Σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα. ( Ψαλμ.118,94)
Σκοπός αυτών των
εκπομπών δεν ήταν το να τρομάξουν οι
ακροατές με αυτά που κάποτε θα έρθουν. Όταν κάτι δεν είναι άγνωρο, δεν μπορεί και
να σε τρομάξει! Βέβαια εδώ δεν αρκεί το να γνωρίζεις, μα πρέπει και να
πιστέψεις και κυρίως να βιώσεις όλα αυτά
τα κελεύσματα τα ουράνια! Κάποτε θα χωριστεί η ψυχή από το σώμα! Εκείνη την όντως
συνταρακτική ώρα, θα την φοβηθείς αδελφέ
μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, μόνο σαν νιώθεις βαθιά μέσα σου πως είσαι ανέτοιμος,
ατακτοποίητος και ασυμφιλίωτος με αυτήν τη βεβαιότητα! Έλεγε ο Άγιος Συμεών ο νέος
Θεολόγος κάτι τόσο σχετικό, πως αν δεν γνωρίσεις και δεν δεις τον Θεό από αυτήν
τη ζωή, δεν θα τον δεις ούτε στην αιώνια! Αυτό κι αν σε τρομάζει στο πρώτο του άκουσμα!
Ας σκεφτούμε τότε εκείνο το ψαλμικό: «Γεύσασθε
καί ἴδετε ὅτι χρηστός ὁ Κύριος· μακάριος ἀνήρ, ὅς ἐλπίζει ἐπ’ αὐτόν.» Μόνο έτσι
θα τον δούμε και θα τον γνωρίσουμε αδελφοί μου από αυτήν τη ζωή! Όταν θα γίνουμε
σύμφυτοι (Ρωμ. 6,5) με τον Χριστό μας, ενωμένοι στο Θεοποιητικό μυστήριο των
μυστηρίων. Μόνο τότε θα μπορούμε όλα αυτά που λέχθηκαν σε αυτήν τη σειρά των
εκπομπών, να ελπίζουμε οτι κάποτε θα τα ακούσουμε, όχι ως ακροατές τρομαγμένοι
και έρμαια των πονηρών μισόψυχων
πνευμάτων, μα ως ποιητές ανείπωτα
ευεργετημένοι από την Χρηστότητα του Κυρίου μας. Ένας ευλογημένος Ιεροκήρυκας
σύγχρονος του μακαριστού Παναγόπουλου, ο μακαριστός π. Χριστόφορος
Παπουτσόπουλος, έγραψε κάποτε, Θεία επινεύσει, μια συγκλονιστική προσευχή. Θα
λέγαμε ότι συνοψίζει όλα αυτά που ακούστηκαν σε αυτήν τη σειρά των εκπομπών. Όλες
εκείνες τις αρετές αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, που θα κάνουν την οδό σου μακαρία και άμωμο και εσένα δικό Του και αγαπώντα το
πανάγιο Όνομά Του, εξ όλης της ψυχής, της καρδιάς, της διάνοιας και της δύναμής
σου!
Ἀγαθέ καί ἐλεῆμον Κύριε, ἡ ψυχή μας πλημμυρίζει ἀπό εὐγνωμοσύνην
πρός τήν Μεγαλωσύνην σου, διότι μᾶς ἠξίωσες νά γευθῶμεν τήν χρηστότητα σου. Μᾶς
ἐχάρισες τό μέγα δῶρον νά δοκιμάζωμεν καί νά γνωρίζωμεν ἀπό τήν προσωπικήν μας
πεῖραν τήν ἀνακούφισιν, τήν γλυκύτητα, τήν χαράν, τήν εἰρήνην πού χαρίζεις εἰς ὅσους
σέ πλησιάζουν καί ζοῦν ἡνωμένοι μαζί σου. Ἀξίωσέ μας νά μήν ἀπομακρυνθῶμεν ποτέ
ἀπό σέ. Ὅσον περνᾷ ὁ καιρός καί πλησιάζομεν περισσότερον πρός τό τέρμα τοῦ ἐπιγείου
βίου μας, δίδε μας τήν χάριν σου διά νά συνδεώμεθα στενώτερον μαζί σου, διά νά ἀπολαμβάνωμεν
τάς θείας δωρεάς σου. Δῶσε, Κύριε, τήν χάριν σου καί εἰς ἐκείνους πού εὑρίσκονται
ἀκόμη μακράν ἀπό σέ, ὥστε νά θελήσουν νά σέ πλησιάσουν, νά σέ γνωρίσουν ὡς Σωτῆρα
των καί νά εὐφρανθοῦν ἀπό τάς δωρεάς σου. Καί ὅλους μαζί, εὐφραινομένους ἀπό
τώρα ἀπό τήν θείαν σου εὐλογίαν, συγκέντρωσέ μας, ὅταν σύ εὐδοκήσῃς, εἰς τήν
μόνιμον καί αἰώνιαν εὐτυχίαν, τήν βασιλείαν σου τήν ἐπουράνιον. Ἀμήν. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου
«Λόγοι τῆς Χάριτος», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
Ας βάλουμε αρχή αδελφοί μου από
τώρα! Να γίνουμε δικοί Του! Τότε δεν θα μας τρομάζει και μόνο στο άκουσμά της η
ακολουθία εις κεκοιμημένους! Παραίνεση και παράκληση! Ας εντρυφήσουμε βιωματικά
στα μοναδικά νοήματα αυτής της ακολουθίας! Εμείς προσπαθήσαμε να συμπτύξουμε τις
15 ώρες ομιλίας του μακαριστού Παναγόπουλου σε 7 εκπομπές! Θαρρούμε και
ελπίζουμε συνάμα όμως, αυτή η προσπάθεια να αποτελέσει το παρακίνημα για να ακούσει
κανείς από τον ίδιο τον μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου μια και δυο και
παραπάνω φορές να αναλύει και να ερμηνεύει τούτα τα λόγια τα ποιητικά και
μακάρια! Με τον γνωστό και μοναδικό του τρόπο τον απαράμιλλο! Αυτόν που ελέγχει
αγαπητικά και ενοχλεί αφυπνιστικά! Χωρίς φτιασιδώματα και εξωραϊσμούς
νεορθοδόξων, που θέλουν να φαντάζονται και να υπνώνουν και να… φασκιώνουν, με κάθε σύγχρονου Ωριγένους τα πλανήματα για την
απροϋπόθετη σωτηρία! Με αγάπη σύμπονη και ένα κομποσχοινάκι στο χέρι ας ευχόμαστε για τις ψυχές αυτών που τούτα τα λόγια όσο ζούσαν τα λοιδόρησαν, ή μετέθεσαν για το μετά που δεν ξημέρωσε ποτέ, τη γνωριμιά μαζί τους...Αλλά και να μακαρίσουμε και να ζηλέψουμε και να μιμηθούμε όσους τα εγκολπώθηκαν και τα βίωσαν αγωνιζόμενοι!
Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή,
χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν!
Αυτό το οίμοι, εγερτική σάλπιγγα για νεκροζώντανους
ανθρώπους. Αλίμονο αν στις αμέτρητες φορές που εκείνη ήχησε τα λόγια τούτα
μείναν λόγια βουβά και …ιδιόμελα για λίγους έως ελαχίστους. Ακούστηκε η ίδια ακριβώς…ευχή
και στην πρώτη εκπομπή αυτής της σειράς των επτά! Ας έγιναν λοιπόν πιο γνωστά
αυτά τα λόγια! Πιο οικεία! Πιο αγαπητά ακόμα για τους αγαπώντες τον Μέγα
αγαπώμενο! Αυτόν που νίκησε τον θάνατο, συνέτριψε τον διάβολο και χάρισε Την Ζωή
την αιώνια σε όλες τις ψυχές! Χριστός Ανέστη!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από σειρά 7 εκπομπών(Χριστός Ανέστη κυρ-Δημήτρη μας!) αφιερωμένων στην ερμηνεία της ακολουθίας εις κεκοιμημένους υπό μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου.
