ! Πάρεργο η προσευχή ! Συντομευμένο κιόλας ! Εδώ συναντάμε μόνο το ουσιώδες , το καθαγιαστικό , το θρεπτικό για τις ψυχές! Αγγέλων εν σώματι λόγια απέναντί μας! Ο φόβος του Θεού , πύργος απόρθητος για τον εχθρό λέγει ο σοφός Άγιος Εφραίμ ! Σκέφτομαι πόσο πολύ θα βοηθηθείς , και ένα μόνο δίδαγμα από αυτά τα αμέτρητα των Αθωνικών τραπεζών να ακολουθήσεις πιστά και απαρέγκλιτα σε όλον τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου! Και μόνο με αυτό μπορείς να βρεις και ειρήνη και μετάνοια να σε περάσουν ελέω Θεού απέναντι ! Και αυτός ο φόβος του Θεού , που γεννά το έλεός Του , κατά το ύψος του Ουρανού από της γης ! 

Στην παράθεση των ιερών λειψάνων και κειμηλίων , κατά σειρά προσκυνάμε δυο Σταυρούς , τον έναν με Τίμιο Ξύλο που όλα τα Αγιορείτικα Μοναστήρια κατέχουν ως θησαυρό ζωοποιό και τον δεύτερο , έναν βαρύ σιδερένιο του Αγίου Παύλου του Ξηροποταμινού , του ιδρυτή της Μονής . Κτήτορας και της Ξηροποτάμου και τούτου του Μοναστηριού , που αφιέρωσε εξ αρχής στον Άγιο Γεώργιο , φορούσε κατάστηθα αυτόν τον βαρύ Σταυρό για άσκηση! Πόση μακραίωνη ιστορία , πόσα σεβάσματα πολυφίλητα , πόσες θαυμαστές ιστορίες της μόνης πίστης βρίσκονται μπροστά μας στο απόγευμα της δεύτερής μας μέρας στο Όρος! Μάτια έκθαμβα , χείλη εύλαλα να διηγηθούν από του συναξαριού τα αληθινά , πάντα στο Αγιορείτικο εσπέρας ενώπιον της χορείας των Αγίων που κάθε φορά συγκροτείται μπροστά μας ! Η κάρα της Αγίας Αγάθης ! Το εύοσμο ρόδο της παρθενίας μυροβολά ! Τμήματα από τα λείψανα των 3 Ιεραρχών που ποτέ τους δεν αποχωρίζονται ! Πυρσεύουν την Ορθοδοξία με τις ακτίνες των θείων λόγων τους οι 3 Θεογνώστες Φωστήρες! Ο Άγιος Νεκτάριος , Θεοφόρος εφάμιλλός τους , παραστέκει πάντα ταπεινά !Αυτήν την παραθαλάσσια πλευρά του Όρους την περιδιάβηκε ολόκληρη μόλις τον έδιωξαν συκοφαντημένο από την Αίγυπτο ! Όλα τα μονοπάτια προς Νέα Σκήτη, Αγία Άννα και τα αγαπημένα του Κατουνάκια τα έχει διαβεί ο Άγιος φορώντας ένα τριμμένο ράσο και το καλογερικό του σκουφί ! Σίγουρα θα είχε περάσει και από την Παύλου ! Τον τιμούν τόσο και εδώ ! Μια μεγάλη ασημωμένη θήκη με τα Τίμια Δώρα των Αγίων Μάγων βρίσκεται στο κέντρο της προσκύνησής μας ! Ευωδιάζουν συχνά στις πανηγύρεις , αποκαλύπτοντας έτσι ελέω Θεού και ακλόνητα την αυθεντικότητά τους ! Είναι αυτά που φύλαξε πολύτιμα η Παναγία Μητέρα μας , μαζί με όλα τα αιώνια ρήματα του Υιού και Θεού Της! Αυτά τα τόσο γνώριμά της , που κάποτε ξανά η ίδια η Παναγία μας υποδέχθηκε στον Αρσανά της Παύλου ! Η χριστιανή σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ του και μητριά του Πορθητή Μωάμεθ, τα έφερνε αυτοπροσώπως με κάθε επισημότητα στο πολυσέβαστο για αυτήν Μοναστήρι της Παύλου .
Εδώ ο πατέρας της Γεώργιος Βράγκοβιτς, δεσπότης της Σερβίας, είχε θεμελιώσει το καθολικό του Αγίου Γεωργίου του Μεγαλομάρτυρος και Τροπαιοφόρου. Κατέβηκε λοιπόν η Μάρω από το καράβι και στο σημείο που σήμερα υπάρχει το γνωστό σε όλους τους Φιλαγιορείτες Προσκυνητάρι με τον Σταυρό της Βασίλισσας , την συνάντησε η Κυρία Θεοτόκος ! Δεν της επέτρεψε με τρόπο υπέρλογο να συνεχίσει να πατά στο περιβόλι της και έτσι να σπάσει το άβατο για τις γυναίκες ! Εκείνη ταπεινά υποτάχθηκε στο θείο θέλημα και αποχώρησε άμεσα , αφού πρώτα παρέδωσε τα Τίμια Δώρα στους Αγιοπαυλίτες πατέρες, οι όποιοι εν πομπή είχαν καταφθάσει στο τόπο της συνάντησης αυτόν τον μνημειώδη ! 

Και φωνή αγαλλιάσεως μετ΄ ευφημίας αναφθεγγομένη η βασίλισσα κατασπαζομένη έλεγε. Ω Δώρα τίμια, άπερ ταύτα προσήνεγκαν οι Μάγοι Περσών βασιλείς, Χρυσόν και Λίβανον και Σμύρναν Χριστώ τω Θεώ και Σωτήρι ημών, των πιστών άπαν το πλήρωμα σκεπάσατε, και εκ πάσης επιρροίας ορατών και αοράτων εχθρών αβλαβείς διαφυλάξατε και εις ιατρείαν παντοδαπών νόσων και πονηρών πνευμάτων διωκτήριον έσεσθε. ( Κοσμά ΜοναχούΥπόμνημα περί των Τιμίων Δώρων και Μάγων εν τη του Αγίου Παύλου ιερά Μονή τη εν Άθω ευρισκομένη)
Παραδίπλα η πιο παλιά και θαυματουργή εικόνα της Παύλου ! Χιλιάδες προσωνύμια έχουν αποδοθεί στην Αγνή Παρθενομήτορα , μα αυτό που την συνοδεύει σε αυτήν την ιερή εικόνα που φυλάσσεται μέσα στο Ιερό του καθολικού των Αγιοπαυλιτών , φέρει ανεξίτηλα μια συνταρακτική ιστορία πίστης και ομολογίας ! Η Παναγία του Καθρέπτη ! Μια άλλη τώρα Βασίλισσα προβάλει εμπρός μας ! Η Οσία Θεοδώρα η Αυγούστα και ο μεγάλος της αγώνας της ο πάντολμος, που την αγίασε και αφθαρτοποίησε το σκήνωμά της ! Εκεί στην Κέρκυρα δεν σταματούν να την λιτανεύουν κάθε πρώτη Κυριακή των Νηστειών ! Δεν την έκαμψε η σκληρότητα του εικονομάχου συζύγου της Θεοφίλου ! Εκείνος αθεόφοβα και ασεβώς διέταζε να ασβεστώνουν τις ιστορημένες εικόνες , να καίνε τις φορητές , να τιμωρούν όσους τις προσκυνούσαν ! Εκείνη μαζί με τα 6 παιδιά της δεν σταματούσαν να αντλούν από τα ιερά εικονίσματα την Θεία δύναμη και να τιμούν τα εικονιζόμενα λατρεμένα πρόσωπα των Αγίων του Θεού ! Και όλα αυτά μέσα στο παλάτι κάτω από τα μάτια των σκληρών και αδίστακτων διωκτών της Ορθής πίστης μας ! Συνθηματικά μιλούσε η μάνα με τα παιδιά για τις ιερές Εικόνες ! Ο Μιχαήλ και οι πέντε αδελφάδες του, η Θέκλα, η Άννα, η Πουλχερία η Μαρία και η Αναστασία. Τις αποκαλούσαν τις εικόνες στις συνομιλίες τους ''καλά νινιά''!!! για να μην υποψιαστεί κάτι ο πατέρας αυτοκράτορας!
Έπειτα εκείνος αρρώστησε βαριά και είδε η Θεοδώρα σε όραμα την Παναγία μας Βρεφοκρατούσα, να έχει γύρω της αγγέλους, οι οποίοι τιμωρούσαν τον Θεόφιλο! Προσευχήθηκε με θέρμη στον Κύριο ! Το θαύμα έγινε ύστερα από λίγο ! Ο Θεόφιλος κατάλαβε το έγκλημά του και ιάθηκε ! Ζήτησε συγχώρεση κατασπαζόμενος μια ιερή παράσταση ! Η Αυγούστα μόλις αργότερα ο Θεόφιλος έφυγε απ την ζωή , μαζί με τον ανήλικο Μιχαήλ αναστήλωσαν τις εικόνες την πρώτη Κυριακή της Ορθοδοξίας μας ! Έζησε ως το τέλος της με θαυμαστή υπομονή σε πλήθος ακόμα δοκιμασιών , ντυμένη το Μοναχικό τριβώνιο μαζί με όλες τις θυγατέρες της !

Η Αγία Αυτοκράτειρα λοιπόν έκρυβε αυτήν την εικόνα της Παναγίας μας με την τόσο ιδιαίτερη έκφραση , στο βασιλικό δωμάτιό της, πίσω από τον καθρέφτη της, γι’ αυτό και η εικόνα ονομάστηκε Παναγία του Καθρέπτη. Κάποτε ένας από τους εμπίστους του Βασιλιά την είδε να προσκυνάει στην πλευρά που βρισκόταν ο καθρέπτης και αμέσως την πρόδωσε στον Θεόφιλο αφού κατάλαβε πως μάλλον σε εικόνα προσευχόταν ! Όταν την «ανέκρινε» ο Αυτοκράτορας εκείνη απάντησε πως δεν προσκυνούσε τίποτε άλλο παρά το πανέμορφο είδωλό της ! Έτσι ευμήχανα κατάφερε τότε να γλιτώσει την καταστροφή της εικόνας ! Ρίχτηκε αργότερα η εικόνα απ’ τους εικονομάχους στην φωτιά , αλλά δεν καταστράφηκε ! Έμειναν όμως τα σημάδια της φωτιάς στο πίσω μέρος της. Την εικόνα έφερε στο μοναστήρι από την Κωνσταντινούπολη ο Όσιος Παύλος ο Ξηροποταμινός .Ένας αδελφός παρακαλά τον νεαρό παπά που έχει το διακόνημα των τιμίων λειψάνων να τον Σταυρώσει με το τίμιο Ξύλο και τον Σταυρό του κτήτορα ! Εκείνος με χαρά το κάνει λέγοντας μια ευχή ! Σαν μελίσσι μαζεύονται αστραπιαία και άλλοι που κλίνουν μπροστά του τα κεφάλια τους ! Ανάγκη ο αγιασμός και η ευλογία ! Επιποθεί η ψυχή το κάθε τι που θα την φέρει πιο κοντά στον Δημιουργό της ! Στην Ζωή και την Ανάσταση ! 

Βγαίνουμε από το Καθολικό μετά το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και καθόμαστε στο υπαίθριο αρχονταρίκι ! Τα χρώματα που ο ήλιος διαχέει γύρω του λίγο πριν το βασίλεμά του, σαγηνεύουν τους πάντες ! Πόσο διαφορετικά και σπάνια φαίνονται όλα εδώ πάνω ! Συναντάμε τον παπά Γιάννη και την συνοδεία του την τριμελή από τα μέρη μας ! Χαιρόμαστε πολύ που θα συμπορευθούμε για τις επόμενες μέρες , μιας και χωρίς να το γνωρίζουμε είχαμε κάποιους κοινούς προορισμούς ! Νέος σε ηλικία ο παπάς πριν τα σαράντα του , μα παλιός Φιλαγιορείτης και με άκρως … επικίνδυνες αυτοθέλητες αποστολές οδοιπορίας και αναβάσεως στο μακρόχρονο ήδη ενεργητικό του ! Μας διηγείται με νοσταλγία για την έρημο του Όρους , για τις χιονοθύελλες στον δρόμο για την Παύλου ανήμερα Θεοφανείων , τότε που εδώ εκτός απ τους Πατέρες ήταν εκείνος μαζί με 3 ακόμα προσκυνητές , καθώς δεν πλησίαζε τίποτα στον Άθωνα ! Θυμάται μια φορά που ξεκίνησαν να μπουν με τα πόδια από Ουρανούπολη ! Θείες τρέλες για λίγους …Ώρες ατέλειωτες αφιερωμένες στον Θείο και μόνο πόθο ! Κατεβαίνουμε στο κοιμητήρι της Παύλου σιμά στην Αμπελικιά και στον φρουρό Άγιο Τρύφωνα , εικόνα του οποίου ασπαζόμαστε στην πόρτα , πριν νυχτώσει για καλά . Το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων πανέμορφο πάνω από το οστεοφυλάκειο , με ένα μπαλκόνι μαγευτικό και ουρανοκρέμαστο . Τα φαναράκια ήδη ρίχνουν το γλυκοφώς τους στους Σταυρούς των Πατέρων. Ο γερό Θωμάς περιμένει πάντα τον Αναστάσιμο χαιρετισμό !Ο προηγούμενος Ανδρέας, που είδε υποστατικά και συνομίλησε με την Παναγία , πρώτος ξεκινά την συστάδα των ευωδιαστών ανθών σε τούτο το παραδεισένιο κηπάκι , των κεκοιμημένων θριαμβευτών της Παύλου. Ανήμερα της μεγάλης Πανηγύρεως της Υπαπαντής , οπότε και εορτάζει το Καθολικό τους , κοιμήθηκε οσιακά ! Αφ εσπέρας το 1987 έφαγε , σταύρωσε τα χέρια του και καθιστός όπως ήταν κοιμήθηκε ! Θεωρούσε τόσο σημαντική για την ζήση του αυτήν την ημέρα του τεσσαρακονθήμερου Χριστού μας ! Γι αυτό πριν αρκετά χρόνια όταν ένας εργάτης είχε ασθενήσει βαριά του πρότεινε να καρεί Μοναχός και αφού εκείνος δέχθηκε και έβαλε το ράσο , κοιμήθηκε ανήμερα της Υπαπαντής ! Έλεγε τότε ο πατήρ –Ανδρέας ότι ήταν πολύ ενάρετος ο άνθρωπος αυτός για να φύγει σε μια τόσο σπουδαία μέρα ! 

Όταν της Υπαπαντής το 87 τηλεφώνησαν στον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ στην Αγγλία , για να του αναγγείλουν την εκδημία του καλού του φίλου , εκείνος τους απάντησε αφήνοντάς τους όλους άναυδους ! -Το γνωρίζω!Αφού είχα έρθει στην κηδεία του πατρός Ανδρέα!Τότε αφού τον έβαλαν στο μνήμα του , ήταν που για πρώτη φορά οι Αγιοπαυλίτες ενεοί πληροφορήθηκαν και τα της συνάντησης του Γέροντά τους με την Παναγία στον Μονοξυλίτη! Την ίδια ιστορία που μας διηγήθηκαν φέτος στην Διονυσίου ! 

Στέκομαι με δέος μπροστά του ! Ο πατήρ Ανδρέας , ο προκάτοχος του πατρός Παρθενίου στην Ηγουμενία , ο μικρός μαθητής και υποτακτικός μιας από τις πιο εμβληματικές μορφές του Αγιορείτικου Μοναχισμού του προηγούμενου αιώνα και όχι μόνο ! Του πατρός Γερασίμου Μενάγια . Του προσωπικού φίλου του Αγίου Νεκταρίου !Του επιστήμονα Χημικού -Αγιορείτη που ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής θεράπευσε από τις ανίατες ασθένειές του , δίνοντάς του να φάει παστές σαρδέλες ακαθάριστες ! Μαθήτευσε κοντά στον Όσιο Σπηλαιώτη στην άσκηση και στην θεραπευτική εγκράτεια !Μέχρι τέλους τον έλεγε Γέροντά του ! Κάθομαι σε μια πεζούλα και αναζητώ τις μορφές τους ! Στο κινητό μου τηλέφωνο ! Όλα μπορούν να ευεργετήσουν , στραμμένα προς τα άνω …Βρίσκω μια προσευχή του πατρός Γερασίμου στο διαδίκτυο . Είναι τόσο συγκλονιστική και μαρτυρά την εθελούσια αποταγή !

"Δεν επιθυμώ πλέον τα πλούτη της γης. Συ είσαι και θα είσαι ο ιδικός μου θησαυρός εις την ζωήν αυτήν και εις την αιωνιότητα. Σου αφιερώνω, Χριστέ μου, όλην μου την καρδίαν και όλην μου την θέλησιν. Άλλοτε αύτη ήτο η πλέον ανυπότακτος εις Σε, αλλά τώρα Σου αφιερώνω εντελώς αυτήν .Γνώρισόν μοι τι ζητείς παρ’ εμού. Είμαι έτοιμος να το εκτελέσω δια της χάριτός Σου. Τακτοποίησε εντελώς τα κατ’εμέ. Δέχομαι εκ των προτέρων με τελείαν αυταπάρνηση παν ό,τι θελήσει η αγαθότης Σου να μου στείλη. Ω Θεέ μου, απείρως αγαπητέ! Με ηγάπησας μέχρι σημείου του ν’αποθάνης δι’εμέ. Σε αγαπώ από μέσα από την καρδίαν μου. Σε αγαπώ περισσότερον από τον εαυτόν μου τον ίδιον και αναθέτω την ψυχήν μου εις τας χείράς Σου. Παραιτούμαι από σήμερον από όλην την προσπάθειαν και την αγάπην του κόσμου. Εγκαταλείπω το έργον μου και παραδίδω τον εαυτό μου εις Σε. Δημιουργέ μου,δι’αυτά τα άγια πάθη Σου δέξαι με και διατήρησόν με πιστόν μέχρι του θανάτου μου. Εις το εξής Ιησού μου, δεν επιθυμώ πλέον να ζήσω παρά μόνον διά Σε. Δεν επιθυμώ να ζητήσω τίποτε άλλο, παρά μόνον το θελημά Σου. Βοήθησόν με διά της Χάριτός Σου. Και Συ, Παναγία Θεοτόκε, η ελπίς μου, μη μου αρνηθής, δέομαι,της προστασίας Σου’’ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. 

Ο μακαριστός Αγιοπαυλίτης πατήρ Γεράσιμος Μενάγιας ! Τα εγκατέλειψε όλα για να κερδίσει τα πάντα ! Άφησε τον κόσμο τον μένοντα για την μέλλουσα πολιτεία ! Αποχαιρέτισε την Μάνα που του έδωσε ζωή , για να συναντήσει την Μάνα Της Ζωής , Εκείνη που αγεώργητα βλάστησε τον Χριστό . Δεν ζήταγε πλέον τίποτα , μα τα διεκδικούσε όλα ! Μια παραίτηση και μια νέα συμφωνία ταυτόχρονα , της πιο ελεύθερης υποταγής του εγώ στο μεγάλο Εγώ ειμί Το Φως και Η Αλήθεια !
Λίγο πριν πάμε στο δωμάτιο για ύπνο ως το μεσονυκτικό μαζευόμαστε στο αρχονταρίκι της Παύλου . Στην συντροφιά μας ο πατήρ Ιωάννης και οι 3 συντοπίτες μας . Έχουμε τον νου μας συνέχεια γιατί ο παπάς έχει ζητήσει να συναντήσουμε όλοι μας τον πατέρα Παρθένιο που εξομολογεί ακόμα . Έστω να ακούσουμε έναν λόγο του . Δεν τα καταφέραμε τελικά αφού μέχρι αργά ο Γέροντας δεν είχε σταματήσει και σκεφτήκαμε την κούρασή του. Ο πατήρ Ιωάννης μας διηγείται ιστορίες για μεγάλες μορφές που έχει γνωρίσει ή έχει ακούσει για αυτούς. Για τον πατέρα Ιωσήφ τον Βατοπεδινό , για τον π.Χαράλαμπο τον Διονυσιάτη , για τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη ! Εκφράζει την επιθυμία του κάποια στιγμή , να τον αξιώσει ο Θεός , να βρεθεί στα Κατουνάκια να ασπαστεί την κάρα του Αγίου της υπακοής . Μετά από 2 μόλις μέρες μόλις ο ίδιος θα μας ξανααπαντήσει στο ήδη τεθέν ερώτημα : Θυμούνται άραγε οι Άγιοι ; Χτυπάει εκείνη την ώρα το τηλέφωνό του . Διακονεί ο παπάς σε δικαστικές φυλακές και ένας φυλακισμένος, καταδικασμένος για πολλά χρόνια τον καλεί να πάρει την ευλογία του Όρους ! Δεν καταλαβαίνουμε πολλά από την συνομιλία τους ! Ο παπάς περισσότερο τον ακούει ! Σπαρακτική θα ναι η φωνή του σκέφτομαι . Του Ασώτου την φωνή εκμιμούμενος … Ήμαρτον Πάτερ !Ως εκείνον ουν καμέ εναγκάλισαι νυνί και μη απώση με … Συγκινημένος ο παπάς μας διηγείται έπειτα ακόμα μια ιστορία επιστροφής από χώρα φθοροποιό στην πατρική οικία …Ίσως κάποτε να τον συναντήσουμε αυτόν τον αδελφό μας και εδώ που βρισκόμαστε τώρα , να φορά ξανά την στολή την πρώτη και ένα πολυλιβανισμένο ένδυμα αφιέρωσης ως Αγιοπαυλίτης!Μοναχός πλέον!

Τέσσερις το πρωί στεκόμαστε στην λιτή αντίκρυ από το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου του Ξηροπαταμίτη και του Αγίου Γερασίμου της Κεφαλληνίας ! Στ αριστερά άλλοι αδελφοί και πατέρες στο εκκλησάκι του Αη Γιωργιού . Στον κυρίως Ναό όλοι στις θέσεις τους ! Ο Γέροντας Παρθένιος δεν εγκαταλείπει ποτέ την ανύστακτη μάχη ! Σκέφτομαι πως και εκείνος ανήμερα της Υπαπαντής θα εύχεται να ανέβει πάνω …Ίσα που ακούγονται τα λόγια από το ψαλτήρι …Μια λέξη συγκρατώ μαζί με ένα μικρό κομποσκοίνι …Το αυτοκατάκριτο…Αν όλα αυτά που αξιωνόμαστε να ζούμε εδώ , αυτόπτες και αυτήκοοι , δεν μας οδηγούν στην σωτήρια και διαρκή μετάνοια , θα μαστε κάποτε αναπολόγητοι… Ου γαρ σεσοφισμένοις μύθοις … αλλ επόπται γενηθέντες της Εκείνου Μεγαλειότητος …( Β.Πέτρου, Α,16)

  Νώντας Σκοπετέας( συνεχίζεται με το 6 ο μέρος) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγιο Όρος 2018)Μέρος4

                  Δούλη  η ψυχή  αλύγιστη , παλεύει να μην πέσει !

Στυλίτης κεροφώτιστος  χαρίζει λίγη ζέση  !

Αγίου Μεγαλομάρτυρος πρόσωπο ξημερώνει!

Θεοποιό μυστήριο στον Ένα μας ενώνει !

Θυμούνται άραγε οι Άγιοι ; ο αδελφός ρωτάει !

Δίψα για την Αλήθεια Του,  ο Άγιος του  γεννάει!

Στρατιώτες όλοι του Χριστού σε  τάγματα ορμητήρια!

Ναζαρηνός ο Διοικητής  ,  σωτήρια  επιδοτήρια !

                                        Κυλάνε οι παραπόταμοι πολύρρητο ποτάμι !

Ζωντάνεψε το όνειρο παιδιού Θεία δυνάμει !

Πόθος και κλήση βήματα    σε κάστρο   οδηγούνε!

Της Παναγιάς οι θύμησες  τους δαίμονες νικούνε! 

Οι Πολυέλεοι φωτίζονται ολόκληροι από καθαρά κεριά ! Αρχίζουν να σείονται μόλις οι χοροί ξεκινούν να ψέλνουν το Δούλοι Κύριον . Προσπαθώ να σταθώ όρθιος, όσο το δυνατόν και το ίδιον θέλημά μου το επιτρέπουν . Μπροστά μας ακριβώς 2 Ρώσοι προσκυνητές δεν σαλεύουν καθόλου ! Όρθιοι έμειναν και τις 7 σχεδόν ώρες ! Εγώ όλο και βρίσκω να στηριχθώ να ανακαθίσω , να βολέψω το σώμα που συνεχώς παραπονιέται. Εκείνοι στέκουν γενναία . Μόλις το φως κυριαρχεί γύρω μας , καταφέρνω και διακρίνω τον Άγιο που είναι ζωγραφισμένος ακριβώς πάνω από το στασίδι μου ! Θεέ μου …είναι ένας Άγιος Στυλίτης !Ο Άγιος Συμεών ! Πως με ελέγχει την στιγμή αυτή ο βίος του και η αποκοσμιά του! Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα ! Και εγώ δεν μπορώ να σταθώ όρθιος μια ώρα έστω συνεχόμενα! Ξανακοιτώ τον Άγιο ! Του ζητώ να με εμψυχώσει ! Σε μια ιερή παράφραση των αιωνίων ρημάτων του Χριστού μας μου μιλά : Ου πάντες χωρούσι την άσκησην ταύτην , αλλ΄οίς δέδοται…Την προσπάθεια και το φιλότιμό σου θα λογαριάσει μόνο ο Κύριος ! Όσο μπορείς δώσε αίμα …Όσο μπορείς…

Ξημέρωμα στην Διονυσίου . Δυο ώρες ξεκούρασης από τις 4 που τέλειωσε ο όρθρος της Αγρυπνίας ως τις 6 και έπειτα ευλογημένη η Βασιλεία του Τριαδικού και αδιαιρέτου Θεού !Το φως της πρώτης μέρας, με βρίσκει κάτω από τον Άγιο Τρύφωνα στο καθολικό. Πόσο όμορφο και σπάνιο μόλις πρωτοβλεφαρίζεις μετά τον ύπνο , να νοάς τον Θεό και πόσο μοναδικό απ το βαθύ σκοτάδι να ανατέλλει , σαν ευχή για καλημέρα , ένας Μεγαλομάρτυς του Χριστού, που γεώργησε άγονα , θεράπευε ασθένειες, αλλά και λύτρωνε εξαγνιστικά τις δαιμονισμένες και βορβορώδεις ψυχές. Ο Ηγούμενος Γέροντας Πέτρος λειτουργεί ! Σπάνιο μέταλλο στην φωνή του , μα ίσα που εκείνη ακούγεται ! Μετά φόβου Θεού , Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε ! Όλα συρρέουν στον απόλυτο βαθμό τους ! Καμιά έκπτωση , καμιά υποχώρηση , καμιά παρερμηνεία ! Στην σειρά για την Θεοποιό Μετάληψη ,την ένωση με τον Ένα , την υπέρτατη και μόνη αληθινή τρυφή τούτης της ζωής , συναντάμε την έκδηλη αγωνία του επωμισμένου με το έργο της υπόμνησης Μοναχού , προς τους οδεύοντας εις μετάληψιν Ζωής αιωνίου . Στέκεται δίπλα στον καθένα μας και λέει : –Αν δεν έχετε ευλογία από τον Πνευματικό σας να μην μεταλάβετε! Είναι σαν να ακούγονται εκείνη την ώρα ταυτόχρονα το : «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκαν καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. Στ´, 53-4) μα και το : Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος. Και ποιος είναι άξιος θα αντιτείνει κάποιος και ορθώς ! Ως ασθενείς όλοι μεταλαμβάνουμε το σωτήριο φάρμακο εις κάθαρσιν και αγιασμό ψυχής και σώματος ! Μα το φάρμακο αν δεν στο συστήσει γιατρός που σε έχει πρώτα εξετάσει, μπορεί να αποβεί θανατηφόρο ! Ας νιώθει πάντα η ψυχή μας Κύριε αυτόν τον συγκλονισμό της φρικτότητας του Αθανάτου Μυστηρίου Σου ! Και εν εκείνη τη ημέρα ας μην πληροφορηθεί ότι και σήμερα μόνο βάρος προσθέσαμε στο πολυάμαρτό μας ! Μη εις κρίμα μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι εις ζωὴν αιώνιον καὶ αθάνατον. Τα λόγια από τις επιστολές του πανηγυρικώς ερτάζοντος ηγαπημένου μαθητή Σου και πάλι ενώπιόν μας, να μας οδηγούν και να μας ελέγχουν αυστηρά ! «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12)

Απολείτουργα οδηγούμαστε στην Τράπεζα της Διονυσίου ! Μας περιμένει εκεί φαγητό άκρως εορταστικό ! Ψαρόσουπα Αγιορείτικη ! Τρώμε ακούγοντας τον Αναγνώστη να εξιστορεί με τον τόσο αγαπημένο τρόπο και το ύφος το Μοναστηριακό τα της Μεταστάσεως του Θεολόγου ! …Αφού έφθασε σ' ένα τόπο, στους μεν μαθητές του παρήγγειλε να καθίσουν εκεί, αυτός δε αφού προχώρησε μπροστά σε μικρή απόσταση, προσευχήθηκε. Ήταν δε ώρα πρωϊνή. Έπειτα, αφού επέστρεψε, πρόσταξε τους μαθητές του να σκάψουν τη γη σε σχήμα σταυρού, τόσο μόνον, όσο ήτο το μέτρον του σώματός του. Αφού ξαπλώθηκε λοιπόν μέσα σ' εκείνον τον σκαμμένον τόπον, αποχαιρέτησε τους μαθητές του που έκλαιγαν πικρά και είπε: ... «Σύρετε το χώμα της γης που είναι μητέρα μου και με αυτό σκεπάστε με».

Εκείνοι αφού τον ασπάσθηκαν και τον αποχαιρέτησαν, σκέπασαν το σώμα του μέχρι τα γόνατα. Έπειτα πάλι αφού τον ασπάσθηκαν τον σκέπασαν μέχρι τον λαιμό. Και πάλι αφού για τρίτη φορά τον ασπάσθηκαν έβαλαν πάνω στο ιερό του πρόσωπο ένα μανδήλι. Και έτσι κλαίγοντας πικρά σκέπασαν όλο το σώμα του. Τότε ανέτειλε και ο ήλιος. Αφού έκλαψαν οι μαθηταί, γιατί έμειναν ορφανοί από τον δάσκαλό τους, εγύρισαν στην πόλη διηγούμενοι τα σχετικά με τον Απόστολον. Οι άλλοι αδελφοί όταν τα άκουσαν αυτά επήγαν στον τάφο και αφού έσκαψαν δεν βρήκαν τίποτε. Τότε λοιπόν επέστρεψαν κλαίγοντας θερμώς για τη στέρησι τέτοιου ποιμένος.
Στο τέλος μας μοιράζεται κόλλυβο στην μνήμη του Αγίου ! Και έπειτα περνά από μπροστά μας ένας Μοναχός με έναν μικρό άρτο από όπου ο καθένας κόβει και ένα μικρό κομμάτι με το χέρι και το τρώει ! Δίπλα του άλλος Μοναχός συνεχώς θυμιάζει ! Ο απέναντί μου δόκιμος πριν την γευτεί σταυρώνει την ψίχα του πάνω στο θυμίαμα που μπροστά του ανεβαίνει ! Μια σκηνή αξέχαστη ! Από εκείνες που γράφουν μέσα σου το ένθεο , αυτό που τα απλά και τα καθημερινά των αφιερωμένων ψυχών συνεχώς επιζητούν να βιώνουν. Σε όλα ο Χριστός , σε κάθε τι ο Σταυρός!
Μαζί με τον Γέροντα Πέτρο κάθεται μια ομάδα Λαϊκών ! Διακρίνω την μορφή ενός πασίγνωστου δημοσιογράφου ! Στο πρόσωπό του η γαλήνη και μια ταπεινή φωτιά στα μάτια του να …λάμπει ! Τίποτα το αταίριαστο , το παράταιρο στων Αγγέλων τα μέρη ! Καμιά δημοσιογραφική περιέργεια δεν τον οδηγεί πλέον ! Μόνο η δίψα του για την μόνη Αλήθεια ! Τελικά οι Άγιοι θυμούνται σκέφτηκα ! Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ένα άρθρο του μετά την αγιοκατάταξη του Αγίου Παϊσίου , είχε «μιλήσει» σε πολλές ψυχές ανθρώπων …
….Τώρα, το πώς βρέθηκα εγώ στο Άγιο Όρος, πριν χρόνια, πώς με πείσανε να περπατήσω ικανή απόσταση για να δω από κοντά έναν ασκητή που τον λέγανε Παΐσιο που είχε φήμη φοβερή και τρομερή και που έρχονταν από τα πέρατα του κόσμου να τον δούνε... δεν το κατάλαβα… Άλλωστε, όταν αποφασίζεις να πας στο Όρος έχεις συμφιλιωθεί με την ιδέα πως δεν θα πρέπει να τα καταλαβαίνεις όλα ή, τουλάχιστον, να αφήνεις συνειδητά κενά, έτσι ώστε να περάσει μέσα σου ό,τι είναι να περάσει… Η λογική δεν εξηγεί τα πάντα - τουλάχιστον στο Όρος... Βρέθηκα λοιπόν σ' ένα μονοπάτι με μια μεγάλη κατηφόρα στην αρχή εγώ και η παρέα μου, μέχρι που κατάλαβα πως ήμουν μέλος μια μικρής ευλαβικής πορείας. Ενός ετερόκλητου πλήθους με την ίδια κατεύθυνση προς τη σκήτη του Παΐσιου. Άλλοι προσεύχονταν, άλλοι μουρμούριζαν τροπάρια άγνωστα σε μένα, άλλοι κρατούσαν σταυρούς και εικόνες και οι περισσότεροι ένα μικρό δώρο -πεσκέσι- μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο - λίγα φρούτα, ξηρούς καρπούς ή λίγα κάστανα. Εγώ, βέβαια, απροετοίμαστος για την «ιερή κατάβαση-επίσκεψη» μονίμως καχύποπτος, «άπιστος» και διακριτικά είρων, δεν κρατούσα τίποτα... «Άντε να το δούμε κι αυτό έλεγα μέσα μου» και σκεφτόμουν ήδη την ανηφόρα της επιστροφής και τα τσιγάρα που έπνιγαν το στήθος μου. Με το που φτάσαμε στη σκήτη, είδα τον γέροντα να συνομιλεί όρθιος λίγα μέτρα πιο εκεί μ' έναν επισκέπτη. Μια μεγάλη ουρά είχε σχηματιστεί, μόλις έφευγε ο ένας πιστός ακολουθούσε ο άλλος. Οι συνομιλίες ήταν ολιγόλεπτες… Στα κλαριά του δένδρου οι κρεμασμένες πλαστικές σακούλες με τις προσφορές στον γέροντα. Ενα παγκάκι πιο εκεί, το εξαιρετικά χαμηλό πορτάκι μιας καλύβας η ναΐσκου ή και τα δυο, μυρωδιές από την άνοιξη να τρυπάνε τα ρουθούνια. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα στην ουρά, ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς έφτασε η σειρά μου να βρεθώ μπροστά του. Όρθιος, σαστισμένος, αμήχανος, απροετοίμαστος και «ένοχος» γιατί εγώ δεν πήγα για να του πω κάτι... Απλά πήγα για να δω…
-Και εσένα τι σε στεναχωρεί και ήρθες εδώ; με ρώτησε
Πραγματικά τα είχα χάσει…
Κοίταγα το τριμμένο ράσο του, τον κοίταγα στα μάτια, στο χαρακωμένο πρόσωπό του, ήταν 60 χρονών κι έμοιαζε ογδόντα ή το αντίθετο;
Αυτός, λοιπόν, είναι ο γέρων Παΐσιος;
Ξαναρωτάει, - Πώς είπαμε σε λένε; «Λάμπη», του απαντώ... -Δηλαδή, Χαραλάμπης; «Μάλιστα...». Με προτρέπει ξανά...
-Πες μου τι σε απασχολεί, πες μου μια αμαρτία σου.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα (αν είσαι γεμάτος αμαρτίες δεν ξέρεις ποια να πρωτοπείς)
Του απαντώ με «νεανικό κι αγνό ενθουσιασμό»…
«Δεν έχω αμαρτίες… αλλά και να έχω δεν τις έχω πει ποτέ σε εξομολογητή. Με άλλα λόγια, δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ».
-Μα, αγαπητέ μου Χαράλαμπε, φαίνεσαι έξυπνος. Η εξομολόγηση για τον άνθρωπο είναι ό,τι για τον στρατιώτη στον πόλεμο, μια ώρα ξεκούραση… ό,τι για τον τραυματία από την καθημερινή μάχη, ένας γιατρός. Όταν εξομολογείσαι αυτά που σε βαραίνουν, αποδιώχνεις, ξεφορτώνεσαι βάρη, μπορείς να συνεχίσεις πιο ξεκούραστος...
Δεν απάντησα… Έσκυψα μπροστά να κάνω πως θα του φιλήσω το χέρι, αυτός το τράβηξε πίσω για να μη το φτάσω. Είναι κι αυτό μέρος ενός άτυπου τελετουργικού.
Τον ευχαρίστησα με το πιο χαζό ύφος του κόσμου κι έφυγα… Συγχωρείστε με κι εσείς άλλα πού να ξέρω ο αμαρτωλός πώς αποχαιρετάς έναν Άγιο; Στον δρόμο της επιστροφής έλεγα στον συνταξιδιώτη φίλο μου: «Δεν θα ξεχάσω την παρομοίωση με τον κουρασμένο στρατιώτη».
-Πού να 'ξερε ότι σε λένε και Ταγματάρχη, μου απάντησε αυτός.
Πέρασαν χρόνια από τότε… Οι προφητείες του έγιναν δώρα σε κυριακάτικες εφημερίδες. Και το όνομά του εξώφυλλο σε βιβλία που πουλάνε με πάθος τηλεοπτικοί βιβλιοπώλες. Χθες έμαθα πως ανακηρύχθηκε Άγιος. Τώρα, όταν πεθάνω, θα έχω τα μέσα, σκέφτηκα... Αν με θυμάται… Αλήθεια, θυμούνται οι Άγιοι; ( Λάμπη Ταγματάρχη http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/pws-enas-amartwlos-gnwrise-ton-geronta-paisio-sto-agion-oros)

Ναι αδελφέ μας Χαράλαμπε Ταγματάρχη ! τελικά οι Άγιοι , εσύ το ξέρεις καλύτερα από πολλούς πλέον , ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνούν και μεσιτεύουν και κάποτε μας επιστρατεύουν αυτοθέλητα στου άνω στερεώματος τα Άγια Τάγματα ! Μόνο που εκεί δεν υπάρχει η ιεραρχία του κόσμου , μα μόνο εκείνη του Ουρανού ! Όλοι μας εκεί με έναν μόνο βαθμό υπηρετούμε ! Στρατιώτες του Χριστού, αναμένουμε τις αποστολές σωτηρίας που θα μας επιδοθούν άνωθεν και ποτέ μα ποτέ μας δεν αποστρατευόμαστε ως τον τελικό θρίαμβο !
Ο αποχαιρετισμός με τους Πατέρες σε κάθε μοναστήρι είναι μια ιδιαίτερη στιγμή . Έχει υπόσχεση γυρισμού μέσα του και αίσθημα έντονο ευχαριστίας . Ναι , φαινομενικά είναι ελάχιστος ο χρόνος μιας ημερήσιας φιλοξενίας . Μα αυτό είναι και το θαυμαστό ! Πως γίνεται και πάντα νιώθεις να σε κατακλύζει αυτή η απέραντη ευγνωμοσύνη , η αμέτρητη ευεργεσία , η ασφάλεια της προσευχής που οι πατέρες θα κάνουν ως το επόμενο αντάμωμα …Εσύ φεύγεις μονίμως αναπαυμένος !Την ίδια ώρα νέοι προσκυνητές φτάνουν φορτωμένοι με αποσκευές και πάθια , διψασμένοι για Θεό και ψυχής απόσταμα . Και αυτός ο κρουνός της Διονυσίου , ελέω Θεού ακόμα αστείρευτος και ζείδωρος !Σαν παραπόταμος μοιάζει κάθε Αγιορείτικη Μονή , κάθε φιλόξενη μοναστική φωλιά! Να δίνει ζωή , να ενώνεται με τα υπόλοιπα αναβλύσματα της αγάπης για να κυλούν ορμητικά το μεγάλο και πολύρρητο ποτάμι της πίστης !
Επόμενος προορισμός μας το μοναστηράκι της Αγίου Παύλου. Εκεί θα μέναμε κατόπιν παρακλήσεώς μας προς τους Πατέρες για 2 ημέρες . Έτσι γύρω στο μεσημεράκι της Τρίτης , ανεβαίναμε το τελευταίο ανηφόρι πριν την πύλη για την αετοφωλιά που σκιάζει όσο καμιά άλλη ο Άθωνας .

Στο αρχονταρίκι όπως συνήθως μας συγκινούν οι φωτογραφίες του Αγιοπαυλίτικου παρελθόντος.Ζωντανεύουν τούτες οι μορφές κάθε φορά που τις κοιτάς . Τόσο οικείες σου φαίνονται αφού ο επόμενος μοναχός που βλέπεις μπροστά σου θαρρείς πως από εκεί ξεπήδησε για να σε συναντήσει ! Φιλευόμαστε λουκούμι , παγωμένο νερό και τσίπουρο που ήδη υπάρχουν στο μεγάλο τραπέζι .Ένας ευγενέστατος Ρωσικής καταγωγής Μοναχός μας οδηγεί σε δωμάτιο στο βορινό τμήμα του πρώτου ορόφου . Ξεκουραζόμαστε ως τις 3 οπότε και κατεβαίνουμε στο καθολικό για τις ακολουθίες .Σε όλες τις λειτουργικές συνάξεις της διήμερης παραμονής μας παρίστατο ο Γέροντας Παρθένιος . Πλέον μεγάλος στα χρόνια μα παιδί στον τρόπο του και στο φέρσιμό του . Και τα παιδιά πάντα λένε την αλήθεια ! Εξήντα και πλέον έτη σε τούτον τον τόπο ! Από μικρός τον ονειρεύτηκε στην πατρίδα του την ιδιαίτερη τα Χαβριάτα της Κεφαλονιάς !
Μεγαλωμένος σε οικογένεια φτωχή με 8 παιδιά από πολύ μικρός εργάστηκε ιδίαις χερσί για να στηρίξει το σπιτικό τους ! Νωρίς είχε την θεία κλήση . Δεκαπέντε χρονών , ως στρουθίον μονάζον επί δώματος, ξεκίνησε μόνος του ο νέος να νηστεύει τις Τετάρτες , τις Παρασκευές και τις Σαρακοστές, να επισκέπτεται συχνά τα κοντινά μοναστήρια να διαβάζει αγιωτικά βιβλία σαν το Αμαρτωλών Σωτηρία . Παραξενεύτηκαν οι γονείς του και κάποτε ο πατέρας του τον αγρίεψε με μια βέργα από αγριελιά να του πεί τι ακριβώς συμβαίνει ! Μόλις του είπε τον πόθο του τον αληθινό , να ασκητέψει στο Άγιο Όρος εκείνος τα έχασε ! Άρχισε να κλαίει! Θα του έδινε όμως του είπε την ευχή του ! Τον παρακάλεσε μόνο να μείνει για λίγα χρόνια , μέχρι να γυρίσει ο μεγάλος ο γιός από τον Στρατό μιας και αν έφευγε εκείνη την στιγμή που τόσο τους βοηθούσε με την εργατικότητά του , θα αναγκάζονταν να σταματήσουν το σχολείο και τις τέχνες τα άλλα αδέλφια του που ήταν μακριά .Έτσι έκανε υπακοή στον Πατέρα του και για κάποια χρόνια καρτερούσε την στιγμή που θα αξιωνόταν να πατήσει στο περιβόλι της Μυροβλήτισσάς Του !

Άκουσε κάποτε καθαρά την γλυκύτατη φωνή της : «Παιδί μου, να πας να γίνεις καλόγερος!». Και ένα βράδυ ονειρεύτηκε ολοζώντανα τον Άθωνα ! Ταξίδεψαν λέει στο καράβι με τον πνευματικό του τον παπά Δανιήλ από την Κεφαλονιά ! Μόλις φτάσαν στο μουράγιο εκείνος του είπε : Τώρα θα σε αφήσω γιατί πρέπει να γυρίσω στον τόπο μας ! Του έδειξε το μονοπάτι ! Στο βάθος κάτω από ένα μεγάλο βουνό έβλεπε ένα καστρομονάστηρο ! Αξημέρωτα έφτασε στην πόρτα της Παύλου ! Όλα διάπλατα , όλα ανοιχτά ! Ανοιχτό και το καθολικό ! Μπήκε μέσα ο νέος ! Προσκύνησε τις εικόνες ! Στάθηκε μπροστά στα προσκυνητάρια του Αη Γιωργιού και της Μυροβλήτισσας και θαύμαζε ! Ψυχή δεν υπήρχε άλλη ! Ξαφνικά αντιλήφθηκε την παρουσία ενός τρομακτικού στην όψη που τον ακολούθησε σαν βγήκε έξω και στεκόμενος στην μεγάλη σκάλα ατένιζε το κωδονοστάσιο ! Τον πλησίασε εκείνος με την άγρια μορφή ! –Τι θες εδώ εσύ, τι κοιτάς ; - Ό,τι θέλω βλέπω , να μην σε νοιάζει ! Θέλεις να έρθεις εδώ έτσι ; Έλα και θα σου κάνω λαχτάρες που δεν θα περιμένεις ! Πέρασαν τα λίγα χρόνια της υπομονής ! Και αξιώθηκε ο νέος να έρθει πρώτη φορά στην μονή της μετανοίας του ! Και ήταν όλα ακριβώς όπως τα είχε δει στο όνειρο με την δύναμη του Θεού ! Όχι μόνο ο αρσανάς , το μονοπάτι , το Μοναστήρι , οι αυλές , το καθολικό , μα και οι …λαχτάρες και τα εμπόδια που του είχε αποφασίσει ο εχθρός ! Από την πρώτη του κιόλας βραδιά , ανήμερα των Θεοφανείων στο δωμάτιο 4 κοντά στο αρχονταρίκι! Ποδοβολητά και άγριες φωνές ! Μπήκαν μέσα και τον σήκωσαν να τον πετάξουν έξω οι δαίμονες ! Φώναζε εκείνος με κλάματα την Παναγία και τον Χριστό να τον σώσουν ! Έλεγε τις προσευχές που ήξερε συνέχεια ! Δεν κοιμήθηκε λεπτό από την τρομάρα , μα θυμήθηκε ύστερα και την φωνή της Παναγιάς και αναθάρρησε ! Και τα κατάφερε να μείνει με την διαβεβαίωσή της ! Να γίνει Αγιοπαυλίτης παπάς και ύστερα να διαδεχθεί τον μακαριστό Γέροντά του τον Ανδρέα, στην ηγουμενία και στην πνευματική καθοδήγηση ψυχών ων ουκ έστιν αριθμός εντός και εκτός του Αγίου Όρους ! Σαραπέντε χρόνια πέρασαν από την ενθρόνισή του ! Ο πιο απλός και πιο επιβλητικός ηγούμενος που έχουμε ποτέ μας συναντήσει , στέκεται όρθιος συνέχεια στον εσπερινό ! Ουρά σχηματίζουμε μόλις ο πρώτος κάνει την αρχή να πάρουμε την ευχή του !

Μας αγκαλιάζει το στοργικό του βλέμμα . Δεν τον έχω δεί ποτέ μου να χαμογελάει μα διόλου αυτό δεν αφαιρεί από την μειλιχιότητά του . Το κατοστάρι κομποσχοίνι στο αριστερό του χέρι του , συνέχεια δουλεύεται απελαύνοντας το άγριο που μόνο να απειλεί γνωρίζει και να τρομάζει ζητά . ( συνεχίζεται με το 5 ο μέρος)Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγιο Όρος 2018)Μέρος3

Συναξαριού άγιες μορφές δίπλα μας παραστέκουν

Στεφάνια για τους εκλεκτούς  οι  αρετές τα πλέκουν

Συγχώρεση κι υπομονή , αγάπη με θυσίες,  

εχθρό τον διώχνουν μακριά , γίνονται πανοπλίες!

Στο φάσμα το ολοφώτεινο , σε πρίσμα Παραδείσου

Σοφίας λόγια συναντώ  που λένε : Αγωνίσου !

Θεόκλητος γέρον μαχητής της Ορθοδόξου πίστης

Άτεγκτος πλάνων ελεγκτής ,  Πατέρων σπάνιος   μύστης !

        Αγρύπνια μεγαλόπρεπη  προς χάριν του Παρθένου !

                                      Υιού Βροντής τα ρήματα , σφόδρα Ηγαπημένου !

                                    Αγάπη κήρυξε αυτός , μα στα πιο κάτω γράμματα,   

                                         δίδαξε την υπακοή στα Θεία τα εντάλματα!

Δωμάτιο για τους τέσσερίς μας ακριβώς  απέναντι από το ξωκκλήσι το κρυφό στο δυτικό τμήμα της Διονυσίου . Μια πόρτα και λίγα σκαλοπάτια, μας ανεβάζουν στον περίοπτο εξώστη του καθολικού ! Αισθανόμαστε δέος σαν ατενίζουμε τον κυρίως Ναό από του Παντεπόπτη τα υψηλά δώματα! Ένα πετραχήλι αφημένο πάνω σε ένα στασίδι μαρτυρά πως στο σκοτεινό αυτό μέρος που λίγοι γνωρίζουν , όλο και φωτίζονται ψυχές που επιστρέφουν. Ξαναγυρίζουμε  στο αρχονταρίκι.  Ακόμα ούτε μεσημέρι δεν έφτασε στην πρώτη μας μέρα και εμείς δεν σταματάμε να ψυχογραφούμε νέα θαυμάσια … Ο παπά Συμεών βρίσκεται ακόμα στο αρχονταρίκι με προσκυνητές !Έχει  ανοίξει το συναξάρι που φωλιάζει μέσα στην φιλόχριστη και φιλάγια ψυχή του ! Παίρνει αφορμές από τις σελίδες της πίστης μας με τους θαυμαστούς βίων των θεραπόντων του Χριστού μας , των αθλοφόρων μαρτύρων, των φωστήρων και υπερμάχων της μόνης αλήθειας !

-Τι πραότητα τι υπομονή και τι επιμονή είχε εκείνος ο Άγιος Παύλος ο Απλούς !  Συνέλαβε την γυναίκα του να μοιχεύει !  Πήγε και βρήκε τον Μέγα Αντώνιο όντας 60 χρονών ! Και του ζήτησε να τον κρατήσει κοντά του ! Εκείνος ανένδοτος αρνήθηκε ! Σου λέει σε τέτοια ηλικία δεν θα μπορέσει  να παλέψει στην έρημο …-Δεν σε δέχομαι του λέει , να φύγεις …Έμεινε έξω από το κελί 3 μέρες χωρίς νερό και τροφή ! Θαύμασε ο καθηγητής της ερήμου την δύναμη και την δίψα για αφιέρωση ! Του έβαλε μετά τέτοιες δοκιμασίες μπας και τον έκαμπτε ώστε να φύγει και  να κοινοβιάσει  ! Άλλος δεν θα άντεχε ! Εκείνος ακλόνητος ! Έμεινε τελικά ! Έφτασε σε δυσθεώρατα ύψη χάριτος και Αγιότητος ! Τώρα που λέμε για τον βίο του θυμήθηκα μια φορά που όταν είχα βγεί έξω εξομολόγησα μια γυναίκα που μοίχευε …Απλούς κι ο άντρας της …Δεν την έδιωξε ! Γνώριζε και υπέμενε παρ΄ολο που θα μπορούσε να χωρίσει και όπως λέει το Ευαγγέλιο …Κι όμως την περίμενε …Επέστρεψε εκείνη λοιπόν , εξομολογήθηκε και τώρα ζει συνεχώς εν μετανοία και αγάπη με την οικογένειά τους …Τι στεφάνια χαρίζει η υπομονή παιδιά! 

Και η θυσιαστική αγάπη! Τι όπλο αγιότητος και ομονοίας ! Πως το τρέμει ο μισόψυχος εχθρός , που όλο να σπέρνει διχόνοια και χωρισμούς θέλει! Να σκέφτεσαι πρώτα τον άλλον !   Να σκέφτεσαι πρώτα τα παιδιά σου , την γυναίκα σου , τον κάθε πλησίον . Να είσαι Γέροντας και πρώτα να μεριμνάς για τα καλογέρια σου ! Θυμάμαι τον Γέροντα Αβιμέλεχ τον Μικραγιανναννίτη …Μας το διηγιόταν ο πατήρ Γεράσιμος ο Υμνογράφος ο μακαριστός ! Έκανε πάντα προσευχή να μην ασθενήσει στα γεράματα  και ταλαιπωρηθούν τα καλογέρια του ! Πέντε μέρες κράτησε μια μικρή ασθένεια και έφυγε οσιακά ! Πατρική αγάπη άγρυπνη και αυστηρή όμως , όποτε το καλεί το συμφέρον της ψυχής εκείνου που σου εμπιστεύθηκε ο Κύριος  ! Όχι χαϊδέματα και γλυκανάλατα θωπεύματα ! Όν αγαπά παιδεύει ο Κύριος ! Μαστιγοί δὲ πάντα υιὸν ον παραδέχεται…

Περπατούσε λέει ο Άγιος Σάββας με έναν μαθητή του και συναντήθηκαν οι δρόμοι τους με μια νέα γυναίκα …Λέει ο Άγιος στον υποτακτικό : Το καημένο το κορίτσι ! Τόσο όμορφη και να είναι αλλήθωρη! –Όχι Αββά μου , του απαντά ο νέος ! Υγιέστατα είναι τα μάτια της !-Ώστε την αντίκρισες στα μάτια ε ; Έξι μήνες κανόνα του έβαλε! …Εκ του οράν τίκτεται το εράν!

Πως τα καταφέρνουν οι Αγιορείτες και τα φαινομενικά ασύνδετα τα ενώνουν !Χάρισμα εκπληκτικό !  Σαν  να πηγαίνουν από το ένα θέμα στο άλλο …Νοτάρια η ψυχή σου , γράφει ταχέως κάποιες φορές μέσα στο αδιάκοπο και αείρροο των λόγων τους , χωρίς να αντιλαμβάνεται ευθύς εξ αρχής το βάθος και το μήνυμα ! Μα ύστερα που τα επεξεργάζεσαι, καταλαβαίνεις ότι ένα πρίσμα όλα τούτα τα περικλείει , αυτό το σωτηρίου Φωτός !  Στο φάσμα του τούτο το φωτοβόλο  το κοιμητήρι κάθε Αγιορείτικης Μονής,  που βρίσκεται στο επίκεντρο ! Ιδίως αυτό το κοιμητήρι της Διονυσίου ! Όσες φορές και να διαβούμε την είσοδό του,  όσα και να γραφτούν αυτόματα μέσα μας,  πάντα θα απορούμε με αυτήν την γαλάζια ομορφάδα , αυτήν την γαλήνη του την περιλάλητη που μια πλούσια  σκιά κυπαρισσιού θα δροσίζει  , από τότε που για πρώτη φορά υποδέχθηκε στα αγιοπότιστα χώματά του τον πρώτο  Διονυσιάτη στα 1375 ! 

 

Της Σοφίας Σολομώντος τα λόγια πάνω από την πύλη του : Δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος» Διαβεβαιώνει ο στοργικός Κύριος πάλιν και πολλάκις μέσα από τα στόματα των Προφητών και των Αγίων Του , για της αθανασίας την αιώνια ευεργεσία. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Περπατάμε δίπλα τους ! Σε κάθε Σταυρό χαραγμένο  και ένα απόφθεγμα Θεόσοφο. Ταιριαστό κατά περίσταση, βιωμένο απόλυτα στο ελάχιστο του προσκαίρου που διήνυσαν . Ναι στ αλήθεια ! Εύρεν αυτούς αξίους Εαυτού !  Μεγάλες μορφές και πάλι μπροστά μας! Ακουμπάμε της ψυχής μας το γόνυ μπροστά στο ταπεινό μνήμα του σοφού Διονυσιάτη Γέροντος Θεοκλήτου . Λίγο πριν ατενίζαμε από το μπαλκόνι  της Διονυσίου το ακριβώς απέναντι κελί των Αγίων Αποστόλων στα κατάραχα του υψώματος , όπου εγκαταβίωσε στα τελευταία χρόνια της επιγείου ζωής του. Στον δικό του Σταυρό κάτω από το όνομά του γραμμένο το ψαλμικό : Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η καρδία της μελέτης μου σύνεσιν …Ω πόσο αντιπροσωπευτικός αυτός ο στίχος για τον λόγιο Μοναχό Θεόκλητο ! Πόσο βαθιά και μελετημένα λαλούσε η δοσμένη στον Χριστό μας καρδιά του !Μεταξύ Ουρανού και γης , όσο έζησε άφησε ένα αξεθώριαστο στίγμα στην Αγιορείτικη Ιστορία ! 

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας , ο περιζήτητος ομιλητής , ο ανυποχώρητος ομολογητής , ο ερωτευμένος με την αδαμάντινη Ορθοδοξία , ο δογματικά ενδοστρεφής, που σχεδόν διορατικά και συνεχώς επεσήμανε τους κινδύνους του  εγκεφαλικού και φιλελευθέρου τρόπου του θεολογείν , συγκρουόμενος με όσους , κατά τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη , προσπαθούν να γνωρίσουν της αλήθειαν  της Εκκλησίας δια ψιλής διανοήσεως και όχι μέσω της βιωματικής και μόνο προσεγγίσεως όπως οι άγιοι Πατέρες δίδαξαν  ! Δεν δίστασε ποτέ ο Γέροντας να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με όσους νοθεύοντας και απαξιώνοντας την πατερική μας παράδοση , θέλησαν να εισαγάγουν ψευδεπίγραφες Χριστιανικές, νεορθόδοξες ή μεταπατερικές διδασκαλίες  που έρχονται σε σφοδρή αντίθεση με όσα το Ευαγγέλιο του Άχρονου Χριστού ανυπέρβλητα και απαρασάλευτα κελεύει !Δεν έπαψε ποτέ του ο σοφός Διονυσιάτης Μοναχός να κραυγάζει το : Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας! Ο Παναγιώτης θυμάται την τελευταία φορά που τον είδε πριν την κοίμησή του το 2006 . Τους έδωσε ο μάγειρας από την Διονυσίου λίγο τραχανά να του πάνε του Γέροντα για φαγητό ! Δεν τον γνώριζαν εξ όψεως ! Συνάντησαν λοιπόν έναν ηλικιωμένο Μοναχό στον δρόμο για το κελί . Σχεδόν ρακένδυτο με απεριποίητα τα μακριά  μαλλιά του …Ίσα που έσερνε τα πόδια του ! Δεν φαντάστηκαν ότι αυτός θα ήταν ο τόσο γνωστός από τα βιβλία του και την Αγιορείτικη διαδρομή του Γέροντας Θεόκλητος . –Γέροντα είναι πάνω ο Γέρον Θεόκλητος ; Τι τον θέλετε αυτόν ; Μας έδωσε ο μάγειρας λίγο τραχανά να του πάμε ! –Ελάτε να του τον πάμε μαζί ! Κατάλαβαν τότε ότι ήταν εκείνος ! Πιάστηκε από τον Παναγιώτη και ανέβηκαν στο κελί ! Τους ακολουθούσαν τα αμέτρητα γατιά που με αγάπη φιλοξενούσε ο Γέροντας ! Μπήκαν μέσα . 

Μια απίστευτη αταξία υπήρχε  , ένα χάος με αμέτρητα  βιβλία που σχημάτιζαν στοίβες ολόκληρες ! Ακατάστατα τα έξω μα τόσο συγκροτημένα και απρόσβλητα τα μέσα του ζέοντα !  Πάντα έδινε σε όποιον του το ζητούσε ένα κατάλληλο βιβλίο για τις περιστάσεις και τις δυσκολίες ποτ αντιμετώπιζε ! Ενίοτε με μια αφιέρωση που πέραν των συνηθισμένων είχε και ένα λανθάνον  μήνυμα …Πολλές φορές και κάποιο δικό του βιβλίο από τα δεκάδες που έγραψε ! Μνημειώδεις πολλές από τις συνομιλίες του με προσκυνητές . Λίγες ώρες πριν «πατήσουμε» και φέτος Όρος διάβασα στο διαδίκτυο κάτι μοναδικό : Το μετέφερα στους συνοδοιπόρους μου με αφορμή την ανάμνηση του Γέροντα :  ( από διήγηση του Φιλαγιορείτη αδελφού μας κ.Μιχάλη Μάλαμα ) : Βρεθήκαμε 4-5 χρόνια μετά την κοίμηση του γέροντα Παϊσίου  στο κελλάκι του Γέρο Θεόκλητου Διονυσιάτη .

-Γέροντα τελικά ήταν ο πάτερ ΠαΪσιος Αγιος ;;

- Θα σας πω ένα περιστατικό που μου διηγήθηκαν πριν λίγες μέρες.

Μια ηλικιωμένη γυναίκα από την Τρίπολη πίνοντας καφέ με τις φίλες της αναφερθηκε στον Γέροντα :"Αν ήταν άγιος και θαυματουργός θα είχε κάνει πρώτα καλά τον εαυτό του".

Το βράδυ της εμφανίστηκε ολοζώντανος και της είπε:

- Θυμάσαι δέκα χρόνια πριν που νοσηλευόσουν στο νοσοκομείο με αιμορραγίες .ΕΊχες χάσει πολύ αίμα. Θυμάσαι που ο αδελφός σου είχε έλθει στο Αγιον Ορος να ζητήσει βοήθεια;;

Να γνωρίζεις ότι τον καρκίνο στο έντερο από σένα τον πήρα!

Τίμησε με την γραφίδα του Αγιασμένα πρόσωπα του Άθωνα ο Γέρον Θεόκλητος  ! Τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά , τον Άγιο Παϊσιο που πόσο σεβόταν ! Μα και  τον Γέροντά του και οδηγό του  απλανή Γαβριήλ τον Διονυσιάτη ! 

Δίπλα ακριβώς στον περιώνυμο τάφο του Αγίου Νήφωνος που βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου , ανοίγουμε ένα δίφυλλο πορτάκι και συναντιόμαστε με εκατοντάδες  κάρες Διονυσιατών Πατέρων ! Πρώτη μπροστά μας εκείνη του Γέροντος Γαβριήλ ! Του σπουδαιότατου και Άγιου προηγουμένου της Διονυσίου . Ως τα 87 του στεκόταν όλο όρθιος σε αγρυπνία δεκατεσσάρων ωρών μεγάλη στο ηγουμενικό του στασίδι ! Ψέλνοντας από εκεί με άφταστη γλυκύτητα ! Λίγο πριν φύγει στο τελευταίο επί γης αντάμωμά του με τους Πατέρες  έψαλε σε τράπεζα πανηγυρική στεντορεία τη φωνή τους 2 εθνικούς μας ύμνους ! Έναν της Εκκλησίας και έναν της Πατρίδας που υπεραγαπούσε ! 

Τη Υπερμάχω Στρατηγώ και Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή ! ( Πληροφορία από κείμενο Ιωσήφ Μοναχού Διονυσιάτη) Ένα από τα πολλά σπουδαία βιβλία και εκείνου , γραμμένο στα μέσα του προηγούμενου αιώνα , ένα μοναδικό εράνισμα Αθωνικής ζωής , το ευσύνοπτο σε μέγεθος μα απέραντο σε περιεχόμενο «Λαυσαϊκόν του Αγίου Όρους»αποτελεί ως και σήμερα ένα πραγματικό σημείο αναφοράς…  «παρουσιάζει εν είδει αλύσεως, όλην την Αγιορειτικήν πλειάδα των μακαρίων πατέρων του τελευταίου αιώνος μέχρι και των επιζώντων ακόμη μέχρι της σήμερον, με το ιστορικόν εκάστου, καθώς επίσης και ιστορικήν περίληψιν των Ιερών Μονών, Σκητών, Κελλίων, ησυχαστηρίων και λοιπών ασκητηρίων μετά των εν αυτοίς διαλαμψάντων αγίων και θεοφόρων Πατέρων μετά πολλών διηγημάτων αυτών».

Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο για λίγη ξεκούραση ως το απόγευμα που εκείνη την ημέρα ειδικά λόγω της αγρυπνίας θα είχε μόνο την προσκύνηση της δεξιάς χειρός  του Τιμίου Προδρόμου  και των τιμίων λειψάνων , ύστερα από μια λιτή ανάλαδη τράπεζα και το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας . Εκείνη ξαναοικονόμησε να συναντηθούμε και φέτος  με τον κυρ-Νίκο τον Ηρακλειώτη και τον Αγιασώτη κυρ Παναγιώτη τον Μυτιληνιό ! Μαζί εδώ και πολλές μέρες ήδη περιδιαβαίνουν στον Άθωνα !Πόσο χαιρόμαστε που ξαναανταμώνουμε και πάλι ένα χρόνο μετά ! Πόσο κουράγιο παίρνουμε πάντα από αυτούς τους ακατάβλητους Φιλαγιορείτες! Δεν σταματούν ποτέ να ονειρεύονται τον Παράδεισο ! Τον ζουν επί γης ! Ο κυρ Νίκος και στο Άγιο Όρος μα και στα Ιεροσόλυμα , που λαχταρίζει η ψυχή του όλο να βρίσκεται άγρυπνος φρουρός στου Παναγίου Τάφου το χαροποιό και τόσο τιμητικό διακόνημα που οι Αγιοταφίτες του δίνουν εδώ και πολλά χρόνια  ! Ο κυρ Παναγιώτης κοντά στα 90 προγραμματίζει μόνο την επόμενή του έλευση στο περιβόλι της Κυράς ! -Πάσχα αν θέλει ο Θεός θα έρθω ξανά ! Έρχομαι εικοσιοχτώ  χρόνια συνεχόμενα ! Άργησα να πρωτοέρθω ! Στα 59 μου ήταν η πρώτη φορά ! Τότε πέταγα ! Δεν θυμάμαι και εγώ πόσες φορές έχω ανέβει στον Άθωνα μα και παντού , σε όλα τα ψηλά του Όρους ! Τώρα δυσκολεύομαι αλλά δίνει ο Θεός δυνάμεις ακόμα!  Ο κυρ Νίκος μου δίνει μια εικόνα του Αγίου Μηνά ευλογία ! -Μην τον ξεχνάς ποτέ μου λέει ! Να του ζητάς συνέχεια ! Στα πα και πέρυσι σαν ανταμωθήκαμε στον Προφήτη Ηλία …Μην μείνεις μόνο στο ποίημα που έγραψες μετά  …-Το θυμάστε αλήθεια κυρ Νίκο ; Του Παναγίου μνήματος φύλακας Ηρακλειώτης!

Με μεσιτεία του Αη Μηνά , Πατριάρχης και Δεσπότης !

Γιάντα μη και δε σ αγαπώ Άγιε και Παναγιά μου ;

Της πίστης βάρεσε η γροθιά και έγιναν τα όνειρά μου !

- Όσο ζω θα ζητώ από την Ιεροσολυμίτισσα και από τον Άγιο ! –Να του την σπάσετε την πόρτα του Θεού κυρ Νίκο ! Αιτείτε και δοθήσεται κρούετε, και ανοιγήσεται…

Ύστερα από λίγες ώρες στις 9 ,  στο λιγοστό φως του καθολικού ξεκίνησε η αγρυπνία για την μετάσταση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ! Όλοι σε θέση μάχης ! Ταπεινά και μεγαλόπρεπα , ησύχια και ζωντανά  συνάμα !  Οι ψάλτες , ο Εκκλησιαστικός , ο κανονάρχης , ο διάκος , ο παπάς , ο Γέροντας  Πέτρος στο ηγουμενικό του . Από πάνω του η σημαία η Ελληνική , η ένδοξη με τον σταυρό που καθιέρωσε ο  Καποδίστριας και υπήρχε επίσημη ως και το 1978 ! Σαν Θεία σκέπη και αυτή ορθώνεται για να στερεώνει . Σε πολλά καθολικά του Όρους μένει τούτη ακριβώς η σημαία,  πάντα στον ιστό της πάνω από το Δεσποτικό ,  μαρτυρώντας την σπουδαία και τόσο παραγκωνισμένη και διαστρεβλωμένη  στις μέρες μας αξία  της Ελληνορθοδοξίας , που σώζει από τον αφανισμό της ουδετεροθρησκείας , ενώνει και νοηματοδοτεί  ! Εθναρχία και πνευματική μητέρα η Ορθόδοξη  Εκκλησία! Το διαλαλούσε  αυτό ο πρώτος Κυβερνήτης !

Προοιμιακός,  Μακάριος ανήρ,  Ανοιξαντάρια …Το τυπικό που ευλαβικά και απαρέγκλιτα τόσους αιώνες τηρείται …Ο Διάκος κρατώντας την ασημωμένη Εκκλησία επ’ ώμου θυμιάζει! Πόσο απέχει ο συμβολισμός από την βίωση …Πόσο η ανθρωπαρέσκεια από το τερπνό και το Θεάρεστο…Είναι σκέψεις που στις πολλές ώρες που διαρκεί μια  Αγιορείτικη αγρυπνία έρχονται να σε συναντήσουν … Βιασύνη δεν χωράει εδώ ! Όλα τα άλλα πάνε στην άκρη ! Εάν άγιος έχων ἀγρυπνίαν… Όλοι εν μιά ψυχή  συνεορτάζουν …Ο Παναγιώτης παίρνει και εκείνος θέση στον αριστερό χορό ! Κυλούν τα λόγια του Εσπερινού … Ὁ θεατὴς τῶν ἀῤῥήτων ἀποκαλύψεων, καὶ ἑρμηνεὺς τῶν ἄνω, τοῦ Θεοῦ μυστηρίων,  Ἡ θεοκίνητος λύρα, τῶν οὐρανίων ᾠδῶν, ὁ μυστογράφος, τὸ θεόπνευστον στόμα, τὸ ᾆσμα τῶν ᾀσμάτων, Ὁ υἱός τῆς βροντῆς, τὸ θεμέλιον τῶν θείων λόγων, Ὁ ἀρχηγὸς τῆς θεολογίας, Ὁ κήρυκας πρώτιστον, τῆς ἀληθοῦς δογμάτων Θεοῦ σοφίας… Ὁ ἠγαπημένος Ἰωάννης καὶ Παρθένος… Τόσα επίθετα ευφημίας κι όμως στέκονται ελάχιστα μπροστά στο απέραντα ευρύχωρο  δοχείο της χάριτος του αγαπημένου μαθητή ! Έχει ξαναγραφτεί  πως δεν αγαπήθηκε εξόχως γιατί ο Χριστός μας ήταν προσωπολήπτης ! Μη γένοιτο ! Μα γιατί εκείνος ο μαθητής  μπορούσε να χωρέσει την περισσότερη αγάπη από την απέραντη που εξέχεε ο Κύριός του ανεξαίρετα ! Γι αυτό και ηγαπημένος λοιπόν ! Στο κέντρο παίρνει θέση ο αναγνώστης να διαβάσει τα αποσπάσματα από την πρώτη καθολική επιστολή του Ιωάννου !... πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸν γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ….  Αὔτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἵνα τάς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν, καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν, ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον. Καὶ αὔτη ἐστὶν ἡ νίκη, ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν.

Ο μαθητής της αγάπης δεν διακηρύσσει μόνο αυτή την ύψιστη αρετή ! Είναι σαφής μόλις μιλά για την αγάπη η οποία φανερώνεται στην τήρηση των εντολών του Θεού . Δεν αγαπολογεί ο Ιωάννης .Δεν μιλά για μια σχεδόν απροϋπόθετη σωτηρία ο Θεολόγος,  με μόνο κριτήριο την αγάπη!    Αιώνιους νικητές της πίστης  χειραγωγεί! Και είναι τόσο ξεκάθαρος όταν στην ίδια επιστολή σημειώνει : …παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν, λαμβάνομεν παρ' αὐτοῦ, ὅτι τάς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν, καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν. 

Νώντας Σκοπετέας 

( Συνεχίζεται με το 4ο μέρος ) 

  Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .