main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

29 Οκτ 2023

Εκείνο το άγγιγμα...

 
Τις ο αψάμενός μου; Αναρωτήθηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς περπατώντας ανάμεσα στο πλήθος που τον συνέθλιβε…

Αρκεί ένα άγγιγμά Του, να θεραπεύσει, να φωτίσει, να ουρανοδρομήσει…

Μα πριν αυτό το άγγιγμα το Θεϊκό, πρέπει να υπάρξει ένα δικό μας, ταπεινό γεμάτο ζέση και πίστη. Σαν ένα ευλογημένο προαπαιτούμενο, το να βιωθεί εκείνο το «τα αδύνατα για τους ανθρώπους δυνατά παρά τω Θεώ εστίν»…Να βιωθεί η αίσθηση της πατρικής απέραντης και θυσιαστικής Αγάπης, που αν το ζητήσουμε και μόνο τότε, θα υπερβεί τον νού και τη λογική, πάντοτε προς το συμφέρον της ψυχής…Και τότε είναι που θα πλησιάζουμε συνεχώς και θα ακουμπάμε σαν άλλη Αγία Βερονίκη το κράσπεδο των ιματίων Του. Σε μια εικόνα χάρτινη, που θα κατασπαζόμαστε, σε ένα απειροελάχιστο μυρίπνοο απομεινάρι Αγίου, με το οποίο θα σταυρώνουμε το πονεμένο σώμα και την βασανισμένη ψυχή μας…Όση πίστη το συνοδεύει αυτό το άγγιγμα, τόση θα είναι και η Θεία επέμβασή Του. Με έναν άλλο τρόπο, γίνεται εδώ το ζήτημα ποσοτικό. Μόνο που το μέτρο που θέτει ο Κύριος δεν ζυγίζεται, μα αυτεξουσίως και  μόνο βιώνεται…Ο κόκκος σινάπεως δεν είναι μονάδα μέτρησης, μα σύμβολο ειλικρίνειας και  αλήθειας, σήμα κατατεθέν της ανυπόκριτης αγάπης προς τον Κύριον και Θεό μας. Τότε τούτο το άγγιγμα θα γίνει…λυτήριο των αμπλακημάτων μας και των φριχτών αποστασιών μας,  που σαν δεσμά  κρατούν δεμένα και ανήμπορα τα χέρια Εκείνου που συνέτριψε τους αιώνιους μοχλούς του Θανάτου…

«…Τι ήταν αυτό που επί 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς δεν επέτρεψε στους  Τούρκους να διαλύσουν το Όρος και να το αφομοιώσουν πλήρως;

 Αντίθετα δια νόμων το προστάτευσαν και δεν έθιξαν τίποτα απολύτως για τόσους αιώνες, όσους και ένας υπόδουλος λαός άντεξε και διατήρησε γλώσσα, ιστορία και πίστη! Τι ήταν αλήθεια εκείνο που δρόσιζε καμίνους, μετέτρεπε άγρια θηρία σε ήμερα ζωάκια μέσα σε φριχτούς λάκκους; Ήταν του Θεού τα χέρια! Που κάποιοι συνεχώς κινούσαν!..κἂν τῶν ἱματίων αὐτοῦ ἅψωμαι σωθήσομαι…( Μαρκ.5,28)

Και μόνο τα ρούχα του να αγγίξω θα σωθώ,  έλεγε η Αγία Βερονίκη,  η αιμορροούσα γυνή του Ευαγγελίου! Και έτσι έγινε! Θυμόμαστε την συνέχεια …Ρωτά ο ίδιος ο Θεός , ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: Τίς μου ἥψατο τῶν ἱματίων; Δεν ήξερε ο Χριστός μας, ο Παντεπόπτης και Παντογνώστης ποιος τον άγγιξε ;Δεν ήξερε ποιος Tου κίνησε τα χέρια; Την δίνει την απάντηση ο ίδιος ο Χριστός μας λίγο πιο κάτω:…θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε… ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου!

Είναι η πίστη η προσευχητική που μπορεί να αλλάξει τα πάντα, να ακυρώσει νόμους και συμφωνίες, να μεταστρέψει νόες, να μεταμορφώσει το άγριο σε άγιο, να φωτίσει το πυκνό σκοτάδι! Η Προσευχή που εκλύει την πίστη! Που λύνει και κινεί τα χέρια του Θεού! Στην πλειονότητά μας όμως εμείς πως στ' αλήθεια προσευχόμαστε; Μήπως προσεύχεται μόνο  το εγώ μας; Να βγούν καλές οι εξετάσεις στον Γιατρό…Να πετύχει στην Πανελλήνιες το παιδί...Να πάει καλά η επιχείρηση…Ποιός αλήθεια προσεύχεται για τον διπλανό του; Τον Διευθυντή , τον Προϊστάμενο, τον δύστροπο συνάδελφο, τον ακατανόητο γείτονα, τον ανεκδιήγητο Υπουργό, τον Κυβερνήτη που μας οδηγεί στο τέλμα; Κάνουμε εμείς τέτοια προσευχή, ή μένουμε στον κόσμο μας και στα πολύ δικά μας…Να κάνουμε προσευχή για τον σύμπαντα κόσμο! Να τους βάζουμε όλους μέσα!

Στην προσευχή μας, στην διάνοιά μας όταν λέμε την ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Πέντε λεξούλες σαν τις  πέντε πέτρες που είχε στον κόρφο του και από εκεί  έβγαλε να πολεμήσει και να νικήσει,  ο φαινομενικά αδύναμος και ανυπεράσπιστος Δαυίδ, μπροστά στον δαιμονιωδώς πανίσχυρο και δυσθεώρατο Γολιάθ… Φώτισε Κύριε αυτούς που κυβερνούν , βοήθησε να επιστρέψουν και να επιστρέψουμε! Μη τους και μας παραδειγματίσεις…εν προστάγματι ω ενετείλω… 

  Να τροποποιήσουμε την προσευχή μας έλεγε ο κυρ –Δημήτρης ο Παναγόπουλος! Μόνο έτσι δεν θα επιτρέψει ο Κύριος να συμβούν όλα εκείνα που φαίνονται να έρχονται!           

 Μόνο έτσι θα λυθούν τα χέρια του Θεού επ ωφελεία των ψυχών μας! Αλλιώς,  συνεχώς θα παραμένουν δεμένα! Και πολλά θα γίνονται,  ενώ Εκείνος θα έχει αποστρέψει το βλέμμα Του, αφού δεν αντέχει να θωρεί το αμετάστρεπτό μας συνεχώς να εφευρίσκει το κακό και την ανεμική μας πίστη κοντόφθαλμα να περιστρέφεται γύρω από την ολοδική της δικαιοσύνη…

…Τα γόνατά μας και τα δάκρυά μας για τον Σύμπαντα κόσμο!

Αυτά και μόνο θα λύσουν του Θεού τα χέρια!

 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή και κείμενο με τίτλο 'Δεμένα τα χέρια του Θεού" και  το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί", Εκδ.Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2021, με εισαγωγικό συμπλήρωμα τον Οκτώβριο του 2023

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~