main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

13 Αυγ 2014

Επιστροφή στην Άνδρο ...


Σμιρίγλια  και σχιστολιθιά καθάριοι χαλαζίες
στην Άνδρο φτιάχνουνε Σταυρούς γίνουνται προστασίες
Αέρηδες μυροβολούν , θάλασσα ταξιδεύει
Λαμπάδα ο φάρος άσβηστη τους γυρισμούς γυρεύει…

( Ν.Σκ)


 Ο Νους μου πάει ξανά στην  Άνδρο …

Όρμοι , ακρωτήρια , ακτογραμμές, χρυσαφένιοι κόκκοι άμμου  , ξερόβραχοι , άνεμοι ανησύχαστοι  , γυαλένιες ψηφίδες  του βυθού καθρεφτίσματα του Ηλιάτορα …ξανά μπροστά στα μάτια μου …

Ο Θεός παντού !

 Σκαρφαλωμένα εικονίσματα στ απρόσιτα ερμητικά κατηφόρια με έναν μπλε θόλο σαν ουρανό να τα σκεπάζει …σπαράγματα  επιστροφής  και ανάπαυσης σ΄ ωκεανούς αλαργινούς …


Ξερική γη αυλακωμένη , βρίσκει δρόσο στου Ξωκκλησιού την ζωύρητη πηγούλα … Και έπειτα από  λίγο μόνο ,  γη καρπερή , κοιλάδα και ρεματιά ,  μάνες  για πρίνους  , πλατάνια κι ασφεντάμους  που  σκιάζουν το ξαπόσταμα…
Καμπάνες αγιάζουν τον αέρα , σαν ανεμόδαρτες ηχολογούν μυστικούς εσπερινούς και παρακλήσεις …

Μοναστήρια σημαίνουν τα πρώτα τάλαντα …Οι ήχοι τους  περιδιαβαίνουν στα πετρόσπαρτα   και οδηγούν τα βήματα στο θαύμα …


Μυροβλύτισσα Κυρά , της Βλαχέρνας αιώνια  Αρχόντισσα στέλνει  σ όλη τη χαράδρα κύματα μύρου , αγιαστικά παρουσίας Της χνάρια…
Στου Αη Νικόλα την αυλή τρεχούμενο αγίασμα του Αρχαγγέλου…Καθολικό στο λίγο φως του κερόφωτου πολυελαίου…
Το θυμίαμα δεν νοθεύει της Ρίζας  του Ιεσσαί  το υπερκόσμιο άρωμα που απ το τέμπλο ξεχύνεται …Ούτε και του εν Βουνένοις Αγίου η πολυτίμητη κάρα που μοσχοβολά στα δεξιά , σιμά στου Πατροκοσμά τα άχραντα λείψανα και στου Αγίου Ευθυμίου την χαραγμένη κατά Θεόν υπακοή …Στα ζερβά ο Άγιος Επίσκοπος Λαμψάκου Παρθένιος και Των Θαλασσινών ο Καραβοκύρης , Άγιος Αργυροκέντητος  .  Σχιστόλιθοι ποτισμένοι κι αυτοί από το υπερφυές, ντύνουν  τους τοίχους και τον τρούλο . Σαν αναρίθμητες μικρές κλίμακες αρετών οδηγούν την ψυχή και την ματιά  στα υπέροχα Παντοκρατορινά σκηνώματα  
  Κρεμασμένες απ τα αναρίθμητα καντήλια ευχαριστίες και ευγνωμοσύνες παίρνουν σχήματα διάφορα  …Ασημένια άρμενα τα περισσότερα κι αυτά γυρισμούς καρτεράνε …   
Μεγαλοπρέπεια απρόσμενη …
Απύθμενη η ευλογία τούτου του προσκυνήματος ,  σε ένα μικρό κομμάτι μπαμπακιού  το σαρκώνεσαι πλέον φυλαχτό και παίρνεις τον ευωδιαστό ανήφορο προς την Γερόντισσα  της Άνδρου …



Φιλόξενο  το κάστρο της Αγιάς Μαρίνας ….Σαράντα χρόνια ο διαλεχτός της Κυπριανός  φροντίζει το σπίτι της , το  σέμνωμα πλέον της Κυκλαδίτικης γης   …Και εκείνη , ακοίμητη Έφορος , σεργιανά στις περιβόλους τούτου του κόσμου  να ξεδιψάσει οδοιπόρους και της οδύνης  τους καταφεύγοντες .
 Θαύματα και Θαυμάσια της ,  ακουμπούν δακρυσμένα πρόσωπα πάνω στην  ολοζώντανη εικόνα και  γόνατα μπροστά στο γλυκύτατο συμπονετικό πρόσωπό της  …  Άσπιλη Αμνάς , Ασύλλητος θησαυρός , του νησιού της αγλάισμα …
Σαν φρούριο στο βουνό η Πανάχραντος ,  Θεοσκέπαστη Πλατυτέρα ευλογεί τα πέρατα …Ο Αθλοφόρος και Ιαματικός Παντελεήμων προσμένει το συναπάντημα , ο Παναχραντινός Παππουλάκος δέεται υπέρ του σύμπαντος κόσμου … Στην Αγιά φτερούγισε η υπόσχεσή μας  ...


Κατεβαίνω στη χώρα …Στα στενά της ,  ασπρογάλανα  παραθύρια , με γαρύφαλλα , βασιλικούς  και καϊκια …
Σαν να ακούς από κάπου μια  φωνή να διαβάζει ημερολόγιο καταστρώματος …



Ο αφανής ναύτης  χαιρετά και υπόσχεται στο πέλαγο ότι τον αβάσταχτο   μισεμό γιορτή θα κάνει… Στον σάκο του έχει την ευχή της χαροκαμένης γραίας του και το φιλί το πρώτο της λευκοντυμένης αγνής …
Στης Θαλασσινής τα θεμέλια τα αρμυροφαωμένα , δυο παιδιά , χαρούμενα φτωχά ,  με υπομονή ψαρεύουν και μοχθούν στον Κύρη τους να δείξουν ιχθύν επ’ ανθράκων...

 

Στο βάθος ο Τουρλίτης , Φάρος απειρόφοβος , λαμπάδα άσβεστη …
Λαδάκι η ασετυλίνη του…

Κάνε Παναγιά μου  να μην σωθεί το όνειρο …
  Ο Θεός παντού !
Ο Νους μου πάει ξανά στην  Άνδρο …

Νώντας Σκοπετέας
Αύγουστος 2014



   




Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~