main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

9 Νοε 2009

Επιστρέφοντας απο Όρος.. (μέρος Ε΄ )



Φτάσαμε έξω απ το κελί του Παπά –Γιάννη …τραβήξαμε το αγιορείτικο καμπανάκι …κάποιος υποτακτικός με ευγενική και χαμηλότατη φωνή μας ενημέρωσε ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε την ευχή του Γέροντα το άλλο πρωί μιας και εκείνη την ώρα αναπαυόταν ….ηλικία ,προβλήματα υγείας και άπειρες διψασμένες ψυχές εδώ και πάνω απο 40 χρόνια ….

Ξαναανεβήκαμε στο Κυριακό .Στο Χειμερινό αρχονταρίκι ,μπροστά από το Καθολικό στο όμορφο προσκυνητάρι με την Αγία Άννα και τα αναμμένα κεριά, τους βρήκαμε όλους συναγμένους να περιμένουν τον Κύριο Αντώνη …Αυτός έχει πάρει ευλογία από τον Δικαίο της Σκήτης κάθε σουρούπωμα να μαζεύει εκεί τους επισκέπτες για απόδειπνο και τις …24 στάσεις ευγνωμοσύνης προς την Κυρία Θεοτόκο… Εκείνο το απόβραδο είχε κάτι το ξεχωριστό ,μιας και στην κατανυκτική αυτή συνάθροιση θα έπαιρνε μέρος και μια ομάδα Ρώσων Προσκυνητών …3 κληρικοί και 4 λαϊκοί …Από το μεσημέρι στο ανέβασμα μόλις τους πρωτοαντικρύσαμε νοιώσαμε ένα απροσδιόριστο δέος για τον έναν από αυτούς … Μεγάλος σε ηλικία γύρω στα 70 με μεγάλη πάλλευκη γενειάδα με εξαιρετικά γαλήνια και σεβάσμια όψη ,ανέβαινε υπομονετικά και αργά ένα –ένα τα σκαλιά στηριζόμενος σε δυο αυτοσχέδια ραβδιά …τον προσπεράσαμε ψιθυρίζοντας ευλογείτε …χωρίς να φανταζόμαστε ότι λίγες ώρες αργότερα θα μας απαντούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο …Ο Πατήρ Βαλερίων μαζί με την ευλογημένη συνοδεία του είχαν πάρει ήδη θέση μπροστά στην εικόνα της Θεοπρομήτορος και η ακολουθία ξεκίνησε ….Περίπου για μία ώρα ,μια θαυμάσια ακολουθία προσευχών στα Ελληνικά και Ρωσικά καθώς και Χαίρε προς την ανύμφευτη νύμφη ,μας έκαναν να αισθανθούμε την σπάνια ομορφιά της συμπροσευχής …

Το τσάι που προσφέρθηκε κατόπιν ήταν το ξεκίνημα για μια ανεπανάληπτη εμπειρία …Ο Π.Βαλερίων ενώ κάποιοι από εμάς είχαμε ήδη αρχίσει να πίνουμε έκλεισε τα μάτια του και έκανε προσευχή ,δείχνοντάς μας το ότι πρέπει να ευχαριστούμε για όλα τον Κύριο ..ακόμα και για τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα ,όπως μια κούπα με τσάι …...Ένας λαϊκός από την Ρώσικη συνοδεία γνώριζε πολύ καλά τα Ελληνικά ,μιας και είχε σπουδάσει στην Ελλάδα την Θεολογία ..Μέσω αυτού ο Κύριος Αντώνης παρακάλεσε τους Ρώσους Αδερφούς μας να ψάλλουν κάποιους ύμνους ..Ξεκίνησε τότε μια μυσταγωγική εναλλαγή ουράνιων μελωδιών και απερίγραπτων συναισθημάτων …Συγκίνηση ,κατάνυξη, ουσιαστική αφτιασείδωτη ομορφιά ,μακριά από ο,τι ψεύτικο υποκριτικό και ματαιόδοξο μας κατακλύζει στην εγκόσμια καθημερινότητά μας…Φωνές με μια επιβλητική απλότητα μας έκαναν να αισθανθούμε ζεστασιά και αγάπη για κάθε διπλανό μας εκείνη την ώρα, μας έκαναν να χαμογελάμε ευτυχισμένοι νοιώθοντας ευλογημένοι για εκείνο το ιερό αντάμωμα φωνών και ψυχών …σωμάτων και πνευμάτων …

Τώρα η δική σας σειρά ..έκανε νόημα ο Π.Βαλερίων …Αρχίσαμε και εμείς να ψέλνουμε με ανεπανάληπτη χαρά το Θεοτόκε Παρθένε ,το Άξιον εστί σε πλάγιο του Πρώτου το Απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου και άλλα και άλλα …Ο ...Λευκαδίτης Κύριος Αντώνης εμφανώς συγκινημένος θέλησε και αυτός να μας ευχαριστήσει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο :Απήγγειλε απο στήθους αγαπημένους στίχους του Βαλαωρίτη γραμμένους για την Ελλάδα και την Παναγιά ..προσφέροντάς μας άλλη μια ανεκτίμητη στιγμή γλυκιάς συγκίνησης ...

Τρείς ώρες κύλησαν δημιουργικότερα από ποτέ δίχως να το καταλάβουμε …Θέλησα να εκφράσω τα ανέκφραστα με λόγια συναισθήματά μου εκείνη την ώρα στον Σεβάσμιο αυτό Παππούλη και στους υπόλοιπους …Θυμήθηκα τότε την μοναδική Ρωσική έκφραση που γνώριζα και κοιτώντας τους στα μάτια φώναξα : Κριστός Βοσκρές!» (Χριστός ανέστη!) «Βοϊστινο Βοσκρές!» (Αληθώς ανέστη!) απάντησαν με μια φωνή όλοι τους …και αρχίσαμε χωρίς καθυστέρηση να ψέλνουμε αναστάσιμους ύμνους και στις δυο γλώσσες …Τί αγγελικές στιγμές χάρισες Θεέ μου,σε εμάς τους ανάξιους !!!Μέσα στην συναισθηματική φόρτιση θυμήθηκα την 20ή στάση των Χαιρετισμών ,το ότι δηλάδή :
λοι οἱ ὕμνοι ἀποδείχνονται - Χριστέ- μηδαμινοί ὅταν σπεύσουν νά φτάσουν τό μέγεθος τῆς εὐσπλαχνίας Σου. Διότι κι ἅν σοῦ προσφέρουμε ὠδές ἴσες μέ τόν ἀριθμό τῶν κόκκων τῆς ἄμμου τῆς θάλασσας, Ἅγιε Βασιλιά, τίποτε δέν κάνουμε ἀντάξιο ἐκείνων πού ἔκανες σέ μᾶς πού Σοῦ λέμε:Δόξα σοι, ὁ Θεός.
Ο Αυγουστίνος συνεπαρμένος θέλησε να μάθει περισσότερα για τον Π.Βαλερίωνα και τους υπόλοιπους …Ο αδερφός μας που γνώριζε τα ελληνικά δεν έκανε τίποτα άλλο από το να διατρανώσει αυτόν τον ιερό θαυμασμό που όλους μας είχε κυριεύσει …: Ο Π.Βαλερίων είναι ένας από τους πιο φωτισμένους πνευματικούς στην Ρωσία ..Χιλιάδες κόσμος έχει περάσει κάτω από το πετραχήλι του ..Πάρα πολλοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί τα τελευταία χρόνια του έχουν κάνει ειδικά αφιερώματα… αν πάς στην Μόσχα και ρωτήσεις για αυτόν όλοι τον ξέρουν ….Έχει 7 παιδιά ,(αυτός που κάθεται δίπλα του είναι ο 7ος που ετοιμάζεται να γίνει ιερέας) και κάπου 30 εγγόνια…Οι περισσότεροι δε στην οικογένειά του είναι κληρικοί και μοναχοί … Κάποιος από τους Έλληνες της συντροφιάς θέλοντας να δείξει την αγάπη του και τα δικά του αισθήματα είπε απευθυνόμενος στον Π.Βαλερίωνα θέλοντας προφανώς να του κεντρίσει το ενδιαφέρον : Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ !!!
Και τα κατάφερε επ ωφελεία όλων ημών των υπολοίπων ...Ο Π.Βαλερίων σαν να ταράχτηκε στο άκουσμα αυτό ..έβαλε το χέρι του μέσα από το ράσο του και ένας μεγάλος ξυλόγλυπτος σταυρός ξεπρόβαλλε …Μας έδειξε μέσα και είπε σε σπαστά ελληνικά : Σεραφείμ του Σαρωφ
έχει μέσα λείψανο του Αγίου Σεραφείμ !!!,μας είπε ο αδερφός που μετέφραζε …Mε μιάς όλοι δημιουργήσαμε μια ευλαβική σειρά για να ασπαστούμε εκείνον τον ευλογημένο σταυρό με το τίμιο λείψανο του μεγαλυτέρου Αγίου της Ρωσίας …αυτού που σε κάθε του συναπάντημα χαιρετούσε λέγοντας: Χριστός Ανέστη Χαρά μου !!!!Αυτός ήταν και ο μόνος ταιριαστός υπότιτλος για εκείνη την ανεπανάληπτη βραδιά ,αληθινό Θεϊκό δώρο στην Σκήτη της Αγίας Άννας …Χριστός Ανέστη χαρά μου !!!!(συνεχίζεται)
Νώντα Σκοπετέα -Επιστρέφοντας από Όρος 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~