![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirbapSAAZWwrFOsM831OSJcbtz23Lb675hwLgdkJA-sUnSIH0y3512zTgSQ5mXmKTQbO5lkw08Zi_krMDCV9xoyG_NddpMWn30kzllxqj-5qE0bOxw0eSjW7Wtcn4mFOOHqMso9kpSQoQ1/s400/toyParalitikoy.jpg)
Περνούν από δίπλα σου αδιάφοροι …Μοιάζουν για δυνατοί , μα δεν είναι…
Τόσο καιρό καρτεράς και το παράπονό σου το πνίγεις μέσα σου καλά …
Να είναι τόσο σιμά σου η πηγή της γιατρειάς και τα πόδια σου να μην σε κρατάνε …
Ν ακούς δίπλα σου να κυλά το ύδωρ το ζωήρυτον , του Θεού η ορμή , και να μην βρίσκεται ένας άνθρωπος να σου σταλάξει λίγο στα σφαλισμένα σου χείλη …
Ανήμπορος στέκεσαι και θωρείς τους άλλους με την παράλυτη ψυχή βιαστικά να πίνουν , να πίνουν μα να μην ξεδιψούν….Και έπειτα να αναρωτιούνται το γιατί …
Κι ήρθε αργά και στάθηκε δίπλα σου αδερφός …Ένοιωσες πως ήταν ο ίδιος ο Χριστός …
Σε βάσταξε με μια ματιά που έσταζε κουράγιο , με μια λέξη που έκανε την ξεχασμένη ελπίδα να σταθεί και πάλι ορθή…
Κι έκανες το πρώτο βήμα ! Και βγήκε από μέσα σου φωνή δοξαστική , ψηλά να φτάσει !
Κύριε Άνθρωπο έχω !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)