Ζητά η ψυχή να μεταμορφωθεί...

Ζητά η ψυχή να υψωθεί στο απρόσκοπτο Φως! Δεν μετριούνται τα ψηλώματα που ποθεί να πατήσει! Ζητά να μεταμορφωθεί στον παρόντα κόσμο, να προγευτεί την μέλλουσα αιώνια λαμπρότητα! Τα υψώματά της απρόσμενα εμφανίζονται στην πορεία της! Ποθεί να τα ανέβει και να μείνει εκεί! Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από το να ατενίζει τη δόξα του Κυρίου! Να κραυγάσει το καλόν υμάς εστίν ώδε είναι!

Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι…

Στην  στιγμή που για πρώτη φορά φωταγωγήθηκε η ψυχή μας με το  αναλλοίωτο το  φως…

Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι…

Τότε που για ελάχιστα νοιώσαμε αγάπη αληθινή, του Σταυρωμένου  την αγάπη, που χώραγε μέσα της…δήμιους  και διώκτες…

Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι…

Όταν στου πετραχηλιού τα κρόσσια αφήσαμε λυτρωτικά να κυλήσουν διαμάντια καρδιοστάλαχτα , ξαναφορώντας τον χιτώνα τον πρώτο μας τον Φωτεινό…

Καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι Κύριε…

κάτω απ την Θεϊκή Σου Νεφέλη που επισκιάζει του μισεμού τον φόβο , της αμαρτίας το πηχτό σκοτάδι…

᾽Εγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε! είπες Κύριε…

κι ευχήθηκα το ταξίδι το αιώνιο του καθενός παιδιού Σου ν ΄αρχίσει μ ένα Σου πρόσταγμα ξανά, στης δικής του  Μεταμόρφωσής  την ιερή την ώρα… νυν απολύεις στερνά ανασαίνοντας…

Σε τέτοια υψώματα θα ανέβουμε αδελφοί μου! Νοσταλγώντας ακόμα και  όσα δεν ζήσαμε ποτέ! Παραμονές Μεταμορφώσεως στην κορυφή του Άθωνα και στο Θαβώρ, με ένα κομμάτι Νεφέλης στο χέρι και στον Χριστό στο Κάστρο του κυρ Αλέξανδρου, με καλοκαιρινό πρίμο καιρό, σε αγρυπνία  του αρχαίου κόσμου! Όρη μεταμορφώσεως παντού μας περιμένουν! Η θλιβερή αγνωσία του Θεού σαν παχυλή αχλύ τα κρύβει! Η γνώση και η συνεχής προσπάθεια για επίγνωσή Του, σαν νεφέλη φωτεινή τα φανερώνει μπροστά στα έκθαμβα μάτια μας! Λάμπει η μεγάλη γιορτάδα του Δεσπότη Σωτήρος Χριστού μέσα στο δεκαπεντάρι της Παναγίας Μητέρας μας! Λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το Φως Σου το αϊδιον!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Να είστε περήφανοι…!(Το σήμερον και το...σήμερα)

…λέγουσι τοῖς ἀπωθουμένοις τὸν λόγον Κυρίου· εἰρήνη ἔσται ὑμῖν· καὶ πᾶσι τοῖς πορευομένοις τοῖς θελήμασιν αὐτῶν, παντὶ τῷ πορευομένῳ πλάνῃ καρδίας αὐτοῦ εἶπαν· οὐχ ἥξει ἐπὶ σὲ κακά. (Ιερ. 23,17)         

 

Ευλογημένη η μονοτονία που ωφελεί τις ψυχές! Τα ιερά συνθήματα που επαναλαμβάνονται! Ο διαρκής ενεστώτας της Αγίας μας πίστης! Το σήμερον το πανίερο! Όλα στο παρόν! Ίδιος και αμετασάλευτος ο Θεός Λόγος, χθες και σήμερον και εις τους αιώνες! Τίποτα δεν ξεθυμαίνει, δεν ξεθωριάζει, δεν ξεμακραίνει από τον όντως Όντα! Όσο κι αν το θεοστυγές σήμερα πασχίζει να φαλκιδεύσει με εκφιλοσοφήσεις και εξακαδημαϊσμούς τον Νόμο του Θεού, αυτός έχει ισχύ διαρκή και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεων, τροποποιήσεων και εναρμονίσεων! Τότε, σου λένε οι…αναθεωρητές, ήταν τόσο διάφορα τα πράγματα! Σήμερα, αλλιώς βέβαια πρέπει να εφαρμόζεται ο Θείος Λόγος! Με άπειρες στρεβλές οικονομίες, αλλά κυρίως με αμέτρητες βλάσφημες αμνηστεύσεις και ακόμα-ακόμα και άθεσμες νομιμοποιήσεις! Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, ότι ακούστηκε από στόμα ανωτάτου κληρικού,  πνευματικού των ημερών μας, ότι η Ιερή Αποκάλυψη γράφτηκε για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένες ανάγκες του τότε και ότι είναι λάθος να συγκαταριθμείται πλέον στα 76 βιβλία της Αγίας Γραφής, ως εξαιρετικώς ανεπίκαιρη!! Άπαγε! Ο νόμος και το θέλημα του Θεού, δεν έπαψαν ποτέ να κοινολογούνται στους ανθρώπους! Ο Φιλάνθρωπος πέμπει πάντοτε τους απεσταλμένους του, ελεγκτικά και αγαπητικά να διαφωτίζουν, εμπόνως να  προειδοποιούν και πατρικά να προσφέρουν την ελπίδα και την  θεραπεία. Ένδειξη της ατελεύτητης μακροθυμίας ενός πανοικτίρμονος Πατρός, που έρχεται συνεχώς πρώτος σε συνάντηση, επιποθώντας την καταλλαγή με το πλάσμα Του! Στις μέρες μας πλήθυναν οι «αγαπητικές» φωνές ανθρώπων, που ενώ μπορούν και είναι διαπιστευμένοι να μεσολαβήσουν για τούτη την συνάντηση, όλο και αποπροσανατολίζουν απ΄την οδό της μετανοίας,  τους εν διαστάσει αποστατούντες, εξωραϊζοντας το Θεομίσητο και το εφάμαρτο! Ως άλλοι ψευδοπροφήτες, βλέπουν παντού την αγάπη του Θεού που όλα τα σκεπάζει. Ομογενοποιούν δε σύμπασες τις έστω ελάχιστες γνήσιες... άνωθεν επιτετραμμένες φωνές του σήμερα, που αγωνιωδώς κραυγάζουν το:  μετανοείτε, έρχεται η δικαία οργή του Θεού! 

Μην ακούτε τους επικίνδυνους καταστροφολόγους σου λένε εκείνοι! Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα! 

Κάπου τα έχουμε ξαναδεί όλα τούτα! Στην Παλαιά Διαθήκη! Και τότε...νανούριζαν την παραπικραίνουσα, πονηρευομένη  και ασχημονούσα γενεά λέγοντάς της: Δεν θα πάθετε κανένα κακό! Συνεχίστε έτσι! Να είστε περήφανοι…!

Νώντας Σκοπετέας

23 Ιουλίου 2023

Μνήμη προφήτου Ιεζεκιήλ

 

Ε εσύ εκεί έξω, μας ξεκούφανες ρεε!(+π.Ανανίας Κουστένης)

 

Ο πατήρ Ανανίας! Κάθε πρωί βγαίνω στο μπαλκόνι μου και προσανατολίζομαι προς της Καρακαλλούς τα μέρη! Την ευχή σου παππούλη μου του λέω! Και την στέλνει αδελφέ μου! Τώρα είναι πιο κοντά μου από ποτέ! Πόσες αναμνήσεις έχω από αυτόν τον Άγιο άνθρωπο! Δεν θα λησμονήσω ποτέ την μέρα που τον πρωτοσυνάντησα! Πάνε σχεδόν 30 χρόνια! Τότε ήμουν στην Αθήνα και εργαζόμουν σε χοιροσφαγεία! Είχα έναν φίλο-αδελφό τον Δημητράκη! Κάτι δύσκολο τον βρήκε και μπήκε στο Νοσοκομείο! Έπρεπε να χειρουργηθεί! Εγώ απ΄έξω από το χειρουργείο όλην την ώρα! Δόξα τω Θεώ πήγε καλά! Μετά από λίγες ώρες τον συνάντησα στο δωμάτιο! Όλα είχαν πάει κατ’  ευχήν! Εκείνος το πρώτο πράγμα που μου είπε(τότε δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα για να επικοινωνήσει) ήταν: -Αδελφέ μου Θανάση σε παρακαλώ να μου κάνεις μια μεγάλη χάρη! Θα πας να συναντήσεις τον πνευματικό μου τον πατέρα Ανανία! Μένει σε μια πολυκατοικία στην οδό Μετσόβου! Σε παρακαλώ να πας να τον βρεις και να του μεταφέρεις τα καλά τα νέα! Έτσι και έγινε λοιπόν! Μετά από λίγη ώρα βρισκόμουν έξω από την πόρτα του διαμερίσματός στην οδό Μετσόβου! Εκεί στα χαμηλά, στα ταπεινότερα της Αθήνας, ζούσε αυτός ο υπέροχος παπάς! Η πόρτα ήταν ανοιχτή! Μου θύμισε πόρτα ιατρείου που δεν κλείνει όσο ο γιατρός εξετάζει! Μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω, αθόρυβα και προσδοκώντας κάποιος να μου νομιμοποιήσει αυτήν μου την αναίδεια…Δεν ήταν κανείς εκεί, σε ένα μικρό χώρο σαν σαλονάκι με καθίσματα και τόση ωραία ακαταστασία! Παντού κεράσματα, άπειρα βιβλία στιβαγμένα και εικόνες …πω-πω πόσες εικόνες! Μύριζε λιβάνι και καθαρό κερί! Άκουσα στο μέσα δωμάτιο με κλειστή την πόρτα συνομιλίες! Δεν ήξερα τι να κάνω…Δεν έφυγα…Θέλοντας και μη, άρχισα να ακούω! Ήταν ο Γέροντας και μια γυναίκα! Εκείνη, κλαίγοντας του μιλούσε και τι του έλεγε αδελφέ μου; -Πάτερ το πήρα απόφαση! Θα αυτοκτονήσω! Δεν αντέχω άλλο!  Και ο πατήρ Ανανίας της απαντά! -Να σε ρωτήσω…με τι τρόπο σκέφτεσαι να γίνει; Εγώ αδελφέ μου ταράχθηκα! Βρε παπά, λέω από μέσα μου, τι είναι αυτά που της λες; Ακούς εκεί να την ρωτάς τον τρόπο! Αυτό σε ενδιαφέρει; Πες της μωρέ για τη χαρά της ζωής, μίλα της για τον Χριστό, για το έγκλημα το μεγάλο που πάει να κάνει, που θα χάσει την ψυχή της! Και ξαφνικά αδελφέ μου ακούω από μέσα την βαριά φωνή του παπά Ανανία να λέει: - Εεεε…εσύ που είσαι έξω! Μας ξεκούφανες ρεε!! Κοκκάλωσα αδελφέ! Άρχισα να καταλαβαίνω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με…περίπτωση! Άνοιξε η πόρτα μετά από λίγο! -Δεν θα κάνεις τίποτα Βαγγελιώ μου!  Άσε να το σκεφτούμε καλύτερα και μαζί θα αποφασίσουμε! Εξατομίκευε ο παππούλης! Δεν της είπε τα…κλασσικά! Ήθελε πρώτα να της γλυκάνει τον πόνο! Όχι με αυστηρότητες και απαγορεύσεις! Ήθελε να της κερδίσει πρώτα την εμπιστοσύνη! Και έπειτα με την προσευχή του, να την μπολιάσει με την χαρά του Χριστού! Έτσι και έγινε από ότι έμαθα μετά από καιρό! Όχι μόνο δεν αυτοκτόνησε εκείνη η ψυχή, αλλά απόκτησε οικογένεια και Την Ελπίδα στη ζωή της! Συνέχεια υπό την σκέπη του παππούλη!  Για να επιστρέψω στην δική μας γνωριμία τώρα…Μόλις μείναμε μόνοι με ρωτάει!

-Εσύ ποιός είσαι;

-Με λένε Θανάση του λέω!

-Και τι γυρεύεις εδώ;

-Με έστειλε ο Δημήτρης το πνευματικοπαίδι σας, να σας πω ότι όλα πήγαν καλά στο νοσοκομείο! Χειρουργήθηκε και οι γιατροί είπαν ότι σε λίγες μέρες θα βγει!

-Α καλά! Δόξα τω Θεώ! Εσύ που εργάζεσαι;

-Εγώ…στα γουρούνια πάτερ μου!

-Ωραία! Σε πάω! Θανάση όλα είναι του Θεού! Εκείνος κανονίζει! Πάντοτε να βλέπεις την φωτεινή πλευρά των πραγμάτων!

Αυτές ήταν αδελφέ μου οι πρώτες του κουβέντες σε μένα! Από τότε τον συνάντησα άπειρες φορές! Και έμαθα κοντά του ακριβώς αυτό! Να χαίρομαι και να ελπίζω! Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο! Πανεπιστήμιο  ο παπά-Ανανίας! Να έχουμε την ευχή του!

Νώντας Σκοπετέας

Διασκευή από προφορική εξιστόρηση του αδελφού μας Α.Α. πνευματικού τέκνου του μακαριστού πατρός Ανανία Κουστένη. Τον ευχαριστούμε από καρδιάς για τις άγιες και αγνές του θύμησες.

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΕΝΗΣ», του συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου και τις εκδόσεις «Άθως»

Οι φωτοβολίδες του παπά- Ανανία...

 

Όπως όλα τα θεωρούσε στην θετική και ψυχωφελή τους έκφανση και δοξολογούσε πάντων ένεκεν, έτσι σε αυτό το πνεύμα είχε και εφάρμοζε κάτι μοναδικό ο π.Ανανίας. Είχε την «Αγία μεταστρεψιμότητα»! Όλα τα έστρεφε στον Ουρανό! Τα μετέτρεπε σε  φωτοβόλα! Και έτσι δεν υπήρχε ελληνικό τραγούδι και οι στίχοι του,  που να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει ο παππούλης παρένθετα στα ομιλήματά του! Και απορούσες πως ήταν δυνατόν, αυτός ο μελετητής, ο μύστης της Ορθοδοξίας, της Πατερικής Θεολογίας, της Ιστορίας, της Ελληνικής γλώσσας, ο μεταφραστής του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού, να είναι ειδήμονας και να μην του ξεφεύγει στιχάκι τραγουδιού, εφόσον βέβαια είχε ψυχή και μπορούσε και αυτό ακόμα να οδηγήσει στο «άνω σχώμεν τας καρδίας»! Θυμόμαστε χαρακτηριστικά σε μια από τις εκπληκτικές εκείνες  παρεκβάσεις του, τις μακροσκελείς, τις απολαυστικές τις τόσο συναφείς και ωφέλιμες, να σταματά θυμούμενος ένα στιχάκι του Θεού…-Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα Η Αγάπη μένει, που λέει και το γνωστό ωραίο άσμα… -Του μακαρίτη του Εμμανουήλ οι στίχοι!- Η Αγάπη με κεφαλαία! Ο Χριστός μας μένει! Μας γονατίζει μα και μας ανασταίνει!  Ιδού το παιδαγωγικό της Θείας πρόνοιας, μα Αυτή, Η Αγάπη , ο Χριστός μας ανασταίνει! Και έτσι  ο πατήρ Ανανίας έφτιαξε ένα υπέροχο τζουκ μποξ, με αναρίθμητα τραγούδια και στιχουργήματα που κοίταζαν ψηλά! Άσματα εν δυνάμει και με δύναμη Χριστοκεντρική! Κάντε το πείραμα! Θα εκπλαγείτε! Όλα μπορούν και μιλάνε για τον Χριστό! Όλα είναι ίδια αν δεν τ΄αγαπάς! Όλα μένουν ίδια, άμα δεν τα πας! Πόσο τον γοήτευε και αυτός ο στίχος! Και πόσο δίκιο είχε να του αρέσει! Ό,τι περιβληθεί με Την Αγάπη δεν θα μείνει…φωτοβολίδα! Θα γίνει Φως ανέσπερο!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ», του συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου και τις εκδόσεις «Άθως»

Ο κυρ-Παναγιώτης στο ΦΩΣ! (Εις μνήμην Παναγιώτη Οικονόμου)

 

«Εν τω ουρανώ τους οφθαλμούς μου αίρω,

προς σε Λόγε οίκτειρόν με,

ίνα ζω σοι»

(Αναβαθμοί Παρακλητικής πλ. β’)

Έχει μάτια η καρδιά! Έχει μάτια η ψυχή! Στον Ουρανό εκπέμπονται να πάρουν σαν ανταπόδομα την επίλαμψη Εκείνου, του Θεανθρώπου, που έπλασε όμμα από χώμα και σίελο, βγαλμένο από το άχραντο στόμα Του!

Όλα τα πνευματικά, που την ψυχή ανεβάζουν στο Φως, δεν θα είχαν καμία υπόσταση όμως, αν τα πρέσβευαν μονάχα οι ακροατές σαν τον ταλαίπωρο γράφοντα, αλλά οι ποιητές του Νόμου του Θεού, οι βιωματικοί εκφραστές της μόνης Αλήθειας, οι μπροστάρηδές μας, σαν τον αξέχαστο Παναγιώτη Οικονόμου. Τον πρόεδρο των τυφλών! Εκείνον που οδηγούσε τους τυφλούς, όχι όμως σε βόθυνον απωλείας, μα σε λειμώνα φωτόλαμπρο από το ανέσπερο Φως! Ο κυρ-Παναγιώτης, που έβλεπε τόσο καθαρά μέσα στα κατάβαθά σου! Που κάθε του λέξη φανέρωνε την ελπίδα και την προοπτική της αιωνιότητας! Ένας ανδρειωμένος αγωνιστής της ζωής και του Παραδείσου! Ένα πάλαισμα όλη του η επίγεια βιωτή, Θεαρέστως και αλίμονο όχι αυτάρεσκα, να αναπαύει κάθε εμπερίστατο πλησίον του! Τον γνωρίσαμε πριν από 20 περίπου χρόνια και θαυμάσαμε τότε και κατεβάσαμε τα δικά μας μάτια, σαν κατανοήσαμε πως στα αλήθεια είναι να αγαπάς τον κάθε διπλανό σου και να μοχθείς για αυτόν!

Ήταν…ΕΙΝΑΙ από τους ανθρώπους, που αν συναντήσεις έστω και μια φορά στη ζωή σου, χαράσσουν στην μνήμη σου ανεξίτηλα την φωτοβόλα μορφή τους! Πριν λίγο μόλις καιρό τον συναντήσαμε για τελευταία φορά! Μαζί με τον αγαπημένο του γιό τον Γεράσιμο, είχε έρθει Κυριακή να εκκλησιαστεί στην Πορτοκαλούσα! Δεν είπαμε πολλά! Μας έσφιξε το χέρι! Αντανακλαστικά σχεδόν χαμηλώσαμε ξανά το βλέμμα! Δεν αντέξαμε και πάλι το Φως που εξέπεμπαν τα μάτια του!

Δεν είναι παράδοξο αδελφέ μου αναγνώστη τούτου του μικρού αφιερώματος, που σε ένα κείμενο γραμμένο στην μνήμη ενός τυφλού, «πλεόνασε» η λέξη ΦΩΣ! Ούτε τα χρώματα είναι παράδοξα σαν θυμόμαστε τον κυρ-Παναγιώτη! Ο δικός του ο δρόμος για τον Ουρανό δεν είναι απλά επτάχρωμος σαν της μυθολογικής και οικείας του Ίριδας! Είναι κατάγιομος από όλα τα χρώματα του Μεγάλου Ζωγράφου! Ο καμβάς ο ατέρμονος, ήταν πάντοτε ολοζώντανος και ωραιότατος μπροστά στα ορθάνοιχτα μάτια της ψυχής του!

Εκεί στην πύλη του Παραδείσου για όπου τώρα ταξιδεύει, θα τον περιμένει μαζί με άλλους πολλούς και ο πεφιλημένος του Δεσπότης της Χίου ο Παντελεήμων Φωστίνης, που τόσο θαύμαζε! Αξέχαστος ο τρόπος που κάποτε μας διηγήθηκε για εκείνον και την ακίβδηλη Ιεροσύνη του. Εκεί θα τον περιμένουν και πολλοί ευεργετημένοι αδελφοί του να τον αγκαλιάσουν στοργικά, μετά την συνάντησή του με τον αφέντη Χριστό! Στα σίγουρα θα γνωριστεί μαζί του και η Αναστασία, που στερήθηκε τη σωματική όραση αλλά με την μέθοδο Μπράιγ, ψηλαφητά για πολλά χρόνια ρουφούσε κάθε λέξη του Αγίου Ευαγγελίου, με τα ακροδάχτυλα της και προς το τέλος της, σαν ξεράθηκαν και εκείνα, διάβαζε ακουμπώντας στην Αγία Γραφή τα χείλη της! Κοιμήθηκε οσιακά η Αναστασία, ψελίζοντας το: ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος! Και αυτό ταιριαστό για τα δικά του στερνά λόγια! Εμείς σαν να τον ακούσαμε πριν ξεπνεύσει για τελευταία φορά, να ψελλίζει του Θεοδόχου Συμεών το άληστο ρήμα: Nῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ῥῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου…

Καλή αντάμωση κυρ-Παναγιώτη!

Στο αιώνιο Φως του Χριστού πορεύου μακάριε!

14-07-2023

Νώντας Σκοπετέας

(Εις μνήμην Παναγιώτη Οικονόμου

προέδρου Συλλόγου Τυφλών Νομού Αργολίδας “Η Ίριδα”)

Η παστρική εξομολόγηση...(Με ένα τετράδιο στην Παναγούδα…)

Ήθελε μόνο να τον δει! Να εκπλαγεί το μέσα του στο πρώτο αντάμωμα της ματιάς του! Να δροσιστεί με μια του κουβέντα μόνο! Καλοκαιράκι ήταν στα μέσα του! Μπορεί και 12 του Αλωνάρη! Δεν θυμάται ακριβώς! Δεν λησμονά το καταμεσήμερο στα μέρη της Παναγούδας 40 χρόνια πριν!  Στάθηκε έξω στην αυλή μαζί με άλλους πολλούς! Ζωγραφισμένη η αδημονία στο πρόσωπά τους! Βγήκε μετά από λίγο ο Γέροντας! Πως αγκάλιαζε τους νιόφερτους!

-Καλώς το παλικάρι, είπε και ο Αθανάσιος ένιωσε, πως αυτές ήταν οι πιο γλυκές λέξεις που είχε ποτέ του ακούσει! Σουρούπωνε πιά, όταν ήρθε η σειρά του να δει τον Γέροντα κατά μόνας! Ξεκίνησε να του μιλά για όσα τον ταλάνιζαν…

-Αθανάσιε για όλα αυτά που μου λες, ένα είναι το φάρμακο παιδάκι μου! Η παστρική εξομολόγηση! Τίποτε άλλο! Αυτό θα σε λυτρώσει!

Δεν το κατάλαβε το για πότε επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και για πότε ξαναβρέθηκε ύστερα από λίγες μόνο μέρες στην αυλή του Γέροντος Παϊσίου! Ακολούθησε την συμβουλή του! Είχε επιστρέψει μαζί με ένα τετράδιο…παραμάσχαλα! Γεμάτο εκείνο από αμαρτίες! Εγκαύματα ηδονών, τραύματα και μώλωπες από τα αμείλικτα  πάθη της πειραστικής νεότητας… Σχεδόν το γέμισε εξιλεωτικά ως το τέλος του! Μα δεν αρκούσε μόνο αυτό! Ήταν έτοιμος και αποφασισμένος όσο ποτέ του,  να μην παραλείψει ούτε μια λέξη μπροστά στον Γέροντα! Του το έδειξε λοιπόν με λαχτάρα, μα η απάντησή του του έκοψε τον ενθουσιασμό!

-Δεν εξομολογώ εγώ παιδάκι μου! Δεν έχω ιεροσύνη! Εγώ είμαι ένας αμαρτωλός μοναχός! Μην απογοητεύεσαι! Δόξα τω Θεώ! Υπάρχουν πνευματικοί ενάρετοι και ευλαβέστατοι! Θα σου πω, πώς να πας να συναντήσεις τον δικό μου πνευματικό τον παπά-Νικόδημο!  Αν δώσει ο Θεός και τον βρεις…θα σε αναπαύσει ο Γέροντας! Μακάριος και πτωχός! Τα αρετής τέκνο εκλεκτό! Για να καταλάβεις, κάποτε μου παραπονιόταν ότι έκανε αγρυπνία  και δεν είχε μια στάλα λάδι για το καντήλι! Θεοσκότεινα μέσα στο κελί και εκείνος με ένα αποσωμένο κεράκι διάβαζε τα γράμματα των ακολουθιών.

-Ξαφνικά Παϊσιε, άρχισε να μου περιγράφει, γέμισε με Φως το κελί! Ω πόσο Φως! Δεν ξέρω αν χθες τη νύχτα το αντιλήφθηκες και εσύ! Όλη η περιοχή μας ήταν γεμάτη από Φως! Και το έλεγε έτσι απλά σαν να σου περιέγραφε κάτι τόσο καθημερινό! Καταλαβαίνεις παιδί μου ποιον θα πας να συναντήσεις;

Μετά από λίγο ήταν έξω από το κελάκι του! Έδωσε ο μακρόθυμος Κύριος και ήταν εκεί!

-Σε περίμενα! του είπε σαν τον είδε, με το που άνοιξε με δυσκολία  μια σιδερένια  μαγκωμένη από τον χρόνο πόρτα! Με ένα χιλιομπαλωμένο ράσο, με γένια και μαλλιά απεριποίητα και κολλημένα από την αλουσία! Μα με ένα ασύλληπτο φως να ξεβγαίνει από το μέτωπο και τους κροτάφους… Και ευωδία! Απερίγραπτη ευωδία!

-Πήγαινε παιδί μου μέσα στον Ναό και αν θέλεις διάβασε τον 50^ο ψαλμό! Τον γνωρίζεις;

-Βέβαια πάτερ Νικόδημε! Να είναι ευλογημένο!

Πήγε και στάθηκε μέσα στο  εκκλησάκι και ξεκίνησε να απαγγέλει μεγαλοφώνως και εύηχα το ελέησόν με ο Θεός! Αργά και  καθαρά, να ακούει και ο Γέροντας που ήταν ακόμα στην αυλή. Μπήκε ύστερα από ελάχιστα και πλησίασε την ωραία πύλη! Πήρε στα χέρια του το πετραχήλι που ήταν σε ένα κρεμασταράκι  πάνω απ΄το δεξί βημόθυρο σιμά στον αφέντη Χριστό. Εκείνον πλησίασε σέρνοντας αργά τα πόδια του ο πατήρ Νικόδημος…Ο Αθανάσιος συνέχιζε να απαγγέλει με απαράλλαχτο το ύφος: -Κύριε τα χείλη μου ανοίξεις και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου… Μα χαμήλωσε απότομα όταν άκουσε τον παπά με τρεμάμενη φωνή να συλλαβίζει τραυλίζοντας: Κύ…κύ..ριε Ι…Ι..Ιησού…ε…ε…ελέ…ησόν…με…Σαν να έβλεπε κάτι τρομερό, που τον έσπρωχνε προς τα  πίσω, συνέχιζε με εντεινόμενη τη συστολή, σαν φοβισμένο μωρό, να μαζεύει τους ώμους του, στην κυριολεξία τρικλίζοντας, με το κεφάλι τελείως κατεβασμένο…Σταμάτησε την απαγγελία ο Αθανάσιος! Κατάλαβε ότι ο Γέροντας εκείνη την ώρα είχε την αίσθηση της ολοζώντανης παρουσίας του Χριστού. Πώς μπορούσε να συνεχίσει να απευθύνεται στον Πανοικτίρμονα Πατέρα Θεό, με το πομπώδες και το επιτηδευμένο, που του φανέρωσε τόσο διακριτικά και αληθινά ο Γέροντας; Διέκρινε αυτός ο αγιασμένος, τα  στομφάζοντα χείλη της καρδιάς του…Σχεδόν ψιθυρίζοντας και με πρωτόγνωρο δέος πλέον, ψέλλισε τα τελευταία λόγια του ψαλμού.

Ήρθε και στάθηκε δίπλα του ο παπά Νικόδημος.  

-Ωραία είναι εδώ Γέροντα! Μακάρι να μπορούσα και εγώ να μείνω στο Όρος να μονάσω!

-Εσύ παιδί μου, θα κάνεις οικογένεια με τη χάρη του Θεού! Πες μου τώρα τι σε βαραίνει;

Ξεκίνησε να διαβάζει με συντριβή  από τα γραμμένα  του τετραδίου! Στην αρχή ο πάτερ τον άκουγε σιωπηλός! Είχε περάσει αρκετές σελίδες, όταν του είπε να συνεχίσει και να μην σταματήσει, ενώ εκείνος βγήκε έξω και απομακρύνθηκε στο τέρμα της αυλής, όπου άρχισε να σκαλίζει κάτι λάχανα και ζαρζαβάτια που είχε φυτεμένα!  Του έκανε μεγάλη εντύπωση του Αθανασίου αυτό το γεγονός, αλλά έκανε υπακοή και σε λίγη ώρα είχε τελειώσει το τετράδιο των αμαρτιών του. Έβαλε όμως λογισμό και φυσικό ήταν τούτο, ότι τα μισά και παραπάνω από όσα είχε αναγνώσει, δεν τα είχε διόλου ακούσει ο Γέροντας από εκεί που βρισκόταν…Έπειτα από λίγο ξαναμπήκε μέσα και τον κοίταξε κατάματα. Άρχισε λοιπόν να του μιλά και να του δίνει σοφές συμβουλές, για όλα όσα είχε διαβάσει…Κυρίως για εκείνα, που υποτίθεται ότι ποτέ του δεν άκουσε!!Δεν λησμονά ποτέ εκείνη την…παστρική ημέρα, την γενέθλιά του, στο κελίον του Γέροντα Νικοδήμου του πνευματικού του Αγίου Παϊσίου! Στον Ουρανό οι Άγιοι μαζί πρεσβεύουν για όλους μας και για τον Αθανάσιο το πνευματικοπαίδι τους! Θυμάται ότι εκείνη την ημέρα ο πατήρ Νικόδημος του έδωσε ένα μικρό κομμάτι βαμβακιού με λαδάκι από το καντήλι του Χριστού! -Πάρε Θανάση παιδί μου από το λαδάκι αυτό να το έχεις! Το θυμήθηκε ο Αθανάσιος μετά από αρκετό καιρό σε μια πολύ δύσκολη στιγμή του! Τα φιλεπίστροφα πάθη τον είχαν περικυκλώσει! -Μόλις σταυρώθηκα αδελφέ μου, σαν να με ξελευτέρωσε κάποιος από δεσμά! Τόση δύναμη είχε η προσευχή αυτού του Γέροντα! Να έχουμε την ευχή τους!

Παραμονές της μνήμης του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη γράφτηκε αυτό το διήγημα με τις μυρωμένες και φωτοβόλες θύμησες. Στον Ουρανό, νέφη απειραρίθμων αγίων, που δεν δοξάστηκαν  ποτέ στη γη, σαν τον ταπεινό πατέρα Νικόδημο τον Κρήτα. Και άλλα, που ευδόκησε ο Κύριος να μας είναι γνωστά και ευλαβώς να τιμούμε κάθε χρόνο την αγία τους μνήμη, σαν τον ασκητή της Παναγούδας τον πεφιλημένο. Όσο όλοι αυτοί έζησαν επι γης, συνέβαινε κάτι το  εκπληκτικό, που συνεχώς πιστοποιείται από όσους είχαν την ευλογία να τους ζήσουν! Είχαν την αίσθηση του Θείου υπεραισθητού  και την ασύληπτη εμπειρία του ακτίστου Φωτός...Κατόρθωσαν όμως και για αυτό τόσο μας αναπαύει η μνήμη τους, όλα αυτά τα υπέρλογα, να τα σμίξουν με την ταπείνωση της αυτομεμψίας του εσχάτου των αμαρτωλών...Τούτη την οδό της Αγιότητας, καλούμαστε όλοι να πορευθούμε! Αδύνατο αυτό, θα αντιτάξουν και πάλι οι πολλοί τούτου του κόσμου! Τίποτα το αδύνατο για τον Άγιο Θεό, που πάντοτε ενισχύει! Αρκεί μόνο αυτή η οδός να ξεκινήσει με μια...παστρική εξομολόγηση...

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή ιστορία όπως διασκευάστηκε σε διήγημα.

Από καρδιάς ευχαριστούμε τον αδελφό μας Αθανάσιο Α. που με αγάπη Χριστού μας διηγήθηκε προς δόξαν Τριαδικού Θεού και ωφέλεια ψυχών.

Τσάμπα καλοριφέρ το καλοκαίρι…(+π.Ανανίας Κουστένης)

Δύο όψεις κάθε νόμισμα και κάθε ποτήρι…Το μισοάδειο και το μισογεμάτο! Σε μια πνευματική θεώρηση, πάντοτε θα υπάρχουν εκείνοι, που συνεχώς θα παραπονιούνται και δεν θα τους ευχαριστεί καμιά εξέλιξη των πραγμάτων, μα και οι…πολύ  λιγότεροι, που για όλα  θα δοξολογούν και όλο θα ευχαριστούν πάντων ένεκεν. Της βασανιστικής επιμονής-εμμονής οι πρώτοι, της εξιλεωτικής υπομονής οι δεύτεροι…οι λιγότεροι και σπάνιοι! Σε όλα βάζουν καλό λογισμό! Ουδέν κακόν αμιγές καλού, σου λένε! Απ΄ όλα στύβουν θετικά και συμφέροντα για την ψυχή! Τίποτα δεν τους ενοχλεί! Τίποτα δεν τους στενοχωρεί, δεν στενεύει τη μεγάλη τους καρδιά, που μόνο να  πλαταίνει γνωρίζει! Από τα πιο μικρά, ως τα πιο μεγάλα! Και η βροχή ξεδιψά τη γη σου λένε, όταν εσύ παραπονιέσαι που πάλι βρέχει και το κρύο καθαρίζει το οξυγόνο και την ατμόσφαιρα, όταν εσύ τα έβαλες πάλι με τον κακό μας τον καιρό. Μα και στον καύσωνα ακόμα, βρίσκουν να σου πουν! -Γιατί στενοχωριέσαι αδελφέ μου; Εδώ έχουμε τσάμπα καλοριφέρ και εσύ γκρινιάζεις; Ναι, έχει ειπωθεί τούτο το καταπληκτικό, από κάποιον που είχε σοφία κατά Θεόν, αδίσταχτη πίστη στην πρόνοιά Του, ανεξαίρετη αγάπη για όλην την πλάση και ανέσπερη ελπίδα στην αιώνια και ατελεύτητη Ζωή! Ο π.Ανανίας Κουστένης, ο γλυκύτατος και μοναδικός Γέροντας των Εξαρχείων, μα και κάθε γειτονίτσας της Ορθοδοξίας μας. Δεν τα έβλεπε όλα καλά γιατί εξωράιζε, αμνήστευε και αγαπολογούσε, όπως θλιβερά συμβαίνει με πολλούς…( Προχθές μόλις ακούστηκε ένας ανώτερος κληρικός να λέει δημοσία: Ο Θεός είπε ου μοιχεύσεις δεν είπε ου πορνεύσεις! Ποιοί δεν θα κληρονομήσουν βασιλεία Ουρανών σεβαστέ μου; Το στόμα του Χριστού ο Θείος Παύλος δεν ήταν έγκυρος;   «…ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται ….»-Α΄ Κορ. στ΄ 9-) Αλίμονο!

Χαρά αληθινή, εν Χριστώ και εν Πνεύματι Αγίω, είχε κάθε του λέξη! Ελπίδα Τριαδικού Θεού ελεήμονος και φιλευσπλάχνου, γύρευε συνεχώς να μεταλαμπαδεύσει σε όσους ο Κύριος του εμπιστευόταν να ποιμάνει! Ελπίδα θα υπάρχει μόνο, όσο ο Χριστός μας μαρτυρείται δια των δικών Του! Είχε κηρύξει ανοιχτό πόλεμο κατά της απελπισίας και του θανάτου ο π.Ανανίας! Όπλα του Φωτός τα ομιληματά του! Και οι ατάκες του! Ή καλύτερα, να το πούμε με μια ελληνική λέξη, από τις στην κυριολεξία εκατομμύρια αγαπημένες, της μάνας γλώσσας που καμάτεψε και εξόρυξε όσο ελάχιστοι, τα αποφθέγματά του! Βιωματικά και ανεπανάληπτα! Όχι λόγια του εντυπωσιασμού! Μα του ενθουσιασμού! Ένθεα και ωραία! Φανέρωναν έναν Θεό Πατέρα,  που δεν θα αφήσει απροστάτευτα τα τεκνία του! Θαρσείτε! Φώναζε ο πατήρ Ανανίας! Έχουμε Θεό Πατέρα βρε που νενίκηκε τον κόσμο! Και έτσι και ο ίδιος ήταν και είναι πατέρας, αφού γεννά συνεχώς τον Χριστό εντός μας! Με όλη τη σημασία της λέξεως! Και πατέρας και μεγάλος! Τόσο πατέρας ώστε να μην λογαριάζονται τα παιδιά του, οι αναγκεμένοι , οι ορφανοί, οι εξαρτημένοι, οι αλήτες, οι άστεγοι και οι αποσυνάγωγοι…οι δικοί του! Και τόσο μεγάλος, ώστε να κάνει τα πάντα, που να του χαλάνε τη φήμη, να του θαμπώνουν την λάμψη, να ψαλιδίζουν σύγκορμα τα καλά και εύφημα λόγια, ακόμα και τις σκέψεις όσων τον άκουγαν! Πάλευε…πως πάλευε! Να μικρύνει τον εαυτό του, μα αρκούσε η θέα του και δυο κουβέντες απλές για τον Χριστό μας, την Παναγία μας και την πατρίδα μας, για να καταλάβει κανείς, να νιώσει και να σωπάσει μυστικά και εν υπακοή! Να κρατήσει καλά φυλαγμένη μέσα του την αλήθεια, ως την ημέρα της επιγείου τελευτής του παππούλη! Τότε ήταν που δεν κρατήθηκε και φώναξε το Πατέρας, το Μεγάλος και το Άγιος!

Μέσα στο ζεστό καλοκαιράκι θα πορευθούμε σε μια σειρά εκπομπών με αυτόν τον…παράξενο τίτλο! Τσάμπα καλοριφέρ το καλοκαίρι…Θα τον επισκεφθούμε στο κελάκι της Μετσόβου στα Εξάρχεια, στα χαμηλά της παλιά πολυκατοικίας, στο ίδρυμα της Ισαύρων έπειτα και στον παμφίλτατο και πολυφίλητό του Άγιο Νεκτάριο, που πόσο του έμοιασε!

Μνήμες και ευγνωμοσύνη, προς το άπειρο έλεος του Κυρίου, που μας δώρισε αυτό το έμψυχο και αλύπιο άνθος! Ανεξίτηλο το άρωμά του! Ανθεί σε κάθε καιρό του χρόνου! Ακόμα και μέσα στο… αλύπητο καύμα του θέρους, μέσα από το τσιμέντο ξεπροβάλλει και ομορφαίνει και χρωματίζει τις γκρίζες μας ζωές! Σε τούτη την εσχατολογική εποχή, ακόμα και μέσα στην θεοστυγή γενιά μας,  την σκολιά, την διεστραμμένη και παραπικραίνουσα τον Άγιο Θεό!  

Πριν συνεχίσουμε να διαβάζουμε αυτό το εξαιρετικό βιβλίο, αυτήν την σπουδαία…ανανιακή σπουδή, θα μεταφερθούμε νοερώς εκεί στης Αρκαδικής γης τα μέρη! Εκεί στη σκιά της Βλαχέρνας Παναγιάς ανεμίζουν τα λάβαρα του παπά -Ανανία, του δικαίου οι ρομφαίες! Εκεί και το ταπεινό του μνήμα! Όποια ώρα και να πας, πάντα κάποιο κεράκι ακόμα δέεται πριν αποσωθεί! Λιώνοντας από ανάγκη και φωτίζοντας τις μεσιτείες του! Σε κείνο το ύψωμα, σαν παιδί φύλαγε ο μικρός Αποστόλης τα πρόβατα που του εμπιστευόταν ο πατέρας του! Από εκείνο το ύψωμα, αγναντεύει όλην την πλάση τώρα, αναζητώντας χαμένες ψυχές, να δεηθεί στον θρόνο του Αρχιποίμενος, της Καρκαλλούς το τσομπανάκι…

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών όπου διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το εξαιρετικό βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΕΝΗΣ», του συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου και τις εκδόσεις «Άθως»

Το αντίτιμο…

Έχει γεμίσει η εποχή μας αδελφοί μου από ψεύτικους θεούς! Ειδωλοποιημένη εποχή στην κυριολεξία…Μια ματιά γύρω μας αρκεί για τούτη τη διαπίστωση! Παντού προσκυνητά είδωλα! Στο κυνήγι της ευτυχίας που όλο ξεγλιστράει μέσα από τα χέρια μας! Ανικανοποίητες διαδρομές ζωής! Δοκιμές επί δοκίμων! Όλο κάτι νέο μας προξενεί το ενδιαφέρον να ασχοληθούμε δοσμένοι ολοκληρωτικά! Αρχίζεις και αποκτάς ενασχολήσεις και δραστηριότητες! Τη μια  γίνεσαι μαραθωνοδρόμος, την άλλη ποδηλάτης, (πάντα Κυριακές) τρέφεσαι  αποκλειστικά και μόνο με γεννηματά της γης υγιεινά και αποτάσσεσαι  μετά βδελυγμίας όλα τα υπόλοιπα!  Και ορειβατείς σε πανύψηλες κορυφές και αναρριχάσαι  σε γκρεμούς  και χαράδρες… Και εναγωνίως αναζητάς τοιουτοτρόπως της αγέραστης ευτυχίας το ελιξίριο! Νιώθεις δε ενίοτε τόσο ακμαίος και σφριγηλός και έχεις μία πρωτόγνωρη ευεξία που αρχίζει και σου περνά από το μυαλό ότι θα τα καταφέρεις (όπως λέει και το ωραίο τραγούδι) το χρόνο να λάβωσεις, το πέρασμα του να εμποδίσεις…Η  επιστήμη υπερτέρα πάντων, κυριαρχεί και όλο υπόσχεται  το απίστευτο, το λογικά αδύνατο! Μελέτες, έρευνες, δημοσιεύσεις, ελπίδες φρούδες…Ινστιτούτα αντιγήρανσης επισκέπτεσαι, με την προσδοκία ότι και πάλι θα τα καταφέρεις να τον ξεγελάσεις! Ματαιότης ματαιοτήτων! Το σώμα θα γεράσει, θα μαραθεί θα φθαρεί κάποτε, αργά ή γρήγορα…Μα είναι κάτι που δεν θα γεράσει ποτέ!  Η αγέραστη Ευτυχία! Η  αιώνια και  αθάνατη ψυχή! Πόσο ασχολείσαι μαζί της αδερφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου;  Με τι την τρέφεις, πως την  γυμνάζεις, σε ποια ύψη την ανεβάζεις; O  κύριος Brian που δίνει δύο εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο,(αλίμονο!) για να κρατιέται νέος με...τόνους από φάρμακα, αμέτρητους γιατρούς και πειραματισμούς και ο κύριος… Ανδρέας στην παλιά εκείνη ελληνική ταινία! -“Αλίμονο στους νέους” ο τίτλος της- Oνειρεύτηκε ο ήρωας της, ότι πούλησε την ψυχή του στον διάβολο, για να τον επαναφέρει στη νεανική του ηλικία! Είναι αυτό που λέμε πολλές φορές και ταιριάζει απόλυτα θαρρούμε, ότι  το σενάριο συνεχώς επαληθεύεται και επαναλαμβάνεται! Μα το κυριότερο… Δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς αντίτιμο! Για την πρόσκαιρη και  επίπλαστη είναι βαρύ και τόσο μα τόσο δυσανάλογο! Για την αληθινή και αγέραστη αρκεί σε Εκείνον που την προσφέρει, το αντίτιμο των αμαρτιών μας και τίποτα μα τίποτε άλλο…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών με τίτλο: Αγέραστη ευτυχία...

Αγέραστη ευτυχία!

 

Αναζητάς συνεχώς τον τρόπο να αποφύγεις τον πόνο και τον Σταυρό. Μακαρίζει ο Κύριος τους πονεμένους, τους κατατρεγμένους και ονειδιζόμενους, τους Σταυροφόρους και Χριστοφόρους…Και εσύ που λογαριάζεσαι ως άνθρωπος σοβαρός και συνετός, μακριά από ακρότητες και ζήλους υπερβολικούς, συντροφιά με την λογική σου, λοιδορείς την…εξωπραγματική χαρμολύπη, τον αδιανόητο Ζωοποιό Σταυρό, τον ολότελα παράξενο, πρόξενο Αθανασίας  θάνατο και τον παράφρονα ευεργέτη πόνο...Εξίστασαι με όλα τούτα τα ασύμβατα με τον κόσμο και συνεχίζεις να αναζητάς τρόπους να μην κακοπαθήσεις, να μην ταλαιπωρηθείς στο ελάχιστο. Και απομακρύνεις ολοένα και εξορίζεις τον Σταυρό! Αλίμονο! Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού, χαρά εν όλω τω κόσμω! Όλα τα μακάρια τα κράτησες μακάβρια!

Βλέπεις τα χρόνια να κυλούν, τους γύρω σου να φεύγουν για το αιώνιο ταξίδι και εσύ λογαριάζεις πως εκείνοι κάτι δεν έκαναν καλά, κάτι δεν πρόσεξαν και ασθένησαν και πέθαναν…Ενώ εσύ, που φροντίζεις καλά τον εαυτό σου και γυμνάζεις το σώμα σου και πάιρνεις βιταμίνες  και αποφεύγεις τα λιπαρά και μιαρά…δεν θα΄ χεις την…τύχη τους…Ναι παραδέξου το, σου περνά πολλές φορές από το μυαλό ότι κάτι θα γίνει στο άμεσο μέλλον, κάτι θα εφεύρει η…«Αγία επιστήμη» και θα τα καταφέρεις να μην πεθάνεις, ή τουλάχιστον να παραμείνεις νέος και αγέραστος…Για αυτό και την προσκυνάς εξάλλου και σαν είδωλο την βάζεις στον πιο ψηλό τον θρόνο το χρυσωμένο μα κούφιο σαν άψυχο χάλκευμα.

Και τρέχεις ξοπίσω από αυτό που σου όρισαν άλλοι, οθνείοι "λόγιοι" και όχι ο Θεός Λόγος ως ευτυχία! Μα ποτέ σου δεν ευτύχησες αληθινά! Όλο κάτι άλλο τελικά αναζητάς! Και ξανά τρέχεις να την προφτάσεις να την γευτείς! Στυφάδα και ξέρα γέμισες το μέσα σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου…Μάταια όλα! Φωνάζει η ψυχή και διαμαρτύρεται! Όλα τούτα θα εξαφανιστούν! Όλα μια σκιά, παραδομένα στην φθορά και στον θάνατο…Πόσο ωραία το διατυπώνει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός στην νεκρώσιμο:

Ποῦ ἐστιν ἡ τοῦ κόσμου προσπάθεια; Ποῦ ἐστιν ἡ τῶν προσκαίρων φαντασία; Ποῦ ἐστιν ὁ χρυσὸς καὶ ὁ ἄργυρος; Ποῦ ἐστι τῶν οἰκετῶν ἡ πλημμύρα καὶ ὁ θόρυβος; Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά. Ἀλλὰ δεῦτε βοήσωμεν τῷ ἀθανάτῳ Βασιλεῖ· Κύριε, τῶν αἰωνίων σου ἀγαθῶν ἀξίωσον, τὸν μεταστάντα ἐξ ἡμῶν, ἀναπαύων αὐτὸν ἐν τῇ ἀγήρῳ μακαριότητι…

Να, αυτό που δεν θα γεράσει ποτέ αδελφέ μου!

Να, η αληθινή ευτυχία!

Ο προορισμός!

Το αιώνιο Φως του Χριστού μας!

Των ευφραινομένων η κατοικία!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Μια αγγελία και μια ευχή…(Ζητείται Ιερέας...)

 

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΙΕΡΕΑΣ ΣΕ ΧΩΡΙΟ :

Όταν ο κόσμος θέλει πατέρα, ποιμένα και αδελφό, τέτοιο μήνυμα, σαν το κάτωθι, συντάσσει...

Σημείωση:

Παρακαλείσθε αυτό το το μήνυμα να ταξιδέψει προς όποιον γνωρίζει ιερείς και μοναχούς.

Ψάχνουμε ιερέα για το χωριό Δάφνη Ευρυτανίας.

Εδώ και χρόνια το χωριό και τα γειτονικά χωριά δεν έχουν ιερέα και οι κάτοικοι αναγκάζονται να ταξιδέψουν 30-40 λεπτά με ΙΧ για να εκκλησιαστούν.

Παρέχεται δωρεάν διαμονή σε μεγάλη μονοκατοικία, ιδανικό για ιερέα, που αγαπά τα χωριά και τη φύση...

Σημαντικό προσόν θα θεωρηθεί η κατοχή διπλώματος οδήγησης, καθώς ο ιερέας θα εξυπηρετεί και τα γειτονικά χωριά.

Η εκκλησία διαθέτει και χωράφια, τα οποία, αν θέλει ο ιερέας μπορεί να τα καλλιεργήσει.

Ο κόσμος είναι καλός και φιλόξενος.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Δημήτριος,

τηλ: 697.....

Διαδωστε το να βοηθήσουμε...

Ναι αδελφοί μου είναι υπαρκτή και κυκλοφορεί  τούτη η αγγελία, τούτο το μήνυμα! Ζητείται Ιερέας σε χωριό! Μαραζώνουν τα χωριά και οι ψυχές μας! Κάποτε στο δικό μου το χωριό την Μεγάλη Παρασκευή  έβγαιναν 4 επιτάφιοι! 4 ενορίες με ισαρίθμους ιερείς! Εγώ σαν παιδί πρόλαβα μόλις στα μέσα της δεκαετία του 80,  τους 3 να συναντιούνται στο κέντρο του χωριού! Τώρα το χωριό δεν έχει ούτε έναν! Έρχεται μια φορά τον μήνα ή και πιο αραιά ένας παππούλης από διπλανό χωριό και  εξυπηρετεί μια μεγάλη περιοχή, που κάποτε πλημμύριζε από ψαλμωδίες και άφθονο θυμίαμα…Τώρα μείναν μόνα τα ξωκκκλήσια και οι ναοί οι περικαλείς ολότελα άδειοι…Αλειτούργητα σαν τις ψυχές που θυμούνται και νοσταλγούν…Κάποιοι μιλούν για έναν πνευματικό νόμο…Τον νόμο που καμιά φορά είναι σκληρός αλλά αναγκαίος….Για να καταλάβουμε τι είχαμε και τι χάσαμε! Εδώ εν προκειμένω είχαμε το πάντα! Τον ίδιο τον Ζωντανό Θεό ανάμεσά μας δια του μυστηρίου των μυστηρίων! Του Ζωοποιητικού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας! Ζητείται Ιερέας σε χωριό! Υπάρχει και το τηλέφωνο στην αγγελία!  Εμείς φανταστήκαμε κάτω από αυτά τα εναγώνια λόγια να υπάρχει και ένα απόσπασμα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο…

...ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα… Ιω. 10,11-12         

Τροποποιεί η φαντασία μας την αγγελία! Ζητείται άμισθος μισθωτός…Όχι να μην πληρώνεται προς Θεού…Οικονομεί ο Χριστός μας και ευλογεί ! Μα να μην έχει νοοτροπία τέτοια…του μισθωτού…Να έχει φρόνημα Σταυρικό και το βλέμμα πάντα στην ανοιχτή αγκαλιά του Εσταυρωμένου Λυτρωτή!Να διψά έναν  Θεό Ζωοδότη και όχι εργοδότη, να έχει συναίσθηση του βάρους που εκλήθη να σηκώσει! Προϋποθέσεις ουράνιες και όχι συνθήκες αποκατάστασης και πρόνοιας για τον βιοπορισμό και μόνο! Μην αισθανθείς ποτέ ως μισθωτός! Θυμάστε τον αδελφό μας που δίνει εκείνες τις αλλιώτικες παράξενες ευχές; Να σε περιμένει ο Κύριος μέχρι να βγάλει καρπό η συκιά σου μας είχε ευχηθεί κάποτε! Αυτός ο ίδιος ευχήθηκε σε αδελφό που την επομένη θα χειροτονείτο διάκονος τούτο! Μην νιώσεις ποτέ σου μισθωτός! Τίποτε άλλο! Διάβασε συναξάρι αδελφέ μου! Για εκείνους που δεν λογάριασαν ποτέ τους θέσεις, αξιώματα, μισθούς και τον κόσμο! Διάβασε για τους μάρτυρες  τους Εθνοϊερομάρτυρες της Μικράς Ασίας, των 400 χρόνων του τουρκικού ζυγού, για τους συγχρόνους ποιμένες με το αδούλωτο φρόνημα, που αγαπούν εν Χριστώ και εν αληθεία…μόνο! Τους ποιμένες της Θεαρέσκειας και ουχί της ανθρωπαρέσκειας! Υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι έστω και δυσεύρετοι...Ας τους αναζητήσουμε!

                       

Αν κυριαρχήσει τούτο πνεύμα! Θα ζήσουμε ένα μεγάλο θαύμα! Ιδεατό ακούγεται! Ουτοπία πλέον για κάποιους! Σημείο των καιρών! Μα αν σκοπός του ανθρώπου είναι η αγιότητα και η θέωση, όπως συνηθίζουμε να λέμε…Αχ εκείνη η διαδρομή από τα χείλη στην καρδιά! Λίγα εκατοστά και μια αιωνιότητα διαρκεί…Αφήστε μας να φανταζόμαστε και να νοσταλγούμε! Να ξαναπλημμύριζαν λέει κάποτε τα χωριά με ζωή αληθινή! Να ζωντάνευαν με τον Ζωντανό Θεό όλα τα ξεχασμένα ξωκκλήσια και οι ναοί μας! Με ιερείς μισθωτούς μα άμισθους στο πνεύμα και στην καρδιά! Σαν εκείνους τους παλιούς τους ξεχασμένους επίσης για τους πολλούς…-Παπά Φώτη Λαυριώτη στείλε μας την ευχή σου!-Με ποιμένες καλούς και πονετικούς! Με πίστη ακλόνητη που όρη να μετακινεί, νεκρούς να ανασταίνει...Να λαχταράνε και να πασχίζουν οι καλοί ποιμένες για την σωτηρία του καθενός αδιακρίτως! Με εν Αληθεία αγάπη, απροϋπόθετη και θυσιαστική!

Τρελοί και αλήτες για την αγάπη του Χριστού. Ποιμένες αγαθοί, άμισθοι στην ψυχή, ομολογώντας συνεχώς με το βίωμά τους, θυσιάζοντας το είναι τους υπέρ εκείνων που ο Μέγας Ποιμήν τους εμπιστεύτηκε. Απαρνούμενοι όλα τα τερπνά του κόσμου, νήφοντας και κακοπαθώντας. Σε πλησμονή οι βίοι τους μέσα στο Άγιο Συναξάρι. Και αυτό όπως οι πράξεις των Αποστόλων όλο και συμπληρώνεται με νέες σελίδες κατά Χριστόν ζωής, ολοκληρωτικής αφιέρωσης και ειλικρινούς ταπεινώσεως. Νέες προσθήκες στο Αγιολόγιο της ψυχής και της συνείδησης του Ορθόδοξου Λαού του Κυρίου. Έργα θαυμαστά, σοφοί κατά Θεόν λόγοι. Αδιαλείπτως προσεύχονται, εν παντί ευχαριστούν! Πλημμυρισμένοι Θείας χάριτος, φλεγόμενοι από πίστη αδίσταχτη! Άξιο μιμήσεως το γενναίο και ανυστερόβουλο φρόνημά τους, η αναργύρεια στο πνεύμα  ιερατική τους πορεία…Ζητείται Ιερέας…Να φυλάξει την ιεροσύνη ακίβδηλη και το ποιμαντικό του έργο ανόθευτο, να εργαστεί στον Θεϊκό Ορθόδοξο Αμπελώνα  και εκεί να  πράξει ως και την τελευταία του αναπνοή, ως το δικό του…νυν απολύεις…τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι…τον δρόμον τετέλεκα…

Μια αγγελία και μια ευχή ακόμα! Μη νιώσεις ποτέ σου μισθωτός…μίσθαρνος και νυσταγμένος…Νήφε εν πάσι…ετοιμάσου για διωγμό! Να θυμηθούμε πως ευχόταν ένας Άγιος των ημερών μας ο Αθωνίτης Άγγελος εν σώματι πατήρ Άνθιμος ο Μικραγιαννανίτης, σε όποιον επρόκειτο να αξιωθεί της Ιεροσύνης! Κάθε Θεία Λειτουργία που θα τελείς, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να είναι ακριβώς όπως η πρώτη σου φορά και να νιώθεις έτσι…μα ταυτόχρονα να αισθάνεσαι πως είναι και η τελευταία σου!

Μια αγγελία και μια ευχή! Την αγγελία πάντοτε θα την δημοσιεύει ο Ουρανός! Ο Κύριος των πάντων είναι που θα καλέσει! Αυτός θα συμμαρτυρήσει για εκείνους, που στο πρόσωπό τους συντρέχουν η κλίση και η κλήση!  Τι γίνεται με τους υπόλοιπους που την αγγελία τους....δεν δημοσιεύει ο Κύριος όμως; Ας μας απαντήσει ένας ακόμα Άγιος του προηγούμενου αιώνα, ο Άγιος της Πάρου π.Φιλόθεος Ζερβάκος:

«…Πρέπει δε να πιστεύωμεν ότι τα μυστήρια και δι’ αναξίων ιερέων και Σιμωνιακών και φαύλων τελούνται, ως λέγει και ο θείος Χρυσόστομος: «Ο Θεός δεν χειροτονεί πάντας, αλλά δια πάντων ενεργεί». Τα μυστήρια δεν τα τελούν οι Σιμωνιακοί, οι ανάξιοι και φαύλοι, αλλά το Πνεύμα το Άγιον δια τον αγιασμόν και την σωτηρίαν των πιστών…»

Ας μην αμφιβάλλουμε διόλου ότι εν Αγίω Πνεύματι τελούνται (υπό κανονικώς Ορθοδόξως χειροτονηθέντων Ιερέων) εγκυρότατα Χριστοποιητικά και Ζωοποιητικά μυστήρια! Γίνονται                    (ανθρωπομορφική έκφραση) τα χέρια του Αγίου Τριαδικού Θεού, Ο Οποίος βαπτίζει, χειροτονεί, εξομολογεί, συγχωρεί… Εμείς ας προσευχόμαστε να υπάρξει μετάνοια και επιστροφή, συναίσθηση του μεγίστου διακονήματος, μα και για τα Χριστιανά εν μετανοία και εξομολογήσει τέλη του καθενός μας...

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών.

Αγαπιστών... κερκόπορτες...

 

Γιατί δεν ρωτάμε να μας πουν πως άραγε βλέπουν αυτά τα…πάσης φύσεως αναθεωρητικά, όλοι εμείς οι… συναισθηματικοί Ορθόδοξοι, με πρόσχημα μια δήθεν αγάπη που ξεχειλίζει και υπερτερεί( αλίμονο) εκείνης των αγίων Πατέρων και Προμάχων της μόνης αληθινής πίστης, ένα από τα αγράμματα ταπεινά γεροντάκια των Σαρακοστών του κυρ Φώτη του Κόντογλου, που δεν ήξεραν να διαβάζουν καν και δεν διέθεταν ούτε μια από τις δίψυχες δικές μας πνευματικές διακρίσεις και περγαμηνές, μα είχαν τον νόμο του Χριστού αναμμένο και γραμμένο μέσα στο κέντρο της καρδιάς τους…φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ…(Ρωμ.2,14); Μια και μόνο έκφραση του χαμηλωμένου προσώπου τους και ένα: "Να μη μας ξεσυνεριστεί ο Θεός παιδάκι μου", θα ταν αρκετά να μας πληροφορήσουν…

Μου προκαλεί θλίψη, με αφορμή ακόμα μια κραυγαλέα περίπτωση εκκοσμίκευσης και αναθεώρησης (ας μην πω ισοπέδωσης) πατερικών και συνοδικών επιταγών, να ομογενοποιούνται και άκριτα, αδιάκριτα και με ανοίκειο Εκκλησιαστικό φρόνημα, να χαρακτηρίζονται ως φονταμενταλιστές και μισογύνηδες, συλλήβδην όσοι τολμούν ευγενώς να αντιτάξουν απολογητικά ως οφείλουν το ορθό… Είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι αυτοί που…τσουβαλιάζουν, οι συνεχώς αυτοδικαιούμενοι αδελφοί μας, κληρικοί και λαϊκοί, που δεν χάνουν ευκαιρία να εκφιλοσοφούν τα κρίματα και τα μαρτύρια του Αγίου Θεού, πανηγυρικώς και φρικωδώς θα ομονοούσαν στα μέσα του περασμένου αιώνα, όταν ο μέγας ομολογητής και απολογητής π. Αυγουστίνος Καντιώτης χαρακτηριζόταν (σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων και σε αίθουσες δικαστηρίων, όπου τον έσερναν οι «αγαπιστές» της εποχής εκείνης, επειδή τόλμησε να αντιδράσει στο νεοσύστατο τότε θεσμό των καλλιστείων) ως ο «Χομεϊνί της Ελλάδος», όταν κήρυττε πόλεμο κατά της εμπορευματοποίησης της σάρκας, διαβλέποντας το σημερινό βορβορώδες και επαίσχυντο φιλήδονο και την έσχατη μεταλλαγή της αλήθειας εν τω ψεύδει( Ρωμ.1,26). Βέβαια εκείνος ο «ακραίος» και «επικίνδυνος» είχε συνεχώς ενώπιόν του όσα το Ευαγγέλιο του Χριστού του παρήγγελνε να πράττει , ασίγαστα και αδίσταχτα! «…τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσι…»( Α΄Τιμ.5,20) Εμείς έχουμε έστω ψήγματα τέτοιας άδολης και αμετασάλευτης πίστης; Θλιβερά ρητορικό το ερώτημα…

Μακάρι τέλος να σφάλλω σφόδρα, στο ότι αυτοί που ανοίγουν συνεχώς (εύχομαι ανεπίγνωστα) «κερκόπορτες» στα Όσια και τα Ιερά της Αγίας Πίστης, θα υπερθεματίζουν και πάλι αγαπολογώντας, όταν τίθεται το ζήτημα της Ιεροσύνης των γυναικών και του αβάτου του Άθωνα… Μη γένοιτο αδελφοί!

Η Κυρία Θεοτόκος και των Ουρανών Πλατυτέρα, η Πρώτη των Αγίων, η Γεννήσασα Τον Σωτήρα των ψυχών μας, η Μάνα μας Παναγία, να μεσιτεύει τον ιλασμό για όλους μας!

Νώντας Σκοπετέας

Μη φύγει η Θεία Χάρη...(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

 «Έθελξας πόθω με, Χριστέ, και ηλοίωσας τω Θείω Σου έρωτι»

Η ακαταγώνιστη χάρη που ζωοποιεί και καινοποιεί και σώζει και μεταμορφώνει. Το άγριο σε άγιο, το καλό σε κακό. Το μακάβριο σε μακάριο, το φιλόδοξο σε φιλόθεο, το μιαρό σε αγνό! Τους αγραμμάτους και φοβισμένους ψαράδες σε Θεοφόρους και ατρόμητους πάνσοφους κήρυκες της μόνης Αλήθειας της Αναστάσεως Της Ζωής!

Ρίχνει τα λέπια από τα μάτια! Εξαφανίζει τον δισταγμό απ΄την καρδιά! Η αφειδώλευτη χάρη και η αδίσταχτη πίστη! Η δύναμη της Θείας Χάριτος! Απερίγραπτη και απερινόητη! Πανσθενουργός και αήττητη! Σαν αύρα λεπτή που αν ασίγαστα δεν προσπαθείς να ανασαίνεις θα φύγει από δίπλα σου! Και τότε…Ω τότε! Θα γίνεις ξανά εσύ αρνητής και διώκτης και φιλήδονος και δεσμώτης του σκότους! Φαύλος θα πορευθείς εις Ανάστασιν Κρίσεως! Από αυτήν την απομάκρυνση! Χωρίς την Θεία Χάρη, ξανά παλαιός άνθρωπος, χωρίς καταφύγιο και παρηγοριά! Για αυτήν την ακαταγώνιστη Χάρη συνεχώς ομιλούσε ο Γέροντας Εφραίμ ο Σεραγιώτης! Όλη η ζωή, όλος ο αγώνας για αυτήν την κτήση μα κυρίως για την  διατήρησή της. Όλοι δεκτικοί Θείας Χάριτος μα  και όλοι επιρρεπείς  στην απώλειά της…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 7ο και τελευταίο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!" αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023

Ελεγκτής ο Χριστός στην Ωραία πύλη…(+π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

«…Δεν λέμε μετά των Αγίων ανάπαυσον Χριστέ τας ψυχάς των δούλων σου; Μετά των Αγίων! Ποιών δούλων Σου; Μα αν κάποιος έχει πάει στον Παράδεισο δεν είναι Άγιος;  Είναι Άγιος ναι! Μα εμείς ευχόμαστε γι’ αυτούς που δεν έχουν σωθεί, δεν είναι Άγιοι… Επειδή ακόμα  δεν έγινε η Δευτέρα Παρουσία, ένας μεγάλος αριθμός Ορθοδόξων ίσως και μη Ορθοδόξων, ο Θεός γνωρίζει, θα μεταβούν εκ του  Άδου στον Παράδεισο. Τίνι τρόπω;  Με τις Θείες Λειτουργίες, τα μνημόσυνα, το κομποσκοίνι και τις ελεημοσύνες. Δηλαδή το βιβλιάριο της ψυχής του Κολασμένου εν τω Άδη, το έχει η Εκκλησία. Εμείς κάνουμε Θεία Λειτουργία,  μνημόσυνα,  κομποσκοίνια και ελεημοσύνες και κολλάμε το ένσημο εμείς στο δικό του βιβλιάριο, κάτι που αυτός δεν μπορεί να κάνει αφού στερείται σώματος. Αυτός μετά θα μας ανταποδώσει το δώρο…Μερικές ψυχές λοιπόν μεταβαίνουν από τον Άδη στον Παράδεισο με την βοήθεια της Εκκλησίας, όχι μόνοι τους και όχι βεβαίως όλοι…Τώρα ποιοί και μέχρι ποιο βαθμό; Ας παρομοιάσουμε τον Άδη με έναν ωκεανό. Στην φωτεινή δέσμη του ύδατος, από την επιφάνεια της θάλασσας μέχρι βάθους δεκαπέντε, είκοσι, εικοσιπέντε, τριάντα σπανιότατα τριαντατριών μέτρων, υπάρχει η λεγόμενη δέσμη φωτός, όπου ακτίνες ηλίου διεισδύουν και κάποιο έστω μικρό φως υπάρχει. Από κει και κάτω υπάρχει Έρεβος, το πραγματικό το παντοτινό σκοτάδι. Στο διάστημα λοιπόν αυτό (εννοεί της εν Άδου παραμονής των μη σεσωσμένων) μπορεί για όσες ψυχές βρίσκονται στον Άδη να διεισδύσει η Θεία Λειτουργία και σιγά–σιγά να τις ανεβάσει όλο και πιο πάνω. Κάποτε λοιπόν κάποιες τις μετακινεί ως τον Παράδεισο. Η Θεία Λειτουργία!  τη στιγμή ακριβώς που λέμε: «Απόπλυνον Κύριε τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων Σου τω αίματι Σου τω Αγίω. Με τον παραλληλισμό του Άδη με τον Ωκεανό, αυτοί που βρίσκονται στο κάπως φωτεινό, να το ονομάσουμε έτσι, μέρος του Άδη μπορούν με την  Θεία Λειτουργία  το κομποσκοίνι  και τις ελεημοσύνες σιγά –σιγά να ανέβουν. Βρίσκονται δε εκεί, γιατί ναι μεν έχουν βαριά αμαρτήματα, μα όχι θανάσιμα…. Και στα θανάσιμα υπάρχει ιεράρχησ . Το χειρότερο είναι το να λατρεύεις εν επιγνώσει τον Σατανά ως Θεό. Η εσχάτη απώλεια του νοός.

Ό, τι μεγαλύτερο και πλέον απαίσιο υπάρχει. Έπειτα είναι οι αιρεσιάρχες, οι υπερήφανοι, οι βλάσφημοι, οι φιλάργυροι, οι πόρνοι, οι ανήθικοι, οι διεστραμμένοι και όλα τα λοιπά  αμαρτήματα.  Επάνω –επάνω ας πούμε είναι κάποιος που έκανε μια μεγάλη κλεψιά και δεν πρόλαβε να μετανοήσει αφού πέθανε αιφνιδίως και κολάστηκε. Όλες οι κλοπές δεν κολάζουν…Πολλά νέα παιδιά ίσα-ίσα σώζονται αφού μετά από μέθη έκαναν κάποια αμαρτήματα κυρίως σαρκικά και επιστρέφοντας στο σπίτι χτύπησαν σε ένα τροχαίο και τελειώθηκαν. Αυτός ο αιφνίδιος, ο αιματηρός, ο οδυνηρότατος θάνατος, τα «ξέπλυνε». Υπολογίζεται δηλαδή και ο τρόπος του Θανάτου για την σωτηρία της ψυχής. Οι κατάκοιτοι και όσοι υπέφεραν πολύ στη ζωή τους, παίρνουν στεφάνι μεγαλομάρτυρος.   Η Θεία Λειτουργία και οι Ελεημοσύνες ανεβάζουν τις ψυχές. Αρκεί όπως έλεγε ο Γέροντας Εφραίμ ο  Κατουνακιώτης, οι Λειτουργοί να είναι ενάρετοι  και άξιοι. Γιατί ο Θεός δεν εισακούει τις Λειτουργίες των αναξίων Ιερέων οι οποίοι ζητούν χρήματα και έπειτα δεν μνημονεύουν, είτε μνημονεύουν λίγες φορές και όχι σωστά. Θεία Λειτουργία λοιπόν, κομποσκοίνι, προσευχή και ελεημοσύνη…»(Απόσπασμα από ομίλημα του μακαριστού Γ.Εφραίμ του Σεραγιώτη για την πορεία της ψυχής μετά τον αποχωρισμό της εκ του σώματος)

 Σε αυτά τα 40 και πλέον έτη της Μοναχικής Πολιτείας του Γέροντος Εφραίμ, υπήρξαν αμέτρητα ομιλήματά του, τα οποία Θεία προνοία κατεγράφησαν προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών. Με κέντρο την μετάνοια και την ανακαινιστική επανάκτηση της πολεμουμένης υπό της φθοροποιού αμαρτίας Θείας Χάριτος, μίλησε για όλα τα πάθη και όλες τις αρετές! Διαφώτισε και κατήχησε όσο λίγοι στις σκοτασμένες ημέρες μας. Πάντοτε Θεία χάριτι αποκαλυπτικός και συνταρακτικός στα ομιλήματά του. Αν μας ζητούσατε να επιλέξουμε ένα από τα αμέτρητα για έναν αδελφό μας που θα ήθελε να ακούσει τον Γέροντα για πρώτη φορά, αυτό θα ήταν εκείνο περί του μεγάλου ταξιδιού της ψυχής στις 4^ο ημέρες που έπονται μετά τον χωρισμό της εκ του σώματος. Εκείνο το ομίλημα που απομαγνητοφωνημένο και φωτοτυπημένο σε χιλιάδες αντίγραφα έδινε ένας οδηγός ταξί στην Αθήνα ως ευλογία και βοήθεια ανεκτίμητη σε κάθε επιβάτη που έπαιρνε για να μεταφέρει, με προορισμό όμως το αιώνιο και ατελεύτητο Φως του Χριστού μας. Τι κι αν λοιπόν υπάρχει εκείνη η προ δεκαπενταετίας σχεδόν εκπομπή, εμείς σήμερα θα ξαναδιαβάσουμε αυτά τα αποκαλυπτικά και συνταρακτικά, με την ευχή να υπάρξει έστω και ένας που σήμερα θα σπεύσει για εισιτήριο με το express του Παραδείσου. Εκδοτήριο το εξομολογητήριο. Εγχειριστής ο πνευματικός εξομολόγος και ελεγκτής ο ίδιος ο Χριστός μας στην Ωραία Πύλη της επιβίβασης. Όσοι τα έχουν ξαναακούσει να είναι σίγουροι πως κάτι νέο σήμερα, Θεία ευσπλαχνία θα αποκαλυφθεί…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 6ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Στην εξορία το δαιμόνιο...(+ π.Εφραίμ Σεραγιώτης)

 

Είναι πολλά και λίαν συγκινητικά τα μηνύματα που έχουν στείλει αδελφοί μας στην εκπομπή με αφορμή το πολυμερές αυτό αφιέρωμα στον μακαριστό Άγιο Γέροντα. Θυμήθηκε η αδελφή μας η Αγγελική, όταν αξιώθηκε να γίνει ανάδοχος στο Ιερό μυστήριο της Βαπτίσεως που τέλεσε ο ίδιος ο παπά-Εφραίμ. Την συγκλονιστική ιεροπρέπεια, με την οποία ετελείτο και η παραμικρή φαινομενικά λεπτομέρεια. Και όταν στα μέρη της λιτής, την ώρα της ανάγνωσης των αφορκισμών, την κάλεσε να φτύσει και να φυσήξει σταυροειδώς τρείς φορές, θυμόταν την  εμφατική και εναγώνια παράκληση του Γέροντα, τούτο να τελεστεί ορθώς και όχι βιαστικά! Θυμηθήκαμε λοιπόν διαβάζοντας αυτό το μήνυμα της αδελφής μας, ένα από τα αμέτρητα αποκαλυπτικά και διαφωτιστικά του ομιλήματα, για εκείνη την φριχτή στιγμή του εξορ(κ)ισμού του δαιμονίου, την οποία οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ευτράπελη και χαριτωμένη με αίσθηση ακραιφνώς φολκλοριστική, ότι συντελείται μια αληθινή πάλη από τον Ιερέα και τον ανάδοχο, ώστε να εκδιωχθεί δυνάμει Παρακλήτου Βασιλέως Ουρανίου το δαιμόνιο, που εμφωλεύει στο περικάρδιο του ανθρώπου. Εκβάλλεται λοιπόν, έλεγε ο Γέροντας και εκείνο πλέον θα επιστρέψει με συνοδεία αμετρήτων διαμονίων ύστερα από κάποια χρόνια κοντά στην παιδική-εφηβική ηλικία και παραμένει εκεί, πολιορκώντας τον άνθρωπο, ως την στερνή του κυριολεκτικά πνοή. Καταλαβαίνουμε όλοι μας λοιπόν, πόσο σημαντικό έιναι σε αυτήν την επιστροφή του εκδιωχθέντος κατά την Ιερά βάπτιση δαιμονίου, ο άνθρωπος να είναι θωρακισμένος και προστατευμένος με τα φρούρια και τα κάστρα των Αγίων και σωστικών μυστηρίων της Ορθόδοξης πίστης μας…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 5ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο: "Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!, αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Αναπολόγητος θα σταθείς…(+Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης)

....καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.(Ιω. 4,24)

Ξημέρωσε Κυριακή κι Ανάσταση! Γυρίζεις το βλέμμα πίσω σε όλα τα ανούσια και άνυδρα χρόνια της ζωής σου, που δεν μερίμνησες να προσκυνήσεις έστω μια φορά το  εωθινό Ευαγγέλιο και να ακούσεις την ορθρινή Αναστάσιμη εξιστόρηση των μυροφόρων γυναικών και των αγγελιοφόρων της Νίκης της Ζωής! Και έπειτα εκ του ύπνου εξεγερεθείς, ακούς τον χτύπο της καρδιάς σου και δοξολογείς ξανά, για την  πρώτη ημέρα του  Κυρίου, που σε αξίωσε να σταθείς στην μελαγχολικά...άδεια Εκκλησία την ώρα του εξαψάλμου…Πρώτη σου φορά,  απ’ τις πολλές που παρακάλεσες τότε   εξιλεωτικά να υπάρξουν…Και όντως έδωσε ο Θεός και έζησες ως σήμερα πολλές Κυριακές και γιορτάδες της Αγίας Πίστης.

Μα δεν αρκεί μόνο η επιστροφή…Δεν σταματούν όλα την Κυριακή του Ασώτου…Τότε ναι, όλα ξεκινούν, μα έχεις έπειτα να διαβείς ατερμάτιστο δρόμο μετανοίας και  αναγέννησης συνεχούς…Μην επαναπαύεσαι λοιπόν στην αυταρέσκεια της αυτοδικαίωσης και  της ταύτισής σου με τους… ήρωες του Ευαγγελίου…Θυμήσου τον Μεγάλο Αντώνιο και το δικό του…όχι ακόμα…πριν πανηγυρίσεις «σεσωσμένος» και «πνευματέμφορος»…Σήμερα λοιπόν θα σε κατηγορήσω εσένα που χρόνισες πια στην Ορθόδοξη πίστη!

Τόσα λόγια άγια και ιερά περνούν συνεχώς από μπροστά σου αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου και δεν νοιάστηκες μια φορά να κατανοήσεις το βάθος που κρύβουν μέσα τους. Μια μηχανική επανάληψη των χειλέων, δίχως καρδιά και ζέουσα πίστη έγινε η …πνευματική σου ζωή. Λες και έχει ανάγκη ο Χριστός μας να του πεις την ευχή κάνοντας κομποσκοίνι, ή να του διαβάσεις το Ευαγγέλιό Του…Η δική σου ψυχή είναι που αναζητά τούτα τα γιατρικά τα πολύτιμα, τα ακεσώδυνα! Μα για να φτάσει  στα αυτιά της λόγος παρακλήσεως, πρέπει να την απαλλάξεις από όλες τις οχλοβοές των περισπάσεων και των  φωνακλών παθών σου, που κυριαρχούν αφόρητα και τόσο επικαλυπτικά…Τότε θα ανακαλύψεις αθέατες ωραιότητες, θα εκπλαγείς από τους ωκεανούς και τους ουρανούς τους, θα θες συνέχεια να προχωράς και να ανεβαίνεις, αχόρταστα και αξεδίψαστα για τον Ζωντανό Θεό. Αλλιώς….αναπολόγητος θα σταθείς εν εκείνη τη ημέρα! Όλα ενώπιόν σου άφθονα…Λόγος ζων και ενεργής! (Εβρ.4,12)Πόσες χιλιάδες ομιλήματα Αγίων «διαβιβαστών» των εντολών Του, δεν υπάρχουν διαθέσιμα στις σκοτεινές τούτες μέρες μας αδελφέ μου;  Έστειλε ο Σωτήρ του κόσμου ο πολυεύσπλαχνος και πανευμήχανος και σήμερα  έναν κατηχητή, να σου αποκαλύψει τα άδηλα και τα κρύφια της Σοφίας Του. Και ξεκινά εκείνος ο μακάριος να ομιλεί και να διαφωτίζει…Είναι ο ταπεινός πατήρ Εφραίμ ο Σεραγιώτης, που ξεδιαλύνει όσα μέχρι χθες σκέπαζε η θλιβερή σου άγνοια και η ολέθρια ακηδία…Δεν βγήκε ποτέ λόγος σαπρός από το στόμα του μα μόνο ωφέλιμοι….προς οικοδομήν τής χρείας, ίνα δω χάριν τοις ακούουσιν» (Εφ. 4, 29).

Δροσίζων και διαφωτίζων τοις ρήμασι, δεν παρέλειπε ποτέ, κάτι να πει από του Χριστού μας τα αιώνια, σε όσους με τις ματιές τους τον προσκαλούσαν κάθε που σουρούπωνε εκεί στο Σεράι και όπου αλλού τον οδηγούσε η θυσιαστική του αγάπη, να πει λόγον αγαθόν…Πάντοτε κάτι νέο φώτιζαν τα ομιλήματά του! Μια ζωή αδολεσχία και εξερεύνηση στα μαρτύρια του Κυρίου! Κάθε φορά και μια νέα πτυχή της παραμικρής ελάχιστης λέξης των κριμάτων και των δικαιωμάτων του Θεού! Αυτά που ο Γέροντας αγάπησε πιότερο από χρυσό, επιποθώντας τη σωτηρία της ψυχής του και  όλων μα όλων  ανεξαιρέτως των αδελφών του.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο και  σειρά εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.