Κανόνες παρακλητικοί ακούγονται ολοένα .
Με ελέησον και στεναγμούς είναι
αναδεμένα !
Δέσποινα Κουκουζέλισσα σώζε δεινών
παντοίων !
Δείξε στον Κύριο να δει πηγές μας των δακρύων !
Νιώθεις , πως θα κατέβουνε στη γη να την
αγιάσουν
και όλες τις νίκες της ζωής στον κόσμο να γιορτάσουν !
Του Θεοφάνη οι ζωγραφιές ζωντάνεμα Αγίων
!
Το δωδεκάορτο αν δεις άνω των ψαλτηρίων
!
...Μετά την προσκύνηση των
τιμίων Λειψάνων, όλοι Μοναχοί και Λαϊκοί , στεκόμαστε απέναντι από την Οικονόμισσα . Εννέα ασημοκάντηλα ρίχνουν το εσπερινό τους φως στις ικετευτικές φωνές μας , που ψέλνουν τον
Αγγελικό ύμνο στην Παναμώμητον Δέσποινα του κόσμου . Εδώ ακούγονται οι
τελευταίες λέξεις της ημέρας στο καθολικό … τα παράπονα και οι ευχαριστίες , τα
αιτήματα και οι ελπίδες να οικονομήσει η Παναγιά , μέσα στου Άξιον Εστί το μεγαλυνάρι το όντως
Θεομητορικό.
Όλοι περνούν από τον Άγιο
για μια τελευταία επίσκεψη, έναν ύστατο
πριν την νύχτα χαιρετισμό . Βγαίνοντας ,
ένας νεαρός Μοναχός μας προέτρεψε να κατευθυνθούμε προς τον Ναό του Αγίου
Ιωάννη του Κουκουζέλη ! Εκεί , κάθε απόγευμα ψέλνεται παράκληση μπροστά στην
Κουκουζέλισσα . Πάλι Παράκληση ; απορεί
ένας αδελφός που πρωτοέρχεται στο Όρος …
Μόλις τώρα δεν κάναμε ; Δίπλα του κάποιος που μετρά πολλές επισκέψεις
…Καλοσυνάτα του απαντά : -Αδελφέ μου πόσες φορές σου έχει συμβεί να
επικαλεστείς την Παναγία μπροστά σε έναν επερχόμενο κίνδυνο ή μια δυσκολία ;-
Πολλές ! απαντά εκείνος …-Είπες ποτέ
ότι φτάνει μια μόνο ; και από τότε
δεν ξανάπες ποτέ : Παναγιά μου;Έτσι είναι και οι Παρακλήσεις!
Και τι όμορφο που είναι να υμνείς και να παρακαλάς
την Παναγιά όταν δεν στο επιβάλλει κανείς και τίποτα παρά μόνο η αγάπη σου και η ευγνωμοσύνη για
Κείνη !
Σοφά τα λόγια του αδελφού διέλυσαν την απορία και την όποια
βαρυγκόμια…Μπαίνουμε στον Ναό . Την εκτενή Ικεσία ψέλνουν ένας Μοναχός μαζί με έναν μικροκαμωμένο
μα εκ Θεού χαριτωμένο Ιερομόναχο . Αεικίνητος και ευλαβής , πράος, χαρούμενος στην όψη και κατανυκτικός . Μας θυμιάζει έναν- έναν …Σκέφτομαι
πως κάθε τίναγμα του θυμιατού στις
εικόνες του τέμπλου και στο εικονοστάσι της Κουκουζέλισσας , επιστρέφει στον
κόσμο την ευωδία του Κυρίου και την
ελπίδα των Αγίων Του . Αν οι ψυχές το φυλακίσουν με άγιον φόβο του Θεού, αυτό θα τις μυροβολά για πάντα , άσωστο και
ανεξίτηλο …
Νυχτώνει στην Λαύρα . Ακόμα η
πρώτη μας μέρα δεν έχει κλείσει ! Και έχουμε ακόμα μια ολάκερη μπροστά μας ,
μιας και οι φιλόξενοι Πατέρες αποδέχτηκαν το αίτημά μας για μια παράταση στη
συνήθη παραμονή ! Στο μεγάλο παγκάκι της αυλής συναντιόμαστε με τον γνωστό μας
εφημέριο πατέρα Π. Για λίγο ξαποσταίνει συζητώντας με προσκυνητές . Μας
διηγείται με ζέση ένα πρόσφατο θαύμα του
Αγίου Αθανασίου με μια γυναίκα που θεραπεύτηκε από παραλυσία …Στο αρχονταρίκι ο
πατήρ.Β. ο πνευματικός , διηγείται την
Ιστορία της Λαύρας στους προσκυνητές . Σαν να θυμάται κάτι από τα παλιά
βεβιωμένα δικά του …Σαν να περιγράφει το πρόσφατο , το κοντινό χθες…Τόσο δικά του όλα τούτα …
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq2lfPawOuUWXnpoXXMvc6dLrii7fA5KFrEkdlgBguMzTSPeVOrT3v_s3o4aoSwzvzTPcskJ-gUYJ-8qGWI7M_qzvdhzcywiYgPjkUxcpdgZBhXggfuXc3pYhuMf1MgQGmx5B78bc_D5qT/s1600/DSC_0144.jpg)
Στον Αη Νικόλα το μισοσκόταδο και το πετραχήλι
θεραπεύουν τραυματισμένες ζωές . Δεύτερο βάπτισμα συντελείται μόλις σιμά μας . Στην ασφάλεια των πρεσβειών του θαλασσάρη
Προστάτη , ο ύπνος μας είναι γλυκός ως
του μεσόνυκτου το πρώτο τάλαντο . Μια ακόμα
ημέρα που η Παναγία οικονόμησε να μείνει παντοτινά αξέχαστη σε όλους μας
!
Στις τέσσερις κατεβήκαμε στο
καθολικό . Η πρώτη μετάνοια πάντα στον
Άγιο, που σαν να σε καλωσορίζει μόλις
εισέρχεσαι . Τα βήματά σου σε τραβάνε στον τάφο του τον ιαματικό . Δεν είναι
μηχανικές οι κινήσεις κανενός . Απόλυτη συμμετοχή της πεντάδας των αισθήσεων .
Όλες κινητοποιούν την ψυχή και τους δακρυϊκούς
σου αδένες…Ώρες κυλούν ως το χάραμα
…Όλες μέσα στην Κιβωτό την αβύθιστη της Εκκλησίας . Τα στασίδια τρίζουν γνώριμα
πια …Κανείς δεν ενοχλείται …Ολοένα κάθεσαι και σηκώνεσαι ανάλογα με την θεία
περίσταση και την σημασία των στιγμών . Μοιάζουν με την ζωή μας αυτά τα πολυκαιρισμένα στασίδια ...
Επιστρέφω στο Χειρουβικό .
Ψάχνω στους τοίχους για εικόνα του Αγίου Κουκουζέλη …Μα όποιαν μορφή κι αν συναντώ το ίδιο μου φωνάζει : Πάσα την
βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν ! Η Θεία Λειτουργία τελειώνει . Λαμβάνουμε αντίδωρο
και αγιασμό και κατευθυνόμαστε προς την Τράπεζα . Ζωντανεύει ο Ουρανός μέσα από
τις ασύγκριτες σε χρώματα και συνθέσεις αγιογραφίες , που τα αγιασμένα χέρια του
Μοναχού Θεοφάνους του Κρητός φιλοτέχνησαν σε κάθε σπιθαμή της από την είσοδο ως
και τα ψηλά της . Δέκα χρόνια Λαυριώτης ,
στα μέσα περίπου του 16ου αιώνα , γεύτηκε τους
καρπούς της μοναστικής ζωής μαζί με τους
δυο κατά σάρκα υιούς του Συμεών και
Νεόφυτο .
Έτσι όλη του η τέχνη και η προσευχητική του έμπνευση , αποτυπώθηκε με
τρόπο που προκαλεί τον θαυμασμό , κυρίως στο καθολικό της Μονής . Εκεί τα
αριστουργήματα του , παραστέκουν ακοίμητα στης μετανοίας τις εκλεκτές γενεές ….
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPouubB8WH-H0D6ZU3sZWhsrXrQfXGqpwt_DAr19CtHCB783ZrtRxdZNj2y9kFUl5YSWGNwbOBw7I2wVUvOlS_RThx5iwUahL8ICG7g6lJ8_fMsD_b6FR1IUhXPcZqxdgPkTrkWYH1zJP/s1600/LAYRA.jpg)
Εκεί το Δωδεκάορτο στον χορό σε συγκλονίζει με την εκπληκτική αποτύπωση των λεπτομερειών και το ανεπανάληπτο ζωντάνεμα της πιο υπέροχης ιστορίας του κόσμου , της ιστορίας της νίκης της αληθινής ζωής και του αιωνίου θριάμβου κατά του θανάτου . Δεν θα ξεχάσω τα μονίμως έκπληκτα μάτια του αγιογράφου Αιτωλού αδελφού μου Φώτη στην πολλοστή φορά που αντίκριζε τις αναπαραστάσεις του «παππού» Θεοφάνους !
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJPouubB8WH-H0D6ZU3sZWhsrXrQfXGqpwt_DAr19CtHCB783ZrtRxdZNj2y9kFUl5YSWGNwbOBw7I2wVUvOlS_RThx5iwUahL8ICG7g6lJ8_fMsD_b6FR1IUhXPcZqxdgPkTrkWYH1zJP/s1600/LAYRA.jpg)
Εκεί το Δωδεκάορτο στον χορό σε συγκλονίζει με την εκπληκτική αποτύπωση των λεπτομερειών και το ανεπανάληπτο ζωντάνεμα της πιο υπέροχης ιστορίας του κόσμου , της ιστορίας της νίκης της αληθινής ζωής και του αιωνίου θριάμβου κατά του θανάτου . Δεν θα ξεχάσω τα μονίμως έκπληκτα μάτια του αγιογράφου Αιτωλού αδελφού μου Φώτη στην πολλοστή φορά που αντίκριζε τις αναπαραστάσεις του «παππού» Θεοφάνους !
Μετά το θρεπτικό φαγητό
μοιράζεται κόλλυβο της Αγίας Θέκλας, της οποίας λείψανο προσκυνήσαμε όλοι μας
στην Θεία Λειτουργία . Μια χούφτα γλυκιάς μνήμης της πιστής οδοιπόρου του
Κυρίου και έπειτα ο καθένας στα διακονήματά του . Εμείς σπεύσαμε να πάρουμε το
κλειδί του παρεκκλησίου του Ακαθίστου , του σπηλαίου του Αγίου Αθανασίου στα μέρη της
Βίγλας .
Ξεκινήσαμε λίγο αργότερα για τον όχι ιδιαίτερα μακρινό προορισμό μας .
Μια ώρα περίπου σε δρόμο μεγάλο και αρκετά ανηφορικό . Στην παρέα μας είχαν ήδη
προστεθεί ακόμα οκτώ ευλογημένοι συνοδοιπόροι
από την Αργολίδα . Ο παπά –Χρήστος , της Αγίας Μαρίνας παιδί διαλεχτό
μαζί με τους ενορίτες του . Ξεκινήσαμε όλοι μαζί μα έπειτα από λίγο είχαμε
χωριστεί ασυνείδητα σε ομάδες . Στην δική μου κάποιος ξεκίνησε να διαβάζει τους
χαιρετισμούς της Παναγίας ενώ βαδίζαμε . Οι υπόλοιποι συμπληρώναμε στο τέλος κάθε
οίκου το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε και το Αλληλούια …Μυρωδιές έντονες ανασαίναμε .
Εκπνέαμε τα χαίρε και εισπνέαμε τον Θεό που φανερώνεται στο οτιδήποτε μας
περιστοιχίζει …Μάραθος άφθονος στις άκρες του δρόμου , μανόλιες λαμπερές και αμέτρητα δαφνόδεντρα –βαγίτσες στου Άθωνα
τους πρόποδες. Συχνά πυκνά όλοι μας κοιτάμε και προς τα πάνω . Στις σπηλιές και
τα βράχια τα απόκρημνα του Ιερού Βουνού . Κάποιοι παρατηρούν από κει τα βήματα
του κόσμου προς της μετανοίας τον σωστικό προορισμό …Να ναι κάπου εδώ οι
αόρατοι ασκητάδες ;
Αυτοί που θαυμαστά υπάρχουν και θα υπάρχουν με θεϊκή
πρόνοια για να τελέσουν την τελευταία Λειτουργία στης Μεταμόρφωσης την κορυφή
λίγο πριν την Συντέλεια ; Η Ρουμάνικη σκήτη πρόβαλλε ύστερα από λίγο επιβλητική
μπροστά μας . Εργασίες πολλές έξω από την πύλη που η Παναγία η Προδρομίτισσα
και ο Βαπτιστής φρουρούν αιώνια .
Μέσα
στον θόρυβο και τις σκόνες ένα γεροντάκι κυρτωμένο με βήμα αργό , περιδιαβαίνει
. Τρέχουμε όλοι μας να πάρουμε την ευχή του . Είναι ο πατήρ Ιουλιανός ο Ρουμάνος ο πνευματικός . Του
φιλάμε το χέρι και εκείνος με την γροθιά του την μικρή , μας κτυπά απαλά και στοργικά τα κεφάλια … Κάτι ψιθυρίζει , σίγουρα
εύχεται , το νιώθουμε με την γαλήνη που μας μεταδίδει στο ελάχιστο της
συνάντησής μας . Μπαίνουμε στην αυλή της σκήτης. Περιποιημένα όλα . Παρτέρια με
λουλούδια μας χαρίζουν απλόχερα χρώματα
και αρώματα . Ένας ευγενέστατος Ρουμάνος Μοναχός μας κάνει νόημα πως έρχεται σε
λίγο να μας ανοίξει το καθολικό για να προσκυνήσουμε … Μέσα μια εικόνα φτιαγμένη από Αγγέλους , η
αχειροποίητη εικόνα της Παναγίας και τα
φτερά του Προδρόμου να την σκεπάζουν … (
συνεχίζεται )
Νώντας Σκοπετέας
Η Παναγία οικονόμησε …
Ημερολόγιο Όρους 2014
Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της
Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .