Τις ο αψάμενός μου; Αναρωτήθηκε
ο Θεάνθρωπος Ιησούς περπατώντας ανάμεσα στο πλήθος που τον συνέθλιβε…
Αρκεί ένα άγγιγμά Του, να
θεραπεύσει, να φωτίσει, να ουρανοδρομήσει…
Μα πριν αυτό το άγγιγμα
το Θεϊκό, πρέπει να υπάρξει ένα δικό μας, ταπεινό γεμάτο ζέση και πίστη. Σαν ένα
ευλογημένο προαπαιτούμενο, το να βιωθεί εκείνο το «τα αδύνατα για τους ανθρώπους
δυνατά παρά τω Θεώ εστίν»…Να βιωθεί η αίσθηση της πατρικής απέραντης και
θυσιαστικής Αγάπης, που αν το ζητήσουμε και μόνο τότε, θα υπερβεί τον νού και τη
λογική, πάντοτε προς το συμφέρον της ψυχής…Και τότε είναι που θα πλησιάζουμε
συνεχώς και θα ακουμπάμε σαν άλλη Αγία Βερονίκη το κράσπεδο των ιματίων Του. Σε
μια εικόνα χάρτινη, που θα κατασπαζόμαστε, σε ένα απειροελάχιστο μυρίπνοο απομεινάρι
Αγίου, με το οποίο θα σταυρώνουμε το πονεμένο σώμα και την βασανισμένη ψυχή μας…Όση
πίστη το συνοδεύει αυτό το άγγιγμα, τόση θα είναι και η Θεία επέμβασή Του. Με
έναν άλλο τρόπο, γίνεται εδώ το ζήτημα ποσοτικό. Μόνο που το μέτρο που θέτει ο
Κύριος δεν ζυγίζεται, μα αυτεξουσίως και μόνο βιώνεται…Ο κόκκος σινάπεως δεν είναι
μονάδα μέτρησης, μα σύμβολο ειλικρίνειας και αλήθειας, σήμα κατατεθέν της ανυπόκριτης
αγάπης προς τον Κύριον και Θεό μας. Τότε τούτο το άγγιγμα θα γίνει…λυτήριο των
αμπλακημάτων μας και των φριχτών αποστασιών μας, που σαν δεσμά κρατούν δεμένα και ανήμπορα τα χέρια Εκείνου
που συνέτριψε τους αιώνιους μοχλούς του Θανάτου…
«…Τι ήταν αυτό που επί
400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς δεν επέτρεψε στους Τούρκους να διαλύσουν το Όρος και να το
αφομοιώσουν πλήρως;
Αντίθετα δια νόμων το προστάτευσαν και δεν
έθιξαν τίποτα απολύτως για τόσους αιώνες, όσους και ένας υπόδουλος λαός άντεξε
και διατήρησε γλώσσα, ιστορία και πίστη! Τι ήταν αλήθεια εκείνο που δρόσιζε
καμίνους, μετέτρεπε άγρια θηρία σε ήμερα ζωάκια μέσα σε φριχτούς λάκκους; Ήταν
του Θεού τα χέρια! Που κάποιοι συνεχώς κινούσαν!..κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ ἅψωμαι
σωθήσομαι…( Μαρκ.5,28)
Και μόνο τα ρούχα του να
αγγίξω θα σωθώ, έλεγε η Αγία
Βερονίκη, η αιμορροούσα γυνή του
Ευαγγελίου! Και έτσι έγινε! Θυμόμαστε την συνέχεια …Ρωτά ο ίδιος ο Θεός , ο
Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; Δεν ήξερε ο Χριστός μας,
ο Παντεπόπτης και Παντογνώστης ποιος τον άγγιξε ;Δεν ήξερε ποιος Tου κίνησε τα
χέρια; Την δίνει την απάντηση ο ίδιος ο Χριστός μας λίγο πιο κάτω:…θύγατερ, ἡ
πίστις σου σέσωκέ σε… ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου!
Είναι η πίστη η
προσευχητική που μπορεί να αλλάξει τα πάντα, να ακυρώσει νόμους και συμφωνίες,
να μεταστρέψει νόες, να μεταμορφώσει το άγριο σε άγιο, να φωτίσει το πυκνό
σκοτάδι! Η Προσευχή που εκλύει την πίστη! Που λύνει και κινεί τα χέρια του
Θεού! Στην πλειονότητά μας όμως εμείς πως στ' αλήθεια προσευχόμαστε; Μήπως
προσεύχεται μόνο το εγώ μας; Να βγούν
καλές οι εξετάσεις στον Γιατρό…Να πετύχει στην Πανελλήνιες το παιδί...Να πάει
καλά η επιχείρηση…Ποιός αλήθεια προσεύχεται για τον διπλανό του; Τον Διευθυντή
, τον Προϊστάμενο, τον δύστροπο συνάδελφο, τον ακατανόητο γείτονα, τον
ανεκδιήγητο Υπουργό, τον Κυβερνήτη που μας οδηγεί στο τέλμα; Κάνουμε εμείς
τέτοια προσευχή, ή μένουμε στον κόσμο μας και στα πολύ δικά μας…Να κάνουμε
προσευχή για τον σύμπαντα κόσμο! Να τους βάζουμε όλους μέσα!
Στην προσευχή μας, στην
διάνοιά μας όταν λέμε την ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Πέντε
λεξούλες σαν τις πέντε πέτρες που είχε
στον κόρφο του και από εκεί έβγαλε να
πολεμήσει και να νικήσει, ο φαινομενικά
αδύναμος και ανυπεράσπιστος Δαυίδ, μπροστά στον δαιμονιωδώς πανίσχυρο και
δυσθεώρατο Γολιάθ… Φώτισε Κύριε αυτούς που κυβερνούν , βοήθησε να επιστρέψουν
και να επιστρέψουμε! Μη τους και μας παραδειγματίσεις…εν προστάγματι ω
ενετείλω…
Να τροποποιήσουμε την προσευχή μας έλεγε ο
κυρ –Δημήτρης ο Παναγόπουλος! Μόνο έτσι δεν θα επιτρέψει ο Κύριος να συμβούν
όλα εκείνα που φαίνονται να έρχονται!
Μόνο έτσι θα λυθούν τα χέρια του Θεού επ
ωφελεία των ψυχών μας! Αλλιώς, συνεχώς
θα παραμένουν δεμένα! Και πολλά θα γίνονται,
ενώ Εκείνος θα έχει αποστρέψει το βλέμμα Του, αφού δεν αντέχει να θωρεί
το αμετάστρεπτό μας συνεχώς να εφευρίσκει το κακό και την ανεμική μας πίστη
κοντόφθαλμα να περιστρέφεται γύρω από την ολοδική της δικαιοσύνη…
…Τα γόνατά μας και τα
δάκρυά μας για τον Σύμπαντα κόσμο!
Αυτά και μόνο θα λύσουν
του Θεού τα χέρια!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή και κείμενο με
τίτλο 'Δεμένα τα χέρια του Θεού" και
το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί", Εκδ.Ιεραποστολικό
Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2021, με εισαγωγικό συμπλήρωμα τον Οκτώβριο
του 2023
