Όσες φορές ...

Είναι τόσες οι μορφές που έχω συναντήσει στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου. Όλοι την σάρκα φορούν και στον κόσμο τούτο κατοικούν. Άλλων όμως το μοναχικό τριβώνιο σκεπάζει το αδύναμο πολεμοχαρές σαρκίο και άλλους   ο κόσμος ντύνει με πολυποίκιλα ενδύματα που παλεύουν και εκείνα με το ξεθώριασμα και την φθορά…Κοντολογίς και χωρίς…λογοτεχνικό περίβλημα,  στο Όρος συναντάς κάθε λογής άνθρωπο με ένα όμως κοινό χαρακτηριστικό…Έναν Θεό μέσα τους έχουν όλοι. Άλλοι τον βαστούν με αλυσίδες και άλλοι δεν σταματούν ποτέ να τον ελευθερώνουν… Και μια σπίθα,  που κάποιοι  κρατούν άσβεστη  και κάποιοι στο πρώτο λαμπύρισμά της την παύουν. Χαίρομαι πάντα να συναντώ αδελφούς και από τις δυο τούτες τις πηγές των ανθρώπων, την γάργαρη δρόσο μα και την στερεμένη,  που πάντα όμως προσμένει την βροχή… Γιατί σαν βρέξει ο Ουρανός τα θαύματα και τα θαυμάσιά του, γίνονται και εκείνοι κελαρυστές κρήνες που αναπαύουν τους κουρασμένους στρατοκόπους.

Έναν τέτοιον άνθρωπο συνάντησα κάποτε στις αυλές ενός αγιορείτικου λειμώνα. Έναν πρώην… παραλυτικό, τυφλό εκ γενετής ,  άσωτο,  αρνητή, βλάσφημο, προδότη, ανευλαβή, αλειτούργητο,  αλιβάνιστο, άγευστο Θεού και των θαυμασίων Του. Και καθρεφτίστηκα τόσο μέσα στα μάτια του,  που για πρώτη φορά ένιωσα τόσο στα κατάβαθά μου εκείνο το συναμαρτωλοί αδελφοί μου που συνηθίζουν τα χείλη μου μόνο να λένε…Τις μέρες που μείναμε κάτω από την ίδια αθωνική στέγη,  τον παρατηρούσα συνεχώς τραβώντας τους κόμπους από ένα μικρό κομποσχοινάκι κάτι να ψιθυρίζει, όπου κι αν βρισκόμασταν. Σκέφτηκα πως μάλλον θα έλεγε την μονολόγιστη ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!   

Μου διηγήθηκε την ιστορία του και ήταν σαν να άκουγα ακόμα μια από τις αμέτρητες σαν τους κόκκους της άμμου αληθινή διασκευή στην ιστορία του χαμένου γιού και του σπλαχνικού Πατέρα.

Δεν υπάρχει αμαρτία αδελφέ μου που να μην έχω κάνει εγώ ο πανάθλιος! Ό,τι αισχρό μπορείς να φανταστείς το έχω πράξει λόγω έργω ή διανοία . Τότε λοιπόν που είχα αποδημήσει,  όλα τούτα που τώρα μου προκαλούν σιχασιά,   μου φαίνονταν υπέροχα και τόσο φυσιολογικά! Ναι , ήταν οι δαίμονες με τις απάτες τους  που με λογάριαζαν δικό τους  και με έπαιζαν στα δάχτυλά τους. Αλλά ήμουν κι εγώ που συνέχεια τους καλούσα με το έκλυτό μου , την σαρκολαγνεία μου , την αποστασία μου…Αχ αδελφέ μου,  άλλος σαν κι εμένα δεν έχει ποτέ  υπάρξει τόσο βρώμικος σε τούτον τον κόσμο! Γι αυτό μην θαυμάζεις που μέσα με άκουσες να ψέλνω και να απαγγέλω απ έξω το απόδειπνο και τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Δοξάζω μόνο τον Κύριο που με περίμενε και  κάποτε με βοήθησε να ανοίξω τα μάτια μου και να αντικρίσω το Φως Του. Και τότε αδελφέ μου…τότε στ αλήθεια λυπήθηκα τον εαυτό μου! Ένιωσα το πόσο τον αρνήθηκα,  πόσο τον πόνεσα όλα εκείνα τα άθλια χρόνια μου! Θυμάμαι πάντοτε το κλάμα μου το ασταμάτητο  σαν πρωτο εξομολογήθηκα στον καλό μου τον Γέροντα…Απορούσα που ενώ του έλεγα τόσες βρωμιές και ανομολόγητες πράξεις, εκείνος με άκουγε ατάραχος και ανέκφραστος! Στο τέλος μου είπε κάτι που όσο ζω δεν θα ξεχάσω ποτέ μο! Αύριο το πρωί  να κοινωνήσεις τον Χριστό!  Σκέψου πως όλοι τον λογαριάζουν σαν έναν από τους πιο αυστηρούς πνευματικούς στο Όρος…Κι όμως,  επέτρεψε στον πιο ελεεινό άνθρωπο του κόσμου να μεταλάβει χωρίς ούτε μια μέρα αναβολή… Αυτό ήταν που με συγκλόνισε ακόμα περισσότερο. Σαν να ξερίζωσε με μιας έναν παλιό εαυτό και φύτεψε μέσα στην ψυχή μου έναν μικρό ευωδιαστό ανθό… Αδελφέ μου από την στιγμή εκείνη πάντα ελέγχω τον εαυτό μου για το αν και  και την σημερινή ημέρα το λουλουδάκι που φύτεψε τότε ο γεροντάκος μου ποτίστηκε έστω με μια σταγόνα χάριτος και χαράς …

Ξεκίνησα λοιπόν από εκείνη την ημέρα αξεδίψαστα να αναζητώ ό,τι μπορούσε να σταλάξει τον Παράδεισο . Ήμουν τόσο ακατήχητος, τόσο αδαής  με την πνευματική ζωή. Ποτέ μου δεν είχα ενδιαφερθεί να διαβάσω έστω μια σελίδα από το Ευαγγέλιο ή ένα πνευματικό βιβλίο. Μου είχαν δωρήσει κάποτε τον βίο του Αγίου Γέροντος Παϊσίου! Τον έβαλα σε ένα ράφι και ούτε που γύρισα το εξώφυλλο. Περνούσανε τα χρόνια και εγώ εκεί στο σκοτάδι μου και στα της σαρκός μου. Και έπειτα ήρθε το ταξίδι στο Όρος . Κονσέρβες με κρέας είχα πάρει εγώ  που με βλέπεις στις αποσκευές μου , μη και τυχόν μείνω καμιά μέρα νηστικός …Τέτοια τύφλωση!  Μα φύγανε με την βοήθεια της Παναγίας μας τα λέπια αδελφέ μου ! Με λάσπη από το περιβόλι της με ομμάτωσε   ο Κύριος! Και έτσι από τότε ξεκίνησα έναν αγώνα να προλάβω να γευτώ και να ξεδιψάσω με Χριστό! Για όλα τα χρόνια μου τα προηγούμενα που αδιαφόρησα για την ταλαίπωρη ψυχή μου έπρεπε να τρέξω…κάτι να καλύψω απ τα χαμένα…Ρουφούσα κάθε σελίδα , κάθε ομίλημα και προσπαθούσα να εφαρμόζω πλέον μόνο του Θεού τον νόμο. Θυμάμαι, το λέω και γελάω που στην αρχή όλο γκάφες έκανα προσπαθώντας να μιλήσω εκκλησιαστικά να μιμηθώ τους τρόπους των Αγίων…Μια μέρα είχα πάει στην σκήτη του Αγίου Ανδρέα και λέω στον αρχοντάρη: Είναι εδώ ο Δίκαιος; Ποιος Δίκαιος; μου απαντάει αυτός! Ο Δίκαιος ο π Εφραίμ…του λέω…Γέλασε καλόκαρδα εκείνος ! Τον Δικαίο εννοείτε! Εδώ είναι!

Δεν με πείραζε όμως αδελφέ μου! Αυτό που ήθελα ήταν όλο να μαθαίνω! Ξεκίνησα καθημερινά να κάνω τις ακολουθίες , όσες τουλάχιστον μπορούσα να προλάβω , με την δουλειά μου. Κάθε βράδυ όμως έλεγα το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς ! Στον χρόνο πάνω τους έμαθα απ έξω! Μου τους χάρισε η Παναγία ! Η Παναγία που είχα φτάσει κάποτε να την βλαστημάω ο άθλιος! Ακούς;

Τον πήρε ένα κλάμα τότε γοερό! Δαγκώνοντας τα χείλη του,  έκανε μια παύση και αναστενάζοντας βαθιά συνέχισε να μου μιλά!

Κάποτε άκουσα ένα κήρυγμα στο ραδιόφωνο! Μιλούσε για τον φύλακα Άγγελό μας! Ότι την ημέρα της βαπτίσεώς μας παίρνουμε στο πλευρό μας τον Φύλακα Άγγελό μας  να μας συνοδεύει να μας προστατεύει από τις επιθέσεις του πονηρού,  απ τις παγίδες που μας στήνει συνεχώς ο μισόψυχος,  από τις κακές και βδελυρές φαντασίες που μας προβάλλουν οι δαίμονες! Συγκλονίστηκα μόλις άρχισα έπειτα να διαβάζω για εκείνον! 40 χρόνια στο πλευρό μου να με φροντίζει  και να μην τον γνωρίζω! Θεέ  μου! Ο  πιο κοντινός μου , ο  πιο φίλος μου  απ΄όλους και  εγώ τόσα χρόνια να αγνοώ την ύπαρξή του ! Μα αυτό που με συντάραξε συθέμελα ήταν όταν έμαθα ότι κάθε φορά που αμάρτανα,  ο Άγγελός μου απόστρεφε το βλέμμα του και απομακρυνόταν να μην με αντικρίζει! Πως το λέει ο Μέγας Βασίλειος να δεις …Σαν τον καπνό που στέλνει  αλλού τις μέλισσες , σαν τις δυσωδίες που τα περιστέρια διώχνουν , έτσι και οι μιαρές μας πράξεις διώχνουν μακριά τον φύλακα άγγελό μας .

Έτσι που λες ένα βράδυ την ώρα του Αποδείπνου ξεκίνησα να λέω την ευχή του Αγίου Αγγέλου. Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαιπώρου μου ζωής, μή εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ’ εμού διά την ακρασίαν μου…. Μόλις έφτασα στο σημείο που λέει  …πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τα ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν, με έπιασε ένα κλάμα να μην μπορώ να συγκρατηθώ! Πέρασε όλη η ζωή μου από μπροστά σαν σε ταινία που λένε …Θυμήθηκα όλες μου τις βρώμικες νυχτιές ..τις ώρες του μεσονυχτικού που εγώ προσκυνούσα την σάρκα …Θυμήθηκα όλα τα Σαββατόβραδά μου που μέσα σε καπνούς και βοές εκκωφαντικές  ξημέρωνα αποκαμωμένος και άδειος μακριά από του Κυρίου την Αναστάσιμη την πρόσκληση. Σκέφτηκα τότε πως για 40 χρόνια δεν είχα επιτρέψει στον Άγγελο μου ούτε μια φορά να με αντικρίσει …Και ξεκίνησα εκείνο το βράδυ να λέω ασταμάτητα την ευχή του! Σε κάθε λέξη σταματούσα και βουτούσα ολόκληρος μέσα στο νόημά της ! Σαν να γράφτηκε για μένα μόνο αυτή η ικεσία! Για μένα τον ασυγκράτητο τον τυραννισμένο από τον πονηρό , τον τόσο κουρασμένο από το ξεστράτημα… Κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησόν με εις οδόν σωτηρίας.

Και όλο να κλαίω και όλο να του μιλάω νιώθοντάς τον δίπλα μου! Έλεγα την ευχή του ως που ξημέρωσε!Και μου ήρθε τότε ένας λογισμός που πολύ με ανάπαυσε!  Και πήρα τότε μια απόφαση! Και πήρα και ευλογία από τον Γέροντα για να το κάνω!  Όπου βρίσκομαι μαζί με την ευχή του Ιησού  να λέω όσες φορές μπορώ και αυτήν την ευχή στον Άγγελό μου!   Και παρακάλεσα για κάτι τον Κύριο αδελφέ μου ! Να μην με πάρει από αυτήν την ζωή ατακτοποίητο και …πριν προλάβω να πω αυτήν την προσευχή τόσες φορές , όσες ακριβώς ήταν εκείνες που ανάγκασα τον Φύλακα Άγγελο μου να αποστρέψει το πρόσωπο του από εμένα τον άθλιο. Εκατομμύρια, αμέτρητες  φορές τον ανάγκασα να απομακρυνθεί. Λες να προλάβω; Μέγα το έλεος του Κυρίου!

Άλλος ένας παράξενος Χριστιανός, με μια τόσο αλλιώτικη  συνήθεια που η χάρη του Παναγίου Πνεύματος οδήγησε στο να σκεφτεί με έναν  τέτοιον ασυνάντητο τρόπο. Μου είπε κάτι ακόμα πριν φύγει για να ξενωθεί του κόσμου και να  μείνει μόνος μόνω Θεώ, εκείνο το σουρούπωμα στις αυλές της Οικονόμισσας …

Λες να τα καταφέρω αδελφέ μου, λες να με αξιώσει ο Χριστός μας  κάποτε να τον αντικρίσω κι εγώ;

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"

 εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2021

Όλο να επιστρέφεις …

Ίσως αυτή η Κυριακή του Ασώτου να είναι η τελευταία της ζωής μου!

Ίσως να μην ξανακούσω από χείλη Ιερέως τούτο το παντοτινό μήνυμα ελπίδας, προσμονής, αιώνιας ευφροσύνης, πατρικής αρχοντικής αγάπης αστείρευτης και απέραντης. Αυτό το τόσο μεστό από νοήματα, τόσο περιεκτικό Ορθοδόξου μυστηριακής Ζωής Ευαγγελικό ανάγνωσμα, που όταν γίνει βίωμα και ιστορία της δικής μας ζωής, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι η πιο αληθινή ιστορία που ακούστηκε ποτέ  στον κόσμο.

Και είναι τότε που πρέπει να αντιληφθείς ότι ακόμα δεν τα κατάφερες να την εξελίξεις ως το παμπόθητο τέλος. Ότι ξανά απομακρύνθηκες, ότι αποδήμησες εις χώραν μακράν, απόδημος γενόμενος της πατρώας χάριτος.

 Και είναι τότε που δεν θα ξαναπάρεις τον δρόμο της επιστροφής προς την πατρική οικία , να νιώσεις και πάλι τον κατασπασμό σου από τα χείλη του Πατέρα σου.

Όσες φορές θα πέσεις τόσες θα σηκωθείς.

Και όσες κι αν αποδημήσεις, τόσες θα επιστρέψεις!

Έτσι να εύχεσαι αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου!

Ως το τέλος!

 Όλο να επιστρέφεις!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

   

Ποτέ δεν είναι αργά ! Σπάσε τον καθρέφτη !

Στο Όρος,  στα περισσότερα κοινόβια,  σε σκήτες και κελλάκια, θα συναντήσεις πολλά θαυμάσια,  που θα καταγραφούν ανεξίτηλα μέσα σου. 

Κάτι που μόλις το πρωτοαντιληφθήκαμε, μας  μίλησε αλησμόνητα, ήταν το γεγονός ότι σε πάρα πολλές από αυτές τις εστίες του ασκητισμού και της ησυχίας,  δεν υπάρχουν καθρέφτες! Σαν να μην χρειάζονται διόλου αυτά τα καθρεφτίσματα, αυτοί οι αντικατοπτρισμοί της όψης σου εκεί… 

Στην αρχή σου φαίνεται πολύ παράξενο! Μπορούμε να πούμε ότι σε ενοχλεί κιόλας! 

Σπεύδεις αφενός να αναλογιστείς τις πρακτικές χρησιμότητες που θα χρειαστεί να στερηθείς και αφετέρου, να ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που εξυπηρετείται με αυτήν την περίεργη έλλειψη!

Πνευματικός ο λόγος που οι ευλογημένοι ησυχαστές έχουν αμέτρητα χρόνια να αντικρίσουν την όψη τους. Έχουν ξεχάσει την μορφή τους. Αν την δουν σήμερα σε μια φωτογραφία , ναι μοιάζει απίστευτο , δεν θα την αναγνωρίσουν. Γιατί στην όψη τους λαχταρούν να αποτυπώνεται ο Χριστός. Έτσι για αυτούς που στερούνται τον καθρέφτη, καθρέφτης τους είναι το πανίερο πρόσωπό Του! Εκείνον λαχταρούν και ποθούν! 

Αναζητούν λοιπόν τους δικούς τους καθρέφτες στα πανάχραντα και χαριτόβρυτα εκτυπώματά Του, στην αλήθεια του Ευαγγελικού Του λόγου, στους βίους των γνησίων φίλων Του, στο πρόσωπο της Υπερευλογημένης Παναγίας Μητέρας Του Θεοτόκου, στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και στα Ιερά τους συγγράμματα, σε πνευματικούς αναβαθμούς Θεοφωτίστων  γραφίδων. Καθρέφτες της ψυχής τους,  που διψάει και πεινάει αξεδίψαστα και ακόρεστα το Φως το αιώνιο!

Εμείς αδελφοί μου συναμαρτωλοί πως τα πάμε με τον καθρέφτη μας; Με το αυτοείδωλό μας; Περιφρονούμε την αποκρουστική αντανάκλαση ενός αυτοκαταστροφικού  εγώ και ενός ολέθριου αυτεξουσίου,  ή συνεχίζουμε να κοιτάζουμε δίχως σταματημό μια επίπλαστη και τόσο προσωρινή ωραιότητα; 

Ψάχνουμε και εμείς να βρούμε άλλου είδους καθρέφτες αθάμπωτους και  αλέρωτους,  που θα φανερώσουν την πολλές φορές θλιβερή αλήθεια της ψυχής μας; Και όταν αυτό συμβεί,  τον κρατάμε εκείνον τον καθρέφτη ή δίνουμε μια και τον θρυμματίζουμε σε χίλια κομμάτια; Ακόμα και έτσι, αρκεί ένα ελάχιστο  τμήμα, ένα τόσο δα κομμάτι γυαλιού που πολλά θα αποκαλύψει! Γονάτισε και παρ το στα χέρια σου αυτό το κοφτερό θρύμμα! Και ξανακοίτα μέσα του και βρες την ξεχασμένη και αιώνια ωραιότητα της ψυχής σου!

Ένα μικρό βιβλίο, λιγοσέλιδο με πολλά φανερώματα έστειλε με την χάρη του Θεού στην εκπομπή μας ένας αδελφός ! «Ποτέ δεν είναι αργά» ο τίτλος του! Του συγγραφέα μόνο τα αρχικά πάνω-πάνω : Χ .Φ . -Δεν θες να ακουστεί το όνομά σου αδελφέ μου ; - Όχι! Μόνο αυτό το Χ.Φ., με την ελπίδα πως κάποτε στον Ουρανό θα αποκρυπτογραφηθεί ως Χριστού Φίλος!

Λόγια απλά ! Δεν είναι απλό το να σαι απλός είπε τόσο εύστοχα  κάποιος! Λόγια ανυπόκριτης αγάπης! Με νοιάξιμο αληθινό και υπακούοντας στην Ιερή υποχρέωση του καθενός και ετέρους διδάξαι ... ( Β' Τιμοθέου 2,2)! Έστω και σε έναν να φανερωθεί το αληθινό νόημα αυτής της ζωής! Ο μοναδικός δρόμος για την σωτηρία! Έστω την ενδεκάτη ώρα ! Ποτέ δεν είναι αργά!  

 Το εκδίδει σε χιλιάδες αντίτυπα και το μοιράζει δωρεάν! Να καθρεφτιστούν μέσα του ψυχές! Έστω μία! Η πνευματική ελεημοσύνη ! Πόσο σπουδαία! Αν γίνεται βέβαια με τρόπο που να ευαρεστεί τον Θεό! Μα αυτό θα το μάθουμε κάποτε, όταν θα σταθούμε απέναντί Του! Στα αποκαλυπτήρια της αθάνατης  ψυχής μας ! Στο μόνο διαυγές της καθρέφτισμα!

Νώντας Σκοπετέας

Τριώδιο 2021

Απόσπασμα από Ομότιτλή εκπομπή

Μην το σκοτώσετε…

-Πάτερ την ευχή σας …Είμαι ταραγμένος ! Μόλις επιστρέψαμε από τον Γιατρό ! Δεν έχω καλά νέα παππούλη μας ! Θα θέλαμε να σας δούμε ! Είμαστε σε απόγνωση !
-Παιδί μου ευλογημένο ειρήνευε ! Σε παρακαλώ λέγε την ευχή και ελάτε να σας δώ ! Σε μισή ώρα στον Ναό ! Εντάξει καλό μου ;
Ναι όντως , εκείνο το πρωινό πριν από 30 περίπου χρόνια ο Αναστάσης και η Αγγελική ήταν πανικοβλημένοι !
Είχαν χαρεί πολύ για το τρίτο παιδί που είχε εκείνη στα σπλάχνα της ! Μα τις τελευταίες μέρες είχε ανησυχήσει με κάποια συμπτώματα που της συνέβησαν .
Ο Γιατρός σύστησε άμεσα εξετάσεις !
Μόλις λοιπόν είχαν επιστρέψει από το ιατρείο του και τα νέα δεν ήταν καθόλου καλά ! Μια σοβαρή νόσος είχε προσβάλει το έμβρυο .
–Καλό θα είναι άμεσα να προχωρήσουμε σε διακοπή της κυήσεως! Έχουμε καταφανείς εμβρυακές δυσμορφίες ! Δεν χωρά καμιά απολύτως αμφιβολία ! Λυπάμαι πολύ ! Τώρα που είναι ακόμα αρχή …Δυστυχώς όλα τα δεδομένα και όλες οι απόψεις των συναδέλφων …εγκρίτων συναδέλφων που είδαν τις εξετάσεις και τον υπέρηχο δείχνουν κάτι που είναι απίθανο να αλλάξει !
Μόλις γύρισαν σπίτι και πριν τηλεφωνήσουν στον πνευματικό τους τον ευλογημένο κάλεσαν τους γονείς τους και τους ανακοίνωσαν τα δυσάρεστα νέα .
Εκείνοι άρχισαν να ρωτούν και να προτείνουν ξανά εξετάσεις και συμβουλές από άλλους γιατρούς …Η Αγγελική φάνηκε πιο αποφασιστική ...
- Ο Γιατρός μας είναι κορυφή ! Και στις δύο προηγούμενες εγκυμοσύνες μου , με τόσα προβλήματα , είδατε πόσο υπέροχος ήταν ! Και τότε ούτε που έκανε λόγο για διακοπή…
Τον εμπιστευόμαστε απόλυτα ! Είναι βέβαια μεγάλη αμαρτία αλλά σκεφτείτε πως θα είναι να έρθει στον κόσμο ένα παιδί με τέτοια προβλήματα ! Όλοι μας θα υποφέρουμε !
Τι να πω …Να μιλήσουμε με τον παππούλη …! Δεν ξέρω Αναστάση μου …Ήταν τόσο απόλυτος ο Γιατρός! Δεν άφησε το παραμικρό περιθώριο…
Εκείνη την ώρα πετάχτηκε από την πόρτα του σαλονιού ο μεγάλος γιός τους ο Σάββας. Ήταν τότε 8 χρονών .
-Εγώ δεν θέλω να σκοτώσετε το αδελφάκι μου! είπε και έφυγε μέσα ξανά κλαίγοντας !
Ύστερα από λίγο, κάθονταν κι οι δυο τους κλαμένοι μπροστά στον κοινό του Πνευματικό εξιστορώντας όσα συνέβησαν. Ο πατήρ Αντώνιος στάθηκε σιωπηλός για αρκετή ώρα ! Ύστερα τους κοίταξε κατάματα .
-Παιδιά μου καλά , αυτό που σας πρότειναν είναι αντίθετα με το θέλημα του Θεού ! Μιλάμε για έναν φόνο εκ προμελέτης ! Ξέρω ότι είναι βαρύ αυτό που σας λέω και πως εσείς είστε εκείνοι που θα επωμιστείτε αυτό το τεράστιο βάρος …
Ξανασώπασε ο παπάς ….
-Ξέρετε, σκέφτηκα κάτι άλλο … Αναστάση μου , μπορείς να κάνεις ένα ταξίδι ; Λίγες μέρες …Θα στα κανονίσω όλα εγώ , μην ανησυχείς …
Ταξίδι ;; Πού να πάω πάτερ νου τέτοιες ώρες ;
Παιδί μου , άκουσέ με !Σήμερα είναι Πέμπτη ! Σάββατο πρωί θα πάρεις των Σάββα και θα πάτε Ουρανούπολη ! Κυριακή θα σου κανονίσω πρωί να μπείς στο Όρος ! Θα πας στο μοναστήρι ….εκεί θα συναντήσεις τον πνευματικό μου ! Είναι Άγιος και ευλογημένος άνθρωπος παιδιά μου ! Κάνε αγάπη Αναστάση μου και άκουσέ με ! Μην με ρωτήσεις τίποτε άλλο ! Αυτός με την χάρη της Παναγίας μας που τόσο αγάπα θα σε ορμηνέψει παιδί μου ! Έχε μου σε παρακαλώ εμπιστοσύνη και κάνε αυτό που σου λέω !
Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα ! Κυριακή πρωί ο Αναστάσης με τον μικρό Σάββα ανέβαιναν το ανηφόρι της Μονής. Φθινόπωρο στα τελειώματά του και ένα γαλάζιο απέραντο , μια Θέα του Θεού απερίγραπτη γαλήνεψε το μέσα του πατέρα και ενθουσίαζε σε κάθε βήμα του τον μικρό οδοιπόρο !
Πρώτη του φορά στο Όρος ! Γνώριζε τον λόγο ο μικρούλης για αυτήν την επίσκεψη ! Του τα φανέρωσε όλα ο πατέρας του από το σπίτι !
-Θα πάμε να παρακαλέσουμε για το αδελφάκι σου του είπε !
Κυριακή πρωί !
Μόλις η Θεία Λειτουργία και η πάντοτε πανηγυρική στην μέρα του Κυρίου τράπεζα είχαν τελειώσει ! Όλοι οι πατέρες ησύχαζαν στα κελιά τους ! Ο αρχοντάρης τους υποδέχθηκε στον πρώτο όροφο μαζί με τους υπόλοιπους προσκυνητές ! Αφού τακτοποιήθηκαν σε δωμάτιο τους ειδοποίησαν ότι ο Ηγούμενος τους περίμενε ήδη !
Τους είχε ειδοποιήσει ο πατήρ Αντώνιος που τηλεφώνησε για τα εμπερίστατα πνευματικοπαίδια του . Ο Αναστάσης διηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια την περίπτωσή τους . Ο Γέροντας τον άκουγε προσεχτικά και έδειχνε να συμπάσχει …
Μόλις ο Αναστάσης τελείωσε εκείνος του είπε με ήρεμη φωνή και γαληνό το πρόσωπο !
-Δεν θα φύγεις σήμερα, θα μείνεις εδώ το βράδυ αλλά δεν θα κοιμηθείς. Θα κάνουμε προσευχή κι οι δυό μας και θα μας φωτίσει η Κυρά μας η Παναγιά. Πιάσε το κομποσχοίνι και μόλις κοιμηθεί το παιδί ξεκίνα να προσεύχεσαι παιδί μου !
Το πρωί μετά τη Θ. Λειτουργία θα έρθεις ξανά εδώ και θα τα πούμε.
Άγρυπνος έμεινε ο Αναστάσης ! Ούτε ελάχιστα δεν κοιμήθηκε ! Ο Σάββας ξεκίνησε και εκείνος να λέει το Πάτερ ημών συνέχεια ως που τον πήρε ο ύπνος ! Συγκλονίστηκε με το παιδί ! Όλο θυμόταν το προχθεσινό του σπάραγμα : Μην το σκοτώσετε το αδελφάκι μου !
Με δάκρυα ασταμάτητα παρακαλούσε την Κυρία Θεοτόκο να μεσιτεύσει , να φωτίσει τον Γέροντα να δώσει μια απάντηση …
Στο μεσονύχτι μπήκε μαζί με τον μικρό στο καθολικό ! Εκείνος του κρατούσε σφιχτά το χέρι και υπάκουα τον ακολουθούσε νιώθοντας ένα δέος άγνωρο και εκπληκτικό ! Ύστερα στην Τράπεζα γεύτηκε όλην την άλαδη φακή απαραπόνετα …Χαμογέλασε ο πατέρας με τούτο το …θαύμα αλλά τα μάτια του τα είχε στραμμένα στην θέση του ηγουμένου . Όπως και σε όλην την διάρκεια των ακολουθιών , τον κοίταζε συνεχώς ! Ήξερε πως και εκείνος όλο προσευχόταν να πάρει την πολυπόθητη πληροφορία…
Ανέβηκαν ξανά στο ηγουμενείο. Ήταν χαρούμενος ο Γέροντας !
- Όλα θα πάνε καλά. Μην κάνετε τίποτα και η Κυρά μας η Παναγιά θα σας σκεπάσει. Να το πεις και στη σύζυγό σου. Να μην κάνετε ό,τι σας λένε οι γιατροί, αλλά ό,τι σας λέει ο Θεός. Όλα καλά θα πάνε, θα το δεις ! Να πάτε τώρα στην ευχή του Χριστού μας ! Και εσύ μικρούλη να έρχεσαι εδώ ! Η θέση σου στο καθολικό θα σε περιμένει πάντα !

Ανακουφισμένος ο Αναστάσης γύρεψε μέσα σε δάκρυα το χέρι του να το ασπαστεί ! Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία πως τούτα τα νέα τα είχε στείλει ο Ουρανός ! Ο Γέροντας όλο τους ευλογούσε!
–Και κάτι ακόμα παιδί μου Αναστάσιε , πάρε αυτόν τον φάκελο και δώς τον μαζί με τις ευχές μου στον παπά Αντώνη !
Σε παρακαλώ πες του ακόμα να τον ανοίξει μετά την γέννα του παιδιού σας !
Η Αγγελική δίστασε , έκλαψε πολύ , προσευχήθηκε …Η σιγουριά του Αναστάση και η ασφάλεια που την έκανε εκείνος να νιώσει έκαμψε τις αρχικές αντιρρήσεις της . Ο Γιατρός ενεός πληροφορήθηκε την απόφασή τους ! Προσπάθησε να τους μεταπείσει, αλλά στο τέλος σεβάστηκε και υποκλίθηκε στην γενναιότητα αυτού του τολμήματος.
Λίγο μετά το Πάσχα το παιδί ήρθε στον κόσμο ! Η κατάστασή του ακριβώς όπως είχε επιστημονικώς προβλεφθεί ! Απογοήτευση , ερωτηματικά , πανικός ! Ο Γέροντας είχε κάνει ένα φριχτό λάθος τελικά !
-Μα μου είπε, μου υποσχέθηκε πως όλα θα πάνε καλά ! Έλεγε και ξανάλεγε ο Αναστάσης !
Ο Σάββας μαζί με την μικρότερη Ευγενία έμαθαν τα νέα απ τον μπαμπά ! Είναι λίγο άρρωστο το αδελφάκι σας …μπόρεσε μόνο να τους πει ...
Ραγδαία επιδείνωση την τρίτη ημέρα !
Αεροβαπτισμός …Το παιδί έφυγε ύστερα από λίγο …
Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες …
Ο Αναστάσης πήγε και συνάντησε τον παπά Αντώνη στο εξομολογητήριο στον Ναό . Τον αγκάλιασε εκείνος και τον παρηγόρησε !
-Ήταν έτσι το θέλημα του Θεού παιδί μου ! Γεννηθήτω το θέλημά Του !
Θυμήθηκε τον φάκελο ο Αναστάσης !
-Πάτερ , τον ανοίξατε τον φάκελο του Γέροντα ; Τι έγραφε μέσα;
-Όχι παιδί μου , τώρα μου το θύμησες ! Βέβαια , είχε πει να τον ανοίγαμε μετά …μόλις...
Άνοιξε το συρτάρι του και αποσφράγισε τον φάκελο ! Συγκινημένος ξεκίνησε να διαβάζει …
«Πάτερ Αντώνιε, η περίπτωση του αδελφού μας είναι πολύ δύσκολη. Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα να παραβούμε την εντολή του Θεού. Αν όμως οι νέοι αυτοί κάνουν υπακοή στο Θεό, ο καλός Θεός δεν θα επιτρέψει να σηκώσουν αυτό το μεγάλο βάρος. Σε 3 μέρες θα το πάρει κοντά του και θα τους απαλλάξει από αυτή την ευθύνη».
Η λύπη διαλύθηκε με μιας ! Γονάτισαν μπροστά στο τέμπλο μέσα στην άδεια Εκκλησιά ! Δεν θυμούνται πόσο έμεινα έτσι ! Δοξολογώντας και κλαίγοντας ! Η Αγγελική συνταράχθηκε στο άκουσμα αυτών των θαυμασίων ! Ένιωσε ενοχές που τόσο κατηγόρησε εκείνον τον φωτισμένο ταπεινό Αγιορείτη , που δεν σταμάτησε ποτέ ως και σήμερα να διαβιβάζει αιτήματα στην Διαπορθμεύουσα Παναγιά μας. Παντοτινό και ασφαλές στήριγμά του στις παρακλήσεις για τα αδύνατα παρά ανθρώποις…
Ο Σάββας που όλο στις αυλές της Κυράς ποθεί να βρίσκεται, συνεχώς, θαυμαστά γεγονότα εξιστορώντας το βεβαιώνει κάθε φορά που επιστρέφει απ την μονή της μετανοίας του …

Νώντας Σκοπετέας

Διασκευασμένη σε μικρό διήγημα μια αληθινή Ιστορία όπως μας την εμπιστεύτηκε προς ενίσχυση ο αγαπητός αδελφός μας και συνοδοιπόρος Γ.Π τον οποίο και θερμά ευχαριστούμε! Τα ονόματα έχουν αλλαχτεί στην διήγηση για ευνόητους λόγους ....

Στο πρώτο θρανίο ...η οχληρή συνείδηση !

Διαβάζουμε τούτες τις ζοφερές μέρες γραφτά αδελφών μας , κληρικών και λαϊκών,  που συνεχίζουν, με αμείωτη ένταση και σχεδόν εμμονικά, στις παρυφές της ανεπίστροφης πλάνης , να βαπτίζουν το σκοτάδι Φως και το Φως σκοτάδι !

Ουκ εκπειράσεις Κύριο τον Θεό σου ! σου λένε και διανθίζουν το παρανοημένο τούτο Ευαγγελικό ρήμα,  από το ότι ο τάδε Άγιος Γέροντας,  όταν κάποτε κάποιος ασθενούσε από μεταδοτική νόσο,  σύστηνε απομόνωση και την δέουσα  προσοχή στους λοιπούς . Αυτονόητα πράγματα δηλαδή,  που όλοι μας τηρούσαμε και θα τηρούμε πάντοτε,  ως Θεοδώρητα νουνεχείς !  Ναι , αλλά πως είναι δυνατόν  αυτό το αυτονόητο,  στις μέρες μας να το εξομοιώνουμε  με την καθολική και παράλογα δυσανάλογη απομόνωση των υγιών - εν δυνάμει και μόνο ασθενών; Με την απαγόρευση τελέσεως των σωστικών μυστηρίων ,  του εκκλησιασμού , της προσκύνησης και ασπασμού,  των  λιτανεύσεων , των λειτουργικών πράξεων κλπ  μέσα στον τον ιερό Ναό,  τον κατάμεστο της απειροδώρου και  πανσθενουργού χάριτος του Αγίου Τριαδικού  Θεού,  που τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί ;

Το έχουμε ξαναγράψει αδελφοί μου και θα το επαναλάβουμε,  επικαλούμενοι τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη ! "Τον Θεό τον εκπειράζουμε, όταν Του ζητούμε κάτι, αλλά η ζωή μας δεν είναι σύμφωνη με το θέλημά Του", ζούμε δηλαδή, ενάντια στο θέλημα του Θεού και για αυτό δεν έχουμε παρρησία ενώπιόν Του. Επομένως φοβόμαστε οτι δεν θα μας σκεπάσει η Θεία πρόνοια,  όχι για λόγους επιστημονικούς αλλά για λόγους μιας ασυγκράτητης και άλογης αποστασίας!

Οι ανθρωπάκηδες οι ευλογημένοι (μιλάμε για τους υγιείς , όχι για εκείνους  που με γρίπη και πυρετό προσέρχονται  στον Ναό. Υπάρχει ειδική ευχή για τους δι' ευλόγους αιτίας απολειφθέντας) δεν πήγαν ποτέ όντως να εκπειράξουν τον Θεό,  καπνίζοντας 3 πακέτα τσιγάρα ημερησίως  και πίνοντας μια νταμιτζάνα κρασί στην καθισιά τους, ούτε σε καρναβάλι τους συναντήσαμε ,  ούτε σε γλέντι,  ούτε σε…. κορωνοπάρτυ,   ούτε πουθενά αλλού συναθροίστηκαν, ούτε βγήκαν με τα αυτοκίνητά τους   να τρέξουν στον δρόμο  με ιλιγγιώδεις ταχύτητες  και αναιδώς  να σκεφτούν ότι  … εμάς θα μας σώσει ο Θεός …Στην Εκκλησία μόνο  θέλουν  να πάνε , στην Κιβωτό …να εισέλθουν και έτσι να νιώσουν  ασφαλείς ! Να «συγχρωτιστούν»  με τον Εσταυρωμένο , την Παναγία Μητέρα Του , τους γνήσιους φίλους Του ! Να μεταλάβουν από το Θεοποιητικό και Ζωοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων !  Είναι δυνατόν με αυτήν τους την… αποκοτιά κατ εσέ πολυσέβαστέ μου, να δοκιμάζουν τον Θεό ; Μη γένοιτο !

Θα καταργηθούν και πάλι  όλες οι  ακολουθίες μέσα στο Ευλογημένο Τριώδιο ! Οι 4 συγκλονιστικές προπαρασκευαστικές εβδομάδες της μετανοίας ! Των θυρών και των… πυλών κεκλεισμένων! Οι Προηγιασμένες Θείες Λειτουργίες ! Οι Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεομάνας! Το παράδοξόν σου της φωνής …Γνώσιν άγνωστον γνώναι …Χαίρε σοφών υπερβαίνουσα γνώσιν …Αμ δε …Κάτσε εσύ Κυρούλα μου στην άκρη! Τώρα μιλούν οι επιστήμονες ! Χαίρε των απίστων αμφίβολον άκουσμα ! Χαίρε των πιστών αναμφίβολο καύχημα ! Ρήτορας πολυφθόγγους ως ιχθύας αφώνους ορώμεν επί σοι Θεοτόκε ! Χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα ! Χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα! Χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί! Ασάλευτος πύργος και απόρθητον τείχος εσύ ! Αμ δε … Μπες ξανά εσύ Κυρούλα μου στο εικόνισμά σου! Θα σε φωνάξουμε όταν σε χρειαστούμε!  Τώρα μιλά και αποφασίζει η επιστημονική και μόνο κοινότητα! Θα λησμονήσουμε λοιπόν  και πάλι  τον Σωτήρα και Παντοκράτορα Χριστό , την Διασώζουσα, Παντάνασσα , Παραμυθία, Γοργοϋπήκοο, Εγγυήτρια, Πονολύτρια, την Υπέρμαχο Φοβερά Προστασία. Λεπροί αποκαθαίρονται ...νόσοι διώκονται ...λεν τα χείλη στον κανόνα σου Νύμφη Ανύμφευτε...Μόνο τα χείλη όμως*...

Για να επανέλθουμε όμως σε αυτά τα άστοχα γραφτά. Σε μια προσπάθεια να κατασταλεί η  εξεγερμένη και  οχληρή ,  ελέω Θεού,   συνείδηση,  προβάλλεται  ενδιαθέτως ένα πλήρες ακαδημαϊκών μα και πνευματικών περγαμηνών βιογραφικό του συγγραφέα τους. Λες και αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου,  αν κατέχεις περίσσιους τίτλους σπουδών ή είσαι πνευματικοπαίδι του Αγίου Γέροντος Χ , αυτό από μόνο του σε διαπιστεύει να ομιλείς από καθέδρας και   να αλλοιώνεις σφόδρα την ουσία της μόνης αληθινής πίστης : Το ότι Εκείνος που κυριαρχεί σε ζωή και Θάνατο είναι μόνο ο Ένας ! Το ότι αν Εκείνος δεν το αποφασίσει κανένας από αυτούς που προσέρχονται στην Εκκλησία δεν θα ασθενήσει μα και το αντίστροφο!   Ζωής ο κυριεύων και του Θανάτου …ακούγεται στην μάλλον μακάβρια για κάποιους νεκρώσιμο  ακολουθία ! Κοίτα να δεις όμως που οι Γεροντάδες μας , ναι εκείνοι που στα άστοχα γραφτά μας βάζουμε συστηματικά μπροστά ( εκ του ασφαλούς βέβαια αφού οι μακάριοι βρίσκονται στας ουρανίους μονάς ) εκείνο το β από το μακάβριο το έχουν προ πολλού ξεριζωμένο …Κοίτα να δεις ακόμα,   που εκείνοι  έχουν αφήσει πίσω τους  κι άλλα πνευματικοπαίδια τους και μάλιστα Αφ…Ιερωμένους,  που μας μεταφέρουν ανόθευτο και απαράλλαχτο το Θεάρεστο πνεύμα τους.

Και έρχεται εδώ το σχεδόν ρητορικό  ερώτημα : Τι διακυβεύουν όλοι αυτοί που άδολα και ανιδιοτελώς συνεχίζουν αμετασάλευτα να ομολογούν Χριστό και αμετεώριστη Ορθοδοξία στις μέρες μας και τι ωφέλεια αποκομίζουν εκείνοι που συντάσσονται και συναυτουργούν ( ελπίζουμε και προσευχόμαστε όχι εν επιγνώσει) βάλλοντας κατά της Ορθοδόξου πίστεως και των θεμελιακών δογμάτων της;         Τους πρώτους που με εκκλησιαστικό φρόνημα και με ευγενή παρρησία τολμούν να αρθρώνουν άποψη και να ορθοτομούν λόγο αληθείας,  μένοντας μέσα στο καράβι….τους πολεμάει   ένα εκκλησιαστικό και όχι μόνο  σύστημα που τους στοχοποιεί , τους  διώκει, τους αποδομεί και τους ομογενοποιεί άκριτα σε …επικίνδυνους ζηλωτές, υβριστές - κατακρίνοντες  και εχθρούς ! Τους δεύτερους το ίδιο σύστημα πανίσχυρο ριζικά… τους συντηρεί και τους προωθεί σε θέσεις επιφανείς , τους προβάλλει δε  και τους εξυμνεί πνευματικά  ως γνησίους συνεχιστές των Αγίων και των Γεροντάδων τους…

Και κάτι τελευταίο . Ο Κύριος  περισσότερο από ποτέ στις μέρες μας φαίνεται να συγκεντρώνει και να  καλεί συνεχώς τους εκλεκτούς Του, στων εφραινομένων τις αιώνιες κατοικίες ! Λιγοστεύουν ολοένα    οι εν ζωή έμψυχοι πνευματικοί φάροι... Αν ζούσε στις μέρες μας ένας παπα- Γιώργης Μεταλληνός , ένας Άγιος Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης, ένας Σαράντος Καργάκος , μια Αθηνά Σιδέρη ( αναφερόμαστε δειγματοληπτικά και μόνο  σε  πρόσφατα κοιμηθέντες) και πόσοι ακόμα κληρικοί και λαϊκοί πνευματέμφοροι και διδαχτοί Θεού,  «φύσει τα του νόμου ποιή» ( Ρωμ. 2, 14-15) με καρδιές και συνειδήσεις να συμμαρτυρούν,  το έργο όλων ημών των «περιλειπομένων» θα ήταν ευκολότερο,  έχοντας την ασφάλεια των …μπροστινών . Θα λειτουργούσαν όλοι αυτοί, ως πνευματικές δικλίδες βεβαίας πεποίθησης και μπροστάρηδες στην θεώρηση των δυστοπικών τούτων καταστάσεων που όλοι βιώνουμε μέσα στον χώρο της Εκκλησίας . Όπως όταν ήμασταν μαθητές και στην αναγγελία του απροειδοποιήτου διαγωνίσματος,  κάπως ανακουφιζόμασταν όντας αδιάβαστοι, με την σκέψη  ότι κάτι θα καταφέρναμε να «κλέψουμε» από τους…. μπροστινοδιπλανούς μας… Τώρα ήρθε ο μέγας Καθηγητής και μας βάζει να γράψουμε εξετάσεις στο κεφάλαιο της  ορθής πίστης,  μεταφέροντάς μας όμως  στο πρώτο θρανίο! Κοιτάμε τότε γύρω μας εμείς οι απεγνωσμένοι ακροατές,  ψάχνοντας τους…διαβασμένους ποιητές του νόμου… Μπροστά σας μόνο κοιτάτε ! …ακούγεται η φωνή του Κυρίου !  Τόσες διδαχές , τόσες επαναλήψεις …Καιρός του ποιήσαι …!

 Να μαστε λοιπόν στο πρώτο θρανίο κι αβοήθητοι ! Και ένα ερώτημα εκεί τίθεται  από την …οχληρή μας  συνείδηση … Τώρα τι γράφουμε ; Ερώτημα με 3 επιλογές για απάντηση :

α) Να γεμίσω την κόλλα  με ποικίλες  βολικές σκέψεις-σοφιστίες  και εξωραϊσμούς για να αυτοδικαιώσω τον περισπούδαστο και ανθρωπάρεσκο εαυτό μου,  αποσπασματοποιώντας Πατερικά χωρία και Ευαγγελικά λόγια !

 β) Να γράψω μονάχα : Πιστεύω Κύριε ! Μα φοβάμαι, φοβάμαι πολύ  ! Βοήθει μοι τη απιστία!

και γ) να παραδώσω τουλάχιστον λευκή κόλλα,  μιμούμενος τους αρχαίους ημών προγόνους και το γνωμικό τους:  Κρείττον του λαλείν το σιγάν!

Στις 3 επιλογές εμείς αδελφοί μου  να προτιμάμε την δεύτερη ! Την πρώτη να την αποστρεφόμαστε! Την τρίτη…ας  την θεωρούμε βέλτιστη ως την μη χείρονα…

Βέβαια για όσους επιλέξουν το γ , εκείνη η οχληρή συνείδηση,  υπενθυμίζει συνεχώς και  ένα λατινικό θαυμάσιο ρητό,  το οποίο ευχόμαστε ο Κύριος να μην...λάβει υπόψη Του όταν θα διορθώνει τα γραφτά μας...

Qui tacet consentit…

Ο σιωπών συναινεί…

Νώντας Σκοπετέας / 04-02-2021

*( με απόσπασμα από κείμενο του γράφοντος 12-03-2020)