Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά μαρτυρεί ότι αναστήθηκε ,
εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό,
φτύνουμε τον Αναστάντα Χριστό ,
ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον Αναστάντα !
( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Όταν Εκείνος, ο Ξένος , ο
Θεάνθρωπος Ιησούς, ανέβει πάνω στον
Σταυρό να λάβει τον πιο ατιμωτικό θάνατο , εμείς από κάτω, θα αναζητήσουμε και πάλι εναγωνίως τον ρόλο μας
! Πόσες φορές δεν δακρύζουμε , δεν σπάει η φωνή μας , δεν κλαίμε γοερώς
αντικρίζοντας την σπαράζουσα Μητέρα του Θεού , τον ηγαπημένο μαθητή , τις πιστές μαθήτριες . Ταυτιζόμαστε
με όσους Τον ακολούθησαν ως τον Γολγοθά. Και εμείς εκεί δίπλα τους… Θαρραλέοι
και πιστοί έως εσχάτων …Θαρραλέοι και πιστοί ως το : Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδωμι το πνεύμα μου . Έτσι πασχίζουμε
να πιστεύουμε ! Το έχει ανάγκη η ψυχή μας και η ελέγχουσα συνείδησή μας ! Γιατί
είμαστε εμείς που ξεστομίσαμε εκείνο το : Καν
δεή με συν Σοι αποθανείν , ου μη Σε
απαρνήσομαι. Το είπε ο ατρόμητος Πέτρος αυτό ! Εκείνος που πρώτος απ τους μαθητές
Τον ομολόγησε ως Υιό του Ζώντος Θεού ! Έδωσε υπόσχεση και όρκο παντοτινής και
ακλόνητης αφοσίωσης ο Πέτρος ! Εν Σοι εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι !Και έπειτα
λιποτάκτησε και αρνήθηκε ! Τρεις φορές !Μα βγήκε έξω και έκλαψε πικρά ! Και
έπειτα δεν απελπίστηκε, προσμένοντας την
γλυκιά εωθινή ώρα όταν συγχωρέθηκε η τριπλή του άρνηση !
Αδελφοί μου η σκηνή με τις αφιερωμένες
ψυχές , τις πιστές θρηνωδούσες μορφές κάτω απ τον Σταυρό είναι συνταρακτική !
Ευχόμαστε ανυποκρίτως όλοι να
ταυτίζονται δικαίως, μα κυρίως στην
δικαιοσύνη του Κυρίου με αυτούς τους ήρωες…Εμείς δεν τα καταφέρνουμε όσο κι αν το επιθυμούμε ! Νιώθουμε συνεχώς ότι
φωνάζουμε εκείνο το φριχτό σταύρωσον , εκείνο το ανατριχιαστικό Βαρραβά …Πασχίζει
η ψυχή , να ομοιάσει έστω στον αρνητή μαθητή, που συνεχώς έκλαιγε και μετανοούσε, όποτε
λάλημα πετεινού ακουγόταν . Και έπειτα με εκείνα τα τρία Φιλείς με; , αποκαταστάθηκε για να ακολουθήσει η ομολογία ,
η Ιεραποστολή η θαυματουργία , το μαρτύριο ! Αδελφοί δεν πρέπει να μας διαφεύγει
ότι κάθε αμαρτία μας , κάθε αστοχία και λοξοδρόμημά μας από τις εντολές , τις οδούς
τα μαρτύρια και τα δικαιώματα του Κυρίου μας , είναι ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΟΝ
ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ! Να
αυτομεμφόμαστε συνεχώς ως την τελευταία μας ανάσα , να νιώθουμε συνεχώς ΕΜΕΙΣ
οι Σταυρωτές Του , ΕΜΕΙΣ οι αρνητές Του ! Αν δεν νιώθουμε έτσι , θαρρούμε πως
πλανώμεθα πλάνην οικτρά και συναπωλόμεθα τοις πολλοίς ! ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σκληραίνοντας περισσότερο τις
καρδιές μας ! Ναι , ελπίζουμε κι ούτε θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε στην Σωτηρία
! Όχι όμως στην σωτηρία της αυτοδικαίωσης και της επικαλυμμένης έστω με
συναισθηματικά δάκρυα υπερηφανείας .
Ελπίζουμε στην Ελεοσωτηρία ! Στο Έλεος του Εσταυρωμένου Λυτρωτή ! Ως την
τελευταία μας αναπνοή, να μετανοούμε για
εκείνους τους χτύπους από τα καρφιά του Γολγοθά ! Ως την τελευταία μας ανάσα να
αγωνιούμε και να Τον ρωτάμε: Πως μας θωρείς
Εσταυρωμένε μας ;;; Ας μην ξαναακουστεί ποτέ από τα χείλη μας αυτό που
πλέον ακούγεται τόσο συχνά στις μέρες μας από κλήρο και λαό : Τι μας έκαναν… Τι κάνουν … Τι κάνετε… ! Σώνει πια με την αυτοδικαίωση και την παραλυτική
εγωλατρεία που αγαπολογεί , χαϊδολογεί και παραπλανά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Μόνο σε πρώτο
πληθυντικό : ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ! ΠΩΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ! ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! Δεν είναι
αυτό γενίκευση , ούτε ομογενοποίηση ( πόσο θλιβερό αυτό το φαινόμενο ,
χαρακτηριστικό της ελλειμματικής αγάπης , που αταπείνωτα όλο αναθεματίζει, ειρωνικά απαξιώνει και από καθέδρας υποτιμά
) , ούτε η ανοίκεια της Αλήθειας βολική διπλωματία
. Ξύπνημα είναι και υπακοή στα αμετασάλευτα Ευαγγελικά ρήματα ! Υπακοή στην
ασίγαστη φωνή του Χριστού μας και των προδρόμων Του : Υπακοή στο ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!
Ένας Άγιος Βαλκάνιος θα μας οδηγήσει
, η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας , ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς
! Γεννήθηκε και κοιμήθηκε ανήμερα του Ευαγγελισμού της Κυρίας Θεοτόκου ! Με ένα
άγγελμα χαρμόσυνο πάντοτε στην καιομένη καρδιά του ! Ακούγεται σκληρός ο λόγος
του στην Μεγάλη Παρασκευή …Ιδίως στο σημείο εκείνο που λέει :[ …Ο δικός μας χλευασμός στον Χριστό είναι φοβερότερος απ τον Εβραϊκό. Οι Εβραίοι μπόρεσαν λιγότερο να πιστεύουν στον Χριστό επειδή δεν είχε
αναστηθεί ακόμα.Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά
μαρτυρεί ότι αναστήθηκε , εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό, φτύνουμε τον
Αναστάντα Χριστό , ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον
Αναστάντα !....]( Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ
ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΑ ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ εκδ. Ορθόδοξος
Κυψέλη)
Λέπια φεύγουν μαζί με δάκρυα από τα μάτια της ψυχής μας . Ας ακούσουμε
τον Άγιο με τεταμένη την προσοχή αδελφοί μου και ας πάψουμε επιτέλους , κλήρος
και λαός να παίρνουμε λάθος ρόλους κάτω απ τον Σταυρό του Χριστού μας ! Γιατί
διαφορετικά θωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους, ακόμα και εκείνου, που πάνω του ο Χριστός μας οικοδόμησε την Εκκλησία Του !
Νώντας Σκοπετέας
Με αποσπάσματα από ομότιτλη
εκπομπή Μ.Εβδομάδας 2020