main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

13 Νοε 2009

O ...Χρυσός Άγιος.


Ακούς τα μελλίρρυτα λόγια του και νομίζεις πως γράφτηκαν σήμερα ... Τον συναντάς κάθε Κυριακή στις εκκλησιές και προσκυνάς στην Χάρη του όποτε ο ιερέας κατά την απόλυση μνημονεύει το θείο του όνομα προσθέτοντας το :ου την Θείαν λειτουργίαν επιτελέσαμεν ....
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος..
Ο Χρυσός Άγιος

Ο μεγαλύτερος εκκλησιαστικός συγγραφέας. Τα έργα του φτάνουν τις δύο χιλιάδες.
Ο μεγαλύτερος μελετητής και εξηγητής της Αγ. Γραφής.
-Aπ' τους μεγαλύτερους κοινωνικούς εργάτες (έτρεφε καθημερινά στην Κων/πολη επτά χιλιάδες απόρους).
Πρότυπο ποιμένα - αρχιερέα. Ασύγκριτη η προσφορά του στην ιεραποστολή και τη Θεία λατρεία.
Απ' τους πιο φλογερούς μαχητές της αλήθειας και των δικαίων της Εκκλησίας. Συγκρούστηκε με την διαφθορά των ανακτόρων(ιδιαίτερα της αυτοκράτειρας Ευδοξίας), τις καταχρήσεις των πλουσίων, τους σιμωνιακούς ιερείς, καθαρίζοντας την Εκκλησία από κάθε αντικανονικότητα και κάθε μίασμα. Οι αγώνες του αυτοί, του απέφεραν πολλά βάσανα και κακουχίες και τέλος την εξορία και το θάνατο.
Το «χρυσό στόμα» του Ιωάννη εσίγησε για πάντα στις 14 Σεπτεμβρίου του 407 μ.Χ. στα Κόμανα του Πόντου οπού βρισκόταν εξόριστος από τους βασιλείς.
Το 435 όταν ο μαθητής του Πρόκλος έγινε Πατριάρχης, μετέφερε με τιμές τη λάρνακα του στην Κωνσταντινούπολη. Το λείψανο του Αγίου τοποθετήθηκε όρθιο επάνω στο Σύνθρονο του Ναού της Αγίας Ειρήνης και όλος ο λαός αναφώνησε: «Απόλαβε το θρόνο σου Άγιε». Έπειτα μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε κάτω από την Αγία Τράπεζα του Ναού των Αγίων Αποστόλων, αφού προηγουμένως, ω του παραδόξου θαύματος, ευλόγησε τους πιστούς λέγοντας «Ειρήνη πάσι» και συγχώρησε και τη διώκτριά του την Ευδοξία, της οποίας το μνήμα έτρεμε επί 33 χρόνια.

Την Αγία Κάρα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ,μαζί µε ένα τεμάχιο της Αγίας Ζώνης δώρισε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου Αγίου Όρους ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιωάννης ο Καντακουζηνός, ο οποίος άφησε όλη την αυτοκρατορική δόξα, τις ανέσεις και ηδονές και έγινε µοναχός στην εν λόγω Μονή µε το όνομα Ιωάσαφ.
Στην Σεβασμία και Χαριτόβρυτη Κάρα του Αγίου έχει μείνει και διακρίνεται άφθορο εδώ και 1600 χρόνια, το αριστερό αυτί του Αγίου. Σύμφωνα με την Παράδοση, ο Απόστολος Παύλος του ερµήνευε τις επιστολές του, όπως έβλεπε εν οράµατι ο μαθητής του Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου, ο Άγιος Πρόκλος και μετέπειτα διάδοχός του στον Οικουμενικό θρόνο και ως τεκμήριο αυτής της θεόπνευστης ερμηνείας παρέμεινε η αφθαρσία του αυτιού του Ιερού Χρυσοστόμου. (Μάλιστα τελευταία είδε το φώς της δημοσιότητας και το εξής υπέροχο θαύμα: Κάποιος φωτογράφισε την κάρα του Αγίου .Μόλις εμφάνισε την φωτογραφία έκπληκτος διεπίστωσε πως μέσα στην λάρνακα διακρινόταν ευκρινέστατα ένα βρέφος !!!!Έτσι θέλησε ο Θεός και στις μέρες μας , να φανερώσει την αγνότατη ψυχή του μεγάλου Αγίου Του ...)
Το δεξί χέρι του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου το οποίο έχει σχήμα ευλογίας και παραμένει και εκείνο άφθορο(διακρίνονται το δέρμα και τα νεύρα) ευρίσκεται στη Ιερά Μονή Φιλόθεου του Αγίου Όρους και η κνήμη του Αγίου στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος του Αγίου Όρους.

«Η ευωδία και η αφθαρσία των ιερών λειψάνων, μας λέει ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Αγίου Όρους Αρχιμ. Εφραίμ, προέρχεται από την μόνιμη ενοίκηση της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος σε αυτά. Τα άγια λείψανα αποτελούν τεκμήριο της θεώσεως του ανθρώπου. ∆εν αγιάζεται µόνο η ψυχή του πιστού αλλά και το σώμα, γι’ αυτό εξάλλου και προσκυνούµε τα λείψανα των αγίων που αποτελούν τα πολυτιµότερα και ανεκτίµητα κειµήλια της Εκκλησίας. Όπως πολύ εύστοχα επισηµάνθηκε από τον µακαριστό π. Ιωάννη Ρωµανίδη, η Ορθόδοξη Εκκλησια είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής αγίων λειψάνων».
Στον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο αποδίδεται ο πατριαρχικός θρόνος της Κωνσταντινουπόλεως, σύμφωνα με παλαιά παράδοση. Έτσι δύο φορές το χρόνο, στις 13 Νοεμβρίου και στις 27 Ιανουαρίου, όπου εορτάζεται η μνήμη του μεγάλου ιεράρχη, τοποθετείται στο θρόνο η εικόνα του με πατριαρχικό μανδύα και πατριαρχική ράβδο. Ο Πατριάρχης στέκεται στο Παραθρόνιο.

Το προσωνύμιο «Χρυσόστομος» δόθηκε από τον πιστό λαό του Θεού, στον Άγιο Ιωάννη, για να φανερώνει τη μεγάλη αξία του ως διδασκάλου και ρήτορα της Εκκλησίας. Η ζωή του, οι διωγμοί και οι θλίψεις του, μέσα στις οποίες διακρίθηκε, οι τόσοι αγιοπνευματικοί λόγοι του, όσο και η αγιοσύνη του είναι η μεγάλη διδαχή που άφησε στην Εκκλησία.
Τσαγκάρη Παναγιώτη
Θεολόγου
Πηγή :www.zoiforos.gr

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~