Mιά απέραντη θάλασσα απύθμενη σαν το Θείο έλεος είναι τούτη η διαδρομή. Με νοήματα
που όσο πορευόμαστε, θα αποκαλύπτονται
με του Θεού την χάρη! Με γιορτάδες που ακόμη δεν μίλησαν στο μέσα μας με την
συγκλονιστική τους διάσταση .Με ακολουθίες, που κάποτε ούτε διανοούμασταν την
λυτρωτική τους για την ψυχή μας επενέργεια.Κυλούν οι μέρες της Σαρακοστής, σαν
νερό από κελαρυστή πηγή που όλο και πλουτίζει, σαν τα χιόνια ξεντύσουν τις κορφές
απ το λευκοφόρεμά τους, σαν δάκρυα από χαρά ανείπωτη, αναδεμένη με τη λύπη που συντρίβει τα τρισβαθά σου. Κάθε μια διεκδικεί την μνήμη
μας, αξίζει την ευλάβειά μας, κατέχει μερίδιο στης ορθής δόξης μας τα μόνα αληθινά . Αυτά
που προσφέρουν ξαπόσταμα στο ανηφόρι, λίγο ψωμί, πέντε ελιές και ένα ταπεινό
κουπάκι με ζεστό ταχινοκαφέ. Μνήμες αγιασμένες μοιρασμένες σαν αντίδωρο στου
Ιερού Παραπετάσματος το ασημωμένο δισκάρι. Ο πόθος για το πάθος θα φέρει την
Ανάσταση! Στη γη ο σπόρος παραδίνεται στη σήψη για να βγει καρπός . Και η
ελπίδα στην πρόσκαιρη θλίψη για να ανοιχτεί ο Ουρανός . Χωρίς Γολγοθά, δεν
υπάρχει Ανάσταση . Χωρίς Ανάσταση, μάταιη η πίστη μας, λέγει των Εθνών ο
μέγας Απόστολος. Χωρίς Μάρτη δεν υπάρχει Σαρακοστή λέει ο Λαός. Χωρίς
Χαιρετισμούς και πρωτοστάτη Άγγελο δεν μοσχοβολά το έαρ. Από εκείνο το πρώτο
απόγευμά του, ξεβγαίνουν στον αέρα και
ξεχύνονται σε ολάκερη την πλάση τα αρώματα από το αμάραντο Ρόδο, το ηδύπνοον
Κρίνον, το εύοσμον Θυμίαμα, το πολύτιμον Μύρον. Τα αχειρόπλοκα στεφάνια με τα ολόφρεσκα
δροσοστάλαχτα άνθη στολίζουν το πολυθρύλητο Θαύμα, το δυσθεώρητον Θέαμα των
Αγγέλων . Μεθάει ολότελα την ψυχή η
ελπίδα!
Ου σθένει γλώσσα να εκφράσει αυτό της το ξεχείλισμα. Τόσο γνώριμα και τόσο απερίγραπτα.
Απαράλλαχτα σαν εκείνο το πρώτο αληθινό Ανοιξιάτικο απόγευμα. Στην πολύβουη
πόλη. Αγία Τριάδα και Άγιος Δημήτριος στων αμπελιών τους κήπους. Άμπελος
αληθινή μέσα και έξω οι μεγάλες Λεωφόροι. Ασταμάτητη η κυκλοφορία. Ασίγαστα
εκείνα τα πρώτα Χαίρε εντός. Μόνο αυτά
καταλαβαίναμε τότε και την χαρά που εισχωρούσε σαν σπόρος στην αγεώργητη ψυχή μας. Κύλησαν χρόνοι πολλοί
. Γνωριμιά εξ Ουρανού με τους Βαστάζους Της. Όλη τους η φροντίδα, σε εκείνο το πανεύωσμο στεφάνι. Δεν μαραίνεται
ποτέ! Δρόσους σταλάζει στις καρδιές και στα μάτια. Χαίρε οσμή της Χριστού
Ευωδίας. Δεν θυμάμαι πιο όμορφα ανοιξιάτικα απογεύματα από αυτά που με αξίωσε μέσα
στην Νέα Κιβωτό . Ατέλειωτο εκείνο το πρώτο, το αληθινό. Ηχώ και μύρισμα,
φυλαχτάρια και αυτά αχειρόπλοκα…
Νώντας Σκοπετέας
Παραμονές Ευαγγελισμού 2017
Αφιερωμένο στους Βαστάζους της Κυράς
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"
Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019