main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

23 Μαρ 2017

Σαρακοστής απόγευμα


 Mιά απέραντη θάλασσα απύθμενη σαν το Θείο έλεος είναι τούτη η διαδρομή. Με νοήματα που όσο πορευόμαστε,  θα αποκαλύπτονται με του Θεού την χάρη! Με γιορτάδες που ακόμη δεν μίλησαν στο μέσα μας με την συγκλονιστική τους διάσταση .Με ακολουθίες, που κάποτε ούτε διανοούμασταν την λυτρωτική τους για την ψυχή μας επενέργεια.Κυλούν οι μέρες της Σαρακοστής, σαν νερό από κελαρυστή πηγή που όλο και πλουτίζει, σαν τα χιόνια ξεντύσουν τις κορφές απ το λευκοφόρεμά τους, σαν δάκρυα από χαρά ανείπωτη,  αναδεμένη με τη λύπη που συντρίβει  τα τρισβαθά σου. Κάθε μια διεκδικεί την μνήμη μας, αξίζει την ευλάβειά μας, κατέχει μερίδιο στης ορθής δόξης μας  τα μόνα  αληθινά . Αυτά που προσφέρουν ξαπόσταμα στο ανηφόρι, λίγο ψωμί, πέντε ελιές και ένα ταπεινό κουπάκι με ζεστό ταχινοκαφέ. Μνήμες αγιασμένες μοιρασμένες σαν αντίδωρο στου Ιερού Παραπετάσματος το ασημωμένο δισκάρι. Ο πόθος για το πάθος θα φέρει την Ανάσταση! Στη γη ο σπόρος παραδίνεται στη σήψη για να βγει καρπός . Και η ελπίδα στην πρόσκαιρη θλίψη για να ανοιχτεί ο Ουρανός . Χωρίς Γολγοθά, δεν υπάρχει Ανάσταση . Χωρίς Ανάσταση, μάταιη η πίστη μας, λέγει των Εθνών ο μέγας Απόστολος. Χωρίς Μάρτη δεν υπάρχει Σαρακοστή λέει ο Λαός. Χωρίς Χαιρετισμούς και πρωτοστάτη Άγγελο δεν μοσχοβολά το έαρ. Από εκείνο το πρώτο απόγευμά του,  ξεβγαίνουν στον αέρα και ξεχύνονται σε ολάκερη την πλάση τα αρώματα από το αμάραντο Ρόδο,   το ηδύπνοον Κρίνον, το εύοσμον Θυμίαμα, το πολύτιμον Μύρον. Τα αχειρόπλοκα στεφάνια με τα ολόφρεσκα δροσοστάλαχτα άνθη στολίζουν το πολυθρύλητο Θαύμα, το δυσθεώρητον Θέαμα των Αγγέλων . Μεθάει ολότελα  την ψυχή η ελπίδα!


Ου σθένει γλώσσα να εκφράσει αυτό της το ξεχείλισμα.  Τόσο γνώριμα και τόσο απερίγραπτα. Απαράλλαχτα σαν εκείνο το πρώτο αληθινό Ανοιξιάτικο απόγευμα. Στην πολύβουη πόλη. Αγία Τριάδα και Άγιος Δημήτριος στων αμπελιών τους κήπους. Άμπελος αληθινή μέσα και έξω οι μεγάλες Λεωφόροι. Ασταμάτητη η κυκλοφορία. Ασίγαστα εκείνα τα πρώτα Χαίρε εντός. Μόνο  αυτά καταλαβαίναμε τότε και την χαρά που εισχωρούσε σαν σπόρος  στην αγεώργητη ψυχή μας. Κύλησαν χρόνοι πολλοί . Γνωριμιά εξ Ουρανού με τους Βαστάζους Της. Όλη τους η φροντίδα,  σε εκείνο το πανεύωσμο στεφάνι. Δεν μαραίνεται ποτέ! Δρόσους σταλάζει στις καρδιές και στα μάτια. Χαίρε οσμή της Χριστού Ευωδίας. Δεν θυμάμαι πιο όμορφα ανοιξιάτικα απογεύματα από αυτά που με αξίωσε μέσα στην Νέα Κιβωτό . Ατέλειωτο εκείνο το πρώτο, το αληθινό. Ηχώ και μύρισμα, φυλαχτάρια και αυτά αχειρόπλοκα…
Νώντας Σκοπετέας
Παραμονές Ευαγγελισμού 2017
Αφιερωμένο στους Βαστάζους της Κυράς

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"
Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~