Μη φοβάστε τον Θάνατο! (Οι 3 επιστολές του Γέροντος Εφραίμ..)

                              

Τρείς επιστολές έγραψε ο μακαριστός Γέροντας Εφραίμ ο Σεραγιώτης, στις τελευταίες μέρες της επιγείου βιωτής του! Την πρώτη, την Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023μ.Χ προς όλους εμάς τους εν Χριστώ πνευματικούς του αδελφούς, κληρικούς και λαϊκούς! Καλά μας τα έλεγε για τόσους καιρούς ο παππούλης! Ξεδίψαγαν οι ψυχές μας με τα σοφά και φωτισμένα άνωθεν λογάκια του! Ήρθε όμως η ώρα να περάσει στο επόμενο στάδιο! Όλα αυτά να τα αποδείξει στην πράξη! Η ώρα του τελικού διαγωνίσματος! Ο καιρός των ποιητών! Έκπληκτοι και έκθαμβοι λοιπόν την διαβάζαμε και την ξαναδιαβάζαμε, αναλογιζόμενοι ότι οι ποιητές του νόμου και του Ευαγγελικού πνεύματος, που θάνατο δεν γνωρίζει, μα πανηγυρίζει συνεχώς, για το Νίκος και το μέγα έλεος, που χάρισε ο Αναστηθείς Θεάνθρωπος στο πλάσμα του, είναι τόσο λίγοι και σπάνιοι, εν αντιθέσει με όλους εμάς και πρώτον τον γράφοντα, τους ακροατές τους λαλίστατους…

             

«Πνευματικοί μου Αδελφοί αγαπημένοι εν Χριστώ , Χαίρετε και αγαλλιάσθε πάντοτε ότι ο Χριστός Ανέστη! …Ιδού ο καλός Χριστός μας, μου δώρισε  3 ατίμητα  δώρα εκ της απείρου Θείκής αγάπης…

3 καρκίνοι που κάλυπταν όλο του το σώμα!…

…Ο Θεός του πατρός μου Εφραίμ έστω μοι βοηθός! Δέομαι δια προσευχήν προς την ευτέλειάν μου, Σας αγαπώ και σας υπερεύχομαι όλως ειλικρινώς , π.Εφραίμ Αμαρτωλός.»

Η δεύτερη επιστολή ξανά προς όλους μας! Αυτή τη φορά χωρίς ούτε μια λέξη! Εκπλήττων τη οράσει! Ο Γέροντας σε 2 φωτογραφίες! Η μια στο δωμάτιο του Νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της τόσο επίπονης χημειοθεραπείας, μας ευλογεί κρατώντας τον λατρεμένο Εσταυρωμένο μας Λυτρωτή! Αυτές οι 2 φωτογραφίες, μαζί με εκείνη που οι 2 Εφραίμ στέκονται χαμογελαστοί και μαζί, σε μια προεικόνιση ουράνιας αιώνιας δοξολογίας, αποτυπώθηκαν σε ένα κείμενο που γράφτηκε λίγες μόλις στιγμές μετά την κοίμησή του στις 17(με το παλαιό που ακολουθείται στο Όρος) Μαρτίου, με τίτλο την αναστάσιμη ομοηχία: Εφραιμέσθω τα Ουράνια!

Η 3^η επιστολή προς εμάς μα κυρίως προς την Μάνα μας Κυρία Θεοτόκο, την πυλωρό και Έφορο του Άθωνα! Πρωτοδιάβάστηκε την ώρα που η αγία ψυχούλα του ξεκινούσε το μεγάλο της αιώνιο ταξίδι!

Σε όλη μου την ζωή διακόνησα, το κατά δύναμιν πιστώς, το Άγιο Όρος, Πατέρες, Αδελφούς και ευλαβείς προσκυνητάς. Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο Χριστός μας αγαπά καθ’ υπερβολήν. Γλυκιά μου Παναγία, χίλιες δόξες και μύριες ευχαριστίες εις το Πανάγιο όνομά σου. Υπέρτατη τιμή για μένα τον αμαρτωλό, να με σκεπάζη το αγιορείτικο χώμα σου. Και πάλιν και πολλάκις και εις τους αιώνας των αιώνων. Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανέστη, Χριστός Ανέστη! Την ευχή σας να έχω και εγώ θα προσεύχομαι για σας. Πατήρ Εφραίμ.

                              

3 επιστολές σε αυτό το δεύτερο μέρος της αφιερωματικής σειράς εκπομπών για έναν Άγιο Γέροντα των θεοστυγών ημερών μας, έναν παρηγορητή, κατηχητή, πάντων διάκονο…

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 2^ο μέρος μιας σειράς εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Ο ίδιος παρών…(+ Γ.Εφραίμ Σεραγιώτης)

                                     

Όταν μιλούσε ο Άγιος Γέροντας, είχες μονίμως την αίσθηση ότι σε αυτό που περιέγραφε ήταν ο ίδιος παρών! Όχι γιατί διέθετε το τάλαντο της αφήγησης ή της παραστατικότητας! Δεν φτιασίδωνε τίποτα! Ήταν η βαθιά ανέκπτωτη και αταλάντευτη πίστη του, η αδίσταχτη στην θεοπνευστία του Ευαγγελικού Λόγου και στην ερμηνεία του από τους Αγίους Πατέρες! Ό,τι λέει είναι αποκεκαλυμμένο στους καθαρούς τη καρδία! Δεν μπορεί κάποιος με καλή προαίρεση λοιπόν, ακούγοντάς τον να αμφιβάλλει! Έχει μια…ταπεινή απολυτότητα ο πατήρ Εφραίμ! Μεταφέρεται στον καιρό εκείνο, αλλά ως τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες! Είναι Μεγάλη Παρασκευή 17 Απριλίου 2009 μ.Χ ! Στην τράπεζα κάτω από το καθολικό, την τόσο αρμονικά και με ευλάβεια ενωμένη με το πανέμορφο και καλοδιατηρημένο παρεκκλήσιο του Αγίου Αλεξάνδρου του Νιέφσκυ, μια κούπα τσάι και ένα παξιμάδι, για όσους δεν κάνουν το ευλογημένο τριμέρι! Ο Γέροντας ξεκινά να μιλά! Άλλος ένας μνημειώδης του λόγος χαρίζεται στις ψυχές μας τις τόσο άνυδρες και διψασμένες για το Ζωντανό νερό του Κυρίου μας! Απομαγνητοφωνήσαμε την πλειονότητα όσων τότε είπε! Πόσο τον συγκινούσε εκείνη η προσφώνηση του Χριστού μας…Τεκνία μου! Παιδάκια μου! Εκχέει όλα τα σπλάχνα της απείρου Θεϊκής Πατρικής αγάπης του στους μαθητές του και σε όλους μας! Αυτήν την προσφώνηση φώναζε κάθε ματιά του Ευλογημένου Εργάτη και στρατιώτη του Χριστού μας! Το Άγιον Ευαγγέλιο δεν είναι βιβλίο! Δεν το διαβάζουμε! Το μελετάμε με φόβο Θεού και πίστη αδίσταχτη ότι όλα είναι παναληθέστατα για να λάβουμε φωτισμό! Είναι ο ίδιος ο Χριστός μας! Στους 8 λόγους της Εσταυρωμένης Αγάπης αδολέσχησε σε όλην του τη ζωή ο Γέροντας Εφραίμ! Η συγχώρεση των σταυρωτών Του Χριστού μας! Ο λόγος προς τον ευγνώμονα και Θεολόγο  ληστή, η υιοθεσία του ηγαπημένου και έπειτα  όλων ημών από Την ενδοξότερη Γυναίκα του κόσμου,  το διψώ, το ίνα τι με εγκατέλιπες, το τελειωθέν σχέδιο σωτηρίας, η Καινή διαθήκη που μόλις υπεγράφη…Η επαναφορά της χάριτος του Αγίου Πνεύματος που οι ψυχές είχαν χάσει! Πόσο αχάριστοι είμαστε γιατί ενώ έγιναν αυτά τα γεγονότα, πάλιν και πολλάκις και συνέχεια αμαρτάνουμε, λιθοβολούμε και μαστιγώνουμε και εμπαίζουμε με γνώση και επίγνωση τον Χριστό μας! Αλλά πρέπει να πάρουμε και το χάρισμα του μη αμαρτάνειν…Της απολύτου μετανοίας! Όχι αφ’ εαυτού! Δεν μπορούμε! Γονυπετίς μετά δακρύων θα το ζητήσουμε! Τέλειον μίσος κατά της αμαρτίας , των παθών και των δαιμονικών λογισμών! Αυτό να ευχόμαστε να μας χαρίσει ο Χριστός μας!

Όλα συνταρακτικά! Συμπεπυκνωμένη Θεία Χάρις!

 Κάθε λέξη σταλάζει ένα αστείρευτο ποτάμι!

Ατέλειωτος ωκεανός! Κάθε του ομίλημα!

Συνέχισε πάτερ Εφραίμ…Ειπέ λόγον!

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από το 1^ο μέρος μιας σειράς εκπομπών, με τίτλο:"Πάτερ Εφραίμ, ειπέ λόγον!", αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Γέροντος Εφραίμ Σαραγιώτου μέσα στο Άγιο Πεντηκοστάριον του 2023.

Δεν φυλακίζεται Η Ζωή…

 

«…Ἐπὶ τῆς φυλακῆς μου στήσομαι καὶ ἐπιβήσομαι

ἐπὶ πέτραν καὶ ἀποσκοπεύσω τοῦ ἰδεῖν

τί λαλήσει ἐν ἐμοὶ καὶ τί ἀποκριθῶ ἐπὶ τὸν ἔλεγχόν μου…»( Αμβ. 2,1)   

        «…Πηγή Ζωής ένα κενό μνημούρι! Βαβαί της οξυμωρείας! Όλβιος τάφος! Δέχθηκε ως υπνούντα, Τον Δημιουργό των απάντων και αναδείχθηκε ο ατίμητος και αδαπάνητος θησαυρός της ζωής μας! Μακάριος και πλούσιος ένας τάφος! Πόσο παράδοξο τούτο ηχεί! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ' ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ…! Δεν είναι άγονος ο βράχος! Σταλάζει νάματα Αθανασίας! Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες! Ένας τάφος να γίνεται αφετηρία και απαρχή! Ξεκίνημα Ζωής! Η Ζωή εν τάφω! Δεν είναι θρηνητικό τραγούδι αυτό! Είναι παιάνας αναστάσιμος και μητρική κοιλία! Και πόσοι ακόμα γεννήθηκαν …τέτοιοι παράξενοι παιάνες απ’ το κενό τρισόλβιο μνήμα! Δια του Σταυρού  η χαρά! Θανάτω θάνατον ώλεσεν! Νεκρός Ζωαρχικότατος! Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν! Σε δοξάζομεν, Τον της φθοράς καθαιρέτην! Δια θανάτου το θνητόν, δια ταφής το φθαρτόν μεταβάλεις! Άφραστον θαύμα! Ω των θαυμάτων των καινών…. ….Κενός ο τάφος, γεμάτες από Χριστό και Την Αγάπη, μυριαρίθμητες ψυχές που θυσίασαν και θυσιάζουν το τώρα του νυν αιώνος για την αληθινή Ζωή!  Αν δεν υπήρχε το κενό μνημείο όλοι θα θρηνούσαμε για το μηδέν μας…την μη ύπαρξή μας! Αγέννετοι και Αγέννητοι θα ήμασταν! Και αύριο θα πεθαίναμε… …Ο Ζωοδότης,  Η Ζωή, Η  Αυτοζωή , δεν μπορούσε να εγκλωβιστεί στον τάφο! Και εμείς αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, πόσο εγκληματούμε απέναντι στην Αθάνατη ψυχή μας όταν την φυλακίζουμε, όταν την ενταφιάζουμε…Στην καταδίκη του θανάτου, σε ένα σκοτάδι χωρίς τέλος...

Νεκρωμένη από την αμαρτία ψυχή μου! Εσένα που δημιούργησε ο Θεός Λόγος με τα χέρια Του! Ανάστα! Μην καθεύδεις! Και το δικό σου τωρινό μνήμα, άδειο να μείνει παντοτινά  όπως Εκείνου! Ουκ έστιν ώδε! Νεκρή ην και ανέζησε! Έτσι ας πληροφορηθεί ο μισόψυχος! Βεβαίωσέ το και εσύ ψυχή μου! Καταργήθηκε ο θάνατος! Και έγινε το Πάσχα το Σωτήριο, το πέρασμα απ’ του θανάτου το σκότος και την φθορά, στην αφθαρσία της ατελεύτητης Ζωής!...» Δεν φυλακίζεται Η Ζωή! (Αποσπάσματα από κείμενο του γράφοντος με τίτλο: «Ποτέ κάτι άδειο δεν ήταν τόσο πλήρες!  Χριστός Ανέστη ψυχή μου!»

Πάσχα το μέγα και Ιερότατο! Πανήγυρις Πανηγύρεων! Λύτρον λύπης! Χαράς Ευαγγέλια! Πάσχα Τερπνόν! Αγαλλίαση και Ευφροσύνη! Έχουν κυλήσει για πολλούς αμέτρητα πλέον τέτοια πανηγύρια! Και σαν τα ανακαλούν στη θύμησή τους, ένα χαμόγελο στα χείλη ζωγραφίζεται! Και πόσες εικόνες δεν περνούν από μπροστά τους! Πάντερπνες ημέρες Κυρίου! Διακαινήσιμες Εβδομάδες, Κυριώνυμες! Κάθε μέρα Πάσχα! Χαρμόσυνες συνάξεις! Πρόσωπα ιλαρά και αγαπημένα! Χριστός Ανέστη! όλοι να αναφωνούν! Ελεύθερα και πανευφρόσυνα! Πάσχα των Ορθοδόξων! Πάσχα των Ελλήνων! Λίγα περισσότερα πλέον από 40, αυτά τα γηθόσυνα γιορτάσια που η ψυχή μας νοσταλγεί με τη βοήθεια της μάνας μνήμης! Ιδίως εκείνα των παιδικών μας χρόνων! Ανέμελα, ξέγνοιαστα, αθώα! Εκεί στην πατρογονική μας γη της Μάνης! Αρχές δεκαετίας του 1980! Κανείς δεν θα μπορούσε να μας πείσει τότε πως ήταν δυνατόν να υπάρχουν τέτοια μέρα Χριστιανοί Ορθόδοξοι δίπλα μας, στη…γειτονιά μας, που περνούσαν αυτήν την πιο χαρούμενη λιόλουστη και μοσχοβολημένη μέρα της Λαμπρής και της Άνοιξης,  πίσω από τα σίδερα της φυλακής, μόνο και μόνο γιατί πίστευαν με όλην την θέρμη της ψυχής τους ότι ο Χριστός μας Αναστήθηκε! Και σίγουρα δεν ήμασταν μόνο εμείς τα παιδιά ανυποψίαστα, αλλά και η πλειονότητα των λαμπριάτικων ευωχουμένων…Όταν εμείς ανέμελοι συνεορτάζαμε, έχοντάς τα όλα τόσο οικεία, ευπρόσιτα και σε πλησμονή, μα και σε απόλυτη ελευθερία(ποιος να μας το λεγε τότε, ότι αυτό θα ετίθετο όχι απλά υπό αίρεση αλλά και θα περιστελλόταν-απαγορευόταν κάποτε  δια νόμου), δίπλα μας ακριβώς υπήρχαν φυλακισμένοι ιερείς, που τελούσαν Θείες λειτουργίες στα κρυφά και υπό των φόβο των βασανιστών τους, με ένα κομμάτι ξερό ψωμί για μεταβολή στον Άρτο της αιωνιζούσης Ζωής και με τα σώματά τους για Άγιες Τράπεζες! Κι όμως το μόνο που δεν τους έλειπε ήταν η Αναστάσιμη Χαρά! Πάσχα του 1981! Όχι τόσο παλαιά! Στην υγρή και σκοτεινή φυλακή του Βουκουρεστίου! Εκεί θα μας οδηγήσει η μνήμη! Αφού διερράγησαν τα αιώνια δεσμά του Άδη, πως θα μπορούσαν αυτά τα δεσμά των μισόθεων και Θεομάχων να φυλακίσουν την αιώνια Άνοιξη, την ίδια Την Ζωή; Την μνήμη μας θα  μεταλάβει με Χριστό μια μεγάλη Εκκλησιαστική προσωπικότητα του 20^ου αιώνα! Ο π.Γεώργιος Κάλτσιου! Παγκόσμια η ακτινοβολία του! Ομολογητής της Ορθόδοξης πίστης! Διωγμένος και βασανισμένος απάνθρωπα όσο λίγοι! Αμνησίκακος και υπομονετικός όσο οι Άγιοι! Άφθαρτο το σώμα του μετά την εκταφή του! Είναι ο τάφος του Χριστού μας, πηγή αφθαρσίας, για όσους δρόσιζαν πάντοτε τις ψυχές τους με το καινόν πόμα…

Νώντας Σκοπετέας

Πάσχα 2023

Με αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή, όπου επί το πλείστον διαβάζονται κεφάλαια από το εξαιρετικό βιβλίο του κ.Χαραλάμπους Άνδραλη με τίτλο: «ΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΘΕΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»(ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΑΡ)

Μεγάλη Εβδομάδα. Μη μείνει κανείς χωρίς Χριστό…

 

«Ἐκεῖνοι οἱ ἁπλοϊκοὶ ἄνθρωποι, ἐκεῖνα τὰ ἀγράμματα γεροντάκια καὶ οἱ γριοῦλες, ποὺ τὴν Σαρακοστὴ καὶ τὴν Μεγάλη Βδομάδα βρίσκονται ὅλη μέρα στὴν ἐκκλησία, ζήσανε ἀπὸ τὰ μικρά τους χρόνια ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου καὶ καταλάβανε αὐτὸ τὸ χαροποιὸν πένθος, ποὺ δὲν τὸ καταλάβανε, ἀλοίμονο, οἱ σπουδασμένοι μας, ποὺ θέλουνε νὰ τοὺς διδάξουνε, ἀντὶ νὰ διδαχθοῦνε ἀπ᾿ αυτούς. Τώρα τὶς μέρες τῆς Σαρακοστῆς, τῆς Μεγάλης Βδομάδας καὶ τοῦ Πάσχα πορεύονται μαζὶ μὲ τὸν Χριστό, ἀκολουθᾶνε ὁλοένα ἀπὸ πίσω του, ἀληθινά, ὄχι φανταστικά, ἀκούγοντάς Τον νὰ λέγῃ:«Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ παραδοθήσεται ὁ Ὑιὸς τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς γέγραπται περὶ αὐτοῦ». Μαζί του βρίσκονται στὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ δακρύζουνε ἀπὸ τὰ λόγιά Του, μαζί Του πᾶνε στὸ πραιτώριο καὶ στὸν Πιλᾶτο, μαζί Του ῥαπίζονται, μαζί Του μαστιγώνονται, μαζί Του ἐμπαίζονται, μαζί Του σταυρώνονται, μαζί Του θάβονται, μαζί Του ἀνασταίνονται….»(Φώτη Κόντογλου: «Ἡ πίστη τοῦ λαοῦ μας κατὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα» Απόσπασμα)

        

Θαρρούμε πως ο Κυρ-Φώτης, κάπως έτσι θα συνέχιζε αυτό το μνημειώδες του γραφτό, για να αναφερθεί και σε κάποιους, που επίσης τούτες τις μέρες συσταυρώνονται…

Εκείνοι οι λειτουργοί του Υψίστου, εκείνοι οι παππούληδες οι ταπεινοί, οι ακάματοι και ακατάβλητοι ως την τελευταία τους πνοή, οι φιλακόλουθοι ποιμένες των απλοϊκών προβάτων! Σε έναν μικρό σάκο τα αγιωτικά τους…Τα άμφια και τα βιβλία, τα κιτρινισμένα από τους καιρούς τους μοσχολιβανισμένους! Δύσκολα μετριούνται πλέον οι Κυριακές, οι γιορτάδες, οι Αναστάσιμοι εσπερινοί, τα δεκαπεντάρια, τα σαρανταλείτουργα και οι Σαρακοστές και οι Βδομάδες οι ανυπέρβλητα  Μεγάλες, οι ακοίμητες! Έφτασε ακόμα μια! Ξέμεινε ο παππουλάκος να λειτουργεί σε 3 και 4 ενορίες…Που’ ναι εκείνα τα χρόνια που συναντιόνταν οι 4 επιτάφιοι, σε χαρμολυπημένο μνημόσυνο ψυχών  μπρος από κεροφώτιστα ασβεστωμένα  πλατώματα, με τις νοικοκυρές  να σταυρώνουν τον ανοιξιάτικο αέρα με τα θυμιατήρια τους…. Σήμερα Κυριακή των Βαϊων, μα και κάθε μεγάλη μέρα αυτής της ανάβασης, δεν θ’ αφήσουν κανέναν αλειτούργητο. Θα ξεκινούν όσο πιο νωρίς μπορούν, από το απομεσήμερο ακόμα, ως το μεσόνυχτο που θα λένε το τελευταίο δι΄ευχών, μετά την απόλυση του όρθρου της νέας Μεγάλης μέρας! Και κάθε φορά, τα λόγια του Θεού όπως την πρώτη τους φορά!  Και τα 12 Ευαγγέλια 4 φορές καθαρά και γοργά μα χωρίς βιάση θα δώσει ο Θεός να βρουν φωνή για να τα πούν! 48 θα μαζευτούν ακριβώς σαν τις  μέρες του ξηρού νηστέματος, που δεν θα τους εμποδίσει να βρουν την δύναμη εξ ύψους για να αντέξουν! Δίνει ο Κύριος υπομονές και αντοχές και γλυκασμούς και δρόσους! 4 Αποκαθηλώσεις έπειτα, 4 περιφορές Της Ζωής εν Τάφω! Να οικονομηθούν τα γεροντάκια και οι γριούλες που δεν έχουν μέσο για να έρθουν στην δική τους ενορία. Και τα πρωινά της Μεγάλης Πέμπτης και του Μεγάλου Σαββάτου, θα επισκεφθούν, κρατώντας με δέος Τον Χριστό, κάθε καθηλωμένο από τον πόνο αδελφό τους, να λάβει και αυτός δύναμη και Ζωή Αιώνια!   Δεν νιώθουν την επανάληψη ως φορτίο, μα σαν ανεκτίμητη ευλογία! Δεν λογαριάζουν ποτέ τους χρόνο, κόπο και ιδρώτα προκειμένου να αναπαύσουν και να δωρίσουν τον Χριστό έστω σε μια ψυχή! Με έναν λόγο νουθετικό, μια απλή κατήχηση, μα κυρίως επιτελώντας το φριχτό και Ζωοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων! Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω…κραυγάζουν οι ματιές τους σαν τους αποδίδεται ο ανθρώπινος έπαινος και τα αποκρουστικά για εκείνους εύγε….Αχρείοι δούλοι Του είμαστε! Ένα σβολάκι  άμμου αυτός ο κόπος για τις άπειρες ευεργεσίες Του Παναγάθου στη ζωή μας! Στρατιώτες του Χριστού, που δεν σπαταλούν ποτέ αυτό το μέγιστο δώρημα της Ιεροσύνης! Τιμούν την Ουράνια συμμαρτυρία τους, φυλάνε ακίβδηλο στο παραμικρό το υπερφυές τούτο μυστήριο…Το να δανείζονται οι ίδιοι στον Κύριο της Δόξης, προκειμένου Εκείνος να ενώνεται με το πλάσμα Του! Δεν αντιμετώπισαν ποτέ την Ιεροσύνη σαν αφορμή μισθοδοσίας και κατασπάζονται πάντοτε το τιμημένο…ατίμητο  τους ράσο , δίχως ούτε μια ελάχιστη στιγμή να το αντιληφθούν ως…φτηνή στολή εργασίας…. Χιτώνας ευλογημένος και ένδυμα τριμμένο απ’ τους καιρούς μα…Θεοϋφαντο!

Να,  ξανά ο Ταπεινός Επίσκοπος Γαβριήλ της Ιμερετίας, ο Ποιμήν ο αγαθός, ο ακούραστος Εργάτης του Αμπελώνος! Κυριακή των Βαϊων! Τρίτο του κήρυγμα σήμερα! Νύχτωσε και ακόμα προσφέρει Ουράνιο πνευματικό μάννα στον Λαό του Κυρίου! Και έχει κι αλλού να πάει έπειτα, να κηρύξει για το σεπτό εκούσιο Πάθος! Σωστικό ανέτειλε και πάλι για τον λαό του Θεού! Μην μείνει κανείς αφώτιστος, χωρίς Χριστό!

Νώντας Σκοπετέας

Μεγάλη Εβδομάδα 2023

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών, αφιερωμένων στο βιβλίο: «Ψάχνω την Ψυχή μου» με ομιλίες του Αγίου Γαβριήλ Επισκόπου Ιμερετίας για τοΤριώδιο, την Αγία Τεσσαρακοστή και την Μεγάλη Εβδομάδα. Εκδ. ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΕΣΑ ΠΟΤΑΜΟΥ-Εκδόσεις ΆΘΩΣ

 

 

Κάποτε να ανταμωθούμε...

 

Η ζωή και η διδασκαλία ενός μεγάλου Αγίου του 20^ου αιώνα! Ο οδηγός μας στου Ουρανού το στάδιο! Στο κέντρο των διδαχών του o Θεάνθρωπος Ιησούς αλλά και του Σταυρικό φρόνημα! Γιατί ο οδηγός των …οδηγών είναι ο Σταυρός του Κυρίου. Ακολουθούν όσοι πιστεύουν στη δύναμη και την προστασία μα και στην αιώνια προοπτική, την βεβαία Ελπίδα του Ζωοποιού Σταυρού. Είναι η πρώτη εκπομπή που ηχογραφείται μετά το συγκλονιστικό συμβάν με τους μαρτυρικώς τελειωθέντες κεκοιμημένους αδελφούς μας στον Ευαγγελισμό των Τεμπών…Ένας Σταυρός έχει ήδη έστω και νοερώς έχει ορθωθεί σε εκείνο το σημείο. Μα ποια καλή αγγελία θα ρωτήσει κανείς μπορεί κάποιος έστω να αφουγκραστεί σε αυτό το μέρος που ήδη κάποιοι έχουν αποκαλέσει καταραμένο; Πάντοτε θα είναι ένα αδιερεύνητο μυστήριο, αυτό της σωτηρίας της ψυχής του καθενός μας! Άλλοτε περιέχει μια θαυμαστή θεραπεία, άλλοτε μια φαινομενικά μοναχική πορεία ως ένα κατάφορτο πόνου επίγειο τέλος. Μυστήριο ο πόνος, μυστήριο και η πίστη μας! 

Το να πιστεύει κανείς στην ύπαρξη του Θεανθρώπου Ιησού, στο να ομολογεί το σχέδιο της Θείας Οικονομίας, το να προσδοκά την Ανάσταση των νεκρών και το Αιώνιο Φως, είναι απλά το ένα φτερό στο πέταγμα, το ένα κουπί στο πέλαγο! Το άλλο είναι το να πιστεύεις στου Θεού την πρόνοια! Κι ας αφήνει εκείνη μια πικρή γεύση στο στόμα και ας μοιάζει τόσο με εγκατάλειψη κι ας την εκλαμβάνουν κάποιοι ως τιμωρία...Πάντοτε αυτό το μυστικό δώρημα δίνεται προς το συμφέρον της αιώνιας ψυχής και της αιτήσεως...Το συναξάρι είναι κατάγιομο από τέτοια σχέδια σωτηρίας! 14.000 Αγίους συναντά κανείς σε εκείνο της 29ης Δεκεμβρίου...Πόσα από εκείνα τα νήπια θα κέρδιζαν τον Παράδεισο, αν έφταναν ως το βαθύ τους γήρας άραγε;Και πόσα από αυτά δεν θα ούρλιαζαν το Βαραβάν ενώπιον του φραγγελωμένου  Ιησού, Του Κυριεύοντος σε ζωή και θάνατο, 30 χρόνια μετά, στην αυλή του πραιτωρίου;

Ο Κύριος να αναπαύσει τους αδελφούς μας,  τούτες τις μέρες που το 4^ο μέρος θα ακουστεί και συμπληρώνονται οι 40 ημέρες από την κοίμησή τους. Ο Όσιος και Ομολογητής Ιουστίνος που γεννήθηκε και κοιμήθηκε ανήμερα του Ευαγγελισμού, ο σύγχρονος αυτός Ομολογητής της Αγίας μας πίστης, ας πρεσβεύει στον Θεάνθρωπο Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού κάποτε να ανταμωθούμε όλοι, εν χώρα ζώντων και στο αιώνιο ανέσπερο Φως!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το 4^ο μέρος της σειράς των εκπομπών που αφιερώθηκαν στον βίο και στις διδαχές του Αγ.Ιουστίνου Πόποβιτς την Αγία Τεσσαρακοστή του 2023.