main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

2 Οκτ 2009

νέο ξεκίνημα ναί ...ίδια σχέση όχι !!!



Νέο ξεκίνημα ..ίδια σχέση …
Το …σλόγκαν του νέου προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος…
Πάντα στην Ελλάδα τα νέα ξεκινήματα ,μιας και βρισκόμαστε και σε προεκλογική περίοδο με τρομάζουν…Και αυτό γιατί στην συντριπτική τους πλειονότητα κρύβουν ….ξήλωμα των …προηγουμένων και μια προσπάθεια μηδενισμού των …άλλων .Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε έναν εκκλησιαστικό σταθμό πόσο μάλλον σε αυτόν της Εκκλησίας της Ελλάδος ….
Πρίν από λίγες ημέρες ακούγοντας έναν άλλον τέτοιον σταθμό και συγκεκριμένα μια εκπομπή ιερέως (δεν θα αποκαλύψω ποιούς ,και σταθμό και ιερέα , για ευνόητους λόγους )μέτρησα το πόσες φορές ανέφερε στην εκπομπή του την λέξη Χριστός …210 φορές άμεσα ή έμμεσα ….Τί υπέροχος πλεονασμός!! ..τί αναγκαία για όλους μας υπερβολή!!! σκέφτηκα … Δεν ακούστηκε ούτε μια φορά παράταιρα ….Προκάλεσα τον εαυτό μου να δημιουργήσει μια δική μου ωριαία εκπομπή και να χρησιμοποιήσει 210 φορές μια οποιαδήποτε άλλη λέξη …το αποτέλεσμα το φαντάζεστε ….
Σκέφτηκα λοιπόν πως ένας εκκλησιαστικός σταθμός ειδικά στις μέρες μας θα πρέπει να μπορεί να συγκινήσει, να προσελκύσει και να καταφέρνει να ενώνει τα σπασμένα κομμάτια που δημιουργεί η αμαρτωλή άγνοια και η εντέχνως λανθασμένη πληροφόρηση στις ψυχές τόσων σύγχρονων ανθρώπων, των τόσο πληγωμένων και τόσο πυρπολημένων από τη φωτιά των κάθε τύπου και ποικιλόχρωμων αθεϊστικοκεντρικών σημερινών συνθημάτων. Να μπορεί να συναντήσει στην καθημερινή του σχέση με τους ακροατές ,τους πονεμένους και έμπλεους αποριών και διλημμάτων νέους ανθρώπους , έτοιμους για εσωτερικό προβληματισμό, αναζητήσεις υψιφαείς, με βαθιά επιθυμία για περισυλλογή και καρδιακή συνδιαλλαγή…

Για να μπορέσουν κάποιοι άνθρωποι , να ατενίζουν ένα αύριο που να εμπνέει και να γεννά υψηλής πνευματικής στάθμης προσδοκίες, αποκηρυρικτικής του παρελθόντος τάσεως ελπίδα, ζωογόνο, ζωηφόρο, και ζωοποιό προοπτική αιωνιότητος….

Για να το πούμε πιο απλά …ένα ραδιόφωνο μεστό από Χριστό …κατάγιομο από Ορθοδοξία και Αγίους ….
Έτσι θα περίμενα και έναν Εκκλησιαστικό σταθμό που φτάνει σε κάθε απομακρυσμένη σπιθαμή ορθόδοξης γης …Ελληνικής και όχι μόνο ..
Ακούγοντας όμως το νέο πρόγραμμα του σταθμού α π ο γ ο η τ ε ύ τ η κ α !!! Όχι γιατί λείπουν αξιόλογες φωνές διακεκριμένων και φωτισμένων ανθρώπων ,τουναντίον μάλιστα αλλά γιατί χάθηκε κατ΄ εμέ ο ουράνιος προσανατολισμός … η πραγματική αποστολή…το ιερό καθήκον …γιατί λείπει ο απαραίτητος πλεονασμός που αναφέραμε πιο πάνω …ο Χριστός και η ακατάπαυστη αναφορά σε Αυτόν …
Μέτρησα σχεδόν 80 ώρες εβδομαδιαίως μουσικού προγράμματος ,εκπομπές για τον πολιτισμό την ιστορία και ….λίγο από Χριστό και τους Αγίους του (ευτυχώς άφησαν τον Π.Ανανία Κουστένη να συνεχίσει τις ψυχωφελείς εκπομπές του ,ενώ δεν θέλω να πιστέψω ότι ο Μοναχός Μωυσής ο Αγιορείτης σταμάτησε για όχι δικούς του λόγους …) .
Όλα αυτά καλά αλλά για ένα …εναλλακτικό ραδιόφωνο ένα μουσικο- πολιτιστικό σταθμό…ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ !!!!
Μουσικά ραδιόφωνα ,εναλλακτικοί σταθμοί υπάρχουν σε πλήρη αφθονία …Τόσο οι σταθμοί των μεγαλουπόλεων όσο και της περιφέρειας βρίθουν από τραγούδια και …σύγχρονο πολιτισμό …
Σταθμοί που να μιλούν ασίγητα όμως για τον Χριστό μας και για την ορθόδοξη Χριστιανική πίστη υπάρχουν ελάχιστοι …Φοβούμαι και θλίβομαι ότι δυστυχώς πλέον ο Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδας δεν συγκαταλέγεται σε αυτούς ….
Εύχομαι ολόψυχα ο Χριστός μας να χαρίζει υγεία και φωτισμό στους εμπνευστές αυτού του …νέου ξεκινήματος ….
Νέο ξεκίνημα ναι …..ίδια σχέση όχι …./
Με πόνο ψυχής
ΦΙΛΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ


Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~